2018.11.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.739.2018.1.AW
z 26 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2018 r. (data wpływu 1 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do świadczonych usług transportowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do świadczonych usług transportowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka świadczy usługi spedycyjno-logistyczne oraz usługi transportu międzynarodowego towarów. Usługi te są wykonywane taborem kolejowym i drogowym.

Ten transport to trasy:

z Polski do krajów położonych poza Unią Europejską (głównie kraje Europy Wschodniej - Rosja, czy Ukraina),
z krajów spoza UE (w tym wyżej wymienionych) do Polski,
z krajów UE do krajów spoza UE innych niż Polska,
z krajów z UE do Polski i na odwrót.

Omawiany przypadek dotyczy transportu kolejowego. Kiedy towar transportowany przez Spółkę koleją przyjeżdża do Polski spoza UE (konkretnie z Rosji), to na granicy, w wyniku kontroli celnej, zostaje albo od razu dopuszczony do obrotu (procedura celna 4000), albo objęty procedurą tranzytu i jedzie do Z. na podstawie dokumentu T1. Gdy towar objęty procedurą tranzytu dojedzie do Z., wówczas albo jest dopuszczony do obrotu (procedura celna 4000), albo jest objęty procedurą składu celnego i jest na to wydany przez organ celny dokument PWD (wprowadzenie na skład) - jest to procedura celna 7100.

Dokumenty związane z transportem kolejowym towarów, jakie posiada Spółka wykonując swoje usługi, to listy przewozowe kolejowe (zwane dalej SMGS).

Kontrahentami (usługobiorcami) Spółki są m.in. podmioty posiadające na terytorium Polski siedzibę prowadzenia działalności gospodarczej. Za świadczone usługi transportowe Spółka wystawia na nich fakturę VAT. Z uwagi na fakt, że towary obejmowane procedurą składu celnego należą do ich właścicieli, Spółka nie posiada wiedzy, jakie jest ostateczne przeznaczenie tych towarów i kiedy nastąpią ewentualne ruchy z tym związane.

Ze względu na to, że towary po przetransportowaniu przez Spółkę do Polski są składowane w składzie celnym (Z.), to w momencie wystawienia przez Spółkę faktury za usługę transportową nie istnieje jeszcze (bo nie może istnieć) dokument z odprawy celnej importowej i nie wiadomo, kiedy się pojawi (bo nie wiadomo, kiedy towar składowany na składzie celnym zostanie objęty procedurą dopuszczenia do obrotu). Gdyby była odprawa celna (dopuszczenie towarów do obrotu), to wtedy - na mocy stosownych przepisów ustawy o VAT - wartość usługi transportowej wykonanej przez Spółkę zostałaby doliczona do podstawy opodatkowania w imporcie towarów i importer zapłaciłby także od tej części podatek od towarów i usług. Ponieważ objęcie towarów procedurą składu celnego nie powoduje jeszcze powstania obowiązku podatkowego w imporcie towarów, to siłą rzeczy wartość wykonanej przez Spółkę usługi transportowej na tym etapie nie jest doliczana do podstawy opodatkowania, bo jest to na tym etapie bezcelowe (skoro w ogóle nie ma przedmiotu opodatkowania, to i nie ma podstawy opodatkowania).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 0% do świadczonych przez siebie usług transportowych, w wyniku których nastąpił przewóz towarów z miejsca ich nadania znajdującego się w kraju położonym poza UE do miejsca ich przeznaczenia znajdującego się w Polsce, a konkretnie do składu celnego w Z., uznając to za usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w art. 83 ust. 3 ustawy o VAT, i mając to udokumentowane dokumentami SMGS?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma w opisanym stanie faktycznym prawo do zastosowania stawki VAT 0% do wykonywanych przez siebie usług transportu towarów.

Zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT, do usług transportu międzynarodowego stosuje się stawkę podatku w wysokości 0%. Przez usługi transportu międzynarodowego, zgodnie z „ art. 83 ust. 3 pkt 1b” ustawy o VAT, rozumie się m.in. przewóz lub inny sposób przemieszczenia towarów z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju.

Świadczone przez Spółkę usługi transportu kolejowego należy uznać za usługi transportu międzynarodowego, w stosunku do których stosuje się stawkę podatku VAT w wysokości 0%, ponieważ następuje transport towaru z kraju trzeciego (z miejsca wyjazdu poza terytorium Unii Europejskiej) do Polski.

Dokumentami potwierdzającymi świadczenie usług transportu międzynarodowego, zgodnie z art. 83 ust. 5 ustawy o VAT, są w przypadku transportu:

towarów przez przewoźnika lub spedytora - list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2;
towarów importowanych - oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

W tym kontekście Spółka zwraca uwagę, że przywóz towarów na terytorium Polski, które są następnie obejmowane procedurą składu celnego, nie stanowi importu towarów w rozumieniu przepisów art. 2 ust. 7 w związku z art. 26a ust. 2 ustawy o VAT, w którym jest mowa o tym, iż miejscem importu towarów objętych m.in. procedurą składu celnego jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary te przestaną podlegać tym procedurom. W związku z tym, jedynymi dokumentami potwierdzającymi świadczenie usług transportu międzynarodowego powinny być dokumenty, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy o VAT, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. Jednakże towary przewożone przez Spółkę są obejmowane przez klienta procedurą składu celnego, która to procedura pozwala na składowanie na składzie celnym towarów niewspólnotowych, które w czasie tego składowania nie podlegają należnościom celnym przywozowym, ani środkom polityki handlowej. Procedura składu celnego jest procedurą zawieszającą, co oznacza, iż na towarze zawieszone są wszelkie opłaty celnopodatkowe. Jej zakończenie następuje wówczas, gdy towary objęte tą procedurą otrzymają inne przeznaczenie celne, np.: zostaną objęte procedurą dopuszczenia do obrotu. Z kolei, stosownie do postanowień art. 26a ust. 2 ustawy o VAT, gdy towary zostaną objęte na terytorium UE m.in. procedurą składowania celnego i przestaną podlegać tej procedurze na terytorium innego kraju członkowskiego, uważa się, że import nie będzie dokonany na terytorium kraju (Polski) tylko na terytorium państwa członkowskiego, gdzie towary przestaną podlegać danej procedurze. Powyższe oznacza, że w przypadku stosowania procedury składu celnego, ustawa wiąże fakt dokonania importu dopiero z zakończeniem tej procedury na terytorium kraju.

Jak przedstawiono na wstępie, Spółka transportuje towary do składu celnego, które mogą następnie zostać zgłoszone do procedury dopuszczenia do obrotu, albo zostać wywiezione do innego kraju członkowskiego UE, albo też powrotnie wywiezione poza obszar celny Wspólnoty. W tym kontekście Spółka wskazuje, że import towarów nastąpi jedynie w pierwszym przypadku, natomiast w dwóch kolejnych przypadkach import towarów na terytorium kraju nie nastąpi.

Dlatego też za uzasadnione należy uznać stanowisko Spółki, zgodnie z którym organizowany przez nią transport towarów nie test transportem towarów importowanych. To z kolei prowadzi do wniosku, że wystarczającymi dokumentami potwierdzającymi fakt wyświadczonej usługi transportowej są dokumenty określone w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT (tutaj konkretnie dokument SMGS). Zresztą zauważyć trzeba, że skoro art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT, po wymienieniu niezbędnych do stawki 0% dokumentów przewozowych, in fine używa zwrotu z zastrzeżeniem pkt 2, a ów punkt drugi mówi o konieczności posiadania także dokumentu potwierdzonego przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów (w przypadku importu towarów), to oznacza, że jak importu towarów nie ma, to i nie trzeba mieć owego dokumentu dla zatasowania stawki VAT 0%, co wydaje się zresztą całkowicie logiczne. Innymi słowy, skoro na mocy art. 26a ust. 2 ustawy o VAT, import towarów następuje dopiero po zakończeniu m.in. procedury składowania celnego, to siłą rzeczy nie może mieć miejsca z chwilą wprowadzenia towaru na skład celny (czyli wcześniej), co wyklucza możliwość zaistnienia przy wprowadzeniu towarów na skład celny dokumentu, z którego miałby wynikać fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów. Można to powiedzieć jeszcze inaczej - nie można żądać dla zastosowania stawki VAT 0% dla usługi transportu międzynarodowego przy przyjeździe towaru z kraju trzeciego do Polski i wprowadzenia go do składu celnego dokumentu, który na tym etapie nie istnieje - a na tym etapie nie istnieje (bo nie może istnieć) dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 lipca 2011 r. IPPP3/443-570/11-2/SM, w interpretacji z dnia 7 grudnia 2007 r. IPPP-443-262/07-2/TLO wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, a także w interpretacji nr 0461-ITPP3.4512.569.2016.EB z dnia 1 grudnia 2016 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z przepisu tego wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Terytorium państwa członkowskiego – w rozumieniu art. 2 pkt 4 ww. ustawy – to terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium państwa trzeciego – zgodnie z pkt 5 ww. artykułu – rozumie się terytorium państwa trzeciego niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Przez import towarów – zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy – rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Według art. 26a ust. 1 ustawy, miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

Na podstawie ust. 2 ww. artykułu, w przypadku gdy towary zostaną objęte z momentem ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej jedną z następujących procedur:

uszlachetniania czynnego,
odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych,
składowania celnego,
tranzytu, w tym także składowaniem czasowym przed objęciem towarów jedną z procedur celnych,
wolnego obszaru celnego

miejscem importu takich towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary te przestaną podlegać tym procedurom.

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W myśl art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Stawka podatku - zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne lub możliwość stosowania zwolnień podatkowych.

I tak, w myśl art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.

Z regulacji ust. 3 tego artykułu wynika, że przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się:

Stosownie do ust. 5 powołanego artykułu, dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu:

towarów przez przewoźnika lub spedytora – list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2;
towarów importowanych – oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celno-skarbowy, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów;
towarów przez eksportera – dowód wywozu towarów;
osób – międzynarodowy bilet lotniczy, promowy, okrętowy lub kolejowy, wystawiony przez przewoźnika na określoną trasę przewozu dla konkretnego pasażera.

Z powołanych regulacji wynika, że prawo podatnika do zastosowania do usług międzynarodowego transportu towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że w wyniku przewozu towaru z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem transportu rzeczywiście przekroczyły granicę z państwem trzecim. Zatem, chcąc zastosować stawkę podatku w wysokości 0%, podatnik powinien posiadać w swojej dokumentacji wiarygodne dowody potwierdzające powyższy fakt.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego w pierwszej kolejności należy wskazać, że miejscem świadczenia, a zarazem opodatkowania, usług, które wykonuje Spółka na rzecz kontrahentów będących podatnikami, jest - zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – miejsce, w którym podmioty te posiadają siedzibę działalności gospodarczej, tj. terytorium Polski.

Skoro – jak podano we wniosku – usługi te polegają na przemieszczeniu towarów z miejsca wyjazdu (nadania) znajdującego się w państwie położonym poza UE do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju, to uznać należy, że spełniają one definicję usług transportu międzynarodowego, o których mowa w art. 83 ust. 1 ustawy w zw. z ust. 3 pkt 1 tego artykułu.

Z uwagi na fakt, że przemieszczone do Polski towary zostały objęte procedurą składowania celnego, to należy uznać, że nie będziemy mieli do czynienia z importem towarów, o którym mowa w art. 2 ust. 7 ustawy. Zatem – o ile na moment wykonania przez Spółkę usług transportowych towary te nie przestały podlegać tej procedurze – Spółka jest uprawniona do opodatkowania świadczonych usług stawką podatku w wysokości 0%, pod warunkiem posiadania wymienionych w art. 83 ust. 5 pkt 1 dowodów.

Tym samym, stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie informuje się, że niniejszą interpretację wydano na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin