Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.756.2018.2.MSU
z 14 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2018 r. (data wpływu 2 października 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 grudnia 2018r, (data wpływu 12 grudnia 2018r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia od podatku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2018r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia od podatku.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 grudnia 2018r. (data wpływu 12 grudnia 2018r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Od 15 kwietnia 2014 roku do chwili obecnej Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą ….., ul. ……. W wyniku wszczętego na podstawie postanowienia z dnia 20 października 2016r. Nr ……. postępowania kontrolnego, przeprowadzonego przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w ……., a następnie Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego w …… w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku od towarów i usług za 2014r. ustalono, iż w sposób nieprawidłowy Wnioskodawczyni określała przedmiot tejże sprzedaży, uznając, że Wnioskodawczyni świadczyła usługi pośrednictwa przy sprzedaży towaru, zaniżając przez to jej wartość. Organ ustalił w związku z powyższym, że wartość dokonanej przez Wnioskodawczynię sprzedaży w 2014r. przekroczyła w dniu 2 lipca tego roku kwotę 150.000 zł w proporcji do okresu prowadzenia tej działalności i od tego czasu Wnioskodawczyni nie miała prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na powyższe rozstrzygnięcie Wnioskodawczyni złożyła odwołanie do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w …., który decyzją z dnia 19 czerwca 2018r. Nr …. w tym zakresie podtrzymał stanowisko Organu I Instancji podtrzymując, że w dniu 2 lipca 2014 roku Wnioskodawczyni stała się podatniczką podatku od towarów i usług oraz określił w związku z tym zobowiązanie podatkowe Wnioskodawczyni za miesiące od lipca do grudnia 2014r.

W roku 2015 Wnioskodawczyni przebywała od stycznia do kwietnia na zwolnieniu lekarskim a następnie na urlopie macierzyńskim i faktyczną sprzedaż prowadziła jedynie w ograniczonym zakresie w miesiącach listopad i grudzień tego roku, gdzie łączna wartość sprzedaży wynosiła 7.512,08 zł.

Następnie 1 września 2017 roku Wnioskodawczyni złożyła deklarację VAT-R w związku ze zbliżeniem się do kwoty ustawowego limitu uprawniającego Wnioskodawczynię do korzystania ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Wnioskodawczyni nadmienia, że decyzja ostateczna, gdzie ustalono, że Wnioskodawczyni stała się podatniczką podatku od towarów i usług z dniem 2 lipca 2014r. została wydana przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w ….. w dniu 19 czerwca 2018r. W związku z tym, że jest to decyzja ostateczna, Wnioskodawczyni złoży za rok 2015 deklarację VAT. Następnie Wnioskodawczyni pragnie skorzystać w roku 2016 ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, w związku z nieprzekroczeniem w roku 2015 kwoty uprawniającej do korzystania z tego zwolnienia na podstawie art. 113 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawczyni nadmienia, że nie prowadzi oraz nie prowadziła działalności, o której mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku na pytanie nr 1 Organu „Czy za poszczególne miesiące 2016r. Wnioskodawczyni wystawiała faktury z wykazaną kwotą VAT?”, Wnioskodawczyni wskazała, iż „Nie, nie wystawiałam faktur z wykazaną kwotą VAT z uwagi na to, że korzystałam ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113.1 ustawy o podatku od towarów i usług”.

Na pytanie Organu nr 2 „Czy w 2016r. Wnioskodawczyni naliczała podatek należny z tytułu sprzedaży?”, Wnioskodawczyni udzieliła następującej odpowiedzi „Nie, nie naliczałam”.

Następnie na pytanie Organu nr 3 „Czy za poszczególne miesiące 2016r. Wnioskodawczyni składała deklaracje VAT-7 w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą?”, Wnioskodawczyni odpowiedziała „Nie, nie składałam”.

Z kolei na pytanie nr 4 Organu „Należy wskazać okoliczności, którymi Wnioskodawczyni kierowała się w zakresie rozliczania bądź nierozliczania podatku VAT w całym 2016r.”, Wnioskodawczyni wskazała, iż „W 2016r. nie rozliczałam podatku VAT, gdyż jak podałam we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie byłam wówczas podatnikiem podatku od towarów i usług. Korzystałam w 2016r. ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113.1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r. W roku 2015 wartość sprzedaży nie przekroczyła kwoty 150.000 zł.”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowym jest skorzystanie ze zwolnienia od podatku VAT z datą wsteczną, czyli od dnia 1 stycznia 2016 roku, jeśli sprzedaż w 2015 roku nie przekracza kwoty uprawniającej do zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a utrata prawa do zwolnienia nastąpiła w dniu 2 lipca 2014 roku po przeprowadzonej kontroli i wydaniu decyzji ostatecznej w roku 2018?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość sprzedaży w roku 2015 nie przekroczyła kwoty uprawniającej do zwolnienia od podatku VAT, dając podstawę do ponownego zwolnienia od 1 stycznia 2016 roku, czyli nie została przekroczona kwota limitu zgodnie z art. 113 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz upłynął rok zgodnie z art. 113 pkt 11, pomimo utraty prawa do zwolnienia z dniem 2 lipca 2014 r.

Przepis art. 113 ust. 11 ustawy, umożliwia podatnikowi, który stracił prawo do zwolnienia od podatku VAT lub zrezygnował z tego zwolnienia - ponowny jego wybór, po spełnieniu określonych warunków. Przepis ten nie określa, w jakim terminie podatnik jest zobowiązany o zamiarze wyboru zwolnienia poinformować urząd. W związku z tym, należy przyjąć ogólnie stosowaną zasadę aktualizacji danych wynikającą z art. 96 ust. 12 ustawy, według której podatnik o wszelkich zmianach objętych zgłoszeniem rejestracyjnym jest zobowiązany poinformować urząd w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana, czyli od momentu wyboru przez podatnika zwolnienia podmiotowego na formularzu VAT-R.

Wymieniony art. 113 ust. 11 ustawy nie uzależnia prawa wyboru zwolnienia od terminu złożonego zawiadomienia w urzędzie. Zatem, fakt złożenia przez podatnika zawiadomienia po upływie 7 dni, nie pozbawia go prawa do wyboru przysługującego mu zwolnienia.

Powyższe stanowisko w podobnej sprawie prezentuje Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 kwietnia 2014 r. nr ILPP2/443-115/14-4/AD.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Towarami, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów, i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2016 r.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych

–jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Jak stanowi art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Jak stanowi przepis art. 113 ust. 11a ustawy, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Zaznaczyć należy, że podatnik ma prawo powrócić do zwolnienia z art. 113 ustawy w trakcie roku podatkowego, pod warunkiem, że minął rok od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub z niego zrezygnował oraz w poprzednim i bieżącym roku nie przekroczył kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Powrót do zwolnienia może nastąpić od początku danego miesiąca.

W myśl art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych przepisami art. 113 ust. 1-12 ustawy pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że od 15 kwietnia 2014 roku do chwili obecnej Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą …... W wyniku wszczętego postępowania kontrolnego, Organ ustalił, że wartość dokonanej przez Wnioskodawczynię sprzedaży w 2014r. przekroczyła w dniu 2 lipca tego roku kwotę 150.000 zł w proporcji do okresu prowadzenia tej działalności i od tego czasu Wnioskodawczyni nie miała prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług. W roku 2015 Wnioskodawczyni przebywała od stycznia do kwietnia na zwolnieniu lekarskim a następnie na urlopie macierzyńskim i faktyczną sprzedaż prowadziła jedynie w ograniczonym zakresie w miesiącach listopad i grudzień tego roku, gdzie łączna wartość sprzedaży wynosiła 7.512,08 zł. Następnie 1 września 2017 roku Wnioskodawczyni złożyła deklarację VAT-R w związku ze zbliżeniem się do kwoty ustawowego limitu uprawniającego Wnioskodawczynię do korzystania ze zwolnienia z podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni nie prowadzi oraz nie prowadziła działalności, o której mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Za poszczególne miesiące 2016r. Wnioskodawczyni nie wystawiała faktur z wykazaną kwotą VAT z uwagi na to, że korzystała ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Wnioskodawczyni nie naliczała podatku należnego z tytułu sprzedaży, nie składała deklaracji VAT-7 w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, w 2016r. nie rozliczała podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą możliwości skorzystania z prawa do zwolnienia od podatku od towarów i usług od 1 stycznia 2016r., w związku z nieprzekroczeniem w roku 2015 kwoty uprawniającej do korzystania z tego zwolnienia na podstawie art. 113 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnośnie obowiązku zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R należy wskazać, że w myśl art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Na podstawie art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Przepis art. 96 ust. 4 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r.) stanowi, że naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego” i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Natomiast od dnia 1 stycznia 2017 r., ww. art. 96 ust. 4 ustawy obowiązuje w następującym brzmieniu: „Naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie”.

Przepis art. 113 ust. 11 ustawy, umożliwia podatnikowi, który stracił prawo do zwolnienia od podatku VAT lub zrezygnował z tego zwolnienia – ponowny jego wybór, po spełnieniu określonych warunków. Przepis ten nie określa, w jakim terminie podatnik jest zobowiązany poinformować urząd o zamiarze wyboru zwolnienia. W związku z tym, należy przyjąć ogólnie stosowaną zasadę aktualizacji danych wynikającą z art. 96 ust. 12 ustawy, według której podatnik o wszelkich zmianach objętych zgłoszeniem rejestracyjnym jest zobowiązany poinformować urząd w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana, czyli od momentu wyboru przez podatnika zwolnienia podmiotowego na formularzu VAT-R.

Wymieniony art. 113 ust. 11 ustawy nie uzależnia prawa wyboru zwolnienia od terminu złożonego zawiadomienia w urzędzie. Zatem fakt złożenia przez podatnika zawiadomienia po upływie 7 dni, nie pozbawia go prawa do wyboru przysługującego mu zwolnienia.

W świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, że jeżeli w przypadku Wnioskodawczyni wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła w roku podatkowym 2015 łącznie kwoty 150.000 zł, to Wnioskodawczyni może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług na podstawie cytowanego wyżej art. 113 ust. 1 ustawy. Jednak należy pamiętać, że musi być również spełniony warunek wskazany w art. 113 ust. 11 ustawy, tzn. musi minąć rok od momentu utraty lub rezygnacji ze zwolnienia przez Zainteresowaną. W analizowanej sprawie powyższe warunki zostały spełnione, bowiem z okoliczności sprawy wynika, iż w roku 2015 wartość sprzedaży Wnioskodawczyni nie przekroczyła kwoty 150.000 zł, a utrata prawa do zwolnienia nastąpiła w lipcu 2014 r., czyli od momentu utraty prawa do zwolnienia od podatku do dnia ponownego skorzystania ze zwolnienia upłynął okres dłuższy niż jeden rok licząc od końca roku, w którym to prawo do zwolnienia utracono.

Podsumowując, Wnioskodawczyni może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2016 r., jeżeli sprzedaż w roku 2015 nie przekroczyła łącznie kwoty 150.000 zł netto, a utrata prawa do zwolnienia nastąpiła w lipcu 2014 r., czyli jeżeli od momentu utraty prawa do zwolnienia od podatku do dnia ponownego skorzystania ze zwolnienia upłynął okres dłuższy niż jeden rok licząc od końca roku, w którym to prawo do zwolnienia utracono.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.