Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.344.2017.2.TR
z 29 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2017 r. (data wpływu 13 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, w której 197.216 (słownie: sto dziewięćdziesiąt siedem tysięcy dwieście szesnaście) udziałów posiada jeden wspólnik – X S.A., co stanowi 84,15% kapitału zakładowego Wnioskodawcy. Podmioty będące właścicielami akcji X S.A. (dalej łącznie jako: „Sprzedający”) zawarły z Y S.A., tj. spółką z większościowym udziałem Skarbu Państwa (dalej jako: „Kupujący”) warunkową umowę nabycia akcji. Proces sprzedaży jest w toku, warunki zawieszające określone w umowie zostały już spełnione, a finalna umowa przenosząca tytuł własności do akcji X S.A. na Kupującego powinna zostać zawarta w przeciągu najbliższych kilku tygodni następujących po dniu złożenia niniejszego wniosku.

Wskutek nabycia akcji X S.A. przez Kupującego, Wnioskodawca stanie się częścią grupy kapitałowej z większościowym udziałem Skarbu Państwa. W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie spółką, w której Skarb Państwa pośrednio dysponuje większością głosów na Zgromadzeniu Wspólników.

W umowie nabycia akcji Kupujący udzielił tzw. gwarancji zatrudnienia (zobowiązanie do nierozwiązywania umów o pracę z przyczyn niedotyczących pracowników) oraz gwarancji niezmienności warunków pracy wszystkim pracownikom zatrudnionym w spółkach przejmowanej grupy kapitałowej. Gwarancja została udzielona na okres 12 miesięcy od daty nabycia akcji. Powyższe gwarancje przysługują także pracownikom Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zatrudnia kadrę dyrektorską na podstawie umów o pracę na czas nieokreślony. Umowy nie zawierają jakichkolwiek ustaleń w zakresie odpraw z tytułu rozwiązania stosunku pracy lub odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia lub rozwiązania umowy przed terminem, na który została zawarta, ani jakichkolwiek innych świadczeń wypłacanych w związku z rozwiązaniem, czy wypowiedzeniem umowy.

Kadra dyrektorska składa się z:

1. pracowników zatrudnionych na stanowisku dyrektora, którzy odpowiadają za podległe im piony organizacyjne (np. pion sprzedaży, pion rozwoju, pion HR), dalej jako „Dyrektorzy” oraz
2. Dyrektorów, którzy oprócz pełnienia stanowisk funkcyjnych, dodatkowo są Członkami Zarządu Spółki, co odzwierciedlają także umowy o pracę, dalej jako „Dyrektor-Członek Zarządu”.
   
   

Dyrektorzy nie są prokurentami Wnioskodawcy i nie mają prawa do samodzielnego reprezentowania Spółki. Wnioskodawca udzielił każdemu z Dyrektorów pełnomocnictwa do działania w imieniu i na rzecz Spółki, przy czym pełnomocnictwa są ograniczone kwotowo oraz merytorycznie (do czynności związanych z działalnością danego pionu organizacyjnego). Ponadto, pełnomocnictwa nie uprawniają do samodzielnej reprezentacji, ale dla ważności czynności konieczne jest łączne współdziałanie dwóch pełnomocników. Każdy z Dyrektorów podlega funkcyjnie jednemu z Dyrektorów-Członków Zarządu (bezpośredni przełożony).

Zdarzenie przyszłe, którego dotyczy wniosek polega na zawarciu przez Wnioskodawcę, po dniu nabycia akcji X S.A. przez Kupującego, porozumień z wybranymi Dyrektorami lub Dyrektorami-Członkami Zarządu, na mocy których:

1. Dyrektor lub Dyrektor-Członek Zarządu zawierający porozumienie wyraża zgodę na rozwiązanie stosunku pracy w terminie określonym w porozumieniu, przypadającym w trakcie trwania gwarancji zatrudnienia;
2. Wnioskodawca (pracodawca) zobowiązuje się do zapłaty na rzecz Dyrektora lub Dyrektora-Członka Zarządu jednorazowej rekompensaty (dalej jako „Rekompensata”) wyrażonej kwotowo.
   
   

Wysokość Rekompensaty będzie zależeć od wzajemnych ustaleń stron. Wnioskodawca zakłada, że Rekompensata będzie przewyższała trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika z tytułu umowy o pracę. Podstawowym celem Rekompensaty jest zadośćuczynienie pracownikowi za całokształt strat i niedogodności związanych z rozwiązaniem stosunku pracy z inicjatywy Wnioskodawcy, w trakcie trwania gwarancji zatrudnienia, w tym m.in. straty poniesionej w związku z brakiem możliwości osiągnięcia wynagrodzenia u Wnioskodawcy, brakiem możliwości kontynuacji zatrudnienia, co skutkuje utratą podstawy do objęcia ubezpieczeniem społecznym i przerwaniem okresu składowego, zamknięciem możliwości nabywania dalszego stażu pracy i doświadczenia w spółce na dotychczasowym stanowisku, brakiem możliwości zakończenia rozpoczętych projektów, których liderem był dany pracownik, potencjalnego ryzyka utraty praw przysługujących z tytułu rodzicielstwa, które pracownik mógłby nabyć lub z których mógłby skorzystać, gdyby pozostawał w zatrudnieniu.

Porozumienia mogą zawierać postanowienia dodatkowe, dotyczące m.in. rozliczenia premii (tzw. premia MBO), obowiązku zachowania poufności, rozliczenia urlopu, zwrotu mienia pracodawcy w dniu rozwiązania umowy o pracę itp.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca powinien naliczyć na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek w wysokości 70% od Rekompensaty należnej pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku Dyrektora-Członka Zarządu w części, w której ich wysokość przekracza trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia tej osoby?
2. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca powinien naliczyć na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek w wysokości 70% od Rekompensaty należnej pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku Dyrektora w części, w której ich wysokość przekracza trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia tej osoby?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. W świetle art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako Ustawa o PIT), Wnioskodawca nie powinien naliczać podatku w wysokości 70% od Rekompensaty należnej pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku Dyrektora-Członka Zarządu.
2. W świetle art. 30 ust. 1 pkt 16 Ustawy o PIT, Wnioskodawca nie powinien naliczać podatku w wysokości 70% od Rekompensaty należnej pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku Dyrektora.
   
   

Uzasadnienie.

Zgodnie z treścią art. 30 ust. 1 pkt 16 Ustawy o PIT, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu określonych w umowie o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowie o świadczenie usług zarządzania zawartej ze spółką, o której mowa w pkt 15 [spółką, w której Skarb Państwa (...) dysponuje bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników], odpraw lub odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowy o świadczenie usług zarządzania lub rozwiązania jej przed upływem terminu, na który została zawarta, w części, w której ich wysokość przekracza trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowy o świadczenie usług zarządzania wiążącej go ze spółką - w wysokości 70% należnej odprawy lub odszkodowania.

Ad. 1)

Analizując treść przepisu art. 30 ust. 1 pkt 16 Ustawy o PIT, wyróżnić należy następujące przesłanki objęcia wypłaty określonego świadczenia zryczałtowanym 70% podatkiem (przesłanki te powinny zostać spełnione łącznie):

• przychód powinien zostać osiągnięty przez podatnika z tytułu określonych w umowie o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem lub w umowie o świadczenie usług zarządzania zawartej ze spółką, odpraw lub odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia lub rozwiązania umowy przed upływem terminu, na który została zawarta,
• opodatkowaniu podlega ta część odprawy lub odszkodowania, która przekracza trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika,
• zobowiązanym do zapłaty jest podmiot wskazany w art. 30 ust. 1 pkt 15 Ustawy o PIT.
  
  

W przedstawionej sytuacji, przesłanki wskazane w punktach 2 i 3 są spełnione. W ocenie Wnioskodawcy nie jest jednak spełniona przesłanka z punktu 1.

Przepis art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT wyraźnie wskazuje, że przychód powinien zostać osiągnięty z tytułu odprawy lub wskazanych odszkodowań, które są określone w umowie o pracę (lub w umowie o świadczenie usług zarządzania, co jest jednak poza zakresem niniejszego wniosku). Obligatoryjną przesłanką poddania tych świadczeń zryczałtowanemu podatkowi określonemu w art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT jest więc określenie tych świadczeń (odpraw i/lub odszkodowań) już w samej umowie o pracę, czyli na etapie nawiązywania współpracy pomiędzy stronami.

Tymczasem, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym świadczenie przyznane danej osobie określone jest w porozumieniu stron, na podstawie którego umowa o pracę jest rozwiązywana i które przyznaje danemu pracownikowi odpowiednią Rekompensatę. Umowy o pracę opisane we wniosku nie zawierają postanowień, które określałyby odprawy lub odszkodowania przysługujące Dyrektorom-Członkom Zarządu z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia lub rozwiązania danej Umowy przed upływem terminu, na który została zawarta. Zakres przedmiotowy omawianego przepisu obejmuje natomiast wyłącznie te sytuacje, w których wypłata odprawy lub odszkodowania stanowi wypełnienie postanowień umowy o pracę.

Ustawodawca wyraźnie określił rodzaj umowy, z której ma wynikać prawo podatnika do odprawy lub wskazanego w przepisie odszkodowania. Zgodnie z postulatem racjonalności ustawodawcy, taki zabieg nie jest przypadkowy. Celem przedmiotowej regulacji jest bowiem zapobieganie sytuacjom, w których strony, z chęci ominięcia tzw. ustawy kominowej, wprowadzają do umów zapisy uprawniające pracownika do uzyskania niegodziwej, nadmiernej korzyści w razie rozwiązania stosunku pracy. Zastrzeganie odpraw lub odszkodowań w umowie o pracę związuje spółkę – pracodawcę, która w momencie faktycznego rozwiązania stosunku pracy nie ma już możliwości negocjacji i jest zmuszona do wypłaty należnego świadczenia, bez względu na okoliczności rozstania z danym pracownikiem, czy kondycję finansową samej spółki.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe względy zadecydowały, że ustawodawca ograniczył zakres omawianej regulacji do świadczeń na wypadek rozwiązania stosunku pracy zastrzeżonych wyłącznie na podstawie samej umowy o pracę. Tymczasem w przedstawionym zdarzeniu przyszłym podstawą wypłaty Rekompensaty jest porozumienie o rozwiązaniu stosunku pracy. Strony określają warunki wypłaty Rekompensaty mając pełną świadomość okoliczności, w których świadczenie będzie wypłacone, po przeprowadzonych negocjacjach i uwzględnieniu wszelkich okoliczności sprawy.

Co więcej, przepis art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o PIT wyraźnie określa rodzaje świadczeń objętych jego zakresem. Są to: odprawy oraz odszkodowania z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę lub rozwiązania jej przed upływem terminu, na który została zawarta. Tymczasem zdarzenie przyszłe opisane we wniosku dotyczy wypłaty Rekompensaty. Należy więc stwierdzić, że nie jest spełniona przesłanka dotycząca rodzaju świadczenia.

Uznając zasadę racjonalności ustawodawcy, przyjąć należy, że skoro ustawodawca zrezygnował z objęcia przepisem innych rodzajów świadczeń, to takie inne rodzaje świadczeń pozostają poza zakresem tej normy. Wnioskodawca podkreśla jednocześnie, że świadczenie o nazwie „rekompensata” jest rozpoznawane przez ustawodawcę, jako jedno ze świadczeń, które może być wypłacane w związku z rozwiązaniem umowy o pracę, obok odpraw i odszkodowań. W tym miejscu wypada przytoczyć przepis § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zgodnie z którym „podstawy wymiaru składek nie stanowią następujące przychody: odprawy, odszkodowania i rekompensaty wypłacane pracownikom z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy”. W regulacją art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT ustawodawca wymienia jednak tylko odprawy i dwa rodzaje odszkodowań, zawężając tym samym zakres zastosowania ww. regulacji.

Wnioskodawca pragnie przy tym zauważyć, że jeszcze przed wejściem w życie przedmiotowego przepisu, jego pierwotna wersja zamieszczona w ustawie z dnia 25 listopada 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1992) uległa zmianie. Na mocy ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r. zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 2299) dokonano modyfikacji przedmiotowych przepisów, nie uległ jednak zmianie zapis wskazujący, że opodatkowaniu podlegają przychody osiągnięte wyłącznie z tytułu odpraw lub wskazanych odszkodowań oraz że świadczenia te obligatoryjnie muszą być określone w umowie o pracę. Skoro ustawodawca, jeszcze przed wejściem w życie omawianego przepisu, zmienił treść w celu jego doprecyzowania, to tym bardziej zasadny wydaje się pogląd, że w sposób świadomy dokonano ograniczenia zakresu zastosowania przedmiotowego obciążenia.

Co istotne, taką samą wykładnię przepisu art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT, jaką przedstawia Wnioskodawca w niniejszym uzasadnieniu, prezentuje również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 6 kwietnia 2016 r. (nr IPPB4/4511-103/16-2/JK2). Interpretacja indywidualna wydana w danej sprawie nie ma mocy wiążącej dla innych uczestników obrotu. Niemniej jednak, co wynika z zasady zaufania do państwa, przepisy prawa podatkowego powinny być jednolicie interpretowane i stosowane przez organy podatkowe w Polsce. Dlatego, w ocenie Wnioskodawcy, nie sposób pominąć kluczowych wniosków przedstawionych przez organ podatkowy w powołanej interpretacji indywidualnej: „Zgodnie z treścią art. 30 ust. 1 pkt 16 cytowanej ustawy, podstawowym warunkiem objęcia odpraw lub odszkodowań zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 70%, jest to, że prawo do odprawy i odszkodowania musi być określone w umowie o pracę. (...) Dodatkowo, należy wskazać, że w odniesieniu do rekompensaty, nie jest spełniona przesłanka dotycząca rodzaju świadczenia. Potwierdza to opinia Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2016 r., zgodnie z którą powszechnie obowiązujące przepisy prawa pracy nie przewidują wypłacania pracownikom w przypadku rozwiązania umowy o pracę w drodze porozumienia stron odszkodowań, rekompensat, ewentualnie innych dodatkowych świadczeń (także np. określanych przez strony w treści porozumienia jako odprawy). Jeżeli zatem w porozumieniu o rozwiązaniu stosunku pracy strony ustaliły, że pracownikowi przysługuje (na mocy tego porozumienia) odszkodowanie, rekompensata (np. za rozwiązanie umowy terminowej przed upływem czasu na jaki została ona zawarta), czy też inne nieprzewidziane przepisami prawa świadczenie (określone przez strony jako odprawa), to nie oznacza to zmiany (modyfikacji) treści/warunków łączącej strony umowy o pracę, a jedynie przyznanie konkretnemu pracownikowi „dodatkowego” (innego niż wymagane przepisami prawa) świadczenia w związku z rozwiązaniem umowy w trybie porozumienia stron”.

Ad. 2)

Argumenty wskazane w części pierwszej uzasadnienia mają wprost zastosowanie także do zdarzenia przyszłego opisanego także w pytaniu drugim. Dodatkowo, w zakresie tego zdarzenia Wnioskodawca podnosi, że umowy o pracę zawarte z Dyrektorami nie stanowią umów, których przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT.

W opinii Wnioskodawcy, treść przepisu należy określać nie tylko w oparciu o wykładnię językową, ale przede wszystkim należy wziąć pod uwagę cel wprowadzenia tej regulacji do systemu prawa. Jak czytamy w uzasadnieniu do ustawy z dnia 25 listopada 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1992): „Projekt ustawy zmierza do przeciwdziałania patologiom polegającym na przyznawaniu wyjątkowo wysokich odpraw oraz odszkodowań z tytułu zakazu konkurencji członkom zarządów spółek z udziałem Skarbu Państwa. Celem wysokiego opodatkowania ponad rozsądne minimum jest wpłynięcie na zachowania stron takich kontraktów i dostosowanie wysokości odpraw i odszkodowań do rozsądnych i uczciwych standardów”.

Z powyższego fragmentu jednoznacznie wynika, że 70% zryczałtowany podatek dochodowy powinien mieć zastosowanie do świadczeń wypłacanych wyłącznie osobom będącym członkami zarządu spółek wskazanych w omawianym przepisie. Przedmiotem umów o pracę objętych regulacją art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT są bowiem czynności związane z zarządzaniem rozumianym jako samodzielne zarządzanie spółką, jako całością. Nie chodzi przy tym, aby w ramach umowy o pracę pracownik wykonywał jakiekolwiek czynności zarządcze na niższych szczeblach hierarchii w spółce.

W tym miejscu Wnioskodawca chciałby zwrócić uwagę, ze wykładnia celowościowa, stanowi obok wykładni językowej i systemowej, jedną z trzech podstawowych rodzajów wykładni prawa. Chociaż na gruncie prawa podatkowego obowiązuje prymat wykładni literalnej, to przy stosowaniu prawa podatkowego nie można pomijać rezultatów płynących ze stosowania wykładni systemowej i celowościowej, zwłaszcza, jeżeli rezultaty wykładni systemowej i celowościowej nie stoją w sprzeczności z rezultatami wykładni językowej. Wręcz odwrotnie, w przedstawionym stanie faktycznym, gdyby przyjąć, że 70% zryczałtowany podatek dochodowy ma zastosowanie do każdego pracownika, który wykonuje jakiekolwiek czynności związane z zarządzaniem, okazałoby się. że katalog osób objętych tym obciążeniem uległby drastycznemu rozszerzeniu, co wydaje się stać w sprzeczności z celami, jakie przyświecały ustawodawcy (ograniczenie przywilejów grupie interesu, której członkowie to osoby zajmujące najwyższe zarządcze stanowiska w podmiotach kontrolowanych przez Skarb Państwa).

Przez czynności związane z zarządzaniem, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT należy w ocenie Wnioskodawcy rozumieć wykonywanie obowiązków związanych z zarządzaniem podmiotem, jako całością (ewentualnie wydzielonymi jednostkami organizacyjnymi, jak np. oddział, zakład produkcyjny itp.), a nie tylko poszczególnymi pionami funkcyjnymi. Podatnik, na którego nałożone jest – jak to zostało ujęte w uzasadnieniu do ustawy – „wysokie opodatkowanie ponad rozsądne minimum” – jest podmiotem kwalifikowanym, który musi wyróżniać się od ogółu podatników w sposób szczególny, ponieważ tylko szczególny wyróżnik uzasadni nałożenie podatku w wysokości przekraczającej standardowe progi.

Objęcie zakresem regulacji każdego pracownika, który w ramach swoich obowiązków będzie wykonywał czynności nadzoru nad określoną liczbą pracowników i będzie odpowiedzialny za podejmowanie decyzji w ramach ograniczonego zakresu funkcyjnego jest nie do pogodzenia z celami ustawy, a wręcz prowadzi do wypaczenia sensu regulacji.

W przedstawionej sytuacji, Dyrektorzy nie zarządzają spółką, jako całością, nie decydują o całokształcie działalności Spółki, a jedynie kierują podległym pionem funkcyjnym. Ich samodzielność jest ograniczona. gdyż są zobowiązani do wykonywania poleceń swoich przełożonych, tj. Dyrektorów-Członków Zarządu. Stąd, w ocenie Wnioskodawcy, norma prawna płynąca z art. 30 ust. 1 pkt 15 i pkt 16 Ustawy o PIT nie ma do nich zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu określonych w umowie o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowie o świadczenie usług zarządzania zawartej ze spółką, o której mowa w pkt 15, odpraw lub odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowy o świadczenie usług zarządzania lub rozwiązania jej przed upływem terminu, na który została zawarta, w części, w której ich wysokość przekracza trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowy o świadczenie usług zarządzania wiążącej go ze spółką - w wysokości 70% należnej odprawy lub odszkodowania.

Z art. 30 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy – do którego odsyła przytoczony wyżej pkt 16 art. 30 ust. 1 –wynika, że przepis ten odnosi się do sytuacji, gdy zobowiązaną do zapłaty odszkodowania jest spółka, w której Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego, państwowa osoba prawna lub komunalna osoba prawna dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami.

W myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Analiza przepisu art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na obowiązek poboru podatku dochodowego w wysokości 70% od tej części odprawy lub odszkodowania, która przekracza trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowy o świadczenie usług zarządzania wiążącej go ze spółką w sytuacji, gdy podatnik otrzymuje odprawę lub odszkodowanie, które były określone w umowie o pracę, której przedmiotem były czynności związane z zarządzaniem od spółki, o której mowa w pkt 15 (tj. spółki, w której Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego, ich związki lub inne państwowe osoby prawne albo komunalne osoby prawne dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami).

Regulacja ta obejmuje swym zakresem część odpraw lub odszkodowań określonych w umowie o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowie o świadczenie usług zarządzania zawartej ze spółką określoną w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia ww. umowy o pracę, lub umowy o świadczenie usług zarządzania lub rozwiązania jej przed upływem terminu, na który została zawarta. Opodatkowaniu 70% zryczałtowanym podatkiem podlega ta część odpraw lub odszkodowań, która przekracza trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia otrzymanego z tytułu ww. umowy o pracę bądź umowy o świadczenie usług zarządzania.

Biorąc powyższe pod uwagę, art. 30 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy nie dotyczy wyłącznie odpraw lub odszkodowań otrzymanych przez członków zarządu spółki. Wobec braku w ustawie definicji pojęcia „czynności związane z zarządzaniem” należy posłużyć się znaczeniem jakie nadaje terminowi „zarządzać” słownik języka polskiego. Zgodnie z definicją tego pojęcia w internetowym wydaniu słownika języka polskiego PWN zarządzić – zarządzać to: «wydać polecenie», «sprawować nad czymś zarząd». Z kolei, zgodnie ze Słownikiem języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego „zarządzać” to „wydawać polecenie, kazać coś wykonać” (1), „wykonywać czynności administracyjne, kierować czymś, sprawować zarząd, administrować” (2).

Zatem dyspozycja przepisu art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy będzie miała zastosowanie do wszystkich osób, z którymi Wnioskodawca zawrze umowy o świadczenie usług zarządzania oraz umowy o pracę, których przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem i z których to umów wynika prawo tych osób do odprawy lub odszkodowania z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia ww. umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług zarządzania lub rozwiązania jej przed upływem terminu, na który została zawarta. Zarządzanie nie jest tylko domeną członków zarządu. Oczywistym jest bowiem, że realizowanie wyznaczonych przez zarząd firmy celów odbywa się za pośrednictwem kadry menedżerów odpowiedzialnych (każdy na swoim poziomie) za skuteczne wdrożenie wynikających z polityki firmy zadań. Zarządzanie to odbywa się m.in. poprzez wydawanie pracownikom poleceń oraz egzekwowanie wyników. Stąd też opodatkowaniu tym podatkiem podlegają nie tylko odprawy lub odszkodowania otrzymane przez członków zarządu, ale również przez osoby zajmujące stanowiska kierownicze w firmie, gdyż w ich przypadku zwyczajowy zakres czynności wiąże się z zarządzaniem.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, przepis art. 30 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy dotyczy sytuacji, w których wypłacane są odprawy lub odszkodowania określone w umowie o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem.

W niniejszej sprawie taka sytuacja nie zaistnieje, ponieważ rzeczone Rekompensaty nie będą wynikały z umów o pracę, ale z postanowień planowanych porozumień, które zostaną zawarte z wybranymi Dyrektorami lub Dyrektorami-Członkami Zarządu. Nie zostaną zatem spełnione przesłanki, od których ustawodawca uzależnił zastosowanie art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że na gruncie przedstawionych we wniosku zdarzeń przyszłych, świadczenia wypłacone przez Zainteresowanemu (Rekompensaty) w żadnej części nie będą podlegały opodatkowaniu według stawki 70%, o której mowa w art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, z rzeczonych tytułów na Zainteresowanym nie będzie ciążył obowiązek pobrania zryczałtowanego 70% podatku dochodowego.

Dodatkowo, należy wskazać, że w odniesieniu do rekompensaty nie jest spełniona przesłanka zastosowania ww. art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotycząca rodzaju świadczenia.

Potwierdza to opinia Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2016 r., zgodnie z którą powszechnie obowiązujące przepisy prawa pracy nie przewidują wypłacania pracownikom w przypadku rozwiązania umowy o pracę w drodze porozumienia stron odszkodowań, rekompensat, ewentualnie innych dodatkowych świadczeń (także np. określanych przez strony w treści porozumienia jako odprawy). Jeżeli zatem w porozumieniu o rozwiązaniu stosunku pracy strony ustaliły, że pracownikowi przysługuje (na mocy tego porozumienia) odszkodowanie, rekompensata (np. za rozwiązanie umowy terminowej przed upływem czasu na jaki została ona zawarta), czy też inne nieprzewidziane przepisami prawa świadczenie (określone przez strony jako odprawa), to nie oznacza to zmiany (modyfikacji) treści/warunków łączącej strony umowy o pracę, a jedynie przyznanie konkretnemu pracownikowi „dodatkowego” (innego niż wymagane przepisami prawa) świadczenia w związku z rozwiązaniem umowy w trybie porozumienia stron.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu natomiast do przywołanego przez Zainteresowanego rozstrzygnięcia organu podatkowego, tut. organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.