2018.02.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.432.2017.3.WM
z 21 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2017 r. (data wpływu 27 grudnia 2017 r.) uzupełnionym pismami z dnia 10 stycznia 2018 r. (data wpływu) i 7 lutego 2018 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji przekazanych Wnioskodawczyni składników majątkowych w związku z zawartym porozumieniem w sprawie podziału majątku wspólnego małżonków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji przekazanych Wnioskodawczyni składników majątkowych w związku z zawartym porozumieniem w sprawie podziału majątku wspólnego małżonków.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni od 5 października 1996 r. pozostaje w związku małżeńskim. W małżeństwie od chwili jego zawarcia do dnia 1 czerwca 2016 r. panował ustrój małżeńskiej wspólności majątkowej. Dnia 1 czerwca 2016 r. małżonkowie ustanowili między sobą ustrój rozdzielności majątkowej (na podstawie umowy o ustanowieniu rozdzielności majątkowej zawartej w formie aktu notarialnego z dnia 1 czerwca 2016 r. sporządzonego przez notariusza). Po zawarciu małżeństwa małżonek Wnioskodawczyni od dnia 1 grudnia 2012 r. prowadził działalność gospodarczą w formie jednoosobowej działalności gospodarczej oraz jako wspólnik spółki cywilnej. Na podstawie umowy spółki cywilne z dnia 6 lipca 2015 r. mąż Wnioskodawczyni prowadził działalność gospodarczą także jako wspólnik spółki cywilnej. Rozpoczęcie działalność gospodarczej przez małżonka Wnioskodawczyni nastąpiło zatem po zawarciu związku małżeńskiego. Przedsiębiorstwo prowadzone przez męża Wnioskodawczyni powstało wskutek rozpoczęcia wykonywania przez niego działalności gospodarczej w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej ze środków pochodzących z majątku wspólnego małżonków.

W związku z ustanowieniem dnia 1 czerwca 2016 r. rozdzielności majątkowej małżonkowie (Wnioskodawczyni i jej małżonek) na podstawie porozumienia z dnia 30 czerwca 2016 r. poświadczonego przez notariusza (z datą pewną) dokonali podziału części majątku wspólnego (ruchomości i innych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa, poza nieruchomościami) wg następujących ustaleń zawartych w porozumieniu: 1. Strony zgodnie stwierdziły, że w skład majątku wspólnego podlegającego podziałowi w porozumieniu z dnia 30 czerwca 2016 r. wchodzą: a) Przedsiębiorstwo - Firma Handlowo Usługowa - data rozpoczęcia działalności gospodarczej 1 grudnia 2012 r. (dalej jako Przedsiębiorstwo) 2. Strony zgodnie oświadczyły w porozumieniu z dnia 30 czerwca 2016 r., iż Przedsiębiorstwo powstało wskutek rozpoczęcia wykonywania przez małżonka Wnioskodawczyni działalności gospodarczej w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej (od 1 grudnia 2012 r.) ze środków pochodzących z majątku wspólnego małżonków. 3. Strony zgodnie oświadczyły, iż Przedsiębiorstwo składa się w szczególności z następujących składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej:

Nazwa przedsiębiorstwa - Firma Handlowo Usługowa
Własność następujących ruchomości:
- sprężarka spalinowa - przyjęta do użytkowania 1 grudnia 2012 r.- symbol KST 444 o wartości początkowej 5000 zł;
- piaskarka- przyjęta do użytkowania 1 grudnia 2012 r. - symbol KST 429 o wartości początkowej 5000 zł ;
- sprężarka spalinowa - przyjęta do użytkowania 2 stycznia 2013 r. - symbol KST 484-9 o wartości początkowej 10000 zł;

- piaskarka z oprzyrządowaniem przyjęta do użytkowania 2 stycznia 2013 r. - symbol KST 417 o wartości początkowej 10000 zł;
- wiertarka przemysłowa przyjęta do użytkowania 2 stycznia 2013 r. - symbol KST 411 o wartości początkowej 3500 zł;
- przecinarka pionowa przyjęta do użytkowania 2 stycznia 2013 r. - symbol KST 413 o wartości początkowej 3500 zł;
- wózek widłowy przyjęty do użytkowania 23 grudnia 2013 r. - symbol KST 763 o wartości początkowej 9200 zł;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa;
prowadzenie działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę, męża Wnioskodawczyni jako wspólnika spółki cywilnej wraz z wniesionym wkładem pochodzącym z majątku wspólnego tj. gotówką w wysokości 8500 zł oraz prawami i obowiązkami w tym 14 udziałów w ww. spółce cywilnej zgodnie z zawartą dnia 6 lipca 2015 r. Umową Spółki Cywilnej
tajemnica przedsiębiorstwa
renoma przedsiębiorstwa, klienci przedsiębiorstwa, wiedza na temat rynku na którym funkcjonuje wraz z doświadczeniem w funkcjonowaniu na rynku,
wiedza techniczna i specjalistyczna oraz umiejętność prowadzenia przedsiębiorstwa (know-how)

4. Strony zgodnie określiły wartość przedsiębiorstwa oraz składników materialnych i niematerialnych wymienionych w porozumieniu na kwotę 100 000 zł.
5. Strony zgodnie postanowiły dokonać podziału majątku wymienionego w porozumieniu i wchodzących w skład przedsiębiorstwa składników w następujący sposób:

a. Przedsiębiorstwo - Firma Handlowo Usługowa męża Wnioskodawczyni wraz ze składnikami wymienionymi ustanowiono na wyłączną własność (przypadło dla) małżonkowi Wnioskodawczyni;
b. Wnioskodawczyni tytułem spłaty udziału w dzielonym porozumieniem majątku otrzyma od małżonka kwotę 50 000 zł.
6. Strony uzgodniły nadto, że spłata kwoty 50 000 zł nastąpi w 10 ratach po 5 000 zł. Płatność rat ustalono na koniec danego miesiąca. Termin płatności ostatniej raty przypadał zgodnie z porozumieniem na 30 kwietnia 2017 r. W momencie ustanowienia między stronami rozdzielności majątkowej, a także w momencie podpisania przez Strony porozumienia z dnia 30 czerwca Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności gospodarczej. Kilka miesięcy po zawarciu porozumienia o którym mowa powyżej, tj. 16 marca 2017 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła wykonywanie indywidualnej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą do dnia dzisiejszego i zamierza prowadzić ją w przyszłości. Małżonek Wnioskodawczyni zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej z dniem 30 września 2017 r. (wpis wykreślono z rejestru 3 października 2017 r.).

Do dnia złożenia niniejszego wniosku należna kwota zobowiązania w wysokości 50 000 zł nie została przekazana Wnioskodawczyni przez małżonka. Nie została uiszczona żadna z rat zobowiązania, (zgodnie z treścią zawartego porozumienia każda z wynoszących po 5 000 zł rat spłaty jak i całość zobowiązania męża Wnioskodawczyni względem Wnioskodawczyni z tytułu spłaty w wyniku podziału dzielonego porozumieniem z dnia 30 czerwca 2016 r. jest wymagalna - termin płatności ostatniej raty zgodnie z porozumieniem ustalony był bowiem na 30 kwietnia 2017 r.).

W związku z opisaną powyżej sytuacją (w szczególności w związku z niewykonaniem zobowiązania przez małżonka Wnioskodawczyni oraz zaprzestaniem prowadzenia przez niego działalności gospodarczej) Wnioskodawczyni i jej małżonek pragną w przyszłości zawrzeć porozumienie zmieniające sposób uregulowania przez męża Wnioskodawczyni zobowiązania wynikającego ze spłaty udziału w dzielonym porozumieniem majątku wspólnym po ustaniu ustawowej wspólności majątkowej. Wnioskodawczyni i jej małżonek zamierzają zawrzeć porozumienie zmieniające (także z datą pewną oraz z poświadczeniem podpisu przez notariusza) o następującej treści:

Strony w związku z zawartym dnia 30 czerwca 2016 r. Porozumieniem w sprawie podziału majątku wspólnego (którego zawarcie zostało poświadczone przez notariusza), będącego następstwem ustanowienia między nimi w dniu 1 czerwca 2016 r. rozdzielności majątkowej (na podstawie umowy o ustanowieniu rozdzielności majątkowej zawartej w formie aktu notarialnego z dnia 1 czerwca 2016 r. sporządzonego przez notariusza), a także wskutek wskazanych w niniejszym porozumieniu okoliczności zgodnie modyfikują ustalenia zawarte w umowie z dnia 30 czerwca 2016 r. w sposób wskazany w niniejszym porozumieniu.
Niniejsze porozumienie zawarto w związku z niewykonaniem przez męża Wnioskodawczyni obowiązku zapłaty na rzecz Wnioskodawczyni kwoty 50 000 zł po ustanowieniu rozdzielności majątkowej, zgodnie ze zobowiązaniem zawartym w § 5 ust. 1 pkt b oraz § 5 ust. 2 Porozumienia z dnia 30 czerwca 2016 r.
Zgodnie z porozumieniem o którym mowa w pkt 2 niniejszego paragrafu należność miała być spłacona w 10 równych ratach (po 5 000 zł) w okresie 31 lipca 2016 r. do 30 kwietnia 2017 r.
Zawarcie niniejszego porozumienia jest wyrazem zgodnej woli stron w zakresie dokonania zmiany sposobu spełnienia zobowiązania przez małżonka, a także wiąże się ze zmianą okoliczności, jakie zaszły od czasu podpisania porozumienia z dnia 30 czerwca 2016 r., w szczególności związanych z zaprzestaniem wykonywania działalności gospodarczej przez małżonka Wnioskodawczyni, a także z rozpoczęciem wykonywania działalności przez Wnioskodawczynię.
Niniejsze porozumienie jest rezultatem okoliczności, o których mowa w § 1 pkt 1-4 niniejszego porozumienia, a także poczynionych przez Strony ustaleń.
Poczynione przez Strony ustalenia zawarte w niniejszym porozumieniu zastępują i wyczerpują w całości dotychczasowe roszczenia Stron wynikające z zawartego dnia 30 czerwca 2016 r. Porozumienia w sprawie podziału majątku wspólnego. W § 2 (Przedmiot porozumienia) pkt 1. Wobec okoliczności wskazanej w § 1 pkt 1-6 niniejszego porozumienia małżonek Wnioskodawczyni za jej zgodą w miejsce obowiązku zapłaty na rzecz Wnioskodawczyni kwoty 50 000 zł po ustanowieniu rozdzielności majątkowej zgodnie ze zobowiązaniem zawartym w § 5 ust. 1 pkt b oraz § 5 ust. 2 przekazuje na rzecz Wnioskodawczyni na własność ruchomości wskazane w pkt 2 niniejszego paragrafu o łącznej wartości 50 800 zł.

§ 3 Postanowienia końcowe:

1. Porozumienie sporządzono w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach - po jednym dla każdej ze stron ." Strony zamierzają zawrzeć porozumienie zmieniające o wskazanej powyżej treści w roku 2018 (po uzyskaniu przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej). Ruchomości wymienione w porozumieniu zmieniającym należą do majątku osobistego małżonka Wnioskodawczyni (wskutek dokonanego wcześniej podziału lub nabycia ich po ustanowieniu między małżonkami rozdzielności majątkowej). Wnioskodawczyni w przypadku zawarcia w przyszłości wyżej wskazanego porozumienia majątkowego pragnie wykorzystać przeniesione na nią ruchomości w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej i je amortyzować.

Zgodnie z uzupełnieniem wniosku, wskazane we wniosku ruchomości (które małżonek Wnioskodawczyni zamierza jej przekazać) stanowiły składniki majątkowe wchodzące w skład prowadzonego przez męża Wnioskodawczyni przedsiębiorstwa. W skład przedsiębiorstwa Firmy Handlowo Usługowej wchodziły następujące ruchomości objęte porozumieniem:

sprężarka spalinowa WD53 o wartości 9 500 zł - używana w działalności jednoosobowej, wprowadzona na środki trwałe 2 stycznia 2013 r., wycofana na cele osobiste 30 września 2017 r.;
wiertarka słupowa przemysłowa o wartości 3 300 zł - używana w działalności jednoosobowej, wprowadzona na środki trwałe 2 stycznia 2013 r. wycofana na cele osobiste 30 września 2017 r.;
przecinarka pionowa o wartości 3 500 zł - używana w działalności jednoosobowej, wprowadzona na środki trwałe 2 stycznia 2013 r. wycofana na cele osobiste 30 września 2017 r.;
wózek widłowy Sudnik o wartości 8 700 zł - używany w działalności jednoosobowej, wprowadzony na środki trwałe 23 grudnia 2013 r., wycofana na cele osobiste 30 września 2017 r.;
spawarka elektryczna o wartości 1 500 zł używana w działalności jednoosobowej, wprowadzona do ewidencji wyposażenia 1 grudnia 2012 r., wycofana na cele osobiste 30 września 2017 r.

Spośród wskazanych powyżej składników majątkowych wszystkie powyższe (oprócz spawarki elektrycznej stanowiącej wyposażenie) stanowiły środki trwałe. Żaden ze składników majątkowych wykorzystywanych przez małżonka Wnioskodawczyni w pozarolniczej działalności gospodarczej nie został zamortyzowany w całości.

Żadna z ruchomości, które mąż Wnioskodawczyni zamierza jej przekazać nie stanowiła składnika majątkowego działalności prowadzonej w formie spółki cywilnej. Tym samym żadna z ruchomości, które mąż Wnioskodawczyni zamierza jej przekazać nie była związana z działalnością prowadzoną w formie spółki cywilnej.

Częściowo składniki majątkowe jakie mąż Wnioskodawczyni zamierza przekazać Wnioskodawczyni były składnikami niezwiązanymi w ogóle z prowadzoną przez niego działalnością. Dotyczy to następujących składników (ruchomości):

piaskarka wraz z oprzyrządowaniem Producent Clemco rok produkcji 2013 o wartości 9 500 zł - majątek prywatny nie wprowadzony do żadnej działalności gospodarczej, ruchomość nabyta w 2013 r.;
MigMag Elmar o wartości 4 800 zł, majątek prywatny nie wprowadzony do żadnej działalności gospodarczej, ruchomość nabyta w 2014 r.;
piła ramowa o wartości 5 000 zł, majątek prywatny nie wprowadzony do żadnej działalności gospodarczej, ruchomość nabyta w 2014 r.
wiertarka magnesowa o wartości 3 400 zł, majątek prywatny nie wprowadzony do żadnej działalności gospodarczej, ruchomość nabyta w 2015 r.;
szlifierka kątowa Milwoki 125 o wartości 600 zł, majątek prywatny nie wprowadzony do żadnej działalności gospodarczej, ruchomość nabyta w 2015 r.;
szlifierka kątowa Milwoki 225 o wartości 1 000 zł, majątek prywatny nie wprowadzony do żadnej działalności gospodarczej, ruchomość nabyta w 2015 r.

Wszystkie składniki majątkowe (ruchomości), które będą przekazane na mocy planowanego porozumienia pochodziły z majątku wspólnego małżonków, który podlegał podziałowi. Wszystkie te składniki majątkowe zostały nabyte przed ustanowieniem między małżonkami rozdzielności majątkowej. Żaden ze składników majątkowych (ruchomości), które będą przekazane na mocy planowanego porozumienia nie pochodził z majątku odrębnego Wnioskodawcy, bowiem nie został nabyty po ustanowieniu rozdzielności majątkowej.

Małżonek Wnioskodawczyni prowadził działalność gospodarczą w okresie 1 grudnia 2012 r. do 3 października 2017 r. Przeważającą działalność gospodarczą męża stanowiła sprzedaż hurtowa maszyn i urządzeń rolniczych oraz dodatkowego wyposażenia (PKD: 46.61.Z). Ponadto zgodnie z wpisem do CEiDG wykonywana była (pomocniczo) działalność określona kodami PKD : 46.61.Z, 25.61.Z, 33.11.Z, 33.12.Z, 41.20.Z, 42.11.Z, 42.13.Z, 42.91.Z, 42.99.Z, 43.11.Z, 43.12.Z, 43.22.Z, 43.29.Z, 43.32.Z, 43.91.Z, 43.99.Z, 46.13.Z, 46.73.Z, 46.74.Z, 46.77.Z, 46.90.Z, 47.52.Z, 49.41.Z, 77.11.Z, 77.12.Z, 81.29.Z.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą od 16 marca 2017 r. Przeważającą działalność gospodarczą stanowi obróbka mechaniczna elementów metalowych - 25.62.Z. Ponadto zgodnie z wpisem do CEiDG wykonywana jest (pomocniczo) działalność określona kodami PKD: 25.62.Z, 25.11.Z, 25.61.Z, 33.11.Z, 33.12.Z, 41.20.Z, 42.11.Z, 42.13.Z, 42.91.Z, 42.99.Z, 43.11.Z, 43.12.Z, 43.22.Z, 43.29.Z, 43.32.Z, 43.34.Z, 43.91.Z. 43.99.Z, 45.20.Z, 46.13.Z, 46.61.Z, 46.73.Z, 46.74.Z, 46.77.Z, 46.90.Z, 47.52.Z, 49.41.Z, 52.21.Z, 81.29.Z. Po likwidacji działalności przez męża zakres działalności Wnioskodawczyni nie uległ zmianie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zawarcia planowanego (opisanego w stanie faktycznym oraz zgodnego z treścią wskazaną w opisie stanu faktycznego) Porozumienia zmieniającego w sprawie podziału majątku wspólnego i nabycia na własność wskazanych w nim ruchomości, Wnioskodawczyni może przyjąć na środki trwałe nabyte w ramach tegoż porozumienia ruchomości i je amortyzować oraz zaliczać w koszty działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zawarcia opisanego w stanie faktycznym oraz zgodnego z treścią wskazaną w opisie stanu faktycznego Porozumienia zmieniającego w sprawie podziału majątku wspólnego i nabycia na własność wskazanych w nim ruchomości Wnioskodawczyni może zaliczyć nabyte ruchomości do środków trwałych i je amortyzować. W opinii Wnioskodawczyni za wartość początkową tych ruchomości jako środków trwałych Wnioskodawczyni obowiązana będzie przyjmować części należne jej spłaty, do których zostały przyporządkowane (na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f.). Tak więc przykładowo wartość początkowa nabytej sprężarki spalinowej WD53 (wyszczególnionej w § 2 ust. 2 pkt a porozumienia zmieniającego) wyniesie 9 500 zł jako, że ruchomość ta zostanie przekazana w miejsce należnej Wnioskodawczyni spłaty w wysokości 9 500 zł. Wnioskodawczyni stoi ponadto na stanowisku, iż z tytułu nabycia tychże ruchomości będzie mogła rozpoznać koszty uzyskania przychodów bezpośrednio. Z uwagi na okoliczność, iż do ewentualnego porozumienia dojdzie w 2018 r. oraz z uwagi na fakt, iż wartość początkowa każdej z ruchomości nie przekroczy kwoty 10 000 zł w opinii Wnioskodawczyni na podstawie art. 22f ust.1 u.p.d.o.f będzie istniała możliwość - bez żadnych warunków - dokonania tzw. jednorazowej amortyzacji tych środków trwałych, jako że ich wartość początkowa (każdego z tych środków trwałych) nie będzie przekraczać kwoty 10 000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682 ze zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 tej ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, iż niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa). Ponadto żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba, że w czasie trwania związku małżeńskiego:

małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową,
z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie współwłasności,
wspólność ustała z mocy prawa na skutek całkowitego lub częściowego ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków lub też ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.

Od chwili ustania jak i wyłączenia wspólności ustawowej, do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Stosownie do treści art. 43 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w związku z ustanowieniem dnia 1 czerwca 2016 r. rozdzielności majątkowej małżonkowie (Wnioskodawczyni i jej mąż) na podstawie porozumienia z dnia 30 czerwca 2016 r. dokonali podziału części majątku wspólnego (ruchomości i innych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa, w ten sposób, że małżonek Wnioskodawczyni otrzymał na wyłączną własność Przedsiębiorstwo - Firmę Handlowo Usługową, którą prowadził dotychczas, natomiast Wnioskodawczyni tytułem spłaty udziału w dzielonym majątku miała otrzymać od męża do dnia 30 kwietnia 2017 r. w dziesięciu ratach kwotę 50 000 zł.

Do dnia złożenia niniejszego wniosku należna kwota zobowiązania w wysokości 50 000 zł, nie została przekazana Wnioskodawczyni przez jej małżonka. W związku z opisaną powyżej sytuacją (w szczególności w związku z niewykonaniem zobowiązania przez męża Wnioskodawczyni oraz zaprzestaniem prowadzenia przez niego działalności gospodarczej) Wnioskodawczyni i jej małżonek pragną w przyszłości zawrzeć porozumienie zmieniające sposób uregulowania przez męża zobowiązania wynikającego ze spłaty udziału w dzielonym porozumieniem majątku wspólnym po ustaniu ustawowej wspólności majątkowej.

Zgodnie z planowanym porozumieniem, mąż Wnioskodawczyni zamierza przekazać Wnioskodawczyni ruchomości o łącznej wartości 50 800 zł, pochodzące w części z prowadzonego dotychczas przedsiębiorstwa, jak również z jego majątku prywatnego niezwiązanego z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Ruchomości te nabyte zostały w okresie istnienia wspólności majątkowej małżeńskiej i zostały przyznane mężowi Wnioskodawczyni w wyniku podziału majątku wspólnego.

Jak wynika z art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.) jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa.

Zdaniem organu okoliczności przedstawione we wniosku uzasadniają twierdzenie, że dojdzie do spełnienia przez męża Wnioskodawczyni świadczenia niepieniężnego na rzecz Wnioskodawczyni tytułem spłaty ciążącego na nim zobowiązania pieniężnego w trybie określonym w tym przepisie.

Podobny pogląd wynika także z uzasadnienia do wyroku Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 3 lipca 2008 r., sygn. akt - IV CSK 149/08 (opubl. Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Cywilna rok 2009, Nr A, poz. 17, str. 82), w którym SN potwierdził, że instytucja datio in solutum może znaleźć zastosowanie praktycznie w przypadku każdego zobowiązania.

Opisane w art. 453 § 1 ww. ustawy Kodeks cywilny spełnienie przez dłużnika za zgodą wierzyciela innego niż dług pierwotny świadczenia w celu zwolnienia się z tego długu (datio in solutum) jest świadczeniem odpłatnym. Dłużnik za swoje świadczenie otrzymuje wynagrodzenie w postaci zwolnienia go z długu. Oznacza to, że przeniesienie na wierzyciela własności rzeczy lub prawa w zamian za zwolnienie z długu, jest odpłatnym zbyciem tej rzeczy lub prawa, nie następuje bowiem pod tytułem darmym.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 200 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
być właściwie udokumentowany.

Należy zaznaczyć, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z przychodami uzyskiwanymi z działalności gospodarczej oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Składnik majątku może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),
składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 ww. ustawy.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prawidłowe ustalenie wartości początkowej środków trwałych jest bardzo istotne, ponieważ jej wysokość kształtować będzie wartość odpisów amortyzacyjnych.

Jak wskazano powyżej, skutki uregulowania zobowiązania pieniężnego poprzez dokonanie świadczenia niepieniężnego (np. w drodze instytucji datio in solutum) są z jednej strony odpłatnym zbyciem, a z drugiej odpłatnym nabyciem przenoszonych w ramach świadczenia niepieniężnego składników majątkowych. Dlatego też, należy uznać, że nabycie przez Wnioskodawczynię ruchomości stanowiących środki trwałe będzie miało charakter odpłatnego nabycia.

W myśl art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

W myśl art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Stosownie natomiast do treści art. 22g ust. 1 pkt 6 ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia, o którym mowa w art. 14 ust. 2e - wartość wierzytelności (należności) uregulowanej w wyniku wykonania świadczenia niepieniężnego, o którym mowa w tym przepisie; przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 2e ww. ustawy, w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Przepis ten precyzuje wysokość oraz moment powstania przychodów i kosztów po stronie podatnika wykonującego – tytułem spłaty ciążącego na nim zobowiązania związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą – świadczenie niepieniężne (rzeczowe) na rzecz kontrahenta.

Wnioskodawczyni wskazała natomiast, że posiada wierzytelność wobec męża dotyczącą spłaty określonej sumy pieniężnej z tytułu dokonanego podziału wspólnego majątku małżeńskiego. Zobowiązanie dłużnika (męża), nie dotyczy zatem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, a Wnioskodawczyni nie występuje jako jego kontrahent.

Nie można zatem zgodzić się z Wnioskodawczynią, że wartość początkową ruchomości nabytych z majątku męża należy ustalić zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ ruchomości nie zostaną nabyte w sposób i okolicznościach wskazanych w art. 14 ust. 2e ustawy.

Ze względu na to, że jak wykazano powyżej, ruchomości stanowiące środki trwałe nabyte zostaną odpłatnie, wartość początkową poszczególnych środków trwałych należy ustalić na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Za wartość tę należy uznać wartość wierzytelności uregulowanej w wyniku wykonania świadczenia niepieniężnego, w częściach przypadających na poszczególne środki trwałe. Przy czym wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego dłużnika (w postaci poszczególnych ruchomości) powinna odpowiadać wartości uregulowanej w ten sposób wierzytelności (należności) pieniężnej wierzyciela. Tylko w takim bowiem wypadku świadczenie będzie ekwiwalentne w stosunku do regulowanej wierzytelności, wierzyciel zostanie w pełni zaspokojony, a dłużnik nie narazi się na nieuzasadnione straty.

Odnosząc się natomiast do kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od ruchomości stanowiących środki trwałe wskazać należy, że w myśl
art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Stosownie do art. 22f ust. 3 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Mając na uwadze powołane ww. przepisy oraz zaprezentowane zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że skoro wartość początkowa poszczególnych ruchomości jest niższa niż 10 000 zł, Wnioskodawczyni ma prawo do zaliczania w koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych dokonanych od wartości początkowej poszczególnych ruchomości stanowiących środki trwałe z zgodnie z art. 22h-22m ustawy albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania środków trwałych, albo w miesiącu następnym.

Zatem, zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawczyni może ona dokonać tzw. jednorazowej amortyzacji przedmiotowych środków trwałych, jako że ich wartość początkowa (każdego z tych środków trwałych) nie będzie przekraczać kwoty 10 000 zł.

Reasumując, w odniesieniu do okoliczności opisanych w złożonym wniosku, stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym może ona przyjąć jako środki trwałe ruchomości nabyte w ramach porozumienia oraz może jednorazowo zaliczyć w koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej odpisy amortyzacyjne dokonane od wartości początkowej poszczególnych ruchomości do wysokości wierzytelności uregulowanej w wyniku wykonania świadczenia niepieniężnego, należało uznać za prawidłowe, z uwzględnieniem zastrzeżenia co do podstawy prawnej ustalenia wartości początkowej nabytych ruchomości.

Podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Interpretację indywidualną oparto zatem na stwierdzeniu Wnioskodawczyni, że przekazane jej ruchomości z majątku osobistego męża pochodziły z przypadłej Mu części majątku wspólnego, który podlegał podziałowi w związku z ustanowieniem rozdzielności majątkowej.

Zastrzec równocześnie należy, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie skutków podatkowych przedstawionego zdarzenia przyszłego. Przedmiotu interpretacji nie stanowi ocena prawidłowości (możliwości) zawarcia przez Wnioskodawczynię i jej męża opisanych we wniosku porozumień pod względem formy, warunków, wzajemnych praw i obowiązków. Kwestie te regulują bowiem przepisy ustaw: z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin