2018.04.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.36.2018.1.BK
z 13 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2018 r. (data wpływu) uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2018 r. i 2 marca 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniu 14 lutego 2018 r. i 2 marca 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest matką wychowującą dwie małoletnie córki – Julię ur. 20 marca 2004 r. i Natalię ur. 21 października 2010 r. Córki zamieszkują wyłącznie z Wnioskodawczynią. Wyrokiem Sądu z marca 2015 r. Sąd rozwiązał małżeństwo bez orzekania o winie. Wykonywanie władzy rodzicielskiej zostało powierzone Wnioskodawczyni jako matce. Na byłym mężu spoczywa obowiązek alimentacyjny na dwoje dzieci.

Jednocześnie Sąd ustalił kontakty byłego męża z córkami i grafik widzeń, tj.:

w drugą i czwartą sobotę i niedzielę każdego miesiąca od godziny 9:30 do 19:00,
w każdy czwartek po zajęciach lekcyjnych do godziny 18:00 ,
w wigilię od godziny 11:00 do 16:00,
w jedno ze świąt Bożego Narodzenia od godziny 10:00 do 18:00,
w poniedziałek wielkanocny od godziny 10:00 do 18:00,
dwa tygodnie wakacji i tydzień ferii zimowych z możliwością nocowania.

Wnioskodawczyni podkreśla, że córki nigdy nie były z ojcem na wakacjach letnich i zimowych. Ojciec zabierał je rano, po południu odwoził. Nigdy też u ojca nie nocowały. W wyznaczone dni nie zawsze zabiera córki, odwołuje spotkania. Jak wskazuje Wnioskodawczyni były mąż nie stosuje się do grafiku ustalonego przez sąd, mianowicie:

w ferie zimowe 2017 r. dzieci miały przebywać u ojca od 6 do 12 lutego - dzieci spędziły z ojcem tylko 6 i 7 lutego.

Po zawarciu ugody w sądzie były mąż nie zabierał dzieci a powinien w następujące dni:

6, 9 kwietnia 2017 r.,
1, 25, 29 czerwca 2017 r.,
22, 23, 27 lipca 2017 r.
17, 26, 27, 31 sierpnia 2017 r.,
21 września 2017 r.,
19 października 2017 r.,
10, 14, 21 grudnia 2017 r.

W wakacje od 31 lipca do 13 sierpnia 2017 r. - ojciec nie zabierał dzieci w dniach - 31 lipca, 4, 6, 12, 13 sierpnia.

W Wigilię 2017 r. dzieci przebywały z ojcem od godz. 10.00 do 15.00, a 25 grudnia już po dzieci nie przyjechał.

Ferie zimowe 2018 r. - dzieci miały przebywać u swojego ojca w okresie od 12 do 18 lutego (dzieci spędziły z ojcem tylko 14 lutego od godz. 11.00 do 14.00 i 17 lutego od godz. 12.00 do 16:30).

Wnioskodawczyni podkreśla, że były mąż, posiadający władzę rodzicielską oprócz wypełnienia swoich obowiązków alimentacyjnych względem dzieci, utrzymywania sporadycznych kontaktów z dziećmi nie wykazywał i nie wykazuje nadal zainteresowania ich rozwojem duchowym, edukacją, nie uczestniczy w podejmowaniu istotnych decyzji dotyczących zdrowia, rozwoju, wychowania oraz przyszłości dzieci. Tylko i wyłącznie Ona sprawuje i będzie nadal sprawowała w pełni pieczę nad córkami.

Samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dzieci, czy też nie realizowanie w pełni kontaktów z córkami – według Wnioskodawczyni - nie powoduje, że ojciec dzieci wykonuje władzę rodzicielską. Wnioskodawczyni podnosi, że ojciec nie ponosi żadnych dodatkowych kosztów (starszej córce kupił kilka ubrań, ale to tylko dlatego, że Wnioskodawczyni wniosła sprawę o podwyższenie alimentów). To Wnioskodawczyni posiada i w pełni wykonuje władzę rodzicielską nad małoletnimi córkami. Ona sprawuje pieczę nad córkami, zapewniając im prawidłowy rozwój, w szczególności poprzez zaspakajanie potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dzieci. Jak podkreśla Wnioskodawczyni byłego męża nie interesują wydatki związane: z edukacją (np. zakup książek, zeszytów, przyborów szkolnych, a wcześniej przedszkolnych na jedną z córek, wszelkich składek), ze zdrowiem: (zakup lekarstw, witamin, wizyt prywatnych u lekarzy), z nauką i wypoczynkiem oraz innymi potrzebami do codziennego funkcjonowania. Ojciec dzieci – jak wskazała Wnioskodawczyni - nigdy nie dokładał się do wakacji, czy do wycieczek dzieci.

W lutym 2015 r. Wnioskodawczyni wysłała wiadomość tekstową do byłego męża z zapytaniem, czy odlicza ulgę na jedną z córek, w odpowiedzi otrzymała, że ma odliczyć sobie sama (wiadomość posiada). Za lata 2015 i 2016 Wnioskodawczyni odliczyła ulgę prorodzinną na obydwie córki. W 2017 r. Wnioskodawczyni wniosła do Sądu pozew o podwyższenie alimentów na rzecz dzieci. Z dokumentów przedstawionych przez byłego męża wynika, że były mąż odliczył sobie za rok 2016 ulgę prorodzinną na jedną z córek w całości. Czy odliczył sobie również za rok 2015 takiej wiedzy Wnioskodawczyni nie posiada.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni miała prawo dokonać odliczenia ulgi prorodzinnej na dzieci w latach 2015 2016, jak również w latach następnych w wysokości 100 % na każde dziecko?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przysługuje Jej w całości na obydwie córki ulga prorodzinna za 2015 r. i 2016 r., jak również w latach kolejnych, ponieważ to Wnioskodawczyni faktycznie wykonuje władzę rodzicielską i dlatego ulgę tę odliczyła od podatku - stosownie do art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. To tylko Ona (samodzielnie bez udziału ojca) wychowuje dzieci.

Wnioskodawczyni wskazuje, że wykładnia art. 27f ust. 4 u.p.d.o.f. nie może abstrahować od całej treści art. 27f u.p.d.o.f. Gdyby bowiem przyjąć, że ulga na dziecko przysługuje przez sam fakt bycia rodzicem, to prawo do niej mieliby także ci rodzice, którzy prawnie posiadają taką władzę, ale faktycznie jej nie wykonują. Zdaniem Wnioskodawczyni podstawowa zasada ustanawiania ulg służy realizacji określonego celu społecznego. Tzw. ulga prorodzinna to ulga, która ma pomóc rodzicom wykonującym władzę rodzicielską w jej wykonywaniu, a nie ulga z tytułu bycia rodzicem. Z tego też powodu art. 27f ust. 4 ustawy podatkowej ma zastosowanie do rodzica tylko i wyłącznie w sytuacji, gdy spełnia on jednocześnie przesłankę z art. 27f ust. 1 ustawy.

Ojciec córek – jak podkreśla Wnioskodawczyni - utożsamia pojęcie „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej” i „pieczą nad dzieckiem”, gdy w prawie rodzinnym mają one różne zakresy znaczeniowe. To faktyczna piecza nad dzieckiem, a więc wspólne zamieszkiwanie, zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich jego potrzeb od tzw. życiowych, tj. ubioru, wyżywienia po edukacyjne, rozwojowe i zdrowotne oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia od dochodu ulgi, pod warunkiem jednak, że w danym roku podatkowym „wykonywał władzę rodzicielską", a nie „posiadał władzę rodzicielską”. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnimi dziećmi w sposób zapewniający im prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dzieci.

Samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dzieci, czy też sporadyczne spotkania z córkami – w ocenie Wnioskodawczyni – nie wypełniają tak rozumianego określenia „wykonywania władzy rodzicielskiej".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

wykonywał władzę rodzicielską;
pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Stosownie do art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Jednocześnie jak stanowi art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

odpis aktu urodzenia dziecka;
zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Zatem z literalnego brzmienia pkt 1 w art. 27f ust. 1 ustawy wynika, że warunkiem zastosowania ulgi na dzieci przez rodzica jest wykonywanie w stosunku do tego dziecka władzy rodzicielskiej.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2360/15 podkreślił, że (…) wykonywanie władzy rodzicielskiej przez oboje rodziców, w sytuacji braku porozumienia między nimi odnośnie proporcji przysługującej kwoty do odliczenia, powoduje iż przysługującą im kwotę ulgi podatkowej należy rozdzielić między nich w częściach równych”

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki określone w art. 27f ust. 1 ustawy.

Samo posiadanie władzy rodzicielskiej jest niewystarczające do zastosowania przedmiotowej preferencji. Dla nabycia prawa do przedmiotowej ulgi konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Wykonywać pieczę (zgodnie z def. Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) - to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować.

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawczyni jest matką wychowującą dwie małoletnie córki – Julię ur. 20 marca 2004 r. i Natalię ur. 21 października 2010 r. Córki zamieszkują wyłącznie z Wnioskodawczynią. Wyrokiem Sądu z marca 2015 r. Sąd rozwiązał małżeństwo bez orzekania o winie. Wykonywanie władzy rodzicielskiej zostało powierzone Wnioskodawczyni jako matce. Na byłym mężu spoczywa obowiązek alimentacyjny na dwoje dzieci.

Jednocześnie Sąd ustalił kontakty byłego męża z córkami i grafik widzeń, tj.:

w drugą i czwartą sobotę i niedzielę każdego miesiąca od godziny 9:30 do 19:00,
w każdy czwartek po zajęciach lekcyjnych do godziny 18:00 ,
w wigilię od godziny 11:00 do 16:00,
w jedno ze świąt Bożego Narodzenia od godziny 10:00 do 18:00,
w poniedziałek wielkanocny od godziny 10:00 do 18:00,
dwa tygodnie wakacji i tydzień ferii zimowych z możliwością nocowania.

w ferie zimowe 2017 r. dzieci miały przebywać u ojca od 6 do 12 lutego - dzieci spędziły z ojcem tylko 6 i 7 lutego.

Po zawarciu ugody w sądzie były mąż nie zabierał dzieci a powinien w następujące dni:

6, 9 kwietnia 2017 r.,
1, 25, 29 czerwca 2017 r.,
22, 23, 27 lipca 2017 r.
17, 26, 27, 31 sierpnia 2017 r.,
21 września 2017 r.,
19 października 2017 r.,
10, 14, 21 grudnia 2017 r.

W wakacje od 31 lipca do 13 sierpnia 2017 r. - ojciec nie zabierał dzieci w dniach - 31 lipca, 4, 6, 12, 13 sierpnia.

W Wigilię 2017 r. dzieci przebywały z ojcem od godz. 10.00 do 15.00, a 25 grudnia już po dzieci nie przyjechał.

Ferie zimowe 2018 r. - dzieci miały przebywać u swojego ojca w okresie od 12 do 18 lutego (dzieci spędziły z ojcem tylko 14 lutego od godz. 11.00 do 14.00 i 17 lutego od godz. 12.00 do 16:30).

Mając na uwadze powyższe wyjaśnić należy, że jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Samo utrzymywanie kontaktów z dzieckiem nie jest rozstrzygające dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem, albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, iż nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, a w szczególności, że były mąż - jak twierdzi Wnioskodawczyni – nie wykazywał i nadal nie wykazuje zainteresowania rozwojem duchowym i edukacją dzieci, nie uczestniczy w podejmowaniu istotnych decyzji dotyczących zdrowia, rozwoju, wychowania oraz przyszłości dzieci – to samego spełniania obowiązku alimentacyjnego, czy też realizacji kontaktów z dziećmi, częstszych lub rzadszych - nie sposób uznać za wystarczające dla przyjęcia, że wykonuje on władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów uznać więc należy, że skoro Wnioskodawczyni w stosunku do małoletnich dzieci samodzielnie wykonuje władzę rodzicielską, sprawując nad nimi faktyczną pieczę, zapewniając ich prawidłowy rozwój, zaspakajając ich potrzeby fizyczne, edukacyjne i duchowe, jednocześnie mieszkając z nimi, to za lata 2015 i 2016 Wnioskodawczyni przysługiwało wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ww. ustawy tj. 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyłączne prawo do skorzystania z ulgi na dzieci przysługiwać będzie Wnioskodawczyni również za 2017 r. i lata następne, o ile nie ulegną zmianie przepisy prawa będące podstawą niniejszego rozstrzygnięcia oraz stan faktyczny sprawy, w szczególności Wnioskodawczyni będzie nadal wykonywała władzę rodzicielską w stosunku do małoletnich dzieci.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin