Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
S-ILPB2/4511-1-167/15/18-S/JK
z 10 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) oraz art. 223 Ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2018 r. sygn. akt (…) oraz wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 9 grudnia 2015 r. sygn. akt (…) (data wpływu prawomocnego orzeczenia 30 lipca 2018 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2015 r. (data wpływu 17 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2015 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 22 maja 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację nr ILPB2/4511-1-167/15-4/WM, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że datą nabycia udziału (72,15%) w nieruchomości jest dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 22 maja 2015 r. nr ILPB2/4511-1-167/15-4/WM wniósł pismem z 8 czerwca 2015 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 30 czerwca 2015 r. nr ILPB2/4511-2-57/15-2/JWP stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 22 maja 2015 r. nr ILPB2/4511-1-167/15-4/WM złożył skargę z 28 lipca 2015 r. (data wpływu 3 sierpnia 2015 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 9 grudnia 2015 r. sygn. akt (…) uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 22 maja 2015 r. nr ILPB2/4511-1-167/15-4/WM.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 9 grudnia 2015 r. sygn. akt (…), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu złożył skargę kasacyjną z 5 lutego 2016 r. nr ILRP – 46 -15 /16-2/AB do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

W wyroku z 17 kwietnia 2018 r. sygn. akt (…) Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że skarga kasacyjna organu nie ma uzasadnionych podstaw wobec czego podlega oddaleniu. Zdaniem Sądu kasacyjnego uzasadnienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu pomimo błędnego uzasadnienia odpowiada prawu, gdyż eliminuje interpretację indywidualną z obrotu prawnego.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie sprzedaży lokalu mieszkalnego wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na mocy prawomocnego postanowienia sądu okręgowego z 12 lipca 2012 r. dokonany został podział majątku wspólnego byłych małżonków, na który składały się następujące elementy:

• prawo własności lokalu mieszkalnego 1, (…), o wartości 414 000 zł (dalej jako: „składnik nr 1”);
• spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego 2, (…), o wartości 277 900 zł (dalej jako: „składnik nr 2”);
• spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego 3, (…), o wartości 290900 zł (dalej jako: „składnik nr 3”).
  
  

Sąd ustalił równe udziały, postanawiając przyznać na wyłączną własność byłej żonie Zainteresowanego składnik nr 3, o wartości 290 900 zł.

Wnioskodawcy przyznano na wyłączną własność składniki nr: 1 i 2, o wartości 691 900 zł, zasądzając na rzecz byłej żony kwotę 200 500 zł.

Celem zaspokojenia roszczenia Zainteresowany sprzedał spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu (składnik nr 2) za kwotę 250 000 zł.

Zadłużenie zostało spłacone. Postanowieniem komornika sądowego umorzono wobec Wnioskodawcy postepowanie egzekucyjne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy datą nabycia części spółdzielczego prawa do lokalu jest dzień dokonania podziału majątku?
2. Czy zasądzona i zapłacona kwota w wysokości 200 500 zł jest kosztem uzyskania przychodu części sprzedanego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, datą nabycia udziału w nieruchomości, który przekracza udział danego małżonka w majątku dorobkowym jest dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego.

W opinii Zainteresowanego:

• składnik nr 1 nabył w 100% – datą nabycia jest data zakupu (tj. 1997 r.);
• składnik nr 2 nabył w wysokości 72,15% (200 500 x 100 : 277 900) – datą nabycia jest 12 lipca 2012 r. i stanowi to nabycie w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wartość tego nabycia to: 200 500 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy, datą nabycia części składnika nr 2 w wysokości 27,85% – jest data zakupu (tj. 2004 r.).

Zdaniem Zainteresowanego, zasądzona i zapłacona kwota 200 500 zł jest kosztem uzyskania przychodu, stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy, rozliczenie podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości wygląda następująco:

Sprzedaż 72,15% udziału to przychód w wysokości 250 000 zł x 72,15% = 180 375 zł

Minus koszty uzyskania przychodu – 200 500 zł

Strata - 20 125 zł

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 grudnia 2015 r. sygn. akt (…) i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2018 r. sygn. akt (…).

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment ich nabycia.

Z analizy wniosku wynika, że w 2012 r. nastąpił podział majątku wspólnego byłych małżonków, w skład którego wchodziły trzy lokale mieszkalne (składniki nr: 1, 2 i 3). Sąd ustalił równe udziały, postanawiając przyznać na wyłączną własność byłej żony Zainteresowanego składnik nr 3. Wnioskodawcy przyznano na wyłączną własność składniki nr: 1 i 2, zobowiązując przy tym do dokonania na rzecz byłej żony spłaty w wysokości 200 500 zł. Celem zaspokojenia roszczenia Zainteresowany dokonał odpłatnego zbycia składnika nr 2.

W przedmiotowej sprawie istotną kwestią do rozstrzygnięcia jest zatem ustalenie, czy zbycie przez Wnioskodawcę przedmiotowego lokalu mieszkalnego, w części odpowiadającej udziałowi nabytemu, w drodze podziału majątku dorobkowego w 2012 r., stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu należy wskazać na stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie wyrażone w judykacie dotyczącym przedmiotowej sprawy, zgodnie z którym: określając moment nabycia przez Wnioskodawcę spornej nieruchomości organ obowiązany był wziąć pod uwagę fakt, że Wnioskodawca prawo do własności łącznej sprzedanej nieruchomości nabył w 2004 r. Wynika to z istoty małżeńskiej współwłasności łącznej, bezudziałowej z prawem do całego majątku dla każdego z małżonków. W związku z powyższym strona nie mogła ponownie nabyć tej samej nieruchomości w dacie podziału majątku dorobkowego okoliczność tę należy wziąć pod uwagę przy ocenie momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. W rozpoznawanej sprawie wszystkie nieruchomości wchodzące w skład majątku dorobkowego stanowiły współwłasność łączną małżonków. Ten rodzaj współwłasności charakteryzuje się brakiem możliwości określenia ilości udziałów każdego współwłaściciela. Obu bowiem służy pełne prawo do całej masy majątkowej w niej zawartej. Natomiast z chwilą rozwodu majątek strony nie uległ zmianie. Majątek ten nie wzrósł, a zmianie uległo jedynie prawo do dysponowania tym majątkiem.

Dalej Skład orzekający podniósł, że: w orzecznictwie sądów administracyjnych, wskazuje się na ugruntowany pogląd, zgodnie z którym nie ma możliwości określenia w jakiej części nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej. Podobne stanowisko zostało przytoczone w uchwale składu siedmiu sędziów NSA z 15 maja 2017 r., II FPS 2/17 gdzie stwierdzono, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest więc możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Uzasadnieniem takiego stanowiska jest fakt, że wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest więc wspólnością masy majątkowej, to znaczy obejmuje cały zbiór praw majątkowych takich, jak własność i inne prawa rzeczowe lub obligacyjne, w tym wierzytelności. Pomimo tego, że w małżeństwie, w którym obowiązuje ustrój wspólności majątkowej ustawowej, występują trzy masy majątkowe: majątek wspólny małżonków oraz dwa majątki osobiste każdego z małżonków to majątki te stanowią jedną całość gospodarczą. Ich podział następuje jednak dopiero po ustaniu wspólności.

Z tego powodu pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w analizowanym przypadku winien być liczony – w opinii Naczelnego Sądu Administracyjnego – od dnia nabycia nieruchomości, a nie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia o podziale majątku.

Mając zatem na uwadze wywód prawny przeprowadzony przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uzasadnieniu wyroku z dnia 17 kwietnia 2018 r. sygn. akt (…) stwierdzić należy, że skoro wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności (wspólność bezudziałowa), w trakcie trwania której nie jest możliwe wyodrębnienie przypadającego każdemu z małżonków udziału w nieruchomości lub prawie majątkowym podczas pierwotnego nabycia, to definitywne jego nabycie w czasie jej trwania oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. W konsekwencji powyższego sprzedaż przedmiotowego lokalu mieszkalnego – z uwagi na fakt, że została dokonana po upływie terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo należy wskazać, że skoro zbycie przedmiotowego lokalu nie spowodowało po stronie Wnioskodawcy powstania przychodu podatkowego bezcelowa stała się odpowiedź na pytanie nr 2 dotyczące kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.