Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.198.2018.1.KW
z 26 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2017 r. (data wpływu 2 stycznia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 marca 2018 r. (data wpływu 12 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT 23% dla czynności bez wcześniejszego wykonywania instalacji kablowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia odnośnie czynności wykonywanych w ramach wcześniej wykonywanych instalacji kablowych oraz zastosowania stawki podatku VAT 23% dla czynności bez wcześniejszego wykonywania instalacji kablowych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 8 marca 2018 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytań i własnego stanowiska, o kwestie związane z reprezentacją Spółki oraz o brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatek od towarów i usług w zakresie stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla usług budowlanych.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje usługi montażu, rozbudowy, modernizacji, naprawy, konserwacji, przeglądów okresowych systemów sygnalizacji pożaru (SSP ), których zadaniem jest ochrona ludzi i mienia przed zagrożeniem poprzez wczesne wykrycie dymu w początkowej fazie jego rozwoju, sklasyfikowane w PKWiU pod numerem 43.21.10.1.

Prace te wykonywane są na podstawie podpisywanych umów przetargowych, w których oprócz instalacji (montażu) systemów przeciwpożarowych wraz z okablowaniem, są też wyszczególnione późniejsze dalsze działania dotyczące konserwacji, napraw, modernizacji i przeglądów zainstalowanych systemów sygnalizacji pożaru.

Systemy alarmowe montowane są w budynkach przemysłowych, biurowych, użyteczności publicznej, sakralnych, wystawienniczych, na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą – będących zarejestrowanymi czynnymi podatnikami od towarów i usług.

Oprócz montażu, serwisu i konserwacji systemów sygnalizacji pożaru, w zakresie instalacji kablowych, Spółka podpisuje też umowy dotyczące usług serwisowania, wymiany urządzeń, instalowania urządzeń wchodzących w skład systemów sygnalizacji pożaru (PKWiU 33.20.42.0), gdzie wcześniej nie były wykonywane czynności montażu SSP w zakresie instalacji kablowych.

Poszczególne czynności wchodzące w usługi w zakresie PKWiU 43.21.10.1 czy 33.20.42.0 wykonywane są przez pracowników Spółki. Spółka powyższe usługi wykonuje jako główny wykonawca lub podwykonawca. Status podwykonawcy dla Spółki wynika z bezpośrednio zawartych umów lub z charakteru i okoliczności wykonywanych usług. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem od towarów i usług.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. usługi serwisu, konserwacji, modernizacji systemów sygnalizacji pożarowej w zakresie pytań nr 1 i 2 są wykonywane przez Spółkę po 1 stycznia 2017 r.;
2. kontrahenci usług wykonywanych przez Spółkę są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
3. na pytanie tut. Organu o następującej treści: „W związku z treścią zadanego we wniosku pytania nr 1, z którego wynika, że Wnioskodawca dokonuje czynności objętych zakresem tego pytania jako podwykonawca, należy wskazać jakie czynności są przedmiotem transakcji pomiędzy: kontrahentem Wnioskodawcy a następnym w łańcuchu transakcji podmiotem? Proszę jednoznacznie wskazać: nazwę tych czynności oraz klasyfikację statystyczną (pełny siedmiocyfrowy symbol) tych czynności zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r. (…).”, Wnioskodawca wskazał: „Spółka w ramach podpisanych umów wykonuje usługi montażu w zakresie instalacji kablowych, a następnie w ramach dalszych działań wykonuje usługi rozbudowy, modernizacji, naprawy i przeglądów zainstalowanych systemów sygnalizacji pożaru sklasyfikowanych pod numerem PKWiU 43.21.10.1. Usługodawca, dla którego Spółka świadczy ww. usługi jako podwykonawca, jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach realizowanych zleceń – usługodawca (Główny Wykonawca) składa oświadczenie Spółce, że jest podwykonawcą usługi.”;
4. na zadane pytanie „Odnośnie czynności objętych zakresem pytania nr 1 wniosku należy wskazać, czy Wnioskodawca świadczy na rzecz kontrahentów usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług?”, Wnioskodawca wskazał, że świadczy na rzecz swoich kontrahentów usługi wymienione w załączniku nr 14 ustawy o podatku od towarów i usług (poz. 22 załącznika);
5. w odpowiedzi na pytanie: „Czy będące przedmiotem pytania nr 1 wniosku czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów świadczone są w ramach gwarancji udzielonych w związku z uprzednim montażem, rozbudową ww. systemów sygnalizacji pożaru?” Zainteresowany podał: „Czynności wykonywane przez Spółkę na rzecz usługodawców w związku z uprzednim montażem są wykonywane w ramach usług gwarancyjnych jak i pogwarancyjnych”;
6. na pytania tut. Organu o następującej treści: „Czy Wnioskodawca pobiera z tytułu świadczonych czynności, objętych zakresem zadanego pytania nr 1 wniosku, wynagrodzenie? Czy ww. wynagrodzenie wliczone jest w usługę montażu ww. systemów sygnalizacji pożaru?”, Spółka wskazała, że pobiera z tytułu wykonywanych usług serwisu, konserwacji, modernizacji systemów sygnalizacji pożaru wynagrodzenie w ramach usług pogwarancyjnych;
7. na pytanie: „Czy czynności wykonywane przez Zainteresowanego objęte zakresem pytania nr 1 wniosku są przedmiotem odrębnego fakturowania od czynności montażu przedmiotowych systemów alarmowych?”, Wnioskodawca wskazał: „Czynności wykonywane przez Spółkę usług serwisu konserwacji, modernizacji (po wykonywanych usługach instalacji kablowych) są przedmiotem odrębnego fakturowania od czynności montażu przedmiotowych systemów alarmowych”;
8. czynności wykonywane przez Spółkę w ramach zadanych pytań, nie są wykonywane w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 u.p.t.u.;
9. klasyfikacja budynków, w których znajdują się systemy sygnalizacji pożaru będące przedmiotem wykonywanych przez Spółkę usług:
   PKOB 121 – 1211 budynki hoteli
   • 122 – 1220 budynki biurowe
   • 123 – 1230 budynki handlowo-usługowe
   • 124 – 1242 budynki garaży
   • 125 – 1251 budynki przemysłowe
   • 126 – 1261 ogólnodostępne budynki kulturalne
   • 127 – 1272 budynki przeznaczone do sprawowania kultu religijnego i czynności religijnych
     
   • 230 – 2304 obiekty huty;
10. Spółka nie wykonuje usług zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a u.p.t.u.;
11. wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczonych robót konserwacyjnych nie przekracza 50% usług konserwacji.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie oznaczone jako pytanie nr 2 (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy Spółka ma prawo w świetle przedstawionego stanu do stosowania stawki 23% VAT, będąc podwykonawcą i wykonując usługi wymiany urządzeń, serwisu, napraw czy konserwacji (PKWiU 33.20.42.0), bez wcześniejszego wykonywania instalacji kablowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, stanowisko jest prawidłowe. Spółka wykonuje wymiany urządzeń, serwisu, naprawy, konserwacje systemu sygnalizacji pożaru, bez wcześniejszego instalowania (montażu) w zakresie instalacji kablowych w ramach PKWiU 33.20.10.0. Powyższy symbol PKWiU nie jest wymieniony w załączniku nr 14 do ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem, na wstępie należy zauważyć, że dla udzielenia odpowiedzi w zakresie zastosowania bądź niezastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla świadczeń objętych wnioskiem, istotne jest prawidłowe ich zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji dla sprzedawanych usług.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, wydane rozstrzygnięcie traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z przepisem art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Według art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

W myśl obowiązującego od 1 stycznia 2017 r. przepisu art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana, wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwróconego obciążenia.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności wskazać, że w świetle okoliczności sprawy do świadczonych przez Spółkę usług wymiany urządzeń, serwisu, napraw czy też konserwacji, które to czynności Zainteresowany klasyfikuje według PKWiU pod symbolem 33.20.42.0, nie znajdą zastosowania przepisy ustawy dotyczące zastosowania mechanizmu odwróconego obciążenia. Powyższe bowiem usługi nie zostały wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy. Zatem ww. czynności będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Według art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od tej reguły ustawodawca ustanowił pewne wyjątki, tzn. przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Zgodnie
z art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy, stosuje się – w myśl ust. 12 wskazanego artykułu – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Ponadto zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2017 r., poz. 839, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem”, stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

1. towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
2. robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
3. robót konserwacyjnych dotyczących:
   1. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
   2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

- w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 3 ust. 2 rozporządzenia).

Przy czym – zgodnie z § 3 ust. 3 rozporządzenia – przepisu ust. 1 pkt 3 powołanego wyżej § 3 rozporządzenia, nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy.

Zgodnie zatem z ww. § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Dla obiektów i lokali wymienionych w § 3 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia przewidziano możliwość zastosowania stawki obniżonej dla robót konserwacyjnych, pod warunkiem, że wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych nie przekroczy 50% tej podstawy. W przypadku, gdy wartość towarów wchodzących w podstawę opodatkowania przekroczy 50% tej podstawy, wówczas roboty konserwacyjne podlegają opodatkowaniu 23% stawką podatku.

W tym miejscu wskazać należy, iż ww. definicję robót konserwacyjnych ustawodawca wprowadził w celu odróżnienia robót konserwacyjnych od remontu. Przez roboty konserwacyjne rozumie się roboty, które nie polegają na odtworzeniu stanu pierwotnego, ale mają na celu utrzymanie instalacji w dobrym stanie, w celu zabezpieczenia przed szybkim zużyciem się czy też zniszczeniem i dla utrzymania jej w celu użytkowania w stanie zgodnym z przeznaczeniem. Tak więc konserwacją będą prace wykonywane na bieżąco w węższym zakresie niż roboty budowlane określone jako remont.

Zauważa się, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynności świadczone przez podatnika uznać można za roboty konserwacyjne wykonywane w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym.

Podkreślić należy, że pojęcia używane do oznaczenia towaru lub usługi opodatkowanych stawką obniżoną należy interpretować ściśle, zważywszy, że możliwość zastosowania stawki preferencyjnej stanowi odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą towary i usługi opodatkowane są stawką podstawową (art. 41 ust. 1 ustawy). Stosowanie stawki podstawowej ma zatem charakter reguły ogólnej. Dlatego wszelkie wyjątki od tej reguły powinny być interpretowane w sposób ścisły, równocześnie zgodnie z celami realizowanymi przez te odstępstwa oraz zgodnie z zasadą neutralności i powszechności VAT.

Jak wynika z cytowanego powyżej art. 2 pkt 12 ustawy, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, to budynki mieszkalne jednorodzinne (PKOB 111), budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (PKOB 112), w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122), budynki zbiorowego zamieszkania (PKOB 113).

Z kolei w dziale 12 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych mieszczą się budynki niemieszkalne, które obejmują hotele i budynki zakwaterowania turystycznego – grupa 121, budynki biurowe – grupa 122, budynki handlowo-usługowe – grupa 123, budynki transportu i łączności – grupa 124, budynki przemysłowe i magazynowe – grupa 125, ogólnodostępne obiekty kulturalne, budynki o charakterze edukacyjnym, budynki szpitali i zakładów opieki medycznej oraz budynki kultury fizycznej – grupa 126, pozostałe budynki niemieszkalne – grupa 127.

Natomiast w dziale 23 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych znajdują się kompleksowe budowle na terenach przemysłowych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy na tle powołanych przepisów stwierdzić należy, że skoro usługi wymiany urządzeń, serwisu, napraw – jak wskazał Zainteresowany – nie są wykonywane w obiektach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, to do ww. czynności nie znajdzie zastosowania obniżona 8% stawka podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy. Także dla usług konserwacji nie znajdzie zastosowania obniżona stawka podatku VAT 8%, bowiem ww. czynności nie są wykonywane w obiektach, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 i 3 rozporządzenia Ministra Finansów.

W konsekwencji, wszystkie świadczone przez Spółkę usługi, objęte zakresem zadanego we wniosku pytania oznaczonego nr 2, są opodatkowane podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%, o której mowa w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, wydane rozstrzygnięcie traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek dotyczący stanu faktycznego w zakresie zastosowania stawki podatku VAT 23% dla czynności bez wcześniejszego wykonywania instalacji kablowych. Natomiast odnośnie wniosku w części dotyczącej zastosowania stawki podatku VAT 23% dla czynności bez wcześniejszego wykonywania instalacji kablowych, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.