Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.43.2018.3.MG
z 11 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 lutego 2018 r. (data wpływu 6 lutego 2018 r.), uzupełnionym 20 marca 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie momentu powstania przychodu podatkowego z tytułu świadczonych usług przechowywania samochodów –jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2018 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie momentu powstania przychodu podatkowego z tytułu świadczonych usług przechowywania samochodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 7 marca 2018 r., Znak: 0111-KDIB3-3.4012.31.2018.3.PK, 0111-KDIB1-1.4010.43.2018.3.MG, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 20 marca 2018 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka (dalej również jako: „Wnioskodawca”) zajmuje się m.in. transportem drogowym, konserwacją i naprawą pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli, wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi oraz działalnością usługową wspomagającą transport lądowy. Spółka jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca świadczy na rzecz Miasta usługi polegające na przechowywaniu na należącym do niego parkingu samochodów usuniętych z dróg w trybie art. 50a i 130a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym. Co do zasady, w momencie przyjęcia pojazdu na parking strzeżony nie jest możliwe dokładne przewidzenie okresu przechowywania. Okres ten może wynieść od kilku dni, do nawet kilku lat. Po upływie wynikającego z ustawy okresu przechowywania pojazdów usuniętych z drogi, oraz w przypadku ich dalszego pozostawania na parkingu, Spółka informuje Miasto i podmiot wydający dyspozycję jego usunięcia o tym fakcie. Od tego momentu Miasto wszczyna procedury określone w ustawie prawo o ruchu drogowym, celem przejęcia pojazdu na własność. Przejęcie następuje na podstawie orzeczenia sądu (art. 130a ww. Ustawy), bądź z mocy prawa, po następczym wydaniu uchwały rady miasta (art. 50a ww. Ustawy). Po zakończeniu procedury Miasto informuje Spółkę o prawie dysponowania pojazdem i zakończeniu procesu jego przechowywania. Dopiero w tym momencie ma miejsce przekazanie pojazdu do sprzedaży bądź utylizacji, a tym samym zakończenie i związane z tym rozliczenie świadczonej przez Spółkę usługi przechowywania. Zauważyć należy, że opisane wyżej usługi mają charakter ciągły.

Faktury dokumentujące wykonanie przedmiotowych usług nie są wystawiane przez Wnioskodawcę na bieżąco. Spowodowane jest to okolicznością, że do dnia zakończenia postępowania o przejęcie nieodebranego pojazdu na własność Miasta, Spółka nie wie kto jest właścicielem pojazdu i kogo ma obciążyć kosztami postoju. Dodatkowo należy zaznaczyć, że właściciel pojazdu może zgłosić się po jego odbiór w każdej chwili. W związku z powyższym, Wnioskodawca wystawia fakturę dotyczącą świadczenia usług przechowania dopiero po odbiorze samochodu przez właściciela, bądź po przekazaniu samochodu urzędowi miasta, zazwyczaj w celu jego utylizacji.

Opis sprawy został doprecyzowany w ww. piśmie 19 marca 2018 r. o następujące informacje:

Świadczenie usług przechowania pojazdów odbywa się na podstawie umowy, zawartej z Miastem, w ramach procedury przetargu nieograniczonego, podlegającego reżimowi ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz.U. 2004 Nr 19, poz. 177, t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1579). W przedmiotowej umowie Strony uzgodniły, iż rozliczenia płatności za pojazdy usunięte z drogi zgodnie z art. 50a ust. 1 ustawy prawo o ruchu drogowym (zwana dalej: uPRD) przybiorą postać ryczałtu za każdy pojazd z osobna za okres do 225 dni przechowywania, zgodnie ze stawką określoną w załączniku do umowy. W przypadku gdy okres przechowywania pojazdu przekroczy 225 dni przechowywania od momentu jego przekroczenia, Wnioskodawca stosuje stawki dobowe określone w Załączniku do umowy. Rozliczenia płatności za pojazdy usunięte z drogi na podstawie art. 130a uPRD i nieodebrane przez właścicieli w trybie art. 130a ust. 5c uPRD dokonywane są w oparciu o stawki dobowe określone w załączniku do umowy, po przejęciu pojazdu na własność Miasta, a w przypadku, gdy w postępowaniu wyjaśniającym okaże się, że stroną właściwą do przejęcia pojazdu jest właściwy miejscowo urząd celny, rozliczenie dni parkowania następuje w oparciu o stawki dobowe określone w załączniku do umowy, pomnożone razy ilość dni parkowania liczonych do dnia przekazania pojazdu do Urzędu Celnego. W każdym przypadku zapłata należności następuje po przejęciu pojazdu na własność Miasta. Płatności dokonywane są na podstawie prawidłowo wystawionych faktur. Zgodnie z umową, należności te powinny zostać uregulowane przelewem w terminie 21 dni od daty doręczenia prawidłowo wystawionej faktury na konto wskazane w fakturze. Przez zakończenie świadczonej przez Wnioskodawcę usługi przechowania pojazdów należy rozumieć moment przekazania pojazdu właścicielowi lub Miastu.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych powstanie z dniem wykonania przedmiotowej usługi przechowania, tj. z upływem roku podatkowego, w którym była wykonywana, nie później jednak niż z dniem wystawienia faktury?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w ww. piśmie z 19 marca 2018 r., zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz.U. 1992 Nr 21, poz. 86, t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2343), datą powstania przychodu z tytułu świadczenia przedmiotowych usług przechowania pojazdów co do zasady, będzie ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie tj. okresu wynoszącego 225 dni. Jednakże jak wskazano, w przypadku nieodebrania pojazdu w ww. okresie Wnioskodawca jest uprawniony do naliczania stawek dobowych za każdy kolejny dzień przechowywania. W związku z faktem, że okres przechowywania pojazdu może przekroczyć jeden rok, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w przypadku gdy łączny okres świadczenia usługi przechowania pojazdu przekroczy jeden rok, momentem powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych będzie ostatni dzień roku, w którym usługa była świadczona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm., dalej: „ustawa” lub „ustawa o pdop”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Przepis ten wskazuje, że przychód podatkowy u podatnika rozpoznawany jest wg zasady kasowej, tj. w momencie faktycznego otrzymania.

Wyjątek od tej zasady wprowadza art. 12 ust. 3 ww. ustawy, który stanowi, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Aby dany przychód można było przyporządkować do źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, musi być on związany z taką działalnością. Chodzi tu o wszystkie te przychody, które nie powstałyby, gdyby podatnik nie prowadził działalności gospodarczej. Ustawodawca wyraźnie bowiem wskazał w art. 12 ust. 3 ustawy, że dla zakwalifikowania danych przychodów do źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, wystarczy, że będą one związane z taką działalnością, a więc pomiędzy jej wykonywaniem a powstaniem takiego przychodu powinien istnieć związek przyczynowo-skutkowy, tzn. wszelkie przychody, których przyczyną powstania jest prowadzenie przez podatnika działalności gospodarczej są przychodami związanymi z działalnością gospodarczą.

Natomiast moment zaliczenia uzyskanych przychodów określają przepisy art. 12 ust. 3a i nast. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

• wystawienia faktury albo
• uregulowania należności.
  
  

Tak więc, regułą jest, że przychód powstaje w dacie następujących zdarzeń: wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego lub wykonanie usługi albo częściowe wykonanie usługi, nie później niż w dniu wystawienia faktury albo uregulowania należności. A zatem zasadą jest, że opodatkowany jest przychód należny, co oznacza, że należy zadeklarować przychód dla celów podatkowych niezależnie od faktycznego otrzymania środków pieniężnych.

Ustawodawca przewidział także szczególną sytuację, gdy strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych. Zastosowanie ma wówczas art. 12 ust. 3c ww. ustawy, zgodnie z którym za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Przepis ten ma zastosowanie w przypadku usług o charakterze ciągłym, gdy strony uzgodnią, że regulowanie wzajemnych należności i zobowiązań między stronami będzie obejmować kolejne wyodrębnione umownie okresy świadczenia tych usług w czasie trwania umowy.

Analizując przepis art. 12 ust. 3c ww. ustawy, należy zauważyć, że:

• dotyczy on wszystkich usług, które strony rozliczają cyklicznie, ustawodawca w żaden sposób nie zawęził katalogu tych usług,
• strony ustaliły, że będą one rozliczane cyklicznie,
• wspomniana regulacja dotyczy tylko usług, nie obejmuje natomiast dostawy towarów, nawet jeżeli ma ona charakter ciągły,
• okres rozliczeniowy może wynikać zarówno z umowy, jak i z wystawionej faktury VAT,
• okres rozliczeniowy nie może być dłuższy niż 1 rok,
• w przypadku usług rozliczanych w okresach cyklicznych, datą powstania przychodu jest zawsze koniec okresu rozliczeniowego, nie ma natomiast wówczas znaczenia, ani data wystawienia faktury, ani data otrzymania należności.
  
  

W odniesieniu do kwestii powstania przychodów należnych w zakresie tzw. usług ciągłych należy sprecyzować zakres tego pojęcia.

Zgodnie z definicją słownikową (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN):

1. „okres” to m.in. czas, w którym ma miejsce jakieś zjawisko cykliczne i po jego upływie powtarza się jego przebieg;
2. „rozliczeniowy” to m.in. dotyczący rozliczenia – uregulowania wzajemnych należności;
3. „rozliczenie” to uregulowanie wzajemnych należności, zobowiązań między przedsiębiorstwem i dostawcami, dłużnikami i wierzycielami, pracodawcami i pracownikami itp.
   
   

Tym samym pojęcie „okres rozliczeniowy” oznacza umownie zdefiniowany, powtarzalny przedział czasowy, którego upłynięcie pociąga za sobą obowiązek uregulowania przez dane podmioty wzajemnych zobowiązań finansowych, np. miesiąc, kwartał, rok. Skutkiem tego, o usługach ciągłych nie można mówić w przypadku stosunków umownych, które co prawda dotyczą oznaczonego przedziału czasowego, jednakże finansowe rozliczenie całości usługi następuje jednorazowo – nie dochodzi bowiem do periodycznych rozliczeń będących istotą stosowania regulacji art. 12 ust. 3c omawianej ustawy.

Usługi o charakterze ciągłym obejmują czynności polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu strony zobowiązanej do ich świadczenia. Wynikają one ze zobowiązania o charakterze ciągłym, które wytwarza trwały stosunek prawny i z którego wypływają obowiązki ciągłe bądź okresowe. Istotą usług o charakterze ciągłym jest stałe i powtarzalne zachowanie się osoby zobowiązanej do ich świadczenia zgodnie z treścią umowy i w okresie, na jaki została ona zawarta.

W celu określenia momentu powstania przychodu w przedstawionym stanie faktycznym, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, który z wymienionych przepisów znajdzie zastosowanie w odniesieniu do przedstawionej we wniosku sytuacji.

W przedmiotowej sprawie wnioskodawcą jest spółka, która świadczy na rzecz miasta usługi polegające na przechowywaniu na należącym do niego parkingu samochodów usuniętych z dróg w trybie art. 50a i 130a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1260 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 50a ust. 1 ww. ustawy pojazd pozostawiony bez tablic rejestracyjnych lub pojazd, którego stan wskazuje na to, że nie jest używany, może zostać usunięty z drogi przez straż gminną lub Policję na koszt właściciela lub posiadacza. Natomiast ust. 2 ww. przepisu stanowi, że pojazd usunięty w trybie określonym w ust. 1, nieodebrany na wezwanie gminy przez uprawnioną osobę w terminie 6 miesięcy od dnia usunięcia, uznaje się za porzucony z zamiarem wyzbycia się. Pojazd ten przechodzi na własność gminy z mocy ustawy. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, gdy w terminie 6 miesięcy od dnia usunięcia pojazdu nie została ustalona osoba uprawniona do jego odbioru (art. 50a ust. 4).

Zgodnie z art. 130a ust. 5c i ust. 6 ww. ustawy, pojazd usunięty z drogi, w przypadkach określonych w ust. 1 i 2, umieszcza się na wyznaczonym przez starostę parkingu strzeżonym do czasu uiszczenia opłaty za jego usunięcie i parkowanie, ustalonej przez radę powiatu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca świadczy na rzecz Miasta usługi polegające na przechowywaniu na należącym do niego parkingu samochodów usuniętych z dróg w trybie art. 50a i 130a ustawy Prawo o ruchu drogowym. Co do zasady, w momencie przyjęcia pojazdu na parking strzeżony nie jest możliwe dokładne przewidzenie okresu przechowywania. Okres ten może wynieść od kilku dni, do nawet kilku lat. Po upływie wynikającego z ustawy okresu przechowywania pojazdów usuniętych z drogi, oraz w przypadku ich dalszego pozostawania na parkingu, spółka informuje Miasto i podmiot wydający dyspozycję jego usunięcia o tym fakcie. Od tego momentu Miasto wszczyna procedury określone w ustawie prawo o ruchu drogowym, celem przejęcia pojazdu na własność. Przejęcie następuje na podstawie orzeczenia sądu (art. 130a ww. ustawy), bądź z mocy prawa, po następczym wydaniu uchwały Rady Miasta (art. 50a ww. ustawy). Po zakończeniu procedury Miasto informuje spółkę o prawie dysponowania pojazdem i zakończeniu procesu jego przechowywania. Dopiero w tym momencie ma miejsce przekazanie pojazdu do sprzedaży bądź utylizacji, a tym samym zakończenie i związane z tym rozliczenie świadczonej przez Spółkę usługi przechowywania. Faktury dokumentujące wykonanie przedmiotowych usług nie są wystawiane przez Wnioskodawcę na bieżąco. Spowodowane jest to okolicznością, że do dnia zakończenia postępowania o przejęcie nieodebranego pojazdu na własność Miasta, Spółka nie wie kto jest właścicielem pojazdu i kogo ma obciążyć kosztami postoju. Właściciel pojazdu może zgłosić się po jego odbiór w każdej chwili. W związku z powyższym, Wnioskodawca wystawia fakturę dotyczącą świadczenia usług przechowania dopiero po odbiorze samochodu przez właściciela, bądź po przekazaniu samochodu urzędowi Miasta, zazwyczaj w celu jego utylizacji. W umowie Strony uzgodniły, iż rozliczenia płatności za pojazdy usunięte z drogi zgodnie z art. 50a ust. 1 ustawy prawo o ruchu drogowym przybiorą postać ryczałtu za każdy pojazd z osobna za okres do 225 dni przechowywania, zgodnie ze stawką określoną w załączniku do umowy. W przypadku, gdy okres przechowywania pojazdu przekroczy 225 dni przechowywania od momentu jego przekroczenia, Wnioskodawca stosuje stawki dobowe określone w Załączniku do umowy. Rozliczenia płatności za pojazdy usunięte z drogi na podstawie art. 130a ustawy i nieodebrane przez właścicieli w trybie art. 130a ust. 5c ustawy dokonywane są w oparciu o stawki dobowe określone w załączniku do umowy, po przejęciu pojazdu na własność Miasta, a w przypadku, gdy w postępowaniu wyjaśniającym okaże się, że stroną właściwą do przejęcia pojazdu jest właściwy miejscowo urząd celny, rozliczenie dni parkowania następuje w oparciu o stawki dobowe określone w załączniku do umowy, pomnożone razy ilość dnia parkowania liczonych do dnia przekazania pojazdu do Urzędu Celnego. W każdym przypadku zapłata należności następuje po przejęciu pojazdu na własność Miasta. Płatności dokonywane są na podstawie wystawionych faktur. Przez zakończenie świadczonej przez Wnioskodawcę usługi przechowania pojazdów należy rozumieć moment przekazania pojazdu właścicielowi lub Miastu.

Mając na względzie wskazane przepisy prawa podatkowego, a także przedstawiony opis stanu faktycznego nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie art. 12 ust. 3c ustawy o pdop właściwy dla określenia momentu uzyskania przychodu z tytułu świadczenia usług o charakterze ciągłym. Z wniosku i jego uzupełnienia wynika bowiem, że przez zakończenie świadczonej przez Wnioskodawcę usługi przechowania pojazdów należy rozumieć moment przekazania pojazdu właścicielowi lub Miastu. Należy wskazać, iż w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał jednoznacznie, że dopiero po zakończeniu procesu przechowywania pojazdu następuje rozliczenie świadczonej usługi. Wskazany okres 225 dni stanowi natomiast, zgodnie z opisem sprawy, okres w trakcie którego obowiązywać będzie określona w umowie ryczałtowa postać opłaty za każdy pojazd z osobna, zgodnie ze określoną stawką. Po tym okresie natomiast, w przypadku dalszego świadczenia usługi, Wnioskodawca, stosuje stawki dobowe określone w załączniku do umowy. Rozliczenie następuje natomiast po przejęciu pojazdu przez właściciela lub przez Miasto, które przekazuje go do sprzedaży bądź do utylizacji, co jak wskazał Wnioskodawca, związane jest z zakończeniem procesu przechowywania. Z opisu stanu faktycznego oraz jego uzupełnienia nie wynika natomiast, że rozliczenie świadczonej przez Wnioskodawcę usługi przechowywania pojazdów następuje w określonych okresach rozliczeniowych lecz po przejęciu (odbiorze) pojazdu przez właściciela lub Miasto.

Należy w tym miejscu podkreślić, że o usługach ciągłych nie można mówić w przypadku stosunków umownych, które co prawda dotyczą oznaczonego przedziału czasowego, jednakże finansowe rozliczenie całości usługi następuje jednorazowo – nie dochodzi bowiem do periodycznych rozliczeń będących istotą stosowania regulacji art. 12 ust. 3c omawianej ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w którym stwierdza on, iż data powstania przychodu z tytułu świadczenia przedmiotowych usług przechowywania pojazdów co do zasady będzie ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie, tj. okresu wynoszącego 225 dni a w przypadku gdy łączny okres świadczenia usługi przechowania pojazdu przekroczy jeden rok, momentem powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych będzie ostatni dzień roku, w którym usługa była świadczona, należy uznać za nieprawidłowe.

W przedmiotowej sprawie przychód Wnioskodawcy z tytułu świadczenia opisanej powyżej usługi przechowywania pojazdów należy rozpoznać zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o pdop, tj. w dacie wykonania usługi rozumianej jako odbiór pojazdu przez właściciela lub przez Miasto, nie później niż w dniu wystawienia faktury lub uregulowania należności w zależności od tego, które zdarzenie nastąpiło najwcześniej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Tut. Organ pragnie zauważyć, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie kwestie objęte pytaniem oznaczonym przez Wnioskodawcę numerem 2.

Natomiast zagadnienie objęte pytaniem oznaczonym we wniosku numerem 1 jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.