2018.02.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.16.2018.1.AŻ
z 15 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2018 r. (data wpływu 12 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności wywłaszczenia nieruchomości gruntowej w przypadku zrzeczenia się odszkodowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności wywłaszczenia nieruchomości gruntowej w przypadku zrzeczenia się odszkodowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Miasto jest czynnym podatnikiem VAT, od 1 stycznia 2017 r. prowadzi scentralizowane rozliczenia podatku od towarów i usług. Jest gminą, o statusie miasta, wykonującą zadania powiatu. Urząd Miejski, wchodzący w skład scentralizowanych rozliczeń podatku VAT Miasta prowadzi postępowanie dotyczące zrzeczenia się przez Gminę i Miasto na Prawach Powiatu w całości odszkodowania za nieruchomości przejęte w trybie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1496, z późn. zm.) – dalej „specustawy drogowej”, na własność Skarbu Państwa, w związku z ostatecznymi decyzjami o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowych, tj.: pod przebudowę ul. A i pod przebudowę ul. B – Etap II (…).

Na podstawie decyzji z dnia 23 marca 2016 r., Wojewoda zezwolił na realizację inwestycji drogowej pn.: „Rozbudowa ulicy A (…)”.

W pasie ww. inwestycji położona była m.in. niezabudowana nieruchomość oznaczona jako działki nr 4594/34 o pow. 51 m² oraz nr 4594/360 o pow. 166 m² obj. Kw (powstałe z podziału działki 4594/33). W chwili przejęcia przez Skarb Państwa ww. działki były niezabudowane.

Zgodnie z protokołem z oględzin nieruchomości, stanowiącym załącznik do karty inwentaryzacyjnej nr 130:

działka nr 4594/34 w terenie stanowiła trawnik o pow. 51 m², na którym znajdował się składnik roślinny: (…). Nie stwierdzono składnika budowlanego.
działka nr 4594/36 o pow. 166 m² w terenie stanowiła trawnik. Nie stwierdzono składnika budowlanego. Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane przez Miejski Zarząd Dróg do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT i nie były przedmiotem świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (najmu i dzierżawy).

Na podstawie decyzji z dnia 7 kwietnia 2016 r. Wojewoda zezwolił na realizację inwestycji drogowej pn.: „Przebudowa ulicy B– Etap II (…)”.

W pasie ww. inwestycji położona była m.in. zabudowana działka nr 213/100 (powstała w wyniku podziału geodezyjnego działki nr 213/85).

Składnik budowlany znajdujący się na ww. działce to zabudowa liniowa – w chwili przejęcia na podstawie ww. decyzji ZRID stanowiła fragment chodnika i jezdni. Obiekt posadowiony na działce nr 213/100 jest budowlą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, a według „Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych” oznaczony jako: obiekt inżynierii lądowej i wodnej, dział: infrastruktura transportu, grupa: autostrady, drogi ekspresowe, ulice i drogi pozostałe – symbol PKOB 2112. Obiekt ten jest trwale związany z gruntem. Budowla (chodnik i jezdnia) posadowiona na działce nr 213/100 stanowi fragment obiektu liniowego wybudowanego w ramach przebudowy ul. B na podstawie umowy z dnia 15 maja 1998 r. zawartej pomiędzy Gminą, a Przedsiębiorstwem Spółka z o.o. Oddanie do użytkowania nastąpiło dnia 31 grudnia 1998 r., a przyjęcie środka trwałego zgodnie z dokumentem (…).

Wydatki związane z ulepszeniem obiektów posadowionych na przedmiotowej działce w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponosił Prezydent Miasta jako zarządca drogi, w imieniu którego działa Miejski Zarząd Dróg. Ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym miało miejsce w okresie od 22 maja 1998 r. do 15 września 1998 r. zgodnie z protokołem odbioru końcowego robót dla przebudowy ul. B. Przedmiotowa budowla nie była wykorzystywana przez Gminę lub Miasto na Prawach Powiatu do czynności opodatkowanych, przez okres ponad 5 lat.

Działka nr 213/100 służy do poruszania się pieszych, a jako jezdnia przeznaczona jest do ruchu pojazdów.

Prawo własności przedmiotowych działek zostało nabyte przez Gminę z mocy prawa z dniem 27 maja 1990 r. w trybie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych. Wobec powyższego, przy ich nabyciu, Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przedmiotowe działki położone są w terenie gdzie Miasto nie posiada obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego.

W Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego (Uchwała Rady Miejskiej z dnia 29 maja 2012 r.), ww. działki położone są w strefach:

działka nr 4594/34 – strefa komunikacji – KDZ,
działka nr 4594/36 – strefa mieszkalnictwa – MW,
działka nr 213/100 – strefy mieszkalnictwa i komunikacji – MW i KDZ.

Dla przedmiotowych działek nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz pozwolenia na budowę.

W przedstawionym stanie faktycznym nie miało miejsca przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie, a więc nie miała miejsca odpłatna dostawa towaru opodatkowana podatkiem VAT.

Ustawa o VAT uznaje za opodatkowaną dostawę jedynie takie wywłaszczenie, w którym następuje przeniesienie własności zarówno w sensie ekonomicznym, jak i cywilnoprawnym. Tymczasem nie jest możliwym uznanie za opodatkowaną dostawę towaru podlegającą przeniesieniu własności rzeczy z mocy prawa, jeżeli nastąpiło ono w sensie cywilnoprawnym, a nie miało miejsca przeniesienie ekonomicznego władztwa nad rzeczą.

Odnośnie wskazanych we wniosku działek nr 4594/34, 4594/36 oraz 213/100 Wnioskodawca informuje, że ww. działki Gmina nabyła z mocy prawa nieodpłatnie na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. nr 32, poz. 191, z późn. zm.) w związku z art. 5 ust. 1 tej ustawy.

Wobec powyższego, nie przysługiwało Gminie prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Natomiast w kwestii wydatków poniesionych na ulepszenie budowli posadowionych na nieruchomości oznaczonej jako działka nr 213/100 Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, z uwagi na brak związku ze sprzedażą opodatkowaną. W związku z przepisem art. 12 ust. 7 specustawy drogowej jeżeli przemawia za tym interes społeczny lub gospodarczy, Skarb Państwa albo jednostka samorządu terytorialnego mogą zrzec się w całości lub w części odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4 specustawy drogowej, w formie pisemnej pod rygorem nieważności. W dniu 28 listopada 2016 r. Prezydent Miasta podjął kroki zmierzające do zrzeczenia się odszkodowań za nieruchomości przejęte pod drogi publiczne, w szczególności za działki stanowiące własność Gminy i Miasta na Prawach Powiatu, a przejęte na rzecz Skarbu Państwa.

W sprawach dotyczących opisywanego zagadnienia nie zostały dotychczas wykonane operaty szacunkowe, stanowiące podstawę określenia wartości poszczególnych nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zrzeczenia się przez Prezydenta odszkodowania za nieruchomości przejęte na podstawie ww. decyzji, na rzecz Skarbu Państwa, dojdzie do dokonania dostawy towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 pkt 1 lub w związku z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT oraz czy Wnioskodawca będzie zobligowany do zapłaty podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym mamy do czynienia z przeniesieniem własności gruntu na rzecz Skarbu Państwa, przy czym Prezydent Miasta podjął kroki zmierzające do zrzeczenia się odszkodowania za przedmiotowe nieruchomości.

Mając na uwadze fakt, że Miasto nie otrzyma odszkodowania należy przyjąć, że nie nastąpi odpłatna dostawa towaru, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT.

Nie można również uznać przeniesienia na rzecz Skarbu Państwa przedmiotowych nieruchomości za nieodpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy, ponieważ z tytułu nabycia nieruchomości będących przedmiotem wniosku, Miastu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Reasumując, Miasto stoi na stanowisku, że przekazanie na rzecz Skarbu Państwa bez odszkodowania własności nieruchomości gruntowych na mocy decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowych nie stanowi dostawy towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 pkt 1, jak również w związku z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku VAT. W konsekwencji Miasto nie będzie zobowiązane do zapłaty podatku VAT z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Z kolei w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

− jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Należy podkreślić, że co do zasady dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika wprost z powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że czynność polegająca na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów. W tej sytuacji bez znaczenia jest fakt, że dostawa nie jest de facto następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa. Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. W konsekwencji należy stwierdzić, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (w tym np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie – na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy przy tym zaznaczyć, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Wynagrodzenie musi mieć zatem konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

W kwestii czynności wykonywanych nieodpłatnie trzeba zauważyć, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 121, z późn. zm.), wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

Z opisu sprawy wynika, że Miasto jest czynnym podatnikiem VAT, od 1 stycznia 2017 r. prowadzi scentralizowane rozliczenia podatku od towarów i usług. Jest gminą, o statusie miasta, wykonującą zadania powiatu. Urząd Miejski, wchodzący w skład scentralizowanych rozliczeń podatku VAT Miasta prowadzi postępowanie dotyczące zrzeczenia się przez Gminę i Miasto na Prawach Powiatu w całości odszkodowania za nieruchomości przejęte w trybie przepisów ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, na własność Skarbu Państwa, w związku z ostatecznymi decyzjami o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowych, tj.: pod przebudowę ul. A i pod przebudowę ul. B – Etap II. Na podstawie decyzji Wojewoda zezwolił na realizację inwestycji drogowej pn.: „Rozbudowa ulicy A (…)”. W pasie ww. inwestycji położona była m.in. niezabudowana nieruchomość oznaczona jako działki nr 4594/34 oraz nr 4594/360. W chwili przejęcia przez Skarb Państwa ww. działki były niezabudowane. Zgodnie z protokołem z oględzin nieruchomości, stanowiącym załącznik do karty inwentaryzacyjnej nr 130:

działka nr 4594/34 w terenie stanowiła trawnik o pow. 51 m², na którym znajdował się składnik roślinny: (…). Nie stwierdzono składnika budowlanego.
działka nr 4594/36 w terenie stanowiła trawnik. Nie stwierdzono składnika budowlanego.

Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane przez Miejski Zarząd Dróg do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT i nie były przedmiotem świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie decyzji, Wojewoda zezwolił na realizację inwestycji drogowej pn.: „Przebudowa ulicy B – Etap II. W pasie ww. inwestycji położona była m.in. zabudowana działka nr 213/100. Składnik budowlany znajdujący się na ww. działce to zabudowa liniowa – w chwili przejęcia na podstawie ww. decyzji ZRID stanowiła fragment chodnika i jezdni. Obiekt posadowiony na działce nr 213/100 jest budowlą w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane, a według „Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych” oznaczony jako: obiekt inżynierii lądowej i wodnej, dział: infrastruktura transportu, grupa: autostrady, drogi ekspresowe, ulice i drogi pozostałe – symbol PKOB 2112. Obiekt ten jest trwale związany z gruntem. Budowla posadowiona na działce nr 213/100 stanowi fragment obiektu liniowego. Oddanie do użytkowania nastąpiło dnia 31 grudnia 1998 r., a przyjęcie środka trwałego zgodnie z dokumentem OT. Wydatki związane z ulepszeniem obiektów posadowionych na przedmiotowej działce w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponosił Prezydent Miasta jako zarządca drogi, w imieniu którego działa Miejski Zarząd Dróg. Ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym miało miejsce w okresie od 22 maja 1998 r. do 15 września 1998 r. zgodnie z protokołem odbioru końcowego robót. Przedmiotowa budowla nie była wykorzystywana przez Gminę lub Miasto na Prawach Powiatu do czynności opodatkowanych, przez okres ponad 5 lat. Działka nr 213/100 służy do poruszania się pieszych, a jako jezdnia przeznaczona jest do ruchu pojazdów. Prawo własności przedmiotowych działek zostało nabyte przez Gminę z mocy prawa z dniem 27 maja 1990 r. w trybie art. 18 ust. 1 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych. Wobec powyższego, przy ich nabyciu, Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przedmiotowe działki położone są w terenie gdzie Miasto nie posiada obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. W Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego ww. działki położone są w strefach:

działka nr 4594/34 – strefa komunikacji – KDZ,
działka nr 4594/36 – strefa mieszkalnictwa – MW,
działka nr 213/100 – strefy mieszkalnictwa i komunikacji – MW i KDZ.

Dla przedmiotowych działek nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz pozwolenia na budowę. W przedstawionym stanie faktycznym nie miało miejsca przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie, a więc nie miała miejsca odpłatna dostawa towaru opodatkowana podatkiem VAT. Ustawa o VAT uznaje za opodatkowaną dostawę jedynie takie wywłaszczenie, w którym następuje przeniesienie własności zarówno w sensie ekonomicznym, jak i cywilnoprawnym. Tymczasem nie jest możliwym uznanie za opodatkowaną dostawę towaru podlegającą przeniesieniu własności rzeczy z mocy prawa, jeżeli nastąpiło ono w sensie cywilnoprawnym, a nie miało miejsca przeniesienie ekonomicznego władztwa nad rzeczą. Odnośnie wskazanych we wniosku działek nr 4594/34, 4594/36 oraz 213/100 Wnioskodawca informuje, że ww. działki Gmina nabyła z mocy prawa nieodpłatnie na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych w związku z art. 5 ust. 1 tej ustawy. Wobec powyższego nie przysługiwało Gminie prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Natomiast w kwestii wydatków poniesionych na ulepszenie budowli posadowionych na nieruchomości oznaczonej jako działka nr 213/100 Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, z uwagi na brak związku ze sprzedażą opodatkowaną. W związku z przepisem art. 12 ust. 7 specustawy drogowej, jeżeli przemawia za tym interes społeczny lub gospodarczy Skarb Państwa albo jednostka samorządu terytorialnego mogą zrzec się w całości lub w części odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4 specustawy drogowej, w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Prezydent Miasta podjął kroki zmierzające do zrzeczenia się odszkodowań za nieruchomości przejęte pod drogi publiczne, w szczególności za działki stanowiące własność Gminy i Miasta na Prawach Powiatu, a przejęte na rzecz Skarbu Państwa. W sprawach dotyczących opisywanego zagadnienia nie zostały dotychczas wykonane operaty szacunkowe, stanowiące podstawę określenia wartości poszczególnych nieruchomości.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w przypadku zrzeczenia się przez Prezydenta odszkodowania za nieruchomości przejęte na podstawie ww. decyzji, na rzecz Skarbu Państwa, dojdzie do dokonania dostawy towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 pkt 1 lub w związku z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT oraz czy Wnioskodawca będzie zobligowany do zapłaty podatku VAT.

Odnosząc się do okoliczności sprawy oraz mając na uwadze obowiązujące przepisy, należy podnieść, że jak wskazano – określony w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług obejmuje odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług.

Zauważyć należy, że w oparciu o treść art. 7 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podlega również stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania. Jednak z okoliczności sprawy wynika, że Prezydent Miasta jako organ wykonawczy Gminy – dotychczasowy właściciel nieruchomości – zamierza zrzec się odszkodowania w związku z przekazaniem nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa. Zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie otrzyma ww. odszkodowania (wynagrodzenia), w przedmiotowej sprawie nie nastąpi odpłatna dostawa towarów (nieruchomości), o której mowa w powołanych przepisach, podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dlatego też – w przypadku zrzeczenia się odszkodowania za nieruchomość przejętą na podstawie decyzji o realizacji inwestycji drogowej – przekazanie nieruchomości nastąpi nieodpłatnie, zatem nie dojdzie do dokonania dostawy towarów na podstawie ww. przepisów.

Tym samym czynność przeniesienia na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości może stanowić jedynie nieodpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, o ile zostaną spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie.

W świetle powyższego przepisu nieodpłatne przekazanie prawa własności nieruchomości stanowi dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jej nabyciu.

Jak wskazano we wniosku, w stosunku do przedmiotowych nieruchomości, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony – nieruchomości zostały nabyte z mocy prawa nieodpłatnie na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych w związku z art. 5 ust. 1 tej ustawy. Natomiast w kwestii wydatków poniesionych na ulepszenie budowli posadowionych na nieruchomości oznaczonej jako działka nr 213/100 Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, z uwagi na brak związku ze sprzedażą opodatkowaną.

Tym samym ww. czynność przekazania bez odszkodowania nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz Skarbu Państwa nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ przy nabyciu ww. nieruchomości oraz ulepszeniu ww. budowli na działce nr 213/100 nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Reasumując, w przypadku zrzeczenia się przez Prezydenta odszkodowania za nieruchomości przejęte na rzecz Skarbu Państwa na podstawie ww. decyzji nie dojdzie do dostawy towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 zarówno w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy jak i w zw. z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobligowany do zapłaty podatku VAT należnego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Ponadto tutejszy organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin