Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.350.2018.1.AN
z 19 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2018 r. (data wpływu 3 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu nabycia koparki kryptowalut – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu nabycia koparki kryptowalut.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2017 roku Wnioskodawczyni zakupiła serwer obliczeniowy (koparkę kryptowalut) za kwotę 15.000 zł. Sprzęt ten Wnioskodawczyni wykorzystywała i wykorzystuje jedynie do użyczania mocy obliczeniowej dla sieci (…), za co uzyskuje kryptowaluty. W zeznaniu podatkowym za rok 2017 ujęła sprzedaż kryptowalut jako przychód, a zakup sprzętu jako koszt tego przychodu.

Zainteresowana została następnie wezwana do Urzędu Skarbowego pod który podlega w celu uzupełnienia zeznania podatkowego o wymagane informacje względem zakupu koparki kryptowalut.

Po przyjęciu swoich uzupełnień Wnioskodawczyni została wezwana ponownie w celu wyjaśnienia kwestii ujęcia zakupu serwerów obliczeniowych (koparki kryptowalut) jako kosztów przychodu, gdyż podważono celowość tego zakupu.

Jednak w związku z brakiem jednoznacznych wytycznych w art. 23 ustawy o PIT zaproponowano jej możliwość złożenia wniosku o interpretację indywidualną. W związku z tym Wnioskodawczyni zwraca się z prośbą o wydanie interpretacji indywidualnej w swojej sprawie, czy w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o PIT zakup ten można rozumieć jako koszt uzyskania przychodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zakup serwera obliczeniowego (koparki kryptowalut) służącego jedynie w celu uzyskania przychodu ze sprzedaży kryptowalut można uznać jako koszt uzyskania przychodu ze sprzedaży nabytych w ten sposób kryptowalut?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT zakup ten powinien być uznany za koszt uzyskania przychodu, ponieważ w ocenie Wnioskodawczyni spełnia wymagane warunki:

• został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu (chociażby potencjalnego)
• został poniesiony w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu
• nie został wymieniony w art. 23 ustawy o PIT
• został należycie udokumentowany (do wniosku Wnioskodawczyni dodaje dowód zakupu oraz potwierdzenie przelewu)
  
  

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT zakup służy jedynie w celu uzyskania przychodu ze sprzedaży kryptowalut.

Ponadto brak zakupu wiązałby się z brakiem przychodu, co jednoznacznie wskazuje na bezpośredni wpływ zakupu na uzyskanie przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w pkt 7 wymienia się przychód z tytułu praw majątkowych. Stosownie do treści tegoż przepisu – źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy, podstawową cechą kosztu podatkowego jest związek tego kosztu z przychodem (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów). Istotne znaczenie ma również cel, w jakim został poniesiony.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

• zostały faktycznie poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, tzn. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami,
  
• nie zostały wymienione w art. 23 ustawy, zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów,
• są odpowiednio udokumentowane.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje szczególnego sposobu ustalania kosztów uzyskania przychodów dla przychodów uzyskiwanych ze źródła jakim są prawa majątkowe. Oznacza to, że w tym przypadku zastosowanie będą miały ogólne reguły dotyczące ustalania kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia kryptowalut zakwalifikowanych do przychodów z praw majątkowych będą – zgodnie z cytowanym uprzednio przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

We wniosku wskazano, że w 2017 roku Wnioskodawczyni zakupiła serwer obliczeniowy (koparkę kryptowalut) za kwotę 15.000 zł. Sprzęt ten Wnioskodawczyni wykorzystywała i wykorzystuje jedynie do użyczania mocy obliczeniowej dla sieci (…), za co uzyskuje kryptowaluty. W zeznaniu podatkowym za rok 2017 ujęła sprzedaż kryptowalut jako przychód, a zakup sprzętu jako koszt tego przychodu.

Należy zauważyć, że jeżeli osoba pozyskuje (wydobywa) nową kryptowalutę angażując moc obliczeniową zakupionych przez nią serwerów (kryptokoparek) czyli musi posługiwać się określonymi narzędziami przy „wykopywaniu” wirtualnej waluty, uznać należy, że serwer obliczeniowy, może stanowić koszt uzyskania przychodów ze źródła prawa majątkowe.

Reasumując, wydatki na zakup serwera obliczeniowego, który będzie przeznaczony do wydobywania kryptowaluty (w przypadku uzyskiwania przychodów ze zbycia kryptowaluty jako przychodów z praw majątkowych) mogą stanowić koszty uzyskania, jeżeli istotnie pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z uzyskiwanymi przychodami.

Wskazać ponadto należy, że interpretacja podatkowa to odpowiedź na konkretne pytanie dotyczące podatków, dlatego wywołuje ona wyłącznie skutki w sferze podatkowej, a nie żadnej innej. Zgodnie z przepisami, Organ podatkowy jest przy tym związany treścią wniosku; nie ma uprawnień, ani nawet możliwości badania prawdziwości faktów, czy stwierdzeń, podawanych przez Wnioskodawcę. Formułując odpowiedź Organ podatkowy polega więc wyłącznie na tym, co napisano we wniosku i nie sprawdza legalnych aspektów działalności Wnioskodawcy. Uzyskanie interpretacji podatkowej nie rozstrzyga więc o legalności danej działalności.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.