Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.456.2018.2.RM
z 25 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2018 r. (data wpływu 24 lipca 2018 r.), uzupełnionym w dniu 17 października 2018 r. (data wpływu 19 października 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 5 października 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi polegającej na transporcie, pompowaniu i wylewaniu betonu do gotowej formy stawką podatku w wysokości 23% - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi polegającej na transporcie, pompowaniu i wylewaniu betonu do gotowej formy stawką podatku w wysokości 23%.

Wniosek uzupełniony został w dniu 17 października 2018 r. (data wpływu 19 października 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 5 października 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przeważającą działalnością jest usługa wykonywana przy użyciu pompy do betonu, polegająca na wylaniu/przepompowaniu betonu dostarczonego przez inny podmiot oraz transport drogowy towarów (betonu).

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, tj. Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku VAT.

W ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca zamierza zawierać ze swoimi Kontrahentami, będącymi zarówno generalnymi wykonawcami, jak i dalszymi podwykonawcami umowy, w ramach których będzie realizował na rzecz Kontrahentów usługi polegające na transporcie masy betonowej betonowozem na plac budowy, gdzie masa wypompowywana będzie przez Wnioskodawcę przy użyciu specjalistycznej pompy do gotowej formy (szalunku).

W ramach usługi Wnioskodawca będzie wykonywał na rzecz swoich Kontrahentów następujące czynności:

1. transport masy betonowej - czynność ta polega na odebraniu betonu z miejsca jego produkcji (miejsce to jest wskazywane przez kontrahenta) i jego przewozie na plac budowy, w miejsce wskazane przez Kontrahenta. Transport jest dokonywany przez podmiot trzeci, na zlecenie Wnioskodawcy. Podmiot trzeci, który dokonuje transportu masy betonowej wystawia na Wnioskodawcę fakturę za transport, a następnie Wnioskodawca obciąża Kontrahenta kosztem transportu towaru;
   
2. wypompowanie masy betonowej do gotowej formy - czynność ta polega na wypompowywaniu betonu za pomocą specjalistycznej pompy z betonowozu do szalunków znajdujących się na placu budowy;
   

- czynności te, będą przedmiotem świadczenia określonego w umowie pomiędzy Wnioskodawcą a jego kontrahentem. Powyższe czynności będą miały jednakowe znaczenie, tj. żadna z nich nie ma znaczenia dominującego. Po przekazaniu betonu Kontrahentom, Wnioskodawca nie będzie wykonywał żadnych prac przy jego użyciu. Wnioskodawca nie będzie zajmował się w szczególności rozprowadzaniem, wyrównywaniem lub wygładzaniem betonu.

Kontrahenci Wnioskodawcy świadczą na rzecz podmiotów trzecich, usługi budowlane wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT. Niektórzy z kontrahentów świadczą jednak inne usługi, które nie zostały wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT.

Powyższe wynika z faktu, że Wnioskodawca będzie świadczył usługi zarówno na rzecz wykonawców (którzy świadczą usługi budowlane wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT), jak i na rzecz dalszych podwykonawców, którzy świadczą usługi takie jak Wnioskodawca, tj. sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 52.24.19.0 „Pozostałe usługi przeładunku towarów”, które nie jest wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT.

W ramach wariantu 1, Wnioskodawca będzie wystawiał faktury, na których będą następujące pozycje:

• transport - wynagrodzenie za transport będzie uzależnione od ilości kilometrów od miejsca odbioru betonu wskazanego przez Kontrahenta do placu budowy wskazanego przez Kontrahenta;
• pompowanie betonu - wynagrodzenie Wnioskodawcy będzie płatne jako stawka za godzinę pompowanego betonu lub za m3 pompowanego betonu, w zależności od wydajności pomp na godzinę.
  
  

Transport betonu i pompowanie za pomocą pompy i wszelkie usługi związane z transportem i pompowaniem przy użyciu pompogruszki (także dojazd, postój powrót i wszystkie inne obciążenia związane z pracą pompogruszki zostały sklasyfikowane w grupowaniu 52.24.19.0 „Pozostałe usługi przeładunku towarów”.

Świadczenia wykonywane przez Wnioskodawcę Kontrahenci będą wykorzystywać do wykonywania czynności opodatkowanych (niezwolnionych) podatkiem VAT.

Wszyscy kontrahenci Wnioskodawcy będą zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT.

Kontrahenci Wnioskodawcy wykonują roboty ogólnobudowlane, w tym zajmują się budową dróg.

Świadczenia nabywane od Wnioskodawcy są przez Kontrahentów wykorzystywane do świadczenia usług budowlanych, na rzecz podmiotów trzecich. Wnioskodawca działa zatem w analizowanej sprawie w charakterze podwykonawcy, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym usługi świadczone przez Wnioskodawcę będą podlegały 23% stawce podatku VAT, bowiem będzie świadczył na rzecz Kontrahentów usługę polegającą na transporcie i pompowaniu betonu oraz jego wylewaniu do gotowej formy, która została sklasyfikowana w grupowaniu PKWiU 2008 - 52.24.19.0 „Pozostałe usługi przeładunku towarów” a takie podlegają stawce podatku VAT w wysokości 23%?

W ramach powyższego pytania Wnioskodawca nie oczekuje aby Organ określił jakie świadczenie realizuje Wnioskodawca oraz aby Organ potwierdził przyjętą przez Wnioskodawcę klasyfikację statystyczną dla opisanych świadczeń.

Stanowisko Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3 art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
   
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca, zgodnie zaś z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT w przypadkach wymienionych w ust. pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Podsumowując powołane powyżej regulacje należy stwierdzić, że mechanizm odwróconego obciążenia ma zastosowanie przy rozliczaniu podatku z tytułu świadczenia usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 ustawy o VAT (poz. 2-48) objętych wskazanymi w tym załączniku symbolami PKWiU, przez podwykonawcę.

Podwykonawcą będzie zaś każdy podmiot będący usługodawcą, który nie jest generalnym wykonawcą w ramach danej inwestycji budowlanej, przyjmującym zlecenie wykonania tej inwestycji bezpośrednio od inwestora.

Dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia konieczne jest kumulatywne spełnienie następujących przesłanek:

• usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT;
• usługodawcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny:
• dane świadczenie jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy o VAT;
• usługa jest świadczona przez podwykonawcę w rozumieniu art. 17 ust 1h ustawy o VAT.
  
  

W przedmiotowej sprawie należy zweryfikować, czy mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym, tj. czy sprzedawca dostarcza kupującemu jedno świadczenie, czy kilka odrębnych. W tym kontekście, za świadczenia odrębne uznać należy świadczenia wykonywane przez jednego świadczącego na rzecz jednego nabywcy, które nawet jeżeli są w pewien sposób powiązane, mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani też nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy będzie inna niż gdyby świadczenia te były uznane za świadczenie złożone. Ocena, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług, winna odbywać się w oparciu o to, czy wykonywane świadczenia wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Świadczenie złożone ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze, tj. takie które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy - wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa lub więcej, niezależnie opodatkowane świadczenia.

W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla Kontrahenta całość, nie powinno się jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeżeli więc wykonywanych jest kilka czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność.

Natomiast o tym, czy dane świadczenie kompleksowe stanowi dostawę towarów czy świadczenie usług, powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący. Jeżeli elementem dominującym będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności, to mimo że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

W przypadku czynności o charakterze kompleksowym, na które składa się czynność podstawowa oraz czynności pomocnicze niezbędne do wykonania czynności głównej, ustalając właściwą stawkę podatku od towarów i usług należy przyjmować jednolitą stawkę dla całego kompleksu czynności, biorąc pod uwagę charakter czynności podstawowej.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego powyżej, należy wskazać, że transport masy betonowej jak również wypompowanie masy betonowej do form (szalunków) przy użyciu pompy mają charakter równoważny. Powyższe wynika z faktu, że Kontrahent Wnioskodawcy będzie zamawiał kompleksową usługę transportu towaru oraz jego wypompowania do form/szalunków. Tym samym całość świadczenia Wnioskodawcy należy uznać za kompleksowe świadczenie usług, zatem dla usługi należy ustalić jednolitą stawkę podatku VAT.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 tej ustawy. Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz Kontrahentów - czynnych podatników VAT. Świadczenie Wnioskodawcy mieści się grupowaniu PKWiU 52.24.19.0 „Pozostałe usługi przeładunku towarów”, usługa ta nie została wymieniona w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT.

Z uwagi na powyższe, przepisy dotyczące odwróconego obciążenia przy rozliczaniu podatku należnego, nie mają w tym Wariancie zastosowania (bowiem nie zostały spełnione wszystkie przesłanki zastosowania tej instytucji - świadczenie Wnioskodawcy nie jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy o VAT). W ramach tego wariantu Wnioskodawca będzie działał w charakterze podwykonawcy, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy o VAT.

W konsekwencji powyższego, usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahentów w ramach wariantu 1 podlegają opodatkowaniu z zastosowaniem 23% stawki podatku VAT. Faktury wystawiane przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahentów, dokumentujące realizację świadczeń w ramach wariantu 1 będą zawierały 23% stawkę podatku VAT przy każdej pozycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu czy opodatkowanie danej czynności powinno nastąpić na zasadach ogólnych, czy też z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na klasyfikacji podanej przez Wnioskodawcę.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Zatem to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem realizowanych świadczeń. W przypadku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia to nabywca jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku, tym samym nabywca jest zobowiązany do wskazania właściwej klasyfikacji nabywanych świadczeń.

Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o klasyfikację PKWiU wskazaną przez Wnioskodawcę we wniosku. Zatem wydając niniejszą interpretację Organ, przyjął za Wnioskodawcą, że transport i pompowanie betonu za pomocą pompy oraz wszelkie usługi związane z transportem i pompowaniem betonu przy użyciu pompogruszki (dojazd, postój, powrót i wszystkie inne obciążenia związane z pracą pompogruszki) stanowią świadczenie usług sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU - 52.24.19.0 „Pozostałe usługi przeładunku towarów”.

Jednocześnie podkreślić należy, że w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednocześnie, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Przy tym, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8 usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN - podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

W przypadku, wystąpienia dalszych „podzleceń” podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia „podzleconych” usług budowlanych na zasadzie odwróconego obciążenia.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przeważającą działalnością jest usługa wykonywana przy użyciu pompy do betonu, polegająca na wylaniu/przepompowaniu betonu dostarczonego przez inny podmiot oraz transport drogowy towarów (betonu). Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku VAT. Również kontrahenci Wnioskodawcy będą zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT.

W ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca zamierza zawierać z Kontrahentami, będącymi zarówno generalnymi wykonawcami, jak i dalszymi podwykonawcami umowy, w ramach których będzie realizował na rzecz Kontrahentów usługi polegające na transporcie masy betonowej betonowozem na plac budowy, gdzie masa wypompowywana będzie przez Wnioskodawcę przy użyciu specjalistycznej pompy do gotowej formy (szalunku). Po przekazaniu betonu Kontrahentom, Wnioskodawca nie będzie wykonywał żadnych prac przy jego użyciu. Wnioskodawca nie będzie zajmował się w szczególności rozprowadzaniem, wyrównywaniem lub wygładzaniem betonu.

Transport betonu i pompowanie za pomocą pompy i wszelkie usługi związane z transportem i pompowaniem przy użyciu pompogruszki (także dojazd, postój, powrót i wszystkie inne obciążenia związane z pracą pompogruszki) zostały sklasyfikowane w grupowaniu 52.24.19.0 „Pozostałe usługi przeładunku towarów”.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy usługi świadczone przez Wnioskodawcę będą podlegały opodatkowaniu z zastosowaniem stawki podatku w wysokości 23%, bowiem Wnioskodawca będzie świadczył usługę polegającą na transporcie, wypompowaniu i wylewaniu betonu do gotowej formy, sklasyfikowaną w grupowaniu 52.24.19.0 „Pozostałe usługi przeładunku towarów”.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że ustalenie, czy dane świadczenie podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku - ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy stwierdzić, czy dane świadczenie stanowi usługę wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy o VAT a jeśli tak, to czy usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy.

Wnioskodawca zaklasyfikował realizowane przez siebie usługi polegające na transporcie, pompowaniu i wylewaniu masy betonowej do gotowej formy, do grupowania PKWiU 52.24.19.0 „Pozostałe usługi przeładunku towarów”. Należy wskazać, że usługi sklasyfikowane do grupowania PKWiU 52.24.19.0 nie zostały wymienione przez ustawodawcę w załączniku nr 14 do ustawy. Zatem skoro realizowane przez Wnioskodawcę usługi nie zostały wymienione w załączniku nr 14 do ustawy jako te, do których ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia, to tym samym w analizowanej sprawie nie są spełnione przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Przepis ten ma zastosowanie bowiem jedynie w odniesieniu do usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy świadczonych przez podwykonawcę, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy. W związku z powyższym usługi będące przedmiotem niniejszego wniosku nie wpisują się w mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego są realizowane. Zatem opodatkowanie świadczonych przez Wnioskodawcę usług powinno nastąpić na zasadach ogólnych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy zauważyć, że dla niektórych czynności ustawodawca przewiduje obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT. Jednak przepisy regulujące opodatkowanie podatkiem od towarów i usług nie zawierają szczególnych preferencji podatkowych, polegających na zastosowaniu zwolnienia lub obniżenia stawek podatku w odniesieniu do świadczonych usług polegających na transporcie, wypompowaniu i wylewaniu masy betonowej do gotowej formy, które Wnioskodawca zakwalifikował do grupowania PKWiU 52.24.19.0 „Pozostałe usługi przeładunku towarów”.

W konsekwencji, usługi świadczone przez Wnioskodawcę będą podlegały opodatkowaniu z zastosowaniem stawki podatku w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie opodatkowania usługi polegającej na transporcie, pompowaniu i wylewaniu betonu do gotowej formy stawką podatku w wysokości 23%. Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga natomiast innych kwestii, które zostały poruszone w treści złożonego wniosku lecz nie były przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy.

Ponadto Organ wskazuje, że w zakresie opodatkowania świadczeń, których dotyczyły pytania oznaczone we wniosku nr 2 i 3 (wariant 2 i 3) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018, poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.