przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawcą jest X (dalej: „Wnioskodawca”), który razem z dwoma innymi osobami fizycznymi jest wspólnikiem (dalej: Wspólnicy) spółki jawnej (dalej: „Spółka”). Wspólnicy będący polskimi rezydentami podatkowymi opodatkowani według stawki liniowej prowadzili trzy odrębne Przedsiębiorstwa na podstawie wpisów do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Prowadzenie przedsiębiorstwa przez każdego ze Wspólników należy rozumieć jako realizację zadań gospodarczych przy wykorzystaniu składników materialnych i niematerialnych obejmujących wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 59 ustawy Kodeks cywilny (dalej: „Przedsiębiorstwo”).

Wspólnicy, na podstawie zmiany umowy Spółki w drodze jednomyślnej uchwały wspólników, wnieśli do Spółki trzy odrębne wkłady niepieniężne w postaci Przedsiębiorstwa. Oznacza to, że każdy spośród trzech Wspólników Spółki wniósł odrębne Przedsiębiorstwo, które było prowadzone na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Wniesienie wkładów niepieniężnych przez Wspólników wiązało się ze zmianą umowy Spółki. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k i pkt 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tj. Dz. U. z 2017 r. poz. 1150; dalej: ustawa PCC) zmiana umowy spółki wiąże się z powstaniem obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej: „podatek PCC”). Zgodnie z art. 4 pkt 9 ustawy PCC ciężar obowiązku zapłaty podatku PCC ciąży na Spółce.

W związku z powyższym Spółka uiściła należny podatek od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wartość podatku PCC uiszczona przez Spółkę może być zaliczona przez Wspólników Spółki do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do posiadanych przez nich udziałów w zysku Spółki zgodnie z art. 8 ust. 2 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. 2018, poz. 1509; dalej: ustawa PIT)?

Zdaniem Zainteresowanych wartość uiszczonego przez Spółkę podatku PCC stanowi dla jej Wspólników koszt uzyskania przychodów proporcjonalnie do posiadanych przez nich udziałów w zysku Spółki na podstawie art. 8 ust. 2 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy PIT.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 22 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (tj. Dz. U. 2017, poz. 1577, ze zm.; dalej: KSH) spółka jawna jest spółką osobową prawa handlowego i nie posiada osobowości prawnej. Oznacza to, że podatnikami podatku dochodowego nie jest Spółka, lecz jej Wspólnicy.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy PIT przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub ze wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zgodnie z art. 8 ust. 1a ustawy PIT przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanych przez podatników opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c (podatek liniowy) nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy PIT.

Co więcej, art. 8 ust. 2 ustawy PIT wskazuje, że zasady wyrażone w art. 8 ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat, a także ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy PIT. Aby więc dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu, tj. być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;
• nie może znajdować się w katalogu wydatków zawartych w art. 23 ustawy PIT niezaliczanych do kosztów uzyskania przychodów;
• być odpowiednio udokumentowany.
  
  

W ustawie PIT brak jest katalogu wydatków, które mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Tym samym na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy PIT należy przyjąć, że kosztem uzyskania przychodów będzie każdy racjonalnie uzasadniony wydatek poniesiony w celu osiągnięcia przychodów (tzw. koszt bezpośredni) lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (tzw. koszt pośredni).

Zdaniem Wnioskodawcy wydatek w postaci podatku PCC uiszczonego przez Spółkę w związku ze zmianą umowy spółki niewątpliwie wiąże się z przychodami Wspólników kontynuujących wykonywanie działalności gospodarczej w ramach Spółki.

Wspólnicy wnoszą do Spółki wkłady niepieniężne (prowadzone dotąd przez siebie Przedsiębiorstwa) celem kontynuowania działalności w formie spółki jawnej oraz uzyskiwania z niej dochodów. Co więcej w takiej sytuacji nastąpi poszerzenie zakresu prowadzonej działalności Spółki, przez co Spółka będzie generowała większe/dodatkowe przychody, które opodatkowane będą przez jej Wspólników (sama Spółka, jak już wskazano, nie jest podatnikiem podatku dochodowego). Wskazany wydatek w postaci podatku PCC poniesiony przez Spółkę pozostaje w związku z rozszerzeniem zakresu prowadzonej przez Spółkę działalności, co więcej obowiązek jego poniesienia wynika z przepisów ustawy PCC (art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k i pkt 2 oraz art. 4 pkt 9 ustawy PCC).

Wydatek ten jest więc ściśle związany zarówno z przychodami, które w przyszłości będzie osiągać Spółka, ale też pozostaje w związku z zachowaniem oraz zabezpieczeniem źródła przychodów poprzez zwiększenie stabilności prowadzenia działalności, rozwój Spółki i zwiększenie generowanych przychodów. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, spełniona jest pierwsza z przesłanek uznania wydatku z tytułu podatku PCC uiszczonego przez Spółkę w związku z wniesieniem do niej przez Wspólników wkładów niepieniężnych w postaci prowadzonych przez siebie Przedsiębiorstw za koszt uzyskania przychodów.

W kolejności należy wskazać, że podatek PCC uiszczony przez spółkę jawną w związku z wniesieniem do niej wkładów niepieniężnych nie został wskazany w art. 23 ustawy PIT zawierającym katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, spełniona jest druga z przesłanek uznania wydatku z tytułu podatku PCC uiszczonego przez Spółkę w związku z wniesieniem do niej przez Wspólników wkładów niepieniężnych w postaci prowadzonych przez siebie Przedsiębiorstw za koszt uzyskania przychodów.

Wnioskodawca zaznacza ponadto, że wydatek na podatek PCC jest właściwie udokumentowany. Tym samym spełniona jest trzecia i ostatnia przesłanka uznania podatku PCC uiszczonego przez Spółkę za koszt podatkowy jej Wspólników.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawcy, wydatek w postaci podatku PCC poniesiony przez Spółkę, w związku z wniesieniem Przedsiębiorstwa przez poszczególnych Wspólników tej Spółki, może być dla nich kosztem uzyskania przychodów w takiej proporcji, w jakiej uczestniczą oni w zyskach tej Spółki.

Wnioskodawca wskazuje jednocześnie, że podobnie wypowiadał się już Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydawanych przez siebie indywidualnych interpretacjach przepisów. Przykładowo w interpretacji z dnia 1 czerwca 2017 r. sygn. 0113-KDIPT2-3.401 l.9.2017.l.KJ Dyrektor wskazał: „Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Spółkę w związku z wniesieniem do Spółki zorganizowanej części przedsiębiorstwa, takie jak: podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty notarialne i prawnicze, opłata od udzielonego pełnomocnictwa, opłaty skarbowe za wpisy do KRS i za ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, które zostały prawidłowo udokumentowane, mogą zostać zaliczone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów.

W konsekwencji Wnioskodawcy, jako podatnikowi podatku dochodowego od osób fizycznych, będącemu wspólnikiem (komandytariuszem) spółki komandytowej, w związku z wniesieniem do Spółki wkładu w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa, przysługuje prawo do zakwalifikowania ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodu proporcjonalnie do posiadanych przez Niego Udziałów w Spółce, tj. zgodnie z art. 8 ust. 2 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

Podobne stanowisko Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zajął w interpretacji indywidualnej z dnia 19 stycznia 2018 r. (sygn. 0111-KDIB1.1.4011.263.2017.1.NL).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.