2018.10.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.490.2018.1.AP
z 18 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2018 r. (data wpływu 18 września 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 września 2018 r. (data wpływu 21 września 2018 r.) oraz pismem z dnia 9 października 2018 r. (data wpływu 10 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości lub w części zarówno w trakcie realizowania, jak i po zakończeniu inwestycji oraz możliwości zwrotu podatku na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy w odniesieniu do planowanej inwestycji pn.: „Poszerzenie oferty kulturalnej na terenie gminy …” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w powyższym zakresie. Wniosek uzupełniono w dniu 21 września 2018 r. o potwierdzenie dokonania opłaty do wniosku oraz w dniu 10 października 2018 r. o podpis elektroniczny Wójta Gminy i doprecyzowanie własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów usług.

W 2018 r. Gmina rozpoczęła realizację następującego projektu: „Poszerzenie oferty kulturalnej na terenie Gminy …”. Projekt jest współfinansowany ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa B na lata 2014-2020 oraz zbieżny z priorytetem inwestycyjnym 6c zachowanie, ochrona, promowanie i rozwój dziedzictwa naturalnego i kulturowego. Celem szczegółowym jest zwiększona dostępność zasobów kulturowych regionu, działaniem 4.4. Zachowanie dziedzictwa kulturowego i naturalnego.

Zakres projektu obejmuje:

Rozbudowę budynku Gminnego Centrum w celu zaspokojenia potrzeb kulturalnych mieszkańców gminy, turystów oraz kuracjuszy. Obecnie obok siedziby GCK znajduje się budynek, który w ramach projektu zostanie przebudowany dostosowany do potrzeb osób z niepełnosprawnościami, zostanie on połączony z budynkiem GCK, dzięki czemu zwiększy się dostęp zarówno do GCK, jak i biblioteki, która zostanie tu przeniesiona.
- 1 kondygnacja – biblioteka publiczna,
- 2 kondygnacja – sala wystawiennicza – będzie umożliwiała prowadzenie wystaw, malarstwa, fotografii, rękodzieła, itp. Będzie to nowa forma działalności GCK w A – atrakcyjna zarówno dla mieszkańców, jak i turystów i kuracjuszy odwiedzających A.
- 3 kondygnacja – pomieszczenia na potrzeby działalności GCK, w tym sala ćwiczeń zespołów muzycznych z odpowiednim wyciszeniem wyposażona w pianino.
Przebudowę Sali sportowej na salę widowiskową: sala widowiskowa z wyposażeniem: scena, ekran, projektor, kurtyna, nagłośnienie, oświetlenie, proscenium połączone z zapleczem dla artystów, usytuowanym w istniejącej sali gimnastycznej przylegającej do inwestycji, hol, zaplecze techniczne do obsługi sceny, szatnia, węzeł sanitarny. Zagospodarowanie terenu: utwardzenie nawierzchni, śmietnik, ściana ogłoszeń.
Zakup sceny mobilnej z nagłośnieniem i oświetleniem.
Scena jest niezbędna na potrzeby GCK w A do organizacji plenerowych wydarzeń kulturalno-rozrywkowych z uwagi na brak w miejscowości A stałego miejsca do przeprowadzania imprez na świeżym powietrzu. Z uwagi na uzdrowiskowy charakter gminy i wzrastającą z roku na rok liczbę turystów odwiedzających miejscowość istnieje duże zapotrzebowanie na tego typu imprezy, a oczekiwania mieszkańców, jak turystów są takie by na wydarzeniach pojawiały się profesjonalne zespoły muzyczne, czy gwiazdy show-bussinesu”. Scena mobilna wraz z nagłośnieniem i oświetleniem przyczyni się do rozwoju organizowanych wydarzeń kulturalnych, poprawiając ich jakość i wartość. Poprawi mieszkańcom Gminy A i turystom przebywającym w Hotelach i Pensjonatach dostęp do szeroko pojętej kultury. Powstała w ramach projektu infrastruktura będzie w pełni zaspokajać potrzeby kulturowe mieszkańców gminy, turystów, kuracjuszy. Dzięki podjętym działaniom zwiększy się oferta kulturalna GCK oraz Biblioteki.
agospodarowanie fragmentu zabytkowego parku w C polegające na pielęgnacji istniejącego drzewostanu, adaptacji historycznego założenia ogrodowego, nasadzeniu nowej roślinności, utworzeniu alejek i montażu małej architektury, stworzeniu zielonej przestrzeni, polepszeniu warunków do czynnego wypoczynku i spędzania czasu na powietrzu, spacerowania i ćwiczeniom ruchowym. Zabytkowy park w C będzie udostępniony różnym grupom wiekowym: dzieciom i młodzieży z pobliskiej szkoły, mieszkańcom i odwiedzającym, osobom starszym, mieszkańcom pobliskiego DPS-u.

Realizacja ww. inwestycji będzie służyć zaspokajaniu potrzeb kulturalnych wspólnoty, w szczególności (mieszkańców, turystów i kuracjuszy), nie będzie wykorzystywana przez Gminę do prowadzenia działalności opodatkowanej. Gmina nie będzie prowadziła sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT z wykorzystaniem inwestycji, zatem brak możliwości odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług. W ramach realizacji przedmiotowego projektu nabyte towary i usługi będą wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem, nie służą dalszej odsprzedaży, jak i nie przyczyniają się do generowania obrotu przez Gminę, ponieważ majątek w zakresie budynków i sceny będzie przekazany umową użyczenia na Gminne Centrum Kultury.

Gminne Centrum Kultury jest samorządową instytucją kultury, która działa na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2017 r., poz. 862). Gmina jest organizatorem Gminnego Centrum Kultury, które jest odrębną jednostką organizacyjną posiadającą osobowość prawną, dla której prowadzenie działalności kulturalnej jest celem statutowym.

Inwestycja realizowana jest w ramach zadań własnych gminy ustalonych przepisami krajowymi, do których zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875) należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty określonych w art. 7 ust. 1 pkt 9.

W związku z realizacją Projektu Gmina ponosi wydatki dokumentowane przez dostawców/wykonawców wystawionymi na Gminę fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego.

Projekt będzie służyć realizacji zadań własnych Gminy w postaci zaspokajania potrzeb społeczności lokalnej. Realizacja Zadania nie będzie służyła Wnioskodawcy do wykonywania jakichkolwiek odpłatnych czynności na podstawie umów cywilnoprawnych (w szczególności Gmina nie zamierza świadczyć odpłatnych usług). Gmina nie będzie pobierała jakichkolwiek opłat tytułem udostępniania budynku oraz mobilnej sceny.

Podmiotem odpowiedzialnym za eksploatację powstałych w ramach projektu budynków oraz mobilnej sceny będzie Gminne Centrum Kultury i to ono będzie odpowiedzialne, jako jednostka podległa Gminie za właściwe utrzymanie trwałości projektu. Powstały w ramach projektu majątek w zakresie budynków i sceny będzie przekazany Gminnemu Centrum Kultury w formie użyczenia w celu prowadzenia działalności kulturalnej, opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Przychody z organizacji odpłatnych imprez, wynajmu szacowane są na kwotę 40.000,00 zł rocznie. GCK na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT jest zwolnione z podatku, gdyż zwalnia się sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym 200.000,00 zł.

Gmina A użyczając majątek (budynki i scenę) Gminnemu Centrum Kultury nie będzie prowadziła na nim żadnej działalności w tym opodatkowanej podatkiem od towarów usług.

Za zagospodarowany fragmentu zabytkowego parku w C odpowiedzialny będzie Referat Gospodarki Komunalnej, funkcjonujący w ramach struktur Urzędu Gminy. Koszty związane z utrzymaniem projektu będą pokrywane z budżetu Gminy. Na terenie parku Gmina nie będzie prowadzić jakiejkolwiek działalności komercyjnej, w tym podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Cały obiekt parku nie będzie generował przychodów, jak również teren nie będzie przedmiotem najmu, dzierżawy ani innych umów cywilnoprawnych.

Umowy z wykonawcami na realizację przedsięwzięcia są oraz będą zawierane przez Gminę A. Jako nabywca towarów i usług dokonywanych w ramach przedmiotowego projektu na fakturach występuje i będzie występować Gmina A.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do planowanej inwestycji „Poszerzenie oferty kulturalnej na terenie gminy ….”, Gmina będzie miała możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości lub w części, zarówno w trakcie realizowania inwestycji, jak i po jej zakończeniu, tym samym czy Gmina będzie miała prawo do otrzymania z tego tytułu zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko uzupełnione pismem z dnia 9 października 2018 r.), Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur VAT, dokumentujących wydatki na realizację zadania pn. „Poszerzenie oferty kulturalnej na terenie Gminy …”. Gmina w związku z planowaną inwestycją nie będzie miała możliwości odliczenia naliczonego podatku VAT w całości ani w części, zarówno w trakcie realizacji inwestycji, jak i po jej zakończeniu. Gmina jako zarejestrowany i czynny podatnik VAT nie ma możliwości pełnego odliczenia podatku naliczonego od poniesionych kosztów w związku z realizacją przedmiotowego projektu.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, ze zm.) o podatku od towarów i usług, możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego istnieje w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 594, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy dotyczące ładu przestrzennego, kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, kultury fizycznej, turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, promocji gminy (art. 7 ust. 1 pkt 1, 9, 10 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Zgodnie z umową użyczenia Gmina nieodpłatnie użycza Gminnemu Centrum Kultury scenę mobilną. W pozostałym zakresie również brak jest umów czy przychodów po stronie Gminy z tytułu czy wynajmu budynku, czy też związanych z wynajmem, czy dzierżawą terenu parku.

Tym samym, nie zostaną spełnione warunki uprawniające Gminę do odliczenia podatku naliczonego: Gmina jest podatnikiem VAT, lecz zakupione przez nią towary i usługi nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Mając na uwadze powyższe, w związku z realizacją projektu Gmina nie nabędzie prawa do odliczenia VAT na podstawie ogólnych zasad dotyczących odliczenia, określonych w art. 88 ust. 1 ustawy o VAT. Majątek powstały wskutek realizacji przedmiotowej inwestycji będzie służył zaspokajaniu potrzeb kulturalnych wspólnoty, w szczególności (mieszkańców, turystów i kuracjuszy), nie będzie on wykorzystywany przez Gminę do prowadzenia działalności opodatkowanej. Gmina nie będzie prowadziła sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT z wykorzystaniem inwestycji, zatem brak możliwości odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług. W ramach realizacji ww. projektu nabyte towary i usługi będą wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem, nie służą dalszej odsprzedaży, jak i nie przyczyniają się do generowania obrotu przez Gminę, ponieważ majątek w zakresie budynków i sceny będzie przekazany umową użyczenia na Gminne Centrum Kultury.

Wydarzenia kulturalne, jakie będą organizowane na terenie Gminy, kierowane będą zarówno do mieszkańców regionu, jak i spoza (kuracjusze, turyści). Beneficjentami ostatecznymi projektu będą mieszkańcy Gminy A, powiatu buskiego, kuracjusze i turyści przebywający na terenie powiatu, organizacje społeczne tu działające. Powstała w ramach projektu infrastruktura będzie w pełni zaspakajać potrzeby kulturowe mieszkańców gminy, turystów, kuracjuszy. Dzięki podjętym działaniom zwiększy się oferta kulturalna Gminy D.

Gminie A w odniesieniu do inwestycji pn. „Poszerzenie oferty kulturalnej na terenie Gminy …” nie przysługuje prawo do otrzymania zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy art. 87 ustawy, regulują sposób dokonania przez podatnika rozliczenia w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym deklaruje on nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Przepisy te statuują możliwość otrzymania przez podatnika rzeczywistego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Warunkiem, który musi spełnić podatnik, by domagać się zwrotu, jest powstanie w okresie rozliczeniowym różnicy pomiędzy kwotą podatku naliczonego a kwotą podatku należnego. Wynika to z generalnej zasady określonej w przywołanym powyżej art. 87 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji, których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej; kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami oraz kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 1, 9 i 10 ww. ustawy).

Z treści cytowanych wyżej przepisów w zakresie podatku od towarów i usług wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że opodatkowaniu podlegają czynności wykonywane odpłatnie. Równocześnie, niektóre czynności wykonywane nieodpłatnie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jako czynności zrównane z odpłatnym świadczeniem usług.

Mając na uwadze, że konstrukcja całego systemu podatku od wartości dodanej w krajach członkowskich UE podlega ścisłej harmonizacji, co oznacza, że polskie przepisy dotyczące podatku od towarów i usług muszą być zgodne z przepisami wspólnotowymi, w szczególności z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), przy interpretowaniu przepisów dotyczących funkcjonowania podatku VAT należy brać pod uwagę orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które wskazuje jak prawidłowo powinny być stosowane przepisy tego podatku.

W wyroku z 1 kwietnia 1982 r. w sprawie 89/81 Hongkong Trade Development Council dotyczącym interpretacji przepisów drugiej dyrektywy Rady 67/228 Trybunał Sprawiedliwości UE wskazał, że w sytuacji gdy „działalność podmiotu polega wyłącznie na świadczeniu usług bez pobrania za te usługi bezpośredniego wynagrodzenia, nie istnieje podstawa prawna naliczenia podatku, w związku z czym usługi świadczone bezpłatnie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT” (pkt. 10 wyroku). Ponadto w wyroku z 6 października 2009 r. w sprawie C-267/08 SPÓ Trybunał zaznaczył, że „podstawą opodatkowania usług jest wszystko to, co zostało otrzymane jako świadczenie wzajemne za wyświadczoną usługę, a tym samym świadczenie usług jest opodatkowane jedynie wtedy, jeżeli istnieje bezpośredni związek pomiędzy wyświadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym. Wynika stąd, że świadczenie usług dokonywane jest »odpłatnie« w rozumieniu art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy” (pkt. 19 wyroku). W wyroku tym Trybunał rozstrzygnął, że działalność reklamowa prowadzona przez oddział partii (SPÓ) nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy, bowiem działalność ta nie pozwala na stałe osiąganie zysków, a jedynie „pozwala na prowadzenie działań informacyjnych w ramach realizacji jej celów politycznych, polegających na rozpowszechnianiu idei partii jako organizacji politycznej. (...) Wykonując tę działalność SPÓ nie działa jednak na żadnym rynku.” (pkt 24).

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług (ewentualnie nieodpłatne zrównane z odpłatnym świadczeniem), jednak aby takie czynności podlegały opodatkowaniu muszą być one wykonywane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów usług.

W 2018 r. Gmina rozpoczęła realizację następującego projektu: „Poszerzenie oferty kulturalnej na terenie Gminy …”.

Zakres projektu obejmuje:

Rozbudowę budynku Gminnego Centrum w celu zaspokojenia potrzeb kulturalnych mieszkańców gminy, turystów oraz kuracjuszy.
Przebudowę Sali sportowej na salę widowiskową.
Zakup sceny mobilnej z nagłośnieniem i oświetleniem.
Zagospodarowanie fragmentu zabytkowego parku w C.

Gminne Centrum Kultury jest samorządową instytucją kultury, która działa na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Gmina jest organizatorem Gminnego Centrum Kultury, które jest odrębną jednostką organizacyjną posiadającą osobowość prawną, dla której prowadzenie działalności kulturalnej jest celem statutowym.

Inwestycja realizowana jest w ramach zadań własnych gminy ustalonych przepisami krajowymi, do których zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty określonych w art. 7 ust. 1 pkt 9.

W związku z realizacją Projektu Gmina ponosi wydatki dokumentowane przez dostawców/wykonawców wystawionymi na Gminę fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego.

Gmina A użyczając majątek (budynki i scenę) Gminnemu Centrum Kultury nie będzie prowadziła na nim żadnej działalności w tym opodatkowanej podatkiem od towarów usług.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy, w związku z realizacją projektu pn.: „Poszerzenie oferty kulturalnej na terenie gminy …”, dotyczą kwestii prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości lub w części zarówno w trakcie realizowania inwestycji, jak i po jej zakończeniu oraz możliwości otrzymania zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że – mimo, że Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT – w rozpatrywanej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, nie będą spełnione. Gmina realizując przedmiotowe zadanie nie działa bowiem w charakterze podatnika VAT, a towary i usługi zakupione w celu realizacji projektu nie są związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT wykonywanymi przez Gminę.

Analizując kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług w zakresie rozbudowy budynku Gminnego Centrum Kultury, przebudowy sali sportowej na salę widowiskową, zakupu sceny mobilnej z nagłośnieniem i oświetleniem (majątek w zakresie budynków i sceny będzie przekazany umową użyczenia na Gminne Centrum Kultury, które jest odrębnym od Gminy podmiotem) oraz zagospodarowania fragmentu zabytkowego parku, wskazać należy, że Gmina nie wykorzystuje ww. majątku do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Realizacja zadania, jak wynika z opisu sprawy, jest prowadzona w zakresie wykonywania zadań publicznych nałożonych na Wnioskodawcę ww. ustawą o samorządzie gminnym, a nieodpłatne przekazanie majątku wytworzonego w ramach projektu nie będzie prowadzone w celu osiągania zysku, bowiem wynika jedynie z realizacji zadania publicznego. Mając na uwadze okoliczność, że przekazując nieodpłatnie ww. majątek Wnioskodawca nie działa w charakterze podatnika, czynności takie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, co w konsekwencji powoduje brak możliwości odliczenia podatku VAT.

Zatem, w omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie są spełnione, gdyż Wnioskodawca realizując opisane we wniosku przedsięwzięcie nie działa w charakterze podatnika VAT, a efekty realizacji tego projektu nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do zwrotu podatku naliczonego związanego z planowaną inwestycją, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W związku z poniesionymi wydatkami, Wnioskodawca nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1686, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r.

Ponieważ Zainteresowany w stosunku do przedmiotowego projektu nie działa jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, nie znajdzie zastosowania regulacja powołanego wyżej rozporządzenia.

Podsumowując, w okolicznościach rozpatrywanej sprawy, w odniesieniu do planowanej inwestycji pn.: „Poszerzenie oferty kulturalnej na terenie Gminy …”, Gminie zarówno w całości, jak i w części nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w trakcie realizacji inwestycji, jak i po jej zakończeniu. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie są spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Zainteresowany nie działa jako podatnik VAT, a wydatki związane z realizacją inwestycji nie służą do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Z powyższych względów, w oparciu o przepisy dotyczące podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie ma również możliwości odzyskania podatku VAT uiszczonego w związku z realizacją ww. projektu.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Ponadto tutejszy organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin