Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.327.2018.3.SG
z 23 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 sierpnia 2018 r. (data wpływu 13 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym 12 października 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy wynagrodzenie prowizyjne za zrealizowane usługi, wypłacane na rzecz agentów będących wspólnikami będzie stanowiło koszt uzyskania przychodów dla Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2018 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy wynagrodzenie prowizyjne za zrealizowane usługi, wypłacane na rzecz agentów będących wspólnikami będzie stanowiło koszt uzyskania przychodów dla Spółki. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 28 września 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.327.2018.2.SG, 0111-KDIB1-1.4010.362.2018.2.SG, 0111-KDIB3-3.4012.206. 2018.3.PK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 12 października 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wspólnicy Wnioskodawcy - spółki kapitałowej z ograniczoną odpowiedzialnością - prowadzą działalność jako agenci, zawierający umowy o świadczenie usług w imieniu i na rzecz ich dostawcy. Ich głównym kontrahentem jest firma będąca dostawcą usług telewizyjnych w formie abonamentu. Dotychczasowy model działania wspólników Wnioskodawcy sprowadzał się do prowadzenia kilkunastu punktów sprzedaży usług, oferowanych przez dostawcę. Od każdej zawartej umowy otrzymywali wynagrodzenie prowizyjne zgodnie z ustalonymi przez dostawcę zasadami. W ostatnim czasie dostawca, chcąc ograniczyć ilość podmiotów, z którymi dokonuje rozliczeń, wytypował m.in. wspólników Wnioskodawcy spomiędzy współpracujących z nim agentów do utworzenia spółki, gromadzącej wszystkie prowadzone przez nich punkty sprzedaży. Spółka ta jest obecnie Wnioskodawcą w przedmiotowej sprawie. Wspólnicy posiadają razem wystarczający potencjał, żeby prowadzić z dostawcą rozmowy w zakresie utworzenia nowego podmiotu w celu kontynuowania współpracy. Utworzona spółka (Wnioskodawca) ma podpisać umowę o współpracy z dostawcą, a następnie zawierać pojedyncze umowy z poszczególnymi punktami odbioru i dalszej dystrybucji usług oferowanych przez dostawcę. W ten sposób dostawca unika rozliczeń z każdym z agentów z osobna, podejmując współpracę jedynie z podmiotami gospodarczymi gromadzącymi odpowiednią liczbę agentów i punktów sprzedaży. Na chwilę obecną dostawca nie zawiera już umów z agentami indywidualnymi.

Z punktu widzenia dostawcy jest to zatem pewnego rodzaju racjonalizacja prowadzonego biznesu, pozwalająca na zmniejszenie liczby podmiotów współpracujących bezpośrednio z dostawcą i buforowanie ilości kontaktów oraz rozliczeń.

Spółka z o.o. powstała jedynie w celu umożliwienia rozliczeń i współpracy z większym kontrahentem i spełnienia stawianych przez niego wymagań, można ją zatem określić jako pewien rodzaj spółki celowej. Wspólnikami spółki są dwie osoby, z których każda prowadzi własną jednoosobową działalność gospodarczą. Osoby te prowadzą działalność taką samą jak reszta agentów, obejmującą zarządzanie i prowadzenie punktami dystrybucji i odbioru usług, świadczonych przez dostawcę. Spółka z o.o. będzie otrzymywała od dostawcy jedną zbiorczą fakturę VAT, dokumentującą świadczone usługi. Następnie spółka zawrze umowy z obydwoma wspólnikami oraz pozostałymi agentami. Na podstawie tych umów usługi będą przekazywane do poszczególnych punktów dystrybucji prowadzonych przez wspólników w ramach ich działalności, oraz do innych agentów. Spółka wystawi fakturę VAT dla każdego z agentów. Pobierana przez Spółkę prowizja od transakcji będzie minimalna, w wysokości ok. 2% - 3%. Założenie Spółki z o.o. nie wiąże się zatem z celem zarobkowym.

Spółka z o.o. w założeniu ma nie wykonywać czynności nastawionych na osiąganie zysku. Faktury oraz wszelkie dokumenty rozliczeniowe są generowane przez automatyczny system komputerowy dostawcy. Celem spółki nie jest generowanie zysku, a jedynie stworzenie możliwości współpracy z dostawcą i spełnienie jego wymogów co do wielkości oraz potencjału gospodarczego podmiotu z którym zawiera umowę. Dochód otrzymywany przez spółkę będzie dystrybuowany dalej niemal w całości, a zatrzymywana przez spółkę kwota pozostanie na poziomie pozwalającym jedynie na pokrycie kosztów jej funkcjonowania.

Dostawca wylicza wynagrodzenie wypłacane na rzecz Wnioskodawcy korzystając ze złożonego, zróżnicowanego systemu prowizyjnego, w którym wynagrodzenie jest zależne m.in. od ilości zawartych z końcowymi odbiorcami umów. Wnioskodawca podczas rozliczeń pomiędzy spółką a poszczególnymi punktami dystrybucji będzie stosował system prowizyjny, oparty na rozliczeniach stosowanych przez dostawcę, pozwalający na rozdysponowanie otrzymanych przez spółkę kwot pomiędzy działalności prowadzone przez wspólników oraz pomiędzy pozostałych agentów.

Branża, w której działa Wnioskodawca, charakteryzuje się obliczaniem wynagrodzenia zarówno od ilości, jak i od jakości zawartych umów. Poszczególne umowy dostawcy z odbiorcą końcowym różnią się jakością oraz ceną dostarczanych usług. W związku z powyższym, nie zawsze zawarcie przez danego agenta większej ilości umów ma bezpośrednie przełożenie na jego wynagrodzenie, bowiem możliwe jest uzyskanie wynagrodzenia w tej samej wysokości poprzez zawarcie mniejszej ilości umów obejmujących więcej usług i większą opłatę dokonywaną przez klienta.

W późniejszym okresie Wnioskodawca nie wyklucza zawarcia kolejnych umów z nowymi punktami dystrybucji i odbioru usług, będącymi własnością osób trzecich (spoza Spółki).

Zakres działalności wspólników Wnioskodawcy nie odbiega w żaden sposób od działalności prowadzonej przez pozostałych, współpracujących z dostawcą agentów.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy w opisanej powyżej sytuacji, wynagrodzenie prowizyjne za zrealizowane usługi, wypłacane na rzecz agentów będących wspólnikami będzie stanowiło koszt uzyskania przychodów dla Spółki?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacane wynagrodzenia mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez Spółkę. Zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm., winno być: t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm.), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz wspólników lub członków spółdzielni niebędących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów. Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie przesłanki z powyższego przepisu nie zostają spełnione. Świadczenie dokonywane przez spółkę na rzecz wspólnika nie będzie bowiem świadczeniem jednostronnym, lecz wynagrodzeniem za realizację przez wspólników - jako agentów - umowy ze Spółką. Uzyskiwana przez wspólników oraz pozostałych agentów prowizja od dostawcy będzie stanowiła w rzeczywistości jedyne źródło przychodów Spółki, bezsprzecznym jest więc, że wypłacając na ich rzecz osiągnięte przychody, Spółka nie dokona świadczenia jednostronnego. Wypłaty dla wspólników w porównaniu z pozostałymi wypłatami na rzecz innych agentów będą ustalane na podstawie tych samych kryteriów.

W branży, w której działa Wnioskodawca, wynagrodzenia są co do zasady ustalane w sposób prowizyjny, a przychód uzyskiwany przez Spółkę od dostawcy nie jest uzależniony od wkładu pracy czy ilości prowadzonych punktów sprzedaży, ale przede wszystkim od rezultatów w postaci zawierania przez klientów umów z dostawcą usługi. A zatem, wypłacane wynagrodzenie będzie ustalane w sposób możliwie zbliżony do sposobu obliczania tego wynagrodzenia przez dostawcę.

Ponadto zdaniem wnioskodawcy w sprawie nie będzie miał również zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 38a cytowanej ustawy, bowiem wypłacane agentowi - członkowi zarządu wynagrodzenie prowizyjne wynika z zawartej między nim a spółką umowy i nie jest w żaden sposób powiązane z pełnioną przez niego funkcją członka zarządu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Podkreślić należy, że klasyfikacja kosztów do wyżej wymienionych rodzajów kosztów uzyskania przychodu powinna odbywać się za każdym razem w oparciu o indywidualne cechy działalności podatnika, w ramach której wydatki te są ponoszone.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wspólnicy Wnioskodawcy - spółki kapitałowej z ograniczoną odpowiedzialnością - prowadzą działalność jako agenci, zawierający umowy o świadczenie usług w imieniu i na rzecz ich dostawcy. Ich głównym kontrahentem jest firma będąca dostawcą usług telewizyjnych w formie abonamentu. Dotychczasowy model działania wspólników Wnioskodawcy sprowadzał się do prowadzenia kilkunastu punktów sprzedaży usług, oferowanych przez dostawcę. Od każdej zawartej umowy otrzymywali wynagrodzenie prowizyjne zgodnie z ustalonymi przez dostawcę zasadami. W ostatnim czasie dostawca, chcąc ograniczyć ilość podmiotów, z którymi dokonuje rozliczeń, wytypował m.in. wspólników Wnioskodawcy spomiędzy współpracujących z nim agentów do utworzenia spółki, gromadzącej wszystkie prowadzone przez nich punkty sprzedaży. Spółka ta jest obecnie Wnioskodawcą w przedmiotowej sprawie. Wspólnicy posiadają razem wystarczający potencjał, żeby prowadzić z dostawcą rozmowy w zakresie utworzenia nowego podmiotu w celu kontynuowania współpracy. Utworzona spółka (Wnioskodawca) ma podpisać umowę o współpracy z dostawcą, a następnie zawierać pojedyncze umowy z poszczególnymi punktami odbioru i dalszej dystrybucji usług oferowanych przez dostawcę. W ten sposób dostawca unika rozliczeń z każdym z agentów z osobna, podejmując współpracę jedynie z podmiotami gospodarczymi gromadzącymi odpowiednią liczbę agentów i punktów sprzedaży. Na chwilę obecną dostawca nie zawiera już umów z agentami indywidualnymi. Z punktu widzenia dostawcy jest to zatem pewnego rodzaju racjonalizacja prowadzonego biznesu, pozwalająca na zmniejszenie liczby podmiotów współpracujących bezpośrednio z dostawcą i buforowanie ilości kontaktów oraz rozliczeń. Spółka z o.o. powstała jedynie w celu umożliwienia rozliczeń i współpracy z większym kontrahentem i spełnienia stawianych przez niego wymagań, można ją zatem określić jako pewien rodzaj spółki celowej. Wspólnikami spółki są dwie osoby, z których każda prowadzi własną jednoosobową działalność gospodarczą. Osoby te prowadzą działalność taką samą jak reszta agentów, obejmującą zarządzanie i prowadzenie punktów dystrybucji i odbioru usług, świadczonych przez dostawcę. Spółka z o.o. będzie otrzymywała od dostawcy jedną zbiorczą fakturę VAT, dokumentującą świadczone usługi. Następnie spółka zawrze umowy z obydwoma wspólnikami oraz pozostałymi agentami. Na podstawie tych umów usługi będą przekazywane do poszczególnych punktów dystrybucji prowadzonych przez wspólników w ramach ich działalności, oraz do innych agentów. Spółka wystawi fakturę VAT dla każdego z agentów. Pobierana przez Spółkę prowizja od transakcji będzie minimalna, w wysokości ok. 2% - 3%. Założenie Spółki z o.o. nie wiąże się zatem z celem zarobkowym. Spółka z o.o. w założeniu ma nie wykonywać czynności nastawionych na osiąganie zysku. Faktury oraz wszelkie dokumenty rozliczeniowe są generowane przez automatyczny system komputerowy dostawcy. Celem spółki nie jest generowanie zysku, a jedynie stworzenie możliwości współpracy z dostawcą i spełnienie jego wymogów co do wielkości oraz potencjału gospodarczego podmiotu, z którym zawiera umowę. Dochód otrzymywany przez spółkę będzie dystrybuowany dalej niemal w całości, a zatrzymywana przez spółkę kwota pozostanie na poziomie pozwalającym jedynie na pokrycie kosztów jej funkcjonowania. Dostawca wylicza wynagrodzenie wypłacane na rzecz Wnioskodawcy korzystając ze złożonego, zróżnicowanego systemu prowizyjnego, w którym wynagrodzenie jest zależne m.in. od ilości zawartych z końcowymi odbiorcami umów. Wnioskodawca podczas rozliczeń pomiędzy spółką a poszczególnymi punktami dystrybucji będzie stosował system prowizyjny, oparty na rozliczeniach stosowanych przez dostawcę, pozwalający na rozdysponowanie otrzymanych przez spółkę kwot pomiędzy działalności prowadzone przez wspólników oraz pomiędzy pozostałych agentów. Branża, w której działa Wnioskodawca, charakteryzuje się obliczaniem wynagrodzenia zarówno od ilości, jak i od jakości zawartych umów. Poszczególne umowy dostawcy z odbiorcą końcowym różnią się jakością oraz ceną dostarczanych usług. W związku powyższym, nie zawsze zawarcie przez danego agenta większej ilości umów ma bezpośrednie przełożenie na jego wynagrodzenie, bowiem możliwe jest uzyskanie wynagrodzenia w tej samej wysokości poprzez zawarcie mniejszej ilości umów obejmujących więcej usług i większą opłatę dokonywaną przez klienta. W późniejszym okresie Wnioskodawca nie wyklucza zawarcia kolejnych umów z nowymi punktami dystrybucji i odbioru usług, będącymi własnością osób trzecich (spoza Spółki). Zakres działalności wspólników Wnioskodawcy nie odbiega w żaden sposób od działalności prowadzonej przez pozostałych, współpracujących z dostawcą agentów.

Rozważając kwestię podatkowej kwalifikacji przedmiotowego wynagrodzenia prowizyjnego należy zauważyć, że wydatki te należy zakwalifikować do kosztów podatkowych, przy spełnieniu wszystkich wyżej wymienionych warunków ustawowych, jako wypełniających dyspozycję art. 15 ust. 1 updop. Mając natomiast na uwadze wyłączenia wynikające z art. 16 updop oraz fakt, że przedmiotowe wydatki są ponoszone przez Spółkę jako zapłata za zrealizowane usługi przez agentów w tym wspólników Spółki, ocena prawna tych wydatków wymaga, poza sprawdzeniem przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 updop odniesienia się do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 38 oraz pkt 38a updop. Zgodnie art. 16 ust. 1 pkt 38 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz wspólników lub członków spółdzielni niebędących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów, z tym że wydatki ponoszone na rzecz członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną są kosztem uzyskania przychodów w części dotyczącej działalności objętej obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego. W dyspozycji ww. przepisu mieszczą się sytuacje, gdy spółka kapitałowa dokonuje świadczenia na rzecz swojego wspólnika, nie otrzymując w zamian żadnego świadczenia wzajemnego. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że wspólnicy Spółki są zobowiązani na podstawie zawartych umów do realizacji jej postanowień, za które otrzymują od Spółki wynagrodzenie prowizyjne, zgodnie z zawartą Umową. Wykonując obowiązki wynikające z zawartej umowy z Wnioskodawcą świadczą zatem określone czynności na rzecz Spółki, co wyklucza możliwość uznania tych świadczeń za mające charakter jednostronny. Tym samym przepis art. 16 ust. 1 pkt 38 updop nie znajdzie zastosowania w omawianym przypadku.

Natomiast zgodnie art. 16 ust. 1 pkt 38a, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

Zgodnie z art. 201 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1577 ze zm.), zarząd prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę. Oznacza to, że zarząd prowadzi sprawy spółki we wszystkich obszarach niezastrzeżonych wyraźnie do kompetencji innych organów spółki oraz reprezentuje spółkę. Prowadzenie spraw spółki dotyczy sfery wewnętrznej funkcjonowania spółki (podejmowania decyzji organizacyjnych i gospodarczych w spółce), natomiast reprezentacja odnosi się do relacji zewnętrznych (składania oświadczeń woli wobec innych niż spółka uczestników obrotu prawnego). Zarząd jest więc organem wykonawczym, tym samym w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania cytowany powyżej art. 16 ust. 1 pkt 38a updop, bowiem wypłacane agentowi – członkowi zarządu wynagrodzenie prowizyjne wynika z zawartej między nim, a Spółką umowy. Tym samym wynagrodzenie prowizyjne, o którym mowa w przedmiotowej sprawie nie jest powiązane z pełnioną przez niego funkcją członka zarządu.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe i przywołany powyżej art. 15 ust. 1 updop należy stwierdzić, że z uwagi na spełnienie przesłanek wynikających z tego przepisu, istnieje możliwość zaliczenia przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu wypłacanego wynagrodzenia prowizyjnego za zrealizowane usługi na rzecz agentów będących wspólnikami Spółki.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto wskazać przy tym należy, że stosownie do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz zadanego pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 (wyznaczających zakres wniosku) przedmiotem niniejszej interpretacji była wyłącznie kwestia ustalenia czy wynagrodzenie prowizyjne za zrealizowane usługi, wypłacane na rzecz agentów będących wspólnikami będzie stanowiło koszt uzyskania przychodów dla Spółki. Nie była przedmiotem interpretacji ta część przedstawionego stanowiska, która odnosiła się do wypłacania wynagrodzenia prowizyjnego dla pozostałych agentów. Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była również kwestia zastosowania ograniczenia w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów z art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a także kwestia możliwości zastosowania art. 11 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 4 ww. ustawy.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jednocześnie nadmienić należy, iż w zakresie dot. pytań oznaczonych we wniosku Nr 2 i 3 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.