przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 28 października 2016 r. Wnioskodawca zakupił z Panem B (dalej Zainteresowany niebędący stroną postępowania lub współwłaściciel) działki o nr 412/244 i 413/244 o łącznej pow. 3,2548 ha. Zarówno Wnioskodawca, jak i współwłaściciel działki nie prowadzą działalności gospodarczej. Zakupu dokonali z zamiarem zrealizowania na tym terenie inwestycji, z której jednak Wnioskodawca i współwłaściciel się wycofali i teren w dalszym ciągu jest niezabudowany i niezagospodarowany z wyjątkiem murowanego budynku gospodarczego (jałownik) o pow. 480 m², wybudowanego w latach 70-tych XX w. na działce 413/244. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego definiuje powyższe działki jako działki budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, posiadające możliwość podłączenia do sieci energetycznej i wodnej.

Ponieważ zmieniły się plany Wnioskodawcy i współwłaściciela co do wykorzystania działek, podjęli Oni decyzję o zainicjowaniu procesu zmiany przeznaczenia gruntu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który obowiązuje dla tego terenu, tak by spektrum możliwego wykorzystania działek było jak najszersze. Zmiana planu miejscowego aktualnie się finalizuje.

W międzyczasie do Wnioskodawcy i współwłaściciela zwróciła się Spółka zewnętrzna zainteresowana zakupem części należącego do Wnioskodawcy i współwłaściciela gruntu – ok. 2300 m² powierzchni niezabudowanej, na którym planuje zrealizować inwestycję budowlaną.

Wnioskodawca i współwłaściciel podpisali więc umowę przedwstępną dotyczącą sprzedaży działki, która ma powstać w wyniku podziału gruntu. Podział nieruchomości odbywa się aktualnie na wniosek Wnioskodawcy i współwłaściciela i koszt Spółki zewnętrznej, z którą podpisali Oni umowę przedwstępną.

Grunt ten jest częścią działki nr 413/244, na której Wnioskodawca i współwłaściciel nie dokonali żadnych zmian typu ogrodzenie, przyłącza infrastrukturalne, woda, gaz itd. Wnioskodawca i współwłaściciel nie podjęli także żadnych działań marketingowych w celu zbycia gruntu. W przyszłości ewentualnie Wnioskodawca i współwłaściciel zamierzają dzielić pozostałe części gruntu i sprzedawać go zainteresowanym podmiotom.

Ponadto w piśmie, które wpłynęło do tut. Organu w dniu 25 września 2018 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na poniższe pytania (odrębnie dla każdej z działek mających być przedmiotem sprzedaży):

1. jakie dokładnie działki będą przedmiotem sprzedaży? W ramach tego pytania należy wymienić numery ewidencyjne działki/działek.
   Przedmiotem sprzedaży jest działka nr 417/244 o pow. 0,2673 ha wydzielona z działki o nr 413/244.
2. czy Pan A i/lub Pan B nabyli działki będące przedmiotem sprzedaży, w celu prowadzenia działalności gospodarczej? Jeśli tak, to należy wskazać w celu prowadzenia jakiej działalności gospodarczej?
   Działki nr 412/244 i 413/244 zostały nabyte w celu zrealizowania na tym terenie inwestycji (budowa domu seniora), która jednak nie została zrealizowana.
3. czy Pan A i/lub Pan B wykorzystywali nieruchomości w działalności gospodarczej? Jeśli tak, to jakiej?
   Działki nr 412/244 i 413/244 zostały wydzierżawione w dniu 2 stycznia 2017 r. Spółce z o.o.
4. czy Pan A i/lub Pan B prowadzili na nieruchomościach działalność rolniczą?
   Nie.
5. na podstawie jakiego tytułu prawnego Pan A i Pana B nabyli działki będące przedmiotem sprzedaży?
   Umowa kupna – akt notarialny.
6. czy nabycie ww. nieruchomości, zostało dokonane w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (należy jednoznacznie określić, czy były to czynności opodatkowane, tj. czy został naliczony podatek VAT, czy zwolnione)?
   Nabycie działek nie zostało opodatkowane podatkiem VAT.
7. w jaki sposób działki były/będą wykorzystywane przez Pana A i Pana B od momentu nabycia do momentu sprzedaży?
   Dzierżawa Spółce.
8. jaką inwestycję zamierzali zrealizować Pan A i Pana B na działkach nr 412/244 i nr 413/244?
   Budowa domu seniora – inwestycja nie została zrealizowana.
9. czy Pan A i Pan B są czynnymi, zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług? Jeśli tak, to z tytułu prowadzenia jakiej działalności?
   Nie.
10. czy Pan A i/lub Pan B ponieśli lub też zamierzają ponieść jakiekolwiek nakłady do dnia sprzedaży związane z przygotowaniem działek do sprzedaży, np.: ogrodzenie, uzbrojenie terenu, podział geodezyjny, wytyczenie dróg dojazdowych, utwardzenie dróg dojazdowych lub inne działania zwiększające atrakcyjność działek? Jeśli tak, to jakie to były/będą nakłady?
    Jedynym nakładem jaki został poniesiony to koszt zmiany warunków zabudowy (obecnie rozpatrywany jest wniosek Wnioskodawcy i współwłaściciela) z aktywności gospodarczej na usługowo-mieszkaniową. W opinii Gminy ww. zmiana może obniżyć wartość gruntu – z tego powodu Gmina zobowiązała Wnioskodawcę i współwłaściciela do oświadczenia, że nie będą rościć z tego powodu żadnych odszkodowań.
11. czy Pan A i/lub Pan B ogłaszali/będą ogłaszać sprzedaż działek w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu, bądź podejmowali inne działania marketingowe? Jeżeli tak, to należy wskazać jakie?
    W dniu 14 maja 2018 r. została podpisana umowa pośrednictwa zbycia nieruchomości z firma (…) na działkę o pow. 0,6 ha, która ma zostać wydzielona z działki nr 413/244.
12. czy Pan A i/lub Pan B udostępniali lub będą udostępniać do dnia sprzedaży poszczególne działki innym osobom na podstawie umowy: najmu, dzierżawy, użyczenia itp.? Jeżeli tak, to czy były/będą to umowy odpłatne, kiedy zostały zawarte oraz który ze współwłaścicieli działki – Pan A czy Pan B – pobierał lub pobierać będzie z tego tytułu wynagrodzenie?
    Tak, dzierżawa Spółce. Czynsz dla każdego współwłaściciela działki wynosi 1200 zł rocznie – umowa zawarta w dniu 2 stycznia 2017 r.
13. czy działki będące przedmiotem sprzedaży będą na dzień planowanej sprzedaży objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego? Jeżeli tak, to należy wskazać jakie jest/będzie przeznaczenie poszczególnych działek według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
    Obecnie działki nr 412/244 i 413/244 są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego – są terenem aktywności gospodarczej. Do dnia sprzedaży powinna nastąpić zmiana z inicjatywy współwłaścicieli działek na teren zabudowy usługowo-mieszkaniowej.
14. jeżeli działki będące przedmiotem sprzedaży będą objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, należy wskazać, czy uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i wynikające z ww. planu przeznaczenie działek nastąpiło z inicjatywy Pana A i/lub Pana B?
    Obecnie działki nr 412/244 i 413/244 są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego – są terenem aktywności gospodarczej. Do dnia sprzedaży powinna nastąpić zmiana z inicjatywy współwłaścicieli działek na teren zabudowy usługowo-mieszkaniowej.
15. jeżeli działki będące przedmiotem sprzedaży nie będą objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, należy wskazać, czy w odniesieniu do poszczególnych działek została/zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu?
    Nie dotyczy.
16. jeżeli w odniesieniu do poszczególnych działek będących przedmiotem sprzedaży została/zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, należy wskazać kto występował/wystąpi o wydanie ww. decyzji?
    Współwłaściciele działek.
17. czy Pan A i/lub Pan B występowali/wystąpią do właściwych podmiotów o możliwość uzbrojenia zbywanych działek gruntu w przyłącza do sieci wodnej, gazowej lub elektrycznej?
    Nie.
18. czy działki będące przedmiotem sprzedaży były lub będą wykorzystywane przez Pana A i/lub Pana B wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług?
    Nie.
19. czy Panu A i/lub Panu B przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia działek będących przedmiotem sprzedaży?
    Nie przysługiwało.
20. w przypadku, gdy przedmiotem sprzedaży ma być również działka zabudowana murowanym budynkiem gospodarczym (jałownik) należy wskazać:
    1. w jaki sposób Pan A i Pan B wykorzystywali budynek od momentu nabycia do chwili obecnej?
    2. czy Pan A i/lub Pan B udostępniali lub będą udostępniać do dnia sprzedaży ww. budynek innym osobom na podstawie umowy: najmu, dzierżawy, użyczenia itp.? Jeżeli tak, to czy były/będą to umowy odpłatne, kiedy zostały zawarte oraz który ze współwłaścicieli działki – Pan A czy Pan B – pobierali lub pobierać będą z tego tytułu wynagrodzenie?
    3. czy w odniesieniu do budynku, doszło już do pierwszego zasiedlenia, tj. do pierwszego zajęcia (oddania do używania)? Jeżeli tak, to kiedy?
    4. czy między pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą upłynie okres dłuższy czy krótszy niż 2 lata?
    5. czy Pan A i/lub Pan B ponosili wydatki na ulepszenie budynku gospodarczego, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w odniesieniu do których mieli prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego? Jeżeli ponosili takie wydatki, to czy były one niższe niż 30% wartości początkowej nieruchomości i czy Panu A i/lub Panu B przysługiwało prawo do odliczenia podatku od tych wydatków?
    6. w przypadku, gdy ww. wydatki na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, należy wskazać, czy od ostatniego ulepszenia przekraczającego 30% wartości początkowej ww. budynku lub jego części obiekt ten został oddany do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu? Kiedy miało to miejsce oraz czy od tego momentu minął okres krótszy, czy okres dłuższy niż 2 lata?
    7. czy budynek był wykorzystywany przez Pana A i/lub Pana B wyłącznie do działalności gospodarczej zwolnionej od podatku od towarów i usług?
    Nie dotyczy, przedmiotem sprzedaży jest działka niezabudowana nr 417/244.
    
    

Wnioskodawca uważa, że sprzedaż działki nr 417/244 oraz ewentualna sprzedaż dalszych działek powstałych z podziału działek nr 412/244 i 413/244 objęta jest podatkiem VAT w stawce 23%, ponieważ Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielem gruntu podejmują aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 co skutkuje koniecznością uznania Wnioskodawcy i współwłaściciela za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług. Okoliczności podjęcia m.in. takich czynności, jak wystąpienie o dokonanie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, dzierżawa gruntu oraz działania marketingowe w celu sprzedaży stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami i mogą wskazywać na formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwała na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika z tytułu wykonania takiej czynności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie, które wpłynęło do tut. Organu w dniu 25 września 2018 r.):

1. Czy sprzedaż działki nr 417/244 podlega opodatkowaniu VAT w stawce 23%?
2. Czy sprzedaż kolejnych działek powstałych z podziału działek nr 412/244 i 413/244 objęta jest podatkiem VAT w stawce 23%?
   
   

Zdaniem Zainteresowanych, w przedstawionej sytuacji sprzedaż pierwszej działki, jak i kolejnych podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce 23%, ponieważ są to działki budowlane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasność nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1, z późn. zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

W myśl tego artykułu „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Podkreślić także należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi przecież wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Należy również podkreślić, że ww. sprawy dotyczyły osób fizycznych, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależne od woli tych osób, w grunt pod zabudowę.

W tym miejscu należy również wskazać, że osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości, czy jej części w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Powyższe potwierdzone zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., w sprawie C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, w którym stwierdzono, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w dniu 28 października 2016 r. Wnioskodawca zakupił z Panem B działki o nr 412/244 i 413/244. Zarówno Wnioskodawca, jak i współwłaściciel działki nie prowadzą działalności gospodarczej, nie są czynnymi, zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Zakupu dokonali z zamiarem zrealizowania na tym terenie inwestycji polegającej na budowie domu seniora, z której jednak Wnioskodawca i współwłaściciel się wycofali i teren w dalszym ciągu jest niezabudowany i niezagospodarowany z wyjątkiem murowanego budynku gospodarczego (jałownik) o pow. 480 m², wybudowanego w latach 70-tych XX w. na działce nr 413/244.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego definiuje ww. działki jako działki budowlane w rozumieniu artykułu 2 pkt 12 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, posiadające możliwość podłączenia do sieci energetycznej i wodnej.

Ponieważ zmieniły się plany Wnioskodawcy i współwłaściciela co do wykorzystania działek, podjęli Oni decyzję o zainicjowaniu procesu zmiany przeznaczenia gruntu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który obowiązuje dla tego terenu, tak by spektrum możliwego wykorzystania działek było jak najszersze. Zmiana planu miejscowego aktualnie się finalizuje.

W międzyczasie do Wnioskodawcy i współwłaściciela zwróciła się Spółka zewnętrzna zainteresowana zakupem części należącego do Wnioskodawcy i współwłaściciela gruntu – ok. 2300 m² powierzchni niezabudowanej, na którym planuje zrealizować inwestycję budowlaną.

Wnioskodawca i współwłaściciel podpisali więc umowę przedwstępną dotyczącą sprzedaży działki, która ma powstać w wyniku podziału gruntu. Podział nieruchomości odbywa się aktualnie na wniosek Wnioskodawcy i współwłaściciela i koszt Spółki zewnętrznej, z którą podpisali umowę przedwstępną.

Przedmiotem sprzedaży jest działka nr 417/244 o pow. 0,2673 ha wydzielona z działki o nr 413/244.

Grunt ten jest częścią działki nr 413/244, na której Wnioskodawca i współwłaściciel nie dokonali żadnych zmian typu ogrodzenie, przyłącza infrastrukturalne: woda, gaz itd. Wnioskodawca i współwłaściciel nie podjęli także żadnych działań marketingowych w celu zbycia gruntu. W przyszłości ewentualnie ww. osoby zamierzają dzielić pozostałe części gruntu i sprzedawać go zainteresowanym podmiotom.

Działki nr 412/244 i 413/244 zostały wydzierżawione w dniu 2 stycznia 2017 r. Spółce z o.o. Czynsz dla każdego współwłaściciela działki wynosi 1200 zł rocznie – umowa zawarta w dniu 2 stycznia 2017 r. Działki wykorzystywane będą przez Pana A i Pana B do momentu sprzedaży do dzierżawy Spółce.

Wnioskodawca i współwłaściciel nie prowadzili na nieruchomościach działalności rolniczej. Pan A i Pan B nabyli działkę będącą przedmiotem sprzedaży na podstawie umowy kupna – akt notarialny. Nabycie działek nie zostało opodatkowane podatkiem VAT.

Jedynym nakładem jaki został poniesiony to koszt zmiany warunków zabudowy (obecnie rozpatrywany jest wniosek Wnioskodawcy i współwłaściciela) z aktywności gospodarczej na usługowo-mieszkaniową. W opinii Gminy ww. zmiana może obniżyć wartość gruntu – z tego powodu Gmina zobowiązała Wnioskodawcę i współwłaściciela do oświadczenia, że nie będą rościć z tego powodu żadnych odszkodowań.

W dniu 14 maja 2018 r. została podpisana umowa pośrednictwa zbycia nieruchomości z firmą (…) na działkę o pow. 0,6 ha, która ma zostać wydzielona z działki nr 413/244.

Obecnie działki nr 412/244 i 413/244 są w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określone jako tereny aktywności gospodarczej. Do dnia sprzedaży powinna nastąpić zmiana z inicjatywy współwłaścicieli działek na teren zabudowy usługowo-mieszkaniowej.

Działki będące przedmiotem sprzedaży nie były i nie będą wykorzystywane przez Pana A i Pana B wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Panu A i Panu B nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia działek będących przedmiotem sprzedaży.

Przy tak przedstawionym opisie sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy sprzedaż działki nr 417/244 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce 23% oraz czy sprzedaż kolejnych działek powstałych z podziału działek nr 412/244 i 413/244 objęta jest podatkiem VAT w stawce 23%.

Jak wynika z powyżej cytowanych przepisów, określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.), który stanowi, że przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Stosownie do § 2 ww. przepisu, czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego/wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy/dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że świadczenie usług dzierżawy wykonywane jest w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy dzierżawy mają z definicji długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

Zatem biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że będąca usługą dzierżawa, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy dzierżawa będzie prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa dzierżawy, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

W konsekwencji dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ugruntowało się stanowisko, że czerpanie dochodów ze składnika majątku na podstawie umowy zawartej z jednym podmiotem wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. W orzeczeniu z dnia 4 grudnia 1990 r. w sprawie C-186/89 W. N. Van Tiem v. Staatssecretaris van Financiën uznano, że wynajem działki budowlanej wraz z prawem do wybudowania na niej i późniejszego użytkowania budynku, w zamian za roczny czynsz, jest prowadzeniem działalności gospodarczej. W innym wyroku z dnia 26 września 1996 r. w sprawie C-230/94 Renate Enkler przeciwko Finanzamt Hamburg stwierdzono, że wynajem majątku rzeczowego stanowi wykorzystanie tego majątku, które należy zaklasyfikować jako działalność gospodarczą w rozumieniu artykułu 9 ust. 2 VI Dyrektywy.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis sprawy wskazać należy, że Pan A i Pan B nie będą zbywać majątku osobistego, ale majątek nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej (inwestycji polegającej na budowie domu seniora) i wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Dokonując dostawy opisanych nieruchomości niezabudowanych, które są przedmiotem dzierżawy w celach zarobkowych, tj. skutkujących uzyskiwaniem korzyści majątkowych z tego tytułu, właściciele gruntu – Wnioskodawca i Zainteresowany niebędący stroną postępowania będą wypełniali przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Zatem sprzedaż nieruchomości niezabudowanych, tj. działki nr 417/244 oraz kolejnych działek powstałych z podziału działek nr 412/244 i 413/244 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a dokonujący dostawy współwłaściciele będą działali w związku z tą dostawą jako podatnicy podatku VAT. Wobec tego ww. czynność sprzedaży dokonana będzie w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę i Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania samodzielnej działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy. Skutkiem powyższego planowana przez Wnioskodawcę i Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania sprzedaż wskazanych nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać, że stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Jak wynika z treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane, zgodnie z regulacją art. 2 pkt 33 ustawy, rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanej (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945) reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

Stosowanie do art. 2 pkt 12 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ilekroć w ustawie jest mowa o działce budowlanej – należy przez to rozumieć nieruchomość gruntową lub działkę gruntu, której wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej spełniają wymogi realizacji obiektów budowlanych wynikające z odrębnych przepisów i aktów prawa miejscowego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości niezabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wskazał Wnioskodawca miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego definiuje działki nr 412/244 i 413/244 jako działki budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, posiadające możliwość podłączenia do sieci energetycznej i wodnej. Ponadto w opisie sprawy zaznaczono, że obecnie działki nr 412/244 i 413/244, a tym samym działka nr 417/244 wydzielona z działki nr 413/244, są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego – są terenem aktywności gospodarczej. Do dnia sprzedaży powinna nastąpić zmiana z inicjatywy współwłaścicieli działek na teren zabudowy usługowo-mieszkaniowej.

Tym samym, w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy, działki nr 412/244 i 413/244, jak i działka nr 417/244, stanowią teren budowlany. W konsekwencji dostawa działki nr 417/244 oraz kolejnych działek powstałych z podziału działek nr 412/244 i 413/244, jako dostawa terenów budowlanych, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Jednocześnie należy zauważyć, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku określone art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca działki będące przedmiotem sprzedaży nie były/nie będą wykorzystywane przez Pana A i Pana B wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Zatem w odniesieniu do dostawy działki nr 417/244 oraz kolejnych działek powstałych z podziału działek nr 412/244 i 413/244 nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że dostawa działki nr 417/244 oraz kolejnych działek powstałych z podziału działek nr 412/244 i 413/244 będzie opodatkowana VAT przy zastosowaniu właściwej stawki, tj. stawki podstawowej wynoszącej obecnie 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Ad. 1 i 2

Podsumowując, sprzedaż działki nr 417/244 podlega opodatkowaniu VAT w stawce 23%. Ponadto sprzedaż kolejnych działek powstałych z podziału działek nr 412/244 i 413/244 objęta będzie podatkiem VAT w stawce 23%.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 2 należy uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii ustalenia właściwej stawki podatku dla sprzedaży działki zabudowanej murowanym budynkiem gospodarczym (jałownikiem).

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.