Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.443.2018.1.MJ
z 5 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2018 r. (data wpływu 27 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych rozwiązania spółki osobowej bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych rozwiązania spółki osobowej bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej także: „Komandytariusz”) jako osoba fizyczna jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca jest wspólnikiem o statusie komandytariusza w sp. z o.o. sp. k (dalej: „Spółka”), która ma siedzibę i miejsce zarządu w Polsce.

Spółka powstała w wyniku przekształcenia Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (umowa Spółki z 20 listopada 2014 r.) i prowadziła działalność w zakresie produkcji i sprzedaży drzwi i okien.

Zgodnie z umową Spółki (§ 8 pkt 8.2.), Wnioskodawca wniósł do Spółki wkład pieniężny w wysokości 182.623,15 PLN, natomiast suma komandytowa, do wysokości której Wnioskodawca odpowiada za zobowiązania Spółki wynosi 7.250,00 PLN. Wnioskodawca na bieżąco rozliczał dla celów podatkowych przychody i koszty uzyskania przychodów wynikające z faktu bycia komandytariuszem w Spółce (tj. przychody i koszty z udziału w tej Spółce), w ramach źródła pozarolnicza działalności gospodarczej Spółki.

Komplementariuszem w Spółce jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością posiadająca rezydencję podatkową w Polsce. Oprócz Wnioskodawcy komandytariuszami w Spółce są inne osoby fizyczne będące polskimi rezydentami podatkowymi.

W chwili obecnej Spółka prowadzi działalność gospodarczą w minimalnym zakresie i nie generuje przychodów - jej działania w praktyce ograniczają się do ściągania istniejących należności i wykonywania zobowiązań wynikających z umów gwarancyjnych. Również większość majątku trwałego została już sprzedana przez Spółkę.

W efekcie rozważane jest zakończenie działalności Spółki, które nastąpi zgodnie z art. 67 ustawy Kodeks spółek handlowych z dnia 15 września 2000 roku (dalej: „KSH”). W tym zakresie Zgromadzenie Wspólników Spółki podejmie odpowiednią uchwałę (w sprawie zakończenia działalności Spółki). W przypadku podjęcia uchwały zakończenie działalności Spółki nie będzie wiązało się zatem z procedurą likwidacji opisaną w tytule II, dziale I, rozdziale 5 KSH. Skutkiem zakończenia działalności Spółki w opisany sposób będzie m. in. wykreślenie Spółki z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego oraz ustanie bytu prawnego Spółki (dalej: „zakończenie działalności Spółki bez przeprowadzenia likwidacji”).

W procedurze zakończenia działalności Spółki bez przeprowadzenia likwidacji (jako element tejże procedury) przewidywane jest zajście następujących zdarzeń:

• przekazanie wybranemu wspólnikowi Spółki (prawdopodobnie komplementariuszowi Spółki) praw i obowiązków Spółki oraz ustalonych przez wspólników środków finansowych umożliwiających funkcjonowanie tego wspólnika w celu wypełnienia zobowiązań wynikających z umów, których Spółka jest stroną (w praktyce wypełnienie obowiązków wynikających z umów gwarancyjnych oraz doprowadzenie do końca bieżących spraw Spółki);
  

• przekazanie wspólnikom Spółki sumy pieniężnej będącej nadwyżką pozostałą po wypłacie zrealizowanego przez Spółkę zysku, która zostanie wypłacona wspólnikom na poczet spłaty ich udziałów kapitałowych w Spółce.
  
  
  

Po przeprowadzeniu czynności związanych z przekazaniem praw i obowiązków Spółki, Spółka zostanie wykreślona z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymanie przez Wnioskodawcę kwot pieniężnych w wyniku zakończenia działalności Spółki bez przeprowadzenia likwidacji będzie skutkowało powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu na gruncie ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie przez Niego kwot pieniężnych w wyniku zakończenia działalności Spółki bez przeprowadzenia likwidacji nie będzie skutkowało powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu na gruncie ustawy o PIT.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 KSH, spółka komandytowa jest spółką osobową. Spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o PIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Równocześnie, zgodnie z art. 5b. ust. 2 ustawy o PIT, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 PITU (tj. pozarolniczej działalności gospodarczej).

Powyższe przepis ustanawiają tzw. zasadę transparentności podatkowej spółek osobowych, zgodnie z którą ich przychody i koszty zostają, w odpowiedniej proporcji, przypisane bezpośrednio do ich wspólników (którzy są podatnikami z tego tytułu). Tym samym każdy ze wspólników spółki osobowej niebędącej podatnikiem podatku dochodowego, przy ustalaniu swojego przychodu uzyskanego w następstwie posiadania udziału w takiej spółce oraz poniesionego z tego tytułu kosztu, powinien stosować przepisy właściwej ustawy o podatku dochodowym. W przypadku Wnioskodawcy, będącego osobą fizyczną są to przepisy ustawy o PIT. Tak jak zostało wskazane w stanie faktycznym, Wnioskodawca na bieżąco rozliczał przychody i koszty wynikający z faktu bycia wspólnikiem Spółki dla potrzeb podatkowych (jako przychody i koszty z pozarolniczej działalności gospodarczej).

W kontekście pytania Wnioskodawcy kluczowy jest przepis art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy o PIT, zgodnie z którym do przychodów nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki. Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 8 ustawy o PIT, przez środki pieniężne, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 10 i 11 ustawy o PIT, rozumie się również wartość wierzytelności uprzednio zarachowanej jako przychód należny, pomniejszonej o należny podatek od towarów i usług, oraz wierzytelności z tytułu udzielonej przez spółkę niebędącą osobą prawną pożyczki - z wyjątkiem wierzytelności z tytułu odsetek od opóźnionej zapłaty oraz wierzytelności z tytułu odsetek od takiej pożyczki, jeżeli wierzytelności te zostały spłacone na rzecz otrzymującego je wspólnika.

Z przepisów ustawy o PIT wynika zatem wprost, że wartość środków pieniężnych wydanych przez spółkę niebędącą osobą prawną i otrzymanych przez wspólnika z tytułu likwidacji spółki niebędącej osobą prawną nie podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 58 KSH, rozwiązanie spółki powodują:

• przyczyny przewidziane w umowie spółki,
  

• jednomyślna uchwala wszystkich wspólników,
  

• ogłoszenie upadłości spółki,
  

• śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości,
  

• wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika,
  

• prawomocne orzeczenie sądu.
  
  
  

Zgodnie z art. 67 § 1 KSH, w przypadkach określonych w art. 58 KSH należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba, że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

Mając zatem na uwadze brzmienie art. 67 § 1 KSH należy uznać, iż o sposobie zakończenia bytu prawnego spółki osobowej w zakresie wskazanym przez przepisy KSH mogą zadecydować jej wspólnicy, a postępowanie likwidacyjne nie jest obligatoryjne.

Podkreślenia wymaga przy tym fakt, iż zarówno likwidacja, jak i inne sposoby zakończenia działalności spółki osobowej bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego podejmowane są z tych samych przyczyn i dla osiągnięcia tego samego skutku w postaci zaprzestania działalności danej spółki oraz ustania jej bytu prawnego.

W analizowanym przypadku, wspólnicy rozważają zakończenie działalności gospodarczej Spółki bez przeprowadzenia likwidacji mając na uwadze konieczność doprowadzenia do końca zagadnień będących w toku. W szczególności chodzi o zakończenie okresu gwarancyjnego na produktu Spółki (w tym zakresie na Spółce nadal ciążą potencjalne obowiązki dotyczące na przykład napraw).

Różnice występujące w kwestiach formalnych przeprowadzenia procesu likwidacji, w ocenie Wnioskodawcy, nie mają jednak żadnego wpływu na ocenę zakończenia działalności spółki osobowej bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego, jako procedury prowadzącej do wygaszenia działalności spółki osobowej i ustania jej bytu prawnego. Innymi słowy, nie istnieją żadne przesłanki pozwalające na różnicowanie sytuacji wspólników w zależności od wyboru jednego z dopuszczalnych sposobów zakończenia jej działalności.

Prawidłowość powyższego stwierdzenia nie budzi wątpliwości także w praktyce organów skarbowych. Przykładowa, w interpretacji indywidualnej z dnia 7 czerwca 2016 r. (nr ITPB4/4511-213/16/KW) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził, że: „Treść i cel powołanych przepisów art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie dają podstaw do ograniczenia zakresu ich stosowania jedynie do sytuacji, gdy spółka niebędącą osobą prawną jest rozwiązywana po przeprowadzeniu likwidacji w rozumieniu przepisów Kodeksu spółek handlowych. Regulacje te odnoszą się do szerzej rozumianej sytuacji otrzymania przez podatnika składników majątku jako należności przysługujących mu - jako wspólnikowi spółki niebędącej osobą prawną - w związku z procesem zakończenia działalności tej spółki (jej rozwiązaniem)”.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy przepisy ustawy o PIT, w szczególności art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy o PIT, powinny mieć zastosowanie zarówno w przypadku likwidacji Spółki, jak również w ramach innych sposobów zakończenia jej działalności, o których mowa w art. 67 § 1 KSH. Regulacje te odnoszą się do szerzej rozumianej sytuacji zakończenia działalności tej spółki (w związku z jej rozwiązaniem).

Majątek otrzymany przez Wnioskodawcę w wyniku zakończenia działalności Spółki bez przeprowadzania likwidacji nie będzie stanowił przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, stosownie do treści art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy o PIT, a zatem otrzymanie środków pieniężnych w wyniku zakończenie działalności Spółki bez przeprowadzania jej likwidacji będzie (co do zasady) neutralne podatkowo.

W rezultacie, w przypadku rozwiązania Spółki poprzez zakończenie jej działalności bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego, Wnioskodawca nie uzyska opodatkowanego przychodu z tytułu otrzymania przypadającej na niego części środków pieniężnych. Tym samym, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie również obowiązek rozliczenia i wykazania takiego przysporzenia.

Prawidłowość powyższego stanowiska znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych w zbliżonych stanach faktycznych, przykładowo:

• w interpretacji indywidualnej z dnia 1 października 2015 r. (nr ILPB1/4511-1-1021/15-2/AN), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, że art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy o PIT ma również zastosowanie w przypadku rozwiązania spółki, gdyż powoduje on, analogiczne jak w przypadku likwidacji, skutki prawne;
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 15 kwietnia 2016 r. (nr ILPB1/4511-1-33/16-3/TW oraz nr ILPB1/4511-1-31/16-3/TW), w których organ potwierdził m.in., że: „w przedstawionym stanie faktycznym znaleźć powinny zastosowanie przepisy ustawy o PIT odnoszące się do likwidacji spółki osobowej, rozumianej jako rozwiązanie spółki - zakończenie działalności” i uznał, że „Otrzymanie środków pieniężnych przez wspólnika spółki jawnej w wyniku rozwiązania Spółki bez przeprowadzenia formalnego postępowania likwidacyjnego nie stanowi przychodu wspólnika na płaszczyźnie podatku dochodowego od osób fizycznych”;
  

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 10 maja 2016 r. (nr 1061-IPTPB3.4511.68.2016.2.AC), w której organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, zgodnie z którym otrzymanie wspólnika Spółki Osobowej środków pieniężnych tej spółki, z tytułu rozwiązania Spółki Osobowej z lub bez przeprowadzenia procedury likwidacyjnej, nie będzie skutkowało powstaniem przychodu podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych;
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 maja 2016 r. (nr IPPB1/4511-467/16-2/RK), w której organ uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym: „Z powyższych przepisów wynika, że (co do zasady) likwidacja/rozwiązanie spółki komandytowej jest dla wspólnika tej spółki podatkowo neutralne. Oznacza to, że nabycie z tytułu rozwiązania Spółki osobowej udziału (ogółu praw i obowiązków komandytariusza) w sp.k. oraz udziałów/akcji spółek będących osobami prawnymi, na moment rozwiązania Spółki osobowej nie spowoduje u Wnioskodawcy powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”;
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 20 maja 2016 r. (nr ITPB1/4511-179-6/16/WM), w której organ uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym: ,,Należy więc w związku z tym przyjąć, iż dyspozycja przepisu art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b) ustawy o PIT obejmuje ustanie bytu prawnego Spółki jawnej (poprzez wykreślenie jawnej z KRS) będące skutkiem uchwały wspólników o rozwiązaniu spółki, bez względu na to, czy wystąpią przesłanki uzasadniające przeprowadzenie postępowania rozwiązania likwidacyjnego spółki”.
  
  
  

Warto również przywołać wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 października 2017 r. sygn. II FSK 2487/15, w którym Sąd wskazał, że: „Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 10 u.p.d.o.f. do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki. Treść przepisu jest jednoznaczna, nie zawiera on żadnych pojęć nieostrych, które wymagałaby jakiegokolwiek doprecyzowania. W niebudzący żadnych wątpliwości sposób przywołany przepis wyłącza z przychodów środki pieniężne, które otrzymał wspólnik spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki (por. wyrok NSA z 10 lutego 2017 r., sygn. akt II FSK 111/15).”

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy skutki podatkowe zakończenia działalności Spółki bez dokonywania jej likwidacji na gruncie ustawy o PIT będą analogiczne jak w przypadku likwidacji Spółki. Podsumowując, otrzymanie przez Wnioskodawcę kwot pieniężnych w wyniku zakończenia działalności Spółki bez przeprowadzenia likwidacji nie będzie skutkowało powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu na gruncie ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm.), spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych, określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

W myśl art. 58 ww. ustawy rozwiązanie spółki powodują:

1. przyczyny przewidziane w umowie spółki,
2. jednomyślna uchwała wszystkich wspólników,
3. ogłoszenie upadłości spółki,
4. śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości,
5. wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika,
6. prawomocne orzeczenie sądu.
   
   

Stosownie do treści art. 67 § 1 Kodeksu spółek handlowych, w przypadkach określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

W konsekwencji, wskazane w ww. art. 58 Kodeksu spółek handlowych rozwiązanie spółki osobowej skutkuje zakończeniem działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto podkreślić należy, że w przypadku rozwiązania spółki osobowej przeprowadzanie likwidacji nie jest obligatoryjne. Tym samym, w myśl przepisów ww. Kodeksu, nie należy uzależniać rozwiązania spółki od jej likwidacji.

Ponadto, stwierdzić należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnoszące się do likwidacji działalności gospodarczej należy interpretować w związku z przepisami Kodeksu spółek handlowych odnoszącymi się do rozwiązania spółki, a nie do procesu jej likwidacji. Zatem, w przypadku rozwiązania spółki osobowej – zarówno w sytuacji przeprowadzenia likwidacji, jak i bez przeprowadzania procesu likwidacji – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozpoznać należy zdarzenie likwidacji działalności gospodarczej.

W związku z tym należy uznać, że zarówno likwidacja, jak i rozwiązanie spółki osobowej, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wywołują te same konsekwencje podatkowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Spółka osobowa to spółka prawa handlowego, która nie posiada osobowości prawnej. Dochody spółek niebędących osobami prawnymi nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników takiej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce niebędącej podatnikiem podatku dochodowego uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarczą.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady, do kategorii przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej są zaliczane wszystkie przychody osiągane w związku z tą działalnością. Wyjątki od powyższej zasady wprowadza art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazujący na przysporzenia uzyskiwane w związku z tą działalnością, które nie są uważane za przychody podatkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki.

Omawiany przepis został wprowadzony do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dniem 1 stycznia 2011 r. – mocą ustawy z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 226, poz. 1478) – jako jedno z unormowań mających na celu sprecyzowanie sposobu opodatkowania wspólników w przypadku zakończenia działalności spółki niebędącej osobą prawną.

Ponadto z dniem 1 stycznia 2015 r. – mocą ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 1328, z późn. zm.) – powyższy katalog regulacji dotyczących skutków podatkowych likwidacji spółki niebędącej osobą prawną został rozbudowany poprzez wprowadzenie do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 14 ust. 8. W myśl tego przepisu, przez środki pieniężne, o których mowa w ust. 3 pkt 10 i 11, rozumie się również wartość wierzytelności uprzednio zarachowanej jako przychód należny, pomniejszonej o należny podatek od towarów i usług, oraz wierzytelności z tytułu udzielonej przez spółkę niebędącą osobą prawną pożyczki – z wyjątkiem wierzytelności z tytułu odsetek od opóźnionej zapłaty oraz wierzytelności z tytułu odsetek od takiej pożyczki, jeżeli wierzytelności te zostały spłacone na rzecz otrzymującego je wspólnika.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem o statusie komandytariusza w sp. z o.o. sp. k (dalej: „Spółka”), która powstała w wyniku przekształcenia Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (umowa Spółki z 20 listopada 2014 r.) i prowadziła działalność w zakresie produkcji i sprzedaży drzwi i okien.

Wnioskodawca wniósł do Spółki wkład pieniężny w wysokości 182.623,15 PLN, natomiast suma komandytowa, do wysokości której Wnioskodawca odpowiada za zobowiązania Spółki wynosi 7.250,00 PLN. W chwili obecnej Spółka prowadzi działalność gospodarczą w minimalnym zakresie i nie generuje przychodów. W efekcie rozważane jest zakończenie działalności Spółki, które nastąpi zgodnie z art. 67 ustawy Kodeks spółek handlowych z dnia 15 września 2000 roku (dalej: „KSH”). W tym zakresie Zgromadzenie Wspólników Spółki podejmie odpowiednią uchwalę (w sprawie zakończenia działalności Spółki). W przypadku podjęcia uchwały zakończenie działalności Spółki nie będzie wiązało się zatem z procedurą likwidacji opisaną w tytule II, dziale I, rozdziale 5 KSH. Skutkiem zakończenia działalności Spółki w opisany sposób będzie m. in. wykreślenie Spółki z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego oraz ustanie bytu prawnego Spółki (dalej: „zakończenie działalności Spółki bez przeprowadzenia likwidacji”).

W procedurze zakończenia działalności Spółki bez przeprowadzenia likwidacji (jako element tejże procedury) przewidywane jest zajście następujących zdarzeń:

• przekazanie wybranemu wspólnikowi Spółki (prawdopodobnie komplementariuszowi Spółki) praw i obowiązków Spółki oraz ustalonych przez wspólników środków finansowych umożliwiających funkcjonowanie tego wspólnika w celu wypełnienia zobowiązań wynikających z umów, których Spółka jest stroną (w praktyce wypełnienie obowiązków wynikających z umów gwarancyjnych oraz doprowadzenie do końca bieżących spraw Spółki);
• przekazanie wspólnikom Spółki sumy pieniężnej będącej nadwyżką pozostałą po wypłacie zrealizowanego przez Spółkę zysku, która zostanie wypłacona wspólnikom na poczet spłaty ich udziałów kapitałowych w Spółce.
  
  

Po przeprowadzeniu czynności związanych z przekazaniem praw i obowiązków Spółki, Spółka zostanie wykreślona z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że otrzymanie kwot pieniężnych – na moment rozwiązania spółki bez przeprowadzenia formalnej likwidacji – nie będzie skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo, odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych oraz wyroku Sądu wskazać należy, że interpretacje organu podatkowego dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, w określonym stanie faktycznym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego, nie negując jednak orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.