Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-163/13-2/IZ
z 17 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18.02.2013 r. (data wpływu 21.02.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług agenta transferowego i dystrybucjnych oraz usług rachunkowości funduszy- jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.02.2013 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi agenta transferowego i dystrybucji oraz usługi rachunkowości funduszy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest wyspecjalizowanym podmiotem świadczącym usługi z zakresu zarządzania funduszami inwestycyjnymi, ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi i funduszami emerytalnymi. W ramach usług zarządzania Wnioskodawca świadczy usługi: agenta transferowego, dystrybucyjne oraz usługi rachunkowości na rzecz ww. funduszy inwestycyjnych zarządzanych przez towarzystwa funduszy inwestycyjnych (dalej: „TFI”), ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych zarządzanych przez TFI (na podstawie umowy zlecenia zawartej z towarzystwem ubezpieczeniowym) lub funduszy emerytalnych w ramach pracowniczego towarzystwa emerytalnego — (dalej: „PTE”).

1. Usługi agenta transferowego i dystrybucyjne
   
   

W ramach standardowej umowy o świadczenie usług agenta transferowego i dystrybucji, Spółka świadczy niżej opisane usługi z zakresu zarządzania funduszami (dalej: „Usługi AT”):

1. Usługi polegające na tworzeniu i administrowaniu rejestrem uczestników funduszu, na które składają się następujące czynności:
   1. założenie i prowadzenie rejestru uczestników na podstawie dokumentacji otrzymanej od dystrybutorów i uczestników, tj.: przyjmowanie, rejestracja, przetwarzanie i przechowywanie zleceń oraz innych dyspozycji uczestników przekazanych przez punkty obsługi klienta oraz za pośrednictwem kanałów zdalnych; współdziałanie w realizacji zleceń spadkobierców po śmierci uczestnika; obsługa wpłat bezpośrednich (na zindywidualizowane rachunki bankowe przypisane do poszczególnych subrejestrów) oraz wpłat w instrumentach finansowych; obsługa umów o dodatkowe świadczenia na zasadach przewidzianych w statucie;
      
   2. ewidencjonowanie w rejestrze uczestników (dokonywanie wpisów) przyjętych i zweryfikowanych przez Spółkę, zleceń, zapisów na jednostki uczestnictwa, i innych oświadczeń woli inwestorów, uczestników, przewidzianych statutem, przepisami prawa i procedurami;
      
   3. obliczanie i pobieranie przez Spółkę: opłat przewidzianych statutem oraz regulaminami produktów specjalnych, kwot środków pieniężnych po potrąceniu ww. opłat, liczby jednostek uczestnictwa zbytych i odkupionych przez fundusz w danym dniu, dodatkowych świadczeń przyznawanych przez fundusz uczestnikom, kwoty podatku od zysku z tytułu udziału w funduszach kapitałowych, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych;
      
   4. aktualizowanie na bieżąco wartości środków zgromadzonych na rejestrach uczestnika na podstawie informacji o wartości aktywów netto subfunduszu na jednostkę uczestnictwa;
      
   5. wysyłanie potwierdzeń o dokonanych zmianach w rejestrze uczestników, w terminach wskazanych w ustawie stawie z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2004 roku Nr 146, poz. 1546, z późn. zm.) (dalej „ustawa o FI”) lub w statucie;
      
   6. wyjaśnianie pytań, reklamacji, zleceń, dyspozycji lub innych rozbieżności dotyczących oświadczeń woli składanych przez inwestorów lub uczestników i ich spadkobierców;
      
   7. ewidencjonowanie transakcji zgodnie z ustawą z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (tj. Dz. U. z 2010 r., Nr 46, poz. 276, z późn. zm.) oraz informacji wymaganych na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2009 r. w sprawie sposobu, szczegółowego zakresu i terminów przekazywania do Narodowego Banku Polskiego danych niezbędnych do ustalenia polityki pieniężnej i okresowych ocen sytuacji pieniężnej państwa, a także sporządzanie raportów zgodnie z przedmiotowym rozporządzeniem;
      
   8. zabezpieczanie i archiwizacja rejestru uczestników, a także dokumentacji papierowej gromadzonej w związku z uczestnictwem w funduszu;
      
   9. w celu prawidłowego administrowania rejestrem Spółka dokonuje również obsługi rachunków bankowych funduszu, poprzez m.in.: otwieranie, składanie dyspozycji przekazywania środków pieniężnych pomiędzy rachunkami subfunduszy, uczestników, TFI, zamykanie w imieniu funduszu rachunków bankowych;
      
   10. przekazywanie do właściwych urzędów skarbowych informacji dotyczących funduszu i ich uczestników, wymaganych przepisami prawa, w tym określonych ustawą o podatku od spadków i darowizn,
       
   11. ewidencjonowanie w rejestrze danych o dystrybutorach i dealerach przyjmujących zlecenia, dyspozycje lub inne oświadczenia woli uczestników na podstawie informacji przekazanych przez TFI lub dystrybutorów, a także naliczanie wynagrodzenia dystrybutorom na zasadach określonych w umowie oraz przekazywanie TFI informacji w tym zakresie w formacie uzgodnionym z TFI.
2. Dystrybucję jednostek uczestnictwa, na którą składa się:
   1. pośredniczenie w przyjmowaniu zleceń, dyspozycji lub innych oświadczeń woli inwestorów lub uczestników poprzez punkt obsługi bezpośredniej uczestników, telefon, IVR, internetowy Serwis Transakcyjno — Informacyjny (STI) oraz udzielanie informacji na temat zasad uczestnictwa w funduszu lub stanie rejestru.
      
      
      

Wynagrodzenie Spółki z tytułu świadczenia powyższych Usług AT składa się z kilku komponentów i jest ustalane w oparciu o wartość aktywów netto funduszy, koszty świadczonych usług (np.: koszty druków kopert opłat pocztowych i kurierskich, itp.) oraz określone wskaźniki (np. liczba rozmów, liczba aktywnych rejestrów, liczba transakcji, liczba paczek, godzina robocza).

2. Usługi rachunkowości funduszy
   
   

Spółka oferuje również usługi tzw. rachunkowości funduszy. Usługi te mogą stanowić element kompleksowej usługi agenta transferowego, bądź być świadczone jako samodzielna/wyłączna usługa.

W ramach standardowej umowy o świadczenie usług rachunkowości funduszy Spółka świadczy na rzecz zleceniodawcy (TFI działającego w imieniu własnym oraz w imieniu funduszu lub PTE) usługi polegające na obsłudze rachunkowo - księgowej oraz wycenie aktywów wskazanego funduszu oraz wydzielonych subfunduszy (dalej: „Usługi rachunkowości funduszy”). Usługi te składają się z poniższych elementów.

1. Prowadzenie ksiąg rachunkowych funduszu w oparciu o dane/dowody księgowe otrzymywane od TFI, PTE oraz od innych podmiotów związanych umowami z TFI, PTE w tym:
   1. ewidencja zdarzeń gospodarczych, w szczególności transakcji zawieranych w imieniu i na rzecz funduszu inwestycyjnego przez osoby upoważnione;
      
   2. ewidencja wszystkich kosztów, przychodów i innych praw wynikających ze statutu lub transakcji dokonywanych przez fundusz /subfundusz;
      
   3. dzienna weryfikacja wykonanych operacji księgowych z depozytariuszem;
      
   4. badanie limitów inwestycyjnych określonych statutem funduszu, ustawą o FI, Ustawą o Organizacji i Funkcjonowaniu Funduszy Emerytalnych, Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 2009 r. w sprawie zawierania przez fundusz inwestycyjny otwarty umów, których przedmiotem są instrumenty pochodne, w tym niewystandaryzowane instrumenty pochodne, Rozporządzeniem Ministra z dnia 26 kwietnia 2011 r. w sprawie określenia maksymalnej części aktywów otwartego funduszu emerytalnego, jaka może zostać ulokowana w poszczególnych kategoriach lokat oraz przekazywanie do TFI, PTE informacji o ich naruszeniu w zakresie informacji wytworzonych lub otrzymanych przez Spółkę w wyniku realizacji umowy;
      
   5. przygotowywanie projekcji płynności środków pieniężnych na rachunkach podstawowych funduszu /subfunduszu;
      
   6. sporządzanie projektów przewidzianych prawem sprawozdań finansowych i innych wymaganych prawem informacji na podstawie ksiąg rachunkowych funduszu /subfunduszu w układzie wymaganym przez właściwe przepisy prawa;
      
   7. przygotowywanie okresowych sprawozdań do Narodowego Banku Polskiego zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2009 r. w sprawie sposobu, szczegółowego zakresu i terminów przekazywania do Narodowego Banku Polskiego danych niezbędnych do ustalania polityki pieniężnej i okresowych ocen sytuacji pieniężnej państwa;
      
   8. na wniosek TFI, PTE przygotowywanie innych dodatkowych sprawozdań i raportów;
      
   9. udostępnianie ksiąg rachunkowych funduszu /subfunduszu do badania przez podmiot uprawniony do badania sprawozdań finansowych w uzgodnionych terminach;
      
   10. gromadzenie i przechowywanie danych w sposób przewidziany przepisami powszechnie obowiązującymi oraz procedurami ustalonymi między stronami;
       
   11. prowadzenie ewidencji zawartych transakcji (MIFID) na zasadach określonych w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 marca 2009 r. w sprawie kontroli wewnętrznej, ewidencji zawartych transakcji, zapobiegania występowaniu konfliktów interesów oraz dokumentowania źródeł będących podstawą decyzji inwestycyjnych w towarzystwie funduszy Inwestycyjnych (Dz.U. Nr 45, poz. 364), a także kontrola realizacji zawartych transakcji oraz przekazywanie do funduszy inwestycyjnych i instytucji wspólnego inwestowania zleceń w imieniu danego subfunduszu.
2. Wycena aktywów i zobowiązań funduszu/subfunduszu oraz ustalanie wartości aktywów netto na jednostkę uczestnictwa/certyfikat inwestycyjny, dokonywana w każdym dniu wyceny, określonym zgodnie ze statutem danego funduszu /subfunduszu, w tym:
   1. ujmowanie w księgach funduszu /subfunduszu zmian w kapitale powierzonym oraz liczbie jednostek uczestnictwa/certyfikatów inwestycyjnych będących w posiadaniu uczestników funduszu /subfunduszu wymaganych do wyceny aktywów netto funduszu/subfunduszu oraz ustalenia wartości aktywów netto na jednostkę uczestnictwa/certyfikat inwestycyjny funduszu /subfunduszu.
      
   2. ujmowanie wyceny portfela inwestycyjnego, należności i sald na rachunkach bankowych funduszu /subfunduszu oraz wycena zobowiązań funduszu/subfunduszu wymagane do wyceny aktywów netto funduszu/subfunduszu oraz ustalenia wartości aktywów netto na jednostkę uczestnictwa/certyfikat inwestycyjny funduszu/subfunduszu.
   
   
   

Z tytułu świadczenia ww. usług Spółka otrzymuje miesięczne wynagrodzenie w postaci opłaty stałej (za każdy fundusz/subfundusz) za prowadzenie ksiąg funduszu wycenę jego aktywów netto oraz zwrotu ustalonych kosztów poniesionych w związku ze świadczeniem usług na rzecz zleceniodawcy.

Z dniem 1 kwietnia 2013 r., na mocy art. 1 pkt 34 lit. d ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35) (dalej: „Ustawa nowelizująca”) wejdą w życie zmienione przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535, dalej: „Ustawa o VAT’).

Spółka planuje świadczyć zarówno Usługi AT jak i Usługi rachunkowości funduszy na zasadach opisanych powyżej w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. W konsekwencji, Spółka pragnie potwierdzić swoje stanowisko w zakresie sposobu opodatkowania podatkiem od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”) świadczonych przez nią usług w nowym stanie prawnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy opisane w stanie faktycznym Usługi AT będą w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., podlegały zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 Ustawy o VAT i art. 135(1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.) (dalej: „Dyrektywa 2006/112 /WE”)?
2. Czy opisane w stanie faktycznym Usługi rachunkowości funduszy będą, w stanie prawnymobowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., podlegały zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 Ustawy o VAT i art. 135 (1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE, niezależnie od tego, czy będą świadczone samodzielnie, czy w ramach kompleksowej usługi agenta transferowego?
   
   
   

1. Zdaniem Wnioskodawcy świadczone przez niego Usługi AT, w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. będą podlegały zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 Ustawy o VAT i art. 135 (1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE, jako usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi.
   
2. Zdaniem Wnioskodawcy świadczone przez niego Usługi rachunkowości funduszy, w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. będą podlegały zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 Ustawy o VAT i art. 135 (1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE, jako usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi, niezależnie od tego, czy będą świadczone samodzielnie, czy w ramach kompleksowej usługi obejmującej też Usługi AT.
   
   

UZASADNIENIE

1. Zakres zwolnienia usług zarządzania w Ustawie o VAT
   
   

Na dzień złożenia niniejszego wniosku zakres zwolnienia z VAT dla usług zarządzania funduszami inwestycyjnymi reguluje art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a), w związku z art. 43 ust. 8 Ustawy o VAT. Zgodnie z tymi regulacjami zwolnieniu podlegają m.in. usługi zarządzania:

1. funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych - w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych,
   
2. portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią,
   
3. ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej,(...)
   
5. pracowniczymi programami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych (...).
   
   

Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 8 przez zarządzanie należy rozumieć:

1. zarządzanie aktywami;
   
2. dystrybucję tytułów uczestnictwa;
   
3. tworzenie rejestrów uczestników i administrowanie nimi;
   
4. prowadzenie rachunków i rejestrów aktywów;
   
5. przechowywanie aktywów.
   
   

Z dniem 1 kwietnia 2013 r,, na mocy art. 1 pkt 34 lit. d Ustawy nowelizującej, art. 43 ust. 8 Ustawy o VAT zostanie uchylony. W uzasadnieniu do projektu Ustawy nowelizującej (pkt 37, podpunkt 11) wskazuje się, że celem przedmiotowej zmiany jest „dostosowanie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do orzecznictwa TSUE”. Projektodawca w omawianym uzasadnieniu powołuje się na wyrok w sprawie C-169/04 Abbey National, w którym Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE” lub „Trybunał”) orzekł, że pojęcie zarządzania funduszami powierniczymi, o których mowa w art. 13 część B lit. d pkt 6 szóstej dyrektywy (art. 135 (1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE — przypis autora) jest autonomicznym pojęciem prawa wspólnotowego, którego treść nie może być zmieniona przez państwa członkowskie”. W konsekwencji, projektodawca stwierdza, że państwa członkowskie nie są uprawnione do definiowania w prawie krajowym pojęcia zarządzania funduszami inwestycyjnymi, dlatego też uzasadnione jest usunięcie przepisu art. 43 ust. 8 z ustawy o VAT.”

W konsekwencji, w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., użyte w art. 43 ust. 1 pkt 12 Ustawy o VAT pojęcie zarządzania należy interpretować zgodnie z jego autonomicznym, wspólnotowym znaczeniem wypracowanym przez TSUE.

Jednocześnie przepisy Ustawy o VAT obowiązujące zarówno do 31 marca 2013 r., jak i po tej dacie, nie regulują wprost kwestii zwolnienia z VAT usług stanowiących odrębną całość, właściwych i niezbędnych do świadczenia usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi, zleconych podmiotom trzecim. W szczególności art. 43 ust. 13 Ustawy o VAT nie obejmuje usług będących częścią usług zarządzania funduszami.

W konsekwencji, można dojść do wniosku, iż np.: ww. Usługi AT i Usługi rachunkowości funduszy, zlecone Wnioskodawcy pomimo, iż stanowią odrębną całość oraz są właściwe i niezbędne do prawidłowego świadczenia usług zarządzania funduszami, nie korzystają ze zwolnienia z VAT. Taka interpretacja oznaczałaby, iż art. 43 ust. 13 Ustawy o VAT pozostaje sprzeczny w tym zakresie z art. 135(1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwem TSUE.

2. Zakres zwolnienia usług zarządzania w świetle Dyrektywy 2006/112/WE i orzeczeń TSUE
   Obecnie obowiązująca Dyrektywa 2006/112/WE w art. 135(1) (g) stanowi, iż państwa członkowskie zwalniają zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi określonymi przez państwa członkowskie. Regulacja ta stanowi powtórzenie art. 13 część B lit. d) pkt 6 poprzednio obowiązującej szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) (Dz. Urz. WE L Nr 145, ze zm.), zwanej dalej: „szóstą dyrektywą” . W tym zakresie wszelkie uwagi dotyczące art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy pozostają aktualne w stosunku do art. 135 (1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE.
   
   

Analiza ww. przepisów wskazuje, iż ustawodawca wspólnotowy pozostawił swobodę państwom członkowskim w określeniu rodzajów funduszy jakie powinny podlegać zwolnieniu. Państwa członkowskie powinny korzystać z tego uprawnienia z poszanowaniem celów dyrektywy i ogólnych zasad leżących u jej podstaw, w szczególności zasady neutralności podatkowej (zob. wyroki TSUE w sprawie C -363/05 z dnia 28 czerwca 2007 r. JP Morgan Fleming Claverhouse, pkt 22, w sprawie Gemeente Emmen, pkt 25, oraz wyrok z dnia 12 stycznia 2006 r. w sprawie C-246/04 Turn und Sportunion Waldburg, Zb.Orz. str. 1 589, pkt 31). Z zasady neutralności TSUE zaś wywodzi również tezę, iż omawiane zwolnienie usług zarządzania nie dotyczy tylko funduszy objętych wprost Dyrektywą UCITS. (zob. wyrok TSUE w sprawie C-363/05 z dnia 28 czerwca 2007 r. JP Morgan Fleming Claverhouse, pkt 31), która de facto weszła w życie znacznie później niż szósta dyrektywa. Zdaniem Trybunału ani forma prawna, ani sposób działania funduszu nie mogą przesądzać o zakresie zwolnienia z VAT usług zarządzania nimi. Co więcej, zasada neutralności podatkowej, na której opiera się wspólny system podatku VAT, sprzeciwia się temu, by podmioty gospodarcze, które dokonują takich samych czynności (i znajdują się przez to w stosunku konkurencji), były traktowane odmiennie w zakresie poboru podatku VAT. (zob. między innymi wyroki z dnia 23 października 2003 r. w sprawie C-109/02 Komisja przeciwko Niemcom, Rec. str. 1 12691, pkt 20, z dnia 17 lutego 2005 r. w sprawach połączonych C- 453/02 i C -462/02 Linneweber i Akritidis, Zb.Orz. str. 1 1131, pkt 24, ww. wyrok w sprawie Kingscrest Associates i Montecello, pkt 54, wyrok z dnia 8 czerwca 2006 r. w sprawie C-106/05 L.u.P., Zb.Orz. str. I 5123, pkt 32, ww. wyroki w sprawie Turn und Sportunion Waldburg, pkt 33, oraz w sprawie Solleveld i van den Hout van Eijnsbergen, pkt 39). Zasada neutralności podatkowej obejmuje zasadę eliminowania zakłóceń konkurencji wynikających ze zróżnicowanego traktowania z punktu widzenia podatku VAT.

Polski ustawodawca określił rodzaje funduszy, których zarządzanie podlega zwolnieniu odwołując się m.in. do: przepisów o funduszach inwestycyjnych (w których mowa o funduszu inwestycyjnym otwartym, specjalistycznym funduszu inwestycyjnym otwartym, funduszu inwestycyjnym zamkniętym), przepisów o działalności ubezpieczeniowej (w których mowa o ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym), czy przepisów o pracowniczych programach emerytalnych (w których mowa o funduszu emerytalnym).

Natomiast brak w przepisach ww. dyrektyw definicji pojęcia „zarządzanie”. Pomimo pewnych wątpliwości, jakie pojawiły się w kilku wersjach językowych, w Dyrektywie 2006/112/WE nie pozostawiono swobody państwom członkowskim w kształtowaniu definicji pojęcia „zarządzanie” na potrzeby omawianego zwolnienia. Teza ta była wielokrotnie podkreślana przez TSUE (zob. w szczególności wyroki z dnia 12 września 2000 r. w sprawie C-358/97 Komisja przeciwko Irlandii, Rec. str. I 6301, pkt 51, z dnia 3 marca 2005 r. w sprawie C-428/02 Fonden Marselisborg Lystbadehavn, Zb.Orz., str. I 1527, pkt 27 oraz z dnia 1 grudnia 2005 r. w sprawach połączonych C-394/04 i C-395/04 Ygeia, Zb.Orz. str. 1 10373, pkt 15). Również w wyroku z dnia 4 maja 2006 r., w sprawie C-169/04 Abbey National plc, Trybunał, wyjaśniając powód takiego rozwiązania, stwierdził, iż: „Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem zwolnienia przewidziane w art. 13 szóstej dyrektywy stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a zatem powinny zostać zdefiniowane z punktu widzenia prawa wspólnotowego, co ma na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich (...). Zatem (...) pojęcie „zarządzania” funduszami powierniczymi, o którym mowa w art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy, jest autonomicznym pojęciem prawa wspólnotowego, którego treść nie może być zmieniona przez państwa członkowskie.”.

Jednocześnie wyrok w sprawie C 169/04 Abbey National plc był okazją do wypracowania przez TSUE autonomicznej definicji pojęcia „zarządzanie” dla potrzeb omawianego zwolnienia. Trybunał formułując koncept zarządzania zwrócił uwagę na cel zwolnienia, którym jego zdaniem jest „ułatwienie małym inwestorom inwestowania w papiery wartościowe za pomocą przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania. Celem pkt 6 tego przepisu jest zapewnienie neutralności podatkowej wspólnego systemu podatku VAT w kwestii wyboru między inwestowaniem bezpośrednim w papiery wartościowe a inwestowaniem za pośrednictwem przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania.” Uznał, iż transakcje objęte tym zwolnieniem są typowe dla działalności, jaką wykonują przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania. Z tego punktu widzenia odwołał się do przepisów prawa wspólnotowego odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (Dyrektywa Rady 85/611/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie Dz.U. L 375, str. 3, z późn. zm., dalej: „Dyrektywa UCITS”). W efekcie Trybunał uznał, iż „ art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy poza czynnościami polegającymi na zarządzaniu zbiorowym portfelem obejmuje czynności, które polegają na zarządzaniu samymi przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe, takie jak te zamieszczone w załączniku II do zmienionej dyrektywy 85/611 w rubryce „Administracja”, które są czynnościami właściwymi przedsiębiorstwom zbiorowego inwestowania.”.

Z załącznika II Dyrektywy UCITS (Dz. U. Unii Europejskiej z 17 listopada 2009), zawierającego listę czynności związanych z działalnością polegającą na zarządzaniu funduszami powierniczymi i spółkami inwestycyjnymi, wynika, iż czynności w rubryce „administracja” obejmują m.in.:

1. obsługę prawną i obsługę rachunkowo-księgową w zakresie zarządzania funduszem;
2. zapytania klientów;
   
3. wycenę i wyznaczanie ceny (w tym zwroty podatkowe);
   
4. monitorowanie przestrzegania uregulowań;
   
5. prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa;
   
6. wypłatę zysków;
   
7. emisję i umarzanie jednostek uczestnictwa;
   
8. rozliczanie umów (w tym wysyłanie potwierdzeń);
   
9. prowadzenie ksiąg.
   
   

W dalszej części uzasadnienia Trybunał rozstrzygnął kwestię możliwości zwolnienia ww. usług z VAT, w sytuacji gdy zostaną one zlecone podmiotom trzecim. Analizując to zagadnienie Trybunał zauważył, że „zarządzanie funduszami powierniczymi, o którym mowa w pkt 6 tego artykułu (tj. art. 13 część B lit. d) przypis autora) jest określane w zależności od rodzaju świadczonych usług, a nie w zależności od osoby świadczącej lub odbiorcy usług. (...) Ponadto treść art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy nie wyklucza co do zasady, by na zarządzanie funduszami powierniczymi składały się różne odrębne usługi wchodzące w zakres pojęcia „zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi [zarządzania funduszami powierniczymi]” w rozumieniu tego przepisu oraz by korzystały one z przewidzianego w nim zwolnienia z opodatkowania, nawet wówczas gdy świadczący te usługi jest podmiotem zarządzającym będącym osobą trzecią (zob. podobnie w kontekście art. 13 część B lit. d) pkt 3 szóstej dyrektywy - wyrok w sprawie SDC, pkt 64 oraz – w kontekście art. 13 część B lit. d) pkt 5 tej dyrektywy — wyrok z dnia 13 grudnia 2001 r. w sprawie C 235/00 CSC Financial Services, Rec. str. I 10237, pkt 23).”

W konsekwencji, Trybunał uznał, iż zasada neutralności VAT pozwala instytucjom finansowym dowolnie kształtować model biznesowy w zakresie świadczenia usług zarządzania, nie narażając ich na to „że przeprowadzane przez nie transakcje nie będą objęte zwolnieniem z opodatkowania przewidzianym w art. 13 część 13 lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy”.

W konkluzji Trybunał orzekł, iż „aby móc je zakwalifikować jako transakcje zwolnione z opodatkowania w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy, usługi w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią powinny tworzyć odrębną całość, która - jeśli ją oceniać globalnie - w konsekwencji wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi opisanej w owym pkt 6.”

Podobne stanowisko TSUE zaprezentował w kontekście art. 13 część B lit, d) pkt 5 szóstej dyrektywy - w wyrokach w sprawie C-2/95 SDC oraz w sprawie C-235/00 CSC Financial Services.

Podsumowując z orzecznictwa TSUE wynika, iż:

1. Państwa członkowskie nie mogą samodzielnie tworzyć definicji zarządzania na potrzeby omawianego zwolnienia z VAT.
   
2. Wypracowana przez TSUE definicja zarządzania oparta na Dyrektywie UCITS zawiera w sobie oprócz usług typowego zarządzania aktywami również czynności administracyjne wymienione w załączniku II tej dyrektywy.
   
3. W przypadku zlecenia usług w zakresie zarządzania podmiotom trzecim, zwolnienie z VAT przysługuje, o ile tworzą one odrębną całość, która - jeśli ją oceniać globalnie wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi zarządzania.
   
   

W świetle powyższego należy uznać, iż Usługi AT, które zamierza świadczyć Wnioskodawca są:

• wymienione w załączniku II do Dyrektywy UCITS w rubryce administracja, jako:
  • prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa,
    
  • emisja i umarzanie jednostek uczestnictwa,
    
  • monitorowanie przestrzegania uregulowań,
    
  • zapytania klientów,
    
  • wypłata zysków,
    
  • rozliczanie umów;

• tworzą niewątpliwie odrębną całość, opisaną szczegółowo w umowach zawieranych przez Wnioskodawcę ze zleceniodawcami, za które pobierane jest jedno wynagrodzenie (chociaż składające się z kilku komponentów);
  

• typowe i specyficzne dla działalności funduszy inwestycyjnych;
  

• stanowią niezbędną dla funkcjonowania funduszy usługę obsługi rejestru posiadaczy jednostek, a także dystrybucji (emisji) i umarzania jednostek uczestnictwa. Bez ww. usług świadczonych przez Wnioskodawcę nie byłoby możliwe świadczenie usługi zarządzania funduszami. Z punktu widzenia bezpieczeństwa obrotu i interesów inwestorów (uczestników funduszy) kluczowe jest rzetelne prowadzenie rejestrów i dokonywanie w nich zmian zgodnie z dyspozycjami uczestników funduszy (ich pełnomocników lub spadkobierców).
  
  
  

W konsekwencji, Usługi AT, które zamierza świadczyć Wnioskodawca w stanie prawnym od 1 kwietnia 2013 r., powinny korzystać ze zwolnienia z VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 12 lit.a) Ustawy o VAT i art. 135(1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE.

Odnośnie Usług rachunkowości funduszy, które zamierza świadczyć Wnioskodawca należy uznać, iż usługi te są:

• wymienione w załączniku II do Dyrektywy UCITIS w rubryce administracja, jako:
  • obsługa rachunkowo-księgowa w zakresie zarządzania funduszami,
    
  • wycena i wyznaczanie ceny,
  • monitorowanie przestrzegania uregulowań i
    
  • prowadzenie ksiąg;

• tworzą niewątpliwie odrębną całość, opisaną szczegółowo w umowach zawieranych przez Wnioskodawcę ze zleceniodawcami, za które pobierane jest jedno wynagrodzenie;
  

• typowe dla działalności na rynku funduszy inwestycyjnych;
  

• stanowią niezbędną dla funkcjonowania funduszy obsługę rachunkowo-księgową oraz wycenę ich aktywów, w konsekwencji wycenę jednostek uczestnictwa/certyfikatów inwestycyjnych;
  

• wypełniają specyficzne i istotne funkcje usługi zarządzania funduszami. Bez ww. usług świadczonych przez Wnioskodawcę nie byłoby możliwe świadczenie usługi zarządzania funduszami. Z punktu widzenia interesów bezpieczeństwa inwestorów (uczestników funduszy) kluczowe jest prowadzenie przez fundusz rzetelnej i zgodnej z przepisami rachunkowości, której efektem jest rzetelna wycena posiadanych przez nich jednostek uczestnictwa lub certyfikatów inwestycyjnych. W konsekwencji, również one w stanie prawnym od 1 kwietnia 2013 r. powinny korzystać ze zwolnienia z VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) Ustawy o VAT i art. 135(1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE.
  
  
  

Wykluczenie ze zwolnienia z VAT m.in. Usług AT lub Usług rachunkowości funduszy, jedynie z tego powodu, iż nie są realizowane w ramach struktury wewnętrznej towarzystwa funduszu, stanowiłoby naruszenie zasady neutralności podatku VAT i powodowało negatywne konsekwencje zarówno dla funduszy, jak i dla inwestorów.

Dla działających w Polsce funduszy oznaczałoby to naruszenie zasady neutralnej konkurencji w ramach rynku wewnętrznego Unii Europejskiej i przez to ich dyskryminację. Szczególnie gdy w innych państwach członkowskich (o czym w dalszej części uzasadnienia) zwolnienie dotyczące zarządzania funduszami jest interpretowane zgodnie z celem i duchem art. 135(1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE i fakt zlecenia usług agenta transferowego, dystrybucyjnych oraz usług rachunkowości i wyceny funduszy podmiotom trzecim, nie wyklucza zwolnienia z VAT tych usług. Natomiast z punktu widzenia inwestorów takie brzmienie przepisów (art. 43 ust. 13 Ustawy o VAT), przy braku prawa do odliczenia VAT przez towarzystwa funduszy i fundusze inwestycyjne, powoduje iż w przypadku zlecania części usług zarządzania wyspecjalizowanym podmiotom trzecim, zostają oni obciążani tzw.: „ukrytym” podatkiem VAT. Co w efekcie narusza konstrukcję tego podatku.

Tytułem uzupełnienia należy zwrócić uwagę, iż polskie regulacje w zakresie funduszy inwestycyjnych, podlegają harmonizacji na poziomie wspólnotowym. Powinny zatem pozostawać w zgodzie z Dyrektywą UCITS (por. uzasadnienie do projektu ustawy o funduszach inwestycyjnych i jej nowelizacji (Dz. U. Nr 146, poz. 1546 ze zm.) oraz komunikat Urzędu KNF w sprawie bezpośredniego stosowania od dnia 1 lipca 2011 r., przepisów Rozporządzeń 583/2010 i 584 /2010 oraz Dyrektyw: 2009/65, 2010/43 i 2010/44 w zakresie, w jakim przepisy ustawy o funduszach inwestycyjnych i jej aktów wykonawczych pozostają sprzeczne z normami prawa unijnego — http://www.knf.gov.pl/aktualnosci/2011/ UCITS_lV_przepisy_1_lipca20l1.html). Powoduje to, iż warunki prawne, w jakich prowadzona jest działalność funduszy w Polsce, w tym również outsourcing usług zarządzania, powinny być takie same jak w innych państwach członkowskich. Stąd też tezy ww. orzecznictwa TSUE pozostają niezwykle aktualne w omawianym przypadku.

3. Obowiązek uwzględnienia orzecznictwa TSUE
   
   

Na podstawie art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. U. 2008, C-115, s. 47, zwanego dalej „TFUE”) TSUE jest właściwy do orzekania w trybie prejudycjalnym w przedmiocie wykładni prawa Unii Europejskiej i ważności aktów wydanych przez instytucje, organy lub jednostki organizacyjne Unii. Tym samym TSUE został powołany w celu zapewnienia jednolitej wykładni przepisów prawa wspólnotowego, w tym dyrektyw, w procesie stosowania prawa przez wszystkie państwa członkowskie.

Zgodnie z art. 14a Ordynacji podatkowej, Minister Finansów dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, dokonując w szczególności jego interpretacji, przy uwzględnieniu orzecznictwa m.in. TSUE. Jednocześnie w odniesieniu do interpretacji indywidualnych — na potrzebę uwzględniania orzecznictwa TSUE zwraca uwagę art. 14e, normujący zasady dokonywania zmian interpretacji. W konsekwencji, nie powinno ulegać wątpliwości, iż polski ustawodawca przyznał szczególną rolę orzecznictwu TSUE w procesie wydawania interpretacji ogólnych i indywidualnych. W konsekwencji, organy podatkowe przy wydawaniu indywidualnych interpretacji przepisów podatkowych w imieniu Ministra Finansów są zobligowane uwzględniać orzecznictwo TSUE.

4. Aktualna praktyka organów skarbowych w państwach UE
   
   

Wskazane powyżej orzecznictwo TSUE wywarło znaczący wpływ na praktykę organów skarbowych w poszczególnych krajach UE. Poniżej przykłady z wybranych krajów UE, gdzie zarządzane są największe wartościowo aktywa.

Luksemburg

Oficjalna interpretacja władz skarbowych Luksemburga z 29.12.2006 (zob. Cilcular no 723) oraz z 30.04.2010 r. (zob. Cilcular no 723 bis) potwierdza, iż usługi administracyjne związane z obsługą funduszy inwestycyjnych, o których mowa w załączniku II Dyrektywy UCITS podlegają zwolnieniu również w sytuacji, gdy zostaną zlecone podmiotom trzecim. (źródło: KPMG tax S.a.r.l. Luxemburg. Marzec 2007, PricewaterhouseCoopers S.a.r.I., Kwiecień 2010).

Wielka Brytania

Władze skarbowe Wielkiej Brytanii w oficjalnej interpretacji przepisów VAT dotyczących usług finansowych ze stycznia 2013 (zob. HMRC Reference: Notice 701/49 January 2013) potwierdziły, iż pojęcie zarządzania obejmuje poza zarządzaniem inwestycyjnym aktywami również czynności administracyjne związane z funduszami inwestycyjnymi. Ponadto, jeśli podmiot trzeci jest zobowiązany do świadczenia pakietu usług administracyjnych, które jako całość mają wyraźną cechę charakterystyczną dla pojedynczej usługi zarządzania funduszem, jego usługi również powinny zostać zwolnione z VAT. (źródło: http://customs.hmrc.gov.uk).

Francja

Wpływ na praktykę władz skarbowych we Francji w omawianym zakresie miał wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 czerwca 2000 r. (sygn. 97-03333, SA Sogefonds), który zgodnie z orzecznictwem TSUE orzekł, iż zwolnienie z art. 261 (C) (1) (f) francuskiego kodeksu podatkowego, nie jest ograniczone do zarządzania funduszem przez jego menadżera. Dlatego zlecenie czynności administracyjnych i księgowych zarządzania funduszami podmiotom trzecim powinno podlegać zwolnieniu, tak długo jak czynności te są specyficzne i istotne dla zarządzania funduszami. (źródło: www.ibfd.org „lnternational Bureau of Fiscal Documentation”).

5. Bezpośrednie stosowanie przepisów Dyrektywy
   
   

Przystępując do Wspólnoty Europejskiej Rzeczpospolita Polska zobowiązana była do rozszerzenia funkcjonującego porządku prawnego o prawo wspólnotowe. Prawo to stało się integralną częścią porządku krajowego. Obejmuje ono cały dorobek Wspólnoty określany mianem acquis communautaire, w skład którego wchodzi wiążące prawo pozytywne, wypracowane zasady prawa oraz dorobek orzeczniczy TSUE. Tak rozumiane prawo wspólnotowe charakteryzuje się m.in.: pierwszeństwem (nadrzędnością) oraz bezpośrednim skutkiem norm (bezpośrednią skutecznością). (por. I SA/Cd 396/11 - Wyrok WSA w Gdańsku z 19.07.2011 r.)

Zasada pierwszeństwa

Pierwszeństwo prawa wspólnotowego oznacza, że w sytuacji, gdy przepisy prawa państwa członkowskiego są sprzeczne z (bezpośrednio skutecznymi) przepisami prawa wspólnotowego, wówczas sąd państwa członkowskiego jest obowiązany rozstrzygnąć te kolizje zgodnie z zasadą pierwszeństwa zdefiniowaną przez TSUE (por. A. Wróbel, Wprowadzenie do prawa Wspólnot Europejskich (Unii Europejskiej), Kraków 2004, s. 145).

Zasada ta została wypracowana przez TSUE m.in. w orzeczeniu z 9 marca 1978 r., w sprawie C- 106/77 Admministrazione delie finanse delio Stato (LEX 133698). TSUE wskazał w nim na konsekwencje pierwszeństwa prawa wspólnotowego zobowiązując sądy krajowe do stosowania prawa wspólnotowego bez zwłoki i bezpośrednio, nawet jeżeli jest ono sprzeczne z przepisami krajowymi zawartymi w konstytucji krajowej i niezależnie od tego, czy przepis krajowy został wydany wcześniej czy później w stosunku do normy wspólnotowej. TSUE podkreślił w uzasadnieniu tego orzeczenia, że każdy sąd krajowy musi, w ramach swojej jurysdykcji, stosować prawo wspólnotowe w całości i udzielać ochrony prawom podmiotowym przyznanym podmiotom prywatnym przez prawo wspólnotowe.

Zasada bezpośredniego stosowania

Część prawa wspólnotowego stanowią dyrektywy oraz dorobek orzeczniczy TSUE, mające na celu harmonizację ustawodawstwa państw członkowskich umożliwiające właściwe funkcjonowanie wspólnego rynku. Dyrektywy winny być implementowane do porządku prawnego państw członkowskich, zaś odpowiedzialność za prawidłowy przebieg tego procesu ponosi państwo członkowskie. Co istotne implementacja winna być przeprowadzana tak, aby zachować ducha i cel dyrektywy określony często w orzecznictwie TSUE.

W przypadku zaniedbania tego obowiązku lub jego nieprawidłowej realizacji obywatele zachowują prawo powoływania się w swoich relacjach z państwem na bezpośredni skutek dyrektyw (bezpośrednie stosowanie przepisu dyrektywy jest możliwe w tzw. układzie wertykalnym zwykłym — tj. przez podatnika wobec państwa).

TSUE w wielu orzeczeniach (por. wyrok z 4 grudnia 1974 r. w sprawie Yvonne van Duyn, sygn. sprawy C-41/74, również wyroki ETS z 8 października 1987 r. Criminal proceedings V. Kolpinghuis Nijmegen BV, ECR 1986,; Pubblico Ministero v. Tullio Ratti, w sprawie sygn. C-148/78; Ursula Becker w sprawie sygn. C-8/81; Marks & Spencer plc, sygn. C-62/00; BP Supergaz Anonimos Etairia Geniki Emporiki-Viomichaniki kai Antiprossopeion, w sprawie sygn. C-62/93) przesądził, że w sytuacji, gdy przepisy dyrektywy są bezwarunkowe i dostatecznie precyzyjne, mogą być powoływane przez jednostkę w sporze z organem państwowym, gdy państwo nie implementuje dyrektywy do prawa krajowego lub zrobi to w sposób nienależyty. Tym samym, ustalenie, iż przepis krajowy nie prowadzi do osiągnięcia rezultatu, lub niewłaściwie odzwierciedla postanowienia dyrektywy, skutkuje przyznaniem pierwszeństwa normom samej dyrektywy. (Por. I SA/Sd 396/11 - Wyrok WSA w Gdańsku z 19.07.2011 r.)

Należy zauważyć, iż na mocy Traktatu Akcesyjnego z 16 kwietnia 2003 r. (Dz. Urz. WE. L. Nr 236, poz. 17), który wszedł w życie z dniem 1 maja 2004 r. Rzeczypospolita Polska jest związana postanowieniami Traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez instytucje Wspólnot i Europejski Bank Centralny przed dniem przystąpienia. Wymóg osiągnięcia przez Polskę rezultatu wyznaczonego w poszczególnych dyrektywach, które weszły w życie przed przystąpieniem do Unii Europejskiej został formalnie wyrażony w art. 53 Traktatu. Stanowi on, że po przystąpieniu nowe Państwo Członkowskie uznaje się za adresata dyrektyw w rozumieniu art. 249 Traktatu WE i art. 161 Traktatu Euratom, o ile takie dyrektywy zastały skierowane do wszystkich obecnych Państw Członkowskich, co jest regułą.

Dodatkowo wskazać należy na wyroki TSUE: z 11 sierpnia 2005 r. w sprawie Komisja przeciw Niemcom (C-431/92); z 11 lipca 1991, w sprawie Hansgeorg Lennartz (C-97/90) oraz z 22 czerwca 1989 Fratelli Constanzo (C-103/88), w których podkreśla się, że również organy administracji, obok sądów, są zobowiązane do przestrzegania zasady pierwszeństwa prawa wspólnotowego wobec prawa krajowego i do odmowy stosowania prawa krajowego, gdy jest ono niezgodne z prawem wspólnotowym.

6. Orzecznictwo polskich sądów administracyjnych
   
   

Stanowisko Spółki co do zwolnienia omawianych usług potwierdza orzecznictwo polskich sądów administracyjnych. Co istotne przytaczane, pozytywne wyroki sądów zostały wydane pomimo obowiązywania art. 43 ust. 8 Ustawy o VAT. WSA we Wrocławiu w prawomocnym wyroku z dnia 21 listopada 2011 r. (I SA/Wr 1370/11) uchylił interpretację indywidualną odmawiającą zastosowania zwolnienia do usług agenta transferowego, nakazując organowi podatkowemu interpretowanie art. 43 ust. 1 pkt 12 w zw. z art. 43 ust. 8 Ustawy o VAT w świetle prawa wspólnotowego. W wydanej po wyroku interpretacji indywidualnej (ILPP1/ 443-168/11/12-S/AW) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że świadczone przez wnioskodawcę usługi agenta transferowego korzystają ze zwolnienia z podatku VAT.

Znaczenie prawa wspólnotowego dla interpretacji przedmiotowego zwolnienia podkreślił również WSA w Warszawie w wyrokach z dnia 17 stycznia 2013 r. (sygn. III SA/Wa 1466/12 i III SA/Wa 1467/12), w których uchylił interpretacje indywidualne odmawiające zastosowania zwolnienia do usług w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy. W świetle powyższego, zważywszy, iż:

1. art. 43 ust. 8 podlega uchyleniu od 1 kwietnia 2013 r., a art. 43 ust. 13 Ustawy o VAT niewłaściwie odzwierciedla postanowienia Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwa TSUE, tj. nie prowadzi do rezultatu wyrażonego w art. 135 (1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE poprzez nieobjęcie zwolnieniem m.in. zleconych usług agenta transferowego i rachunkowości funduszy;
   
2. przepis art. 135(1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE obejmujący zwolnieniem z VAT usługi świadczone przez Wnioskodawcę jest przepisem bezwarunkowym i dostatecznie precyzyjnym, aby mógł być powołany przez Wnioskodawcę jako podstawa zwolnienia świadczonych przez niego usług (zob. wyrok TSUE w sprawie C-363/05 z dnia 28 czerwca 2007 r. JP Morgan Fleming Claverhouse, pkt 62);
   
3. organy podatkowe przy wydawaniu indywidualnych interpretacji przepisów podatkowych w imieniu Ministra Finansów są zobligowane uwzględniać orzecznictwo TSUE oraz;
   
4. obok sądów, są zobowiązane do przestrzegania zasady pierwszeństwa prawa wspólnotowego wobec prawa krajowego i do odmowy stosowania prawa krajowego, gdy jest ono niezgodne z prawem wspólnotowym (w tym przypadku art. 43 ust. 13 Ustawy o VAT); Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż Usługi AT i Usługi rachunkowości funduszy, które zamierza świadczyć, w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., powinny korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) Ustawy o VAT i art. 135(1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatkowaniu podatkiem od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz.1054 ze zm.) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do zapisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f:

Niemniej zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki. I tak w myśl art. 43 ust. 1 pkt 12 zwalnia się od podatku usługi zarządzania:

1. funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych - w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych,
   
2. portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią,
   
3. ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej,
   
4. otwartymi funduszami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o organizacji
   i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, a także Funduszem Gwarancyjnym utworzonym na podstawie tych przepisów,
   
5. pracowniczymi programami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych,
   
6. obowiązkowym systemem rekompensat oraz funduszem rozliczeniowym utworzonymi na podstawie przepisów prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi, a także innymi środkami i funduszami, które są gromadzone lub tworzone w celu zabezpieczenia prawidłowego rozliczenia transakcji zawartych w obrocie na rynku regulowanym w rozumieniu tych przepisów albo w obrocie na giełdach towarowych w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych, przez partnera centralnego, agenta rozrachunkowego lub izbę rozliczeniową w rozumieniu przepisów o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami;
   
   

Jak słusznie zauważyła Strona do dnia 31 marca 2013 r. obowiązywał przepis art. 43 ust. 8 ustawy, (uchylony mocą art. 1 pkt 34 lid. d ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług – Dz. U. z 2013 r., poz. 35), w myśl którego przez zarządzanie należało rozumieć;

1. zarządzanie aktywami;
   
2. dystrybucję tytułów uczestnictwa;
   
3. tworzenie rejestrów uczestników i administrowanie nimi;
   
4. prowadzenie rachunków i rejestrów;
   
5. przechowywanie aktywów.
   
   

Uchylenie ww. przepisu podyktowane było potrzebą dostosowanie przepisów krajowych do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Zgodnie z treścią przepisu art. 135 (1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r., państwa członkowskie zwalniają zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie. Odpowiednikiem powyższego przepisu był w VI Dyrektywie art. 13 część B lit. d.

Przepisy dyrektywy nie definiują pojęcia „zarządzania’, stąd w celu określenia zakresu tego pojęcia należy odwołać się do rozstrzygnięć zapadłych w wyrokach TSUE .

TSUE w orzeczeniu z 21 października 2004r. w sprawie C-8/03 (Banque Bruxelles Lambert S.A. (BBL) v. państwo belgijskie) podjął próbę zdefiniowania pojęcia „zarządzanie” na gruncie przepisu art. 13 (B) (d) VI Dyrektywy (obecnie art. 135 (1) (g) Dyrektywy 112),
w której Rzecznik Generalny w swojej opinii podkreślił: „Otóż cel ten wymaga takiego zakreślenia zwolnienia, aby nie naruszało ono zasady powszechności podatku, bez czynienia go jednak bezprzedmiotowym. Z tego punktu widzenia dopuszczalne jest objęcie zwolnieniem wszystkich transakcji bezpośrednio związanych z systemem zarządzania funduszami powierniczymi. Tym samym nie można ograniczać zwolnienia tylko do podejmowania decyzji. Niemniej jednak nie można rozciągać go na wszystkie usługi świadczone na rzecz przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, które znajdują się w takiej sytuacji, jak fundusze powiernicze. (...) transakcje, które obejmują zwolnienie, winny ograniczać się do tych, które są ściśle związane z prowadzeniem funduszu, to znaczy do określania polityki inwestycyjnej, kupna i sprzedaży aktywów. O ile zwolnione transakcje nie ograniczają się do podejmowania decyzji, o tyle jednak muszą one bezpośrednio dotyczyć transakcji handlowych papierami wartościowymi. Aby móc zastosować zwolnienie, należy ustalić, że dane świadczenia są nierozerwalnie związane z transakcjami bezpośrednio zwolnionymi przez VI Dyrektywę. Z kolei świadczenia, które można łatwo oddzielić od zarządzania funduszem w ścisłym tego słowa znaczeniu, należy uznać za podlegające podatkowi.”

Na szczególną uwagę zasługuje również orzeczenia Trybunału z dnia 4 maja 2006 r. w sprawie C-169/04 (Abeby National plc Inscape Investment Fund przeciwko Commissioners of Customs & Excise). W orzeczeniu tym TSUE uzupełnił definicję zarządzania i wskazał, że „zarządzanie” funduszami powierniczymi:

„(1). jest autonomicznym pojęciem prawa wspólnotowego, którego treść nie może być zmieniona przez państwa członkowskie.

(2). Art. 13 część B lit. d) pkt 6 VI Dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „zarządzania” specjalnymi funduszami powierniczymi (zarządzania funduszami powierniczymi)”, o którym mowa w tym przepisie, obejmuje usługi w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jeżeli tworzą one odrębną całość i - jeśli je oceniać globalnie - są specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami.

(3). Natomiast pojęcie to nie obejmuje świadczenia usług odpowiadających obowiązkom wypełnianym przez depozytariusza, takim jak wymienione w art. 7 ust. 1 i 3 oraz art. 14 ust. l i 3 dyrektywy Rady 85/611/EWG z 20 grudnia 1985r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS).”

W powołanym wyżej wyroku Trybunał zwrócił uwagę na cel zwolnienia usług zarządzania jakim jest ułatwienie małym inwestorom inwestowania w papiery wartościowe za pomocą przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania; zapewnienie neutralności podatkowej wspólnego systemu VAT w kwestii wyboru między inwestowaniem bezpośrednim w papiery wartościowe a inwestowaniem za pośrednictwem zbiorowego inwestowania.

Uznać zatem należy, iż z orzecznictwa TSUE wynika, iż: a) państwa członkowskie nie mogą samodzielnie tworzyć definicji zarządzania na potrzeby omawianego zwolnienia z VAT, b) wypracowana przez TSUE definicja zarządzania oparta na Dyrektywie UCITS zawiera w sobie oprócz usług typowego zarządzania aktywami również czynności administracyjne wymienione w załączniku II tej dyrektywy, w tym usługi w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy, c) w przypadku zlecenia usług w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy podmiotom trzecim, zwolnienie z VAT przysługuje, o ile tworzą one odrębną całość, która - jeśli ją oceniać globalnie wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi zarządzania.”

TSUE w sprawie C-169/04 odwołał się do Dyrektywa Rady 85/611/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) 9Dz.U. L 375 z 31.12.1985), która została zastąpiona. Dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/We z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (Dz. U. UE L. 302/32 ze zm. ).

Zgodnie z powyższym załącznikiem na funkcje wchodzące w skład zbiorowego zarządzania portfelem: obejmują:

• zarządzanie inwestycjami,
  
• administrację:
  1. obsługa prawna i obsługa rachunkowo-księgowa w zakresie zarządzania funduszem;
     
  2. zapytania klientów;
     
  3. wycena i wyznaczanie ceny (w tym zwroty podatkowe);
     
  4. monitorowanie przestrzegania uregulowań;
     
  5. prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa;
     
  6. wypłata zysków;
     
  7. emisja i umarzanie jednostek uczestnictwa;
     
  8. rozliczanie umów (w tym wysyłanie potwierdzeń);
     
  9. prowadzenie ksiąg,
• wprowadzanie do obrotu.
  
  

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wyspecjalizowanym podmiotem świadczącym usługi z zakresu zarządzania funduszami inwestycyjnymi, ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi i funduszami emerytalnymi. W ramach usług zarządzania Wnioskodawca świadczy usługi: agenta transferowego, dystrybucyjne oraz usługi rachunkowości na rzecz ww. funduszy inwestycyjnych zarządzanych przez towarzystwa funduszy inwestycyjnych (dalej: „TFI”), ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych zarządzanych przez TFI (na podstawie umowy zlecenia zawartej z towarzystwem ubezpieczeniowym) lub funduszy emerytalnych w ramach pracowniczego towarzystwa emerytalnego — (dalej: „PTE”).

W ramach standardowej umowy o świadczenie usług agenta transferowego i dystrybucji, Spółka świadczy niżej opisane usługi z zakresu zarządzania funduszami (dalej: „Usługi AT”):

1. Usługi polegające na tworzeniu i administrowaniu rejestrem uczestników funduszu, na które składają się następujące czynności:
   1. założenie i prowadzenie rejestru uczestników na podstawie dokumentacji otrzymanej od dystrybutorów i uczestników, tj.: przyjmowanie, rejestracja, przetwarzanie i przechowywanie zleceń oraz innych dyspozycji uczestników przekazanych przez punkty obsługi klienta oraz za pośrednictwem kanałów zdalnych; współdziałanie w realizacji zleceń spadkobierców po śmierci uczestnika; obsługa wpłat bezpośrednich (na zindywidualizowane rachunki bankowe przypisane do poszczególnych subrejestrów) oraz wpłat w instrumentach finansowych; obsługa umów o dodatkowe świadczenia na zasadach przewidzianych w statucie;
      
   2. ewidencjonowanie w rejestrze uczestników (dokonywanie wpisów) przyjętych i zweryfikowanych przez Spółkę, zleceń, zapisów na jednostki uczestnictwa, i innych oświadczeń woli inwestorów, uczestników, przewidzianych statutem, przepisami prawa i procedurami;
      
   3. obliczanie i pobieranie przez Spółkę: opłat przewidzianych statutem oraz regulaminami produktów specjalnych, kwot środków pieniężnych po potrąceniu ww. opłat, liczby jednostek uczestnictwa zbytych i odkupionych przez fundusz w danym dniu, dodatkowych świadczeń przyznawanych przez fundusz uczestnikom, kwoty podatku od zysku z tytułu udziału w funduszach kapitałowych, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych;
      
   4. aktualizowanie na bieżąco wartości środków zgromadzonych na rejestrach uczestnika na podstawie informacji o wartości aktywów netto subfunduszu na jednostkę uczestnictwa;
      
   5. wysyłanie potwierdzeń o dokonanych zmianach w rejestrze uczestników, w terminach wskazanych w ustawie stawie z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2004 roku Nr 146, poz. 1546, z późn. zm.) (dalej „ustawa o FI”) lub w statucie;
      
   6. wyjaśnianie pytań, reklamacji, zleceń, dyspozycji lub innych rozbieżności dotyczących oświadczeń woli składanych przez inwestorów lub uczestników i ich spadkobierców;
      
   7. ewidencjonowanie transakcji zgodnie z ustawą z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (tj. Dz. U. z 2010 r., Nr 46, poz. 276, z późn. zm.) oraz informacji wymaganych na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2009 r. w sprawie sposobu, szczegółowego zakresu i terminów przekazywania do Narodowego Banku Polskiego danych niezbędnych do ustalenia polityki pieniężnej i okresowych ocen sytuacji pieniężnej państwa, a także sporządzanie raportów zgodnie z przedmiotowym rozporządzeniem;
      
   8. zabezpieczanie i archiwizacja rejestru uczestników, a także dokumentacji papierowej gromadzonej w związku z uczestnictwem w funduszu;
      
   9. w celu prawidłowego administrowania rejestrem Spółka dokonuje również obsługi rachunków bankowych funduszu, poprzez m.in.: otwieranie, składanie dyspozycji przekazywania środków pieniężnych pomiędzy rachunkami subfunduszy, uczestników, TFI, zamykanie w imieniu funduszu rachunków bankowych;
      
   10. przekazywanie do właściwych urzędów skarbowych informacji dotyczących funduszu i ich uczestników, wymaganych przepisami prawa, w tym określonych ustawą o podatku od spadków i darowizn,
       
   11. ewidencjonowanie w rejestrze danych o dystrybutorach i dealerach przyjmujących zlecenia, dyspozycje lub inne oświadczenia woli uczestników na podstawie informacji przekazanych przez TFI lub dystrybutorów, a także naliczanie wynagrodzenia dystrybutorom na zasadach określonych w umowie oraz przekazywanie TFI informacji w tym zakresie w formacie uzgodnionym z TFI.
2. Dystrybucję jednostek uczestnictwa, na którą składa się:
   1. pośredniczenie w przyjmowaniu zleceń, dyspozycji lub innych oświadczeń woli inwestorów lub uczestników poprzez punkt obsługi bezpośredniej uczestników, telefon, IVR, internetowy Serwis Transakcyjno — Informacyjny (STI) oraz udzielanie informacji na temat zasad uczestnictwa w funduszu lub stanie rejestru.
      
      
      

Wynagrodzenie Spółki z tytułu świadczenia powyższych Usług AT składa się z kilku komponentów i jest ustalane w oparciu o wartość aktywów netto funduszy, koszty świadczonych usług (np.: koszty druków kopert opłat pocztowych i kurierskich, itp.) oraz określone wskaźniki (np. liczba rozmów, liczba aktywnych rejestrów, liczba transakcji, liczba paczek, godzina robocza).

Spółka oferuje również usługi tzw. rachunkowości funduszy. Usługi te mogą stanowić element kompleksowej usługi agenta transferowego, bądź być świadczone jako samodzielna/wyłączna usługa.

W ramach standardowej umowy o świadczenie usług rachunkowości funduszy Spółka świadczy na rzecz zleceniodawcy (TFI działającego w imieniu własnym oraz w imieniu funduszu lub PTE) usługi polegające na obsłudze rachunkowo - księgowej oraz wycenie aktywów wskazanego funduszu oraz wydzielonych subfunduszy (dalej: „Usługi rachunkowości funduszy”). Usługi te składają się z poniższych elementów.

1. Prowadzenie ksiąg rachunkowych funduszu w oparciu o dane/dowody księgowe otrzymywane od TFI, PTE oraz od innych podmiotów związanych umowami z TFI, PTE w tym:
   1. ewidencja zdarzeń gospodarczych, w szczególności transakcji zawieranych w imieniu i na rzecz funduszu inwestycyjnego przez osoby upoważnione;
      
   2. ewidencja wszystkich kosztów, przychodów i innych praw wynikających ze statutu lub transakcji dokonywanych przez fundusz /subfundusz;
      
   3. dzienna weryfikacja wykonanych operacji księgowych z depozytariuszem;
      
   4. badanie limitów inwestycyjnych;
      
   5. przygotowywanie projekcji płynności środków pieniężnych na rachunkach podstawowych funduszu /subfunduszu;
      
   6. sporządzanie projektów przewidzianych prawem sprawozdań finansowych i innych wymaganych prawem informacji na podstawie ksiąg rachunkowych funduszu /subfunduszu w układzie wymaganym przez właściwe przepisy prawa;
      
   7. przygotowywanie okresowych sprawozdań do Narodowego Banku Polskiego;
      
   8. na wniosek TFI, PTE przygotowywanie innych dodatkowych sprawozdań i raportów;
      
   9. udostępnianie ksiąg rachunkowych funduszu /subfunduszu do badania przez podmiot uprawniony do badania sprawozdań finansowych w uzgodnionych terminach;
      
   10. gromadzenie i przechowywanie danych w sposób przewidziany przepisami powszechnie obowiązującymi oraz procedurami ustalonymi między stronami;
       
   11. prowadzenie ewidencji zawartych transakcji, a także kontrola realizacji zawartych transakcji oraz przekazywanie do funduszy inwestycyjnych i instytucji wspólnego inwestowania zleceń w imieniu danego subfunduszu.
2. Wycena aktywów i zobowiązań funduszu/subfunduszu oraz ustalanie wartości aktywów netto na jednostkę uczestnictwa/certyfikat inwestycyjny, dokonywana w każdym dniu wyceny, określonym zgodnie ze statutem danego funduszu /subfunduszu, w tym:
   1. ujmowanie w księgach funduszu /subfunduszu zmian w kapitale powierzonym oraz liczbie jednostek uczestnictwa/certyfikatów inwestycyjnych będących w posiadaniu uczestników funduszu /subfunduszu wymaganych do wyceny aktywów netto funduszu/subfunduszu oraz ustalenia wartości aktywów netto na jednostkę uczestnictwa/certyfikat inwestycyjny funduszu /subfunduszu.
      
   2. ujmowanie wyceny portfela inwestycyjnego, należności i sald na rachunkach bankowych funduszu /subfunduszu oraz wycena zobowiązań funduszu/subfunduszu wymagane do wyceny aktywów netto funduszu/subfunduszu oraz ustalenia wartości aktywów netto na jednostkę uczestnictwa/certyfikat inwestycyjny funduszu/subfunduszu.
      
      

Z tytułu świadczenia ww. usług Spółka otrzymuje miesięczne wynagrodzenie w postaci opłaty stałej (za każdy fundusz/subfundusz) za prowadzenie ksiąg funduszu wycenę jego aktywów netto oraz zwrotu ustalonych kosztów poniesionych w związku ze świadczeniem usług na rzecz zleceniodawcy.

Jak wskazano powyżej z powołanego orzeczenia w sprawie C-169/04 wynika, że zarządzanie funduszami powierniczymi obejmuje usługę w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jeżeli tworzą one odrębną całość i wypełniają funkcje specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz powołane orzecznictwo wspólnotowe uznać należy, iż świadczone usługi o których mowa we wniosku, noszą znamiona usług w zakresie zarządzania funduszami dotyczą bowiem istotnych czynności związanych z administrowaniem, sprawozdawczością i rachunkowością tych funduszy. Ponadto usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz instytucji wskazanych we wniosku funduszy tworzą odrębną całość oraz są specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami. Zatem w świetle wniosków płynących z przytoczonego wyżej orzeczenia TSUE C-169/04 niewątpliwie mieszczą się w zakresie czynności wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy, a zatem objęte są na mocy tego przepisu zwolnieniem od podatku.

W związku z tym, iż w przedmiotowej sprawie spełnione są przesłanki uzasadniające zwolnienie od podatku dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług z zakresu zarządzania funduszami („Usługi AT”) oraz usług rachunkowości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy zbędne staje się analizowanie zapisu art. 43 ust. 13 ustawy z postanowieniami Dyrektywy 2006/112/WE.

Przywołana przez Wnioskodawcę zasada pierwszeństwa stosowania przepisów Dyrektywy przed regulacjami krajowymi, ma zastosowanie jedynie w sytuacji gdy normy krajowe są sprzeczne z uregulowaniami Wspólnotowymi albo nie zostały zaimplementowane. Należy jednak wskazać, iż w omawianej sprawie wskazana przez Wnioskodawcę zasada nie będzie miała zastosowania. Zapisy odnoszące się do zwolnienia od podatku VAT usług zarządzania funduszami, pozostają w zgodzie z regulacją art. 135 (1) (g) Dyrektywy Rady 2006/112/WE. Zatem nie ma konieczności sięgania bezpośrednio do zapisów Dyrektywy, gdyż zapis art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy w tym zakresie jest zbieżny z wytycznymi płynącymi z regulacji wspólnotowych. Stad też stanowisko Wnioskodawcy, że w przedmiotowej sprawie Spółka może powołać się bezpośrednio na przepisy prawa wspólnotowego uznać należy za nieprawidłowe, bowiem Spółka korzysta ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z uwagi na to, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydawanej interpretacji jest zobowiązany do oceny stanowiska Wnioskodawcy jako całości, należało uznać,
iż przedstawione przez Stronę stanowisko jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.