Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.366.2017.1.AA
z 7 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2017 r. (data wpływu 14 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia momentu powstania przychodu u agenta ubezpieczeniowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia momentu powstania przychodu u agenta ubezpieczeniowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako agent ubezpieczeniowy wykonuje usługi pośrednictwa na podstawie umowy agencyjnej. Z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne po zamknięciu każdego kolejnego miesiąca, a rozliczenie sprzedanych w związku z tym polis, rozliczane jest w następnym miesiącu. Prowizja wypłacana jest od umów zawartych na rzecz firm ubezpieczeniowych i w ich imieniu, liczona jako procent prowizyjny od zainkasowanych składek i rat składek. Towarzystwo ubezpieczeniowe zobowiązuje się w umowie do przekazania agentowi zestawienia prowizyjnego, za każdy okres rozliczeniowy. Na każdym zestawieniu otrzymanym z firmy ubezpieczeniowej wskazany jest okres za który należy się prowizja. Na przykład zestawienie wystawione jest z datą 10 października 2017, ale dotyczy usług wykonanych w miesiącu wrześniu 2017 roku. Moment wykonania usługi to wrzesień (wtedy zostały zawarte przez agenta polisy ubezpieczeniowe), a rozliczenie otrzymane przez firmę ubezpieczeniową, mimo że wystawione jest w miesiącu październiku, dotyczy przychodu wrześniowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Jak rozpoznać moment powstania przychodu u agenta ubezpieczeniowego, wystawiającego polisy?

Czy przychód powstanie w dacie otrzymania noty prowizyjnej od firmy ubezpieczeniowej?

Czy momentem określenia przychodu, jest miesiąc w którym zostały podpisane polisy przez agenta?

Wnioskodawca zaznacza, że na każdym rozliczeniu otrzymanym od towarzystwa ubezpieczeniowego jest określony okres, za który należy się prowizja, i jest to zazwyczaj miesiąc poprzedni w stosunku do miesiąca wystawienia owej noty. W takiej sytuacji, w którym momencie dochodzi do wykonania usługi: czy jest to okres, w którym została podpisana polisa, czy jest to moment otrzymania od firmy ubezpieczeniowej noty?

Tak naprawdę, to agent nie jest w stanie sam określić swojego wynagrodzenia prowizyjnego i wystawiając fakturę opiera się na informacji od towarzystwa, które po rozliczeniu wpłat od klientów - ustala czy usługa została wykonana i w jakim zakresie. Trzeba zaznaczyć jednak, że fakt otrzymania od firmy ubezpieczeniowej informacji o należnych prowizjach ma zazwyczaj miejsce z miesięcznym opóźnieniem. W tym przypadku strony nie ustaliły okresów rozliczeniowych, co oznacza że art. 14 ust. 1e ustawy o pdof nie ma zastosowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, agent ubezpieczeniowy swoją usługę wykonuje w momencie podpisania polisy. To agent ubezpieczeniowy jest stroną i w imieniu towarzystwa ubezpieczeniowego zawiera umowę z klientem. Wynagrodzenie za podpisanie polisy, a co w następstwie wynika prowizję stricte od zapłaconych rat nalicza firma ubezpieczeniowa, która przesyła informację do agenta, a on na jej podstawie wystawia dopiero fakturę. Znaczenie ma tutaj moment dokonania usługi, a ta miała miejsce w miesiącu wystawienia polisy. Dlatego przychód ze świadczenia usług powstanie w miesiącu, za który następuje rozliczenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast przepis art. 14 ust. 1c ww. ustawy stanowi, że za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

W myśl ww. przepisu przychód podatkowy dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych powstaje w dniu wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi. Wyjątek od tej zasady stanowi:

• wystawienie faktury przed datą wydania towaru, zbycia prawa lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi – datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień wystawienia faktury,
• uregulowanie należności przed wydaniem towaru, zbyciem prawa lub wykonania usługi – datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień otrzymania należności.
  
  

Przytoczony przepis należy traktować jako generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wyjątek od tak skonstruowanej zasady wprowadza art. 14 ust. 1e, 1h i 1i powołanej ustawy.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1e cytowanej ustawy, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Zatem, w sytuacji gdy postanowienia umowy, która jest wykonywana stale, w dłuższym – określonym bądź nieokreślonym czasie, przewidują że wynagrodzenie wypłacane będzie w okresach rozliczeniowych, to przychód z tytułu usług wykonywanych w ramach tej umowy powstaje zawsze w ostatnim dniu okresu wskazanego w umowie (lub na fakturze) jako okres rozliczeniowy.

Istotną okolicznością w tym przypadku świadczącą o momencie powstania przychodu jest określenie w łączącej strony umowie lub na wystawionej fakturze, jakiego okresu dotyczy czynność będąca jej przedmiotem. Wynika z tego, że określenie okresu rozliczeniowego pozostaje wyłącznie w gestii stron, które łączy stosunek cywilnoprawny. Wobec powyższego, data powstania przychodu zależy od postanowień umowy co do terminu dokonywania rozliczeń, a nie od daty wykonania świadczenia lub wystawienia faktury.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jako agent ubezpieczeniowy wykonuje usługi pośrednictwa na podstawie umowy agencyjnej. Towarzystwo ubezpieczeniowe zobowiązuje się w umowie do przekazania agentowi zestawienia prowizyjnego, za każdy okres rozliczeniowy. Na każdym zestawieniu otrzymanym z firmy ubezpieczeniowej wskazany jest okres za który należy się prowizja. Na przykład zestawienie wystawione jest z datą 10 października 2017, ale dotyczy usług wykonanych w miesiącu wrześniu 2017 roku. Moment wykonania usługi to wrzesień, a rozliczenie otrzymane przez firmę ubezpieczeniową, mimo że wystawione jest w miesiącu październiku, dotyczy przychodu wrześniowego.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, należy uznać, że Wnioskodawca swoje usługi wykonuje w okresach rozliczeniowych. Przychód zatem powstaje w miesiącu wykonania usługi – wystawienia polisy, a konkretnie – w myśl ww. przepisów – w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego określonego w umowie, tj. ostatnim dniu miesiąca, za który następuje rozliczenie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.