Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.11.2018.3.MSI
z 28 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 06 grudnia 2017 r. (data wpływu – 18 stycznia 2018 r.), uzupełnionym 09 lutego 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania pomocy od stowarzyszenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania pomocy od stowarzyszenia.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 29 stycznia 2018 r. znak: 0111-KDIB4.4015.11.2018.2.MSI wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 09 lutego 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zarząd Stowarzyszenia E. M., które prowadzi działalność w formie stowarzyszenia rejestrowego, wpisanego do krajowego rejestru sądowego, zaproponował Wnioskodawczyni udzielenie stypendium. Przedmiotem działalności stowarzyszenia jest działalność nieodpłatna pożytku publicznego, finansowana w głównej mierze ze składek członkowskich, darowizn i zadań publicznych. Wśród statutowych celów organizacji są między innymi działalność charytatywna oraz pomoc społeczna polegająca na wyrównywaniu szans rodzin dotkniętych patologią lub narażonych na wykluczenie społeczne. Jednym z narzędziem realizacji wyżej wymienionych zadań ma być Fundusz Stypendialny im. E. M., który służyć będzie finansowemu i rozwojowemu wsparciu osób w szczególnie trudnej sytuacji materialnej. Beneficjentami funduszu mają być m. in. uczniowie, dzieci umieszczone w pieczy zastępczej, niepełnosprawni, seniorzy i osoby zagrożone wykluczeniem społecznym z innych powodów. Regulamin Funduszu Stypendialnego zakłada, iż pomoc może być udzielana w formie finansowej lub rzeczowej i przeznaczona szczególnie na: dożywianie w szkole, zakup odzieży lub wyprawki szkolnej (książki, strój gimnastyczny, obuwie, zeszyty), wyjścia szkolne, zajęcia pozalekcyjne, dojazdy do szkoły, wypoczynek letni lub zimowy, rehabilitację (w tym zakup sprzętu rehabilitacyjnego) albo koszty leczenia. Celem zachowania przejrzystości finansowej stowarzyszenie dysponuje wydzielonym rachunkiem bankowym, na którym gromadzone są środki przeznaczone na Fundusz Stypendialny.

W oparciu o wspomniany wyżej regulamin Wnioskodawczynię wskazano jako prawdopodobnego beneficjenta Funduszu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni doprecyzowała opis zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie, że choć otrzymane świadczenie będzie miało charakter darmowy, kosztem majątku Stowarzyszenia, to nie będzie miało charakteru darowizny w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego. Między stronami nie będzie zawarta umowa, wybór stypendysty jest dokonywany na podstawie regulaminu stypendialnego przez kapitułę. Kryteria jakimi kieruje się kapituła, to pomoc osobom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej. Zdaniem Wnioskodawczyni celem świadczenia Stowarzyszenia jest udzielenie pomocy socjalnej, zgodnie ze statutem Stowarzyszenia, a nie darowanie majątku.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, pomoc otrzymana od Stowarzyszenia podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawczyni, odpowiedź na ww. pytanie powinna być negatywna. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny. Ponieważ przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego. W myśl art. 888 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Do zawarcia umowy darowizny niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Jak wynika z powyższego, przy uwzględnieniu postanowień art. 9 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn wystąpi w przypadku, jeżeli spełnione będą łącznie warunki:

1. pomoc będzie świadczona na podstawie umowy darowizny, w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego i będzie miała postać rzeczy (w tym pieniędzy) lub prawa majątkowego oraz
2. wartość darowizny – od tej samej osoby (podmiotu) przekroczy w okresie 5 lat kwotę wolną od podatku (dla nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej - kwotę 4.902 zł).
   
   

Zatem decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania danej czynności podatkiem od spadków i darowizn, w przypadku otrzymania bezpłatnej pomocy np. od Stowarzyszenia, ma kwalifikacja formy prawnej świadczonej pomocy, a tym samym treść konkretnej umowy wiążącej strony. O tym czy dokonana czynność ma charakter prawny darowizny (art. 888 Kodeksu cywilnego) czy też jest to świadczenie nieodpłatne wynikające z innego stosunku prawnego winna przesądzać konkretna instytucja (np. Stowarzyszenie), która podejmuje decyzje o świadczeniu pomocy. Strony mogą bowiem dokonać wyboru rodzaju czynności prowadzącej do udzielania pomocy, przy wykorzystaniu nie tylko ogólnej zasady swobody zawierania umów, postanowień statutu tych instytucji, ale również z uwzględnieniem skutków podatkowych tych czynności, wybierając najkorzystniejsze w tym zakresie rozwiązanie.

Stowarzyszenie posiada status organizacji pożytku publicznego, a jednym z jego celów statutowych jest pomoc społeczna. W ramach świadczonej pomocy między stronami nie będą zawierane pisemne umowy, lecz wnioskodawca z ostrożności procesowej przyjmuje, iż również ustne ustalenia pomiędzy stronami mogą zostać uznane za umowę w rozumieniu Kodeksu cywilnego.

Wnioskodawczyni nie rozpoznaje jednak w świadczeniach pomiędzy nią a Stowarzyszeniem umów darowizny w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego. Stowarzyszenie posiada status organizacji pożytku publicznego, a jednym z jej celów statutowych jest pomoc społeczna w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz. U. z 2016 r. poz. 1817 z późn. zm.). Zakwalifikowanie każdego nieodpłatnego przysporzenia jako darowizny w każdym przypadku jest nieuzasadnione. Nie każde bowiem bezpłatne przysporzenie, w tym pomoc świadczona przez różnego rodzaju instytucje (fundacje, organizacje pożytku publicznego) na rzecz osoby fizycznej, może być traktowana jako darowizna, bowiem może wynikać z innego tytułu prawnego. Zatem, mając na względzie powyższe oraz przepis art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, Wnioskodawczyni twierdzi, iż pomoc, której będzie beneficjentem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawczyni przywołała interpretację indywidualną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni tylko w zakresie ustawy o podatku od spadków i darowizn. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2017 r., poz. 833, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn – jak słusznie wskazała Wnioskodawczyni – nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Powyższe oznacza, że darowizna musi wzbogacić obdarowanego, a darczyńca nie może w zamian uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili darowizny ani w przyszłości.

Zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego, oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, prawa i inne świadczenia.

Jak z powyższego wynika, darowizna jest świadczeniem na rzecz obdarowanego pod tytułem darmym i dobrowolnym, przy czym nie wynika ani z żadnego stosunku zobowiązaniowego, ani też z ustawy. Kwalifikowanie jednak każdego nieodpłatnego świadczenia jako darowizny jest nieuzasadnione. Nie każde bowiem bezpłatne przysporzenie, w tym pomoc świadczona przez organizacje charytatywne na rzecz osoby fizycznej, może być traktowane jako darowizna, bowiem może ono wynikać z innego tytułu prawnego.

Zatem, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania danej czynności (otrzymania świadczenia) podatkiem od spadków i darowizn, w przypadku otrzymania bezpłatnej pomocy np. od stowarzyszenia, ma kwalifikacja formy prawnej świadczonej pomocy, a tym samym treść konkretnej umowy wiążącej strony. O tym, czy dokonana czynność ma charakter prawny darowizny (art. 888 Kodeksu cywilnego), czy też jest to świadczenie nieodpłatne wynikające z innego stosunku prawnego winna przesądzać konkretna instytucja (fundacja, stowarzyszenie), która podejmuje decyzję o świadczeniu pomocy. Strony mogą bowiem dokonać wyboru rodzaju czynności prowadzącej do udzielania pomocy, przy wykorzystaniu nie tylko ogólnej zasady swobody zawierania umów, postanowień statutu tych instytucji, ale również z uwzględnieniem skutków podatkowych tych czynności, wybierając najkorzystniejsze w tym zakresie rozwiązanie.

Z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni otrzyma pomoc w formie stypendium od Stowarzyszenia. Świadczenie będzie miało charakter darmowy, ale nie będzie miało charakteru darowizny w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego. Między Stowarzyszeniem a Wnioskodawczynią nie zostanie zawarta umowa. Wybór stypendysty jest dokonywany na podstawie regulaminu stypendialnego przez kapitułę. Kryteria jakimi kieruje się kapituła, to pomoc osobom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej.

Zatem, mając na względzie powyższe oraz przepis art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, stwierdzić należy, iż pomoc, która będzie świadczona przez ww. Stowarzyszenie będące organizacją pożytku publicznego na rzecz osoby fizycznej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, skoro – jak wynika z wniosku – nie będzie przekazywana w formie umowy darowizny.

To oznacza, że po stronie Wnioskodawczyni nie powstanie z tego tytułu obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo wskazać należy, iż przedmiotowa interpretacja – zgodnie ze złożonym wnioskiem została wydana wyłącznie dla Wnioskodawczyni i to tylko ona może czerpać z niej ochronę. Stosownie bowiem do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.