Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.395.2018.3.EC
z 12 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2018 r. (data wpływu 31 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 października 2018 r. (data wpływu 4 października 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości i udziału w nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości i udziału w nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 18 września 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.395.2018.1.EC, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 18 września 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 25 września 2018 r.). W dniu 4 października 2018 r. (nadano w dniu 2 października 2018 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 2 października 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 1987 r. dziadek Wnioskodawczyni, M. W., nabył w drodze spadku nieruchomość, w postaci działki nr 61/3, o powierzchni 0,9663 ha. Po śmierci dziadka w dniu 13 września 2000 r., zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego dla … z dnia 7 lutego 2001 r., sygn. akt …, spadek nabyli po 1/2 jego żona, a babcia Wnioskodawczyni, M. W. oraz jego syn, tj. tata Wnioskodawczyni, R. W. Tata Wnioskodawczyni zmarł w dniu 14 stycznia 2010 r. Postanowieniem Sądu z dnia 10 września 2010 r., sygn. akt …, Sąd Rejonowy dla … stwierdził, że spadek po zmarłym po 1/3 nabyły: żona zmarłego, mama Wnioskodawczyni B. W., oraz dwie córki: siostra Wnioskodawczyni A. J. oraz Wnioskodawczyni. W dniu 11 maja 2012 r. babcia Wnioskodawczyni, M. W., podarowała Jej zgodnie z aktem notarialnym Rep. A … swój cały udział w przedmiotowej nieruchomości, wynoszący 1/2.

Reasumując, w 2010 r. Wnioskodawczyni nabyła w formie spadku po tacie udział w działce nr 61/3 wynoszący 1/6, a w 2012 r. Wnioskodawczyni nabyła w drodze darowizny udział w tej działce wynoszący 1/2.

W dniu 1 lipca 2015 r. Sąd Rejonowy dla … wydał postanowienie sygn. akt …, o dział spadku i zniesienie współwłasności działki nr 61/3. Zgodnie z postanowieniem na wyłączną własność bez wzajemnych dopłat zostały przyznane Wnioskodawczyni działki nr 61/6, nr 61/7, nr 61/11 i nr 61/12 wydzielone z działki nr 61/3 zgodnie z podziałem sporządzonym przez uprawnionego geodetę oraz udział wynoszący 1/3 w działce nr 61/13.

W dniu 4 października 2017 r. zgodnie z aktem notarialnym Rep. A … Wnioskodawczyni sprzedała działkę nr 61/12 oraz udział wynoszący 1/12 w działce nr 61/13, będącej drogą wewnętrzną, za kwotę 410 000 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni nadmienia, że M. W. nabył działkę nr 61/3 w dniu 10 października 1987 r. Działka nr 61/3 stanowiła nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym o powierzchni 98 m², położoną w województwie …, powiat …, dzielnica …, obręb …, jednostka rejestracyjna …, przy ul. …. Nieruchomość była nabyta przez M. W. w drodze spadku, w związku z tym zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym stanowiła majątek osobisty dziadka.

Uwzględniając spadek po dziadku, spadek po tacie i darowiznę babci na rzecz Wnioskodawczyni na dzień podziału działki nr 61/3 udziały w niej wynosiły:

• B. W., mama Wnioskodawczyni 1/6,
  

• A. J., siostra Wnioskodawczyni 1/6,
  

• Wnioskodawczyni 2/3.
  
  

Jak Wnioskodawczyni podała we wniosku, podział nieruchomości został dokonany postanowieniem Sądu Rejonowego dla …, sygn. akt …. Orzeczenie uprawomocniło się z dniem 23 lipca 2015 r.

Zgodnie z orzeczeniem Sądu, nieruchomość o wartości łącznej 200 000 zł i powierzchni całkowitej 0,9663 ha została podzielona następująco:

• Wnioskodawczyni otrzymała na wyłączną własność działki nr 61/6, nr 61/7, nr 61/11 i nr 61/12 o łącznej powierzchni 0,6295 ha i wartości 130 307 zł,
  

• B. W. otrzymała na wyłączną własność działkę nr 61/8 o powierzchni 0,1296 ha i wartości 26 827 zł,
  

• A. J. otrzymała na wyłączną własność działki nr 61/9 i nr 61/10 o łącznej powierzchni 0,1500 ha i wartości 31 050 zł,
  

• Wnioskodawczyni, B. W. i A. J. otrzymały udział wynoszący po 1/3 w działce nr 61/13 o powierzchni 0,0572 ha i wartości 11 840 zł.
  
  

Zniesienie współwłasności zostało dokonane bez wzajemnych dopłat. Łączna wartość nieruchomości wskutek podziału nie zmieniła się. Przed podziałem udział Wnioskodawczyni wynoszący 2/3 z 200 000 zł stanowił wartość 133 333 zł, a w wyniku podziału Wnioskodawczyni uzyskała na wyłączną własność działki o wartość 130 307 zł oraz 1/3 część z kwoty 11 840 zł, co daje łączną wartość po podziale 134 254 zł. Wskutek podziału Wnioskodawczyni otrzymała przysporzenie nieruchomości o wartości 921 zł. Jak Wnioskodawczyni wskazała we wniosku działka nr 61/12 i udział w działce nr 61/13 zostały sprzedane w dniu 4 października 2017 r. Zbycie nieruchomości nie nastąpiło w wyniku działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy przychód ze sprzedaży działki nr 61/12 oraz udziału w działce nr 61/13, uzyskany w dniu 4 października 2017 r., w części nabytej w drodze spadku po tacie, zmarłym w dniu 14 stycznia 2010 r., stanowi źródło przychodów zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), ponieważ w 2010 r. Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku udział w działce nr 61/3 wynoszący 1/6, natomiast w 2012 r. Wnioskodawczyni nabyła w drodze darowizny udział w powyższej działce wynoszący 1/2, to w 2015 r. całość Jej udziału w działce wynosiła 2/3 i składała się w 25% ze spadku z 2010 r. i w 75% z darowizny z 2012 r.

Dokonany w 2015 r. dział spadku i zniesienie współwłasności, jako dokonane bez wzajemnych spłat, nie stanowiły nabycia przez Wnioskodawczynię nowych nieruchomości, a jedynie określenie, że Jej udział w działce nr 61/3, stanowiący 2/3, to są wydzielone zgodnie z podziałem działki.

W konsekwencji sprzedana w dniu 4 października 2017 r. nieruchomość, była przez Wnioskodawczynię w 25% nabyta w drodze spadku w 2010 r., a w 75% w drodze darowizny w 2012 r.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest sprzedaż nieruchomości dokonanej przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. W związku z tym, ponieważ 25% udziału w sprzedawanej nieruchomości było nabyte w 2010 r., a 75% w 2012 r., to przychód uzyskany w 2017 r. w 75%, czyli w kwocie 307 500 zł jest przychodem podlegającym opodatkowaniu, a w 25 %, czyli w kwocie 102 500 zł nie stanowi przychodu podlegającemu opodatkowaniu i w konsekwencji w zeznaniu PIT-39 za 2017 r. należało wykazać przychód w wysokości 307 500 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni nadmienia, że w zaistniałym stanie faktycznym część udziału w nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku po tacie, w 2010 r. Pięć lat od końca roku, w którym nastąpiło nabycie upłynęło z dniem 31 grudnia 2015 r. Sprzedaż nie była dokonana w warunkach określonych w art. 10 ust. 2 ustawy. W związku z tym, sprzedaż nieruchomości w części pochodzącej ze spadku nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy -przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz wymienionych praw majątkowych przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw majątkowych następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i praw majątkowych w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i wymienionych praw istotne znaczenie ma ustalenie daty i formy prawnej ich nabycia.

Termin „nabycie”, którym posługuje się ustawodawca w treści przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oznacza każdą czynność prawną (np. umowę sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności nieruchomości/rzeczy oznaczonej co do tożsamości) lub zdarzenie prawne (np. spadek), na mocy których na osobę fizyczną – nabywcę przechodzi własność nieruchomości (lub udziału w nieruchomości), bez względu na to czy nabycie następuje w sposób odpłatny, czy nieodpłatny.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została także przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym.

Według ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.) nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Zdaniem Sądu przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 13 września 2000 r. zmarł dziadek Wnioskodawczyni. Spadek po nim nabyła żona (babcia Wnioskodawczyni) i syn (ojciec Wnioskodawczyni) w udziale po 1/2 każdy. W skład masy spadkowej weszła nieruchomość zabudowana budynkiem mieszkalnym, którą stanowiła działka nr 61/3, będąca wyłączną własnością dziadka Wnioskodawczyni. W dniu 14 stycznia 2010 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni. Spadek po nim nabyła żona (matka Wnioskodawczyni) i dwie córki, tj. Wnioskodawczyni i Jej siostra. Spadkobierczynie w masie spadkowej nabyły udział po 1/3 każda z nich. W dniu 11 maja 2012 r. babcia Wnioskodawczyni, darowała Jej swój udział wynoszący 1/2 w nieruchomości będącej przedmiotem spadku po zmarłym dziadku Wnioskodawczyni. W dniu 1 lipca 2015 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie o dział spadku i zniesienie współwłasności działki nr 61/3, na podstawie którego na wyłączną własność zostały przyznane Wnioskodawczyni działki nr 61/6, nr 61/7, nr 61/11 i nr 61/12, wydzielone z działki nr 61/3, zgodnie z podziałem sporządzonym przez uprawnionego geodetę oraz udział 1/3 w działce nr 61/13. W wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni otrzymała przysporzenie o wartości 921 zł. W dniu 4 października 2017 r. Wnioskodawczyni sprzedała działkę nr 61/12 oraz udział wynoszący 1/12 w działce nr 61/13, będącej drogą wewnętrzną. Zbycie nieruchomości nie nastąpiło w wyniku działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. W myśl art. 195 ww. ustawy, współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istota współwłasności polega bowiem na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Każdy ze współwłaścicieli ma jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego). W momencie nabycia udziału w prawie własności, każdy ze współwłaścicieli staje się współwłaścicielem całej nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności. W myśl art. 211 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać, żeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy, albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa – w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu, mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Zatem, dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych bieg terminu pięcioletniego dla części udziału w nieruchomości, ponad udział we współwłasności należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie w drodze zniesienia współwłasności. Jeżeli natomiast w wyniku zniesienia współwłasności udział się nie zwiększa, wówczas datą nabycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) jest data pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości, a nie data zniesienia współwłasności.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że udziały w nieruchomościach (tj. działce nr 61/6, nr 61/7, nr 61/11, nr 61/12) i część udziału 1/3 w działce nr 61/13, który wraz z działką nr 61/12 Wnioskodawczyni sprzedała w dniu 4 października 2017 r., zostały nabyte przez Wnioskodawczynię w trzech datach:

• w dniu 14 stycznia 2010 r. - w części nabytej w drodze spadku po zmarłym ojcu,
  

• w dniu 11 maja 2012 r. -w części nabytej w drodze darowizny od babci,
  

• w dniu 1 lipca 2015 r. -w odniesieniu do części udziału w nieruchomościach, nabytych w wyniku zniesienia współwłasności, bowiem stanowią nadwyżkę w stosunku do części udziału Wnioskodawczyni posiadanego przed zniesieniem współwłasności.
  
  

Zatem, termin o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie poszczególnych części udziału w zbywanych nieruchomościach, czyli działce nr 61/12 i części udziału w działce nr 61/13, tj. osobno dla części udziału nabytego w 2010 r. w drodze spadku po zmarłym ojcu, osobno dla części udziału nabytego w 2012 r. w drodze darowizny od babci, osobno dla części udziału nabytego w 2015 r. w drodze zniesienia współwłasności.

Biorąc pod uwagę powyższe, odpłatne zbycie części udziału nabytego w 2010 r. nie stanowi źródła przychodu z uwagi na to, że termin 5 letni upłynął jedynie w odniesieniu do tej części udziału, czyli części nabytej w drodze spadkobrania po zmarłym ojcu. W przypadku odpłatnego zbycia części udziałów nabytych zarówno w drodze darowizny od babci w 2012 r., jak i w wyniku zniesienia współwłasności w 2015 r., powstaje przychód do opodatkowania, ponieważ w odniesieniu do tych części nie upłynął 5 letni okres czasu określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię nieruchomości nr 61/12 i udziału w nieruchomości nr 61/13 w odniesieniu do części udziału nabytej w 2010 r. w drodze spadku po zmarłym ojcu nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej części udziału, do dnia sprzedaży upłynęło pięć lat, wobec tego przychód uzyskany ze sprzedaży ww. udziału w nieruchomościach w tej części nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Zatem, dochód ze sprzedaży tych części udziałów w nieruchomościach (tj. części nabytych w drodze spadkobrania po zmarłym ojcu) nie podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy.

Natomiast odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię nieruchomości nr 61/12 i udziału w nieruchomości nr 61/13, w części nabytej w 2012 r. w drodze darowizny oraz w części nabytej w dniu 2015 r. w wyniku zniesienia współwłasności - stanowiącej nadwyżkę w stosunku do części udziału posiadanego przed zniesieniem współwłasności, którą należy traktować w kategorii przysporzenia, stanowią źródło przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, ponieważ nie upłynął 5 letni okres czasu określony w tym przepisie. Zatem, dochód ze sprzedaży tych części udziałów w nieruchomościach (czyli części nabytych w drodze darowizny oraz zniesienia współwłasności) podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawczyni uznano w całości za nieprawidłowe, ponieważ we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej Wnioskodawczyni błędnie przyjęła, że udziały w sprzedawanych nieruchomościach nabyła w dwóch datach, tj. w 2010 r. w spadku po zmarłym ojcu i w 2012 r. w drodze darowizny.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, w tym nie analizuje dokumentów załączonych do wniosku lub jego uzupełnienia. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, ul. …, …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.