Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
ITPB3/4510-275/15-4/18-S/MJ
z 14 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 lipca 2018 r., sygn. akt II FSK 2189/16 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2015 r. (data wpływu 15 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie kosztów uzyskania przychodów w związku z wniesieniem skryptów dłużnych jako wkładu niepieniężnego do spółki komandytowo-akcyjnej w zamian za akcje tej spółki.

Dotychczasowy przebieg postępowania:

W dniu 15 września 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację, nr ITPB3/4510-275/15/MK, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Wnioskodawca na ww. pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 15 września 2015 r. nr ITPB3/4510-275/15/MK, wniósł pismem z dnia 29 września 2015 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 4 listopada 2015 r., nr ITPB3/4510-1-55/15/MK stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 15 września 2015 r. nr ITPB3/4510-275/15/MK, złożył skargę z dnia 30 listopada 2015 r. (data wpływu 7 grudnia 2015 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 15 marca 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 1889/15, oddalił skargę.

W wyroku tym Wojewódzki Sąd Administracyjny podzielił pogląd organu podatkowego, iż w art. 15 ust. 1j u.p.d.o.p., został zróżnicowany, w zależności od tego co jest przedmiotem wkładu niepieniężnego, sposób ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku objęcia udziałów w spółce w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część.

Ponieważ aport wniesiony przez osobę prawną prowadzi do powstania przychodu (zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 i 7a w związku z art. 14 ust. 1-3 u.p.d.o.p.) podatnik w przypadku objęcia udziałów w spółce w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część - w postaci innych niż wymienione w art. 15 ust. 2 pkt 1 i 2 u.p.d.o.p. składników majątku podatnika (w tym skryptów dłużnych) będzie zobligowany do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w wysokości faktycznie poniesionych wydatków na nabycie tych dłużnych papierów wartościowych wchodzących w skład wkładu niepieniężnego.

Zdaniem sądu, użycie przez ustawodawcę sformułowania "wydatków faktycznie poniesionych na nabycie" oznacza, że chodzi o wydatki realnie, fizycznie poniesione (nie zaś w znaczeniu ekonomicznym).

Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że z treści ww. definicji wynika, że chodzi tu o wydatek realnie obciążający dany podmiot, czyli faktyczne wydatkowanie określonych środków, a nie pomniejszenie majątku podatnika w związku z określonymi operacjami gospodarczymi; definicji zawartej w art. 15 ust. 1j pkt 3 u.p.d.o.p. należy przeciwstawić definicję wyrażoną w art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze u.p.d.o.p., która nie posługuje się pojęciem wydatków faktycznie poniesionych na nabycie, ale o pojemniejszym stwierdzeniem (...) kosztów poniesionych w celu osiągnięcia przychodów lub zarachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Według Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego - skoro dyspozycja art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. zawiera ogólną definicję kosztów uzyskania przychodów, to dalsze jego zapisy regulujące poszczególne rodzaje kosztów uzyskania przychodów mają charakter zamknięty, stanowiąc katalog tych wartości. W związku z tym jedynymi kosztami spełniającymi wymagane kryteria, które wskazano w złożonym wniosku to te, które faktycznie wydatkowano w związku z dokonaną cesją, w tej części, którą przeprowadzono w formie pieniężnej.

Natomiast przepis art. 15 ust. 1j pkt 3 u.p.d.o.p. nie pozwala utożsamiać wskazywanej wartości, tzn. "pozostałej części, którą rozliczono poprzez zaliczenie należnej ceny (potrącenie) ze zobowiązaniem Wnioskodawcy wobec Nabywcy z tytułu ceny emisyjnej skryptów dłużnych, których objęcie zadeklarował Wnioskodawca" - z faktycznymi poniesionymi wydatkami na ich nabycie. W konsekwencji WSA stwierdził, że nie można zaakceptować przedstawionego przez stronę stanowiska na temat interpretacji przepisu art. 15 ust. 1j pkt 1 w związku z art. 12 ust. 1 pkt 7 oraz art. 16 ust. pkt 8 u.p.d.o.p.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 31 marca 2018 r., sygn. akt II FSK 1289/16 uchylił przedmiotowy wyrok w całości oraz uchylił w całości interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 15 września 2015 r. nr ITPB3/4510-275/15/MK.

Uzasadniając orzeczenie, Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że w niniejszej sprawie kluczowe znaczenie ma zdefiniowanie pojęcia „faktycznie poniesionych wydatków” użytego w art. 15 ust. 1 j pkt 3 u.p.d.o.p. Skoro zatem w świetle ww. przepisu, kosztami mają być wydatki faktycznie poniesione, to tym samym oznacza to uszczuplenie zasobów majątkowych podatnika w wyniku poniesienia takiego wydatku. Przepis nie precyzuje formy poniesienia wydatku, istotne jest natomiast faktyczne jego poniesienie, definitywny charakter oraz racjonalność i celowość w rozumieniu art. 15 ust.1 u.p.d.o.p. Ustawodawca w art. 15 ust. 1j pkt 3 u.p.d.o.p. posługuje się pojęciem „poniesienia”, a nie „zapłaty”, co jednoznacznie wskazuje na jego intencję co do szerszego niż „zapłata” pojmowania możliwych form ponoszenia wydatku.

Dokonanie potrącenia wzajemnych wierzytelności (kompensata) niewątpliwie prowadzi do faktycznego poniesienia wydatków, gdyż jego skutkiem jest uregulowanie ciążącego na podatniku stosunku zobowiązaniowego (długu). Zgodnie z art. 498 § 2 Kodeksu cywilnego, wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Obowiązujący przepis art. 15 ust. 1 j pkt 3 u.p.d.o.p. przewiduje otwartą formułę formy wykonania zobowiązania przez dłużnika stosunku zobowiązaniowego. Istotny jest bowiem efekt działań podejmowanych przez podmiot zobowiązany do uregulowania zobowiązania, który zarówno w przypadku dokonywania zapłaty jak potrącenia jest tożsamy. Istotą wprowadzenia w regulacji w art. 15 ust. 1 j pkt 3 u.p.d.o.p. ograniczenia wydatków do „faktycznie poniesionych” było zawężenie możliwości zaliczenia wydatków do kosztów podatkowych w stosunku do ogólnej reguły wynikającej z art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. (zasada memoriałowa). Zatem tylko poniesione wydatki, które realnie obciążyły majątek podatnika (zubożyły go) mogą być uznane za faktycznie poniesione. Jednym z elementów majątku podatnika oprócz środków trwałych, środków pieniężnych itp. są także należne wierzytelności, zatem ich umorzenie obciąża (zubaża) majątek podatnika. Kompensata wzajemnych zobowiązań to bowiem równoległe umarzanie się wierzytelności. Kompensata wzajemnych zobowiązań to rozliczenie bezgotówkowe, które nie jest barterem ani formą zapłaty, dlatego nie można jej umieszczać na fakturach jako metody płatności. Konsekwencją stanowiska prezentowanego przez Sąd pierwszej instancji byłaby sytuacja, w której dwa podmioty będące względem siebie jednocześnie wierzycielami i dłużnikami jedynie dla celów podatkowych zmuszone byłyby do dokonywania zapłaty w formie środków pieniężnych zamiast dokonać kompensaty wzajemnych należności, mimo że obie formy prowadzą do wygaśnięcia wierzytelności i do realnego obciążenia majątku stron kompensaty, czyli „faktycznego poniesienia wydatku”.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodów wymaga ponownego rozpatrzenia przez tutejszy organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest (…) prowadzącą działalność na podstawie przepisów ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1450 ze zm., dalej: „Ustawa o SKOK") mającą na celu gromadzenie środków pieniężnych wyłącznie swoich członków, udzielanie im pożyczek i kredytów, przeprowadzanie na ich zlecenie rozliczeń finansowych oraz pośredniczenie przy zawieraniu umów ubezpieczenia na zasadach określonych w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154, z późn. zm.).

W toku prowadzonej działalności Wnioskodawca zawiera i zawierał w przeszłości umowy o udzielenie swoim członkom kredytów lub pożyczek pieniężnych. W związku z udzieleniem pożyczki, Wnioskodawca otrzymywał wynagrodzenie w postaci odsetek, naliczanych według określonej w umowie stopy procentowej, jak również naliczał i pobierał różnego rodzaju opłaty i prowizje za wykonywane na rzecz członków czynności, zgodnie z obowiązującymi u Wnioskodawcy cennikami.

Pomimo dokonywanej oceny zdolności kredytowej klientów Wnioskodawcy (członków) zdarza się, że udzielony przez Wnioskodawcę kredyt lub pożyczka pieniężna nie są zwracane w terminie określonym w umowie. Równocześnie oprócz kwoty głównej kredytu lub pożyczki, Wnioskodawca nie otrzymuje należnych mu odsetek, naliczonych od kwoty kredytu lub pożyczki pieniężnej, a także innych opłat i należności wynikających z cenników obowiązujących u Wnioskodawcy. Wskazane wyżej wierzytelności pieniężne wobec członków (a także byłych członków) Wnioskodawcy dochodzone są przed sądami powszechnymi, które oprócz kwot należnych Wnioskodawcy z tytułu samej wierzytelności (kwoty głównej i odsetek) zasądzają na rzecz Wnioskodawcy także zwrot kosztów postępowania sądowego, tj. wniesionego wpisu sądowego, kosztów zastępstwa procesowego, itp.).

W latach 2012-2013 Wnioskodawca dokonał zbycia opisanych wyżej, wymagalnych wierzytelności pieniężnych, w skład których wchodziły następujące elementy składowe:

• należność główna odpowiadająca kwocie niespłaconego kredytu lub pożyczki pieniężnej, powiększonego o skapitalizowane odsetki;
• należności z tytułu naliczonych i niezapłaconych odsetek;
• należności z tytułu opłat za dodatkowe czynności i usługi wykonywane przez Wnioskodawcę w związku z udzieleniem i dochodzeniem zwrotu kredytu lub pożyczki pieniężnej;
• zasądzone przez sądy powszechne należności z tytułu zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Nabywcą wierzytelności była spółka posiadająca osobowość prawną, mająca siedzibę w Wielkim Księstwie Luksemburga, tj. w kraju należącym do Unii Europejskiej (dalej: „Nabywca", „Emitent").

Równocześnie ze zbyciem wierzytelności, Wnioskodawca dokonał objęcia emisji skryptów dłużnych wyemitowanych przez Nabywcę, dalej: „Skrypty dłużne", zobowiązując się do opłacenia pełnej wartości emisyjnej Skryptów.

Treścią prawa majątkowego wynikającego z nabytych przez Wnioskodawcę Skryptów dłużnych było bezpośrednie, niezabezpieczone, niepodporządkowane, nieuwarunkowane ograniczone zobowiązanie regresowe Emitenta, które zostało przypisane do puli Wierzytelności przelanych przez kasę, w znaczeniu jakie pojęcie te ma na gruncie obowiązujących w Wielkim Księstwie Luksemburga przepisów ustawy o sekurytyzacji z 2004 r.

Zgodnie z informacjami przekazanymi Wnioskodawcy przez Emitenta, Skrypty dłużne stanowią papiery wartościowe emitowane przez Emitenta na podstawie przepisów Wielkiego Księstwa Luksemburga jako nielicencjonowany podmiot sekurytyzacyjny, w rozumieniu przepisów luksemburskiej ustawy o sekurytyzacji z 2004 r.

Warunki emisji Skryptów dłużnych przewidywały, że Skrypty dłużne zostaną wykupione przez Emitenta najpóźniej w dacie wymagalności, co skutkować będzie ich umorzeniem.

W okresie przysługiwania Wnioskodawcy praw do Skryptów dłużnych, Wnioskodawca uprawniony był do otrzymywania od Emitenta płatności tytułem przepływów pieniężnych generowanych przez Wierzytelności pożyczkowe przekazane na pokrycie wartości emisyjnej Skryptów dłużnych, po potrąceniu kosztów i wydatków związanych z sekurytyzowaną wierzytelnością.

W przypadku każdej płatności dokonanej z tego tytułu do Wnioskodawcy, Emitent dokonywał odpowiedniego pomniejszenia wartości nominalnej Skryptu dłużnego, docelowo aż do osiągnięcia wartości „0” (zero).

Przepływy pieniężne generowane przez Wierzytelności pożyczkowe przekazane na pokrycie wartości emisyjnej Skryptów dłużnych obejmowały zarówno kwoty należności głównych udzielonych pożyczek, odsetki należne od wierzytelności oraz inne opłaty, w tym koszty sądowe i egzekucyjne. Skrypty dłużne, zgodnie z warunkami emisji, podlegały ponadto oprocentowaniu naliczanemu w stosunku rocznym od wartości nominalnej skryptu istniejącej w pierwszym dniu okresu odsetkowego.

Wnioskodawca wskazuje, że w umowie cesji wierzytelności zawartej z Nabywcą przewidziane zostało bezwarunkowe przeniesienie własności zbywanych wierzytelności w zmian za określoną kwotowo cenę sprzedaży. Rozliczenie należnej Wnioskodawcy ceny sprzedaży wierzytelności, zgodnie z umową cesji, nastąpiło w części w formie pieniężnej a w pozostałej części poprzez zaliczenie należnej ceny (potrącenie) ze zobowiązaniem Wnioskodawcy wobec Nabywcy z tytułu ceny emisyjnej Skryptów dłużnych, których objęcie zadeklarował Wnioskodawca.

Z tytułu sprzedaży wierzytelności na rzecz Nabywcy, Wnioskodawca rozpoznał przychód podatkowy odpowiadający określonej w umowie cesji cenie sprzedaży wierzytelności oraz potrącił z tym przychodem koszty uzyskania przychodów w postaci wartości nominalnej zbywanych wierzytelności pożyczkowych oraz wierzytelności z tytułu należności stanowiących uprzednio przychody należne Wnioskodawcy (prowizje, opłaty za dodatkowe usługi, itp.) - jeżeli na sprzedaży wierzytelności niestanowiącej uprzednio przychodów Wnioskodawca zrealizował stratę, strata ta była wyłączona z kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawca nie zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wartości odpowiadającej cenie emisyjnej nabywanych od Emitenta skryptów dłużnych - określonej w warunkach Emisji.

W 2014 r. Wnioskodawca dokonał zbycia Skryptów dłużnych poprzez wniesienie ich w postaci wkładu niepieniężnego do krajowej spółki prawa handlowego – działającej w formie prawnej spółki komandytowo-akcyjnej (dalej: „Spółka"), w zamian za który to wkład, Wnioskodawca otrzymał akcje Spółki.

Z uwagi na fakt, iż począwszy od dnia 1 stycznia 2014 r. spółki komandytowo-akcyjne zaliczone zostały do katalogu spółek podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, którymi to przepisami objęta została także Spółka, z tytułu przedmiotowej transakcji Wnioskodawca rozpoznał przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust 1 pkt 7 ustawy CIT w wysokości wartości nominalnej akcji Spółki objętych w zamian za wkład niepieniężny.

Rynkowa wartość Skryptów dłużnych określona przez niezależnego rzeczoznawcę do celów określenia wartości wkładu niepieniężnego do Spółki komandytowo-akcyjnej była niższa od wartości emisyjnej Skryptów dłużnych opłaconej przez Wnioskodawcę przy ich nabyciu od Emitenta. Wnioskodawca w związku z tym objął akcje Spółki o wartości nominalnej niższej niż wartość emisyjna Skryptów dłużnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jak określić należy wysokość kosztów uzyskania przychodów, do których rozpoznania uprawniony jest Wnioskodawca, w związku z wniesieniem skryptów dłużnych jako wkładu niepieniężnego do spółki komandytowo-akcyjnej w zamian za akcje tej spółki ?

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko:

Wnioskodawca podniósł, że stosownie do art. 12 ust 1 pkt 7 Ustawy CIT, przychód stanowi nominalna wartość udziałów (akcji) w spółce albo wartość wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, jak również, na podstawie pkt 7a przywołanego przepisu określona w umowie spółki komandytowo-akcyjnej wartość wkładu niepieniężnego wniesionego w postaci rzeczy lub praw, niestanowiącego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, w zamian za który wspólnikowi nie są wydawane udziały (akcje), o których mowa w pkt 7.

Z przychodem osiągniętym na skutek wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki będącej podatnikiem CIT może zostać potrącony koszt uzyskania przychodów, którego wysokość ustalić należy na podstawie przepisu art. 15 ust. 1j Ustawy CIT w wysokości:

1. wartości początkowej przedmiotu wkładu, zaktualizowanej zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszonej o dokonaną przed wniesieniem tego wkładu sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego są środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne;
   
2. jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego są udziały (akcje) w spółce albo wkłady w spółdzielni, wartości:
   
   
   
   1. określonej zgodnie z art. 12 ust 1 pkt 7 albo 7a - jeżeli przedmiotem wkładu są udziały (akcje) w spółce albo wkłady w spółdzielni objęte w zamian za wkład niepieniężny winnej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, o określonej zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8, w przypadku, gdy udziały (akcje) w spółce albo wkłady w spółdzielni, które są wnoszone w formie wkładu niepieniężnego, nie zostały objęte w zamian za wkład niepieniężny;
      
   2. określonej zgodnie z ust 1k, w przypadku gdy udziały (akcje) w spółce albo wkłady w spółdzielni, które są wnoszone w formie wkładu niepieniężnego, zostały objęte w zamian za wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części;
      
      
      
3. faktycznie poniesionych, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, wydatków na nabycie innych niż wymienione w pkt 1 i 2 składników majątku podatnika - jeżeli przedmiotem wkładu są te inne składniki;
   
4. wydatków na nabycie lub wytworzenie składnika majątku, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie lub wartości początkowej takiego składnika majątku pomniejszonej o sumę dokonanych od tego składnika odpisów amortyzacyjnych - jeżeli składnik ten został otrzymany przez podatnika w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem z takiej spółki.
   

W przedmiotowej sprawie określenie kosztu uzyskania przychodów z tytułu wniesienia aportem do spółki komandytowo-akcyjnej Skryptów dłużnych w ocenie Wnioskodawcy powinno zostać dokonane na podstawie art. 15 ust. 1j pkt 3 Ustawy CIT, tj. w wysokości faktycznie poniesionych, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, wydatków na nabycie Skryptów dłużnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota kosztu uzyskania przychodów odpowiadać powinna wartości emisyjnej Skryptów dłużnych, tj. faktycznie zapłaconej przez Wnioskodawcę cenie po jakiej objęte zostały Skrypty dłużne zgodnie z warunkami emisji i umową cesji.

Wysokość tego kosztu powinna zostać pomniejszona jedynie o dokonane przez Emitenta wypłaty z tytułu umorzenia wartości nominalnej Skryptów dłużnych, realizowane zgodnie z warunkami emisji.

Bez wpływu na możliwość rozpoznania kosztu uzyskania przychodów pozostaje okoliczność, że zapłata wartości emisyjnej Skryptów dłużnych przez Wnioskodawcę nastąpiła w drodze zaliczenia (potrącenia) wierzytelności Wnioskodawcy o zapłatę ceny sprzedaży zbywanych wierzytelności, zgodnie bowiem z art. 15a ust. 7 Ustawy CIT za koszt poniesiony uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty - dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Wnioskodawca podkreśla, że wydatki związane z nabyciem Skryptów dłużnych ponoszone na rzecz Emitenta zgodnie z warunkami emisji nie mogły stanowić wcześniej kosztu uzyskania przychodów stosownie do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 8 Ustawy CIT, zgodnie z którym za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do będących przedmiotem aportu do Spółki Skryptów dłużnych spełnione zostały warunki przewidziane w art. 15 ust. 1j pkt 3 Ustawy CIT, uzasadniające zaliczenie ceny nabycia (opłaconej przez Wnioskodawcę wartości emisyjnej) Skryptów dłużnych do koszów uzyskania przychodów, pomniejszonej jedynie o dokonane na rzecz Wnioskodawcy przez Emitenta wypłaty z tytułu umorzenia wartości nominalnej Skryptów dłużnych, realizowane zgodnie z warunkami emisji..

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.