2018.10.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.722.2018.1.RW
z 12 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2018 r. (data wpływu 31 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 października 2018 r. (data wpływu 10 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania przekazania przez mieszkańców wpłat na pokrycie podatku VAT od 85% wartości kosztów kwalifikowanych Instalacji OZE;
stawki podatku VAT dla wpłat z tytułu wkładu własnego mieszkańców na poczet montażu Instalacji OZE – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Pismem z dnia 4 października 2018 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Miasto (Dalej: „Miasto” lub „Wnioskodawca”) jest jednostką samorządu terytorialnego zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej: „Podatek VAT”), który nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego z podatku.

Miasto złożyło wniosek o dofinansowanie projektu w ramach wsparcia ze środków EFRR w zakresie Działania 3.1 „Wytwarzanie i dystrybucja energii ze źródeł odnawialnych” (Poddziałania 3.1.1) WRPO 2014+ (dalej: „Projekt”). Wniosek dotyczy zakupu oraz montażu instalacji odnawialnych źródeł energii dla nieruchomości położonych na terenie Miasta, należących do mieszkańców Miasta i zgłaszanych przez nich do udziału w Projekcie.

W przypadku zakwalifikowania się do programu, Miasto w ramach Projektu może pozyskać maksymalnie 85% dofinansowania do zakupu i montażu odnawialnych źródeł energii (dotacja bezzwrotna: xx zł, przy koszcie całkowitym: yy zł). Projekt przewiduje zakup i montaż instalacji solarnych, czyli zestawu składającego się z kolektorów i zbiornika solarnego oraz niezbędnych elementów i urządzeń, a także zakup i montaż instalacji fotowoltaicznych, czyli zestawu paneli fotowoltaicznych (PV) (dalej: „Instalacje OZE”). W kosztach kwalifikowanych danych instalacji OZE, poza wartością powyższych, ujęto również wartość nadzoru inwestorskiego nad ich dostawą i montażem. Instalacje OZE oraz ich efekty mogą być wykorzystywane wyłącznie na potrzeby gospodarstwa domowego. Niewykorzystana część energii powstałej w wyniku ich pracy może być wprowadzona do sieci zewnętrznej. Instalacje zamontowane w ramach Projektu nie będą wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej i/lub działalności rolniczej.

Projekt realizowany będzie wyłącznie w przypadku otrzymania dofinansowania na jego realizację ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020, Osi priorytetowej 3 Energia, Działania 3.1 Wytwarzanie i dystrybucja energii ze źródeł odnawialnych, Poddziałania 3.1.1 Wytwarzanie energii z odnawialnych źródeł energii i podpisania przez Miasto umowy o dofinansowanie projektu. Prace związane z montażem Instalacji OZE mają zostać zakończone do końca 2018 r.

Zgodnie z Regulaminem Naboru Zgłoszeń do udziału w projekcie, w ramach projektu przewidziano instalacje na: istniejących budynkach mieszkalnych, budynkach gospodarczych, elewacji, gruncie, a także budynkach w fazie budowy z terminem oddania do użytkowania nie późnej niż do dnia 30.06.2018 r. Budynki objęte Projektem muszą spełniać odpowiednie warunki, m.in. posiadać wewnętrzną instalację ciepłej i zimnej wody, posiadać dobry stan techniczny planowanego miejsca montażu instalacji, w tym sprawną instalację elektryczną oraz wolną powierzchnię wewnątrz budynku, umożliwiającą montaż urządzeń niezbędnych do prawidłowego działania instalacji OZE.

Wnioskodawcą oraz beneficjentem środków UE jest jednostka samorządu terytorialnego tj. Miasto, natomiast odbiorcami końcowymi Projektu są jego mieszkańcy. Zgodnie z umowami użyczenia części nieruchomości, które zostały zawarte z mieszkańcami Miasta, instalacje OZE montowane będą na ich nieruchomościach i stanowić będą własność beneficjenta przez okres 5 lat od dnia otrzymania płatności końcowej w ramach projektu (maksymalnie do 31.12.2024 r.). Przez wyżej wskazany okres będą użyczone do bezpłatnego użytkowania mieszkańcom Miasta, korzystającym z projektu zaś po upływie wskazanego powyżej okresu Instalacje OZE zostaną bezpłatnie przekazane na własność mieszkańcom, którzy dotychczas je użytkowali.

Każdy uczestnik projektu zobowiązuje się do uczestniczenia w kosztach planowanego montażu instalacji na potrzeby jego indywidualnego gospodarstwa domowego – wnosząc tzw. wkład własny – 15% kosztów kwalifikowalnych danej Instalacji OZE, wskazanych we wniosku o dofinansowanie projektu, tj. kosztu zakupu i montażu Instalacji OZE oszacowanego na etapie wyceny danej instalacji sporządzonej na podstawie wizji lokalnej oraz wartość podatku VAT od całkowitej wartości instalacji. Wkład własny mieszkańców wpłacany będzie na wskazane w regulaminie konto bankowe.

Wkład własny mieszkańców obejmuje również poniższe koszty niekwalifikowalne (jedynie w przypadku ich wystąpienia):

różnicę pomiędzy ostateczną wartością netto instalacji wynikającą z przeprowadzonego przez Miasto postępowania przetargowego, a nakładami netto tej instalacji wynikającymi z wyceny sporządzonej na podstawie przeprowadzonej wizji lokalnej (plus odpowiadającego tej kwocie wartości podatku VAT),
koszty związane z niestandardowymi warunkami Instalacji OZE, co zwiększy zużycie materiału lub konieczność dokonania modernizacji istniejących instalacji.

Miasto planuje przeprowadzenie procedury przetargowej na wybór wykonawcy dostawy i montażu Instalacji OZE.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

Budynki objęte projektem w ramach wsparcia ze środków EFRR w zakresie Działania 3.1 „Wytwarzanie i dystrybucja energii ze źródeł odnawialnych” (Poddziałania 3.1.1) WRPO 2014+ (dalej: „Projekt”) zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.) stanowią budynki:

mieszkalne sklasyfikowane w grupowaniu PKOB 111 oraz 112, zaliczone do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym,
gospodarcze.

Instalacje OZE będą montowane w bryłach budynków mieszkalnych zaliczanych grupy PKOB 111 i 112 i innych niż mieszkalne (gospodarczych) oraz poza bryłą budynku (na gruncie).

Montaż Instalacji OZE będzie wykonany na budynkach mieszkalnych, w ramach modernizacji lub termomodernizacji budynku, a budynki te będą stanowić obiekty budowlane zaliczone do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, jak również montaż instalacji nastąpi poza bryłą budynku (np. na budynkach gospodarczych czy na gruncie) lub na budynku mieszkalnym, którego powierzchnia użytkowa przekracza 300 m².

Na pytanie: „Jaka jest klasyfikacja statystyczna (należy podać pełny siedmiocyfrowy symbol) usług budowlanych objętych zakresem wniosku nabywanych od wykonawcy, które Wnioskodawca następnie świadczył będzie dla mieszkańców Miasta, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r. (…)” Wnioskodawca wskazał, że usługa sklasyfikowana jest w dziale 43 roboty budowlane specjalistyczne w grupie 43.22.12.0 – roboty związane z wykonaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych oraz 43.21.10.2 – roboty związane z wykonywaniem pozostałych instalacji elektrycznych tj. montażu paneli fotowoltaicznych według PKWiU 2008 (wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2008 r. nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), którą na podstawie § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U., poz. 1676) stosuje się dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2018 r.

Realizując przedmiotową usługę na rzecz mieszkańca, Gmina będzie posiłkować się podmiotami trzecimi, to znaczy firmami, które będą na jej zlecenie wykonywać oraz montować Instalacje OZE. Firmy te nie będą posiadały umów zawartych bezpośrednio z mieszkańcami, a swoje czynności będą wykonywać bezpośrednio na zlecenie Gminy. Zakupiona przez Gminę usługa wykonania Instalacji OZE będzie usługą polegającą na dostarczeniu i montażu Instalacji z materiałów wykonawcy.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy podmiot, który będzie świadczył w ramach projektu usługi montażu na rzecz Wnioskodawcy będzie podatnikiem, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. li 9 ustawy o VAT?”, Wnioskodawca wskazał, że z uwagi na konkurencyjny charakter postępowania przetargowego, które zostanie ogłoszone po uzyskaniu dofinansowania obecnie nie ma możliwości wskazania jakiego rodzaju Wykonawca będzie wykonywał usługę.

Miasto posiada zawarte z mieszkańcami uczestniczącymi w projekcie umowy użyczenia części nieruchomości, w obszarze których montowane będą instalacje OZE. Miasto nie posiada jednak w dniu dzisiejszym zawartej z mieszkańcami uczestniczącymi w projekcie umowy uczestnictwa (z uwagi na brak informacji o przyznaniu na realizację projektu wnioskowanych środków UE). Przygotowany jest natomiast jej projekt, w którym nie przewiduje się odstąpienia od umowy – istnieje natomiast możliwość jej rozwiązania. Zaznaczyć jednak należy, że jest to projekt umowy i nie jest wykluczone, że w przypadku uzyskania dofinansowania, pewne zapisy zostaną jeszcze zmienione i doprecyzowane.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy jeśli z umowy z mieszkańcami wynika, że będą oni zobowiązani dokonywać wpłat na pokrycie podatku VAT od 85% wartości kosztów kwalifikowalnych Instalacji OZE – to czy brak ww. wpłaty przez mieszkańca na rzecz Miasta spowoduje rozwiązanie z nim umowy i odstąpienie od realizacji montażu Instalacji?”, Wnioskodawca wskazał, że brak wpłaty przez Uczestnika projektu podatku VAT od 85% wartości kosztów kwalifikowalnych spowoduje rozwiązanie umowy ze skutkiem natychmiastowym i montaż instalacji nie odbędzie się.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy przekazane przez mieszkańców wpłaty na pokrycie podatku VAT od 85% wartości kosztów kwalifikowanych Instalacji OZE powinny być opodatkowane podatkiem VAT, a w konsekwencji nie powinny być dokumentowane fakturą? (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 4)
Jaką stawką podatku VAT powinny zostać opodatkowane wpłaty z tytułu wkładu własnego mieszkańców na poczet montażu Instalacji OZE? (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 6)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przekazane przez mieszkańców wpłaty na pokrycie podatku VAT od 85% wartości kosztów kwalifikowanych Instalacji OZE nie powinny być opodatkowane podatkiem VAT, a w konsekwencji nie powinny być dokumentowane fakturą.
W sytuacji gdy montaż Instalacji OZE będzie wykonany na budynkach mieszkalnych, w ramach modernizacji lub termomodernizacji budynku, a budynki te będą stanowić obiekty budowlane zaliczone do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym to wpłaty z tytułu wkładu własnego mieszkańców na poczet montażu Instalacji OZE powinny być opodatkowane 8% stawką podatku VAT. W sytuacji zaś, gdy montaż instalacji nastąpi poza bryłą budynku (np. na budynkach gospodarczych czy na gruncie) lub na budynku mieszkalnym, którego powierzchnia użytkowa przekracza 300 m², wówczas wpłaty te powinny zostać opodatkowane 23% stawką podatku VAT.

Uzasadnienie do pytania oznaczonego numerem 1

Jak już zostało wskazane w części uzasadnienia odnoszącej się do pytania oznaczonego we wniosku pod numerem 3, na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 7 pkt 3 ustawy o VAT, będącego transpozycją do prawa polskiego art. 79 lit. c Dyrektywy VAT, do podstawy opodatkowania nie wlicza się m.in. kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym.

W związku z powyższymi celem ustalenia czy wpłacany na rachunek Miasta przez Mieszkańców zwrot wartości podatku VAT od 85% wartości kosztów kwalifikowanych inwestycji OZE podlega opodatkowaniem VAT wlicza się do podstawy opodatkowania VAT należy określić czy kwota przekazana w tym zakresie Miastu stanowi zapłatę otrzymaną z tytułu dokonanej sprzedaży usług czy też jest zwrotem wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz Mieszkańca będącego ostatecznym odbiorcą świadczenia.

W opisywanym stanie faktycznym, zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż usług stanowi zapłata związana z wkładem własnym mieszkańców w wysokości 15% kosztów kwalifikowanych wraz z podatkiem VAT oraz ewentualne koszty niekwalifikowane wraz z podatkiem VAT. Dokonując wpłaty w wysokości wartości podatku VAT od 85% wartości kosztów kwalifikowanych inwestycji w Instalacje OZE mieszkańcy pokrywają koszt, który Miasto ponosi na ich rzecz celem udostępnienia im tych instalacji.

Pamiętać przy tym należy, że zapłata podatku VAT przez danego Mieszkańca, nie spowoduje kupna usługi w momencie dokonania zapłaty podatku gdyż wykonanie tego świadczenia uzależnione jest od wpłaty wkładu własnego w wysokości 15%, a co się z tym wiąże w zakresie wspomnianej zapłaty nie dochodzi do odsprzedaży usługi przez Miasto.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, wpłaty z tytułu zwrotu kwoty podatku VAT zapłaconego przez Miasto powinny zostać uznane za zwrot wydatków poniesionych na rzecz Mieszkańca będącego ostatecznym odbiorcą świadczenia i w rezultacie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z uwagi na fakt, że faktury powinny dokumentować czynności opodatkowane VAT, a wpłaty mieszkańców z tytułu zwrotu kwoty podatku VAT zapłaconego przez Miasto nie stanowią wynagrodzenie za usługę, to nie powinny być one dokumentowane fakturą.

Uzasadnienie do pytania oznaczonego numerem 2

Podstawowa stawka podatku VAT wynosi obecnie 23%, za wyjątkiem tych czynności, dla których ustawa specyficznie przewiduje możliwość stosowania stawek obniżonych.

Art. 41 ust. 12 ustawy o VAT przewiduje zastosowanie preferencyjnej stawki podatku (obecnie 8%) do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym to obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w PKOB w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

W drodze wyjątku, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity 8% stawkę VAT stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11. Zatem zastosowanie znajdą przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie PKOB, stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 – mieszkalnych jednorodzinnych, 112 – o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 – zbiorowego zamieszkania.

Celem właściwego zdefiniowania odpowiedniej stawki VAT do montażu Instalacji OZE, należy zatem ustalić, czy czynności te dokonywane są w ramach remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych oraz czy obiekty te mogą (w całości lub części) być zaliczone do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przepisy ustawy VAT nie definiują pojęć budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do oddzielnych ustaw oraz powszechnego rozumienia. Modernizacja w rozumieniu przyjętym w języku polskim powszechnie oznacza ulepszenie, podwyższenie wartości technicznej, czy też użytkowej, podwyższenie standardu, unowocześnienie obiektu budowlanego lub jego części.

Natomiast w ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów, znajduje się określenie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego (art. 2 pkt 2), którym jest między innymi ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych.

Zgodnie z powyższą definicją Miasto będzie świadczyć na rzecz mieszkańców usługę montażu Instalacji OZE, których – jego zdaniem – efekt działania będzie bezpośrednio wpisywał się we wskazane powyżej regulacje. Tym samym należy uznać, że świadczenia realizowane przez Miasto będą realizowane w ramach modernizacji/termomodernizacji budynków.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż warunkiem zastosowania 8% stawki, jest spełnienie dwóch przestanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, iż w sytuacji gdy montaż Instalacji OZE będzie wykonany na budynkach mieszkalnych, w ramach modernizacji lub termomodernizacji budynku, a budynki te będą stanowić obiekty budowlane zaliczone do budownictwa objętego opisanym powyżej społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, to ww. czynności, z tytułu których mieszkańcy będą dokonywać wpłat, powinny być opodatkowane 8% stawką podatku VAT.

W sytuacji zaś, gdy montaż instalacji nastąpi poza bryłą budynku (np. na budynkach gospodarczych czy na gruncie) lub na budynku mieszkalnym, którego powierzchnia użytkowa przekracza 300 m², wówczas zastosowanie znajdzie stawka podatku w wysokości 23%, gdyż nie mają wtedy zastosowania przepisy o obniżonej stawce podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

opodatkowania przekazania przez mieszkańców wpłat na pokrycie podatku VAT od 85% wartości kosztów kwalifikowanych Instalacji OZE;
stawki podatku VAT dla wpłat z tytułu wkładu własnego mieszkańców na poczet montażu Instalacji OZE – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do katalogu usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Miasto będące czynny podatnik podatku od towarów i usług złożyło wniosek o dofinansowanie projektu.

Wkład własny mieszkańców obejmuje również poniższe koszty niekwalifikowalne (jedynie w przypadku ich wystąpienia):

różnicę pomiędzy ostateczną wartością netto instalacji wynikającą z przeprowadzonego przez Miasto postępowania przetargowego, a nakładami netto tej instalacji wynikającymi z wyceny sporządzonej na podstawie przeprowadzonej wizji lokalnej (plus odpowiadającego tej kwocie wartości podatku VAT),
koszty związane z niestandardowymi warunkami Instalacji OZE, co zwiększy zużycie materiału lub konieczność dokonania modernizacji istniejących instalacji.

Miasto planuje przeprowadzenie procedury przetargowej na wybór wykonawcy dostawy i montażu Instalacji OZE.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że brak wpłaty przez Uczestnika projektu podatku VAT od 85% wartości kosztów kwalifikowalnych spowoduje rozwiązanie umowy ze skutkiem natychmiastowym i montaż instalacji nie odbędzie się.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy przekazane przez mieszkańców wpłaty na pokrycie podatku VAT od 85% wartości kosztów kwalifikowanych Instalacji OZE powinny być opodatkowane podatkiem VAT, a w konsekwencji nie powinny być dokumentowane fakturą.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że w rozpatrywanej sprawie wystąpią skonkretyzowane świadczenia, które będą wykonane między dwiema stronami umowy, tj. między Miastem a mieszkańcami, którzy zobowiązali się do wniesienia wkładu do przedmiotowego zadania, obejmującego: koszt zakupu i montażu Instalacji OZE oszacowany na etapie wyceny danej instalacji sporządzonej na podstawie wizji lokalnej oraz wartość podatku VAT od całkowitej wartości instalacji, a także inne koszty niekwalifikowane w przypadku ich wystąpienia.

Wobec powyższego wystąpi bezpośredni związek (ekwiwalentność) pomiędzy świadczeniem Miasta a płatnościami wnoszonymi przez mieszkańców. Z uwagi na zaistnienie bezpośredniego związku pomiędzy otrzymanymi wpłatami a zindywidualizowanymi świadczeniami na rzecz właścicieli nieruchomości należy stwierdzić, że usługi, które wykona Miasto w zamian za otrzymane wpłaty od mieszkańców, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jak wynika z treści art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Przepis art. 29a ust. 1 ustawy jest odpowiednikiem art. 73 ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Z art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy, czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.

Uwzględniając treść wskazanej wyżej regulacji art. 29a ust. 1 ustawy, stwierdzić należy, że w przypadku świadczonych usług za podstawę opodatkowania uznać należy kwotę zapłaty wynikającą z całości świadczenia pieniężnego pobieranego przez wykonawcę od nabywcy, tj. łącznie z wszystkimi elementami wynagrodzenia należnego wykonawcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania w przypadku świadczenia usług należy zaliczyć pobierane przez wykonującego wynagrodzenie także w tym zakresie, w którym obejmuje ono zwrot kosztów dodatkowych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia na rzecz mieszkańców w zamian za określone wynagrodzenie, które kalkulowane jest przez Miasto na podstawie kosztu zakupu i montażu Instalacji OZE oszacowanego na etapie wyceny danej instalacji sporządzonej na podstawie wizji lokalnej oraz wartości podatku VAT od całkowitej wartości instalacji, a także innych kosztów niekwalifikowanych w przypadku ich wystąpienia.

Zgodnie z art. 106a pkt 1 ustawy, przepisy rozdziału 1 „Faktury” stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

W myśl art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Tym samym uwzględniając w rozpatrywanej sprawie treść art. 29a ust. 1 ustawy, należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania z tytułu świadczonych przez Miasto usług montażu Instalacji OZE są także wpłaty mieszkańców na pokrycie podatku VAT od 85% wartości kosztów kwalifikowanych ww. Instalacji ponieważ mają one bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu świadczenia usług przez Miasto, a zatem stanowią zapłatę w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy.

Podsumowując, przekazane przez mieszkańców wpłaty na pokrycie podatku VAT od 85% wartości kosztów kwalifikowanych Instalacji OZE powinny być opodatkowane podatkiem VAT, a w konsekwencji Wnioskodawca będzie obowiązany wystawić fakturę dokumentującą ww. czynności, z uwzględnieniem podstawy opodatkowania obejmującej również koszty podatku VAT od 85% wartości kosztów kwalifikowanych Instalacji OZE (jako elementu kalkulacji ceny).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie uznano za nieprawidłowe.

Ponadto Wnioskodawca ma wątpliwości jaką stawką podatku VAT powinny zostać opodatkowane wpłaty z tytułu wkładu własnego mieszkańców na poczet montażu Instalacji OZE.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosowanie jednak do treści art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Według art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1-2 i pkt 7-9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1202 z późn. zm.), wynika, że ilekroć w ustawie jest mowa o:

obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych;
budynku – należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

robotach budowlanych – należy przez to rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego;

7a. przebudowie – należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego;

remoncie – należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym;
urządzeniach budowlanych – należy przez to rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Na podstawie art. 41 ust. 12a ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W świetle art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Ustawa o podatku od towarów i usług, przez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do zastosowania 8% stawki podatku występuje wówczas, gdy usługa dotyczy obiektu budownictwa mieszkaniowego, przy założeniu, że usługa ta jest wykonywana w ramach czynności określonych w art. 41 ust. 12 ustawy (z zastrzeżeniem ust. 12b i ust. 12c tego artykułu).

Stwierdzić należy, że w powyższej definicji budynku nie mieszczą się elementy infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Oznacza to, że stawka preferencyjna, przewidziana ww. przepisami art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczy czynności w nich wymienionych wykonywanych wyłącznie w budynkach, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi. Stawki tej ustawodawca nie przewidział dla ww. czynności wykonywanych poza tymi obiektami, w tym również dotyczących elementów infrastruktury budowlanej.

Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że w przypadku sytuacji gdy montaż Instalacji OZE będzie wykonany na budynkach mieszkalnych, w ramach modernizacji lub termomodernizacji budynku, a budynki te będą stanowić obiekty budowlane zaliczone do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym to wpłaty z tytułu wkładu własnego mieszkańców na poczet montażu Instalacji OZE powinny być opodatkowane 8% stawką podatku VAT. Ponadto w przypadku gdy Instalacja będzie montowana na lub w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m², to – na podstawie art. 41 ust. 12c ustawy – stawka podatku w wysokości 8% będzie miała zastosowanie tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej, a do pozostałej części podstawy opodatkowania zastosowanie będzie miała stawka 23% (na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy).

Także sytuacji, gdy montaż Instalacji nastąpi poza bryłą budynku (np. na budynkach gospodarczych czy na gruncie) wówczas wpłaty te powinny zostać opodatkowane 23% stawką podatku VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie uznano za nieprawidłowe.

Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto informuje się, że w zakresie: opodatkowania czynności wykonywanych przez Miasto na rzecz mieszkańców w zakresie montażu instalacji OZE na nieruchomościach prywatnych, dokumentowania otrzymanych kwot stanowiących wkład własny mieszkańców (związanych z realizacją montażu instalacji OZE), określenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT z tytułu realizacji montażu Instalacji OZE, ponownego opodatkowania przekazania Instalacji OZE, po upływie 5 lat, w momencie gdy Instalacja OZE zostanie przekazana na własność mieszkańca, określenia czy w razie nabycia usług budowlanych, Miasto będzie podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z ust. 1h ustawy o VAT oraz prawa do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach VAT otrzymanych od dostawców usług budowlanych, w dniu 12 października 2018 r. została wydana odrębna interpretacja indywidualna, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.554.2018.2.RW.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin