Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.57.2018.1.PC
z 1 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 stycznia 2018 r. (data wpływu 22 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy wydatki, które będą ponoszone przez Spółkę w ramach Umowy w części w jakiej dotyczą Ruchomości, będą stanowiły koszty inwestycji, które kwalifikują się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku numerem 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2018 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy wydatki, które będą ponoszone przez Spółkę w ramach Umowy w części w jakiej dotyczą Ruchomości, będą stanowiły koszty inwestycji, które kwalifikują się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji wyrobów foliowych dla branży budowlanej (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”). Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Mając na uwadze, że powierzchnia produkcyjno-magazynowa jaką obecnie dysponuje Spółka jest niewystarczająca dla jej dalszego rozwoju, Spółka podjęła decyzję o realizacji nowego projektu inwestycyjnego polegającego m.in. na rozbudowie zakładu produkcyjnego poprzez inwestycję w środki trwałe i wartości niematerialne i prawne. Rozważana inwestycja będzie realizowana na terenie nieruchomości objętej granicami Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”). Spółka jest w trakcie ubiegania się o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE.

Z uwagi na specyfikę planowanej inwestycji i prowadzonej z jej wykorzystaniem działalności gospodarczej w dłuższym okresie, a także ograniczone środki własne, których przeznaczenie na nowy projekt mogłoby prowadzić do zaburzenia płynności finansowej Spółki, w części inwestycja zostanie sfinansowana w formie leasingu (dalej: „Umowa”).

Umowa będzie spełniała warunki leasingu finansowego zarówno na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm., dalej: „Ustawa o PDOP”), jak i ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2342 z późn. zm., dalej: „Ustawa o rachunkowości”).

Przedmiotem Umowy będzie:

• nieruchomość gruntowa wraz z wybudowaną na niej halą produkcyjną obejmującą również infrastrukturę techniczną, tj. grunt z posadowionym na nim budynkiem (dalej: „Grunt zabudowany budynkiem”) oraz
• hala namiotowa niezwiązana trwale z gruntem, tj. ruchomość (niestanowiąca budynku ani budowli, dalej: „Ruchomość”).

Umowa zostanie zawarta z firmą leasingową, która wcześniej dokona zakupu od podmiotu trzeciego nieruchomości gruntowej wraz z posadowioną na niej halą produkcyjną trwale związaną z gruntem oraz halą namiotową niezwiązaną z gruntem w sposób trwały. Podmiot trzeci, który zbędzie majątek na rzecz firmy leasingowej będzie go wcześniej wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej.

Umowa zostanie zawarta na czas oznaczony, trwający co najmniej 5 lat, licząc od terminu zakończenia planowanej inwestycji określonego w zezwoleniu na prowadzenie działalności na terenie SSE. Na podstawie tej Umowy Spółka korzystać będzie z Nieruchomości i Ruchomości przez czas trwania Umowy. Umowa będzie zawierała zobowiązanie firmy leasingowej do przeniesienia własności Gruntu zabudowanego budynkiem oraz Ruchomości na Spółkę po dokonaniu zapłaty ostatniej raty leasingowej oraz zobowiązanie Spółki do ich nabycia. Umowa zostanie podpisana po uzyskaniu przez Spółkę zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE.

Spółka jest dużym przedsiębiorcą w rozumieniu art. 2 pkt 2 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającym niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.Urz. UE L 187 z 26.06.2014).

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy wydatki, które będą ponoszone przez Spółkę w ramach Umowy w części w jakiej dotyczą Ruchomości, będą stanowiły koszty inwestycji, które kwalifikują się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z PDOP, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o PDOP? (pytanie oznaczone we wniosku numerem 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki, które będą przez niego ponoszone w związku z zawarciem Umowy w części, w jakiej Umowa będzie dotyczyć Ruchomości będą stanowiły koszty inwestycji, które kwalifikują się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z PDOP, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o PDOP, z tym zastrzeżeniem, że kosztami kwalifikowanymi będą opłata wstępna, raty leasingowe w części kapitałowej oraz w części odsetkowej do dnia oddania hali namiotowej do używania.

Uwagi ogólne

Na podstawie art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1010 z późn. zm.; dalej: „Ustawa o SSE”), dochody uzyskane z działalności prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE są zwolnione z podatku dochodowego na zasadach określonych w Ustawie o PDOP.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o PDOP, wolne od podatku są dochody, uzyskane z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do § 3 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnych stref ekonomicznych z dnia 10 grudnia 2008 r. (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 465; dalej: „Rozporządzenie RM”), wielkość pomocy publicznej dla przedsiębiorcy może być liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą (pomoc inwestycyjna z tytułu kosztów nowej inwestycji) lub jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowozatrudnionych pracowników (pomoc inwestycyjna z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy).

Zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia RM, wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem, że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

Na podstawie § 6 ust. 1 Rozporządzenia RM, koszty inwestycji stanowią więc koszty kwalifikowane, jeżeli:

(i) zostały poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia oraz

(ii) należą do jednej z sześciu enumeratywnie wskazanych kategorii, do których należą m.in. koszty związane z umową najmu lub dzierżawy gruntów, budynków i budowli oraz cena nabycia innych aktywów, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego.

Koszty leasingu Ruchomości jako koszty kwalifikowane

Hala namiotowa nie będzie trwale związana z gruntem, a więc będzie stanowiła aktywo inne niż grunty, budynki i budowle. Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia RM, cena nabycia takich aktywów stanowią koszty kwalifikowane pod warunkiem, że:

(i) najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz

(ii) umowa leasingu finansowego obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

Mając na uwadze powyższe, ponieważ Umowa będzie stanowiła leasing finansowy oraz będzie zawierała zobowiązanie do nabycia hali namiotowej z dniem upływu okresu leasingu tj. po dokonaniu zapłaty ostatniej raty leasingowej, cena nabycia Ruchomości objętej leasingiem finansowym będzie stanowić będzie koszt kwalifikowany.

W tym kontekście Wnioskodawca wskazuje, że w myśl § 6 ust. 4 Rozporządzenia RM, cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami o rachunkowości. Zgodnie z art. 28 ust. 2 Ustawy o rachunkowości, cena nabycia to cena zakupu składnika aktywów, obejmująca kwotę należną sprzedającemu, bez podlegających odliczeniu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, a w przypadku importu powiększona o obciążenia o charakterze publicznoprawnym oraz powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem składnika aktywów do stanu zdatnego do używania lub wprowadzenia do obrotu, łącznie z kosztami transportu, jak też załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia do obrotu, a obniżona o rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i odzyski.

Dodatkowo na podstawie art. 28 ust. 8 Ustawy o rachunkowości, cena nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych w budowie, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obejmuje ogół ich kosztów poniesionych przez jednostkę za okres budowy, montażu, przystosowania i ulepszenia, do dnia bilansowego lub przyjęcia do używania, w tym również:

(i) niepodlegający odliczeniu podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy,

(ii) koszt obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu ich finansowania i związane z nimi różnice kursowe, pomniejszony o przychody z tego tytułu.

Mając na uwadze powyższe, w zakresie w jakim Umowa będzie dotyczyła Ruchomości, kosztem kwalifikowanym będzie opłata wstępna jako koszt bezpośrednio związany z Umową, raty leasingowe w części kapitałowej i część rat odsetkowych, które zostaną poniesione do dnia przyjęcia hali namiotowej do używania.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, wydawanych przez organy podatkowe. Tytułem przykładu Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 22 kwietnia 2016 r. Znak: IBPB-1-3/4510-260/16/AB, potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym: wskazane koszty poniesione przez niego w związku z umową leasingu finansowego (raty kapitałowe, część odsetkowych rat leasingowych poniesionych przed dniem oddania maszyny do używania), będą mogły zostać zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia (koszty poniesione w terminach kwalifikowalności kosztów wskazanych w Zezwoleniu, dotyczące środków trwałych zlokalizowanych na terenie SSE).

Wniosków Spółki nie zmienia fakt, że grunt wraz z posadowioną na nim halą produkcyjną oraz halą namiotową będą wcześniej wykorzystywane w działalności gospodarczej przez inny podmiot. Warunek nowości przewidziany w § 6 ust. 7 Rozporządzenia RM, dotyczy bowiem jedynie środków trwałych, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia RM, a więc środków trwałych nabytych, a nie używanych na podstawie leasingu finansowego. Nie można tego ograniczenia interpretować rozszerzająco - próba objęcia nim również pozostałych przypadków, wymienionych w § 6 ust. 1 Rozporządzenia oznaczałaby działanie wbrew wyraźnej treści przepisu. Zakładając racjonalność ustawodawcy należy przyjąć, że gdyby chciał on objąć kryterium nowości również pozostałe kategorie wskazane w § 6 ust. 1 w Rozporządzeniu RM, kategorie te zostałyby wprost wskazane w odesłaniu zawartym w § 6 ust. 7 Rozporządzenia RM. Jako że § 6 ust. 7 Rozporządzenia RM odsyła jedynie do § 6 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia RM, należy przyjąć że pozostałe kategorie, w tym również grunty, budynki i budowle będące przedmiotem najmu lub dzierżawy, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia RM oraz aktywa inne niż grunty, budynki i budowle będące przedmiotem leasingu finansowego, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia RM nie muszą być nowe. Stanowisko takie prezentują także organy podatkowe, np. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z 12 stycznia 2016 r. w interpretacji indywidualnej nr IBPB-1-2/4510-737/15/AK potwierdził, że: Z uwagi na fakt, że podstawą korzystania przez Wnioskodawcę z maszyn produkcyjnych jest umowa leasingu finansowego i dopiero po upływie okresu obowiązywania umowy, Wnioskodawca będzie zobowiązany do nabycia maszyn produkcyjnych, to podstawę zakwalifikowania nakładów związanych z leasingiem do wydatków objętych pomocą publiczną stanowić będzie § 6 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, do którego § 6 ust. 7 się nie odwołuje. Wymóg nowości środków trwałych z § 6 ust. 7 rozporządzenia, odnosi się wyłącznie do środków trwałych nabytych lub wytworzonych we własnym zakresie i zaliczonych do składników majątku podatnika wymienionych w § 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia.

Podsumowując, w świetle przedstawionej powyżej argumentacji wydatki, które zostaną poniesione przez Wnioskodawcę w związku z planowanym zawarciem Umowy stanowią koszty inwestycji, które kwalifikują się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z PDOP, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o PDOP, z tym zastrzeżeniem, że w części w jakiej Umowa będzie dotyczyć Ruchomości kosztami kwalifikowanymi będzie opłata wstępna, raty leasingowe w części kapitałowej oraz w części odsetkowej do dnia oddania hali namiotowej do używania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Nadmienić należy że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.