Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB2.4511.854.2016.7.18-S.MK
z 17 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 sierpnia 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 508/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 31 października 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2016 r. (data wpływu 24 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 stycznia 2017 r. (data wpływu 27 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia własności nasadzeń, urządzeń oraz obiektów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2016 r. wpłynął do Organu podatkowego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia własności nasadzeń, urządzeń oraz obiektów.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 18 stycznia 2017 r., nr 1061-IPTPB2.4511.854.2016.1.MK, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 19 stycznia 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 23 stycznia 2017 r.). W dniu 27 stycznia 2017 r. (nadano w dniu 25 stycznia 2017 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 15 lutego 2017 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację nr 1061-IPTPB2.4511.854.2016.2.MK, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy stwierdzając, że dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż prawa do nasadzeń, obiektów i urządzeń znajdujących się na działce na terenie rodzinnych ogrodów działkowych stanowi przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego przeniesienia praw majątkowych związanych z prawem do ww. działki Wnioskodawca, będzie mógł zaliczyć wydatki pozostające w związku z uzyskanym przychodem, poniesione w celu osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia jego źródła, jeżeli ich poniesienie zostało prawidłowo udokumentowane. Zatem, na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek wykazania przychodu uzyskanego z tego źródła i rozliczenia dochodu łącznie z innymi dochodami osiągniętymi w 2016 r. oraz opodatkowania według skali podatkowej w zeznaniu podatkowym (PIT-36) składanym, stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, tj. 30 kwietnia 2017 r.

Wnioskodawca na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 15 lutego 2017 r., nr 1061-IPTPB2.4511.854.2016.2.MK, wniósł pismem z dnia 23 lutego 2017 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej pismem z dnia 21 marca 2017 r. nr 1061-IPTPB2.4511.854.2016.3.MK, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca złożył na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 15 lutego 2017 r., nr 1061-IPTPB2.4511.854.2016.2.MK, skargę z dnia 3 kwietnia 2017 r. (data wpływu 7 kwietnia 2017 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 17 sierpnia 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 508/17, uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 15 lutego 2017 r. nr 1061-IPTPB2.4511.854.2016.2.MK. Sąd stwierdził, że ustawodawca wyraźnie rozgraniczył prawo do działki i jego charakter od prawa własności nasadzeń, obiektów i urządzeń wykonanych lub nabytych ze środków finansowych działkowca. Zatem, Wnioskodawca zasadnie podniósł zarzut naruszenia przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wywodząc, że wynagrodzenie ze sprzedaży nasadzeń, urządzeń i obiektów powinno być klasyfikowane jako przychód z odpłatnego zbycia rzeczy. Sąd podkreślił, że zasadność stanowiska Strony znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 3660/16.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia własności nasadzeń, urządzeń oraz obiektów, wymaga ponownego rozpatrzenia przez Organ podatkowy.

Stosownie do art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) postępowania dotyczące wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 1, przejmuje Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Działka pracownicza stanowiła część działek przynależnych do Rodzinnych Ogródków Działkowych (dalej: ROD) w rozumieniu ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz. U. z 2014 r., poz. 40). Oczywiste jest, że na gruncie tej ustawy, działkowicz nie jest właścicielem działki ani w rozumieniu cywilistycznym słowa „własność”, ani w rozumieniu prawno–podatkowym terminu „własność”. Konkluzja ta wynika z tego, że działkowicz zobligowany jest do ponoszenia opłat na rzecz ROD z tytułu dzierżawy ogródka działkowego (ROD zapewne jest użytkownikiem wieczystym gruntu, na którym zlokalizowane są poszczególne działki). Działkowicz nie jest również podatnikiem podatku gruntowego (od nieruchomości), gdyż nie występuje jako podmiot – właściciel gruntu o cechach działki pracowniczej.

Co do zasady, sprzedający działkę (osiągający dochód ze sprzedaży) nie jest zobligowany do posiadania informacji na temat potwierdzenia (bądź zaprzeczenia), czy zbycie praw do działki otrzymało pozytywną akceptację ROD (można się domyślać, że tego rodzaju akceptacja jest oczywista). Nie ma również znaczenia przedmiot nasadzeń oraz obiektów znajdujących się na działce. Kwestia nasadzeń i obiektów na działce jest kryterium oceny przez nabywcę możliwości nabycia prawa do działki za ustaloną cenę.

Oczywistą kwestią jest również to, że skoro działkowiec działkę posiadał i użytkował oraz ponosił za nią opłaty na rzecz ROD, to zgodne to było z właściwą ustawą określającą prawa działkowców oraz użytkowania działki. Przedmiotem sprzedaży w istocie było prawo do użytkowania działki, które to prawo zostało przyznane Wnioskodawcy uchwałą Prezydium Wojewódzkiego Zarządu Polskiego Związku Działkowców z dnia 10 czerwca 1991 r.

W ocenie Wnioskodawcy, prawo do działki w ramach ROD, to jedynie tytuł prawny uprawniający do korzystania z działki, co nie ma nic wspólnego ani z własnością, ani z użytkowaniem wieczystym. Z tego tytułu działkowicze płacą na rzecz ROD opłatę, tj. rodzaj dzierżawy działkowej, co związane jest z czasowym dysponowaniem (użytkowaniem) działki.

Konkludując, działkowiec ma prawo użytkowania działki bez prawa wieczystego użytkowania gruntu. Natomiast – choć kłóci się to z zasadami ogólnymi Kodeksu cywilnego – własnością działkowicza są nasadzenia (rośliny) na działce oraz ewentualne obiekty działkowe. Owe obiekty – w przypadku Wnioskodawcy – powstały na zasadzie działań własnych. Tak więc, przedmiotem sprzedaży działki nie jest sama działka w rozumieniu prawa do ziemi, a jedynie rodzaj nasadzeń, obiekty działkowe oraz ogólne walory estetyczne działki i jej lokalizacji. Te więc składniki (materialne i niematerialne) mogą być przedmiotem transakcji kupna – sprzedaży albo przeniesienia praw.

Zgodnie z art. 41 ustawy o ROD, działkowiec w drodze umowy (potwierdzonej notarialnie) może przenieść prawa i obowiązki wynikające z prawa do działki na rzecz innej osoby pełnoletniej. Ta sprzedaż – w ocenie Wnioskodawcy – nie ma nic wspólnego ze sprzedażą prawa do wieczystego użytkowania, którego to prawa działkowiec nie posiada.

Wobec powyższego – osiągnięta kwota pieniężna, jaką Wnioskodawca otrzymał od kupującego działkę, w istocie stanowi ekwiwalent za włożoną w działkę pracę, której materialnym wyrazem był wygląd działki oraz nasadzenia i obiekty działkowe (w przypadku Wnioskodawcy skromna altana bez podpiwniczeń i bez prądu, zbita samodzielnie, a nie kupiona, aktualnie wymagająca raczej rozbiórki niż remontu). Otrzymaną zapłatę należy więc traktować w kategoriach zbycia własności tzw. innych rzeczy, o których stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten wskazuje źródło przychodu w postaci sprzedaży innych rzeczy – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, rozliczenia rocznego dokonuje w zeznaniu podatkowym PIT-37.

Wszelkie nasadzenia na działce (krzewy owocowe i drzewka) były wieloletnie, podobnie jak wspomniana altana – niewątpliwie sprzedaż nasadzeń i obiektu altany, nastąpiła po okresie dłuższym niż pół roku od ich pozyskania (o czym jedynie Wnioskodawca może zaświadczyć, gdyż wszystkie nasadzenia i owa altanka realizowane były na początku lat 90-tych ubiegłego wieku). W konsekwencji, tzw. sprzedaż działki, a w istocie przeniesienie praw do korzystania z działki ROD w zamian za otrzymaną zapłatę w kwocie 4 500 zł, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a osiągnięty przychód nie powinien być wykazany w zeznaniu rocznym PIT-37.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze sfinalizowaniem umowy przeniesienia praw do działki Rodzinnego Ogródka Działkowego – osiągnięty dochód z tytułu przeniesienia własności nasadzeń, urządzeń i obiektów na działce Wnioskodawca, powinien rozliczyć na zasadzie wynikającej ze:

• sprzedaży prawa majątkowego – z konsekwencją rozliczenia podatku dochodowego (PIT-37) na ogólnych zasadach, kumulując dochód z praw majątkowych z dochodami pozostałymi, czy też
  

• sprzedaży własności (ruchomości, nasadzeń, obiektów) – uznając, że doszło do sprzedaży tzw. „innych rzeczy” (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r.)?
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, w istocie doszło do sprzedaży jedynie tzw. „innych rzeczy”, co oznacza, że Wnioskodawca nie powinien rozliczać sfinalizowania umowy przeniesienia praw do działki ROD na zasadach ogólnych, tj. bez kumulowania tego dochodu z dochodami ze stosunku pracy, w ramach rozliczenia PIT – 37 za 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku prawomocnego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 sierpnia 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 508/17.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów, z których przychód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)–c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca przeniósł prawo do użytkowania działki, które zostało przyznane uchwałą Prezydium Wojewódzkiego Zarządu Polskiego Związku Działkowców z dnia 10 czerwca 1991 r. Działka pracownicza stanowiła część działek przynależnych do Rodzinnych Ogródków Działkowych (dalej: ROD). Kwota 4 500 zł, jaką Wnioskodawca otrzymał od kupującego działkę, w istocie stanowi ekwiwalent za włożoną w działkę pracę, której materialnym wyrazem był wygląd działki oraz nasadzenia i obiekty działkowe (w przypadku Wnioskodawcy skromna altana bez podpiwniczeń i bez prądu). Wszelkie nasadzenia na działce (krzewy owocowe i drzewka) były wieloletnie, podobnie jak altana – niewątpliwie sprzedaż nasadzeń i obiektu altany, nastąpiła po okresie dłuższym, niż pół roku od ich pozyskania, o czym jedynie Wnioskodawca może zaświadczyć, gdyż wszystkie nasadzenia i altanka realizowane były na początku lat 90-tych ubiegłego wieku.

W świetle przytoczonych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanu faktycznego istotna dla niniejszego rozstrzygnięcia jest kwalifikacja do odpowiedniego źródła, przychodu osiągniętego przez Wnioskodawcę w związku z przeniesieniem prawa do użytkowania działki i sprzedaży nasadzeń, urządzeń i obiektów (altany).

Należy wyjaśnić, że do dnia 18 stycznia 2014 r. obowiązywały przepisy ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz. U. Nr 169, poz. 1419, z późn. zm.), zaś z dniem 19 stycznia 2014 r. weszła w życie ustawa z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz. U. z 2014 r., poz. 40, z późn. zm.).

W myśl art. 9 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych, rodzinne ogrody działkowe zakładane są na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego oraz Polskiego Związku Działkowców. Jak stanowi art. 14 ust. 1 ww. ustawy, Polski Związek Działkowców ustanawia w drodze uchwały na rzecz swojego członka bezpłatne i bezterminowe prawo używania działki i pobierania z niej pożytków (użytkowanie działki). Z kolei, zgodnie z art. 14 ust. 2 ww. ustawy, na wniosek osoby wymienionej w ust. 1, Polski Związek Działkowców ustanawia na jej rzecz prawo użytkowania działki – w rozumieniu Kodeksu cywilnego – w drodze umowy cywilnoprawnej zawartej w formie aktu notarialnego, jeżeli grunty wchodzące w skład rodzinnego ogrodu działkowego znajdują się w użytkowaniu wieczystym Polskiego Związku Działkowców lub stanowią jego własność.

Natomiast z dniem 19 stycznia 2014 r., prawo używania działki i pobierania z niej pożytków (użytkowanie działki) ustanowione na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych, przekształca się – w myśl art. 66 pkt 2 ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych – w prawo do działki w rozumieniu tej ustawy, ustanawiane w drodze umowy dzierżawy działkowej.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych, ustanowienie prawa do działki następuje na podstawie umowy dzierżawy działkowej. Umowa, o której mowa w ust. 1, zawierana jest pomiędzy stowarzyszeniem ogrodowym a pełnoletnią osobą fizyczną. Umowa może być również zawarta z małżonkiem działkowca, jeżeli żąda ustanowienia prawa do działki wspólnie ze swoim współmałżonkiem. Umowa nie może być zawarta w celu ustanowienia prawa do więcej niż jednej działki (art. 27 ust. 2 tej ustawy).

Przez umowę dzierżawy działkowej stowarzyszenie ogrodowe zobowiązuje się, w myśl art. 28 ust. 1 obowiązującej ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, oddać działkowcowi działkę na czas nieoznaczony do używania i pobierania z niej pożytków, a działkowiec zobowiązuje się używać działkę zgodnie z jej przeznaczeniem, przestrzegać regulaminu oraz uiszczać opłaty ogrodowe.

Umowa, o której mowa w ust. 1:

• może określać wysokość czynszu albo sposób ustalenia wysokości czynszu oraz termin jego płatności, wyłącznie w przypadku gdy stowarzyszenie ogrodowe jest zobowiązane do uiszczania na rzecz właściciela gruntu opłat z tytułu użytkowania albo użytkowania wieczystego nieruchomości zajmowanej przez ROD (art. 28 ust. 2 ww. ustawy),
  

• jest zawierana w formie pisemnej pod rygorem nieważności (art. 28 ust. 3 ww. ustawy).
  
  

Zgodnie z art. 28 ust. 4-6 przytoczonej ustawy, na wniosek działkowca, dzierżawa działkowa podlega ujawnieniu w księdze wieczystej, przy czym do tego typu dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące dzierżawy, zaś do jej ochrony odpowiednio przepisy o ochronie własności.

Ponadto, jak stanowi art. 30 ust. 1 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, działkowiec ma prawo zagospodarować działkę i wyposażyć ją w odpowiednie obiekty i urządzenia zgodnie z przepisami ustawy oraz regulaminem. Z kolei nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce, wykonane lub nabyte ze środków finansowych działkowca, stanowią jego własność (art. 30 ust. 2 ww. ustawy).

Analiza przepisów ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych prowadzi do wniosku, że pod pojęciem obiektów i urządzeń, o których mowa w tym przepisie, rozumieć należy tylko takie obiekty i urządzenia, które wzniesione zostały na działce zgodnie z postanowieniami ustawy i regulaminu, a dzięki którym, wykonanie prawa dzierżawy działkowej staje się możliwe (tzn. takie, które pozwalają na korzystanie z działki zgodnie z jej przeznaczeniem). Mogą być to więc altana oraz budynki gospodarcze, a także ogrodzenia i urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne, które – zgodnie z odrębnymi przepisami – nie wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Pod pojęciem tym nie mogą się więc zawierać inne składniki majątkowe znajdujące się na działce, takie jak wyposażenie altan ogrodowych, np. meble, sprzęt kuchenny, czy też sprzęt i narzędzia ogrodnicze wykorzystywany do prac. Przedmioty te, nie są związane z faktem posiadania prawa dzierżawy działkowej, a jedynie z faktycznym korzystaniem z działki. Za nasadzenia z kolei, uznać należy wszelkie rośliny posadzone przez działkowca lub nabyte przez niego wraz z prawem do działki.

Nowe zasady zbywania praw do działki zostały ustanowione w art. 41 ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych, zgodnie z którym działkowiec, w drodze umowy, może przenieść prawa i obowiązki wynikające z prawa do działki na rzecz pełnoletniej osoby fizycznej (przeniesienie praw do działki). Umowę zawiera się w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi (ust. 1 ww. ustawy). Skuteczność przeniesienia praw do działki zależy od zatwierdzenia przez stowarzyszenie ogrodowe (ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 42 ust. 2 ww. ustawy, w razie przeniesienia praw do działki warunki zapłaty i wysokość wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, określa umowa, o której mowa w art. 41 ust. 1.

W odniesieniu do odpłatnego zbycia rzeczy tj. altany i nasadzeń, podkreślić należy, że z uwagi na brak definicji pojęcia „nieruchomości” i „rzeczy” w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy odwołać się do odpowiednich przepisów prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu Kodeksu są tylko przedmioty materialne.

W myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W przypadku nieruchomości budynkowej istotą wyróżnienia jej jako nieruchomości jest spełnienie przesłanek bycia rzeczą (art. 45 Kodeksu cywilnego) i posiadanie cech budynku jako konstrukcji trwale związanej z gruntem, który ponadto może stanowić odrębny od gruntu przedmiot własności, co musi mieć oparcie w przepisie szczególnym.

Natomiast zawartą w art. 45 ww. Kodeksu legalną definicję rzeczy, w literaturze powszechnie akceptuje się w ten sposób, że przedmiotami materialnymi są takie części przyrody, w stanie pierwotnym lub przetworzonym, które są na tyle wyodrębnione spośród innych (naturalnie lub sztucznie) w sposób umożliwiający ich traktowanie w stosunkach społecznych i gospodarczych jako dobra samoistne. Na pojęcie „rzeczy” składają się więc dwie cechy o charakterze konstytutywnym: materialny ich charakter i wyodrębnienie z przyrody, czyli muszą mieć samoistny byt materialny. Stąd też, rzeczami są wyłącznie materialne części przyrody, przy czym nie ma znaczenia ich wartość materialna, chodzi tu o materialną postać.

Omawiane nasadzenia, obiekty i urządzenia spełniają definicję rzeczy zawartą w art. 45 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 47 § 1-3 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania (art. 48 Kodeksu cywilnego). Zgodnie z zasadą prawa superficies solo cedit (to co jest na powierzchni przypada gruntowi) odnoszącą się do związania własności budynku wzniesionego na gruncie z własnością tego gruntu, częścią składową gruntu są wszystkie rzeczy trwale złączone z tą nieruchomością.

Wyjątek od ogólnej reguły zawartej w art. 48 Kodeksu cywilnego stanowi przepis art. 30 ust. 2 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, zgodnie z którym nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce, wykonane lub nabyte ze środków finansowych działkowca, stanowią jego własność.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz opisany we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że w przypadku przeniesienia prawa do działki przynależnej do Rodzinnych Ogródków

Działkowych oraz odpłatnego zbycia znajdujących się na działce nasadzeń i obiektów (altany), dokonanego po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie nie dojdzie do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca wskazał bowiem, że altana została wybudowana na początku lat 90 ubiegłego wieku, podobnie nasadzenia krzewów i drzewek owocowych były dokonywane w tym samym okresie czasu.

Mając na uwadze prawomocne orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 sierpnia 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 508/17, przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że dokonane odpłatne przeniesienie prawa własności nasadzeń, urządzeń i obiektów (altany) znajdujących się na działce przynależnej do Rodzinnych Ogródków Działkowych, należy kwalifikować do źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. jako odpłatne zbycie innych rzeczy. Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu ww. odpłatnego zbycia, ponieważ od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie przez Niego nasadzeń, urządzeń i obiektów (altany) upłynął okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, ww. odpłatne zbycie nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej jest prawidłowe.

Tutejszy Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….. w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.