Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.292.2018.2.AP
z 15 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 czerwca 2018 r. (data wpływu 30 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tzw. wstępnej opłaty leasingowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2018 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tzw. wstępnej opłaty leasingowej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 18 września 2018 r., będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 7 września 2018 r. znak: 0111-KDIB2-1.4010.292.2018.1.AP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca  Spółka z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”), zawarł 15 stycznia 2018 r. z X. Sp. z o.o. umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem jest linia do produkcji stopek paletowych oraz kompletnych palet tekturowych z modułem Y. („Przedmiot Leasingu”).

W ramach tejże umowy leasingu X. Spółka z o.o. (dalej: „Finansujący”), zobowiązała się nabyć od wskazanego przez Spółkę (dalej: „Korzystającego”) zbywcy (dalej: „Dostawcy”) określony powyżej Przedmiot Leasingu i oddać go Korzystającemu do używania lub do używania i pobierania pożytków na czas oznaczony rozpoczynający się z dniem podpisania Umowy Leasingu, a kończący się z upływem miesiąca, za który zgodnie z ustalonym w umowie harmonogramem opłat należna jest ostatnia opłata leasingowa. Zgodnie z umową Finansujący dokonuje odpisów amortyzacyjnych z tytułu używania Przedmiotu Leasingu w czasie trwania Umowy Leasingu.

Cena nabycia Przedmiotu Leasingu wynosi 850.000 (słownie: osiemset pięćdziesiąt tysięcy) EUR netto.

Natomiast wynagrodzenie z tytułu Umowy Leasingu wynosi: 872.603,56 EUR (słownie: osiemset siedemdziesiąt dwa tysiące sześćset trzy euro i pięćdziesiąt sześć eurocentów) netto i obejmuje:

1. opłatę wstępną  pierwszą ratę wynagrodzenia w kwocie 382.500 EUR płatną w dacie wskazanej w fakturze,
2. okresowe raty wynagrodzenia łącznie (w liczbie 59 miesięcznych rat) w łącznej kwocie 490.103,56 EUR  płatne od następnego miesiąca po dacie odbioru Przedmiotu Leasingu, miesięcznie, do dnia dwunastego miesiąca kalendarzowego.
   
   

Nadmienić trzeba, że określona powyżej opłata wstępna  pierwsza rata wynagrodzenia, została ustalona w kwocie 382.500 EUR  stanowiącej 45% ceny nabycia Przedmiotu Leasingu  na wyłączne żądanie Finansującego, który od uiszczenia pierwszej raty w co najmniej takiej wysokości warunkował zawarcie umowy leasingu i sfinansowanie zakupu przedmiotowej linii produkcyjnej. Stanowisko Finansującego podyktowane było przede wszystkim faktem, że Przedmiot Leasingu to maszyna specjalistyczna, dedykowana dla bardzo wąskiej, specyficznej gałęzi przemysłu i z tej przyczyny jest rozwiązaniem unikatowym (nie jest produkowana seryjnie, a na indywidualne zamówienie), a przy tym dotychczas nieobecnym na rynku polskim. Stąd też Finansujący chciał zredukować potencjalne ryzyko związane z ewentualnymi trudnościami ze zbyciem Przedmiotu Leasingu w przypadku, gdyby Spółka nie wywiązywała się z Umowy Leasingu.

Należy przy tym wskazać, że jak jednoznacznie wynika z umowy opłata wstępna jest pierwszą ratą leasingową, ma przy tym charakter opłaty samoistnej, nieprzypisanej do poszczególnych rat leasingowych (jak np. prowizja czy opłaty manipulacyjne), bezzwrotnej i niezależnej od pozostałych rat leasingowych uiszczanych w okresie trwania umowy. Natomiast jej poniesienie stanowi warunek konieczny realizacji Umowy Leasingu.

Umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji Przedmiotu Leasingu, który jest wszak rzeczą ruchomą podlegającą odpisom amortyzacyjnym. Natomiast suma ustalonych opłat w Umowie Leasingu, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej przedmiotowego środka trwałego.

Nadmienić trzeba, że Umowa Leasingu została zawarta w celu umożliwienia Spółce sfinansowania zakupu Przedmiotu Leasingu, który objęty był wcześniejszą umową zawartą 26 września 2017 r. bezpośrednio i wyłącznie między Spółką a dostawcą wspomnianej linii produkcyjnej (tj. jeszcze bez udziału Finansującego), w ramach której Spółka uiściła już bezpośrednio na rzecz Dostawcy zaliczkę na poczet ceny nabycia w kwocie 382.500,00 EUR (słownie: trzysta osiemdziesiąt dwa tysiące pięćset euro), w części pokrytej poprzez przelew wierzytelności (na łączną kwotę 259.085,38 euro (słownie: dwieście pięćdziesiąt dziewięć tysięcy osiemdziesiąt pięć euro i trzydzieści osiem centów), a w pozostałym zakresie przelewem bankowym. Z tej przyczyny wraz z Umową Leasingu Spółka zawarła z Finansującym oraz Dostawcą trójstronne porozumienie, na mocy którego Finansujący przejął od Spółki wszelkie prawa i obowiązki wynikające ze wskazanej wyżej umowy z 26 września 2017 r. łączącej Spółkę z Dostawcą.

W związku z zawarciem i realizacją Umowy Leasingu 22 stycznia 2018 r. Finansujący X. Sp. z o.o. wystawił Spółce tytułem opłaty wstępnej  pierwszej raty wynagrodzenia fakturę VAT nr (…) opiewającą na kwotę 382.500 EUR netto (z podatkiem VAT, tj. 470.475 EUR brutto), czyli 1.596.937,50 PLN netto (1.964.233,13 PLN brutto, tj. z naliczonym podatkiem VAT). Kwota ta w zakresie wartości netto została uiszczona w sposób wskazany powyżej, natomiast równowartość wynikającego z faktury podatku VAT została zapłacona Finansującemu 31 stycznia 2018 r.

W związku z powyższym Wnioskodawca zwraca się z zapytaniem, czy przedmiotowa opłata wstępna  pierwsza rata wynagrodzenia z tytułu Umowy Leasingu winna być zaliczona jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów Spółki, w dacie jej poniesienia, czy też należy ją rozliczyć proporcjonalnie, przez cały okres trwania Umowy Leasingu?

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych opłata wstępna  pierwsza rata wynagrodzenia z tytułu umowy leasingu w wysokości 45% wartości przedmiotu leasingu winna być zaliczona jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów Spółki, w dacie jej poniesienia, czy też należy ją rozliczyć proporcjonalnie, przez cały okres trwania Umowy Leasingu?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio przy spełnieniu warunków w tymże przepisie określonych koszt uzyskania przychodów korzystającego.

Powyższy przepis nie rozstrzyga jednakże o sposobie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów przez korzystającego z tzw. wstępnej opłaty leasingowej. Z uwagi na fakt, że opłata taka nie dotyczy ściśle określonego okresu w ramach czasu, na jaki zawarto umowę leasingu (nie jest np. opłatą miesięczną), istnieją podstawy do uznania tej opłaty za koszt uzyskania przychodu jednorazowo, jeśli opłata ta ma charakter warunkujący zawarcie umowy leasingu. Potwierdza to wyrok NSA z 23 marca 2010 r., sygn. II FSK 1733/08, Legalis), w którym sąd stwierdził, że:

W przedstawionym natomiast we wniosku o udzielenie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, stanie faktycznym, wstępna rata inicjalna z tytułu umowy leasingu w wysokości 15% wartości przedmiotu leasingu ma charakter opłaty samoistnej nieprzypisanej do poszczególnych rat leasingowych. Jej poniesienie stanowi warunek konieczny realizacji umowy leasingu. Z tej przyczyny, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, rata ta powinna zostać zaliczona, tak jak wskazał Sąd w zaskarżonym wyroku, jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów spółki, w dacie jej poniesienia, bez konieczności rozliczenia jej w czasie, w rozumieniu art. 15 ust. 4d PDOPrU. Jest to bowiem, w analizowanym przypadku stosownie do treści wniosku, opłata samoistna, bezzwrotna, niezależna od pozostałych rat leasingowych uiszczanych w okresie trwania umowy. Należy ją zatem wiązać nie z całą umową rozumianą w wymiarze czasowym, lecz z momentem jej zawarcia.

W tym samym wyroku NSA wyraźnie stwierdził, że jeśli opłata ta nie ma takiego charakteru, powinna być rozliczana proporcjonalnie, przez cały okres trwania umowy:

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, podstawą do zaliczenia jednorazowo w ciężar kosztów podatkowych stosownie do art. 15 ust. 4d oraz ust. 4e PDOPrU w brzmieniu obowiązującym w 2007 r., pierwszej raty inicjalnej z tytułu zawartej umowy leasingu, może być jedynie sytuacja, gdy rata zawiera składniki inne niż wynagrodzenie dla finansującego, a więc inne niż prowizja, opłata przygotowawcza, opłata za rozpatrzenie i analizę wniosku leasingowego, czy kaucja. Składniki te bowiem dotyczą całej umowy leasingu. Stanowią więc koszt pośredni uzyskania przychodu, dotyczący okresu na ogół dłuższego niż rok, o którym mowa w art. 15 ust. 4d PDOPrU. Nie jest możliwe ich potrącenie w dacie poniesienia, a zatem stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Analizując bowiem normy art. 15 ust. 4d i ust. 4e PDOPrU, należy stanąć na stanowisku, że przy rozważaniu o możliwości zaliczenia jednorazowo w koszty uzyskania przychodu pierwszej raty inicjalnej umowy leasingu zawartej na dłużej niż rok, należy za każdym razem wziąć pod uwagę, czy rata ta dotyczy całego okresu trwania umowy. Charakter opłaty, jaką jest pierwsza rata inicjalna, można też wywieźć z funkcji, jaką pełni ona w procesie zawierania umowy leasingu.

W zaistniałym stanie faktycznym opłata wstępna  pierwsza rata w kwocie 382.500 EUR netto jest pierwszą ratą leasingową (co wynika wprost z treści umowy leasingu)  która, co oczywiste, jest nieprzypisana do poszczególnych kolejnych rat leasingowych (jak np. prowizja czy opłaty manipulacyjne), ma charakter bezzwrotny, samoistny i niezależny od pozostałych rat leasingowych uiszczonych w okresie trwania umowy leasingu  warunkującą przy tym zawarcie umowy leasingu, więc w świetle powyższych wywodów NSA winna ona być zaliczona przez Spółkę jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów spółki, w dacie jej poniesienia, bez konieczności rozliczenia jej w czasie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z przepisem art. 17a pkt 1 tej ustawy, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu − rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Aby dana umowa mogła zostać uznana za tzw. podatkową umowę leasingu, muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

1. przedmiotem umowy mogą być wyłącznie rzeczy i prawa stanowiące środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów,
2. jedna ze stron umowy oddaje drugiej przedmiot umowy do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków, za co druga ze stron jest zobowiązana zapłacić.
   
   

Natomiast stosownie do art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.
   
   

W myśl art. 17b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6,
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz.U. z 1997 r. poz. 143 ze zm.),

do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zawarł umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem jest linia do produkcji stopek paletowych oraz kompletnych palet tekturowych. W ramach tej umowy spółka X. zobowiązała się nabyć od wskazanego przez Spółkę zbywcy określony powyżej przedmiot leasingu i oddać go Wnioskodawcy do używania lub do używania i pobierania pożytków na czas oznaczony rozpoczynający się z dniem podpisania umowy leasingu, a kończący się z upływem miesiąca, za który zgodnie z ustalonym w umowie harmonogramem opłat należna jest ostatnia opłata leasingowa. Zgodnie z umową finansujący dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Wynagrodzenie z tytułu umowy leasingu obejmuje:

1. opłatę wstępną  pierwszą ratę wynagrodzenia w kwocie 382.500 EUR płatną w dacie wskazanej w fakturze,
2. okresowe raty wynagrodzenia łącznie (w liczbie 59 miesięcznych rat) w łącznej kwocie 490.103,56 EUR  płatne od następnego miesiąca po dacie odbioru przedmiotu leasingu, miesięcznie, do dnia dwunastego miesiąca kalendarzowego.
   
   

Pierwsza rata wynagrodzenia, została ustalona w wysokości stanowiącej 45% ceny nabycia przedmiotu leasingu  na wyłączne żądanie Finansującego, który od uiszczenia pierwszej raty w co najmniej takiej wysokości warunkował zawarcie umowy leasingu i sfinansowanie zakupu przedmiotowej linii produkcyjnej.

Stanowisko Finansującego podyktowane było przede wszystkim faktem, że przedmiot leasingu to maszyna specjalistyczna, dedykowana dla bardzo wąskiej, specyficznej gałęzi przemysłu i z tej przyczyny jest rozwiązaniem unikatowym (nie jest produkowana seryjnie, a na indywidualne zamówienie), a przy tym dotychczas nieobecnym na rynku polskim. Stąd też Finansujący chciał zredukować potencjalne ryzyko związane z ewentualnymi trudnościami ze zbyciem przedmiotu leasingu w przypadku, gdyby Wnioskodawca nie wywiązał się z zawartej umowy.

Jak jednoznacznie wynika z umowy, opłata wstępna jest pierwszą ratą leasingową i ma przy tym charakter opłaty samoistnej, nieprzypisanej do poszczególnych rat leasingowych (jak np. prowizja czy opłaty manipulacyjne), bezzwrotnej i niezależnej od pozostałych rat leasingowych uiszczanych w okresie trwania umowy. Natomiast jej poniesienie stanowi warunek konieczny realizacji umowy leasingu, która została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji przedmiotu leasingu, który jako rzecz ruchoma podlega odpisom amortyzacyjnym. Natomiast suma ustalonych opłat w umowie leasingu, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej przedmiotowego środka trwałego.

Opisana we wniosku umowa leasingu została zawarta w celu umożliwienia Wnioskodawcy sfinansowania zakupu przedmiotu leasingu, który objęty był wcześniejszą umową między Spółką a dostawcą wspomnianej linii produkcyjnej (tj. jeszcze bez udziału Finansującego), w ramach której Spółka uiściła już bezpośrednio na rzecz dostawcy zaliczkę na poczet ceny nabycia w kwocie 382.500,00 EUR, w części pokrytej poprzez przelew wierzytelności (na łączną kwotę 259.085,38 EUR, a w pozostałym zakresie przelewem bankowym. Z tej przyczyny wraz z umową leasingu Spółka zawarła z Finansującym oraz dostawcą trójstronne porozumienie, na mocy którego finansujący przejął od Spółki wszelkie prawa i obowiązki wynikające ze wskazanej wyżej umowy łączącej Wnioskodawcę z dostawcą.

W związku z zawarciem i realizacją powyższej umowy finansujący X. Sp. z o.o. wystawił Wnioskodawcy tytułem opłaty wstępnej  pierwszej raty wynagrodzenia fakturę VAT na kwotę 382.500 EUR netto (z podatkiem VAT, tj. 470.475 EUR brutto), czyli 1.596.937,50 PLN netto (1.964.233,13 PLN brutto) Kwota ta w zakresie wartości netto została uiszczona w sposób wskazany powyżej, natomiast równowartość wynikającego z faktury podatku VAT została zapłacona finansującemu 31 stycznia 2018 r.

Wobec powyższego opisu stanu faktycznego należy zauważyć, że cytowany na wstępie przepis art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje, w którym momencie korzystający winien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wynikające z umowy leasingu opłaty.

Rozstrzygając kwestię momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wskazanej w stanie faktycznym opłaty wstępnej, należy brać pod uwagę ogólne zasady potrącania kosztów, które zostały uregulowane w art. 15 ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Z niniejszej regulacji wynika, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić mogą koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Z kolei dla ustalenia momentu zaliczenia ponoszonych wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, ważne jest rozpoznanie rodzaju powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
  
  

Koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. Kosztami takimi są więc w szczególności wydatki związane z całokształtem działalności podatnika, wynikające z konieczności wywiązywania się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa, czy warunkujące prowadzenie tej działalności. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

W świetle powyższych wyjaśnień należy więc stwierdzić, że związek poniesionego wydatku w postaci opłaty wstępnej z uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę przychodami nie ma charakteru bezpośredniego. Tym samym, niniejszy wydatek stanowi koszt pośrednio związany z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej.

Moment potrącalności takich kosztów określają przepisy art. 15 ust. 4d i ust. 4e ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f–4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy że opłata wstępna podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, jednorazowo, w dniu na który ujęto ją jako koszt w księgach rachunkowych. Wstępna opłata leasingowa, z uwagi na charakter opłaty samoistnej i bezzwrotnej, nieprzypisanej do poszczególnych rat leasingowych podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów leasingobiorcy na zasadach przewidzianych dla tzw. kosztów pośrednich, tj. w dacie poniesienia. Wobec powyższego, wstępna opłata leasingowa powinna być zaliczana do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w momencie poniesienia, bez konieczności rozliczania jej w czasie.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.