Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.466.2018.2.WH
z 23 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2018 r. (data wpływu 26 lipca 2018 r.) uzupełnionym w dniu 18 września 2018 r. (data wpływu 19 września 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 22 sierpnia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki.

Wniosek uzupełniony został w dniu 18 września 2018 r. (data wpływu 19 września 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 22 sierpnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (uzupełnione w odpowiedzi na wezwanie z dnia 18 września 2018 r.):

W związku z planowaną sprzedażą działki oznaczoną w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy M., zatwierdzonego uchwałą rady Gminy z dnia 12 maja 2015 r. działka gruntu położona na terenie gminy M. znajduje się na terenie oznaczonym i określonym jako tereny zabudowy usługowej . Na tej działce nigdy nie prowadzono działalności gospodarczej. Sprzedający nie jest czynnym płatnikiem VAT, natomiast nabywca prowadzi działalność gospodarczą i jest płatnikiem podatku od towarów i usług VAT.

W odpowiedzi na wezwanie Organu Wnioskodawca wskazał, że wszedł w posiadanie gruntu, którego dotyczy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, w roku 1984. Podstawą nabycia była darowizna ustanowiona przez darczyńcę I grupy (rodzice). Darowizna nie została spowodowana żadnym celem obdarowanego. Działka była wykorzystywana na cele rekreacyjne i ten stan trwa do chwili obecnej. Nieruchomość nigdy nie była udostępniana odpłatnie osobom trzecim. Nie była także wykorzystywana do celów zarobkowych. Przedmiotowa działka nie była przedmiotem działań, mających na celu podwyższenie jej walorów zmierzających do podniesienia jej wartości rynkowej. Stan pierwotny, od chwili wejścia w posiadanie, nie uległ zmianie. Wnioskodawca nie podejmował nigdy żadnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wyjąwszy umieszczenie bannera informującego o ofercie sprzedaży. Czynność była jednorazowa. Działka stanowiąca przedmiot niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest działką niezabudowaną w rozumieniu ustawy Prawo Budowlane. Przedmiotowa nieruchomość znajduje się na terenie oznaczonym w planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny przeznaczone do zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (symbol HN/U).

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem planowanej transakcji jest zbycie przez Wnioskodawcę nieprowadzącego działalności gospodarczej i niebędącym podatnikiem VAT udziału 1/2 części działki niezabudowanej o powierzchni 3069 m², usytuowanej w miejscowości R. stanowiącej współwłasność małżeńską z J. D., wykorzystywanej do chwili obecnej na cele rekreacyjne, nabytej w drodze darowizny od rodziców Wnioskodawcy w 1984 roku. Jest to pierwsza transakcja Wnioskodawcy i dotyczy całości własności gruntu nabytego w drodze darowizny w roku 1984.

Status gruntu budowlanego nadany został na mocy uchwały Rady Gminy, bez wniosku ze strony Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności budowlanej lub deweloperskiej i nic zamierza nabywać udziałów w takim przedsiębiorstwie. Potencjalnym nabywcą jest osoba prowadząca działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej Sp. z o.o.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy planowana sprzedaż działki położonej w obrębie ewidencyjnym R. w Gminie M. będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca jako osoba sprzedająca nigdy nie podejmowała aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkowałoby koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, zatem sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Jedyną czynnością zmierzającą do znalezienia nabywcy był sporządzenie i wywieszenie banneru zawierającego ofertę sprzedaży.

Samo zamieszczenie ogłoszenia w prasie, czy w Internecie bez wskazania, że ogłoszenia miały cechy wykraczające poza zwykłe ogłoszenie (np. wielkość, grafikę, formułę) i wymagały większych od zwyczajowo przyjętych nakładów, nie pozwala na stwierdzenie, że osoba je zamieszczająca zachowuje się jak handlowiec, co zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 9 maja 2014 roku (sygn. akt I FSK 811/13), w ślad za wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 27 listopada 2012 roku (sygn. akt I SA/Wr 1149/12).

Wprawdzie dyspozycja zawarta w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT stanowi, iż sprzedaż nieruchomości niezabudowanej będzie zwolniona z VAT, wyłącznie w przypadku gdy będą to tereny inne niż tereny budowlane, lecz działania Wnioskodawcy winny być rozpatrywane całościowo, jako osoby nie będącej podatnikiem VAT, w kontekście wszystkich jego czynności i muszą się one składać na pewien ciąg zachowań.

Definicja ustawowa Terenów budowlanych zawarta jest w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT: Tereny budowlane to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Pojedyncza czynność nie przesądza o działalności handlowej zatem banner zawierający ofertę sprzedaży powinien odnosić się do zarządu majątkiem prywatnym.

Potwierdza to także wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 roku w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska - Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10).

Zatem, zasada zawarta w art. 43 ust. 1 pkt 9 stanowiącym, iż tyko dostawa gruntów nie przeznaczonych pod zabudowę, będzie zwolniona z VAT nie ma zastosowania dla niniejszego przypadku.

Jak z powyższego wynika, planowana transakcja której dotyczy niniejsze zapytanie, stanowić będzie sprzedaż gruntu o przeznaczeniu budowlanym nie podlegająca ustawie o VAT a nie dostawa gruntów w rozumieniu ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym działek gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma to, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy podmiot w celu dokonania sprzedaży działki, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a wiec za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z powyższego orzeczenia wynika m.in., że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem planowanej transakcji jest zbycie przez Wnioskodawcę nieprowadzącego działalności gospodarczej i niebędącego podatnikiem VAT udziału 1/2 części działki niezabudowanej, wykorzystywanej do chwili obecnej na cele rekreacyjne, nabytej w drodze darowizny od rodziców Wnioskodawcy w 1984 roku. Nieruchomość nigdy nie była udostępniana odpłatnie osobom trzecim. Nie była także wykorzystywana do celów zarobkowych. Przedmiotowa działka nie była przedmiotem działań, mających na celu podwyższenie jej walorów zmierzających do podniesienia jej wartości rynkowej. Stan pierwotny, od chwili wejścia w posiadanie, nie uległ zmianie. Wnioskodawca nie podejmował nigdy żadnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wyjąwszy umieszczenie bannera informującego o ofercie sprzedaży. Przedmiotowa nieruchomość znajduje się na terenie oznaczonym w planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny przeznaczone do zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (symbol HN/U). Status gruntu budowlanego nadany został na mocy uchwały Rady Gminy, bez wniosku ze strony Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności budowlanej lub deweloperskiej i nic zamierza nabywać udziałów w takim przedsiębiorstwie. Potencjalnym nabywcą jest osoba prowadząca działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej Sp. z o.o.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy, planowana sprzedaż działki będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż przedmiotowej działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Wnioskodawcę za podatnika tego podatku.

Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży przedmiotowej działki Wnioskodawca będzie działał w charakterze handlowca, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Należy stwierdzić, że w przedstawionych we wniosku okolicznościach, Wnioskodawca nie podejmował aktywnych działań w celu sprzedaży nieruchomości, które to wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Jedynym działaniem ze strony Wnioskodawcy było umieszczenie banera informującego o ofercie sprzedaży. Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowa nieruchomość jest niezabudowana a Wnioskodawca nie podejmował w stosunku do nieruchomości jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości przedmiotowej działki. Wnioskodawca własność nieruchomości nabył w drodze darowizny od rodziców.

Zatem Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu, czy też ogrodzenie działek). Przedmiotowa nieruchomość nie była udostępniana odpłatnie osobom trzecim, co oznacza, że nie służyła i nie służy uzyskiwaniu korzyści majątkowych.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę w związku z przedmiotową transakcją sprzedaży działki nr … za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym Wnioskodawca dokonując sprzedaży przedmiotowej działki, nie działa w charakterze podatnika podatku VAT, a będzie jedynie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. W konsekwencji sprzedaż przedmiotowej działki nr 6/4 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania sprzedaży działki podatkiem od towarów i usług należało uznać za prawidłowe.

Organ wskazuje, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług natomiast nie rozstrzyga w zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ponieważ Wnioskodawca nie wskazał, że oczekuje interpretacji przepisów z zakresu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie sformułował pytań dotyczących interpretacji przepisów z zakresu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych oraz nie dokonał stosownej opłaty.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.