Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.71.2018.4.MP
z 26 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2018 r. (data wpływu 31 stycznia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 marca 2018 r. (data wpływu 9 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2018 r. do Organu podatkowego wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z tym pismem z dnia 26 lutego 2018 r., Nr 0111-KDIB2-3.4015.13.2018.2.KK 0113-KDIPT2-2.4011.71.2018.3.MP, wezwano Wnioskodawczynię na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 26 lutego 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 1 marca 2018 r.), zaś w dniu 9 marca 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 7 marca 2018 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 23 grudnia 2003 r. Wnioskodawczyni otrzymała w drodze darowizny od matki (akt notarialny) spółdzielcze własnościowe mieszkanie znajdujące się w … przy ul. … i stała się jedyną właścicielką tego prawa.

W dniu 15 kwietnia 2008 r., na wniosek Wnioskodawczyni, została ustanowiona odrębna własność ww. lokalu mieszkalnego i jego przeniesienie, którego stała się właścicielką. Przekształcenie nastąpiło w trybie przepisów ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych. Została założona księga wieczysta (Kw …), w skład której weszło mieszkanie oraz udział w części wspólnej w wysokości 89/10000.

W 2012 r. … Spółdzielnia Mieszkaniowa poinformowała Wnioskodawczynię o błędnym określeniu w akcie notarialnym wysokości udziałów w nieruchomości wspólnej położonej przy ul. …, w …. Okazało się, że budynek, w którym ustanowiono odrębną własność lokalu jest położony na trzech działkach ewidencyjnych, a nie jak wskazano w akcie notarialnym, wyłącznie na dwóch. W akcie notarialnym jest opisana nieruchomość złożona z działek nr 484/44 oraz nr 497/37, zabudowana … budynkiem mieszkalnym, … „z dobudowaną jednokondygnacyjną częścią – x”. Okazało się, że ww. „dobudowana, jednokondygnacyjna część – x”, pomimo że stanowi część budynku, znajduje się na działce o innym numerze, niż wyżej wymienione, tj. na działce nr 498/37.

W dniu 3 grudnia 2015 r. pod naciskiem Spółdzielni Mieszkaniowej, została dokonana korekta zapisu aktu notarialnego, polegająca na przyznaniu udziału w nieruchomości wspólnej, na którą składają się trzy działki ewidencyjne. Spółdzielnia Mieszkaniowa zobowiązała się pokryć wszelkie koszty związane z tą zmianą. Wnioskodawczyni dodaje, że dokonane zostało sprostowanie i zmiana aktu notarialnego z dnia 15 kwietnia 2008 r. w taki sposób, że do nieruchomości została włączona działka nr 498/37, na której znajduje się x. Nie była to ani sprzedaż, ani darowizna. W akcie notarialnym „Stawające zgodnie oświadczają, iż zmieniają umowę...” („Stawające” to: przedstawicielka Spółdzielni Mieszkaniowej oraz Wnioskodawczyni). Zmiana w akcie notarialnym polega na tym, że w opisie udziału 89/10000 w części wspólnej nieruchomości, poza dotychczasowym obmiarem nieruchomości dopisano wytłuszczonym drukiem „...oraz prawo użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego działkę nr 498/37... oraz części budynku i urządzenia niesłużące wyłącznie do użytku właścicieli lokali objęte księgą wieczystą Kw …”. Działka nr 498/37 oraz Kw …, dotyczą przedmiotowej … .

W dniu 28 grudnia 2017 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży lokalu mieszkalnego łącznie z udziałem w części wspólnej znajdującego się przy ul. …, w …. Zbycie nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy dokonana przez Spółdzielnię Mieszkaniową opisana korekta i zmiana aktu notarialnego w wyżej opisanym zakresie, od której to zmiany nie minął jeszcze okres pięciu lat podatkowych, skutkuje koniecznością zapłacenia przez Wnioskodawczynię podatku dochodowego od osób fizycznych (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) w związku ze sprzedażą mieszkania?

Zdaniem Wnioskodawczyni (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), przyznanie udziału w nieruchomości wspólnej (dopisanie działki, na której znajduje się x) nie wpłynęło na wartość nieruchomości położonej przy ul…., w …. W związku z czym, nie przyniosło Wnioskodawczyni żadnego dodatkowego dochodu.

Wnioskodawczyni uważa, że ponieważ właścicielem mieszkania stała się w 2003 r., czyli 14 lat przed sprzedażą omawianej nieruchomości, nie powinna płacić podatku za dopisaną część wspólną.

Z uwagi na fakt, że od dnia nabycia przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego w 2008 r. do dnia jego sprzedaży w 2017 r., minęło znacznie więcej, niż pięć lat podatkowych, uzyskany przez Nią przychód z tego tytułu nie powinien podlegać opodatkowaniu.

Wnioskodawczyni podkreśla, że formalne włączenie do części wspólnej działki o numerze 498/37, na której znajduje się x, nie spowodowało wzrostu wartości mieszkania, ani w żaden inny sposób nie powiększyło Jej przychodu i nie miało żadnego wpływu na uzyskaną faktyczną cenę rynkową. Nie uległ również zmianie sposób korzystania z nieruchomości (x była tam „od zawsze”).

Według Wnioskodawczyni, fakt formalnej zmiany obmiaru części wspólnej nieruchomości w zakresie działki pod x, chociaż formalnie stanowił dołączenie działki do nieruchomości (sama część budynku – x już się w tej części znajdowała, zgodnie z aktem notarialnym z 2008 r.), nie stanowił faktycznego powiększenia majątku Wnioskodawczyni, czyli wartości mieszkania, a zatem nie stanowił dochodu, od którego należny jest podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c)  przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy  przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie

– nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla określenia jego skutków podatkowych istotne jest zatem ustalenie daty nabycia nieruchomości lub praw.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 23 grudnia 2003 r. Wnioskodawczyni otrzymała w drodze darowizny od matki spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. W dniu 15 kwietnia 2008 r., na wniosek Wnioskodawczyni została ustanowiona odrębna własność ww. lokalu mieszkalnego i jego przeniesienie wraz z udziałem w części wspólnej w wysokości 89/10000. Przekształcenie nastąpiło w trybie przepisów ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych. W 2012 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa poinformowała Wnioskodawczynię o błędnym określeniu w akcie notarialnym wysokości udziałów w nieruchomości wspólnej. Okazało się, że budynek, w którym ustanowiono odrębną własność lokalu jest położony na trzech działkach ewidencyjnych, a nie jak wskazano w akcie notarialnym, wyłącznie na dwóch. W dniu 3 grudnia 2015 r. aktem notarialnym dokonane zostało sprostowanie i zmiana aktu notarialnego z dnia 15 kwietnia 2008 r. w taki sposób, że do nieruchomości została włączona działka nr 498/37. W dniu 28 grudnia 2017 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży ww. nieruchomości, tj. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność łącznie z udziałem w części wspólnej. Odpłatne zbycie nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej.

W celu ustalenia czy w przedmiotowej sprawie dokonana przez Wnioskodawczynię w 2017 r. sprzedaż ww. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność łącznie z udziałem w nieruchomości wspólnej złożonej z trzech działek gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy ustalić od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego okresu, o którym mowa w powołanym art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

Moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Przy czym, umowa zobowiązująca do przeniesienia prawa własności nieruchomości powinna być dla jej ważności zawarta w formie aktu notarialnego, zgodnie z art. 158 Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 245 § 1 ustawy Kodeks cywilny, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do ustanowienia ograniczonego prawa rzeczowego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności. Stosownie do art. 245 ww. Kodeksu, do przeniesienia ograniczonego prawa rzeczowego na nieruchomości potrzebna jest umowa między uprawnionym a nabywcą oraz – jeżeli prawo jest ujawnione w księdze wieczystej – wpis do tej księgi, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 888 ustawy Kodeks cywilny przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Wskazać należy, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego jest ograniczonym prawem rzeczowym. Jest to prawo zbywalne, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji. Umożliwia ono korzystanie z lokalu oraz rozporządzanie tym prawem, z pewnymi ograniczeniami, na zasadach zbliżonych do prawa własności. Świadczy o tym chociażby umiejscowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w Księdze Drugiej ustawy Kodeks cywilny „Własność i inne prawa rzeczowe”. Natomiast, ustanowienie prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego powoduje, że osoba, której przysługuje to prawo uzyskuje pełnię uprawnień właścicielskich do lokalu mieszkalnego oraz prawo do udziału w związanej z tym lokalem nieruchomości gruntowej.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Budynki trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości. Oznacza to, że własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki wybudowane na tym gruncie. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Zatem, istotnym z podatkowego punktu widzenia jest moment nabycia gruntu.

Przekształcenie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w prawo odrębnej własności, oznacza tylko zmianę formy prawnej prawa do tego lokalu i nie stanowi nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odrębna własność lokalu stanowi natomiast nieruchomość lokalową, która po wyodrębnieniu z dotychczasowej zabudowanej nieruchomości macierzystej stanowi odrębny przedmiot własności. Zasadniczym stosunkiem prawnym, z którego wywodzi się odrębna własność lokalu jest stosunek współwłasności. Zawsze więc odrębnej własności lokali wewnątrz budynku towarzyszy przymusowa współwłasność nieruchomości wspólnej.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2015 r., poz. 1892, z późn. zm.) samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami”, mogą stanowić odrębne nieruchomości.

Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu art. 2 ust. 2 ww. ustawy o własności lokali, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Przepis art. 3 ust. 1 ww. ustawy o własności lokali stanowi, że w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali.

Nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali (art. 3 ust. 2 ustawy o własności lokali).

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy o własności lokali, udział właściciela lokalu wyodrębnionego w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi. Udział właściciela samodzielnych lokali niewyodrębnionych w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej tych lokali wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi.

W myśl art. 3 ust. 3a ww. ustawy, na potrzeby stosowania ustawy przyjmuje się, że udział w nieruchomości wspólnej współwłaściciela lokalu w częściach ułamkowych odpowiada iloczynowi wielkości jego udziału we współwłasności lokalu i wielkości udziału we współwłasności nieruchomości wspólnej przypadającej na ten lokal.

Do wyznaczenia stosunku, o którym mowa w ust. 3, niezbędne jest określenie, oddzielnie dla każdego samodzielnego lokalu, jego powierzchni użytkowej wraz z powierzchnią pomieszczeń do niego przynależnych (art. 3 ust. 4 ustawy o własności lokali).

Stosownie do treści art. 3 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli nieruchomość, z której wyodrębnia się własność lokali, stanowi grunt zabudowany kilkoma budynkami, udział właściciela lokalu wyodrębnionego w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi.

W wypadku gdy na podstawie jednej czynności prawnej dokonanej przez właściciela lub przez wszystkich współwłaścicieli nieruchomości następuje wyodrębnienie wszystkich lokali, wysokość udziałów, o których mowa w ust. 1, określają odpowiednio w umowie właściciel lub współwłaściciele (art. 3 ust. 6 ww. ustawy).

W budynkach, w których nastąpiło wyodrębnienie własności co najmniej jednego lokalu i ustalenie wysokości udziałów w nieruchomości wspólnej bez uwzględnienia powierzchni pomieszczeń przynależnych lub w sposób inny niż określony w ust. 3, a przy wyodrębnianiu kolejnych lokali ustalano wysokość udziałów w nieruchomości wspólnej w taki sam sposób, do czasu wyodrębnienia ostatniego lokalu stosuje się zasady obliczania udziału w nieruchomości wspólnej takie, jak przy wyodrębnieniu pierwszego lokalu. Przepisu zdania poprzedzającego nie stosuje się, jeżeli wszyscy właściciele lokali wyodrębnionych i dotychczasowy właściciel nieruchomości dokonają w umowie nowego ustalenia wysokości udziałów w nieruchomości wspólnej (art. 3 ust. 7 ww. ustawy).

Jak wynika z powyższego, właściciel odrębnego lokalu jest jednocześnie współwłaścicielem nieruchomości wspólnej. Prawo własności lokalu oraz związane z nim prawo współwłasności nieruchomości wspólnej nie mogą być przedmiotem odrębnego obrotu prawnego. Nie wolno żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali.

Reasumując w sytuacji, w której Wnioskodawczyni w 2003 r. nabyła w drodze darowizny spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, a następnie w 2008 r., miało miejsce ustanowienie na Jej rzecz prawa odrębnej własności tego lokalu w trybie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1116, z późn. zm.), za datę nabycia lokalu, od której liczy się pięcioletni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać datę nabycia przez Wnioskodawczynię spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, czyli 2003 r. Ustanowienie bowiem odrębnej własności lokalu mieszkalnego i przeniesienie na Wnioskodawczynię prawa własności jest tylko zmianą formy własności, a nie nowym nabyciem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższych względów, w rozpatrywanej sprawie nie zmienia skutków prawnych w świetle przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawarcie przez Wnioskodawczynię aktu notarialnego w dniu 3 grudnia 2015 r., korygującego umowę o ustanowieniu odrębnej własności lokalu poprzez uwzględnienie w nieruchomości wspólnej związanej z lokalem mieszkalnym, działki gruntu wchodzącej w skład tej nieruchomości, a niewymienionej w pierwotnej umowie. Jednocześnie należy również zaznaczyć, że podany przez Wnioskodawczynię we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej (przedstawionym w uzupełnieniu wniosku) dzień „nabycia przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego w 2008 r.”, nie stanowi daty nabycia nieruchomości/lokalu w rozumieniu powołanego przepisu.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w opisywanym we wniosku stanie faktycznym nabycie w myśl w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez Wnioskodawczynię odrębnej własności lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym mu udziałem w gruncie, który był przedmiotem odpłatnego zbycia w dniu 28 grudnia 2017 r., nastąpiło w momencie nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, tj. w 2003 r. Zatem pięcioletni termin, o którym mowa w ww. przepisie, upłynął z dniem 31 grudnia 2008 r. W związku z tym, dokonana przez Wnioskodawczynię sprzedaż ww. lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy i nie powoduje obowiązku zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ wskazuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest rozstrzygnięcie wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie podatku od spadków i darowizn zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.