Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.776.2017.2.MW
z 26 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2017r. (data wpływu 31 października 2017r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 grudnia 2017r. (data wpływu 22 grudnia 2017r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych z tytułu wykonywania usług przewozowych
  

• braku ograniczenia możliwości odliczenia podatku naliczonego i obowiązku stosowania art. 86 ust. 2a i następne ustawy, w związku ze zniesieniem przez Miasto odpłatności za korzystanie z usług komunikacji miejskiej, realizowanych przez Spółkę
  

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych z tytułu wykonywania usług przewozowych
  

• braku ograniczenia możliwości odliczenia podatku naliczonego i obowiązku stosowania art. 86 ust. 2a i następne ustawy, w związku ze zniesieniem przez Miasto odpłatności za korzystanie z usług komunikacji miejskiej, realizowanych przez Spółkę
  

• prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Starego Taboru i Nowego Taboru.
  
  

Wniosek uzupełniono w dniu 22 grudnia 2017r. w zakresie prawa reprezentacji, opisu stanu sprawy oraz o doprecyzowanie kwestii przedmiotu wniosku i uiszczonej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Miejski Zakład Komunikacji Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka” lub „MZK”) została powołana aktem notarialnym podpisanym w dniu 7 maja 1993 r. na podstawie uchwały z dnia 8 marca 1993 r. nr …Rady Miejskiej w …, której jedynym udziałowcem jest Miasto … (dalej także „Miasto”). Podstawowym celem działalności Spółki jest wykonywanie zadania własnego Miasta …, czyli zaspokajanie zbiorowych potrzeb społeczności lokalnej w zakresie transportu zbiorowego autobusowego, wynikającego z art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446). Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W dniu 25 czerwca 2009 r. została zawarta Umowa nr … pomiędzy MZK, a Miastem … o świadczenie usług publicznych w komunikacji miejskiej autobusowej na terenie Miasta … (dalej zwana „Umową”). Przedmiotem Umowy jest zlecenie Spółce świadczenia w okresie od dnia 25 czerwca 2009 r. do 31 grudnia 2018 r. usług przewozowych na liniach autobusowych na terenie Miasta … w zamian za rekompensatę. Obecnie trwają prace nad zawarciem analogicznej umowy na kolejny okres rozliczeniowy.

Zgodnie z postanowieniami Umowy, w ramach usług przewozowych, Spółka jest zobowiązana m.in. do:

1. wykonywania odpłatnych przewozów pasażerskich,
2. zapewnienia właściwej jakości świadczonych usług,
3. emisji i sprzedaży biletów,
4. opracowania i utrzymania zgodnie z obowiązującymi przepisami informacji przystankowej,
5. należytej dbałości o zewnętrzny i wewnętrzny wygląd autobusów oraz do zapewnienia ich czystości oraz właściwego stanu technicznego,
6. wyposażenia taboru w odpowiednią liczbę kasowników,
7. zapewnienia systemu łączności bezpośredniej pomiędzy kierowcami, a służbami dyspozytorskimi Spółki we wszystkich autobusach,
8. umieszczania w autobusach informacji o obowiązujących przepisach porządkowych oraz komunikatów dla pasażerów, i inne.
   
   

Spółka ponosi odpowiedzialność za szkody powstałe w związku z wykonywaniem przez nią usług przewozowych.

W rozdziale VI Umowy pt. "Przychody i koszty Spółki, wielkość zadań przewozowych i wynagrodzenie", strony określiły podział i prognozowaną wielkość przychodów i kosztów dla MZK w poszczególnych latach obowiązywania Umowy. Na przychody Spółki - zgodnie z pierwotnym brzmieniem Umowy - składają się:

1. przychody ze sprzedaży usług przewozowych na rzecz Miasta … (wynagrodzenie wyliczone z narzutem rozsądnego zysku 6%),
2. przychody ze sprzedaży biletów przez Spółkę.
   
   

Wielkość pracy przewozowej wykonywanej przez Spółkę określono pod nazwą obliczeniową "wozokilometra płatnego". Wysokość stawki za wozokilometr płatny ustala się w oparciu o kalkulację zawartą w rocznym planie rzeczowo - finansowym przedkładanym przez Spółkę Miastu. Prognozowane stawki za wozokilometr płatny określono w załączniku do Umowy. Wpływy z tytułu opłat za przejazd oraz innych opłat pobieranych od pasażerów (brak odpowiedniego dokumentu przewozu) ustalonych Uchwałą Rady Miejskiej w …, która określała wysokość cen biletów za przejazd, zgodnie z Umową stanowiły przychód Spółki.

W związku z powierzeniem Spółce przez Miasto ww. zadania, Spółka otrzymuje z tytułu wykonywanych usług przewozowych wynagrodzenie. Wynagrodzenie stanowi iloczyn wykonanych wozokilometrów płatnych i obowiązującej w danym roku stawki jednostkowej za 1 wozokilometr płatny. W Umowie Strony ustaliły maksymalne stawki odpłatności za wykonane usługi i zadania przewozowe w kolejnych latach obowiązywania Umowy. Wynagrodzenie jest wypłacane zaliczkowo w trakcie roku w okresach opisanych w Umowie. Spółka w trakcie roku wystawia faktury sprzedaży z tytułu wykonania usług przewozowych w granicach administracyjnych Miasta …, wraz z określoną wartością netto i wykazanym podatkiem należnym.

Zgodnie z Umową, wielkość stawki odpłatności i pracy przewozowej (liczba wozokilometrów wynikająca z potrzeb przewozowych za dany rok) mogą zmieniać się z zastrzeżeniem zachowania ustalonych w umowie maksymalnych kwot odpłatności rocznej na kolejne lata oraz przy uwzględnieniu corocznych wyników audytu. Audyt ma na celu ustalenie czy wielkość środków finansowych przekazywanych przez Miasto Spółce na finansowanie usług przewozowych odpowiada rzeczywistym kosztom wraz z rozsądnym zyskiem oraz polskimi i europejskimi przepisami w zakresie pomocy publicznej, prawa konkurencji i zamówień publicznych. Rekompensata - zgodnie z Umową - to ustalona zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu i Rady (WE) Nr 1370/2007 z dnia 23 października 2007 r. - prognozowany maksymalny poziom środków finansowych zabezpieczonych w budżecie Miasta na realizację Umowy. Audyt ma na celu zbadanie, czy kwota środków przekazywana przez Miasto Spółce pokrywa koszty świadczenia usług na rzecz Gminy przy uwzględnieniu rozsądnego zysku (wyeliminowanie nadmiernej lub niedostatecznej wysokości rekompensaty). Audyt jest wykonywany po zakończeniu roku obrotowego (kalendarzowego). Przy ustalaniu rekompensaty uwzględnia się wysokość faktycznych kosztów świadczenia usług poniesionych przez Spółkę w okresie rozliczeniowym, za który rekompensata jest obliczana. Wysokość tych kosztów jest pomniejszana o przychody uzyskane ze sprzedaży biletów, przestrzeni reklamowej, dzierżawy przez Spółkę autobusów. Do tak ustalonej ostatecznie kwoty rekompensaty odnoszona jest wysokość wynagrodzenia wypłaconego Spółce (wozokilometry płatne x stawka za kilometr). Jeżeli wypłacone w trakcie roku wynagrodzenie jest niższe niż obliczona wysokość rekompensaty, wówczas Miasto dopłaca brakującą kwotę.

Strony Umowy określiły również, że ustalona na dany rok stawka odpłatności za jeden wozokilometr płatny może ulec zmianie z zastrzeżeniem ustalonych maksymalnych kwot odpłatności rocznej (maksymalnej rekompensaty) oraz przy uwzględnieniu corocznego Audytu. Rozliczenie rekompensaty następuje poprzez wystawienie dla Miasta faktury korygującej zwiększającej/zmniejszającej kwotę należnego Spółce wynagrodzenia.

W dniu 28 maja 2015 r. Rada Miejska w … podjęła uchwałę nr … na podstawie, której wprowadziła bezpłatne przejazdy lokalnym transportem zbiorowym w granicach administracyjnych Miasta …, realizowanych przez MZK Sp. z o.o. Aneksem nr … z dnia 22 lipca 2015 r. wprowadzono zmiany do Umowy. W związku z uchwałą Spółka nie będzie uzyskiwać przychodów ze sprzedaży biletów. W rozliczeniu rekompensaty za rok 2016, kwoty przychodów ze sprzedaży biletów nie pomniejszały i nie będą pomniejszały w latach następnych podstawy obliczenia adekwatnego wynagrodzenia Spółki (wyznaczanego poprzez poziom rekompensaty).

W ramach wykonywanych usług przewozowych Spółka wykorzystuje tabor dzierżawiony od Miasta. Spółka zawarła z Miastem … w dniu 25 czerwca 2009 r. umowę dzierżawy autobusów w celu świadczenia usług publicznych w komunikacji miejskiej autobusowej na terenie Miasta … w związku z podjętą przez Radę Miejską uchwałą Nr … z dnia 25 czerwca 2009 r. Umowa dzierżawy została zawarta na okres od dnia 1 sierpnia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. (dalej także „Stary Tabor”). Zgodnie z umową dzierżawy Spółka jest zobowiązana do zapłaty miesięcznego czynszu dzierżawnego na podstawie faktury wystawianej przez Miasto. Miasto opodatkowuje przedmiotowe usługi podatkiem od towarów i usług. W Umowie wyraźnie wskazano, że będzie ona realizowana pod warunkiem zakupu przez Miasto autobusów, które miały być przedmiotem umowy, z wykorzystaniem środków UE. Autobusy zostały przez Miasto nabyte i przyjęte do używania w czerwcu 2011 r.

Ponadto Miasto zamierza przekazać Spółce w formie aportu nowe autobusy (dalej „Nowy Tabor”), które mają zostać zakupione po dniu złożenia niniejszego wniosku. Miasto ubiega się o dofinansowanie zakupu pojazdów ze środków UE. Zamiar wykorzystania autobusów do wykonania czynności opodatkowanych przez Miasto został wyrażony na etapie przygotowania studium wykonalności. W „Studium wykonalności projektu pn. Zakup taboru niskoemisyjnego dla publicznego transportu zbiorowego w mieście … wraz z budową i przebudową niezbędnej infrastruktury” wskazano, że operatorem zakupionego w ramach projektu taboru autobusowego będzie Spółka. Zgodnie ze studium „Tabor zakupiony w ramach projektu, jak również pozostałe elementy przewidziane w budżecie projektu, po zakończeniu realizacji projektu pozostaną własnością Wnioskodawcy - Miasta …. Takie składniki majątkowe jak zakupione autobusy, czy stacje mobilne ładowania pojazdów zostaną przekazane operatorowi MZK Sp. z o.o. w …, na podstawie umowy dzierżawy, która zostanie zawarta na okres nie dłuższy, niż czas obowiązywania umowy o świadczenie usług publicznych. Przekazane środki majątkowe wykorzystywane będą do realizacji świadczenia usług publicznych w miejskiej komunikacji zbiorowej na terenie …".

Z uwagi na przeprowadzone analizy Miasto uznało, że zadeklarowane pierwotnie przeznaczenie nie będzie adekwatne i w piśmie z dnia 4 sierpnia 2017 r. skierowanym do Urzędu Marszałkowskiego Województwa … dokonało zmian we wniosku. Wskazano, że „Po przeanalizowaniu zapisów przedłożonej umowy o świadczenie usług publicznych w komunikacji miejskiej autobusowej, w świetle informacji przedstawionych w przedmiotowej uwadze, Wnioskodawca podjął decyzję o zmianie sposobu przekazania zakupionego taboru z umowy dzierżawy na aport. W związku z powyższym, przedkłada się poprawiony projekt umowy wykonawczej, w której wskazuje się sposób przekazania zakupywanego taboru. Ponadto, zgodnie z uwagą, w aktualnym projekcie umowy wykonawczej zawarto zapis, iż wniesienie do Spółki taboru wraz ze stacjami ładowania oraz aplikacji mobilnej w formie aportu będzie miało wpływ na ustalenie poziomu rekompensaty.

W przyszłości Spółka otrzyma aport w postaci Starego Taboru i Nowego Taboru. Spółka zakłada, że Miasto opodatkuje dostawę towarów w ramach aportu. Uzyskane w formie aportu pojazdy będą wykorzystywane do wykonywania odpłatnych usług przewozowych na rzecz Miasta. Poza wykonywaniem usług przewozowych, Spółka nie wykonuje czynności niepodlegających opodatkowaniu. Osiąga także przychody ze sprzedaży usług wynajmu, reklamy, garażowania, warsztatowych, złomu, a także z odsetek od środków zgromadzonych na rachunkach bankowych.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż w ocenie MZK, środki pieniężne, wynikające z porównania wysokości ustalonej rekompensaty z wysokością otrzymanego w trakcie roku wynagrodzenia z tytułu wykonywania usług przewozowych - w zakresie nadwyżki ponad kwotę wynagrodzenia określonego zgodnie z Umową stanowią dopłatę do usług świadczonych na rzecz Miasta …. Jak wskazano w stanie faktycznym wniosku, objęte pytaniem środki stanowią różnicę między wyliczoną rekompensatą, a wypłaconym w trakcie roku wynagrodzeniem. Wnioskodawca wskazuje jednak, że udzielenie odpowiedzi na pytanie zadane w piśmie z dnia 20 grudnia 2017 r. czy powyższe środki stanowią dopłatę do ceny stanowi w istocie przedmiot interpretacji, zaś odpowiedź na to pytanie nie należy do sfery stanu faktycznego, ale oceny co do zastosowania w sprawie art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (wskazanego w poz. 69 wniosku).

Pomiędzy MZK a Miastem … w dniu 25 czerwca 2009 r. została zawarta Umowa nr … o świadczenie usług publicznych w komunikacji miejskiej autobusowej na terenie Miasta …. W ramach Umowy MZK świadczy usługi przewozu na terenie Miasta … w zamian za rekompensatę. W związku z powierzeniem Spółce przez Miasto ww. zadania Spółka otrzymuje z tytułu wykonywanych usług przewozowych wynagrodzenie. Wynagrodzenie jest wypłacane zaliczkowo w trakcie roku w okresach opisanych w Umowie. Na realizacje Umowy została przewidziana rekompensata, czyli prognozowany maksymalny poziom środków finansowych zabezpieczonych w budżecie Miasta na jej realizację. Dla prawidłowego ustalenia rekompensaty bierze się pod uwagę wysokość poniesionych kosztów, pomniejszonych o uzyskane przychody przez Spółkę (np. dzierżawa autobusów). Po ustaleniu kwoty rekompensaty, jest ona porównywana do wysokości wypłaconego wynagrodzenia Spółce. W sytuacji, gdy zostało wypłacone niższe wynagrodzenie niż ustalona rekompensata, Miasto dopłaca brakującą kwotę.

Pytaniem nr 1 Wnioskodawca wnosi w istocie o ocenę przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, czy środki objęte tym pytaniem stanowią dopłatę do ceny świadczonych usług lub podwyższenie tej ceny (jak wskazano w stanie faktycznym wniosku), tj. o ocenę zastosowania do tych środków art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r.

Zakresem pytania nr 2 do złożonego wniosku objęte są czynności związane z działalnością na rzecz Miasta …, tj. świadczenie usług przewozu i ponoszenie kosztów związanych z utrzymaniem i eksploatacją środków transportu. Spółka dąży do ustalenia, czy – w razie uznania, że środki, których dotyczy pytanie nr 1 wniosku, nie podlegają opodatkowaniu jako element wynagrodzenia za świadczenie usług przewozowych na rzecz Miasta - prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu kosztów eksploatacji taboru transportowego, a także kosztów ogólnych Spółki zostanie ograniczone przepisami art. 86 ust. 2a i n. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. W razie uznania, że środki, których dotyczy pytanie nr 1 nie podlegają podatkowi, Spółka nie będzie w stanie wyodrębnić bezpośrednich kosztów, związanych z otrzymanym od Miasta świadczeniem pieniężnym niepodlegającym podatkowi.

Wnioskodawca będzie wykorzystywał nabyte towary i usługi do świadczenia opisanych we wniosku usług przewozowych na rzecz Miasta …. Mając na względzie stan faktyczny wniosku w zakresie zasad kształtowania wynagrodzenia (tj. porównania kwoty ustalonej rekompensaty z wypłaconym w trakcie roku wynagrodzeniem), udzielenie odpowiedzi na to pytanie wezwania wymaga najpierw - dokonania przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej oceny zastosowania w sprawie art. 29a ust. 1 w odniesieniu do pytania nr 1 wniosku. Jak wskazał Wnioskodawca w stanowisku do pytania nr 1, ponieważ środki otrzymane od Miasta — w jego ocenie – stanowią podwyższenie ceny, to nabywane towary i usługi związane są z wykonywaniem działalności opodatkowanej. Zagadnienie to należy jednak do zakresu oceny, co do zastosowania w sprawie art. 5 ust. 1, art. 15 ust. 1 i 2 i 6, art. 29a ust. 1 w zw. z art. 86 ust. 2a i n. ustawy z dnia 11 marca 2004 r., a nie do stanu faktycznego.

Wnioskodawca nie będzie wykorzystywać nabywanych towarów i usług do działalności zwolnionej od opodatkowania.

Wnioskodawca będzie świadczył odpłatne usługi przewozu na rzecz Miasta …. W odniesieniu do ustalenia, czy w całości czynności Wnioskodawcy stanowić będą odpłatną działalność gospodarczą, wskazać należy na uwagi poczynione powyżej. Rolą Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej jest ocenić, czy z uwagi na to, że:

1. Wnioskodawca otrzymuje w trakcie roku wynagrodzenie (opodatkowane) za usługi przewozowe
2. po zakończeniu roku otrzymuje dodatkowe świadczenie, wynikające z porównania kwoty rekompensaty z otrzymanym wynagrodzeniem,

otrzymane środki podlegają opodatkowaniu (jako podwyższenie ceny), a w konsekwencji usługi Wnioskodawcy są w całości opodatkowane i w całości stanowią działalność gospodarczą, czy też - jeśli Organ uzna, że otrzymane środki nie podlegają podatkowi, to w części nie stanowią tym samym działalności gospodarczej. W zakresie pytania nr 2 wniosku oraz oceny co do zastosowania art. 86 ust. 2a i n. ustawy mieści się również ocena, czy dane czynności stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy.

Nie istnieje możliwość przyporządkowania wydatków związanych z wykonywaniem usług przewozowych w całości do celów wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zakładając uznanie, że w części odpowiadającej otrzymanym środkom, działalność ta nie stanowi działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nabędzie Stary i Nowy Tabor w związku z wykonywaniem usług przewozowych na rzecz Miasta. Mając na względzie zasady ustalania wynagrodzenia w roku 2016 i jak wskazano we wniosku „w latach następnych", zdaniem Wnioskodawcy nabywany tabor będzie służył wykonywaniu czynności opodatkowanych, tj. świadczenie odpłatnych usług przewozowych na rzecz Miasta ….

Wnioskodawca w związku z nabyciem Starego i Nowego Taboru otrzyma faktury z wykazanymi kwotami podarku VAT od Miasta ….

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy otrzymywane przez Spółkę po zakończeniu roku obrotowego środki pieniężne, wynikające z porównania wysokości ustalonej rekompensaty z wysokością otrzymanego w trakcie roku wynagrodzenia z tytułu wykonywania usług przewozowych - w zakresie nadwyżki ponad kwotę wynagrodzenia określonego zgodnie z Umową - podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
2. Czy zniesienie przez Miasto odpłatności za korzystanie z usług komunikacji miejskiej, realizowanych przez Spółkę, powoduje ograniczenie możliwości odliczenia podatku naliczonego i obowiązek odliczania podatku z zastosowaniem sposobu określenia proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a i n. ustawy z dnia 11 marca 2004 r.?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Otrzymywane przez Spółkę po zakończeniu roku obrotowego środki pieniężne, wynikające z porównania wysokości ustalonej rekompensaty z wysokością otrzymanego w trakcie roku wynagrodzenia z tytułu wykonywania usług przewozowych – w zakresie nadwyżki ponad kwotę wynagrodzenia określonego zgodnie z Umową - podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stanowią bowiem podwyższenie ceny usług wykonywanych przez Spółkę.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Zatem na podstawie powyższych przepisów, do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się wszystkie kwoty należne z tytułu świadczenia usług, w tym dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi.

Sposób wyliczenia świadczenia, wynikający z porównania wysokości ustalonej rekompensaty z wysokością otrzymanego w trakcie roku wynagrodzenia z tytułu wykonywania usług przewozowych, metodologia ustalenia rekompensaty i jej wpływ na rozliczenie Spółki z Miastem w sposób bezpośredni wskazuje, że rekompensata stanowi element kalkulacyjny wynagrodzenia za wykonywanie usług przewozowych. Rekompensata stanowi określony z uwzględnieniem przepisów prawa w zakresie pomocy publicznej, poziom wynagrodzenia spółki realizującej zadanie publiczne.

Wysokość rekompensaty nie może powodować niedopuszczalnej pomocy publicznej, ale musi również zapewnić pokrycie kosztów działalności oraz zapewnić rozsądny zysk z tej działalności. Jak wynika z zawartej umowy, usługi przewozowe Spółka wykonuje odpłatnie. Poziom odpłatności (wynagrodzenia należnego zgodnie z Umową) wyznaczają: wielkość stawki za wozokilometr płatny oraz liczba wozokilometrów wynikająca z potrzeb przewozowych za dany rok.

Wartości te mogą zmieniać się z zastrzeżeniem zachowania ustalonych w umowie maksymalnych kwot odpłatności rocznej na kolejne lata oraz przy uwzględnieniu corocznych wyników audytu. Audyt ma na celu ustalenie czy wielkość środków finansowych przekazywanych przez Miasto Spółce na finansowanie usług przewozowych odpowiada rzeczywistym kosztom wraz z rozsądnym zyskiem oraz polskimi i europejskimi przepisami w zakresie pomocy publicznej, prawa konkurencji i zamówień publicznych. Rekompensata - zgodnie z Umową - to ustalona zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu i Rady (WE) Nr 1370/2007 z dnia 23 października 2007 r - prognozowany maksymalny poziom środków finansowych zabezpieczonych w budżecie Miasta na realizacje Umowy. Audyt ma na celu zbadanie, czy kwota środków przekazywana przez Miasto Spółce pokrywa koszty świadczenia usług na rzecz Gminy przy uwzględnieniu rozsądnego zysku (wyeliminowanie nadmiernej lub niedostatecznej wysokości rekompensaty).

Przy ustalaniu rekompensaty uwzględnia się wysokość faktycznych kosztów poniesionych przez Spółkę w okresie rozliczeniowym, za który rekompensata jest obliczana. Wysokość tych kosztów jest umniejszana o przychody uzyskane ze sprzedaży biletów, przestrzeni reklamowej, dzierżawy przez Spółkę autobusów. Do tak ustalonej ostatecznie kwoty rekompensaty odnoszona jest wysokość wynagrodzenia wypłaconego Spółce (wozokilometry płatne x stawka za kilometr). Jeżeli wypłacone wynagrodzenie jest niższe niż obliczona wysokość rekompensaty, wówczas Miasto dopłaca brakującą kwotę.

W świetle powyższego nie ulega wątpliwości, że kwota rekompensaty ponad wartość wypłaconego Spółce wynagrodzenia (ustalona po przeprowadzeniu Audytu) stanowi podwyższenie wynagrodzenia w rozumieniu art. 29a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na powyższe nie ma wpływu okoliczność wprowadzenia nieodpłatnej komunikacji miejskiej, bowiem zwolnienie mieszkańców z opłat ma wyłącznie ten skutek, że przy kalkulacji rekompensaty nie wystąpi element zmniejszający koszty świadczenia usług, tj. przychody ze sprzedaży biletów. Za rok 2016 i lata następne spowoduje to bezpośrednio wzrost kwoty rekompensaty, co wskazuje na bezpośrednie przełożenie kwoty rekompensaty na kwotę należną Spółce z tytułu wykonywania usług na rzecz Miasta.

W dotychczasowym orzecznictwie podnoszono, że rekompensaty wypłacane przedsiębiorstwu przewozowemu przez jednostki samorządu terytorialnego podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W interpretacji indywidualnej z dnia 9 marca 2017 r. (1061-IPTPP1.4512.85.2017.1.AK) wskazano, że „(...) rekompensata oczywiście wpływa na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywa część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim uznać należy, że jest ona związana z cenami świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Dlatego też nie można jej traktować jako niezwiązanej ze świadczeniem przez Wnioskodawcę usług przewozowych objętych narzuconymi Wnioskodawcy cenami biletów oraz zakresem ulg i zwolnień. (...) rekompensata z tytułu wykonywania zadań przewozowych w zakresie publicznego transportu zbiorowego stanowi dopłatę w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, mającą bezpośredni wpływ na cenę usług świadczonych przez Wnioskodawcę. (…) Rekompensata stanowi zatem dopłatę, która ma bezpośredni wpływ na cenę usług świadczonych przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca wskazał wprawdzie we wniosku, że otrzymana od Miasta rekompensata nie będzie mieć żadnego wpływu na ceny biletów, obowiązujące w komunikacji miejskiej Miasta, a pokrywa 100% kosztów, związanych ze świadczeniem przez Spółkę ulgowych i bezpłatnych przejazdów, a także bieżących kosztów działalności, ponoszonych przez Spółkę, m.in. na regulowanie zobowiązań z tytułu rat leasingowych, zakupu paliwa, części do remontu autobusów, jednak stwierdzić należy, że z ekonomicznego punktu widzenia, Wnioskodawca nie byłby w stanie świadczyć usług transportu miejskiego w narzuconych mu cenach, gdyby nie otrzymywana rekompensata. Otrzymana kwota rekompensaty ma zatem bezpośredni wpływ na cenę usług świadczonych przez Wnioskodawcę i na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT. Zapłatą za świadczone przez Wnioskodawcę usługi będzie bowiem nie tylko otrzymywana zapłata za bilety, ale również otrzymana rekompensata stanowiąca dopłatę do ceny usług świadczonych przez Wnioskodawcę. (...) otrzymywana rekompensata stanowi dopłatę do ceny świadczonych przez Wnioskodawcę usług (tj. świadczenie usług dzięki rekompensacie ma niższą cenę lub też innymi słowy właśnie dlatego, że ceny ustalone są na takim a nie innym poziomie Wnioskodawcy wypłacana jest rekompensata), to taka rekompensata stanowi podstawę opodatkowania. (...) rekompensata na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem usług przewozowych, stanowiąca w istocie wynagrodzenie za wykonanie konkretnych usług zleconych przez Miasto, stanowi element podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, a w konsekwencji podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.”

Podobnie DKIS ocenił opodatkowanie rekompensaty w interpretacji indywidualnej znak 2461-IBPP1.4512.1010.2016.1.MS z dnia 17 lutego 2017 r. (Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach): „(…) wykonywane na rzecz Gminy autobusowe usługi przewozowe w systemie Komunikacji Miejskiej Wnioskodawca świadczy w ramach stosunku zobowiązaniowego, w ramach którego beneficjentem tych usług jest Gmina. Zatem Wnioskodawca świadczy na rzecz Gminy usługi, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. (...) za świadczenie przedmiotowych usług przysługuje wynagrodzenie podstawowe oraz rekompensata ustalana na bazie wypłaconego Wnioskodawcy wynagrodzenia, wraz z oceną efektywności poniesionych kosztów za dany rok kalendarzowy. W konsekwencji wykonywane na rzecz Gminy przewozy w ramach komunikacji miejskiej stanowią odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. (…) całość wynagrodzenia otrzymywanego przez Wnioskodawcę za świadczenie przedmiotowych usług w danym roku na rzecz Gminy stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca jako usługodawca otrzymuje od nabywcy (gminy), podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT”.

Analogiczny pogląd zaprezentowano w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 października 2016 r. (IBPP1/4512-560/l6-2/KJ): „Rekompensata stanowić zatem będzie dopłatę, która będzie miała bezpośredni wpływ na cenę usług świadczonych przez Wnioskodawcę. (…) Otrzymana kwota rekompensaty będzie miała zatem bezpośredni wpływ na cenę usług świadczonych przez Wnioskodawcę i na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, stanowić będzie podstawę opodatkowania podatkiem VAT. Zapłatą za świadczone przez Wnioskodawcę usługi będzie bowiem nie tylko otrzymywana zapłata za bilety, ale również otrzymana rekompensata wyliczona według określonej ilości przejechanych wozokilometrów, stanowiąca dopłatę do ceny usług świadczonych przez Wnioskodawcę”, a także interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 28 kwietnia 2016 r. znak (ITPP1/4512-187/16/DM): „(...) z ekonomicznego punktu widzenia Spółka nie byłaby w stanie świadczyć usług transportu miejsko-gminnego w narzuconych cenach i z zastosowaniem określonych zwolnień z odpłatności, gdyby nie otrzymywana rekompensata. Otrzymana kwota rekompensaty ma zatem bezpośredni wpływ na cenę usług świadczonych przez Spółkę i na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT. Zapłatą za świadczone usługi jest bowiem nie tylko otrzymywana zapłata za bilety, ale również otrzymana rekompensata, (...) dopłatę do ceny usług świadczonych przez Spółkę "

W związku z powyższym Spółka prawidłowo dokonuje opodatkowania zadań związanych z lokalnym transportem zbiorowym. Podobne wnioski wynikają z interpretacji z dnia 19 lipca 2017 r. (0113-KDIPT1-2.4012.249.2017.1 KT).

W wyroku z dnia 30 maja 2016 r. sygn. III SA/Gl 150/16 wskazano, że „Dotacje podlegają bowiem opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Otrzymanie dotacji nie stanowi natomiast samo w sobie żadnej czynności ani też zdarzenia opodatkowanego. Jest to tylko dodatkowy element podstawy opodatkowania do czynności, z którą dotacja jest związana. I tej kwestii, to jest przekazania rekompensaty przez gminę skarżącej dotyczyła interpretacja z 14 stycznia 2015 r. Natomiast w rozpatrywanej sprawie organ wypowiedział się w kwestii wpływu rekompensaty na opodatkowanie usługi przewozu w publicznym transporcie zbiorowym świadczonej przez skarżącą spółkę. Także wówczas, gdy dotacja pokrywa całą kwotę należną na świadczenie usług bądź dostawę towarów, opodatkowanie dotyczy konkretnej czynności, a nie dotacji. Opodatkowana jest wówczas czynność odpłatna, gdzie odpłatnością jest dotacja (por. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Komentarz do art. 29 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.04.54.535), [w:] A. Bartosiewicz, R Kubacki, VAT Komentarz, Lex, 2010, wyd. IV.). Trafnie interpretator odwołał się do wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (obecnie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej) wydanego w sprawie C-353/00. Wynika z niego, że jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia, usługi, taka dotacja podlega podatkowi VAT i musi być uwzględniana przy ustalaniu podstawy opodatkowania dostaw i usług, w związku z którym jest przyznawana. W przypadku skarżącej rekompensata jest obliczana zgodnie z regułami wynikającymi z załącznika do rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 oraz wzorem opisanym w umowie. Skoro w przedstawionym przez skarżącą stanie faktycznym otrzymana rekompensata-dotacja odpowiada pełnej wysokości kwoty należnej z wykonywanych czynności, w tym z tytułu usług przewozu pasażerów uprawnionych do skorzystania z tzw. ulgowych przejazdów, natomiast faktyczny odbiorca usługi nie ponosi ciężaru zapłaty za nią, to otrzymana dotacja ma bezpośredni wpływ na cenę. Zatem jest subwencją do świadczonych usług. (...) W przypadku świadczenia usług w cenach ulgowych, czyli za obniżonym wynagrodzeniem, nie można mówić o nieodpłatnym świadczeniu usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż nawet częściowa odpłatność za świadczenie usługi oznacza, że usługa jest odpłatna. Trafnie interpretator uznał, że w przypadku świadczenia przez skarżącą spółkę usług na rzecz pasażerów, którym przyznano prawo do przejazdów ulgowych, nie mamy do czynienia z czynnością nieodpłatną, która podlega opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, do której to czynności należałoby odrębnie ustalić podstawę opodatkowania na podstawie art. 29a ust. 5 ustawy o VAT”.

Biorąc powyższe pod uwagę, ponieważ wynagrodzenie Spółki składa się z dwóch elementów, tj. pobieranego w trakcie roku zaliczkowo wynagrodzenia obliczonego w oparciu o wozokilometry płatne oraz ustalonej po zakończeniu roku obrotu, rekompensaty obliczonej zgodnie z wynikami Audytu, uznać należy, że wprowadzenie nieodpłatnych usług komunikacji miejskiej przez Miasto nie ma wpływu na obowiązek objęcia rekompensaty opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Kwota rekompensaty w powyższych okolicznościach stanowi element podstawy opodatkowania usług świadczonych na rzecz Miasta.

Ad. 2

Zdaniem Spółki, zniesienie przez Miasto odpłatności za korzystanie z usług komunikacji miejskiej, realizowanych przez Spółkę, nie powoduje ograniczenia możliwości odliczenia podatku naliczonego i dla Spółki nie powstaje obowiązek odliczania podatku z zastosowaniem sposobu określenia proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a i n. ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Spółka uważa, że w związku z dokonywaniem wydatków bieżących związanych z realizacją usług przewozowych na rzecz Miasta przysługuje jej 100% odliczenia podatku naliczonego od zakupów towarów i usług służących wykonaniu powierzonego zadania - publicznego transportu zbiorowego.

Zdaniem Spółki, usługobiorcą usług przewozowych - mimo zniesienia odpłatności dla mieszkańców - pozostaje Miasto, z którym Spółka ma zawartą Umowę. Spółka nadal otrzymuje i będzie otrzymywać wynagrodzenie za świadczenie usług przewozowych, które podlega opodatkowaniu także w części rekompensaty. Z tego względu na zakres prawa do odliczenia nie będzie miało żadnego wpływu wprowadzenie przez Miasto nieodpłatnych usług na podstawie uchwały. Uchwała wpływa bowiem na rozliczenie z Miastem w ten sposób, że rośnie wartość rekompensaty należnej Spółce z tytułu świadczenia usług.

Powstanie obowiązku stosowania odliczenia pre-wskaźnikiem wymaga w pierwszej kolejności ustalenia, czy w przedsiębiorstwie podatnika występuje działalność niemająca charakteru gospodarczego (realizacja nieodpłatnej działalności niekomercyjnej, realizacja zadań jako organ władzy publicznej, realizacja nieodpłatnych zadań statutowych). Zasadniczym celem art. 86 ust. 2a i następne ustawy z dnia 11 marca 2004 r. jest wprowadzenie ograniczenia w prawie do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do tych wydatków, które jednocześnie i w sposób niedający się wyodrębnić są wykorzystywane zarówno do wykonywania działalności gospodarczej (opodatkowanej i zwolnionej), jak i do celów innej działalności (w szczególności statutowej działalności nieodpłatnej).

Zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r., w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Jak wynika z powyższego, obowiązek stosowania pre-wskaźnika powstaje, gdy łącznie spełnione są warunki:

1. w przedsiębiorstwie podatnika występuje działalność inna niż gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.,
2. nabywane są towary i usługi wykorzystywane zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza,
3. przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe.
   
   

Odwołanie w przepisie art. 86 ust. 2a do art. 7 ust. 2 i 8 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. sugeruje, że podstawową przesłanką odliczania podatku pre-wskaźnikiem jest fakt wykonywania czynności, które wyczerpują znamiona dostawy towarów lub świadczenia usług, ale z uwagi na okoliczności ich wykonania (organ władzy publicznej, zadania statutowe podmiotu, a w konsekwencji ich nieodpłatny charakter), nie powodują powstania obowiązku podatkowego.

W uzasadnieniu nowelizacji wskazano: „Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej przepisami art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Mieścić będą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT, przykładowo otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów, sprzedaż wierzytelności "trudnych" itp. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową), a także cele prywatne, z definicji niemające nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika. Ponieważ jednak w przypadkach wskazanych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT (czyli w sytuacji użytku prywatnego dóbr inwestycyjnych, z wyjątkiem nieruchomości, włączonych do majątku przedsiębiorstwa, w odniesieniu do których został odliczony podatek naliczony) następuje obowiązek naliczenia podatku VAT, obowiązek wydzielenia podatku naliczonego w tym zakresie nie będzie miał zastosowania. Przez cele prywatne należy rozumieć cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych oraz członków stowarzyszenia."

Ponieważ w Spółce nie są realizowane żadne czynności nieodpłatne, zaś korzystanie przez mieszkańców z nieodpłatnej komunikacji wynika z realizacji przez Spółkę opodatkowanych usług przewozowych na rzecz Miasta, prawo do odliczenia podatku naliczonego nie doznaje żadnego ograniczenia.

Podobne wnioski wynikają z interpretacji z dnia 19 lipca 2017 r. (0113-KDIPT1-2.4012.249.2017.1.KT), gdzie Dyrektor KIS odniósł się do zagadnienia prawa do odliczenia Spółki prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie publicznego transportu zbiorowego i otrzymującej rekompensatę od miasta na pokrycie kosztów wykonywania usług komunikacji miejskiej. W interpretacji wskazano, że: „Z okoliczności sprawy wynika, iż Spółka wykonuje wyłącznie działalność gospodarczą, a nabywane towary i usługi wykorzystuje wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Jak już wyżej wskazano, art. 86 ust. 2a ustawy będzie mieć zastosowanie wyłącznie w sytuacji, w której nabywane towary i usługi wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej. Zatem, skoro - jak wynika z okoliczności sprawy - towary i usługi nabywane przez Spółkę będą wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej, to w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy. W związku z powyższym, uznać należy, że w sytuacji, gdy - jak wskazał Wnioskodawca – nabyte towary i usługi wykorzystywane są przez Spółkę wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to Zainteresowanemu będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości".

Wobec powyższego Spółka jest uprawniona do odliczenia w całości podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług wykorzystywanych do świadczenia usług przewozowych na rzecz Miasta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (…).

Zatem, zarówno dostawa towarów, jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy.

Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Cytowane powyżej przepisy, stanowią odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.), z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tyko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi.

Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanej przez podatnika dotacji definicją podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, czy dotacja udzielana jest w celu sfinansowania czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług. Oznacza to, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają dotacje o charakterze przedmiotowym, a nie te, które mają charakter podmiotowy.

W sytuacji, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi – tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Istotne zatem dla określenia, czy dana dotacja jest, czy nie jest opodatkowana, są szczegółowe warunki jej przyznania, określające cel realizowanego w określonej formie dofinansowania.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).

W pierwszym z przywołanych wyroków Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencję, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, że dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W drugim z przywołanych wyroków Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w powyższym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz w pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca wykonuje zadanie własne Miasta …, w zakresie transportu zbiorowego autobusowego, na podstawie Umowy pomiędzy MZK, a Miastem … o świadczenie usług publicznych w komunikacji miejskiej autobusowej na terenie Miasta …. Przedmiotem Umowy jest zlecenie Spółce świadczenia w okresie od dnia 25 czerwca 2009 r. do 31 grudnia 2018 r. usług przewozowych na liniach autobusowych na terenie Miasta … w zamian za rekompensatę. Obecnie trwają prace nad zawarciem analogicznej umowy na kolejny okres rozliczeniowy. W związku z powierzeniem Spółce przez Miasto ww. zadania, Spółka otrzymuje z tytułu wykonywanych usług przewozowych wynagrodzenie. Wynagrodzenie stanowi iloczyn wykonanych wozokilometrów płatnych i obowiązującej w danym roku stawki jednostkowej za 1 wozokilometr płatny. W Umowie Strony ustaliły maksymalne stawki odpłatności za wykonane usługi i zadania przewozowe w kolejnych latach obowiązywania Umowy. Wynagrodzenie jest wypłacane zaliczkowo w trakcie roku w okresach opisanych w Umowie. Zgodnie z Umową, wielkość stawki odpłatności i pracy przewozowej (liczba wozokilometrów wynikająca z potrzeb przewozowych za dany rok) mogą zmieniać się z zastrzeżeniem zachowania ustalonych w umowie maksymalnych kwot odpłatności rocznej na kolejne lata oraz przy uwzględnieniu corocznych wyników audytu. Audyt ma na celu ustalenie czy wielkość środków finansowych przekazywanych przez Miasto Spółce na finansowanie usług przewozowych odpowiada rzeczywistym kosztom wraz z rozsądnym zyskiem oraz polskimi i europejskimi przepisami w zakresie pomocy publicznej, prawa konkurencji i zamówień publicznych. Rekompensata - zgodnie z Umową - to ustalona zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu i Rady (WE) Nr 1370/2007 z dnia 23 października 2007 r. - prognozowany maksymalny poziom środków finansowych zabezpieczonych w budżecie Miasta na realizacje Umowy. Audyt ma na celu zbadanie, czy kwota środków przekazywana przez Miasto Spółce pokrywa koszty świadczenia usług na rzecz Gminy przy uwzględnieniu rozsądnego zysku (wyeliminowanie nadmiernej lub niedostatecznej wysokości rekompensaty). Audyt jest wykonywany po zakończeniu roku obrotowego (kalendarzowego). Przy ustalaniu rekompensaty uwzględnia się wysokość faktycznych kosztów świadczenia usług poniesionych przez Spółkę w okresie rozliczeniowym, za który rekompensata jest obliczana. Wysokość tych kosztów jest pomniejszana o przychody uzyskane ze sprzedaży biletów, przestrzeni reklamowej, dzierżawy przez Spółkę autobusów. Do tak ustalonej ostatecznie kwoty rekompensaty odnoszona jest wysokość wynagrodzenia wypłaconego Spółce (wozokilometry płatne x stawka za kilometr). Jeżeli wypłacone w trakcie roku wynagrodzenie jest niższe niż obliczona wysokość rekompensaty, wówczas Miasto dopłaca brakującą kwotę. Strony Umowy określiły również, że ustalona na dany rok stawka odpłatności za jeden wozokilometr płatny może ulec zmianie z zastrzeżeniem ustalonych maksymalnych kwot odpłatności rocznej (maksymalnej rekompensaty) oraz przy uwzględnieniu corocznego Audytu. Rozliczenie rekompensaty następuje poprzez wystawienie dla Miasta faktury korygującej zwiększającej/zmniejszającej kwotę należnego Spółce wynagrodzenia.

Odnosząc zatem przedstawiony stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, że otrzymywana przez Wnioskodawcę rekompensata z tytułu wykonywania zadań przewozowych w zakresie publicznego transportu zbiorowego stanowi zapłatę w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, którą Wnioskodawca otrzymuje za świadczone usługi przewozowe. Przy czym, na wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu świadczenia ww. usług na podstawie zawartej z Miastem … Umowy, składa się rekompensata wypłacana w trakcie roku, jak również wynikające z rozliczeń należne środki otrzymane po zakończeniu roku obrotowego - w sytuacji, gdy zostało wypłacone niższe wynagrodzenie niż ustalona rekompensata.

Tym samym otrzymywane przez Spółkę po zakończeniu roku obrotowego środki pieniężne, wynikające z porównania wysokości ustalonej rekompensaty z wysokością otrzymanego w trakcie roku wynagrodzenia z tytułu wykonywania usług przewozowych, jako składnik wyrównujący należne wynagrodzenie, stanowią element podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 6 ustawy, a w konsekwencji podlegają opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy, pomniejszone o kwotę podatku należnego.

Stanowisko Wnioskodawcy, pomimo częściowo odmiennej argumentacji, uznano za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii czy zniesienie przez Miasto odpłatności za korzystanie z usług komunikacji miejskiej, realizowanych przez Spółkę, powoduje ograniczenie możliwości odliczenia podatku naliczonego i obowiązek odliczania podatku z zastosowaniem sposobu określenia proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a i n. ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy, generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Podkreślić należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza, zatem możliwość dokonania obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT.

Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Celem wprowadzanych od dnia 1 stycznia 2016 r. zmian w zakresie proporcji odliczania podatku przez podatników prowadzących działalność mieszaną (tj. działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz działalność niemającą charakteru gospodarczego), jest dostosowanie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) poprzez określenie proporcji w odniesieniu do towarów i usług wykorzystywanych dla celów mieszanych, tj. w szczególności do wyroku TSUE w sprawie C-511/10 w powiązaniu z wyrokiem w sprawie C-437/06 w zakresie zaproponowania przykładowych metod służących odliczaniu VAT w odniesieniu do towarów i usług wykorzystywanych do celów mieszanych (podlegających i niepodlegających systemowi VAT).

W sytuacji gdy podatnik dokonuje zakupu, który nie jest związany z jego działalnością gospodarczą, to traktowany jest jako konsument i tym samym pozbawiony prawa do odliczenia. Jeżeli jednak realizuje zakup na potrzeby swojej działalności, to ma prawo do odliczenia. W sytuacji pośredniej, gdy dany zakup jest związany zarówno z działalnością gospodarczą, jak i z aktywnością niepodlegającą ustawie o podatku od towarów i usług danego podmiotu, istnieje konieczność określenia sposobu proporcji, ponieważ dany wydatek powinien uprawniać do odliczenia, ale tylko w części, którą będzie można obliczyć przy wykorzystaniu mechanizmu wstępnej proporcji.

Należy wskazać, że w przypadku gdy świadczenie usług ma charakter nieodpłatny to, co do zasady, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednak w pewnych, ściśle określonych przypadkach wymienionych w treści art. 8 ust. 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu.

Za odpłatne świadczenie usług – na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy– uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z powołanego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

1. w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa – użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia – w całości lub w części – podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),
2. w przypadku świadczenia usług – świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 28 maja 2015 r. Rada Miejska w … podjęła uchwałę nr … na podstawie, której wprowadziła bezpłatne przejazdy lokalnym transportem zbiorowym w granicach administracyjnych Miasta …, realizowanych przez MZK Sp. z o.o. Aneksem nr … z dnia 22 lipca 2015 r. wprowadzono zmiany do Umowy. W związku z uchwałą Spółka nie będzie uzyskiwać przychodów ze sprzedaży biletów. W rozliczeniu rekompensaty za rok 2016, kwoty przychodów ze sprzedaży biletów nie pomniejszały i nie będą pomniejszały w latach następnych podstawy obliczenia adekwatnego wynagrodzenia Spółki (wyznaczanego poprzez poziom rekompensaty). Usługobiorcą usług przewozowych - mimo zniesienia odpłatności dla mieszkańców - pozostaje Miasto, z którym Spółka ma zawartą Umowę. Spółka nadal otrzymuje i będzie otrzymywać wynagrodzenie za świadczenie usług przewozowych, które podlega opodatkowaniu także w części rekompensaty. Z tego względu na zakres prawa do odliczenia nie będzie miało żadnego wpływu wprowadzenie przez Miasto nieodpłatnych usług na podstawie uchwały. Uchwała wpływa bowiem na rozliczenie z Miastem w ten sposób, że rośnie wartość rekompensaty należnej Spółce z tytułu świadczenia usług.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca świadczy usługi przewozowe na podstawie zawartej Umowy na rzecz Miasta w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie świadczy nieodpłatnych czynności na rzecz pasażerów, stanowiących odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności, ponieważ Wnioskodawca otrzymuje za nie wynagrodzenie od Miasta. Należy zatem uznać, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi przewozowe świadczone są w ramach prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Ponadto, z okoliczności sprawy nie wynika, iż Wnioskodawca nabywa towary i usługi związane z transportem zbiorowym do wykonywania czynności innych niż działalność gospodarcza, jak również, że Wnioskodawca wykonuje czynności zwolnione od podatku.

Tym samym, biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca ze względu na zniesienie przez Miasto odpłatności za korzystanie z usług komunikacji miejskiej, nie jest zobowiązany do obliczania kwoty podatku, o której mowa w art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, wynikającego z nabycia towarów i usług związanych z transportem zbiorowym, z zastosowaniem art. 86 ust. 2a ustawy.

Wobec powyższego, Spółka jest uprawniona do odliczenia całości podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług wykorzystywanych do świadczenia usług przewozowych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej: opodatkowania otrzymanych środków pieniężnych otrzymanych z tytułu wykonywania usług przewozowych oraz braku ograniczenia możliwości odliczenia podatku naliczonego i obowiązku stosowania art. 86 ust. 2a i następne ustawy, w związku ze zniesieniem przez Miasto odpłatności za korzystanie z usług komunikacji miejskiej, realizowanych przez Spółkę. Wniosek w pozostałym zakresie zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.