Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.32.2018.1.IL
z 21 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2018 r. (data wpływu 22 stycznia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 lutego 2018 r. (data wpływu 13 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 9 lutego 2018 r. (data wpływu 13 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w ulgi rehabilitacyjnej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną, poruszającą się na wózku inwalidzkim, symbol niepełnosprawności 10-N, 05-R (narząd ruchu). Posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności wydane przez: Zakład Ubezpieczeń Społecznych w X na podstawie wyroku Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w B. - V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 14 kwietnia 2003 r. oraz przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w X z dnia 18 sierpnia 2014 r. Ww. orzeczenia potwierdzają stopień niepełnosprawności od dnia 19 listopada 1998 r. i wydane są na stałe. Wnioskodawca mieszka w domu jednorodzinnym wspólnie z żoną, który ogrzewany był tradycyjnym piecem na węgiel i drewno. Dom stanowi własność małżonki Wnioskodawcy, otrzymała go do majątku odrębnego w drodze darowizny. Pomiędzy Wnioskodawcą a małżonką istnieje ustrój wspólności małżeńskiej i co roku składają wspólne zeznanie podatkowe w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W związku z tym, że ogrzewanie domu metodą tradycyjną było coraz bardziej utrudnione (skład opału oddalony od domu ok 50 m) we wrześniu 2017 r. Wnioskodawca postanowił dokonać zmiany systemu grzewczego tradycyjnego, w związku z tym zainstalował piec na ekogroszek z zasobnikiem, który umożliwia mu raz w tygodniu załadowanie zasobnika, co wykonuje wspólnie z małżonką. Żeby móc samodzielnie obsługiwać piec, Wnioskodawca poniósł też koszty wyrównania poziomów podłogi (korytarz - kotłownia). Przed modernizacją poziom podłogi kotłowni znajdował się 70 cm niżej od poziomu korytarza, co uniemożliwiało Wnioskodawcy wjechanie do kotłowni. Wnioskodawca poniósł wydatki łącznie w kwocie 22 .177,38 zł, które zostały udokumentowane fakturami VAT. Wydatki te nie zostały dofinansowane z żadnych środków, ani nie zostaną zwrócone w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jako osoba niepełnosprawna z dysfunkcją kończyn dolnych może odliczyć poniesiony w 2017 r. wydatek na modernizację kotła grzewczego i kotłowni, udokumentowany fakturami VAT od dochodu osiągniętego w 2017 r. w zeznaniu podatkowym PIT-37 składanym wspólnie z żoną, jako odliczenie wydatków na cele rehabilitacyjne, oraz wydatków związanych z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, stosownie do art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek poniesiony na modernizację ogrzewania tradycyjnego węglowego na ogrzewanie na kocioł węglowy na ekogroszek z zasobnikiem w domu mieszkalnym, w którym zamieszkuje jest adaptacją i wyposażeniem budynku mieszkalnego, wynikającą z potrzeb jego niepełnosprawności, jako osoby niepełnosprawnej z dysfunkcją kończyn dolnych, a zatem została spełniona przesłanka określona w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym o powyższy wydatek można pomniejszyć podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym , stosownie do art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy wydatki o których mowa w ust. 7a podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
      
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
      
      
      
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
      
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
      

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną, poruszającą się na wózku inwalidzkim, symbol niepełnosprawności 10-N, 05-R (narząd ruchu). Posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności wydane przez: Zakład Ubezpieczeń Społecznych w X na podstawie wyroku Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w B. - V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 14 kwietnia 2003 r. oraz przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w X z dnia 18 sierpnia 2014 r. Ww. orzeczenia potwierdzają stopień niepełnosprawności od dnia 19 listopada 1998 r. i wydane są na stałe. Wnioskodawca mieszka w domu jednorodzinnym wspólnie z żoną, który ogrzewany był tradycyjnym piecem na węgiel i drewno. Dom stanowi własność małżonki Wnioskodawcy, otrzymała go do majątku odrębnego w drodze darowizny. Pomiędzy Wnioskodawcą a małżonką istnieje ustrój wspólności małżeńskiej i co roku składają wspólne zeznanie podatkowe w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W związku z tym, że ogrzewanie domu metodą tradycyjną było coraz bardziej utrudnione (skład opału oddalony od domu ok 50 m) we wrześniu 2017 r. Wnioskodawca postanowił dokonać zmiany systemu grzewczego tradycyjnego, w związku z tym zainstalował piec na ekogroszek z zasobnikiem, który umożliwia mu raz w tygodniu załadowanie zasobnika, co wykonuje wspólnie z małżonką. Żeby móc samodzielnie obsługiwać piec, Wnioskodawca poniósł też koszty wyrównania poziomów podłogi (korytarz - kotłownia). Przed modernizacją poziom podłogi kotłowni znajdował się 70 cm niżej od poziomu korytarza, co uniemożliwiało Wnioskodawcy wjechanie do kotłowni. Wnioskodawca poniósł wydatki łącznie w kwocie 22 .177,38 zł, które zostały udokumentowane fakturami VAT. Wydatki te nie zostały dofinansowane z żadnych środków, ani nie zostaną zwrócone w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Rozpatrując czy wydatki poniesione na modernizację kotła grzewczego i kotłowni podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej należy wskazać, iż w myśl art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Zatem należy ustalić znaczenie użytych w przepisie pojęć „adaptacja" i wyposażenie". Zgodnie z językowym znaczeniem terminu „adaptacja" to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku" (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie" to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś".

Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego - to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, iż w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej. Pojęcie "adaptacja" rozumieć należy więc jako "przystosowanie", które jednak niekoniecznie oznaczać musi "ulepszenie", czy "przekształcenie" zaistniałego stanu rzeczy - w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Dokonanie adaptacji mieszkania lub budynku mieszkalnego do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma - dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

Biorąc powyższe pod uwagę, na gruncie rozpatrywanej sprawy wydatki poniesione na wymianę tradycyjnego kotła węglowego na węglowy na ekogroszek oraz na wyrównanie poziomów podłogi (korytarz - kotłownia) w związku ze zmianą systemu ogrzewania i modernizacją kotłowni stanowią wydatki na przystosowanie budynku mieszkalnego i jego wyposażenie odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawcy, jako osoby niepełnosprawnej w stopniu znacznym z dysfunkcją kończyn dolnych, poruszającej się na wózku inwalidzkim.

Zatem wydatki związane z modernizacją kotła grzewczego i kotłowni tj. wymianę tradycyjnego kotła węglowego na węglowy na ekogroszek i wyrównanie poziomów podłogi (korytarz – kotłownia ) można uznać za wydatki podlegające odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostały spełnione pozostałe warunki (przytoczone wyżej), określone w art. 26 ust. 7b, 7c i 7d ww. ustawy.

Wydatki te podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania w zeznaniu o wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym 2017, w którym zostały poniesione.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.