Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.466.2018.2.LZ
z 25 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2018 r. (data wpływu 29 sierpnia 2018 r.) uzupełnione pismem z dnia 27 września 2018 r. (data nadania 27 września 2018 r., data wpływu 3 października 2018 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3 -2.4011.466.2018.1.LZ z dnia 21 września 2018 r. (data nadania 24 września 2018 r., data doręczenia 27 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 0114-KDIP3-2.4011.466.2018.1.LZ z dnia 21 września 2018 r. (data nadania 24 września 2018 r., data doręczenia 27 września 2018 r.) tutejszy organ wezwał Wnioskodawcę o uzupełnienie wniosku.

Pismem z dnia 27 września 2018 r. (data nadania 27 września 2018 r., data wpływu 3 października 2018 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W kwietniu 2008 roku lokatorka lokalu mieszkalnego w wielorodzinnym budynku mieszkalnym w W. zawarła z Miastem umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu i ustanowienia prawa użytkowania wieczystego ułamkowej części gruntu oraz sprzedaży lokalu wraz z udziałem we współwłasności budynku. Na mocy tej umowy lokatorka nabyła lokal mieszkalny, w którym zamieszkiwała, i uzyskała prawo użytkowania wieczystego ułamkowej części gruntu, korzystając z bonifikaty w wysokości 90% ceny na mocy uchwały.

W lipcu 2008 roku lokatorka zawarła z sąsiadką umowę przedwstępną o dożywocie i umowę przedwstępną sprzedaży, na mocy której: 1) zobowiązała się przenieść na rzecz sąsiadki własność udziału wynoszącego 1/2 część swojego lokalu mieszkalnego w zamian za co sąsiadka zobowiązała się zapewnić lokatorce dożywotnie utrzymanie i pomoc; 2) zobowiązała się sprzedać sąsiadce udział wynoszący pozostałą 1/2 część swojego lokalu mieszkalnego. Strony postanowiły, że przyrzeczone umowy dożywocia i sprzedaży zostaną zawarte po założeniu księgi wieczystej dla wymienionego lokalu mieszkalnego, do dnia 31 stycznia 2014 roku. Sprzedająca potwierdziła, że przed podpisaniem aktu otrzymała od kupującej całą cenę sprzedaży 1/2 lokalu.

W styczniu 2011 roku lokatorka wymienionego lokalu mieszkalnego zmarła. Na mocy protokołu dziedziczenia sporządzonego w lipcu 2011 roku wyłącznym spadkobiercą majątku lokatorki, w tym wymienionego lokalu mieszkalnego, została siostra lokatorki (matka Wnioskodawcy). Wydany został akt poświadczenia dziedziczenia. Spadek był ustawowo zwolniony z podatku. Działając jako następca prawny lokatorki, matka Wnioskodawcy zawarła w dniu 30 maja 2012 roku ugodę z sąsiadką lokatorki. Na mocy tej ugody matka Wnioskodawcy: 1) uznała roszczenia sąsiadki lokatorki co do zapłaty kwoty za opiekę nad lokatorką i w celu zwolnienia się z obowiązku zapłaty tej kwoty zobowiązała się przenieść własność 1/2 części wymienionego lokalu mieszkalnego w terminie zgodnym z umową przedwstępną lokatorki i jej sąsiadki z lipca 2008 roku; 2) uznała roszczenie sąsiadki lokatorki co do zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży pozostałej 1/2 części wymienionego lokalu mieszkalnego w terminie i na warunkach zgodnych z treścią umowy przedwstępnej z lipca 2008 roku. Roszczenia sąsiadki lokatorki zostały wpisane do księgi wieczystej. W lipcu 2014 roku matka Wnioskodawcy zawarła z sąsiadką lokatorki umowę przeniesienia udziału we współwłasności nieruchomości w celu zwolnienia się ze zobowiązania (datio insolutium, art. 453 k.c.) i przeniosła na rzecz sąsiadki lokatorki własność 1/2 części wymienionego lokalu mieszkalnego w zamian za zwolnienie z obowiązku zapłaty sąsiadce kwoty za opiekę nad lokatorką, o którym mowa w ugodzie z dnia 30 maja 2012 roku. Współwłasność została wpisana do księgi wieczystej. W dniu 23 marca 2018 roku matka Wnioskodawcy zmarła. Przygotowany projekt umowy sprzedaży 1/2 części wymienionego lokalu mieszkalnego, wypełniający drugie ze zobowiązań siostry lokatorki, o którym mowa w ugodzie z dnia 30 maja 2012 roku, nie został sfinalizowany. Jedyny spadkobierca siostry lokatorki (Wnioskodawca) stanął wobec problemu niezrealizowanego przyrzeczenia sprzedaży 1/2 części wymienionego lokalu mieszkalnego, które było częścią ugody siostry lokatorki z sąsiadką lokatorki z maja 2012 roku. Wnioskodawca postanowił nie korzystać z przedawnienia roszczeń sąsiadki lokatorki (to bowiem wiązałoby się z koniecznością zwrotu ceny sprzedaży, zapłaconej lokatorce w 2008 roku) i zawrzeć umowę sprzedaży przyrzeczoną sąsiadce przez lokatorkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy po zawarciu umowy sprzedaży przed upływem 5 lat od nabycia spadku następca prawny siostry lokatorki będzie zobowiązany do zapłacenia z tego tytułu podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji obowiązek zapłaty podatku dochodowego nie powstanie. Podstawą naliczenia podatku dochodowego w odniesieniu do umowy sprzedaży części lokalu jest art. 10 ust. 1 pkt 8a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2018 poz. 1509, z późn. zm.), który stwierdza, że jednym ze źródeł przychodów jest „odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2: nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości (...) - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane (...) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie”. Ponieważ „odpłatne zbycie” nie jest zdefiniowane w art. 5a cytowanej ustawy, zawierającym doprecyzowania pojęć, którymi posługuje się ustawodawca, można domniemywać, że termin ma znaczenie słownikowe, ponieważ organy władzy publicznej powinny posługiwać się poprawną polszczyzną zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o języku polskim (Dz. U. 1999 Nr 90 poz. 999 z późn. zm.: tekst jednolity Dz. U. 2018 poz. 931): „Do ochrony języka polskiego są obowiązane wszystkie organy władzy publicznej oraz instytucje i organizacje uczestniczące w życiu publicznym”.

Rzeczownik „zbycie” jest wymieniony na przykład w tomie X Słownika języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego (Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1958-1968; dalej nazywany słownikiem Doroszewskiego) jako „forma rzeczownikowa czasownika zbyć” lub w tomie V Uniwersalnego słownika języka polskiego pod red. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, dalej nazywany słownikiem Dubisza) jako „rzecz, od zbyć”. „Zbyć” w znaczeniu mającym tutaj zastosowanie to: „sprzedać, odstąpić za pieniądze” (słownik Doroszewskiego, t. X), „sprzedać, odstąpić coś za pieniądze” (Słownik języka polskiego pod red. Mieczysława Szymczaka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1983-1985, t. 111; dalej nazywany słownikiem Szymczaka), „sprzedać (sprzedawać), odstąpić (odstępować) coś za pieniądze, pozbyć się (pozbywać się) czegoś przez sprzedaż” (słownik Dubisza, t V), „pozbyć się czegoś, sprzedając to” (Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny pod red. Haliny Zgółkowej, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1994-2005; t. 49; dalej nazywany słownikiem - Zgółkowej)

Wszystkie cztery cytowane słowniki uznają czasowniki „zbyć” i „sprzedać” za synonimy. Tymczasem ustawodawca pisze o „odpłatnym zbyciu”. Ponieważ należy założyć, że przestrzega on ustawy o języku polskim i nie popełnia pleonazmu (odpłatna sprzedaż???), to trzeba poszukać definicji czasownika „zbyć” umożliwiającej również „nieodpłatne zbycie”. Z wymienionych czterech słowników taką możliwość daje jedynie słownik Doroszewskiego.

Podane tam znaczenie 5 (przestarz.) to: „1. stracić, postradać co; pozbyć się czego; 2. utracić, postradać co; pozbyć się czego, uwolnić się od czego”, np. „Wy, cienie, w jasną odziane prostotę, coście rycerskiej zbyły się kolczugi”. Można więc założyć, że ustawodawca postanowił ożywić to właśnie znaczenie czasownika „zbyć” - „pozbyć się czego, uwolnić się od czego”.

Z kolei „odpłatny” to „taki za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrotu kosztów; płatny” (słownik Doroszewskiego, t. V, słownik Szymczaka, t. II), „taki, za który się płaci, wymagający zwrotu kosztów; płatny” (słownik Dubisza, t. III), „taki, za który należy się odpłata, za który trzeba zapłacić pewną kwotę” (słownik Zgółkowej, t. U 25). W sprawie przedstawionej do interpretacji nikt nie płaci spadkobiercy siostry lokatorki (Wnioskodawcy) ani grosza, cenę sprzedaży otrzymała bowiem lokatorka w 2008 roku. Ponieważ ustawodawca nie sprecyzował znaczenia terminu „odpłatne zbycie” w Ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w szczególności w jej artykule 5a, należy interpretować ten termin zgodnie z jego opisem w słownikach języka polskiego. Według przytoczonych definicji słownikowych spadkobierca siostry lokatorki dokonuje jednak „zbycia”, które nie jest „odpłatne”. Nie dotyczy go więc art. 10 ust. 1 pkt 8a Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym mowa jest o „odpłatnym zbyciu”, w konsekwencji nie ma podstawy do wymierzenia podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Wobec czego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Mając na względzie powołany przepis, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Z przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że skutki podatkowe w postaci powstania przychodu dotyczą tych czynności cywilnoprawnych, które powodują zbycie, czyli przeniesienie własności określonych rzeczy i praw majątkowych, przy czym zbycie to nie może nastąpić tytułem darmym. Zbycie to może nastąpić m.in. w formie umowy sprzedaży. Należy w tym miejscu podkreślić, że przepisy Kodeksu cywilnego jednoznacznie wskazują, że przeniesienie własności nieruchomości następuje z chwilą zawarcia w formie aktu notarialnego ostatecznej umowy rozporządzającej np. umowy sprzedaży nieruchomości. Umowy przedwstępne lub warunkowe umowy sprzedaży nawet zawarte w formie aktu notarialnego takich skutków nie wywołują. Stanowią jedynie zobowiązanie zbywcy lub jego następców do określonych zachowań.

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.). Zgodnie z art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo, że strony inaczej postanowiły.

Umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego (art. 158 Kodeksu cywilnego).

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy podkreślić zatem należy, że zdarzeniem, którego zaistnienie konstytuuje obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych jest odpłatne zbycie nieruchomości.

Dla powstania skutków podatkowych z tytułu sprzedaży nieruchomości (lokalu mieszkalnego) istotny jest moment zawarcia umowy sprzedaży przenoszącej własność i to niezależnie od tego, czy w wyniku tej sprzedaży Strona otrzymała wskazaną w umowie należność, czy też nie. O skutkach podatkowych zawartej umowy sprzedaży nie może decydować fakt, że Wnioskodawca nie otrzymał kwoty określonej w umowie sprzedaży. Sam fakt zawarcia umowy sprzedaży pociąga za sobą określone skutki podatkowe. Z brzmienia art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika bowiem, że skoro przychodem jest wartość nieruchomości wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży, to bez znaczenia dla celów podatkowych jest ta okoliczność, czy cena ta została zapłacona, gdyż obowiązek podatkowy powstaje w dacie zawarcia umowy. Powołane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznaczają, że przy braku kosztów sprzedaży przychód równy będzie dochodowi. Moment powstania obowiązku podatkowego jest związany z momentem zawarcia umowy sprzedaży, a nie faktycznym przekazaniem pieniędzy przez nabywcę sprzedającemu. Innymi słowy, o powstaniu przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości (prawa majątkowego) decyduje zawarcie umowy przenoszącej własność. Art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest przepisem szczególnym, określającym wysokość przychodu ze źródeł, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy. Wprowadza on w stosunku do tych przychodów zasadę memoriałową, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od tego, czy podatnik faktycznie otrzymał do dyspozycji pieniądze lub inne wartości, a więc czy cena ta została faktycznie zapłacona.

Zgodnie z treścią art. 922 ustawy Kodeks cywilny, spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Postanowienie Sądu o nabyciu spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca 1/2 udziału w przedmiotowym lokalu mieszkalnym nabył w dniu 23 marca 2018 r. w drodze spadku po zmarłej matce.

W konsekwencji, odpłatne zbycie 1/2 udziału w lokalu mieszkalnym nabytym w spadku po matce, jeżeli zostanie dokonane przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie (tj. przed dniem 1 stycznia 2024 r.) będzie stanowiło źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a dochód uzyskany z tej sprzedaży podlegać będzie opodatkowaniu według zasad określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Reasumując, stwierdzić należy, że zawarcie przez Wnioskodawcę umowy przeniesienia własności 1/2 udziału w lokalu mieszkalnym, nabytego w 2018 r. w spadku po matce, przed upływem pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie ww. udziału w nieruchomości, stanowić będzie dla Wnioskodawcy czynność odpłatnego zbycia tego udziału w nieruchomości i źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, dochód Wnioskodawcy uzyskany z tego tytułu podlegać będzie opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym. Dochód ten należy ustalić jako różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie ma przy tym znaczenia, że Wnioskodawcy nie zostanie uiszczona kwota ze sprzedaży.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie różnić się od stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 24, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.