Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4011.265.2017.1.MG
z 7 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2017 r. (data wpływu wniosku za pośrednictwem platformy e-PUAP w tym samym dniu), uzupełnionym 12 lutego 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca ma prawo rozliczyć przychody i koszty związane z uprzednio prowadzoną działalnością gospodarczą zmarłego ojca w ramach własnego zeznania podatkowego, w związku z kontynuowaniem działalności gospodarczej spadkodawcy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2017 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca ma prawo rozliczyć przychody i koszty związane z uprzednio prowadzoną działalnością gospodarczą zmarłego ojca w ramach własnego zeznania podatkowego, w związku kontynuowaniem działalności gospodarczej spadkodawcy. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 2 lutego 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4011.260.2017.1.MG, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 12 lutego 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi własną działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEIDG i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Ojciec Wnioskodawcy prowadzący uprzednio działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych i będący czynnym podatnikiem podatku VAT, zmarł 2 października 2017 r. Na mocy dziedziczenia ustawowego pozostały po nim majątek odziedziczył Wnioskodawca, syn spadkodawcy, wraz ze swoją matką, żoną zmarłego spadkodawcy jako jedyni spadkobiercy. Akt poświadczenia dziedziczenia notariusz sporządził i zarejestrował 25 października 2017 r. Matka Wnioskodawcy przeniosła składniki majątku będące masą spadkową stanowiące środki trwałe, wyposażenie firmy oraz towary handlowe nabyte przez spadkodawcę w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej wraz z prawami do umów handlowych, leasingowych na rzecz Wnioskodawcy, a Wnioskodawca na to wyraził zgodę i nabył je nieodpłatnie, bez obowiązku spłaty. Wnioskodawca przyjął powyższe składniki majątku, w celu kontynuowania działalności gospodarczej ojca. Wnioskodawca przejął również wszystkie zawarte przez ojca umowy zarówno na dostawy towarów i usług, jak również zawarł umowę o pracę z osobą świadczącą pracę na rzecz spadkodawcy, kontynuując zatrudnienie pracownika. Zakres działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę jest zgodny z zakresem działalności gospodarczej prowadzonej uprzednio przez zmarłego ojca. Środki trwałe oraz wyposażenie firmy ojca, będące przedmiotem spadku, zostały przez Wnioskodawcę wprowadzone do własnej firmy z wartościami początkowymi i umorzeniem wynikającym z ewidencji firmy ojca. Wnioskodawca kontynuuje zasady ich amortyzacji. Wszystkie zakupione towary i usługi ściśle związane były i są z prowadzoną działalnością gospodarczą i służą czynnościom opodatkowanym. Podsumowując:

• Wnioskodawca, jako spadkobierca, przejął i kontynuuje działalność zmarłego ojca za zgodą matki,
• Wnioskodawca przejął wszystkie prawa i obowiązki zmarłego ojca wynikające z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w tym zobowiązania i prawa wynikające z umów handlowych, leasingowych, pracowniczych,
• koszty uzyskania przychodów w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów Wnioskodawca (jak i jego zmarły ojciec) ewidencjonuje metodą uproszczoną - art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podatek dochodowy w obu przypadkach opłacany jest i był na zasadach ogólnych.
  
  

Opis sprawy został doprecyzowany w ww. piśmie z 8 lutego 2018 r. m.in. o następujące informacje: Przez przychody należy rozumieć tylko przychody uzyskane w okresie prowadzenia przez zmarłego, przed jego śmiercią, działalności gospodarczej. Nie było przychodów uzyskanych po śmierci Spadkodawcy.

Przez koszty należy rozumieć wydatki poniesione przez zmarłego w okresie prowadzenia działalności gospodarczej i uznane przez niego za koszty uzyskania przychodu w tym okresie, oraz wydatki, do których uregulowania nie doszło przed śmiercią spadkodawcy, lecz były one należne kontrahentom lub pracownikom w związku z realizacją umów zawartych przez spadkodawcę i dotyczyły zobowiązań do dnia śmierci spadkodawcy. Dodatkowo należne dla ZUS składki za okres do dnia śmierci spadkodawcy, do których uregulowania nie doszło przed śmiercią spadkodawcy, a zostały uregulowane przez wnioskodawcę po śmierci spadkodawcy.

Zobowiązania dot. faktur m.in. za nabyte przez spadkodawcę usługi telekomunikacyjne, usługi związane z wywozem nieczystości, wypłata wynagrodzenia pracownika za wrzesień 2017 r. oraz faktury dot. umów leasingowych użytkowanych w firmie spadkodawcy pojazdów zostały zapłacone w całości przez Wnioskodawcę już po śmierci spadkodawcy.

Wszystkie wyżej wymienione przychody i koszty dotyczące okresu styczeń - wrzesień 2017 roku zostały uwzględnione przez spadkodawcę w prowadzonych ewidencjach. W październiku nie było przychodów, spadkodawca zmarł 2 października 2017 roku. W ewidencji nie zostały uwzględnione koszty dot. października 2017 roku.

Wnioskujący wystąpi do Naczelnika Urzędu Skarbowego z prośbą o wydanie decyzji ustalającej wysokość dochodu/straty spadkodawcy za okres od stycznia do października 2017 r. po otrzymaniu przedmiotowej interpretacji z Krajowej Informacji Skarbowej.

Wnioskodawca wszedł w posiadanie części spadku po zmarłym ojcu, który odziedziczyła żona zmarłego, w wyniku przekazania składników majątku (towary handlowe i wyposażenie firmy) na rzecz Wnioskodawcy w formie umowy darowizny z dnia 29 grudnia 2017 roku.

Jako elementy masy spadkowej zostały wykazane jedynie towary handlowe. Należności i zobowiązania, strata z działalności, oraz nadwyżka VAT nie zostały wykazane w masie spadkowej. Żona zmarłego nie zamierza korzystać z prawa do wspólnego rozliczenia wraz ze zmarłym małżonkiem na zasadzie określonej w art. 6a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2017.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie reguluje kwestii sukcesji praw majątkowych przysługujących podatnikowi. Przepisy dotyczące tej kwestii zawiera ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016, poz. 380; winno być: Dz.U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.). Stosownie do art. 8 § 1 ww. ustawy, każdy człowiek od chwili urodzenia ma zdolność prawną. Przepis ten wskazuje, że zdolność prawna zostaje nabyta przez człowieka od momentu urodzenia do śmierci. Osoba fizyczna z chwilą śmierci traci zdolność by być podmiotem praw i obowiązków przewidzianych w przepisach prawa oraz adresatem tych praw i obowiązków.

Zgodnie z art. 922 § 1 ustawy Kodeks cywilny, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi czwartej Kodeksu cywilnego - Spadki. W myśl art. 922 § 2 tej ustawy, nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami.

W świetle przepisów ustawy Kodeks cywilny spadkobiercy nabywają spadek w stanie istniejącym w chwili jego otwarcia, tj. śmierci spadkodawcy, nabycie spadku następuje automatycznie, z mocy ustawy. Przy czym, do czasu postanowienia o nabyciu spadku oraz dokonania podziału spadku majątek składający się na firmę spadkodawcy stanowi masę spadkową. Ponadto przepisy ww. ustawy wskazują, że spadkobiercy zawsze przejmują prawa i obowiązki majątkowe.

Natomiast sukcesja praw i obowiązków wynikająca z przepisów prawa podatkowego jest możliwa na podstawie i w granicach określonych przez przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.; winno być: t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 97 § 1 ww. ustawy spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 2, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. Stosownie do art. 97 § 2 ww. ustawy jeżeli, na podstawie przepisów prawa podatkowego, spadkodawcy przysługiwały prawa o charakterze niemajątkowym, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, uprawnienia te przechodzą na spadkobierców, pod warunkiem dalszego prowadzenia tej działalności na ich rachunek.

Z powyższego wynika, zatem że:

• wszelkie, zarówno prawa jak i obowiązki majątkowe spadkodawcy, spadkobiercy podatnika przejmują zawsze i bezwarunkowo,
• prawa o charakterze niemajątkowym przechodzą na spadkobierców, pod warunkiem dalszego prowadzenia tej działalności na ich rachunek (przy czym dotyczy to tylko uprawnień związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą).
  
  

Prawa majątkowe to te prawa, które są bezpośrednio uwarunkowane interesem ekonomicznym uprawnionego, ponadto mają swój materialny i wymierny kształt.

Do praw majątkowych należą m.in.: prawo do zwrotu podatku, odroczenia lub rozłożenia na raty zapłaty zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, odroczenie zapłaty podatku, prawo do nadpłaty oraz prawo do umorzenia w całości lub w części zaległości podatkowych, odsetek za zwłokę lub opłat prolongacyjnych, a także prawo do rozliczenia straty w następnych okresach rozliczeniowych. Natomiast prawa niemajątkowe obejmują m.in. prawo do złożenia korekty deklaracji, czy zeznania, prawo do złożenia odwołania, czy też skargi od decyzji.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo rozliczyć koszty i przychody zmarłego ojca w ramach własnego zeznania podatkowego, w ramach kontynuowania działalności gospodarczej po zmarłym ojcu? (pytanie wymienione we wniosku jako drugie)

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo rozliczenia kosztów i przychodów zmarłego ojca w swoim zeznaniu podatkowym rocznym, jako kontynuującemu działalność gospodarczą Spadkodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, iż kwestia zaliczenia przez Wnioskodawcę do przychodów oraz w ciężar kosztów podatkowych prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej przychodów i kosztów uzyskania przychodów stanowiących podstawę ustalenia dochodu z działalności gospodarczej zmarłego ojca wymaga w pierwszej kolejności odniesienia się do specyfiki nabycia majątku w drodze spadku (sukcesji majątkowej) na gruncie przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm. – dalej: „Kodeks cywilny”), rodzącej odmienne skutki prawne od nabycia praw i obowiązków zmarłego, na gruncie przepisów prawa podatkowego (sukcesji podatkowej), określonej przepisami ustawy z dnia ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm. – dalej: „Ordynacja podatkowa”).

Zgodnie z art. 922 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi czwartej Kodeksu – Spadki. Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależne od tego, czy są one spadkobiercami.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tego Kodeksu, spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes, stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w odrębnych przepisach sporządza akt poświadczenia dziedziczenia (art. 1025 § 1 ww. Kodeksu).

W świetle cytowanych powyższej przepisów, spadek zostaje nabyty z dniem śmierci spadkodawcy. Nabycie spadku następuje automatycznie, z mocy ustawy. Od chwili otwarcia spadku spadkobierca może samodzielnie objąć spadek we władanie.

Podkreślić należy, że prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego nie należą do spadku. Ich sukcesja jest możliwa jedynie na podstawie i w granicach przepisów Ordynacji podatkowej. Oznacza to w szczególności, że obowiązki spadkobierców, dotyczące poniesienia określonych wydatków wynikające z prawa cywilnego (np. zaspokojenie roszczeń pracowników czy kontrahentów), nie stanowią z mocy prawa o możliwości uwzględnienia tych roszczeń przy rozliczaniu obowiązków podatkowych samych spadkobierców.

Kwestię sukcesji podatkowej reguluje przede wszystkim art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 2, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. W myśl art. 97 § 2 Ordynacji podatkowej, jeżeli na podstawie przepisów prawa podatkowego, spadkodawcy przysługiwały prawa o charakterze niemajątkowym, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, uprawnienia te przechodzą na spadkobierców pod warunkiem dalszego prowadzenia tej działalności na ich rachunek. Wyżej powołane przepisy art. 97 Ordynacji podatkowej nie dotyczą praw o charakterze osobistym spadkodawcy.

Stosownie do art. 98 § 1 Ordynacji podatkowej, do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe.

W myśl art. 98 § 2 Ordynacji podatkowej, przepis § 1 stosuje się również do odpowiedzialności spadkobierców za:

1. zaległości, podatkowe, w tym również za zaległości, o których mowa w art. 52 oraz art. 52a,
2. odsetki za zwłokę od zaległości podatkowych spadkodawcy,
3. pobrane, a nie wpłacone podatki z tytułu sprawowanej przez spadkodawcę funkcji płatnika lub inkasenta,
4. niezwrócone przez spadkodawcę zaliczki na naliczony podatek od towarów i usług oraz ich oprocentowanie,
5. opłatę prolongacyjną,
6. koszty postępowania podatkowego,
7. koszty upomnienia i koszty postępowania egzekucyjnego prowadzonego wobec spadkodawcy powstałe do dnia otwarcia spadku.
   
   

Z powyższego wynika, iż skutkiem śmierci podatnika jest przejęcie przez jego spadkobierców podatkowych praw i obowiązków majątkowych, a także, w niektórych przypadkach, praw niemajątkowych. Z chwilą śmierci podatnika następuje bowiem zakończenie bytu prawnego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Zakres odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe spadkodawcy określany jest w decyzji o odpowiedzialności spadkobiercy. Zgodnie bowiem z treścią art. 100 § 1 Ordynacji podatkowej, Organ podatkowy orzeka w jednej decyzji o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień poszczególnych spadkobierców na podstawie decyzji ostatecznych wydanych wobec spadkodawcy oraz jego zobowiązań wynikających z prawidłowych deklaracji.

Stosownie do treści art. 100 § 2 Ordynacji podatkowej, jeżeli deklaracja złożona przez spadkodawcę jest nieprawidłowa lub deklaracji nie złożono, orzekając o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień spadkobierców, organ podatkowy jednocześnie ustala lub określa kwoty, o których mowa w art. 21 § 3 i 3a, art. 24 lub art. 74a. Przy czym, zgodnie z art. art. 102 § 2 Ordynacji podatkowej, w miejsce strony zmarłej w toku postępowania w sprawach dotyczących praw i obowiązków wymienionych w art. 97 wstępują jej spadkobiercy. Jak wynika przy tym z art. 21 § 3 Ordynacji podatkowej, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku, nie złożył deklaracji albo że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji, albo powstałego zobowiązania nie wykazano, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania podatkowego. Jednocześnie, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że w złożonej deklaracji wykazano nieprawidłową kwotę zwrotu podatku lub kwotę podatku naliczonego przeniesionego do rozliczenia lub kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług do odliczenia w następnych okresach rozliczeniowych, w deklaracji nie wykazano tych kwot albo podatnik nie złożył deklaracji, mimo ciążącego na nim obowiązku, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa prawidłową wysokość zwrotu podatku lub nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do odliczenia w następnych okresach rozliczeniowych (art. 21 § 3a Ordynacji podatkowej).

Organ podatkowy, w drodze decyzji, określa wysokość straty poniesionej przez podatnika, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ ten stwierdzi, że podatnik nie złożył deklaracji, nie wykazał w deklaracji straty lub wysokość poniesionej straty różni się od wysokości wykazanej w deklaracji, a poniesienie straty zgodnie z przepisami prawa podatkowego uprawnia do skorzystania z ulg podatkowych (art. 24 Ordynacji podatkowej). Organ ten określa również wysokość nadpłaty, w przypadkach niewymienionych w art. 73 § 2 i art. 74 (art. 74a Ordynacji podatkowej).

Powyższe oznacza, że o zakresie odpowiedzialności spadkobierców orzeka organ podatkowy w jednej decyzji z chwilą zaistnienia przesłanek tej odpowiedzialności. Jednocześnie organ orzeka nie o samej odpowiedzialności, lecz o zakresie tej odpowiedzialności. Odpowiedzialność spadkobierców powstaje bowiem z chwilą otwarcia spadku. W sytuacji gdy spadkodawca był podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych i zmarł w trakcie roku podatkowego, wysokość zobowiązania wynikającego z rozliczenia tego podatku za rok nierozliczony ustala w decyzji o odpowiedzialności spadkobierców właściwy urząd skarbowy, wykazując poszczególne wielkości ze wskazaniem ich wysokości.

Niewątpliwie prawa wynikające ze zobowiązań spadkodawcy stanowią prawo majątkowe związane z prowadzoną pozarolniczą działalnością spadkobiercy, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Nie oznacza to jednak, że spadkobierca uprawniony jest do rozliczenia przychodów i kosztów zmarłego w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Zauważyć bowiem należy, iż w myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. (…). Stosownie natomiast do treści art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W konsekwencji, skoro zobowiązania podatkowe, związane z powstaniem przychodu z działalności gospodarczej, są ściśle związane z osobą spadkodawcy, a nie spadkobiercą, to tym samym poniesione (w sensie kasowym) przez spadkobiercę wydatki, które powinny były zostać ujęte w księgach podatkowych spadkodawcy, nie mogą pomniejszać przychodu spadkobiercy. Wydatki te bowiem dotyczą działalności gospodarczych dwóch odrębnych podmiotów gospodarczych.

W świetle powyższych przepisów, stwierdzić należy, iż spadkobiercy nie są zobowiązani do dokonania rozliczenia uzyskanych dochodów po zmarłym spadkodawcy, tym bardziej nie są uprawnieni do uwzględniania w przychodach i w kosztach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej przychodów i kosztów uzyskania przychodów zmarłego podatnika, które ten zadeklarował w prowadzonych przez siebie ewidencjach księgowych. W przypadku śmierci podatnika zobowiązanie podatkowe przypadające od dochodu po zmarłym ustala bowiem właściwy miejscowo dla zmarłego naczelnik urzędu skarbowego, obciążając spadkobierców ewentualnym podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wydając decyzję, organ podatkowy określa prawidłową wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość poniesionej straty uprawniającej spadkobierców do skorzystania, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, z ulg podatkowych, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, jeżeli ich wysokość jest inna niż wykazana w deklaracji złożonej przez spadkodawcę albo spadkodawca deklaracji nie złożył.

Z treści złożonego wniosku wynika m.in., że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Na mocy dziedziczenia ustawowego majątek po jego zmarłym ojcu prowadzącym działalność gospodarczą odziedziczyło dwóch spadkobierców, tj. Wnioskodawca oraz jego matka (żona zmarłego). Przy czym matka Wnioskodawcy przeniosła na niego należne jej w wyniku dziedziczenia składniki majątku będące masą spadkową stanowiące środki trwałe, wyposażenie firmy oraz towary handlowe nabyte przez spadkodawcę w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej wraz z prawami do umów handlowych, leasingowych na rzecz Wnioskodawcy, a Wnioskodawca na to wyraził zgodę i nabył je nieodpłatnie, bez obowiązku spłaty. Wnioskodawca przyjął powyższe składniki majątku, w celu kontynuowania działalności gospodarczej ojca. Wnioskodawca przejął również wszystkie zawarte przez ojca umowy zarówno na dostawy towarów i usług, jak również zawarł umowę o pracę z osobą świadczącą pracę na rzecz spadkodawcy, kontynuując zatrudnienie pracownika. Zakres działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę jest zgodny z zakresem działalności gospodarczej prowadzonej uprzednio przez zmarłego ojca. Środki trwałe oraz wyposażenie firmy ojca, będące przedmiotem spadku, zostały przez Wnioskodawcę wprowadzone do własnej firmy z wartościami początkowymi i umorzeniem wynikającym z ewidencji firmy ojca. Wnioskodawca kontynuuje zasady ich amortyzacji. Wszystkie zakupione towary i usługi ściśle związane były i są z prowadzoną działalnością gospodarczą i służą czynnościom opodatkowanym. Wnioskodawca, jako spadkobierca, przejął i kontynuuje działalność zmarłego ojca za zgodą matki. Wnioskodawca przejął wszystkie prawa i obowiązki zmarłego ojca wynikające z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w tym zobowiązania i prawa wynikające z umów handlowych, leasingowych, pracowniczych. Przy czym, jako przychody należy rozumieć wyłącznie przychody uzyskane przez zmarłego w okresie prowadzenia przez niego działalności gospodarczej. Natomiast jako koszty należy rozumieć wydatki poniesione przez zmarłego w okresie prowadzenia działalności gospodarczej i uznane przez niego za koszty uzyskania przychodu w tym okresie, oraz wydatki, do których uregulowania nie doszło przed śmiercią spadkodawcy, lecz były one należne kontrahentom lub pracownikom w związku z realizacją umów zawartych przez spadkodawcę i dotyczyły zobowiązań do dnia śmierci spadkodawcy. Dodatkowo należne dla ZUS składki za okres do dnia śmierci spadkodawcy, do których uregulowania nie doszło przed śmiercią spadkodawcy, a zostały uregulowane przez Wnioskodawcę po śmierci spadkodawcy. Zobowiązania dot. faktur m.in. za nabyte przez spadkodawcę usługi telekomunikacyjne, usługi związane z wywozem nieczystości, wypłata wynagrodzenia pracownika za wrzesień 2017 r. oraz faktury dot. umów leasingowych użytkowanych w firmie spadkodawcy pojazdów zostały zapłacone w całości przez Wnioskodawcę już po śmierci spadkodawcy. W związku z czym, Wnioskodawca wystąpi do Naczelnika Urzędu Skarbowego z prośbą o wydanie decyzji ustalającej wysokość dochodu/straty spadkodawcy za okres od stycznia do października 2017 r.

Mając powyższe na względzie, a w szczególności fakt, iż jak sam Wnioskodawca wskazał, że przez koszty należy rozumieć wydatki poniesione przez zmarłego w okresie prowadzenia działalności gospodarczej i uznane przez niego za koszty uzyskania przychodu w tym okresie, oraz (co najistotniejsze w niniejszej sprawie) wydatki, do których uregulowania nie doszło przed śmiercią spadkodawcy, lecz były one należne kontrahentom lub pracownikom w związku z realizacją umów zawartych przez spadkodawcę i dotyczyły zobowiązań do dnia śmierci spadkodawcy, nie sposób uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, iż jest on uprawniony do rozliczenia wykazanych kosztów i przychodów zmarłego ojca w swoim zeznaniu podatkowym rocznym, w związku z kontynuowaniem działalności zmarłego.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ pragnie zauważyć, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie kwestie dotyczące ustalenia, czy Wnioskodawca ma prawo rozliczyć przychody i koszty związane z uprzednio prowadzoną działalnością gospodarczą zmarłego ojca w ramach własnego zeznania podatkowego, w związku z kontynuowaniem działalności gospodarczej spadkodawcy na gruncie przepisów prawa podatkowego (ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Natomiast powołane przez Organ w niniejszej interpretacji indywidualnej przepisy ustawy Kodeks cywilny, nie są i nie były, ze względu na treść i przedmiot jakiego dotyczą, przedmiotem dokonanej wykładni. Pełniły one jedynie rolę pomocniczą, w procesie wykładni przepisów prawa podatkowego i były niezbędne w celu udzielenia rzetelnej odpowiedzi w kwestiach budzących wątpliwości Wnioskodawcy.

Nadmienić jednocześnie należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.