Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.719.2017.1.RM
z 16 stycznia 2018 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2017 r. (data wpływu 11 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla usług serwisowych (pytanie nr 2) – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 11 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla usług serwisowych (pytanie nr 2).
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca Sp. z o.o. prowadzi działalność handlową w zakresie sprzedaży okien, drzwi, klamek, parapetów (zakup od producentów), a także usługową w zakresie usług budowlano-montażowych. Spółka podpisała umowę z Inwestorem na budowę zespołu 2 (A i B) budynków mieszkalnych wielorodzinnych z garażem podziemnym, zagospodarowaniem terenu oraz infrastrukturą towarzyszącą.
Przedmiotem tej umowy jest wykonanie robót budowlanych dotyczących budynku jako całości, od podstaw, a nie wykonanie odrębnych robót budowlanych dotyczących poszczególnych lokali. Z umowy podpisanej z Inwestorem wynika, że budowa dotyczy całości budynku. Nie wynika z umowy wprost, że prace wykonywane przez Spółkę dotyczą powierzchni użytkowych.
Celem Inwestora jest nabycie jednej kompleksowej usługi polegającej na wybudowaniu całości budynku.
Część prac wynikających z powyższej umowy może być zlecona podwykonawcom.
Budynek został zakwalifikowany do kategorii XIII jako budynek mieszkalny stałego zamieszkania.
Pozwolenie na budowę: 218/16 z dnia 1 czerwca 2016 r. wydane przez Prezydenta Miasta. W budynku oprócz lokali mieszkalnych znajdują się klatki schodowe, korytarze, pomieszczenia techniczne, komórki lokatorskie, balkony, tarasy utwardzone, tarasy zielone oraz wielostanowiskowy garaż podziemny.
Powierzchnia netto budynków - 2 772,53 m2;
Powierzchnia wspólna budynku (komórki lokatorskie, pom. na odpady, instalacje, rowerownia) - 89,58 m2;
Powierzchnia garażu podziemnego - 619,96 m2;
Komunikacja wewnętrzna (przedsionek p.poż, schody, szacht windy, komunikacja) - 206,30 m2; Dach zielony - 15,52 m2;
Powierzchnia 15 mieszkań wraz z antresolami do 150 m2 - 1 367,32 m2;
Powierzchnia balkonów, tarasów utwardzonych i tarasów zielonych - 473,85 m2.
Nieruchomość składa się z 2 budynków (A i B), w których jest 15 lokali mieszkalnych i 18 miejsc postojowych w garażu podziemnym.
Budynek, którego dotyczy świadczona przez Wnioskodawcę kompleksowa usługa budowlana będąca przedmiotem zapytania sklasyfikowany jest według PKOB jako budynek o trzech lub więcej mieszkań (PKOB 1122).
Przedmiotem usług serwisowych wykonywanych w ramach umów serwisowych są roboty ogólnobudowlane, montażowe, instalacyjne, wykończeniowe.
Roboty te zlecane są podwykonawcom z chwilą zgłoszenia przez Inwestora Wnioskodawcy usterek, które wymagają poprawek w ramach serwisu.
Usługi dokumentowane są fakturami, w których w pozycji faktury „nazwa/rodzaj towaru lub usługi” wpisywana jest nazwa usługi, którą podwykonawca wykonał w ramach serwisu i oznaczona jest budowa, której ta usługa dotyczy np. usługa hydrauliczna w budynku mieszkalnym, wynagrodzenie ustalane jest na podstawie bieżącej wyceny usługi.
Wnioskodawca będzie nabywał usługi serwisowe od podwykonawców na inne potrzeby czyli w tym przypadku na rzecz Inwestora, który zlecił wykonanie robót budowlanych dotyczących budynku i ma prawo żądać od Wnioskodawcy usunięcia usterek w ramach umowy i uzgodnionego wynagrodzenia. Usługi serwisowe będą wykonywane po zakończeniu budowy i zafakturowaniu Inwestora przez Wnioskodawcę.
Poniżej symbol PKWiU usług jakie mogą być wykorzystane w ramach usług serwisowych:
PKWiU 41.00.40.0, PKWiU 43.21.10.2, PKWiU 43.22.11.0, PKWiU 43.22.12.0, PKWiU 43.22.20.0, PKWiU 43.29.11.0, PKWiU 43.31.10.0, PKWiU 43.32.10.0, PKWiU 43.34.10.0, PKWiU 43.34.20.0, PKWiU 43.39.19.0, PKWiU 43.91.11.0, PKWiU 43.91.19.0, PKWiU 43.99.10.0, PKWiU 43.99.50.0, PKWiU 43.99.70.0, PKWiU 43.99.90.0.
Podwykonawcy świadczący usługi serwisowe ma rzecz Wnioskodawcy są czynnymi podatnikami VAT i ich sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.
Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie oznaczone nr 2:
Czy usługi serwisowe (realizowane w ramach umowy po zakończeniu budowy, związane z usunięciem usterek) wykonywane przez podwykonawców Wnioskodawcy będą objęte odwrotnym obciążeniem?
Zdaniem Wnioskodawcy:
Usługi serwisowe realizowane w ramach umowy po zakończeniu budowy związane z usunięciem usterek, wykonywane przez podwykonawców, opodatkowane będą mechanizmem odwrotnego obciążenia ponieważ ich koszt został uwzględniony już w umowie z Inwestorem i mieści się w fakturach wystawianych w trakcie budowy.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu czy opodatkowanie danej czynności powinno nastąpić z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na klasyfikacji podanej przez Wnioskodawcę.
Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.
Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.
Zatem to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem realizowanych świadczeń. W przypadku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia to nabywca jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku, tym samym nabywca jest zobowiązany do dokonania klasyfikacji nabywanych świadczeń.
Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.
W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.) opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.
Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach działalności gospodarczej. W świetle powołanych przepisów przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie, które nie jest dostawą towarów, świadczone na rzecz innego podmiotu. Jednocześnie jak wynika z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie.
Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę. Zatem odpłatne świadczenie usług może zostać opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy świadczącym usługę i jej beneficjentem istnieje stosunek prawny, w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.
Zgodnie z art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
- usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
- usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
Przy tym, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy - w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.
W myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8 usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.
Załącznik nr 14 do ustawy zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.
Powołany art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, w sytuacji gdy usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.
Transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.
W przypadku, wystąpienia dalszych „podzleceń” podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia „podzleconych” usług na zasadzie odwróconego obciążenia.
Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN - podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).
Zatem, ustalenie czy dane świadczenie podlega rozliczeniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku – ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdej sytuacji należy zbadać, czy spełnione są następujące warunki:
- usługodawcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
- usługobiorcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
- dane świadczenie jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz
- usługa jest świadczona przez podwykonawcę.
Dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia wszystkie wymienione powyżej warunki muszą być spełnione łącznie. W konsekwencji niespełnienie chociażby jednego z tych warunków eliminuje zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł z Inwestorem umowę dotyczącą budowy zespołu dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych (A i B) z garażem podziemnym, zagospodarowaniem terenu oraz infrastrukturą towarzyszącą. Celem Inwestora jest nabycie jednej kompleksowej usługi polegającej na wybudowaniu całości budynku.
W ramach zawartej umowy i uzgodnionego wynagrodzenia, Inwestor ma prawo żądać od Wnioskodawcy usunięcia stwierdzonych usterek. Z chwilą zgłoszenia przez Inwestora usterek wymagających poprawek w ramach serwisu, Wnioskodawca zleca podwykonawcom wykonanie prac serwisowych (roboty ogólnobudowlane, montażowe, instalacyjne, wykończeniowe). Wnioskodawca wskazał, że w ramach usług serwisowych mogą wystąpić świadczenia zaklasyfikowane do następujących grupowań PKWiU: 41.00.40.0, 43.21.10.2, 43.22.11.0, 43.22.12.0, 43.22.20.0, 43.29.11.0, 43.31.10.0, 43.32.10.0, 43.34.10.0, 43.34.20.0, 43.39.19.0, 43.91.11.0, 43.91.19.0, 43.99.10.0, 43.99.50.0, 43.99.70.0 oraz 43.99.90.0.
Realizacja powyższych usług dokumentowana jest fakturami, w których w pozycji „nazwa/rodzaj towaru lub usługi” wskazana jest nazwa usługi, którą podwykonawca wykonał w ramach serwisu (np. usługa hydrauliczna) oraz adres budowy, której ta usługa dotyczy. Wynagrodzenie ustalane jest na podstawie bieżącej wyceny usługi. Wnioskodawca będzie nabywał od podwykonawców przedmiotowe usługi serwisowe w celu realizacji świadczenia na rzecz Inwestora. Usługi serwisowe będą wykonywane po zakończeniu budowy i wystawieniu faktury przez Wnioskodawcę na rzecz Inwestora.
Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.
Podwykonawcy świadczący usługi serwisowe ma rzecz Wnioskodawcy są czynnymi podatnikami VAT i ich sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.
W tak przedstawionych okolicznościach sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość czy wykonywane przez podwykonawców usługi serwisowe podlegają opodatkowaniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia.
Jak wynika z treści wniosku umowa łącząca Wnioskodawcę z Inwestorem przewiduje, że w razie stwierdzenia przez Inwestora usterek dot. wykonanych prac Wnioskodawca zobowiązany jest do ich usunięcia. Wnioskodawca zleca wykonanie prac mających na celu usunięcie usterek podmiotom trzecim (podwykonawcom).
Analiza przedstawionych okoliczności sprawy i obowiązujących przepisów prawa prowadzi do wniosku, że czynności realizowane przez podwykonawców na rzecz Wnioskodawcy stanowią świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Jak wskazano powyżej aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie pozostające w bezpośrednim związku ze świadczoną usługą. Z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę. W analizowanej sprawie, na zlecenie Wnioskodawcy podwykonawcy wykonują usługi serwisowe, które służą realizacji zobowiązań Wnioskodawcy względem Inwestora. Za świadczone usługi podwykonawcy otrzymują wynagrodzenie ustalane na podstawie bieżącej wyceny usługi. Tym samym realizacja przez podwykonawców usług serwisowych, do wykonania których zobowiązany jest Wnioskodawca jest świadczeniem usług na jego rzecz. Usługi te mają charakter odpłatny i w konsekwencji podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.
Podwykonawcą jest podmiot wykonujący pracę na zlecenie głównego wykonawcy. Zatem podmiot wykonujący usługi serwisowe zlecone przez Wnioskodawcę (podwykonawca) działa w charakterze podwykonawcy, w rozumieniu art. 17 ust. 1h ustawy. Należy bowiem zauważyć, że na podstawie umowy zawartej z Inwestorem, podmiotem zobowiązanym do wykonania usług serwisowych jest Wnioskodawca, natomiast umowa zawarta z podwykonawcą jest konsekwencją stosunku prawnego istniejącego między Wnioskodawcą a Inwestorem. Wnioskodawca nie nabywa od podwykonawcy usług serwisowych w celu zaspokojenia własnych potrzeb, lecz po to by wywiązać się ze zobowiązań umownych wobec Inwestora. Powyższe pozwala zatem przyjąć, że w analizowanej sprawie Wnioskodawca jest głównym wykonawcą usług w stosunku do Inwestora, natomiast podwykonawca działa względem Wnioskodawcy w charakterze podwykonawcy, w rozumieniu art. 17 ust. 1h ustawy.
Jak wcześniej wskazano, w sytuacji gdy usługodawca świadczy jako podwykonawca usługi wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy i jednocześnie spełnione są przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wówczas znajduje zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia.
Wnioskodawca zaklasyfikował usługi serwisowe do grupowań PKWiU 41.00.40.0, 43.21.10.2, 43.22.11.0, 43.22.12.0, 43.22.20.0, 43.29.11.0, 43.31.10.0, 43.32.10.0, 43.34.10.0, 43.34.20.0, 43.39.19.0, 43.91.11.0, 43.91.19.0, 43.99.10.0, 43.99.50.0, 43.99.70.0 oraz 43.99.90.0. Wskazać należy, że wszystkie ww. grupowania zostały przez ustawodawcę wskazane w załączniku nr 14 do ustawy.
Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny oraz podmiot wykonujący usługi serwisowe jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 i jednocześnie jak wskazano w niniejszej interpretacji wykonując usługi serwisowe wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy działa względem Wnioskodawcy w charakterze podwykonawcy, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy to tym samym spełnione są przesłanki, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy.
W konsekwencji, w analizowanym przypadku usługi serwisowe realizowane na rzecz Wnioskodawcy, które jak wskazał Wnioskodawca zaklasyfikowane są do grupowań PKWiU: 41.00.40.0, 43.21.10.2, 43.22.11.0, 43.22.12.0, 43.22.20.0, 43.29.11.0, 43.31.10.0, 43.32.10.0, 43.34.10.0, 43.34.20.0, 43.39.19.0, 43.91.11.0, 43.91.19.0, 43.99.10.0, 43.99.50.0, 43.99.70.0 i 43.99.90.0 podlegają opodatkowaniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia, a podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku jest Wnioskodawca jako nabywca usług. Tym samym Wnioskodawca, nabywając usługi serwisowe będzie działał jako podatnik, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy oraz będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla usług serwisowych (pytanie nr 2) należało uznać za prawidłowe.
Jednocześnie wskazać należy, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do usług serwisowych (pytanie nr 2). Natomiast w kwestii dotyczącej stawki podatku dla usługi budowlanej polegającej na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego (pytanie nr 1) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.