Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.108.2018.1.IF
z 14 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2018 r. (data wpływu 30 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i następujące zdarzenie przyszłe.

Stan faktyczny 1

Postanowieniem Sądu Rejonowego z października 2005 roku Wnioskodawca (ilekroć w dalszej części wniosku będzie mowa o Wnioskodawcy, należy przez to rozumieć osobę składającą niniejszy wniosek) wraz z dwójką rodzeństwa i matką nabyli spadek po zmarłym w 30.03.2005 r. ojcu/mężu. Wysokość udziałów w spadku przypadająca każdemu ze spadkobierców wyniosła 1/4 całości masy spadkowej. W roku 2010 Naczelnik Urzędu Skarbowego umorzył postępowania podatkowe wobec każdego ze spadkobierców w sprawie ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn zważywszy, że wartość majątku spadkowego do opodatkowania zgodnie z udziałami przypadającymi każdemu ze spadkobierców nie przekracza kwoty wolnej od opodatkowania określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. 1983 Nr 45 poz. 207 z późn. zm.). Aktem Notarialnym z 03.07.2017 r. spadkobiercy dokonali działu spadku w taki sposób, że całość spadku nabytego po zmarłym ojcu otrzymuje Wnioskodawca bez żadnych spłat i dopłat. W skład spadku wchodziły 4 nieruchomości rolne o łącznej pow. 0,8037 ha oraz udział 3/16 części we współwłasności zabudowanej nieruchomości o powierzchni 0,1314 ha.

Stan faktyczny 2

Postanowieniem Sądu Rejonowego z października 2005 roku Wnioskodawca wraz z dwójką rodzeństwa i matką nabyli spadek po zmarłym w 30.03.2005 r. ojcu/mężu. Wysokość udziałów w spadku przypadająca każdemu ze spadkobierców wyniosła 1/4 całości masy spadkowej. W roku 2010 Naczelnik Urzędu Skarbowego umorzył postępowania podatkowe wobec każdego ze spadkobierców w sprawie ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn zważywszy, że wartość majątku spadkowego do opodatkowania zgodnie z udziałami przypadającymi każdemu ze spadkobierców nie przekracza kwoty wolnej od opodatkowania określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. 1983 Nr 45 poz. 207 z późn. zm.). Aktem Notarialnym z 03.07.2017 r. spadkobiercy dokonali działu spadku w taki sposób, że całość spadku nabytego po zmarłym ojcu otrzymuje Wnioskodawca bez żadnych spłat i dopłat. W skład spadku wchodziły 4 nieruchomości rolne o łącznej pow. 0,8037 ha oraz udział 3/16 części we współwłasności zabudowanej nieruchomości o powierzchni 0,1314 ha. W styczniu 2018 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży jednej spośród 4 nabytych w drodze spadku działek (o łącznej powierzchni 0,8037ha), której to powierzchnia działki wynosiła 0,2005 ha.

Zdarzenie przyszłe

Postanowieniem Sądu Rejonowego z października 2005 roku Wnioskodawca wraz z dwójką rodzeństwa i matką nabyli spadek po zmarłym w 2005 r. ojcu/mężu. W roku 2010 Naczelnik Urzędu Skarbowego umorzył postępowania podatkowe wobec każdego ze spadkobierców w sprawie ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn zważywszy, że wartość majątku spadkowego do opodatkowania zgodnie z udziałami przypadającymi każdemu ze spadkobierców nie przekracza kwoty wolnej od opodatkowania określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. 1983 Nr 45 poz. 207 z późn. zm.) Aktem Notarialnym z lipca 2017 r. spadkobiercy dokonali działu spadku w taki sposób, że całość spadku nabytego po zmarłym ojcu/mężu przypadnie Wnioskodawcy bez żadnych spłat i dopłat. W skład spadku wchodziły 4 nieruchomości rolne o pow. 0,8037 ha oraz udział 3/16 części we współwłasności zabudowanej nieruchomości o powierzchni 0,1314 ha. W styczniu 2018 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży jednej spośród 4 nabytych w drodze spadku działek (o łącznej powierzchni 0,8037 ha), której to powierzchnia działki wynosiła 0,2005 ha. W roku 2018 planuje podział kolejnej spośród 4 nabytych w drodze spadku działek i sprzedaż jednej z nowopowstałych w wyniku podziału nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Pytanie dotyczące stanu faktycznego nr 1.

1. Czy dokonanie w 2017 r. działu spadku bez spłat i dopłat w taki sposób, że Wnioskodawca uzyska nieruchomości o wartości przekraczającej o 75% jego udziału spadkowego, spowoduje uzyskanie przez Wnioskodawcę innego nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 Nr 80 poz. 350 z późn. zm.) opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 przywołanej ustawy?
   
   

Pytania dotyczące stanu faktycznego nr 2.

2. Czy za datę nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę należy uważać datę śmierci ojca tj. 30.03.2005 r., czy też występują dwie daty nabycia tj. data śmierci dla udziału 25 % przypadającego Wnioskodawcy na mocy postanowienia o nabyciu spadku i data działu spadku 03.07.2017 r. dla 75% udziałów spadku otrzymanych bez spłat i dopłat od pozostałych spadkobierców?
   
3. Czy przychód z dokonanej w 2018 r. sprzedaży nieruchomości nabytej przez spadkobierców (w tym: Wnioskodawcę w 25%) po śmierci spadkodawcy (rok 2005), dla której dokonano działu spadku (rok 2017) w wyniku którego Wnioskodawca otrzymał całość spadku, nie będzie stanowił źródła przychodu Wnioskodawcy na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 Nr 80 poz. 350 z późn. zm.)

Pytania dotyczące zdarzenia przyszłego.

4. Czy za datę nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę należy uważać datę śmierci ojca tj. 30.03.2005, czy też występują dwie daty nabycia tj. data śmierci dla udziału 25 % przypadającego Wnioskodawcy na mocy postanowienia o nabyciu spadku i data działu spadku 03.07.2017 dla 75% udziałów spadku otrzymanych bez spłat i dopłat od pozostałych spadkobierców.
5. Czy przychód z planowanej w 2018 r. sprzedaży nieruchomości nabytej przez spadkobierców (w tym: Wnioskodawcę w 25%) po śmierci spadkodawcy (rok 2005), dla której dokonano działu spadku (rok 2017) w wyniku którego Wnioskodawca otrzymał całość spadku, nie będzie stanowił źródła przychodu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 Nr 80 poz. 350 z późn. zm.)
   
   

Przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest odpowiedź w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2, 3, 4, i 5. Odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 1 zostanie udzielona odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 2

Datą nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę jest według niego data śmierci jego ojca tj. 30.03.2005 rok. Dokonany w dniu 03.07.2017 r. dział spadku i zniesienie współwłasności pomiędzy spadkobiercami było czynnością wtórną wobec nabycia nieruchomości w drodze dziedziczenia. W wyniku działu spadku Wnioskodawca nie nabył żadnej nowej rzeczy, a jedynie dokonał wraz z pozostałymi spadkobiercami konkretyzacji podziału rzeczy wchodzących w skład nabytego po śmierci ojca spadku. Stanowisko w podobnej sprawie i materii prawnej przyjął m. in. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 13 września 2011 r. sygn. akt II FSK 500/10 oraz wyrokiem z dnia 07.04.2016 r. sygn. akt II FSK 282/14.

Ad. 3

Mając na uwadze wyżej wspomniane orzecznictwo sądów administracyjnych stojące na stanowisku, że data dokonania działu spadku nie wyznacza biegu terminu podatkowego o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i dodatkowy fakt, że powierzchnia sprzedanej nieruchomości mieści się w pierwotnym udziale spadkowym należnym Wnioskodawcy przed dokonaniem działu spadku; podatek dochodowy od osób fizycznych za sprzedaną działkę się nie należy. Wnioskodawca spełnia warunki określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie których przychód z dokonanego w styczniu 2018 roku zbycia nieruchomości nie stanowi źródła jego przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. zbycie nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej oraz nastąpiło po 5 latach od daty jej nabycia.

Ad. 4

Stanowisko Wnioskodawcy do tego pytania jest tożsame ze stanowiskiem Wnioskodawcy udzielonym do pytania 2.

Ad. 5

Mając na uwadze powyższe orzecznictwo sądów administracyjnych stojące na stanowisku, że data dokonania działu spadku nie wyznacza biegu terminu podatkowego o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a datą wyznaczającą bieg terminu podatkowego jest data nabycia spadku zgodnie z art. 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks Cywilny (Dz. U. 1964 Nr 15 poz. 93) podatek dochodowy od osób fizycznych za planowaną do sprzedania działkę nie będzie się należał. Wnioskodawca spełnia warunki określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie których przychód z planowanej w roku 2018 sprzedaży nieruchomości nie będzie stanowił źródła jego przychodu pod warunkiem, że odpłatne zbycie nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej i jeśli w momencie sprzedaży minie 5 lat od nabycia nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są m.in.:

3. pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
   
8. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 (pkt 8):
   1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
      
   2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
      
   3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
      
   4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powołany wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, z powyższego wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia nieruchomości i forma prawna jej nabycia.

Podkreślenia wymaga, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazując, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości. Zatem pojęcie to należy rozumieć szeroko, tzn. że nabycie nieruchomości następuje z chwilą uzyskania prawa własności nieruchomości, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy. Tym samym, poprzez „nabycie” należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

Przepisy prawa w sposób jednoznaczny określają moment i podstawę nabycia nieruchomości. W przypadku nabycia nieruchomości lub udziału w nieruchomości w drodze spadku datą nabycia – w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest data otwarcia spadku, czyli śmierć spadkodawcy.

Zgodnie bowiem z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

Stosownie do art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie fakt nabycia spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § Kodeksu cywilnego). Tak więc istotnym z punktu widzenia prawa jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy, jako data nabycia spadku.

Zgodnie z art. 1035 ustawy Kodeks cywilny – jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Na podstawie art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego – dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności.

Natomiast zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istota współwłasności polega na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Każdy ze współwłaścicieli ma jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego). W momencie nabycia udziału w prawie własności każdy ze współwłaścicieli staje się współwłaścicielem całej nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności, a więc każdego metra kwadratowego tej nieruchomości.

W myśl art. 210 Kodeksu cywilnego – każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Do momentu zniesienia współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Natomiast zgodnie z art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego – zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Z chwilą działu spadku jedni spadkobiercy tracą własność udziałów nabytych przez siebie w spadku, a własność tę dopiero z tą chwilą nabywają inni spadkobiercy. Nie ma zatem prawnych podstaw do twierdzenia, że całą rzecz lub prawo nabywa spadkobierca w chwili śmierci spadkodawcy, skoro w tej dacie jest jedynie jednym ze współwłaścicieli rzeczy lub prawa. Taki spadkobierca nie jest w dacie śmierci spadkodawcy właścicielem całej rzeczy lub prawa, lecz jedynie właścicielem udziału w niej. Pozostałe udziały może nabyć – ale dopiero w wyniku dokonania innych czynności prawnych – od pozostałych spadkobierców.

Jeżeli zatem w drodze działu spadku spadkobierca nabywa udział ponad wielkość, którą uprzednio nabył w spadku, to nabycie w drodze działu spadku, w części przekraczającej udział w spadku, należy traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na potwierdzenie powyższego stanowiska przykładowo przywołać można wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 1966/11 czy też wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 22 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Bk 433/10, w którym Sąd stwierdził, że (…) momentem nabycia nieruchomości, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w części obejmującej udział spadkowy będzie moment nabycia spadku, w pozostałym zaś zakresie – moment działu spadku.

Biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze spadkobierców (współwłaścicieli) w wyniku dokonanego działu spadku, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
  

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.
  
  
  

Jeżeli spełnione są wymienione wyżej warunki, podział majątku nie może być rozpatrywany w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę nabycia nieruchomości uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości. Jeżeli jednak na skutek dokonanego podziału przysługujący danej osobie udział ulega powiększeniu wówczas czynność ta skutkuje nabyciem ponad dotychczas posiadany udział. Podkreślić należy, że w sytuacji, kiedy w wyniku nieodpłatnego działu spadku jeden z dotychczasowych współwłaścicieli otrzymał na własność całość spadku, mamy do czynienia z nieekwiwalentnym podziałem, a po stronie tej osoby następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany przez niego udział we współwłasności.

Z przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z matką oraz rodzeństwem otrzymał w spadku po ojcu w 2005 r. spadek w udziale 1/4 całości masy spadkowej. Następnie w wyniku dokonanego w 2017 r. nieodpłatnego działu spadku Wnioskodawca otrzymał całość spadku. W 2018 r. Wnioskodawca dokonał zbycia jednej spośród 4 nabytych w spadku oraz działu spadku działek oraz planuje, również w bieżącym roku, dokonać sprzedaży kolejnej (spośród ww. 4 działek) działki, która powstała z podziału nieruchomości.

Z analizy przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że nabycie przez Wnioskodawcę nieruchomości – sprzedanej działki oraz działki powstałej w wyniku podziału jednej z 4 działek, której sprzedaż jest planowana również na 2018 r. - nastąpiło w dwóch datach:

• w 2005 r. – w drodze dziedziczenia po ojcu – w części odpowiadającej jego udziałowi w spadku;
  

• w 2017 r. – w wyniku działu spadku – w części, w jakiej wartość majątku uzyskanego w wyniku tej czynności przekroczyła wartość jego udziału w majątku spadkowym.
  
  
  

Z uwagi na to, że nabycie przedmiotowych nieruchomości nastąpiło odpowiednio w części w 2005 r. oraz w 2017 r., pięcioletni termin o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 należy oddzielnie liczyć w stosunku do każdego udziału jaki Wnioskodawca nabył.

Biorąc powyższe pod uwagę wskazać należy, że sprzedaż działek w 2018 r., w częściach odpowiadających udziałom nabytym w 2005 r. w spadku po ojcu, nie stanowi źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż została i zostanie dokonana po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Natomiast przychód jaki Wnioskodawca uzyskał oraz zamierza uzyskać, ze sprzedaży w 2018 r. opisanych działek w części, o którą zwiększył się jego udział w wyniku dokonanego w 2017 r. działu spadku, będzie podlegał opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

• dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
  

• dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
  
  
  

Analizując okoliczności przedmiotowej sprawy wskazać należy, że sprzedaż w 2018 r. udziału w nieruchomościach nabytych w 2005 r. w spadku po ojcu nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ pięcioletniego terminu. Natomiast opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, zgodnie z art. 30e ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., podlega dochód jaki zostanie uzyskany w 2018 r. ze sprzedaży działek, jedynie w części, o którą zwiększył się udział Wnioskodawcy w wyniku dokonanego w 2017 r. działu spadku.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków, wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatnika, w określonym stanie faktycznym i tylko w tych sprawach są one wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoja aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.