Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.106.2018.2.DP
z 6 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2018 r. (data wpływu do tut. Organu 13 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy kwoty udzielanych rabatów mogą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2018 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy kwoty udzielanych rabatów mogą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polską spółką prawa handlowego. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Przedmiotem przeważającej działalności Wnioskodawcy za wpisem do KRS (wg PKD) jest produkcja artykułów gospodarstwa domowego, toaletowych i sanitarnych (dalej: „Produkty”).

W stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) będącym przedmiotem wniosku, Spółka dokonuje sprzedaży wytwarzanych w ramach swojej działalności Produktów (m.in. papier toaletowy, ręczniki papierowe, produkty higieniczne bawełniane, chusteczki nawilżane dla dzieci, itp.) do podmiotów będących polskimi spółkami prawa handlowego, specjalizujących się w handlu hurtowym, które prowadzą działalność polegającą na ich dalszej odsprzedaży (dalej: „Dystrybutorzy”). Dystrybutorzy odsprzedają Produkty do podmiotów będących polskimi spółkami prawa handlowego, prowadzących detaliczną działalność handlową (dalej: „Nabywcy”), sprzedających Produkty na ostatnim etapie obrotu.

W ramach prezentowanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego dochodzi też czasami do sytuacji, w której istnieje rozbudowany łańcuch sprzedaży, tj. Produkty są sprzedawane przez Dystrybutorów do lokalnych hurtowni, sieci handlowych, a dopiero następnie do Nabywców.

Wszystkie podmioty uczestniczące w tych łańcuchach sprzedaży (tj. Spółka, Dystrybutorzy, Nabywcy, a w przypadku wydłużonego łańcucha dostaw również lokalne hurtownie, sieci handlowe) są podatnikami VAT czynnymi, którzy swoją sprzedaż dokumentują fakturami VAT.

W związku z realizacją celów sprzedażowych Wnioskodawcy na rynku detalicznym, w ramach przyjętej strategii biznesowej Spółka podejmuje różnorodne działania mające na celu obniżenie Nabywcom rzeczywistego kosztu zakupu, a tym samym, pośrednio, zwiększenie konkurencyjności Produktów na rynku. Do działań tych należy wdrażanie programu rabatów pośrednich, tj. bonusów pieniężnych (dalej: „Rabaty”) kierowanych do Nabywców będących odbiorcami pośrednimi.

Przyznawane Nabywcom Rabaty stanowią de facto zwrot części ceny Produktów zakupionych przez Nabywcę od Dystrybutora (ewentualnie od lokalnych hurtowni i sieci handlowych - jeśli łańcuch dostawy jest jeszcze dłuższy).

Dokonywanie przez Spółkę wypłat Rabatów do Nabywców ma na celu obniżenie tym podmiotom rzeczywistego kosztu nabycia Produktów, a tym samym umożliwienie im dalszej odsprzedaży po cenie niższej od ceny, która byłaby stosowana w przypadku nieotrzymania omawianych wypłat od Spółki, przy zachowaniu zbliżonej zyskowności. Finalnym efektem opisywanych działań jest to, że Produkty Spółki dostępne w sprzedaży detalicznej mogą być sprzedawane po cenie konkurencyjnej w porównaniu z innymi podobnymi produktami.

W związku z powyższym, biorąc pod uwagę zainteresowanie Spółki intensyfikowaniem sprzedaży swoich Produktów i intencje Nabywców co do dokonywania zakupów Produktów Wnioskodawcy od ich Dystrybutorów, bezpośrednio pomiędzy Spółką a Nabywcami są zawierane pisemne Porozumienia regulujące zasady udzielania Rabatów.

Zgodnie z założeniami:

1. Rabaty są naliczane jako procent wartości obrotu między Dystrybutorami a Nabywcami Produktów.
   
2. Weryfikacja wartości obrotu stanowiącego podstawę naliczenia Rabatu odbywa się na podstawie danych Dystrybutorów.
   
3. Naliczone Rabaty zostają udokumentowane notami księgowymi (uznaniowymi) wystawionymi przez Wnioskodawcę i przekazanymi Nabywcy. Alternatywnie, Rabaty zostają udokumentowane notami księgowymi (obciążeniowymi) wystawionymi przez Nabywcę i przekazanymi Spółce.
   
4. Nota księgowa określa:
   
   1. datę wystawienia i numer kolejny;
   2. datę zapłaty Rabatu;
   3. dane Wnioskodawcy, w tym jego NIP;
   4. dane Nabywcy, w tym jego NIP;
   5. okres, za jaki jest przyznany Rabat;
   6. kwotę przyznanego Rabatu brutto, kwotę netto oraz kwotę podatku VAT.
5. Zapłata Rabatu następuje w terminie ustalonym w Porozumieniu po dniu wystawienia noty księgowej lub korekty noty księgowej (w przypadku wystąpienia nieprawidłowości noty księgowej).
   
   

Należy wskazać, że opisane powyżej wypłaty w ramach udzielanych Rabatów, dokonywane są na rzecz Nabywców, tj. podmiotów, które nie nabyły Produktów bezpośrednio od Spółki, a więc do podmiotów, którym Spółka nie wystawiła faktur sprzedaży. Spółka wystawia faktury sprzedaży tylko na rzecz Dystrybutorów. Powyższe prowadzi do rzeczywistego obniżenia kosztu nabycia Produktów przez Nabywców od Dystrybutorów.

W ramach prezentowanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego nie dochodzi do świadczenia na rzecz Wnioskodawcy usług przez Dystrybutorów lub Nabywców. W szczególności, Dystrybutorzy lub Nabywcy nie zobowiązują się wobec Spółki do dokonywania jakichkolwiek świadczeń za wynagrodzeniem.

Wszystkie kwoty wypłacane w ramach udzielanych Rabatów dotyczą wyłącznie Produktów, które zostały sprzedane przez Wnioskodawcę na rzecz Dystrybutorów i następnie odsprzedane na rzecz Nabywców, a co za tym idzie nie dochodzi do sytuacji, w której wypłacane kwoty dotyczą produktów innych niż Produkty pierwotnie sprzedane przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwoty Rabatów mogą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty wypłacane w ramach udzielonych Rabatów (odpowiadające wartości „netto” Rabatów, tj. z wyłączeniem VAT), zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 ze zm., zwana dalej: „ustawą o CIT”) stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy. Należy przy tym zaznaczyć, iż sam fakt, że określony wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie może przesądzać o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest również wykazanie związku ponoszonych kosztów z uzyskiwanymi przychodami.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność polegającą na produkcji i sprzedaży artykułów gospodarstwa domowego, toaletowych i sanitarnych stosując m.in. model sprzedaży towarów polegający na sprzedaży towarów hurtowniom (Dystrybutorzy), którzy następnie odsprzedają je kolejnym podmiotom gospodarczym - sprzedawcom detalicznym (Nabywcy). W przedstawionym modelu bezpośrednim nabywcą towarów od Wnioskodawcy są Dystrybutorzy, na rzecz których wystawiane są faktury. Spółka nie dokonuje żadnej bezpośredniej sprzedaży na rzecz Nabywców, jak i nie wystawia na ich rzecz faktur.

W związku ze stosowanym modelem sprzedaży Wnioskodawca zawiera z Nabywcami porozumienia, na mocy których zobowiązuje się do wypłaty na ich rzecz kwot pieniężnych, tj. Rabatów.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, powyższe działania służą nie tylko utrzymaniu zainteresowania Nabywców towarami znajdującymi się w ofercie Spółki, ale i jego zwiększeniu. Uatrakcyjnienie w ten sposób warunków zakupu towarów wpływa na zwiększenie jej sprzedaży.

Możliwość uzyskania Rabatu - bonusu pieniężnego, skłania Nabywców do kontynuowania i intensyfikacji zakupów Produktów oferowanych przez Spółkę. W związku z tym wpływa niewątpliwie na wzrost sprzedaży oferowanych Produktów, a co za tym idzie, na osiągane przez Spółkę przychody. 

Mając na uwadze powyższe, wydatki Wnioskodawcy, jakie zostały poniesione na wypłatę gratyfikacji pieniężnych w związku z udzielonymi Rabatami, o których mowa w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Mając oczywiście na uwadze fakt, że kwota Rabatu obejmuje de facto również VAT (pomniejszenie VAT należnego po stronie Wnioskodawcy, a z drugiej strony pomniejszenie VAT naliczonego po stronie Nabywcy), kosztem uzyskania przychodu będzie jedynie ta część Rabatu, która obejmuje kwotę „netto”, bez VAT.

Powyższe potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 października 2013 r. o sygn. IBPBI/2/423-942/13/MO.

Możliwość zaliczania Rabatów do kosztów uzyskania przychodów potwierdzają także choćby:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 września 2015 r., nr ILPB3/4510-1 -321/15-3/AO,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 marca 2017 r., nr 2461-IBPB-1-1.4510.24.2017.1.EN,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 czerwca 2017 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.37.2017.JG.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.