Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.462.2018.1.JK2
z 23 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2018 r. (data wpływu 2 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia alimentów wypłaconych byłej żonie od dochodu z tytułu emerytury francuskiej w zeznaniu podatkowym za 2015 r. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia alimentów wypłaconych byłej żonie od dochodu z tytułu emerytury francuskiej w zeznaniu podatkowym za 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest obywatelem francuskim, będącym rezydentem w Polsce. Obecnie Wnioskodawca jest emerytem i część emerytury z sektora prywatnego w euro wpływa na konto w Polsce i jest przeliczana na PLN. W związku z rezydencją ogół dochodów Wnioskodawcy z poszczególnych emerytur jest rozliczany w Polsce. Stosując się do zasady, że osiągając dochody z zagranicy „UPO” mają pierwszeństwo przed polskim wewnętrznym prawem podatkowym – zwolnienie poszczególnych kategorii dochodów, które wynikają z „UPO” mają zastosowanie nawet wówczas, gdy nie potwierdza tych zwolnień ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych. W zeznaniu PIT-36 za rok 2015 odliczono alimenty wypłacane (zasądzone) byłej żonie (takie odliczenie było stosowane przy składaniu zeznań podatkowych we Francji). Stosując to odliczenie zastosowano się również do § 6 ust. 1 rozporządzenia MRPiPS z dnia 18 lutego 2016 r. „W przypadku gdy członek rodziny ma zobowiązania alimentacyjne na rzecz osoby spoza rodziny, od dochodu członka rodziny odejmuje się kwotę alimentów zapłaconych na rzecz tej osoby”.

Po złożeniu zeznania i rozpatrzeniu go przez urząd skarbowy, stwierdzono nieprawidłowości w rozliczeniu podatku i nakazano korektę zeznania. Taką korektę złożono. Niemniej jednak Wnioskodawca nie do końca jest przekonany o słuszności tej korekty i dlatego zwrócił się z prośbą o ustosunkowanie się i wyjaśnienie kwestii odliczeń dla rezydenta, który otrzymuje francuską emeryturę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w zeznaniu podatkowym za 2015 r. Wnioskodawca może odliczyć alimenty przy rozliczeniu się z tytułu emerytury i czy rezydent rozliczający podatek w Polsce nie miał możliwości zastosowania ulg i zwolnień i tracił rozliczając się w Polsce z racji swojej rezydencji?

Zdaniem Wnioskodawcy, rezydent rozliczający się w Polsce, stosując się do prawa o unikaniu podwójnego opodatkowania powinien mieć prawo zastosowania ulg i zwolnień nawet wówczas, gdy nie potwierdza tych zwolnień ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, a na gruncie prawa unijnego wynikają one z „UPO”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zasady opodatkowania dochodów z tytułu emerytur i rent uzyskiwanych w związku z wykonywaną w przeszłości pracą najemną w sektorze prywatnym reguluje art. 18 umowy z dnia 20 czerwca 1975 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1977 r., Nr 1, poz. 5).

Zgodnie z art. 18 umowy, renty, emerytury i podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniego zatrudnienia, wypłacane osobie zamieszkałej w jednym Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Oznacza to, że dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu emerytury wypłacanej z Francji w związku z wykonywaną w przeszłości pracą, podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce. Jednocześnie dochód ten nie podlega opodatkowaniu w państwie, z którego jest wypłacany, czyli we Francji.

Zatem, do emerytury wypłacanej przez francuską instytucję osobie posiadającej rezydencję w Polsce stosuje się przepisy polskiego prawa podatkowego, gdyż w świetle ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania świadczenia te podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, za wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu jest m.in. emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 7 cyt. ustawy przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29-30f, pobiera się od podstawy jego obliczenia według skali podatkowej. W skali tej podane są obowiązujące w danym roku stawki podatkowe i kwoty progów podatkowych.

Zgodnie natomiast z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia czy od dochodu z tytułu emerytury francuskiej Wnioskodawca może odliczyć w zeznaniu podatkowym za 2015 r. alimenty wypłacone byłej żonie.

Prawo do obniżenia podstawy obliczenia podatku przysługuje podatnikowi na mocy art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2015 r., podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust.i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot:

1. (uchylony);
   
2. składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:
   1. zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących,
      
   2. potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu

- odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku;

2a) składek zapłaconych w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne podatnika lub osób z nim współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia społecznego obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 13a-13c;

2b) wpłat na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego dokonanych przez podatnika w roku podatkowym, do wysokości określonej w przepisach o indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego;

3. (uchylony);
   
4. (uchylony);
   
5. dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika;
   
6. wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne;
   

6a) wydatków ponoszonych przez podatnika z tytułu użytkowania sieci Internet, w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł;

7. (uchylony);
   
8. (uchylony);
   
9. darowizn przekazanych na cele:
   1. określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego, organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele, z zastrzeżeniem ust. 6e,
      
   2. kultu religijnego,
      
   3. krwiodawstwa realizowanego przez honorowych dawców krwi zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi (Dz. U. Nr 106, poz. 681, z późn. zm.), w wysokości ekwiwalentu pieniężnego za pobraną krew określonego przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ust. 2 tej ustawy

- w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu;

10. (uchylony);
    
    

Przepis art. 26 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2015 r. nie wymienia jednak "alimentów" jako tytułu wydatków, o które można obniżyć podstawę opodatkowania.

Możliwość dokonania odliczenia alimentów w wysokości ustalonej w wyroku alimentacyjnym przysługiwało podatnikom na mocy art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do dnia 31 grudnia 2000 roku. Przepis ten utracił moc stosownie do ustawy z dnia 9 listopada 2000 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2000 r. Nr 104, poz. 1104).

Prawo do odliczenia alimentów w wysokości ustalonej w wyroku alimentacyjnym przysługiwało podatnikom na mocy art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2000 r.( Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176, Nr 22 poz. 270, Nr 60 poz. 703 i Nr 70 poz. 816).

Powyższe prawo zostało wyłączone mocą ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2000 r. nr 104 poz. 1104, z późn. zm.), która zgodnie z art. 8 weszła w życie z dniem 1 stycznia 2001 r. i miała zastosowanie do opodatkowania dochodów (strat) uzyskanych od tego dnia. Na podstawie art. 1 pkt 25 tej ustawy, w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( której mowa wyżej), do omawianego art. 26 ust. l wprowadzono zmiany w następującym brzmieniu: (...) -"skreśla się pkt 1".

Z powyższego wynika, że od dnia 1 stycznia 2001 r. w przepisach prawa podatkowego nie funkcjonuje już odliczenie uregulowane w art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – „podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3 i art. 28-30, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1 i 2 oraz ust. 4-7 lub art. 25, po odliczeniu kwot: 1) rent i innych trwałych ciężarów opartych na tytule prawnym, nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, oraz alimentów, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, w wysokości ustalonej w wyroku alimentacyjnym.”

Ponadto należy wskazać, że żaden inny przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie daje możliwości odliczenia alimentów przy rozliczeniu dochodów w Polsce.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca w zeznaniu podatkowym PIT-36 za 2015 rok odliczył alimenty wypłacone żonie. Wnioskodawca wskazał, że przy tym odliczeniu zastosował się do § 6 ust. 1 rozporządzenia MRPiPS z dnia 18 lutego 2016 r., zgodnie z którym „W przypadku gdy członek rodziny ma zobowiązania alimentacyjne na rzecz osoby spoza rodziny, od dochodu członka rodziny odejmuje się kwotę alimentów zapłaconych na rzecz tej osoby”. Takie odliczenie było stosowane również przy składaniu zeznań podatkowych we Francji.

Odnosząc się do wymienionego wyżej rozporządzenia wskazać należy, że dotyczy ono sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczenie wychowawcze, a nie możliwości odliczenia alimentów od dochodu rozliczanego w zeznaniu podatkowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, rezydent rozliczający się w Polsce, stosując się do prawa o unikaniu podwójnego opodatkowania powinien mieć prawo zastosowania ulg i zwolnień nawet wówczas, gdy nie potwierdza tych zwolnień ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, a na gruncie prawa unijnego wynikają one z „UPO”. Z tym stwierdzeniem nie można się zgodzić, ponieważ z treści umowy polsko-francuskiej nie wynika możliwość odliczenia alimentów byłej żonie. Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania rozstrzyga czy i gdzie dany dochód jest opodatkowany oraz jaką metodę podwójnego opodatkowania należy zastosować. W żadnym wypadku taka umowa nie wskazuje jakie odliczenia od dochodu przysługują podatnikowi przy rozliczaniu się z tytułu emerytury. Zgodnie z art. 3 ust. 2 umowy polsko-francuskiej przy stosowaniu umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z jej treści nie wynika inaczej, każde inaczej nie zdefiniowane określenie ma takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa danego Państwa w zakresie podatków, które są przedmiotem niniejszej Umowy.

Wszelkie odliczenia od dochodu regulują wewnętrzne normy prawne stosowane w danym państwie. W przypadku Polski wszelkie ulgi i zwolnienia wynikają z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wcześniej wskazano żaden przepis tej ustawy nie zawiera takiego odliczenia.

Zatem, jeżeli przepisy polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują odliczenia od dochodu alimentów wypłaconych byłej żonie, to nie ma podstaw prawnych do tego, aby takie odliczenie dokonać w zeznaniu podatkowym za 2015 r. Fakt zastosowania powyższego odliczenia w zeznaniach złożonych we Francji nie upoważnia do tego, aby to odliczenie miało być również zastosowane w rozliczeniu składanym w Polsce.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w zeznaniu podatkowym za 2015 r. odliczeniu od dochodu uzyskanego z tytułu emerytury wypłacanej z Francji podlegają alimenty wypłacone byłej żonie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa; w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.