Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4015.70.2018.4.MZ
z 9 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 lipca 2018 r. (data wpływu 20 lipca 2018 r.), uzupełnionym 21 i 24 września 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny przedsiębiorstwa prowadzonego w ramach spółki cywilnej do indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny przedsiębiorstwa prowadzonego w ramach spółki cywilnej do indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 3 września 2018 r. Znak: 0112-KDIL4.4012.388.2018.2.NK, 0112-KDIL3-3.4011.272.2018.3.DS, 0111-KDIB2-2.4014.117.2018.3.MZ, 0111-KDIB2-2.4015.70.2018.3.MZ wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 21 września 2018 r. (data wpływu dodatkowej opłaty) oraz 24 września 2018 r. (data wpływu pisma stanowiącego uzupełnienie).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi wraz z małżonką spółkę cywilną X. W spółce nie ma innych wspólników. Pomiędzy małżonkami istnieje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, któremu poddany jest także cały majątek spółki. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług a przedmiotem działalności spółki jest transport drogowy towarów. Ewidencja środków trwałych spółki obejmuje jedynie dwa samochody ciężarowe oraz telefon. Wspólnicy spółki w ramach prowadzonej w niej działalności nie są właścicielami nieruchomości. Aktualnie małżonka Wnioskodawcy nie jest zainteresowana dalszym prowadzeniem działalności gospodarczej. Zdecydowana jest rozwiązać spółkę i zaprzestać wykonywania działalności gospodarczej. Wnioskodawca pragnie nadal kontynuować działalność gospodarczą dotychczas prowadzoną w formie spółki w nowej formie działalności gospodarczej osoby fizycznej, pod swoim imieniem i nazwiskiem w ramach indywidualnego numeru identyfikacji podatkowej, jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Aby osiągnąć ten skutek i móc dysponować w przyszłości środkami trwałymi obecnie znajdującymi się we władaniu spółki Wnioskodawca wraz z żoną zamierza w niedalekiej przyszłości, to jest przed rozwiązaniem spółki cywilnej, dokonać nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa tej spółki na swoją rzecz. Przekazanie nastąpi w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi i obejmie wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa tej spółki, w tym w szczególności: nazwę, własność rzeczy, zobowiązania i należności.

Na dzień rozwiązania ww. Spółki cywilnej, nie będzie ona miała żadnego majątku, albowiem przejdzie on razem z przedsiębiorstwem na wspólnika, będącego jednym z małżonków, w ramach prowadzonej przez niego indywidualnej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że przekazanie przedsiębiorstwa, o którym mowa we wniosku do działalności gospodarczej Wnioskodawcy nastąpi na podstawie czynności prawnej nieodpłatnej – umowy darowizny.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy czynność prawna polegająca na nieodpłatnym przekazaniu całego przedsiębiorstwa spółki cywilnej prowadzonej wyłącznie przez małżonków, a objętego wspólnością majątkową małżeńską, na rzecz jednego ze wspólników – małżonków podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie majątku z działalności gospodarczej małżonków, prowadzonej w formie spółki cywilnej do firmy jednego z małżonków, w sytuacji kiedy połączeni są oni wspólnotą majątkową małżeńską nie jest równoznaczne ani ze sprzedażą, ani z darowizną w myśl zapisów Kodeksu cywilnego.

Art. 535 Kodeksu cywilnego stanowi, że „Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.”

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego „Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.”

Z regulacji art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wynika, że środki trwałe zakupione przez małżonków dla działalności prowadzonej w formie spółki cywilnej, w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej, z mocy prawa stanowią wspólność majątkową. W takiej sytuacji nie dochodzi do przysporzenia majątkowego po żadnej ze stron transakcji. Jeden z małżonków nie może bowiem nabyć od siebie samego i drugiego z małżonków czegoś, co już wcześniej posiadał, jako wspólnik spółki cywilnej i małżonek swojego małżonka.

Równocześnie żaden z małżonków nie może przekazać drugiemu w drodze darowizny majątku wspólnego.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa spółki cywilnej, jako emanacji działalności gospodarczej prowadzonej przez małżonków, nie mają zastosowania przepisy o podatku od spadków i darowizn. Przekazanie całego przedsiębiorstwa nie będzie miało wpływu na wymiar ww. podatku dla żadnego z małżonków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od spadków i darowizn. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych, zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 644) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

Ponieważ ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.). Na podstawie art. 888 § 1 tej ustawy – przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Istotną więc cechą darowizny jest jej bezpłatny charakter. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy oraz zbywalne prawa majątkowe.

Stosownie do postanowień art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn – obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy – obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

W myśl art. 7 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o podatku od spadków i darowizn – podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Ustawodawca nie podaje definicji długów i ciężarów. Jednocześnie rozszerza to pojęcie w ust. 2 i 3 art. 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn przykładowo wyliczając przypadki, które stanowią długi i ciężary. Oznacza to, iż długi i ciężary w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowią katalog otwarty. Pojęcie „długów” w rozumieniu tego artykułu obejmuje wszelkie pieniężne roszczenia cywilnoprawne związane z przedmiotem nabycia, do których poniesienia zobowiązany jest nabywca. Równowartość tych roszczeń podlega potrąceniu od jego wartości. „Ciężarem” natomiast jest inne niż dług obciążenie nabytej rzeczy lub prawa, które w chwili nabycia zmniejsza jego wartość rynkową, np. hipoteka. Odliczenie długów i ciężarów jest wyrazem istoty (elementem konstrukcyjnym) podatku od spadków i darowizn, polegającej na opodatkowaniu przyrostu czystej wartości majątku podatnika.

Zasadą jest, że wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw (art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

W myśl art. 8 ust. 3 ww. ustawy – wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 9.637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

Art. 14 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że – wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe (art. 14 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 14 ust. 3 ww. ustawy – do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III – innych nabywców.
   
   

Stosownie do treści art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.
   
   

Wskazane powyżej zwolnienie stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa (art. 4 ust. 4 ww. ustawy).

Zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych dokonać należy na formularzu SD-Z2 zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 listopada 2015 r. w sprawie wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (Dz.U. z 2015 r. poz. 2060).

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1-2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 ww. ustawy).

Przy czym, w myśl art. 4a ust. 4 ustawy o podatku od spadków – obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron.
   
   

Jak wynika zatem z wyżej powołanych przepisów prawa nabycie w drodze umowy darowizny rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powyżej kwoty 9.637 zł, dokonane przez osoby wymienione w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jest zwolnione z podatku od darowizny, jeżeli zostaną spełnione łącznie warunki wymienione w art. 4a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego – przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych (art. 55² Kodeksu cywilnego).
Zgodnie natomiast z art. 55⁴ Kodeksu cywilnego – nabywca przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego jest odpowiedzialny solidarnie ze zbywcą za jego zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa lub gospodarstwa, chyba że w chwili nabycia nie wiedział o tych zobowiązaniach, mimo zachowania należytej staranności. Odpowiedzialność nabywcy ogranicza się do wartości nabytego przedsiębiorstwa lub gospodarstwa według stanu z chwili nabycia, a według cen w chwili zaspokojenia wierzyciela. Odpowiedzialności tej nie można bez zgody wierzyciela wyłączyć ani ograniczyć.


Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu wynika, że Wnioskodawca prowadzi wraz z żoną spółkę cywilną X. W spółce nie ma innych wspólników. Pomiędzy małżonkami istnieje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, któremu poddany jest także cały majątek spółki. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług a przedmiotem działalności spółki jest transport drogowy towarów. Ewidencja środków trwałych spółki obejmuje jedynie dwa samochody ciężarowe oraz telefon. Wspólnicy spółki w ramach prowadzonej w niej działalności nie są właścicielami nieruchomości. Aktualnie małżonka Wnioskodawcy nie jest zainteresowana dalszym prowadzeniem działalności gospodarczej. Zdecydowana jest rozwiązać spółkę i zaprzestać wykonywania działalności gospodarczej. Wnioskodawca pragnie nadal kontynuować działalność gospodarczą dotychczas prowadzoną w formie spółki w nowej formie działalności gospodarczej osoby fizycznej, pod swoim imieniem i nazwiskiem w ramach indywidualnego numeru identyfikacji podatkowej, jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Aby osiągnąć ten skutek i móc dysponować w przyszłości środkami trwałymi obecnie znajdującymi się we władaniu spółki Wnioskodawca wraz z żoną zamierza w niedalekiej przyszłości, to jest przed rozwiązaniem spółki cywilnej, dokonać nieodpłatnego przekazania na podstawie umowy darowizny przedsiębiorstwa tej spółki na swoją rzecz. Przekazanie nastąpi w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi i obejmie wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa tej spółki, w tym w szczególności: nazwę, własność rzeczy, zobowiązania i należności. Na dzień rozwiązania Spółki cywilnej, nie będzie ona miała żadnego majątku, albowiem przejdzie on razem z przedsiębiorstwem na wspólnika, będącego jednym z małżonków, w ramach prowadzonej przez niego indywidualnej działalności gospodarczej.

Należy wskazać, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 682 ze zm.).
Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością – art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że skoro planowane nieodpłatne przekazanie przedsiębiorstwa prowadzonego w ramach spółki cywilnej Wnioskodawcy i jego żony do indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, ma być dokonane – jak wskazał Wnioskodawca – na podstawie umowy darowizny, to nabycie tego przedsiębiorstwa przez Wnioskodawcę tytułem darowizny, będzie objęte regulacją przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn i będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn na zasadach przewidzianych dla osób zaliczonych do I grupy podatkowej. Powyższe nabycie może jednak korzystać ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn jeżeli zostaną spełnione łącznie warunki wymienione w powołanych wyżej przepisach art. 4 ust. 4 i art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, z którego wynika, że w sytuacji nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa spółki cywilnej, jako emanacji działalności gospodarczej prowadzonej przez małżonków, nie mają zastosowania przepisy o podatku od spadków i darowizn. Skoro – co wynika z uzupełnienia wniosku – nieodpłatne przekazanie tego przedsiębiorstwa zostanie dokonane na podstawie umowy darowizny, to przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn znajdą zastosowanie.
W tym miejscu zastrzec należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie może być ocena dopuszczalności i skuteczności planowanej umowy darowizny zawartej pomiędzy małżonkami pozostającymi w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, gdyż kwestie te nie są uregulowane w przepisach prawa podatkowego, a tylko te – w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej.


Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).


Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.