Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.338.2018.2.ANK
z 25 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 sierpnia 2018 r. (data wpływu 21 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym 19 października 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do 15% opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w roku podatkowym 2018, ze względu na posiadanie statusu małego podatnika w rozumieniu art. 19 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do 15% opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w roku podatkowym 2018, ze względu na posiadanie statusu małego podatnika w rozumieniu art. 19 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego pismem z 9 października 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.338.2018.1.ANK wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano pismem z 16 października 2018 r. (data wpływu 19 października 2018 r.)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Fundusz Inwestycyjny S.A. (dalej jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest podmiotem prowadzącym działalność na terenie całego kraju. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest działalność finansowa, inwestycyjna oraz inkubacja nowych podmiotów z obszaru usług i nowych technologii. Celem prowadzonej działalności jest zaangażowanie Spółki w nadzorowanie i/lub zarządzanie innymi podmiotami. Spółka bierze pod uwagę również bezpośredni udział w zarządzaniu innymi podmiotami poprzez swoich przedstawicieli oraz planuje wspomagać inne podmioty w zakresie finansów, marketingu czy też technologii.

Spółka posiada siedzibę na terytorium Polski i podlega w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wpis do Krajowego Rejestru Sądowego nastąpił w dniu 27 czerwca 2016 r. Spółka przyjęła, że rok podatkowy jest tożsamy z rokiem kalendarzowym. Spółka prowadzi własną samodzielną działalność gospodarczą, a także jest komandytariuszem w spółce komandytowej. Wnioskodawca posiada udział w zysku w spółce komandytowej w wysokości 94,6%. Ze względu na wysokość przychodu, jaki Spółka osiągnęła w roku poprzednim, który nie przekraczał 1 200 000 euro, Spółka w 2017 r. spełniała przesłanki, aby uznać ją za małego podatnika zgodnie z definicją legalną określoną w art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „ustawa PDOP”). Za rok 2017 Spółka ze swojej działalności własnej osiągnęła przychód ze sprzedaży, pozwalający na uznanie jej za małego podatnika, a także osiągnęła przychód z tytułu udziałów w spółce komandytowej, którego nie łączyła z przychodami z działalności własnej.

W uzupełnieniu wniosku z 16 października 2018 r., wskazano, że w 2017 r. wielkość wszystkich przychodów Wnioskodawcy osiągniętych ze sprzedaży, tj. zarówno przychody z działalności prowadzonej samodzielnie, jak i z udziałów w spółce niebędącej osobą prawną przekraczają wartości wskazane w art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca wskazuje również, że w ramach samodzielnie prowadzonej działalności nie przekroczył wartości wskazanej w art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do 15% opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w roku podatkowym 2018 ze względu na posiadanie statusu małego podatnika w rozumieniu art. 19 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o PDOP?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o PDOP jest on w dalszym ciągu uprawniony do stosowania stawki 15% podatku dochodowego od osób prawnych za rok podatkowy 2018 ze względu na posiadanie statusu małego podatnika.

Przepisy odnośnie 15% stawki podatku dochodowego od osób prawnych zostały wprowadzone ustawą z dnia 5 września 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1550). Nowelizacja nadała nowe brzmienie ust. 1 w art. 19 ustawy o PDOP, wprowadzając nową stawkę podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości 15%, która została przewidziana dla małych podatników lub podatników rozpoczynających działalność.

Niniejsza nowelizacja nie zmodyfikowała w żaden sposób pojęcia „małego podatnika”. Zatem ustalenie statusu małego podatnika dla podatników następuje w oparciu o dotychczasową definicję, wskazaną w art. 4a ust. 10 ustawy o PDOP.

Pod pojęciem „małego podatnika” należy rozumieć podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

A zatem, dla ustalenia, czy Wnioskodawca w roku podatkowym 2018 jest uprawniony do stosowania 15% stawki podatku dochodowego od osób prawnych należy sprawdzić, czy przychody Spółki ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) osiągnięte w roku poprzedzającym, tj. 2017 nie przekroczyły równowartości kwoty 1 200 000 euro, przeliczonej na polską walutę.

W 2018 roku za małego podatnika uważa się podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) w roku 2017 nie przekroczyła kwoty 5 176 000 zł.

Patrząc na powyższą definicję małego podatnika, zawartą w ustawie o PDOP, należy zwrócić uwagę na jej literalne brzmienie. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż intencją ustawodawcy przy tworzeniu owego przepisu było wskazanie, że dla określenia statusu małego podatnika powinno się uwzględnić jedynie sprzedaż generowaną przez tego podatnika, z pominięciem sprzedaży wygenerowanej przez inny podmiot, w którym podatnik posiada wkłady. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, uzasadnione wydaje się przyjęcie, że dla określenia wartości sprzedaży w Spółce nie powinien on brać pod uwagę wartości sprzedaży, która została wygenerowana przez spółkę komandytową, w której jest wspólnikiem.

Ponadto z definicji małego podatnika wynika, że aby móc wskazać jakiś podmiot, jako małego podatnika, należy wziąć pod uwagę wartość sprzedaży brutto oraz uwzględnić kwotę sprzedaży. Jednak ustawodawca nie określił dla celów podatku dochodowego od osób prawnych pojęcia „sprzedaży”. Sprzedaż można określić z całą pewnością jako przychód ze sprzedaży towarów i usług lecz nie należy pojęcia „przychodu ze sprzedaży” i „przychodu” w rozumieniu ustaw podatkowych traktować jako pojęcia równoznaczne. Z całą pewnością „sprzedaży” na gruncie podatkowym nie należy też utożsamiać z jej definicją określoną w Kodeksie cywilnym, gdzie umowa sprzedaży jest umową przeniesienia wartości rzeczy (art. 535 Kodeksu cywilnego), gdyż jest to określenie zbyt wąskie dla celów podatkowych. Niewątpliwie ustawodawca definiując małego podatnika w art. 4a pkt 10 ustawy o PDOP nie miał na myśli jedynie przychodów z umów przeniesienia własności rzeczy, ale także z tytułu np. świadczenia usług, a więc - sprzedaży rozumianej zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, tj. jako odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju, eksportu towarów oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Za „przychody ze sprzedaży” można uznać więc przychody z tytułu odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług (a także eksportu czy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów). Nie wlicza się natomiast przychodów z innych niż sprzedaż tytułów - np. spłat wierzytelności nabytych, czy przychodów z odpłatnej cesji takich wierzytelności, niestanowiących sprzedaży w rozumieniu ustawy o VAT.

Z tego też powodu Wnioskodawca uważa, że aby móc ustalić status małego podatnika, powinien on wziąć pod uwagę jedynie przychód osiągnięty ze sprzedaży własnej dokonywanej przez spółkę, a nie cały przychód podatkowy za rok 2017. Interpretując przepis definiujący małego podatnika, należałoby uwzględnić przychody ze sprzedaży Wnioskodawcy, w tym także zwolnione z podatku dochodowego, z wyłączeniem przychodów osiąganych z innego tytułu niż sprzedaż.

Wnioskodawca uważa, że powinno się zwrócić szczególną uwagę na fakt, że pojęcie małego podatnika jest konstruowane poprzez odniesienie się do wartości sprzedaży brutto (łącznie z należnym podatkiem VAT). Ma to istotne znaczenie z tego względu, iż dla spółek osobowych podatnikami podatku od towarów i usług są same spółki, a nie ich wspólnicy. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są m.in. jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Spółka osobowa zatem może być samodzielnym podmiotem podatku od towarów i usług (VAT). Podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży dokonywanej przez spółkę osobową zdecydowanie nie będą wspólnicy tej spółki. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, jednoznacznie wynika, że skoro spółka osobowa może być samodzielnym podmiotem podatku VAT, to nie powinien on zliczać jej przychodu z sprzedaży (w części odpowiadającej posiadanym przez niego udziałom) do celów określenia statusu małego podatnika.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r. będzie miał prawo do kontynuacji opodatkowania 15% stawką podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 lit. 2 (winno być: art. 19 ust.1 pkt 2 lit. a) ustawy o PDOP, ponieważ nie ma on obowiązku łączyć przychodu ze sprzedaży w spółce komandytowej, której jest wspólnikiem i późniejszej wypłaty zysku z tej spółki, do przychodów ze sprzedaży osiąganych z własnej działalności gospodarczej, w celu ustalenia statusu małego podatnika, zgodnie z definicją zawartą w art. 4a ust. 10 ustawy o UDOP.

Podobne stanowisko dla sposobu ustalenia statusu małego podatnika, które przekłada się w następnej kolejności na stosowanie ustaw podatkowych zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w indywidualnej interpretacji z 14 stycznia 2009 r. (sygn. ITPB1/415-608/08/AK), który w swoim uzasadnieniu wprost wskazał, że „przy ocenie, czy podmiot prowadzący działalność spełnia kryteria małego podatnika, należy wziąć pod uwagę wartość przychodów ze sprzedaży dokonywanej w ramach działalności prowadzonej indywidualnie, a wielkość przychodów z posiadanego udziału w spółce pozostaje bez znaczenia”. Podobnie wypowiedział się także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji z 29 maja 2013 r. (sygn. IPPB1/415-441/13-2/EC), który wskazał, iż „dokonując oceny, czy Wnioskodawca spełnia kryteria małego podatnika, w celu ustalenia limitu, o którym mowa w art. 4a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy brać pod uwagę wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) osobno dla każdego z podmiotów, w ramach których prowadzona jest działalność gospodarcza”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 updop).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 updop podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a i art. 24b, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;
   
2. 15% podstawy opodatkowania - w przypadku:
   
   1. małych podatników,
   2. podatników rozpoczynających działalność - w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność.
   
   
   

W art. 19 ust. 1a updop, ustawodawca przewiduje ograniczenie możliwości stosowania stawki 15% dla podatników rozpoczynających działalność, którzy powstali w wyniku szeregu wskazanych w nim operacji restrukturyzacyjnych. W myśl tego przepisu podatnik, który został utworzony:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo
2. w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo
3. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1.000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, albo
4. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników

-nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Ponadto, z treści art. 19 ust. 1b updop, wynika, że przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do podatkowych grup kapitałowych.

Zgodnie z art. 4a pkt 10 updop, ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Spółka komandytowa jest osobową spółką handlową. Szczegółowe uregulowania dotyczące zasad funkcjonowania tego rodzaju spółek zostały uregulowane w art. 102-124 ustawy z dnia 15 września 2000 r. (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1577 z późn. zm., dalej: „KSH”).

W myśl art. 102 KSH, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Spółka komandytowa będąca spółką osobową nie posiadającą osobowości prawnej, nie jest podatnikiem podatków dochodowych. Opodatkowaniu podlegają dochody poszczególnych wspólników spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce komandytowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem jest osoba prawna, to dochód z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 5 ust. 1 updop przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Przychody z zysków kapitałowych, przypisane wspólnikowi na podstawie ust. 1, zwiększają przychody wspólnika uzyskane z tego źródła (art. 5 ust. 1a updop). Zasady wyrażone w ust. 1 i 1a stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 updop).

Biorąc powyższe pod uwagę, należy podkreślić, że dochody spółek osobowych (w tym m.in. spółek komandytowych), przypisuje się wspólnikom tych spółek proporcjonalnie do posiadanych w nich udziałów. Spółki te bowiem są transparentne podatkowo, co oznacza, że wypracowany przez nie zysk nie jest bezpośrednio opodatkowany podatkiem dochodowym na poziomie spółek. Podatnikami podatku dochodowego są bowiem odrębnie wszyscy wspólnicy, a opodatkowaniu podlega dochód uzyskiwany przez każdego ze wspólników z osobna. W istocie zatem, dochody osoby prawnej (np. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) z udziałów w spółce komandytowej pochodzą ze sprzedaży prowadzonej przez spółkę komandytową, która podatkowo jednak zaliczana jest do działalności gospodarczej spółki z o.o.

W konsekwencji, dla potrzeb ustalenia statusu „małego podatnika”, o którym mowa w art. 4a pkt 10 updop, należy brać pod uwagę wartość całej sprzedaży, dokonywanej przez Spółkę, która w rozpatrywanej sprawie jest podatnikiem zarówno w odniesieniu do osiągniętego przez nią dochodu (opodatkowanie na poziomie samej Spółki), jak i w odniesieniu do dochodu uzyskiwanego ze sprzedaży dokonywanej przez spółkę komandytową, proporcjonalnie do posiadanych w niej udziałów (opodatkowanie na poziomie wspólników spółki komandytowej). Zatem, limit 1.200.000 euro należy odnieść do sumy wartości przychodów z obu źródeł.

Reasumując, w celu ustalenia statusu podatnika, należy wziąć pod uwagę zarówno przychody ze sprzedaży dokonywanej przez samą Spółkę, jak i sprzedaż dokonywaną przez spółkę komandytową, w której Wnioskodawca jest komandytariuszem, proporcjonalnie do posiadanych w niej udziałów.

W przypadku przedstawionym we wniosku, ze względu na fakt, że wielkość wszystkich przychodów Wnioskodawcy osiągniętych ze sprzedaży, tj. zarówno przychody z działalności prowadzonej samodzielnie, jak i z udziałów w spółce niebędącej osobą prawną, przekroczyły w 2017 r. wartości wskazane w art. 4a pkt 10 updop, tj. 1.200.000 euro, Wnioskodawca nie spełnia przesłanek aby uznać go za małego podatnika zgodnie z definicją określoną w art. 4a pkt 10 updop. Wnioskodawcy nie będzie zatem przysługiwało prawo do 15% opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych ze względu na to, że nie posiada statusu małego podatnika, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 lit. a updop.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą ponadto zostały wydane w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Nie są natomiast wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawianego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. św. Mikołaja 78/79 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.