Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.570.2018.2.KT
z 5 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2018 r. (data wpływu 31 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 września 2018 r. (data wpływu 12 września 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia faktury korygującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia faktury korygującej. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 września 2018 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W czerwcu 2017 r. X – właścicielka budynku mieszkalnego

w … 65 – gmina … woj. … wraz z córką Y oraz narzeczonym Y – Z, zwrócili się do Wnioskodawcy, czyli firmy Zainteresowanego o wykonanie prac remontu kapitalnego poddasza w tymże budynku w zakresie prac wyburzeniowo-remontowo-wykończeniowych. Uzgodnienia co do zakresu prac wyburzeniowo-remontowo-wykończeniowych były uzgadniane ustnie pomiędzy Wnioskodawcą a Y w obecności X i Z – prawie codziennie ze względu na brak możliwości uzgodnienia pełnego zakresu prac przed ich rozpoczęciem.

Prawie codziennie zlecano Zainteresowanemu do wykonania prace dodatkowe i zamienne oraz prace nieprzewidziane wynikłe ze względu na bardzo zły stan techniczny remontowego poddasza, ponadto Inwestor w miarę postępu prac rozszerzył zakres prac o nieuzgadniane prędzej pomieszczenia.

Roboty zostały wykonane w okresie od lipca do września 2017 r. W zakres usługi były wliczone koszty robocizny i materiałów, które w 100% dostarczała firma Wnioskodawcy.

Na powyższą usługę wystawiono na właścicielkę budynku – czyli Panią X trzy faktury VAT-owskie z podatkiem VAT 8% jako usługę prac remontowych w budynku mieszkalnym.

Pierwsza faktura nr 9-2017 została wystawiona 31 lipca 2017 r. na kwotę 10.357,97 zł i została uregulowana przez X – przelewem na konto firmy Wnioskodawcy.

Druga faktura nr 1-Zal-2017r. z dnia 1.09.2017r. była fakturą zaliczkową – na kwotę 44.999,99 zł zapłacona gotówką przez X. Po zakończeniu prac Wnioskodawca wystawił trzecią fakturę – tzw. końcową nr 12-2017 w dniu 5.09.2017r. obejmującą całościowe koszty wykonania usługi – czyli koszty robocizny i materiałów jako usługę z podatkiem VAT 8%. Do powyższych faktur wystawionych na X dołączone były zestawienia prac wykonanych, zestawienia wmontowanych materiałów i kosztorys powykonawczy obejmujący całość wykonanych prac.

Faktura nr 12-2017 uwzględniała otrzymane zaliczki gotówkowe i rabaty dla inwestora na wykonaną usługę. Końcowa kwota w wysokości 13.615,93 zł z płatnością przelewem pozostała do uregulowania przez właścicielkę budynku z terminem płatności 14 dni.

X po uregulowaniu faktur nr 9-2017 oraz 1-Zal-2017 nie kwestionowała przedłożonych jej zestawień i kwot i nie wnosiła żadnych zastrzeżeń.

Faktura nr 12-2017 nie została uregulowana przez Panią X i odesłana przez X pod adres firmy Wnioskodawcy z uzasadnieniem ustnym że otrzymane środki pieniężne i uregulowane na podstawie faktur nr 9-2017 i 1-Zal-2017 są w jej mniemaniu wystarczające na pokrycie kosztów Zainteresowanego wykonania usługi remontu poddasza.

Wnioskodawca zwracał się z pismami do Pani X o uzasadnienie na piśmie swojej sugestii „iż więcej pieniędzy ona nie zapłaci ponieważ tak uważa” – Wnioskodawca nie otrzymał konkretnej odpowiedzi – tylko podesłano Zainteresowanemu kosztorys powykonawczy prac Wnioskodawcy, w którym nie ujęto ok. 50% pozycji robót wykonanych przez Zainteresowanego, oraz nie ujęto wcale cen materiałów Wnioskodawcy wmontowanych w remontowane poddasze. Kosztorys powykonawczy ułożony na zlecenie …. jak można było się spodziewać – jest na kwotę niższą od Wnioskodawcy, ujętej w kosztorysie powykonawczym Zainteresowanego.

Sprawa – pozew o zapłatę kwoty 13.615 zł 93 gr trafił do Sądu – w dniu 4.01.2018r. W Sądzie odbyło się kilka rozpraw na których X twierdziła, że nigdy nie zawierała umowy pomiędzy Wnioskodawcą – czyli firmą Zainteresowanego na wykonanie usługi remontu poddasza, a wszystkie ustalenia co do zakresu prac prowadzone były przez jej córkę Y – w obecności jej narzeczonego, jak i w obecności jej samej, ale ona jako właścicielka budynku nie jest stroną i nie jest Inwestorem – zleceniodawcą. Sąd wydał wyrok w dniu 6 czerwca 2018 r., w uzasadnieniu którego stwierdza, że – X nie była stroną zawartej z Wnioskodawcą ustnie umowy o remont poddasza co implikuje koniecznością zmiany podmiotu nabywcy tejże usługi na wystawionych przez Zainteresowanego fakturach. Wyrok jest prawomocny.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał:

1. „Czy Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług?”

Zainteresowany jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2. „Czy Wnioskodawca zawarł umowę (pisemną bądź ustną) na wykonanie prac remontu kapitalnego poddasza?”

Wnioskodawca zawarł umowę na wykonanie prac remontu kapitalnego poddasza.

3. „Kto był stroną zawartej umowy na wykonanie ww. prac?”

Stroną zawartej umowy na wykonanie ww. prac była Y i Z.

4. Czy faktury, o których mowa w opisie sprawy wystawione przez Wnioskodawcę:
   1. odzwierciedlają rzeczywiste zdarzenie gospodarcze?
   2. wskazują faktyczne strony transakcji?

Wystawione przez Wnioskodawcę faktury po pierwsze odzwierciedlają rzeczywiste zdarzenie gospodarcze, jednakże nie wskazują faktycznej strony transakcji, a dokładnie nabywcy usług remontu.

5. „Jakie okoliczności wskazują, że wystawione przez Wnioskodawcę faktury zawierają pomyłki?”

O pomyłce w wystawionych przez Zainteresowanego fakturach wskazuje przede wszystkim wyrok Sądu Rejonowego we … sygn. akt I C 6/18, oraz fakt, iż decyzje dotyczące remontu podejmowali Y i Z, a także fakt, iż płatności dokonywali Y i Z.

6. „Kto był stroną umowy na wykonanie remontu kapitalnego poddasza zgodnie z wyrokiem Sądu, o którym mowa w opisie sprawy?”

Zgodnie z wyrokiem Sądu Rejonowego we … sygn. akt I C 6/18, o którym mowa w opisie sprawy stronami umowy na wykonanie remontu kapitalnego poddasza byli:

• nabywcy – Y i Z;
  

• wykonawca – … prowadzący działalność gospodarczą pod firmą FIRMA BUDOWLANO-HANDLOWA … .

7. „Kto był faktycznym nabywcą usług, o których mowa we wniosku?”

Faktycznym nabywcą usług, o których mowa we wniosku byli Y i Z.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w zaistniałym stanie faktycznym należy wystawić faktury korygujące czy należy anulować błędne i wystawić nowe?

Zdaniem Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności zauważyć należy, iż przepisy prawa podatkowego dotyczące podatku od towaru i usług nie normują możliwości anulowania faktury. Jednakże organy podatkowe akceptują anulowanie faktury w wyjątkowych sytuacjach. Natomiast przepis art. 106j ust. 1 pkt 5) Ustawy z dnia 11 marca 2004 roku – o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221) stanowi, iż w przypadku podwyższenia ceny lub stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury podatnik wystawia fakturę korygującą. Zważywszy na treść wspomnianego przepisu zasadnym wydaje się, iż w zaistniałym stanie faktycznym prawidłowym działaniem będzie wystawienie faktur korygujących, w których zmieniony zostanie nabywca wykonanej usługi remontu poddasza zgodnie z przyjętym przez Sąd Rejonowy we … stanie faktycznym wskazanym w uzasadnieniu prawomocnego wyroku sygn. akt I C 6/18, w którym Sąd wskazuje, iż stroną umowy o remont poddasza, a zatem nabywcą tejże usługi nie jest X a Y i Z.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z art. 2 pkt 31 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Kwestie dotyczące zasad wystawiania faktur i faktur korygujących zawarte zostały w art. 106a-106q ustawy.

Na podstawie art. 106a ust. 1 pkt 1 ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy. Stosownie do treści art. 106e ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem (…).
    
    

Zgodnie z art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8 (art. 106i ust. 1 ustawy).

Podkreślić należy, że w systemie podatku od towarów i usług faktury są dokumentami sformalizowanymi potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

W tym miejscu zauważyć należy, że w powyższych przepisach ustawodawca użył sformułowania „nabywcy” w liczbie pojedynczej, co jednakże nie może oznaczać braku możliwości stosowania tych regulacji w przypadku nabycia tej samej rzeczy przez kilku nabywców. Z uwagi na fakt, że faktury mają za zadanie odzwierciedlać zdarzenia gospodarcze dopuszczone prawem, pod pojęciem „nabywcy” należy rozumieć również kilku nabywców, jeżeli strona danej transakcji jest wielopodmiotowa. Mając na uwadze to, że prawodawca wymaga wpisania do faktury imienia, nazwiska lub nazwy nabywcy, to w przypadku nabycia towaru przez dwóch nabywców wpisaniu podlegają te dwa podmioty występujące jako nabywcy danej transakcji. Wpisanie jednego nabywcy nie tylko nie dałoby się uzasadnić, ale stanowiłoby poświadczenie nieprawdy.

Jeżeli więc podatnik sprzedaje jeden towar kilku nabywcom jednocześnie, to prawidłowo wystawiona faktura powinna zawierać m.in. dokładne dane identyfikacyjne wszystkich kupujących.

Z treści powyższych przepisów nie wynika bowiem zakaz wystawienia faktury na więcej niż jednego podatnika. Zatem nabywcą towaru czy usługi może być więcej niż jeden podmiot, a dane zawarte w fakturze muszą umożliwiać jednoznaczną identyfikację stron transakcji gospodarczej, zarówno po stronie nabywcy, jak i sprzedawcy.

W praktyce zdarzają się sytuacje, gdy po wystawieniu faktury następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy. W takiej sytuacji, ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania tej faktury. Ustawodawca przewidział dwie możliwości korygowania faktury, za pomocą faktury korygującej lub noty korygującej.

Na podstawie art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

– podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
3. przyczynę korekty;
4. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
5. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   

W myśl art. 106k ust. 1 ustawy, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

Według regulacji ust. 2 tego artykułu, faktura, o której mowa w ust. 1, wymaga akceptacji wystawcy faktury.

Stosownie do ust. 3 powyższego artykułu, faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:

1. wyrazy „NOTA KORYGUJĄCA”;
2. numer kolejny i datę jej wystawienia;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej;
4. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura, o której mowa w ust. 1, określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
5. wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.
   
   

Zgodnie z ust. 4 ww. artykułu, przepisy ust. 1-3 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących.

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

Natomiast pomyłki dotyczące informacji wiążącej się z nabywcą, mogą być skorygowane poprzez wystawienie przez nabywcę noty korygującej.

Należy jednak podkreślić, że wystawienie noty korygującej nie może prowadzić do zmiany podmiotu umowy sprzedaży. W przypadku bowiem, gdy błędne są wszystkie dane nabywcy wskazane na fakturze, nie jest dopuszczalne jej korygowanie przez nabywcę notą korygującą. Faktura wystawiona na inny podmiot dokumentuje czynności, które faktycznie nie zostały wykonane. Jedynym zatem sposobem naprawienia tego typu błędu jest wystawienie faktury korygującej przez sprzedawcę.

Ponadto, jak wynika z art. 106j ust. 1 ustawy, fakturę korygującą wystawia się w przypadku udzielenia rabatów, obniżek cen, zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, a także zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu (zwrotu całości lub części należności) oraz w sytuacji, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Korekta „pomyłki” – o której mowa w pkt 5 ww. artykułu – dotyczącej jakiejkolwiek informacji wiążącej się z nabywcą, powinna dotyczyć „pomyłki” związanej z danymi rzeczywistego nabywcy towaru lub usługi albo też dotyczyć danych błędnie wskazanego innego nabywcy, który owszem istnieje w obrocie gospodarczym, jednak z transakcją dokumentowaną daną fakturą nie ma nic wspólnego.

Z powołanych przepisów dotyczących korygowania faktur wynika, że dopuszczalne jest korygowanie „pomyłek w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury”, przy czym nie uczyniono żadnych zastrzeżeń co do charakteru tych pomyłek, mogą to być zatem wszelkie możliwe pomyłki.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w czerwcu 2017 r. X wraz z córką Y oraz narzeczonym Y – Z, zwrócili się do Wnioskodawcy o wykonanie prac remontu kapitalnego poddasza w budynku mieszkalnym w zakresie prac wyburzeniowo-remontowo-wykończeniowych. Ustalenia co do zakresu ww. prac były uzgadniane ustnie pomiędzy Wnioskodawcą a Y w obecności X i Z. Na powyższą usługę wystawiono na właścicielkę budynku – czyli Panią X trzy faktury z podatkiem VAT 8% tytułem wykonania prac remontowych w budynku mieszkalnym. Jak wskazał Wnioskodawca wystawione przez Zainteresowanego faktury odzwierciedlają rzeczywiste zdarzenie gospodarcze jednakże nie wskazują faktycznej strony transakcji, a dokładnie nabywcy usług remontu. Zgodnie z wyrokiem Sądu Rejonowego oraz wskazaniem Wnioskodawcy – stroną zawartej umowy na wykonanie ww. prac była Y i Z.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy uznać, że pierwotnie wystawione faktury zawierają dane podmiotu jako nabywcy, który w rzeczywistości nie był faktyczną stroną transakcji. Prawidłowo wystawiona faktura powinna zatem zawierać dane rzeczywistego nabywcy usług wykonanych przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym skorygowanie błędu polegającego na nieprawidłowym wskazaniu, w fakturach pierwotnych wystawionych przez Wnioskodawcę, danych nabywcy powinno nastąpić – zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy – poprzez wystawienie faktury korygującej, zawierającej dane określone w art. 106j ust. 2 ustawy, w szczególności wskazującej jako przyczynę korekty błędne określenie danych nabywcy oraz prawidłową treść korygowanych pozycji, czyli prawidłowe dane nabywcy/nabywców.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Z okoliczności sprawy przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż stroną zawartej umowy na wykonanie prac remontu kapitalnego poddasza oraz faktycznym nabywcą usług byli Y i Z. Powyższe zostało przyjęte jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, to interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.