2018.10.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.339.2018.1.MR
z 8 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2018 r. (data wpływu 9 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

przekazanie środków pieniężnych na fundusz założycielski Fundacji oraz Fundacji X, z przeznaczeniem na działalność statutową Fundacji oraz Fundacji X podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób pranych (pytanie nr 1) – jest nieprawidłowe;

przekazanie środków pieniężnych na podstawie umowy darowizny na rzecz Fundacji, z przeznaczeniem na działalność statutową Fundacji podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie 2) – jest prawidłowe,

przekazanie środków pieniężnych bez umowy darowizny na rzecz Fundacji, z przeznaczeniem na działalność statutową Fundacji podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie 3) – jest prawidłowe,

przekazanie środków pieniężnych na podstawie postanowień Statutu Fundacji X jako darowizny na rzecz Fundacji X, z przeznaczeniem na działalność statutową Fundacji X podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie 4) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: przekazanie środków pieniężnych na fundusz założycielski Fundacji oraz Fundacji X, z przeznaczeniem na działalność statutową Fundacji oraz Fundacji X, przekazanie środków pieniężnych na podstawie umowy darowizny, czy tez bez umowy darowizny na rzecz Fundacji, przekazanie środków pieniężnych na podstawie postanowień Statutu Fundacji X jako darowizny na rzecz Fundacji X.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka S.A. (dalej „Wnioskodawca” lub „Fundator”) prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski i jest zarejestrowana dla celów podatku od towarów i usług w Polsce. Zgodnie z KRS-em przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest przede wszystkim działalność holdingów finansowych, działalność agentów, pozostałe pośrednictwo pieniężne czy pozostałe formy udzielania kredytów.

W celu prowadzenia działalności charytatywnej i społecznej Wnioskodawca podjął decyzję o powołaniu Fundacji pod nazwą „Fundacja X” (dalej: „Fundacja”), której jest jedynym fundatorem. Fundacja została ustanowiona aktem notarialnym podpisanym w dniu 8 sierpnia 2016 roku. Fundacja działa m.in. na podstawie ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 roku o fundacjach (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 40, z 2017 r. poz. 1909, z 2018 r. poz. 723) (dalej „ustawa o fundacjach”) oraz ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (tj. Dz. U. z 2018 r. poz. 450, 650, 723; dalej „ustawa o działalności pożytku publicznego”). W dniu 7 lipca 2016 r. została podjęta uchwała Zarządu Wnioskodawcy o ustanowieniu Fundacji, nadaniu jej Statutu oraz przeznaczeniu na Fundusz Założycielski maksymalnej kwoty 230.000,00 złotych. Środki finansowe tytułem Funduszu Założycielskiego w wysokości 230.000,00 złotych z przeznaczeniem na realizację celów statutowych Fundacji zostały przelane na rachunek bankowy Fundacji w dniu 2.10.2017 roku.

W dniu 8 listopada 2017 r. została podjęta uchwala Zarządu Wnioskodawcy o przekazaniu na rzecz Fundacji darowizny celowej w wysokości 770.000,00 złotych z przeznaczeniem na realizację działań statutowych Fundacji. W dniu 11 grudnia 2017 r. ww. środki w wysokości 770.000,00 złotych zostały przelane na rachunek bankowy Fundacji. W przypadku ww. kwoty nie została podpisana umowa darowizny, a podstawą do przekazania darowizny były postanowienia Statutu Fundacji, który przewiduje, iż dochody Fundacji pochodzą m.in. z darowizn od osób prawnych.

W dniu 29 maja 2018 roku została zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Fundacją umowa darowizny, na podstawie której została przekazana przez Wnioskodawcę na rzecz Fundacji kwota 800.000,00 złotych z przeznaczeniem na realizację działań statutowych Fundacji. W dniu 30 maja 2018 r. środki pieniężne w ww. wysokości zostały przelane na rachunek bankowy Fundacji. W dniu 22 czerwca 2018 r. została zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Fundacją umowa darowizny, na podstawie której została przekazana przez Wnioskodawcę na rzecz Fundacji kwota 190.000,00 złotych z przeznaczeniem na pokrycie kosztów zatrudnienia pracowników Fundacji. W dniu 28 czerwca 2018 r. środki pieniężne w ww. wysokości zostały przelane na rachunek bankowy Fundacji. Celem Fundacji jest m.in.:

promowanie postaw obywatelskich i proobronnościowych;
realizacja zadań w zakresie porządku i bezpieczeństwa publicznego;
podtrzymywanie i upowszechnianie tradycji narodowej, pielęgnowanie polskości oraz rozwoju świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej;
inicjowanie i wspieranie zadań, których celem jest dbałość o dobre imię Rzeczpospolitej Polskiej oraz prawdę historyczną,
realizacja zadań w zakresie obronności państwa i działalności Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
pomoc i opieka nad weteranami oraz członkami rodzin osób poległych w służbie;
pomoc ofiarom katastrof, klęsk żywiołowych, konfliktów zbrojnych i wojen, w kraju i za granicą;
działalność na rzecz kombatantów i osób represjonowanych;
działalność charytatywna.

Fundacja realizuje cele społecznie użyteczne w zakresie zgodnym z art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego. Fundacja nie prowadzi działalności gospodarczej. Dochody Fundacji pochodzą m.in. z:

darowizn, spadków, zapisów od osób fizycznych i prawnych zamieszkałych w kraju i zagranicą;
dotacji oraz subwencji krajowych i zagranicznych osób prawnych;
zbiórek publicznych i imprez organizowanych przez Fundację lub na jej rzecz;
depozytów bankowych oraz innych form lokowania środków pieniężnych;
dochodów z majątku nieruchomego i ruchomego Fundacji.

Fundacja posiada siedzibę na terytorium Polski i jest polskim rezydentem podatkowym. Fundacja jest organizacją pozarządową, prowadząca działalność w zakresie realizacji celów wskazanych powyżej i niedziałającą w celu osiągnięcia zysku, tj. zgodnie z art. 3st. 2 i 3 ustawy o działalności pożytku publicznego. Fundacja nie ma statutu OPP. Fundacja nie jest organizacją równoważną, o której mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1 updop. Wnioskodawca przekazał Fundacji środki finansowe tytułem funduszu założycielskiego oraz kolejne darowizny wyłącznie na realizację celów statutowych, a Fundacja przeznaczyła powyższe środki i darowizny wyłącznie na realizację celów statutowych wskazanych powyżej. Przedmiotem darowizny na rzecz Fundacji były wyłącznie środki pieniężne.

Ponadto w celu prowadzenia działalności charytatywnej i społecznej Wnioskodawca podjął decyzję o powołaniu Fundacji pod nazwą „Fundacja X”, której jest jednym z kilkunastu fundatorów. Fundacja X została ustanowiona aktem notarialnym podpisanym w dniu 16 listopada 2016 roku. Wnioskodawca jako jeden z Fundatorów przekazał na Fundusz Założycielski kwotę 7.000.000.00 złotych zgodnie z postanowieniami Statutu Fundacji X. Środki finansowe tytułem Funduszu Założycielskiego w wysokości 7.000.000,00 złotych z przeznaczeniem na realizację celów statutowych Fundacji X zostały przelane na rachunek bankowy Fundacji X w dniu 30.12.2016 roku. Ponadto każdy z Fundatorów, w tym Wnioskodawca, został zobowiązany postanowieniami Statutu Fundacji X do dokonywania przez 10 lat począwszy od 2017 roku corocznych wpłat na działalność statutową Fundacji X w terminie do 30 stycznia każdego roku kalendarzowego w następujących wysokościach: w 2017 roku w wysokości określonej dla danego Fundatora (dla Wnioskodawcy kwota 7.000.000,00 złotych), a w kolejnych latach, począwszy od 2018 roku, w wysokości stanowiącej połowę kwoty określonej dla danego Fundatora. W związku z powyższymi zapisami Statutu Fundacji X środki finansowe w wysokości 7.000.000,00 złotych z przeznaczeniem na realizację celów statutowych Fundacji X zostały przelane na rachunek bankowy Fundacji X w dniu 31.01.2017 roku oraz w wysokości 3.500.000.00 złotych z przeznaczeniem na realizację celów statutowych Fundacji X zostały przelane na rachunek bankowy Fundacji X w dniu 30.01.2018 roku.

Celem Fundacji jest m.in.

promocja i ochrona wizerunku Rzeczypospolitej Polskiej oraz polskiej gospodarki;
promocja spółek z udziałem Skarbu Państwa i polskiej przedsiębiorczości;
wspieranie działalności z dziedziny edukacji, szkolnictwa oraz ochrony zdrowia;
wspieranie działalności z zakresu kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego;
promocja wiedzy o historii, gospodarce i kulturze polskiej oraz postaw patriotycznych.

Fundacja X realizuje cele społecznie użyteczne w zakresie zgodnym z art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego. Fundacja nie prowadzi działalności gospodarczej. Fundacja X posiada siedzibę na terytorium Polski i jest polskim rezydentem podatkowym. Fundacja X jest organizacją pozarządową, prowadząca działalność w zakresie realizacji celów wskazanych powyżej i niedziałającą w celu osiągnięcia zysku, tj. zgodnie z art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o działalności pożytku publicznego. Fundacja X nie ma statutu OPP. Fundacja X nie jest organizacją równoważną, o której mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1 updop. Wnioskodawca przekazał Fundacji X środki finansowe tytułem funduszu założycielskiego oraz kolejne darowizny wyłącznie na realizację celów statutowych, a Fundacja X przeznaczyła powyższe środki i darowizny wyłącznie na realizację celów statutowych wskazanych powyżej. Przedmiotem darowizny na rzecz Fundacji X były wyłącznie środki pieniężne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy przekazanie środków pieniężnych na fundusz założycielski Fundacji oraz Fundacji X, z przeznaczeniem na działalność statutową Fundacji oraz Fundacji X podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ?
Czy przekazanie środków pieniężnych na podstawie umowy darowizny na rzecz Fundacji, z przeznaczeniem na działalność statutową Fundacji podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ?
Czy przekazanie środków pieniężnych bez umowy darowizny na rzecz Fundacji, z przeznaczeniem na działalność statutową Fundacji podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ?
Czy przekazanie środków pieniężnych na podstawie postanowień Statutu Fundacji jako darowizny na rzecz Fundacji X, z przeznaczeniem na działalność statutową Fundacji X podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki we wszystkich przypadkach opisanych w poz. 75 przekazanie środków pieniężnych podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1036, 1162, 1291), zwanej dalej „updop”.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 updop, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a i 24b, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a, po odliczeniu darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1 updop.

Jako cele określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego są wskazane „zadania w zakresie porządku i bezpieczeństwa publicznego” oraz „zadania w zakresie kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego” - art. 4 ust. 1 pkt 16 i 20 ustawy o działalności pożytku publicznego.

W ocenie Wnioskodawcy cele, które realizuje Fundacja wypełniają cel, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 20 ustawy o działalności pożytku publicznego, tj. realizują zadania w zakresie porządku bezpieczeństwa publicznego.

W ocenie Wnioskodawcy cele, które realizuje Fundacja X wypełniają cel, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 16 ustawy o działalności pożytku publicznego, tj. realizują zadania w zakresie kultury, sztuki ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego.

W świetle art. 3 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie.

Jak wynika z art. 3 ust. 2 ustawy o działalności pożytku publicznego „organizacjami pozarządowymi są:

niebędące jednostkami sektora finansów publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych lub przedsiębiorstwami, instytutami badawczymi, bankami i spółkami prawa handlowego będącymi państwowymi lub samorządowymi osobami prawnymi,
niedziałające w celu osiągnięcia zysku - osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4”.

Zważywszy na powyższy przepis należy uznać, że Fundacja oraz Fundacja X są organizacją pozarządową, o której mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o działalności pożytku publicznego, i w konsekwencji, organizacją, o której mowa a art. 18 ust. 1 pkt 1 updop.

Jak stanowi art. 18 ust. 1a updop, łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 1 i 7 nie może przekroczyć 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1, z tym że odliczeniom nie podlegają darowizny na rzecz:

osób fizycznych;
osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami.

Jednocześnie Wnioskodawca zapewnia, iż łączna kwota odliczeń Wnioskodawcy z tytułów określonych w art. 18 ust. 1 pkt 1 i 7 updop nie przekroczy w roku podatkowym kwoty stanowiącej 10% jego dochodu. Tym samym warunek, o którym mowa w art. 18 ust. 1a updop zostanie spełniony.

W świetle art. 18 ust. 1c updop odliczenie darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 7, oraz odliczenie wynikające z odrębnych ustaw stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek płatniczy obdarowanego lub jego rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.

Podatnicy korzystający z odliczenia darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 7 oraz wynikającego z odrębnych ustaw, są obowiązani wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, kwotę przekazanej darowizny, kwotę dokonanego odliczenia oraz dane pozwalające na identyfikację obdarowanego, w szczególności jego nazwę, adres i numer identyfikacji podatkowej (art. 18 ust. 1g updop).

Z art. 18 ust. 1k updop wynika, że odliczenia darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się w przypadku, gdy podatnik zaliczył wartość przekazanej darowizny do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14 updop.

Wnioskodawca wskazał w opisie stanów faktycznych, że wymogi określone w art. 18 ust. 1c spełnił przekazując darowizny na rzecz Fundacji, a ponadto nie będzie miał do niego zastosowania art. 18 ust. 1k updop.

W polskim systemie prawnym została ustalona zasada autonomii prawa podatkowego. Oznacza to, że ustawodawca może na potrzeby prawa podatkowego w sposób odmienny definiować instytucje prawne ustanowione w innych gałęziach prawa. W sytuacji, gdy ustawodawca nie stworzył odmiennych definicji i rozwiązań dla prawa podatkowego, należy odwoływać się do przepisów prawa cywilnego. Takie okoliczności zachodzą w przypadku pojęcia „darowizny”, którego ustawodawca w prawie podatkowym nie zdefiniował. Należy zatem przez pojęcie „darowizny” rozumieć umowę darowizny zdefiniowaną w art. 888 i 889 Kodeksu cywilnego (tak wyrok NSA z dnia 25 czerwca 2008 r„ sygn. akt. II FSK 626/07).

W myśl art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, 1104) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna polega zatem na bezpłatnym, nie ekwiwalentnym świadczeniu darczyńcy kosztem jego majątku i nie wiąże się z uzyskaniem jakiegokolwiek dobra albo innego świadczenia w związku z przekazaną kwotą pieniędzy.

Bezpłatność świadczenia oznacza, że nie może ono mieć odpowiednika w świadczeniu drugiej strony umowy, albowiem umowa darowizny jest umową jednostronnie zobowiązującą, a podstawę świadczenia stanowi causa donandi, czyli chęć dokonania przysporzenia majątkowego. Nie ma znaczenia dla oceny charakteru prawnego umowy darowizny konkretny, zindywidualizowany motyw dokonanego nieodpłatnie przysporzenia. Przyczyna prawna jest bowiem stypizowana i identyczna dla wszystkich wchodzących w grę przypadków. Motywy indywidualne dokonywanego przysporzenia bywają natomiast mocno zróżnicowane: czysto altruistyczne, wynikające z powinności natury moralnej, czy wreszcie uzasadnione określonymi racjami gospodarczymi. Tak więc świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Nieodpłatność ta oznacza, że darczyńca nie może uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu w zamian za dokonaną darowiznę ani w chwili jej dokonywania ani też w przyszłości.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Przy czym nieodpłatność świadczenia darczyńcy stwierdzona musi być zarówno subiektywnie jak i obiektywnie, tj. niezależnie od uzyskania jakiejkolwiek korzyści lub ekwiwalentu od obdarowanego. Czyniąc darowiznę darczyńca realizuje zamiar przysporzenia obdarowanemu korzyści kosztem własnego majątku. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Darowizna może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie obdarowanego - do zwiększenia jego majątku (zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów).

Z przedstawionych stanów faktycznych wynika, iż przekazywane przez Wnioskodawcę świadczenia pieniężne na rzecz Fundacji oraz Fundacji X polegały na bezpłatnym, nie ekwiwalentnym świadczeniu darczyńcy kosztem jego majątku i nie wiązały się z uzyskaniem jakiegokolwiek dobra albo innego świadczenia w związku z przekazaną kwotą pieniędzy.

Środki pieniężne przekazane przez Wnioskodawcę na fundusz założycielski Fundacji oraz Fundacji X, a także kolejne darowizny na rzecz Fundacji i Fundacji X z przeznaczeniem na działalność statutową były świadczeniami o charakterze bezpłatnym i nie ekwiwalentnym.

Podsumowując, mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym opisie stanów faktycznych, środki pieniężne przekazane przez Wnioskodawcę na rzecz Fundacji oraz Fundacji X mogą być odliczone od dochodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnym.

Należy uwzględnić również zasadę „in dubio pro tributario” wynikającą z art. 2a Ordynacji podatkowej, który stanowi, iż „Niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie ustalenia czy:

przekazanie środków pieniężnych na fundusz założycielski Fundacji oraz Fundacji X, z przeznaczeniem na działalność statutową Fundacji oraz Fundacji X podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób pranych (pytanie nr 1) – jest nieprawidłowe;

przekazanie środków pieniężnych na podstawie umowy darowizny na rzecz Fundacji, z przeznaczeniem na działalność statutową Fundacji podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie 2) – jest prawidłowe,

przekazanie środków pieniężnych bez umowy darowizny na rzecz Fundacji, z przeznaczeniem na działalność statutową Fundacji podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie 3) – jest prawidłowe,

przekazanie środków pieniężnych na podstawie postanowień Statutu Fundacji1 jako darowizny na rzecz Fundacji X, z przeznaczeniem na działalność statutową Fundacji X podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie 4) – jest nieprawidłowe.

Ad. 1 i 4)

Zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1036, z póź. zm., dalej: „updop”), w brzmieniu przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2017 r. podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22 i art. 24a, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a ust. 1, po odliczeniu darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1.

Natomiast w brzmieniu przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2018 r., art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi że podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a i art. 24b, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a, po odliczeniu darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1.

W brzmieniu przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2017 r., art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi że przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 updop).

Natomiast w brzmieniu przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2018 r., w myśl art. 7 ust. 1 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem, ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 updop).

Z powyższego przepisu wynika, że aby można było dokonać odliczenia od dochodu darowizny, musi ona spełniać następujące warunki:

obdarowanym musi być organizacja określona w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2018 r. poz. 450 z późn. zm.), prowadząca działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych,

być przekazana na cele określone w art. 4 tej ustawy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie. Organizacjami pozarządowymi są:

niebędące jednostkami sektora finansów publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych lub przedsiębiorstwami, instytutami badawczymi, bankami i spółkami prawa handlowego będącymi państwowymi lub samorządowymi osobami prawnymi,
niedziałające w celu osiągnięcia zysku

- osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4 (art. 3 ust. 2 tej ustawy).

Sfera zadań publicznych, o której mowa w art. 3 ust. 1 ww. ustawy została określona w art. 4 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji darowizny. Instytucja ta została jednak uregulowana na gruncie Kodeksu Cywilnego. Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 z późn. zm.), pod pojęciem darowizny należy rozumieć umowę, na podstawie której darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Zatem umowa darowizny ma charakter umowy zobowiązującej (konsensualnej) – do zawarcia umowy dochodzi z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia woli – i jednostronnej, jako nieprzynoszącej darczyńcy żadnej opłaty. Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli przez obie strony. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Nie stanowią natomiast darowizny bezpłatne przysporzenia w wypadkach, gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami kodeksu (art. 889 pkt 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślenia wymaga także fakt, że w myśl z art. 18 ust. 1a updop, łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 1 i 7 nie może przekroczyć 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1, z tym, że odliczeniom nie podlegają darowizny na rzecz:

osób fizycznych,
osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami.

Art. 18 ust. 1b updop stanowi natomiast, że jeżeli przedmiotem darowizny są towary opodatkowane podatkiem od towarów i usług, za kwotę darowizny uważa się wartość towaru uwzględniającą należny podatek od towarów i usług. Przy określaniu wartości tych darowizn stosuje się odpowiednio art. 14.

W myśl art. 18 ust. 1c updop, odliczenie darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 7, oraz odliczenie wynikające z odrębnych ustaw stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek płatniczy obdarowanego lub jego rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 18 ust. 1k updop, odliczenia darowizn, o którym mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1, nie można byłoby zastosować w przypadku, gdyby podatnik zaliczył wartość przekazanej darowizny do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 18 ust. 1g updop, podatnicy korzystający z odliczenia darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 7 oraz wynikającego z odrębnych ustaw, są obowiązani wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, kwotę przekazanej darowizny, kwotę dokonanego odliczenia oraz dane pozwalające na identyfikację obdarowanego, w szczególności jego nazwę, adres i numer identyfikacji podatkowej lub numer uzyskany w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, w którym obdarowany ma siedzibę, służący dla celów podatkowych identyfikacji.

W brzmieniu przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2017 r., zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust, 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem, ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym – do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Natomiast w brzmieniu przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2018 r., art. 27 ust. 1 updop, wskazuje że podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, zastrzeżeniem ust. 1d, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym – do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego „(…) W celu prowadzenia działalności charytatywnej i społecznej Wnioskodawca podjął decyzję o powołaniu Fundacji pod nazwą „Fundacja”, której jest jedynym fundatorem. Fundacja została ustanowiona aktem notarialnym podpisanym w dniu 8 sierpnia 2016 roku. Fundacja działa m.in. na podstawie ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 roku o fundacjach oraz ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie. W dniu 7 lipca 2016 r. została podjęta uchwała Zarządu Wnioskodawcy o ustanowieniu Fundacji, nadaniu jej Statutu oraz przeznaczeniu na Fundusz Założycielski maksymalnej kwoty 230.000,00 złotych. Środki finansowe tytułem Funduszu Założycielskiego w wysokości 230.000,00 złotych z przeznaczeniem na realizację celów statutowych Fundacji zostały przelane na rachunek bankowy Fundacji w dniu 2.10.2017 roku (…).

(…) Ponadto w celu prowadzenia działalności charytatywnej i społecznej Wnioskodawca podjął decyzję o powołaniu Fundacji pod nazwą „Fundacja X”, której jest jednym z kilkunastu fundatorów. Fundacja X została ustanowiona aktem notarialnym podpisanym w dniu 16 listopada 2016 roku. Wnioskodawca jako jeden z Fundatorów przekazał na Fundusz Założycielski kwotę 7.000.000.00 złotych zgodnie z postanowieniami Statutu Fundacji X. Środki finansowe tytułem Funduszu Założycielskiego w wysokości 7.000.000,00 złotych z przeznaczeniem na realizację celów statutowych Fundacji X zostały przelane na rachunek bankowy Fundacji X w dniu 30.12.2016 roku. Ponadto każdy z Fundatorów, w tym Wnioskodawca, został zobowiązany postanowieniami Statutu Fundacji X do dokonywania przez 10 lat począwszy od 2017 roku corocznych wpłat na działalność statutową Fundacji X w terminie do 30 stycznia każdego roku kalendarzowego w następujących wysokościach: w 2017 roku w wysokości określonej dla danego Fundatora (dla Wnioskodawcy kwota 7.000.000,00 złotych), a w kolejnych latach, począwszy od 2018 roku, w wysokości stanowiącej połowę kwoty określonej dla danego Fundatora. W związku z powyższymi zapisami Statutu Fundacji X środki finansowe w wysokości 7.000.000,00 złotych z przeznaczeniem na realizację celów statutowych Fundacji X zostały przelane na rachunek bankowy Fundacji X w dniu 31.01.2017 roku oraz w wysokości 3.500.000.00 złotych z przeznaczeniem na realizację celów statutowych Fundacji X zostały przelane na rachunek bankowy Fundacji X w dniu 30.01.2018 roku (…)”

Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz.U. z 2018 r. poz. 1491), fundacja może być ustanowiona dla realizacji zgodnych z podstawowymi interesami Rzeczypospolitej Polskiej celów społecznie lub gospodarczo użytecznych, w szczególności takich jak: ochrona zdrowia, rozwój gospodarki i nauki, oświata i wychowanie, kultura i sztuka, opieka i pomoc społeczna, ochrona środowiska oraz opieka nad zabytkami.

Z przepisu art. 3 ustawy o fundacjach wynika, że oświadczenie woli o ustanowieniu fundacji powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Zachowania tej formy nie wymaga się, jeżeli ustanowienie fundacji następuje w testamencie. W oświadczeniu woli o ustanowieniu fundacji fundator powinien wskazać cel fundacji oraz składniki majątkowe przeznaczone na jego realizację (art. 3 ust. 2 ww. ustawy). Składnikami majątkowymi, o których mowa w ust. 2, mogą być pieniądze, papiery wartościowe, a także oddane fundacji na własność rzeczy ruchome i nieruchomości (art. 3 ust. 3 ustawy o fundacjach).

W myśl art. 4 ustawy o fundacjach, fundacja działa na podstawie przepisów tej ustawy i statutu. Fundator ustala statut fundacji, określający jej nazwę, siedzibę i majątek, cele, zasady, formy i zakres działalności fundacji, skład i organizację zarządu, sposób powoływania oraz obowiązki i uprawnienia tego organu i jego członków. Statut może zawierać również inne postanowienia, w szczególności dotyczące prowadzenia przez fundację działalności gospodarczej, dopuszczalności i warunków jej połączenia z inną fundacją, zmiany celu lub statutu, a także przewidywać tworzenie obok zarządu innych organów fundacji (art. 5 ust. 1 ustawy o fundacjach).

W świetle wyżej powołanych przepisów, akt fundacyjny towarzyszący powołaniu każdej fundacji jest jednostronną czynnością prawną o charakterze zobowiązującym. Wskazanie więc w akcie fundacyjnym składników majątkowych rodzi zobowiązanie po stronie fundatora do przeniesienia ich na rzecz fundacji z chwilą zarejestrowania. Z kolei stając się podmiotem majątku określonego w akcie fundacyjnym fundacja uzyskuje roszczenie o jego wydanie.

Powyższe oznacza, że wydatki Spółki wynikające z aktu założycielskiego Fundacji i Fundacji X oraz z postanowień zawartych w Statucie Fundacji X, mają na celu wypełnienie przyjętych przez Spółkę zobowiązań wynikających: ze złożonych oświadczeń woli w aktach fundacyjnych oraz ujętego w statucie Fundacji X. Tym samym nie są świadczeniami nieekwiwalentnymi, gdyż mają na celu wykonanie pierwotnego świadczenia.

Należy zaznaczyć, że darowizna uregulowana przepisami Kodeksu cywilnego ma na celu przysporzenie majątkowe bez ekwiwalentu (nieodpłatnie) i podlega najczęściej na przesunięciu dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy darowizny, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści art. 889 Kodeksu cywilnego.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że wniesienie przez Fundatora środków pieniężnych, które stanowią fundusz założycielski Fundacji i Fundacji X oraz zobowiązanie Fundatora wynikające z postanowień Statutu Fundacji X do dokonywania corocznych wpłat nie może być uznane za darowiznę podlegającą odliczeniu od podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 18 ust. 1 pkt 1 updop.

Podsumowując, środki finansowe przekazane przez Spółkę na fundusz założycielski Fundacji i Fundacji X oraz wpłaty na rzecz Fundacji X, do których dokonywania zobowiązuje się Fundator, w związku z postanowieniami Statutu Fundacji X, mają na celu wypełnienie przyjętych przez Spółkę zobowiązań wynikających ze złożonych oświadczeń woli w aktach fundacyjnych Fundacji i Fundacji X oraz zobowiązania ujętego w Statucie Fundacji X. Tym samym wpłaty nie są świadczeniem nieekwiwalentnym, gdyż mają na celu wykonania pierwotnego świadczenia. W konsekwencji nie mogą być uznane za darowiznę podlegającą odliczeniu od podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 18 ust. 1 pkt 1 updop.

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 lutego 2008 r., sygn. akt II FSK 1767/06, akt fundacyjny towarzyszący powołaniu każdej fundacji jest jednostronną czynnością prawną o charakterze zobowiązującym. Wskazanie w akcie fundacyjnym składników majątkowych rodzi zobowiązanie po stronie fundatora do przeniesienia ich na rzecz fundacji z chwilą zarejestrowania. Z kolei stając się podmiotem majątku określonego w akcie fundacyjnym fundacja uzyskuje roszczenie o jego wydanie. Z tej przyczyny, majątek wniesiony do fundacji nie może być uznany za darowiznę w rozumieniu przepisu art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym przyjęte przez Spółkę stanowisko, że:

przekazanie środków pieniężnych na fundusz założycielski Fundacji oraz Fundacji X, z przeznaczeniem na działalność statutową Fundacji oraz Fundacji X podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób pranych (pytanie nr 1) – jest nieprawidłowe, oraz

przekazanie środków pieniężnych na podstawie postanowień Statutu Fundacji X jako darowizny na rzecz Fundacji X, z przeznaczeniem na działalność statutowa Fundacji X podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie 4) należy uznać za nieprawidłowe.

Ad. 2 i 3)

Zgodnie art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r., przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 updop).

Natomiast w brzmieniu przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2018 r., w myśl art. 7 ust. 1 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem, ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 updop).

W brzmieniu przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2017 r., art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi że podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22 i art. 24a, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a ust. 1, po odliczeniu darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1.

Natomiast art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a i art. 24b, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a, po odliczeniu darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1.

Z powyższego przepisu wynika, że aby można było dokonać odliczenia od dochodu darowizny, musi ona spełniać następujące warunki:

obdarowanym musi być organizacja określona w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2018 r. poz. 450 z późn. zm.), prowadząca działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych,

być przekazana na cele określone w art. 4 tej ustawy.

niebędące jednostkami sektora finansów publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych lub przedsiębiorstwami, instytutami badawczymi, bankami i spółkami prawa handlowego będącymi państwowymi lub samorządowymi osobami prawnymi,
niedziałające w celu osiągnięcia zysku

Sfera zadań publicznych, o której mowa w art. 3 ust. 1 ww. ustawy została określona w art. 4 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

W myśl z art. 18 ust. 1a updop, łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 1 i 7 nie może przekroczyć 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1, z tym, że odliczeniom nie podlegają darowizny na rzecz:

osób fizycznych,
osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami.

W brzmieniu przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2017 r., art. 27 ust. 1 updop, wskazuje że podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym – do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

W brzmieniu przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2018 r., art. 27 ust. 1 updop, stanowi że podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, zastrzeżeniem ust. 1d, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastzrezeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym – do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, że „(…) W dniu 8 listopada 2017 r. została podjęta uchwala Zarządu Wnioskodawcy o przekazaniu na rzecz Fundacji darowizny celowej w wysokości 770.000,00 złotych z przeznaczeniem na realizację działań statutowych Fundacji. W dniu 11 grudnia 2017 r. ww. środki w wysokości 770.000,00 złotych zostały przelane na rachunek bankowy Fundacji. W przypadku ww. kwoty nie została podpisana umowa darowizny, a podstawą do przekazania darowizny były postanowienia Statutu Fundacji, który przewiduje, iż dochody Fundacji pochodzą m.in. z darowizn od osób prawnych. (…)”. Natomiast „(…) W dniu 29 maja 2018 roku została zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Fundacją umowa darowizny, na podstawie której została przekazana przez Wnioskodawcę na rzecz Fundacji kwota 800.000,00 złotych z przeznaczeniem na realizację działań statutowych Fundacji. W dniu 30 maja 2018 r. środki pieniężne w ww. wysokości zostały przelane na rachunek bankowy Fundacji (…)”.

Jak już wyżej wskazano przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji darowizny. Instytucja ta została jednak uregulowana na gruncie Kodeksu Cywilnego. Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 z późn. zm.), pod pojęciem darowizny należy rozumieć umowę, na podstawie której darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Zachowanie dokonującego czynności darowizny nie jest ukierunkowane na osiągnięcie jakiejkolwiek korzyści. Darowizna prowadzi do tzw. aktu szczodrobliwości. Czynnikiem wyróżniającym tę czynność prawną jest zatem element korzyści osiągany tylko przez jedną stronę umowy. Świadczenie na rzecz obdarowanego polega na dokonaniu przysporzenia majątkowego, może w szczególności polegać na przeniesieniu określonych praw z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego (np. prawa własności), na zapłacie określonej sumy pieniężnej, ustanowieniu pewnych praw majątkowych (np. na ustanowieniu służebności osobistej), na zwolnieniu obdarowanego z długu, na zniesieniu prawa obciążającego cudzą rzecz (np. zniesienie hipoteki; zob. S. Dmowski (w:) G. Bieniek, Komentarz, t. II, 2011, s. 937). Jeśli świadczenie będzie czysto bezinteresowną czynnością, to powinno być traktowana jako darowizna również dla celów podatkowych.

Umowa darowizny ma charakter umowy zobowiązującej (konsensualnej) – do zawarcia tej umowy dochodzi z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia woli – i jednostronnej, jako nieprzynoszącej darczyńcy żadnej opłaty. Umowa darowizny dochodzi zatem do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Nie stanowią natomiast darowizny bezpłatne przysporzenia w wypadkach, gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami kodeksu (art. 889 pkt 1 Kodeksu cywilnego).

Wskazać należy, że zgodnie z prawem (art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego) oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże, gdy umowa darowizny zostaje zawarta bez zachowania tej formy, staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Natomiast art. 890 Kodeksu cywilnego § 2 mówi, że powyższe przepisy nie uchybiają przepisom, które ze względu na przedmiot darowizny wymagają zachowania szczególnej formy dla oświadczeń obu stron. Wskazać tutaj należy, że darowizna własności i użytkowania wieczystego nieruchomości, oraz praw spółdzielczych zawsze musi mieć formę aktu notarialnego. Jednakże poza przypadkami, gdzie ustawodawca zastrzegł inną (szczególną formę) dla danej czynności prawnej, darowizna może mieć formę dowolną:

pisemną,
ustną,
dorozumianą (tj. proste wydanie rzeczy bez żadnej umowy – np. prezent).

Podsumowując przekazanie darowizny środków pieniężnych na podstawie umowy darowizny, czy też bez umowy darowizny może być, ale nie musi być sporządzone w formie aktu notarialnego. Jednakże pod rygorem nieważności umowa darowizny powinna mieć formę pisemną. Decydując się na zwarcie umowy pisemnej należy pamiętać o określeniu miejsca i daty jej sporządzenia, strony umowy oraz przedmiotu umowy darowizny. W umowie wskazać należy zatem dokładnie kwotę pieniężna. W umowie powinny znaleźć się także oświadczenia stron: darczyńcy o przekazaniu określonej kwoty pieniężnej na rzecz obdarowanego oraz obdarowanego o przyjęciu przedmiotu darowizny.

Gdy umowa darowizny zostaje jednak zawarta bez zachowania tej formy, staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. W takiej sytuacji darowizna dochodzi do skutku z chwilą jej wykonania tzn. przekazania kwoty pieniężnej obdarowanemu tj. darowizna została już wykonana – a to oznacza, że został wydany przedmiot umowy – innymi słowy darczyńca wykonał świadczenie, czyli została przelana na rachunek bankowy odpowiednia suma pieniędzy.

Wnioskodawca wskazał, że w dniu 8 listopada 2017 r. została podjęta uchwała Zarządu Wnioskodawcy o przekazaniu na rzecz Fundacji darowizny na rzecz Fundacji. W dniu 11 grudnia 2017 r. ww. środki w wysokości 770.000,00 złotych na realizację działań statutowych zostały przelane na rachunek bankowy. W przypadku tej kwoty nie została podpisana umowa darowizny, a podstawą do przekazania darowizny były postanowienia Statusu Fundacji.

Wskazać należy, że zasadniczo, zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego, oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy stała się ważna, ponieważ przyrzeczone świadczenie zostało spełnione, tj. zostały przelane środki pieniężne na realizacje celów statutowych.

Jednakże biorąc pod uwagę powyższe warto wskazać, że dla bezpieczeństwa oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego, ponieważ jeśli darczyńca nie spełnia przyrzeczonego świadczenia, obdarowany może dochodzić przed sądem wykonania umowy, tj. domagać się od wydania rzeczy będącej przedmiotem umowy darowizny. W przypadku umowy zawartej w innej formie pisemnej, lub ustnej – obdarowany nie może dochodzić wykonania darowizny – umowa jest bowiem nieważna. Natomiast jeśli umowa zostanie wykonana – wówczas sytuacja sporządzenia umowy w formie aktu notarialnego i w innej formie jest identyczna. Zarówno obdarowany jak i darczyńca dysponują wszystkimi uprawnieniami przewidzianymi w przepisach kodeksu cywilnego.

Podsumowując w świetle powyższych przepisów stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie ustalenia czy przekazanie środków pieniężnych na podstawie umowy darowizny, czy też bez umowy darowizny na rzecz Fundacji, z przeznaczeniem na działalność statutową Fundacji tj. jak wskazuje Wnioskodawca na cel zgodny z art. 4 ust. 1 pkt 20 ustawy o działalności pożytku publicznego (zadania w zakresie porządku bezpieczeństwa publicznego), podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Pytanie 2 i Pytanie 3) – jest prawidłowe.

Organ wskazuje również, że analiza wniosku Spółki nie daje podstaw do zastosowania przepisu art. 2a Ordynacji podatkowej. W sprawie nie występują niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego. Organ nie miał żadnych wątpliwości co do treści oraz zastosowania przepisów prawa podatkowego, zatem zasada wyrażona w art. 2a O.p. nie została naruszona.

Ponadto, wskazać należy, że wyrok sądowy przywołany przez Spółkę jako uzasadniający zajęte stanowisko, dotyczy zupełnie innych sytuacji i nie może znaleźć zastosowania w niniejszej sprawie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisanym zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin