2018.03.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.53.2018.3.BW
z 30 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 stycznia 2018r. (data wpływu 25 stycznia 2018r.), uzupełnionym pismem z 13 lutego 2018r. znak: RBiF.3228.2.1.2018 (data wpływu 20 lutego 2018 r.) oraz pismem z 26 lutego 2018r. znak: RBiF.3228.2.1.2018 (data wpływu 6 marca 2018r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania podatkiem VAT wpłat otrzymanych od mieszkańców z tytułu wkładu własnego na montaż instalacji OZE w ramach opisanego we wniosku projektu oraz
stawki podatku VAT dla świadczenia - usług montażu instalacji OZE – wykonywanego przez Gminę na rzecz Mieszkańców

- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie:

opodatkowania podatkiem VAT wpłat otrzymanych od mieszkańców z tytułu wkładu własnego na montaż instalacji OZE w ramach opisanego we wniosku projektu oraz
stawki podatku VAT dla świadczenia - usług montażu instalacji OZE – wykonywanego przez Gminę na rzecz Mieszkańców.

Ww. wniosek został uzupełniony:

pismem z 13 lutego 2018r. znak: RBiF.3228.2.1.2018 (data wpływu 20 lutego 2018r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 8 lutego 2018r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.53.2018.1.BW oraz
pismem z 26 lutego 2018r. znak: RBiF.3228.2.1.2018 (data wpływu 6 marca 2018r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 22 lutego 2018r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.53.2018.2.BW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Gmina /…/ jako jednostka samorządu terytorialnego jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 446) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań Gminy m.in. należy zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 zaspokojenie potrzeb wspólnoty poprzez realizację zadań z zakresu wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizację, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz. Ponadto zgodnie z ustawą Prawo Ochrony Środowiska z dnia 27 kwietnia 2001 r. do zadań własnych gminy należą m.in. finansowanie przedsięwzięć związanych z ochroną powietrza, a także wspomaganie wykorzystywania lokalnych źródeł energii odnawialnej oraz wprowadzanie bardziej przyjaznych dla środowiska nośników energii (art. 403 ust. 2 ustawy Dz. U. z 2016 r. poz. 672 Prawo Ochrony Środowiska).

Gmina /…/ przystąpiła do realizacji projektu pt. Rozwój odnawialnych źródeł energii na terenie Gminy /…/, który dotyczy montażu instalacji OZE (kolektory słoneczne, instalacja fotowoltaiczna, pompy ciepła oraz automatyczne kotły na biomasę) w obiektach mieszkalnych na terenie Gminy /…/.

Przedmiotem projektu jest montaż mikroinstalacji OZE na 950 obiektach mieszkalnych do końca 2018 roku 1213 szt. nowoczesnych instalacji OZE o łącznej mocy zainstalowanej 6,50 MW, Projekt przewiduje montaż:

284 zestawów fotowoltaicznych, składających się z 8-23 paneli fotowoltaicznych o mocy jednostkowej 270 Wp.
773 instalacji solarnych składających się 2-4 paneli solarnych o jednostkowej mocy zainstalowanej (dla Tm - Ta = 30 K) 1630 W.
96 kotłów na biomasę, które spełniają normy obowiązujące dla kotłów klasy 5.
60 pomp ciepła typu powietrze-woda.

Kolektory słoneczne instalowane będą głównie na powierzchni dachu. Około 4% instalacji solarnych zamontowanych zostanie na gruncie lub budynku gospodarczym. Podobnie moduły fotowoltaiczne będą rozmieszczone na powierzchni dachu (w przypadku, gdy nie ma takiej możliwości zamontowane zostaną na gruncie przy wykorzystaniu konstrukcji wolnostojącej lub na ścianie). Pompy ciepła oraz kotły na biomasę obejmą wykonanie robót w budynkach prywatnych.

Gmina zabezpieczy realizację projektu tj.:

zgodnie z przepisami ustawy Prawo zamówień publicznych wyłoni dostawcę i wykonawcę montażu instalacji OZE,
ustali harmonogram realizacji prac montażowych,
będzie sprawować bieżący nadzór inwestorski nad przebiegiem prac,
przeprowadzi odbiory końcowe oraz rozliczenie finansowe projektu,
ustali koszty indywidualnych instalacji OZE zamontowanych na poszczególnych budynkach na podstawie stosownej dokumentacji sporządzonej na podstawie danych z przetargu.

Gmina po rozstrzygnięciu postępowania przetargowego i wyłonieniu wykonawcy inwestycji podpisze z wykonawcą umowę. Wszystkie wydatki w ramach przedmiotowego projektu udokumentowane zostaną fakturami VAT wystawionymi na Gminę.

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego podpisze również umowy z mieszkańcami, w których przedmiotem umowy będzie ustalenie wzajemnych zobowiązań prawnych, organizacyjnych i finansowych związanych z montażem indywidualnej instalacji OZE.

Uczestnicy projektu zgodnie z treścią umowy oświadczają m.in., że:

posiadają prawo do dysponowania nieruchomością na której przewiduje się montaż ww. instalacji,
instalacja OZE będzie wykorzystywana tylko na potrzeby socjalno-bytowe domowników,
dokonają wpłaty za uczestnictwo w projekcie w wysokości 15% kosztów kwalifikowanych netto oraz podatek VAT od całości kosztów kwalifikowanych instalacji OZE,
oprócz wkładu Uczestnik projektu pokryje w całości wydatki niekwalifikowane w ramach projektu oraz koszty związane z dodatkowymi robotami wykonanymi na jego zlecenie,
na czas realizacji umowy uczestnik projektu użyczy nieodpłatnie Gminie część nieruchomości, w zakresie niezbędnym do montażu instalacji OZE,

W wyniku realizacji projektu powstaną środki trwałe, które zostaną ujęte w ewidencji środków trwałych:

w grupie 3 Kotły i maszyny w podgrupie 310-Kotły grzewcze zostaną ujęte kotły na biomasę
w grupie 3 Kotły i maszyny w podgrupie 321-Turbiny hydrauliczne i koła wodne zostaną ujęte pomy ciepła
w grupie 6 Urządzenia nieprzemysłowe w podgrupie 669 pozostałe urządzenia nieprzemysłowe zostaną ujęte instalacje solarne i zestawy fotowoltaiczne.

Przez okres trwałości projektu powstałe środki trwałe będą nieodpłatnie wykorzystywane przez mieszkańców (uczestników projektu).

Po upływie okresu trwałości projektu (5 lat) instalacja OZE zostanie przekazana Uczestnikowi projektu na własność - bez dodatkowych opłat na rzecz Gminy - czego potwierdzeniem będzie protokół przekazania.

Pismem z 13 lutego 2018r. znak: RBiF.3228.2.1.2018 Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy (zaistniałego stanu faktycznego) następująco:

Ad 1

Montaż instalacji OZE (kolektory słoneczne, instalacja fotowoltaiczna, pompy ciepła oraz automatyczne kotły na biomasę) będzie realizowany wyłącznie na nieruchomościach, których właściciele zobowiązali się poniesienia wkładu własnego na realizację projektu i dokonali wpłaty.

Ad 2

Dla każdego uczestnika zostanie wystawiona faktura zaliczka w której wskazana zostanie treść „montaż instalacji OZE zgodnie z umową …”. Dodatkowo na fakturze zostanie wskazany rodzaj instalacji zgodnie z zapisami § 1 umowy

instalacja fotowoltaiczna o mocy …….. kW,
kolektory słoneczne o mocy ………kW,
pompa ciepła o mocy ………kW,
kocioł na biomasę o mocy …….kW.

Faktura zostanie wystawiona indywidualnie dla każdego uczestnika projektu.

Ad 3

Przedmiotem umowy jest ustalenie wzajemnych zobowiązań prawnych, organizacyjnych i finansowych związanych z montażem indywidualnej instalacji OZE. W umowach uregulowane są:

§ 1 Przedmiot umowy w tym rodzaje montowanej instalacji OZE.

§ 2 warunki użyczenia nieruchomości na cele realizacji umowy, (m.in. uczestnik użycza nieodpłatnie Gminie część nieruchomości w zakresie niezbędnym do montażu instalacji OZE).

§ 3 terminy realizacji i związania umową. W tej części umowy uregulowane zostały m.in. kwestie:

okres obowiązywania umowy do 2024 r. z zastrzeżeniem iż umowa ulega automatycznemu rozwiązaniu z dniem podpisania protokołu przekazującego na własność zamontowaną instalację OZE jednak nie wcześniej niż 5 lat od zatwierdzenia końcowego wniosku o płatność z realizacji projektu,
planowany termin realizacji projektu,
przekazania uczestnikowi projektu na własność instalacji zapisy pkt 7 „Po upływie okresu, o którym mowa w ust. 1, na mocy niniejszej umowy, instalacja OZE zostanie przekazana Uczestnikowi projektu na własność - za wpłatę wniesioną w formie wkładu własnego o którym mowa w § 6 ust. 1 - czego potwierdzeniem będzie protokół przekazania”,
sytuacje w których zostanie rozwiązana umowa ze skutkiem natychmiastowym tj. gdy uczestnik nie dokona wpłaty wymaganego wkładu własnego o określonej wysokości oraz nie zrealizuje zobowiązań wynikających z umowy.

§ 4 warunki organizacyjne tj. zobowiązanie Gminy do wyłonienia dostawcy i wykonawcy montażu instalacji OZE zgodnie z przepisami ustawy Prawo zamówień publicznych, ustalenia harmonogramu prac montażowych, sprawowania nadzoru inwestorskiego nad przebiegiem prac, przeprowadzenie odbiorów końcowych oraz rozliczeń finansowych projektu, ustali koszt indywidualny instalacji OZE zamontowanych na poszczególnych budynkach na podstawie stosownej dokumentacji.

§ 5 warunki własnościowe i eksploatacyjne w tym m.in. zapewnienie Gminy iż użyczy ona nieodpłatnie uczestnikowi projektu wyposażenie i urządzenia wchodzące w skład tej instalacji do korzystania zgodnie z jej przeznaczeniem do zakończenia okresu trwania umowy.

§ 6 Warunki finansowe m.in zobowiązanie uczestnika projektu do wniesienia wkładu własnego

§ 7 kontrola i monitoring

§ 8 przetwarzanie danych osobowych

§ 9 ustalenia końcowe mi. dotyczące aneksów, rozstrzygnięć sporów.

Ad 4

W umowie zawieranej z uczestnikiem projektu określona zostaje powierzchnia użytkowa zgodnie z definicją powierzchni użytkowej na potrzeby podatku od nieruchomości zgodnie z ustawą o podatkach i opłatach lokalnych:

budynku mieszkalnego na rzecz którego wykonana instalacja OZE ma być wykorzystana przekracza/nie przekracza 300 m² powierzchni użytkowej,
lokalu mieszkalnego na rzecz którego wykonana instalacja OZE ma być wykorzystana przekracza/nie przekracza 150 m² powierzchni użytkowej.

Ad 5

PKOB dla budynków na których będą montowane instalacje OZE

1110 Budynki mieszkalne jednorodzinne

1271 Budynki gospodarstw rolnych

1242 Budynki garaży

Ad 4. i Ad 6

budynku mieszkalnego na rzecz którego wykonana instalacja OZE ma być wykorzystana przekracza/nie przekracza 300 m² powierzchni użytkowej,
lokalu mieszkalnego na rzecz którego wykonana instalacja OZE ma być wykorzystana przekracza/nie przekracza 150 m² powierzchni użytkowej.

Ad 6

Montaż instalacji OZE (instalacji fotowoltaicznych, zestawów fotowoltaicznych, kotłów na biomasę, pomp ciepła) będzie wykonany w budynkach mieszkalnych, użytkowych oraz poza bryłą budynków mieszkalnych stanowiących własność prywatną mieszkańców.

Powierzchnia użytkowa budynków mieszkalnych w większości jest mniejsza niż 300 m² dla kilku budynków powierzchnia przekracza 300 m². Około 4% instalacji solarnych zamontowanych zostanie na gruncie lub budynku gospodarczym.

W związku z powyższym tylko dla kompleksowej usługi montażu instalacji OZE dla budynków mieszkalnych których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m² będzie wykonywana w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017r., poz. 1221 z późn. zm.).

Ad 7.

Na pytanie tut. Organu:

Czy umowa zawarta z mieszkańcami będzie obejmować wraz z usługą wykonania przedmiotowej instalacji również towary i usługi niezbędne do jej wykonania?

Wnioskodawca odpowiedział:

Tak. Gmina/…/ w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego ogłosiła przetarg na: „Dostawa i montaż mikroinstalacji OZE (kolektory słoneczne, instalacje fotowoltaiczne, pompy ciepła oraz automatyczne kotły na biomasę) w gospodarstwach domowych na terenie Gminy /…/.

Ad 8.

Na pytanie tut. Organu:

Czy zakupy, które Wnioskodawca dokonywał/dokonuje w związku z realizacją opisanego we wniosku projektu są związane tylko ze sprzedaż opodatkowaną podatkiem od towarów i usług?

Wnioskodawca odpowiedział:

Tak. Uczestnikami projektu są wyłącznie mieszkańcy Gminy. Instalacja OZE nie będzie instalowana na budynkach stanowiących własność JST.

Ad 9

Umowę z firmą dokonującą usługi montażu instalacji OZE (kolektory słoneczne, instalacja fotowoltaiczna, pompy ciepła oraz automatyczne kotły na biomasę) będzie po rozstrzygnięciu przetargu zawierała Gmina.

Ad 10

Na pytanie tut. Organu:

Jakie świadczenia wykona faktyczny wykonawca na rzecz Gminy w ramach zawartej umowy a jakie Gmina wykona na rzecz mieszkańca?

Wnioskodawca odpowiedział:

W § 4 umowy z uczestnikiem projektu (mieszkańcem gminy) zostały określone warunki organizacyjne tj.

„Gmina zobowiązuje się do zabezpieczenia realizacji celu projektu, tj.:

zgodnie z przepisami ustawy Prawo zamówień publicznych wyłoni dostawcę i wykonawcę montażu instalacji OZE,
ustali harmonogram realizacji prac montażowych,
będzie sprawować bieżący nadzór inwestorski nad przebiegiem prac,
przeprowadzi odbiory końcowe oraz rozliczenie finansowe projektu,
ustali koszty indywidualnych instalacji OZE zamontowanych na poszczególnych budynkach na podstawie stosownej dokumentacji.”.

Ad 11

Roboty sklasyfikowane są w zakresie PKWiU 43.22.12.0 Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych oraz 43.21.10.2 Roboty związane z wykonywaniem pozostałych instalacji elektrycznych.

Ad 12

Gmina /…/ w dniu 05.02.2018 ogłosiła przetarg z terminem składania ofert do 2018-03-21. Wobec powyższego do dnia pisania odpowiedzi Gmina /…/ nie posiada informacji o potencjalnym wykonawcy. Zgodnie jednak z ogłoszonym przetargiem całość zamówienia została podzielona na 4 części. Szacunkowy koszt najmniejszej części to około 500.000,00 zł netto. Biorąc pod uwagę w/w wartość podmiot, który będzie świadczył usługę montażu instalacji OZE będzie podatnikiem, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał m.in. następujące pytanie (oznaczone nr 1):

Czy wpłaty dokonywane przez mieszkańców Gminy na rachunek bankowy Gminy z tytułu uczestnictwa w projekcie na budowę instalacji OZE w ramach projektu (wkład własny) są opodatkowane podatkiem VAT. Jeśli tak to według jakiej stawki?

Stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytania nr 1:

Na podstawie zawartych umów z uczestnikiem projektu Gmina zobowiązuje się do montażu instalacji OZE oraz zabezpieczenia realizacji celu projektu, m.in.:

zgodnie z przepisami ustawy Prawo zamówień publicznych wyłoni dostawcę i wykonawcę montażu instalacji OZE,
ustali harmonogram realizacji prac montażowych,
będzie sprawować bieżący nadzór inwestorski nad przebiegiem prac,
przeprowadzi odbiory końcowe oraz rozliczenie finansowe projektu,
ustali koszty indywidualnych instalacji OZE zamontowanych na poszczególnych budynkach na podstawie stosownej dokumentacji.

Uczestnik projektu zobowiązuje się do wniesienia wkładu własnego w realizację projektu w wysokości 15% kosztów kwalifikowanych netto oraz podatek VAT od całości kosztów kwalifikowanych instalacji OZE oraz oprócz wkładu własnego określonego Uczestnik projektu pokrywa w całości wydatki niekwalifikowane w ramach projektu oraz związane z dodatkowymi robotami wykonanymi na jego zlecenie. Wpłaty dokonane będą w terminie 30 dni od otrzymania aneksu do umowy, w którym określona zostanie kwota wkładu własnego.

Dokonywane przez mieszkańców wpłaty z tytułu uczestnictwa w projekcie dotyczyć będą usług wykonania instalacji OZE na budynkach osób fizycznych i w momencie wpłaty traktowane będą jako zaliczka na poczet świadczonych usług.

Oznacza to że działania Gminy i mieszkańca wykonywane są w ramach umowy zobowiązaniowej, i że wpłata mieszkańca następuje w zamian za świadczenie Gminy na jego rzecz. Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. W związku z powyższym, dokonywane przez mieszkańców wpłaty z tytułu uczestnictwa w projekcie dotyczyć będą usług wykonania instalacji OZE (instalacji fotowoltaicznych, zestawów fotowoltaicznych, kotłów na biomasę, pomp ciepła) na budynkach osób fizycznych, będą stanowiły odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Montaż instalacji OZE (instalacji fotowoltaicznych, zestawów fotowoltaicznych, kotłów na biomasę, pomp ciepła) będzie wykonany w budynkach mieszkalnych stanowiących własność prywatną mieszkańców. Powierzchnia użytkowa budynków mieszkalnych w większości jest mniejsza niż 300 m², dla kilku budynków powierzchnia przekracza 300 m². Około 4% instalacji solarnych zamontowanych zostanie na gruncie lub budynku gospodarczym.

Zgodnie z umowami zawartymi z mieszkańcami instalacja OZE zostanie przekazana im, najpierw w użytkowanie, później na własność, a więc dokonywane na początku projektu wpłaty mieszkańców za świadczenie Gminy na ich rzecz należy określić jako zaliczkę na poczet wykonania instalacji na działkach prywatnych mieszkańców.

Wpłaty (zaliczki) mieszkańców dokonywane na rachunek bankowy gminy powinny być opodatkowane stawką w wysokości:

dla kompleksowej usługi montażu instalacji OZE dla budynków mieszkalnych których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m² - 8% zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, gdyż wszystkie poniesione wydatki na wykonanie instalacji OZE są związane z budownictwem mieszkaniowym,
dla kompleksowej usługi montażu instalacji OZE dla budynków mieszkalnych których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² - 23% zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy o VAT. poniesione wydatki na wykonanie instalacji OZE nie są objęte społecznym programem mieszkaniowym,
dla kompleksowej usługi montażu instalacji OZE na budynkach gospodarczych 23% zgodnie z art. 41 ust.12a i 12b ustawy o VAT, poniesione wydatki na wykonanie instalacji OZE nie są objęte społecznym programem mieszkaniowym,
dla kompleksowej usługi montażu instalacji OZE na gruncie - 23% zgodnie z art. 41 ust. 12ai 12b ustawy o VAT, poniesione wydatki na wykonanie instalacji OZE nie są objęte społecznym programem mieszkaniowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego w zakresie objętym pytaniem nr 1 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towarami – w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z ust. 2 ww. artykułu wynika, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2017 r. poz. 1875 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Z powołanych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Podmioty te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nich odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wyżej wskazano, aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy dostawcą towarów lub usługodawcą a odbiorcą, a w zamian za wykonanie świadczenia powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem i przekazanym za nie wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest dana czynność, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz dokonującego dostawy lub świadczącego usługę.

Jednocześnie należy wskazać, że czynność może być odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie. W istocie okoliczność, czy transakcja została dokonana po cenie niższej, czy też wyższej od kosztu świadczenia, nie ma znaczenia dla zakwalifikowania transakcji jako „transakcji odpłatnej” w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, bowiem to ostatnie pojęcie wymaga wyłącznie istnienia bezpośredniego związku między dostawą towarów lub świadczeniem usług a świadczeniem wzajemnym (wynagrodzeniem) rzeczywiście otrzymanym przez podatnika.

Ponadto należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie zapłata. Wyjątkiem jest uiszczenie zaliczki na poczet przyszłej dostawy towarów czy świadczenia usług.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina przystąpiła do realizacji projektu pt. Rozwój odnawialnych źródeł energii, który dotyczy montażu instalacji OZE (kolektory słoneczne, instalacja fotowoltaiczna, pompy ciepła oraz automatyczne kotły na biomasę). Montaż instalacji OZE będzie realizowany wyłącznie na nieruchomościach, których właściciele zobowiązali się do poniesienia wkładu własnego na realizację projektu i dokonali wpłaty.

Po upływie okresu trwałości projektu (5 lat) instalacja OZE zostanie przekazana uczestnikom projektu ( właścicielom nieruchomości, który dokonali wpłat)) bez dokonywania dodatkowych opłat na rzecz Gminy.

W kontekście ww. okoliczności należy stwierdzić, że wpłaty mieszkańców (uczestników projektu) pozostają w bezpośrednim związku ze świadczeniem usług realizowanym na rzecz tychże mieszkańców. Wpłaty wnoszone przez mieszkańców (uczestników projektu) nie pozostają „w oderwaniu” od czynności, które są wykonywane przez Wnioskodawcę – zachodzi bowiem związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami a zobowiązaniem się Wnioskodawcy do wykonania usługi polegającej na montażu instalacji OZE. Należy zauważyć, że we wskazanej sytuacji istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonaniem wpłaty a zindywidualizowanym świadczeniem Wnioskodawcy na rzecz konkretnego mieszkańca (uczestnika projektu). Należy również zauważyć, że stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, Wnioskodawca zawierając umowy na montaż przedmiotowych instalacji, wchodzi w rolę świadczącego usługę. Tym samym, wpłaty dokonywane przez mieszkańców (uczestników projektu) na poczet wykonania przez Wnioskodawcę przedmiotowej inwestycji stanowią wynagrodzenie, w związku z otrzymaniem którego, po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy. Oznacza to, że dokonane wpłaty, o których mowa we wniosku, stanowią zaliczki na poczet przyszłej usługi, której zakończenie nastąpi po upływie okresu trwałości projektu.

W związku z powyższym, dokonywane przez mieszkańców (uczestników projektu) wpłaty z tytułu wkładu własnego w kosztach montażu instalacji OZE dotyczą usługi montażu tych instalacji, co wskazuje, że świadczenia, co do których Wnioskodawca zobowiązał się w ramach podpisanych z mieszkańcami umów stanowią odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że otrzymane wpłaty mieszkańców na montaż instalacji w ramach projektu będą opodatkowane podatkiem VAT jest prawidłowe.

Odnosząc się do stawki podatku VAT jaką należy zastosować do otrzymanych od mieszkańców wpłat należy wskazać, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zauważyć jednak należy, że stosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast wychodzenie poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania stawki obniżonej czy zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%, z zastrzeżeniem art. 146f.

W oparciu o art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Na podstawie art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Na podstawie art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy o VAT).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do rozumienia tych terminów przyjętego w języku potocznym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (…). Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

Pojęcie „modernizacja” oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś, natomiast termomodernizacja to modernizacja dotycząca ocieplenia budynku (pierwszy człon wyrazu wskazuje na związek z ciepłem tego, co oznacza człon drugi) - według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.).

Ponadto należy wskazać, że również w uchwale z 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził że „czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części”.

Natomiast „przebudowa” – zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) – to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

Budowa, modernizacja, przebudowa, podobnie jak w przypadku innych wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy czynności, powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia.

Montaż – wg powyższego słownika – to „składanie maszyn, urządzeń z gotowych części; zakładanie instalacji, łączenie oddzielnych części w jedną artystyczną, kompozycyjną całość”.

W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Natomiast w świetle art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz.U. z 2017 r., poz. 130 z późn. zm.), przez przedsięwzięcie termomodernizacyjne rozumie się przedsięwzięcie, którego przedmiotem jest:

ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych,
ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii pierwotnej w lokalnych sieciach ciepłowniczych oraz zasilających je lokalnych źródłach ciepła, jeżeli budynki wymienione w lit. a, do których dostarczana jest z tych sieci energia, spełniają wymagania w zakresie oszczędności energii, określone w przepisach prawa budowlanego, lub zostały podjęte działania mające na celu zmniejszenie zużycia energii dostarczanej do tych budynków,
wykonanie przyłącza technicznego do scentralizowanego źródła ciepła, w związku z likwidacją lokalnego źródła ciepła, w wyniku czego następuje zmniejszenie kosztów pozyskania ciepła dostarczanego do budynków wymienionych w lit. a,
całkowita lub częściowa zamiana źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, przez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz.U. Nr 112, poz. 1316, ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Wg podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy:

Budynki mieszkalne jednorodzinne - 111,
Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112,
Budynki zbiorowego zamieszkania - 113.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Natomiast w przypadku budownictwa nieobjętego społecznym programem mieszkaniowym (budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m²), preferencyjną stawkę VAT w wysokości 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332 z późn. zm.), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych; budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 i pkt 2).

Stwierdzić należy, że w powyższej definicji budynku nie mieszczą się elementy infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Oznacza to, że stawka preferencyjna, przewidziana ww. przepisami art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, dotyczy czynności tam wymienionych wykonywanych wyłącznie w budynkach, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania go zgodnie z jego przeznaczeniem. Stawki tej ustawodawca nie przewidział dla ww. czynności wykonywanych poza tymi obiektami, w tym również dotyczących elementów infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu.

Do usług wykonywanych poza bryłą budynku zastosowanie ma podstawowa stawka podatku w wysokości 23%.

Zatem obniżoną stawkę w wysokości 8% VAT stosuje się do czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, wykonywanych w obiektach budowlanych lub w ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Z opisu sprawy wynika, że montaż instalacji OZE będzie wykonany w budynkach mieszkalnych, użytkowych oraz poza bryłą budynków mieszkalnych stanowiących własność prywatną mieszkańców.

budynku mieszkalnego na rzecz którego wykonana instalacja OZE ma być wykorzystana przekracza/nie przekracza 300 m² powierzchni użytkowej,
lokalu mieszkalnego na rzecz którego wykonana instalacja OZE ma być wykorzystana przekracza/nie przekracza 150 m² powierzchni użytkowej.

Z wniosku wynika, że tylko dla kompleksowej usługi montażu instalacji OZE dla budynków mieszkalnych których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m², będzie wykonywana w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze opis sprawy oraz przywołane przepisy należy stwierdzić, że w sytuacji gdy realizowana w ramach projektu inwestycja (montaż instalacji OZE) w budynkach mieszkalnych o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m², będzie dokonywana w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, wówczas winna być ona opodatkowana 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 12 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT.

Tym samym wpłaty mieszkańców na realizację tej inwestycji na lub w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m², są opodatkowane 8% stawką podatku VAT.

Z kolei montaż instalacji na lub w budynkach mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m², który jak wynika z opisu sprawy nie będzie dokonywany w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, będzie opodatkowany podstawową 23% stawką podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

W odniesieniu natomiast do usługi montażu opisanej we wniosku instalacji OZE poza bryłą budynku mieszkalnego, tj. na gruncie lub w/na budynku innym niż mieszkalny należy stwierdzić, że w świetle wcześniejszych wyjaśnień, nie będzie mogła ona korzystać ze stawki w wysokości 8%, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT i będzie opodatkowana według stawki 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT. Zatem wpłaty mieszkańców dokonane na budowę instalacji OZE poza bryłą budynku mieszkalnego - na gruncie lub w/na budynku innym niż mieszkalny będą opodatkowane podstawową 23% stawką podatku VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia stawki podatku dla wpłat mieszkańców biorących udział w opisanym we wniosku projekcie jest prawidłowe.

Zauważa się, że interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie w jakim Wnioskodawca przedstawił swoje stanowisko w odniesieniu do pytania nr 1. Stąd też interpretacja nie rozstrzyga kwestii opodatkowania usług montażu ww. instalacji OZE dokonywanych w lokalach mieszkalnych, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie przedstawił swojego stanowiska.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2-4 zostanie zawarta w odrębnych rozstrzygnięciach.

Zaznacza się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, interpretacja traci ważność w przypadku zmiany stanu prawnego lub w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin