Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.67.2018.2.ASZ
z 12 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2018 r. (data wpływu 31 stycznia 2018 r.), uzupełnionym pismem z 5 marca 2018 r. (data wpływu 12 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych związanych z realizacją projektu pn. „…” – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych związanych z realizacją projektu pn. „…”.

Wniosek uzupełniono pismem z 5 marca 2018 r. (data wpływu 12 marca 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 28 lutego 2018 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.67.2018.1.ASZ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina A. jest czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych dotyczących min. wieczystego użytkowania, dzierżawy, najmu, sprzedaży działek. Gmina posiada osobowość prawną oraz zdolność do czynności prawnych.

4 października 1993 r. nadano nr NIP: xxx Gmina A. składa comiesięczną deklarację VAT-7.

Z dniem 1 stycznia 2017 r. Gmina podjęła łączne (scentralizowane) rozliczenia VAT wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami budżetowymi. Oznacza to, że od tej daty jedynym czynnym podatnikiem VAT jest Gmina, a jej rozliczenia VAT obejmować będą wszystkie transakcje sprzedaży i zakupu realizowane przez wszystkie jednostki organizacyjne Gminy.

Zdarzenie

Gmina realizuje projekt „…” dotyczący nauki dzieci jazdy na nartach w szkółce narciarskiej (80 dzieci). Środki na realizacje projektu pochodzą z dotacji Urzędu Wojewódzkiego (28,72 %), wpłat od rodziców (18,23 %) oraz środków własnych gminy (53,05 %). Wpłaty od rodziców są w wysokości 100 zł za 1 dziecko.

Projekt „…” przeznaczony jest dla uczniów klas III i IV szkoły podstawowej nieumiejących jeździć na nartach, w ramach zajęć pozalekcyjnych. Kurs przeprowadzi szkółka narciarska, posiadająca doświadczenie i niezbędne kwalifikacje dla tego typu zajęć. Ilość uczniów jest ograniczona. Zakwalifikowanie dziecka do uczestnictwa w przedmiotowym projekcie następuje w drodze losowania spośród chętnych dzieci. Rodzice wyrażają zgodę na udział dziecka w realizowanym projekcie. Nie będzie podpisywana żadna umowa.

Otrzymane przez gminę wpłaty od rodziców związane z organizowanym przez gminę programem nauki dzieci jazdy na nartach są warunkiem przystąpienia przez beneficjentów do programu – Gmina zorganizuje naukę jazdy na nartach pod warunkiem że rodzic zapłaci. Rodzice dokonują wpłat w kasie Gminnego Zarządu Oświaty – Jednostka budżetowa (pokwitowanie) albo jako przelew bezpośrednio na rachunek bankowy. Na żądanie rodziców wystawiana jest faktura dokumentująca zakup usługi. Cały dochód powstały z wpłat rodziców zostanie przekazany na pokrycie kosztów projektu. Przedmiotowa wpłata dotyczyć będzie usług związanych ze sportem, wychowaniem fizycznym. Usługa ta obejmuje:

• karnety narciarskie uprawniające do korzystania z wyciągów narciarskich
• wynagrodzenie dla instruktorów nauki jazdy na nartach
• wypożyczenie kompletów sprzętu narciarskiego dla dzieci.
  
  

Podmiot, który będzie wykonywał usługę nauki jazdy na nartach nie jest objęty systemem oświaty w rozumieniu ustawy o systemie oświaty w zakresie kształcenia i wychowania. Naukę jazdy na nartach będzie prowadził Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą.

W piśmie z 5 marca 2018 r. Wnioskodawca odpowiedział na pytania Organu w następujący sposób:

Na pytanie nr 1 „Czy celem statutowym Wnioskodawcy (Gminy) jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu?”

Wnioskodawca odpowiedział: „Zgodnie z art. 7 ust.10 ustawy o Samorządzie Gminnym z dnia 8 marca 1990 r. (Dz. U. z 2017 r., poz.1875 z późn.zm.) do zadań własnych Gminy należy zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.”

Na pytanie nr 2 „Czy świadczone w ramach projektu „…” usługi nauki jazdy dzieci na nartach w szkółce narciarskiej są usługami ściśle związanymi ze sportem lub wychowaniem fizycznym i czy są świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym?”

Wnioskodawca odpowiedział: „Zgodnie z tym co zostało przedstawione w złożonym wniosku projekt „…” przeznaczony jest dla uczniów klas III i IV szkoły podstawowej nieumiejących jeździć na nartach w ramach zajęć pozalekcyjnych. Usługi nauki jazdy dzieci na nartach w szkółce narciarskiej świadczone są na rzecz uczniów uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Usługi te ściśle związane są ze sportem. Celem projektu jest poprawa kondycji, podniesienie ogólnej sprawności fizycznej, upowszechnienie kultury fizycznej, służące m.in. integracji społecznej w oparciu o wartości niesione przez kulturę fizyczną i sport.”

Na pytanie nr 3: „Czy w zakresie objętym projektem „…”, Wnioskodawca jest nastawiony na osiąganie zysków?”

Wnioskodawca odpowiedział: „Wnioskodawca nie jest nastawiony na osiąganie zysków”.

Na pytanie nr 4: „Czy Wnioskodawca lub Gminny Zarząd Oświaty jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, jeśli tak to należy wskazać na podstawie jakich przepisów o systemie oświaty?”

Wnioskodawca odpowiedział: „Do 31 grudnia 2017 r. Gminny Zarząd Oświaty był objęty systemem oświaty art. 5 ust. 9 ustawy o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r. Od 1 stycznia 2018 r. Gminny Zarząd Oświaty jest objęty ustawą o finansach publicznych z dnia 27 sierpnia 2009 r. art. 10 ust. l, art. 10 ust.2 (DZ. U. z 2017 r. poz. 2077), Gminny Zarząd Oświaty obsługuje Gminne jednostki oświatowe.”

Na pytanie nr 5: „Czy świadczone usługi nauki jazdy dzieci na nartach w szkółce narciarskiej w ramach projektu „…” są usługami w zakresie kształcenia i wychowania?”

Wnioskodawca odpowiedział: „Usługi świadczone w ramach projektu „…” są usługami w zakresie kształcenia i wychowania. Zgodnie z art. 1 ust. 3, art. l ust. 20 ustawy Prawo oświatowe z dnia 14 grudnia 2016r. (Dz. U. z 2017 r. poz.59) system oświaty zapewnia w szczególności:

• wychowanie rozumiane jako wspieranie dziecka w rozwoju ku pełnej dojrzałości w sferze fizycznej, emocjonalnej, intelektualnej, duchowej i społecznej, wzmacniane i uzupełniane przez działania z zakresu profilaktyki problemów dzieci i młodzieży,
• warunki do rozwoju zainteresowań i uzdolnień uczniów przez organizowanie zajęć pozalekcyjnych i pozaszkolnych oraz kształtowanie aktywności społecznej i umiejętności spędzania czasu wolnego.”
  
  

Na pytanie nr 6: „Proszę podać symbol klasyfikacji statystycznej usług nauki jazdy dzieci na nartach w szkółce narciarskiej, objętych zakresem wniosku – wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2008 r. nr 207, poz. 1293, z póżn.zm.), którą na podstawie § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. poz. 1676) stosuje się dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca odpowiedział: „Klasyfikacja PKWiU – Dział 85 – usługi w zakresie edukacji

85.5 usługi w zakresie pozaszkolnych form edukacji

85.51.10.0 usługi w zakresie pozaszkolnych form edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy realizując to zadanie na Gminie ciąży obowiązek podatkowy w VAT? Jeżeli tak, to od której kwoty – dotacji, wpłat rodziców, wkładu własnego?
2. Czy wpłatę 100 zł należy traktować jako kwotę brutto?
3. Jeżeli obowiązek podatkowy dotyczy tylko wpłat rodziców czy Gmina może odliczyć podatek w takiej proporcji jak został naliczony VAT należny?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że podstawowym zadaniem projektu jest nauka jazdy na nartach. W związku z tym wykonywane przez gminę usługi nauki jazdy na nartach, finansowane w części przez rodziców, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wpłata 100 zł będzie kwotą brutto, będzie zawierała w sobie naliczony podatek VAT w wysokości 23 % (brutto 100 zł = 81,30 zł netto + 18,70 zł VAT). Wpłata rodziców stanowi część wynagrodzenia instruktorów nauki jazdy na nartach, wypożyczenia sprzętu narciarskiego, karnetów narciarskich oraz wykonania plakatów. Wpłata rodziców stanowi 18,23% kosztów całkowitych i w tej proporcji można odliczyć VAT naliczony.

Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy zastosowaniu proporcji, wykazanego w fakturach dokumentujących poniesione wydatki na realizację projektu „…”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towarami – w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (…).

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności, musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Podkreślenia wymaga, że na gruncie podatku od towarów i usług, dana czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że gmina – zgodnie z art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875), posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów, o czym stanowi art. 6 ust. 1 cyt. ustawy.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

W myśl art. 9 ust. 1 wskazanej ustawy, w celu wykonywania zadań, gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie zakładu lub jednostki budżetowej.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina realizuje projekt „…” dotyczący nauki dzieci jazdy na nartach w szkółce narciarskiej (80 dzieci). Środki na realizacje projektu pochodzą z dotacji Urzędu Wojewódzkiego (28,72 %), wpłat od rodziców (18,23 %) oraz środków własnych gminy (53,05 %). Wpłaty od rodziców są w wysokości 100 zł za 1 dziecko.

Projekt „…” przeznaczony jest dla uczniów klas III i IV szkoły podstawowej nieumiejących jeździć na nartach, w ramach zajęć pozalekcyjnych. Kurs przeprowadzi szkółka narciarska. Otrzymane przez gminę wpłaty od rodziców związane z organizowanym przez gminę programem nauki dzieci jazdy na nartach są warunkiem przystąpienia przez beneficjentów do programu – Gmina zorganizuje naukę jazdy na nartach pod warunkiem że rodzic zapłaci. Rodzice dokonują wpłat w kasie Gminnego Zarządu Oświaty – Jednostka budżetowa (pokwitowanie) albo jako przelew bezpośrednio na rachunek bankowy. Na żądanie rodziców wystawiana jest faktura dokumentująca zakup usługi. Cały dochód powstały z wpłat rodziców zostanie przekazany na pokrycie kosztów projektu. Przedmiotowa wpłata dotyczyć będzie usług związanych ze sportem, wychowaniem fizycznym. Usługa ta obejmuje:

• karnety narciarskie uprawniające do korzystania z wyciągów narciarskich
• wynagrodzenie dla instruktorów nauki jazdy na nartach
• wypożyczenie kompletów sprzętu narciarskiego dla dzieci.
  
  

Celem projektu jest poprawa kondycji, podniesienie ogólnej sprawności fizycznej, upowszechnienie kultury fizycznej, służące m.in. integracji społecznej w oparciu o wartości niesione przez kulturę fizyczną i sport. Wnioskodawca nie jest nastawiony na osiąganie zysków.

Do 31 grudnia 2017 r. Gminny Zarząd Oświaty był objęty systemem oświaty art. 5 ust. 9 ustawy o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r. Od 1 stycznia 2018 r. Gminny Zarząd Oświaty jest objęty ustawą o finansach publicznych z dnia 27 sierpnia 2009 r. art. 10 ust. l, art. 10 ust.2 (DZ. U. z 2017 r. poz. 2077), Gminny Zarząd Oświaty obsługuje Gminne jednostki oświatowe.

Usługi świadczone w ramach projektu „…” są usługami w zakresie kształcenia i wychowania.

Klasyfikacja PKWiU usługi: 85.51.10.0 usługi w zakresie pozaszkolnych form edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie czynnością jakiej Gmina dokona na rzecz uczestników projektu „…” będzie odpłatne świadczenie usługi nauki jazdy na nartach dla dzieci.

W analizowanym przypadku Gmina występuje w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a czynność odpłatnego świadczenia usług nauki jazdy na nartach dla dzieci realizowanego w ramach zadań Gminy, mieści się w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zatem czynność ta na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy o VAT podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Stosownie do art. 29a ust. 7 ustawy o VAT podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego. Przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7 wymienia elementy, które powinny być wliczane bądź nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Istotne znaczenie dla ustalenia czy konkretne dotacje podlegają opodatkowaniu ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich. W szczególności wyroki w sprawach

C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners OD Customs and Excise, w skrócie KNW).

W pierwszym z przywołanych wyroków Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją, a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, że dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna (por. J. Martini, Ł. Karpesiuk, „VAT w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości”, C. H. Beck Warszawa 2005 r. s. 265 i nast.).

W drugim z przywołanych wyroków Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Jeżeli otrzymywana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Jak wskazano powyżej włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to celowa dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze, związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Podstawę opodatkowania zwiększają tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na cenę konkretnego towaru, czy konkretnego rodzaju usługi.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że sposób wykorzystania dotacji wskazuje, że pokrywa ona część wartości świadczonych usług. Z opisu sprawy wynika, że środki z dotacji są przeznaczone w celu świadczenia usług nauki jazdy dzieci na nartach.

Z powołanego art. 29a ust. 1 ustawy o VAT wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.

W opinii tut. Organu przekazane dla Wnioskodawcy środki finansowe na realizację ww. projektu stanowiące dofinansowanie do konkretnej usługi należy uznać za otrzymane od osoby trzeciej środki (dotacje, subwencje, lub dopłaty o podobnym charakterze) mające bezpośredni wpływ na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę ww. usług. Należy bowiem zauważyć, że otrzymane przez Gminę środki nie zostaną przeznaczone na ogólną działalność Wnioskodawcy lecz będą mogły zostać wykorzystane tylko i wyłącznie na określone działanie, tj. na określone działania w ramach tego konkretnego projektu. Tym samym otrzymane przez Gminę środki na realizację projektu stanowić będą w istocie należności za świadczone usługi.

Zatem uwzględniając w rozpatrywanej sprawie treść ww. art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania z tytułu świadczonych przez Gminę usług będzie nie tylko kwota należna w postaci wpłaty, którą będzie uiszczał rodzic dziecka biorącego udział w projekcie ale także środki otrzymane przez Gminę od podmiotu trzeciego na realizację ww. projektu polegającego na nauce dzieci jazdy na nartach, które dofinansowują cenę świadczonych usług. Podstawą opodatkowania będzie w przedmiotowej sprawie zatem zarówno wpłata od rodzica jak i dofinansowanie otrzymane przez Gminę na realizację projektu.

Ponadto, w świetle cytowanego na wstępie art. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, w myśl którego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, przekazanie przez Gminę środków finansowych na konto wykonawcy, jako wkładu własnego Gminy w realizację projektu nie wypełnia dyspozycji ww. art. 5 ustawy o podatku VAT. Nie dochodzi bowiem w tej sytuacji po stronie Gminy do odpłatnej dostawy towaru lub odpłatnego świadczenia usługi. Zatem z tytułu wniesienia wkładu własnego Gmina nie ma obowiązku odprowadzania podatku należnego.

Z literalnej wykładni przepisu art. 29a wynika, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Zatem wpłaty rodziców należy traktować jako kwotę brutto zawierającą podatek VAT, dla którego wyliczenia należy zastosować metodę „w stu”.

Kwestią budzącą wątpliwości Wnioskodawcy jest również prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących poniesione wydatki przy zastosowaniu proporcji

W myśl art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m. in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

W niniejszej interpretacji stwierdzono już, że świadczenie usługi nauki dzieci jazdy na nartach będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Dla rozstrzygnięcia kwestii prawa do odliczenia podatku VAT w stosunku do nabytych towarów i usług na potrzeby realizacji projektu, niezbędne jest ustalenie, czy świadczenie przez Wnioskodawcę usług nauki pływania generuje podatek należny VAT.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku niektórych czynności.

Zauważyć przy tym należy, że zwolnienie od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast wychodzenie poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zwolnienia od podatku danej czynności jest możliwe tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

-oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

W myśl art. 43 ust. 17 ustawy o VAT zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Na podstawie art. 43 ust. 17a ustawy o VAT zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

1. są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim,
2. świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,
3. są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym

-z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

W myśl art. 43 ust. 18 ustawy o VAT zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Wnioskodawca nie jest klubem sportowym, związkiem sportowym, związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych.

Z opisu sprawy wynika, że świadczone w ramach projektu „…” usługi nauki dzieci jazdy na nartach są usługami ściśle związanymi ze sportem. Celem projektu jest poprawa kondycji, podniesienie ogólnej sprawności fizycznej, upowszechnienie kultury fizycznej, służące m.in. integracji społecznej w oparciu o wartości niesione przez kulturę fizyczną i sport. Wnioskodawca realizując projekt nie jest nastawiony na osiąganie zysków. Usługi świadczone w ramach projektu „…” są usługami w zakresie kształcenia i wychowania. Usługi są zaklasyfikowane w PKWiU jako 85.51.10.0 usługi w zakresie pozaszkolnych form edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych.

W tym miejscu Organ pragnie się odnieść do następującego wskazania Wnioskodawcy: „Do 31 grudnia 2017 r. Gminny Zarząd Oświaty był objęty systemem oświaty art. 5 ust. 9 ustawy o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r. Od 1 stycznia 2018 r. Gminny Zarząd Oświaty jest objęty ustawą o finansach publicznych z dnia 27 sierpnia 2009 r. art. 10 ust. l, art. 10 ust. 2 (DZ. U. z 2017 r. poz. 2077), Gminny Zarząd Oświaty obsługuje Gminne jednostki oświatowe.”

Należy zauważyć, że na podstawie ustawy z 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz. U. 2017 r., poz. 59 z późn. zm.), system oświaty obejmuje:

1. przedszkola, w tym z oddziałami integracyjnymi lub specjalnymi, przedszkola integracyjne i specjalne oraz inne formy wychowania przedszkolnego;
   
2. szkoły:
   
   1. podstawowe, w tym: specjalne, integracyjne, z oddziałami przedszkolnymi, integracyjnymi, specjalnymi, przysposabiającymi do pracy, dwujęzycznymi, sportowymi i mistrzostwa sportowego, sportowe i mistrzostwa sportowego,
   2. ponadpodstawowe, w tym: specjalne, integracyjne, dwujęzyczne, z oddziałami integracyjnymi, specjalnymi, dwujęzycznymi, sportowymi i mistrzostwa sportowego, sportowe, mistrzostwa sportowego, rolnicze, leśne, morskie, żeglugi śródlądowej oraz rybołówstwa,
   3. artystyczne;
3. placówki oświatowo-wychowawcze, w tym szkolne schroniska młodzieżowe, umożliwiające rozwijanie zainteresowań i uzdolnień oraz korzystanie z różnych form wypoczynku i organizacji czasu wolnego;
   
4. placówki kształcenia ustawicznego, placówki kształcenia praktycznego oraz ośrodki dokształcania i doskonalenia zawodowego, umożliwiające uzyskanie i uzupełnienie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych;
   
5. placówki artystyczne - ogniska artystyczne umożliwiające rozwijanie zainteresowań i uzdolnień artystycznych;
   
6. poradnie psychologiczno-pedagogiczne, w tym poradnie specjalistyczne udzielające dzieciom, młodzieży, rodzicom i nauczycielom pomocy psychologiczno-pedagogicznej, a także pomocy uczniom w wyborze kierunku kształcenia i zawodu;
   
7. młodzieżowe ośrodki wychowawcze, młodzieżowe ośrodki socjoterapii, specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze oraz specjalne ośrodki wychowawcze dla dzieci i młodzieży wymagających stosowania specjalnej organizacji nauki, metod pracy i wychowania, a także ośrodki rewalidacyjno-wychowawcze umożliwiające dzieciom i młodzieży, o których mowa w art. 36 ust. 17, a także dzieciom i młodzieży z niepełnosprawnościami sprzężonymi, z których jedną z niepełnosprawności jest niepełnosprawność intelektualna, realizację odpowiednio obowiązku, o którym mowa w art. 31 ust. 4, obowiązku szkolnego i obowiązku nauki;
   
8. placówki zapewniające opiekę i wychowanie uczniom w okresie pobierania nauki poza miejscem stałego zamieszkania;
   
9. placówki doskonalenia nauczycieli;
   
10. biblioteki pedagogiczne;
    
11. kolegia pracowników służb społecznych.
    
    

Uprzednio katalog jednostek objętych systemem oświaty był zawarty w art. 2 ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2017 r., poz. 2198 z późn. zm.) w następującym brzmieniu:

System oświaty obejmuje:

1. przedszkola, w tym z oddziałami integracyjnymi, przedszkola specjalne oraz inne formy wychowania przedszkolnego;
   
2. szkoły:
   
   1. podstawowe, w tym: specjalne, integracyjne, z oddziałami integracyjnymi i sportowymi, sportowe i mistrzostwa sportowego,
   2. gimnazja, w tym: specjalne, integracyjne, dwujęzyczne, z oddziałami integracyjnymi, dwujęzycznymi, sportowymi i przysposabiającymi do pracy, sportowe i mistrzostwa sportowego,
   3. ponadgimnazjalne, w tym: specjalne, integracyjne, dwujęzyczne, z oddziałami integracyjnymi, dwujęzycznymi i sportowymi, sportowe, mistrzostwa sportowego, rolnicze, leśne, morskie, żeglugi śródlądowej oraz rybołówstwa,
   4. artystyczne;
3. placówki oświatowo-wychowawcze, w tym szkolne schroniska młodzieżowe, umożliwiające rozwijanie zainteresowań i uzdolnień oraz korzystanie z różnych form wypoczynku i organizacji czasu wolnego;
   3a. placówki kształcenia ustawicznego, placówki kształcenia praktycznego oraz ośrodki dokształcania i doskonalenia zawodowego, umożliwiające uzyskanie i uzupełnienie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych;
   3b.placówki artystyczne - ogniska artystyczne umożliwiające rozwijanie zainteresowań i uzdolnień artystycznych;
   
4. poradnie psychologiczno-pedagogiczne, w tym poradnie specjalistyczne udzielające dzieciom, młodzieży, rodzicom i nauczycielom pomocy psychologiczno-pedagogicznej, a także pomocy uczniom w wyborze kierunku kształcenia i zawodu;
   
5. młodzieżowe ośrodki wychowawcze, młodzieżowe ośrodki socjoterapii, specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze oraz specjalne ośrodki wychowawcze dla dzieci i młodzieży wymagających stosowania specjalnej organizacji nauki, metod pracy i wychowania, a także ośrodki umożliwiające dzieciom i młodzieży, o których mowa w art. 16 ust. 7, a także dzieciom i młodzieży z upośledzeniem umysłowym z niepełnosprawnościami sprzężonymi realizację odpowiednio obowiązku, o którym mowa w art. 14 ust. 3, obowiązku szkolnego i obowiązku nauki;
   
6. (uchylony);
   
7. placówki zapewniające opiekę i wychowanie uczniom w okresie pobierania nauki poza miejscem stałego zamieszkania;
   
8. (uchylony);
   
9. placówki doskonalenia nauczycieli;
   
10. biblioteki pedagogiczne;
    
11. kolegia pracowników służb społecznych.
    Przepis ten utracił moc z dniem 1 września 2017 r.
    
    

Przepis ten utracił moc z dniem 1 września 2017 r.

Należy wskazać, że w ww. przepisach, które enumeratywnie wymieniają jednostki objęte systemem oświaty, nie został wymieniony Gminny Zarząd Oświaty. Natomiast przepisy, które podał Wnioskodawca, dotyczą odmiennych kwestii.

Art. 5 ust. 9 ustawy o systemie oświaty posiadał następujące brzmienie: „W celu wykonywania zadań wymienionych w ust. 7 organy prowadzące szkoły i placówki, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i 3 oraz ust. 3a-3f, mogą tworzyć jednostki obsługi ekonomiczno-administracyjnej szkół i placówek lub organizować wspólną obsługę administracyjną, finansową i organizacyjną prowadzonych szkół i placówek, o której mowa w ust. 7 pkt 3.”

Natomiast, w myśl art. 10 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2077), jednostki budżetowe, samorządowe zakłady budżetowe, agencje wykonawcze, instytucje gospodarki budżetowej i państwowe fundusze celowe stosują zasady gospodarki finansowej określone w niniejszej ustawie.

Do jednostek sektora finansów publicznych, o których mowa w art. 9 pkt 8-14, działających na podstawie odrębnych ustaw stanowiących podstawę ich utworzenia przepisy niniejszej ustawy stosuje się odpowiednio (art. 10 ust. 2 ustawy o finansach publicznych).

Zacytowany wyżej przepis 5 ust. 9 ustawy o systemie oświaty regulował kwestię tworzenia jednostek obsługi ekonomiczno-administracyjnej szkół i placówek lub organizowania wspólnej obsługi administracyjnej, finansowej i organizacyjnej prowadzonych szkół i placówek. Natomiast art. 10 ust. 1 ustawy o finansach publicznych wymienia podmioty zobowiązane do stosowania zasad gospodarki finansowej określonych w ustawie.

Mając na uwadze przywołane przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić że w przedmiotowej sprawie do świadczonych usług nauki dzieci jazdy na nartach nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT, gdyż Gminny Zarząd Oświaty, a tym samym Gmina nie są jednostkami objętymi systemem oświaty.

Świadczone w ramach realizowanego projektu usługi nauki dzieci jazdy na nartach nie będą również objęte zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT. Wnioskodawca wprawdzie wskazał, że świadczone usługi nauki jazdy na nartach są ściśle związane ze sportem to jednocześnie należy podkreślić, że Wnioskodawca nie jest klubem sportowym, związkiem sportowym, związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych. Tym samym wskazane usługi nie mogą być objęte zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT.

Należy wskazać, że dla świadczonych przez Gminę usług nauki dzieci jazdy na nartach nie znajdzie zastosowanie preferencyjna stawka podatku VAT. Zatem świadczenie przedmiotowych usług jest opodatkowane według stawki podatku w wysokości 23%.

Podsumowując, świadczone usługi nauki dzieci jazdy na nartach w ramach realizowanego projektu stanowią czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu towarów i usług dokonanych przez Gminę w związku z realizacją projektu „…”, które jak wynika z wniosku będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych.

Podsumowując:

• podstawę opodatkowania dla wykonywanych przez Gminę usług nauki dzieci jazdy na nartach stanowią wpłaty od rodziców oraz otrzymane dotacje;
• wpłata od rodziców w wysokości 100 zł stanowi kwotę brutto, tj. będzie zawierała podatek VAT w wysokości 23%;
• Gminie przysługuje odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących poniesione wydatki związane z projektem pn. „…”.
  
  

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo uznano za nieprawidłowe, gdyż Organ nie podzielił argumentacji Wnioskodawcy w pełnym zakresie we wszystkich podanych kwestiach.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny, co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzone postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.