Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.24.2018.2.AD
z 23 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 stycznia 2018 r. (data wpływu 23 stycznia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 lutego 2018 r. (data wpływu 2 marca 2018 r.) oraz pismem z dnia 23 lutego 2018 r. (data wpływu 26 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia nieruchomości wydatków poniesionych na opłaty za podłączenie i zużycie prądu budowlanego i wody oraz zamontowanie solarów - jest prawidłowe
• w pozostałym zakresie - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 23 lutego 2018 r. (data wpływu 2 marca 2018 r.) oraz pismem z dnia 23 lutego 2018 r. (data wpływu 26 marca 2018 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2015 r. Wnioskodawca zaciągnął w banku kredyt hipoteczny na budowę domu jednorodzinnego. W tym samym roku rozpoczął inwestycję. Transze kredytu wypłacane były przez bank po oględzinach dokonanych przez przedstawiciela banku w kolejnych etapach budowy. Aby możliwe było otrzymanie kolejnej transzy musiał być zakończony dany etap inwestycji.

Bank nie wymagał przedstawienia faktur dokumentujących zakupy, a jedynie dokumentował we własnym zakresie stan zaawansowania budowy wykonując zdjęcia.

Po wypłacie ostatniej transzy kredytu Wnioskodawca ponosił dalsze koszty związane z wykończeniem budynku mieszkalnego, w tym w szczególności z wykonaniem stałej zabudowy kuchni wraz z zakupem sprzętu, opłat za prąd budowlany, wodę, i inne, na które posiada stosowne dokumenty.

Większość prac Przy inwestycji Wnioskodawca wykonywał samodzielnie bądź przy pomocy najbliższej rodziny, natomiast materiały budowlane, wykorzystane przy ww. inwestycji były gromadzone przez Wnioskodawcę sukcesywnie długo przed rozpoczęciem inwestycji. Wnioskodawca - przy zakupie materiałów - korzystał z promocji i wyprzedaży.

W grudniu 2017 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

Ponieważ sprzedaż nastąpiła przed upływem pięciu lat od daty jej wybudowania Wnioskodawca zobowiązany jest do ustalenia podstawy opodatkowania.

Z uwagi na fakt, że bank wypłacając kolejne transze kredytu nie wymagał okazania przez Wnioskodawcę faktur zakupowych, Wnioskodawca nie posiada w większości faktur VAT dokumentujących czynione przez niego zakupy, zarówno ze środków pieniężnych pozyskanych z kredytu jak i z własnych dochodów.

Wnioskodawca nie miał zamiaru sprzedaży wybudowanego domu, dlatego też nie przykładał wagi do zbierania dokumentacji. Dopiero sytuacja rodzinna, w której obecnie nagle się znalazł
zmusiła go do sprzedaży domu.

Po sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca spłacił w całości zaciągnięty kredyt hipoteczny. Uzupełniając wniosek Wnioskodawca podał, że solary, o których mowa we wniosku zostały przez niego nabyte, stanowiły odrębny obiekt w klasyfikacji dokonanej na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 2016., służyły do pozyskiwania energii wyłącznie na potrzeby jego domu jednorodzinnego oraz zostały zaimpletowane do instalacji już istniejącej. Natomiast urządzenia, będące w zabudowie stałej to: zmywarka, okap, płyta indukcyjna i lodówka.

Wnioskodawca podaje również, że opłaty za podłączenie oraz zużycie prądu budowlanego i wody dotyczą wyłącznie jego posesji (domu jednorodzinnego) oraz okresu, w którym miała miejsce jego budowa.

W związku z powyższym opisem we wniosku oraz jego uzupełnieniach zadano i doprecyzowano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu - w rozumieniu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - następujące wydatki:
   
   
   
   
   1. nakłady na budowę domu sfinansowane środkami pieniężnymi pochodzącymi z kredytu hipotecznego, na które to wydatki nie posiada faktur VAT,
      
   2. koszty zabudowy stałej kuchni wraz ze wszystkimi urządzeniami (udokumentowane fakturami),
      
   3. zamontowane solary - do wysokości spłaconych przez Wnioskodawcę rat,
      
   4. prowizję pośrednika za sprzedaż nieruchomości,
      
   5. opłaty za podłączenie oraz zużycie prądu budowlanego i wody?
      
      
      
2. Czy Wnioskodawca ma prawo uznać nakłady poniesione na budowę domu sfinansowane środkami pieniężnymi pochodzącymi z kredytu hipotecznego, na które to wydatki nie posiada faktur VAT - w rozumieniu przepisu art. 21 ust. 25-30 - jako wydatek na własne cele mieszkaniowe?

W sformułowanym we wniosku oraz w jego uzupełnieniu własnym stanowisku Wnioskodawca podaje, że jego zdaniem:

• w zakresie pytania pierwszego - wszystkie ww. wydatki stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
• w zakresie pytania drugiego - z uwagi na zaprezentowane we wniosku stanowisko w sprawie odpowiedzi na pytanie nr 1, wydatki związane z nakładami poniesionymi na budowę domu, sfinansowane środkami pieniężnymi pochodzącymi z kredytu hipotecznego, na które to wydatki nie posiada faktur VAT, nie można uznać za wydatki przeznaczone na własne cele mieszkaniowe - zgodnie z art. 21 ust. 25-30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia nieruchomości wydatków poniesionych na opłaty za podłączenie i zużycie prądu budowlanego i wody oraz zamontowanie solarów jest prawidłowe. Natomiast w pozostałym zakresie jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że źródłem przychodu jest m.in, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie.

Na podstawie treści wniosku przyjęto, że zbycie nieruchomości, o której mowa we wniosku nastąpiło przed upływem pięciu lat od daty jej nabycia. Jak bowiem Wnioskodawca podał „W 2015 r. Wnioskodawca zaciągnął w banku kredyt hipoteczny na budowę domu jednorodzinnego. W tym samym roku rozpoczął inwestycję. W grudniu 2017 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży przedmiotowej nieruchomości ”.

Tym samym sprzedaż przedmiotowej nieruchomości - z uwagi na fakt, że nie minął pięcioletni okres, o którym mowa w wyżej cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 - stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ustawy).

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy ).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Można do takich kosztów zaliczyć:

• koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego,
• prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości,
• koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości,
• wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej,
• koszty i opłaty sądowe.

Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód. Przychodem ze sprzedaży jak wskazano powyżej jest cena pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Natomiast za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, uważa się udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania (art. 22 ust. 6c ustawy).

W świetle powyższego definicję kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości ustawodawca precyzuje poprzez bezpośrednie wskazanie, że koszty takie stanowią udokumentowane koszty nabycia nieruchomości powiększone o nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości, a poczynione zostały w czasie jej posiadania.

Koszt nabycia, co do zasady, określa umowa notarialna sprzedaży, na podstawie której nabywca staje się właścicielem nieruchomości. Kosztem nabycia bez wątpienia będzie zatem cena jaką zapłacił nabywca zbywcy za nieruchomość będącą przedmiotem sprzedaży, niezależnie od tego czy zakup ten jest sfinansowany kredytem bankowym, czy też środki na zakup nieruchomości pochodzą z oszczędności nabywcy. Kosztem nabycia są również wydatki notarialne, czyli wydatki związane ze sporządzeniem aktu notarialnego związanego z nabyciem nieruchomości, pod warunkiem, że w istocie nabywca takie wydatki poniósł.

W doktrynie ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym przez nakłady na nieruchomość należy rozumieć sumę wydatków poniesionych na substancję danej nieruchomości. Uznaje się, że są to nie tylko nakłady ulepszające lub modernizujące nieruchomość, ale również nakłady o charakterze budowlanym, remontowym. Ponadto ustawa przewiduje, że wysokość nakładów zwiększających wartość nieruchomości poniesionych w czasie jej posiadania ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Innymi słowy w niniejszej sprawie nakładami na nieruchomość zwiększającymi jej wartość, a tym samym kosztami uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości będą wydatki, które Wnioskodawca poniósł na budowę domu niezależnie od tego czy niniejsze nakłady Wnioskodawca sfinansował ze środków własnych (np. oszczędności) czy też z kredytu bankowego.

Jednakże, aby dany wydatek na budowę domu mógł być zaliczony w poczet nakładów stanowiących koszt uzyskania przychodu musi on być odpowiednio udokumentowany fakturami VAT w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług oraz dokumentami stwierdzającymi poniesienie opłat administracyjnych, o czym stanowi art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. la pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit, a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30 ust. 5 ustawy).

Z treści wniosku wynika, że w 2015 r. Wnioskodawca zaciągnął w banku kredyt hipoteczny na budowę domu jednorodzinnego. W tym samym roku rozpoczął inwestycję. Bank nie wymagał przedstawienia faktur dokumentujących zakupy, a jedynie dokumentował we własnym zakresie stan zaawansowania budowy wykonując zdjęcia. Z uwagi na fakt, że bank wypłacając kolejne transze kredytu nie wymagał okazania przez Wnioskodawcę faktur zakupowych, Wnioskodawca nie posiada w większości faktur VAT dokumentujących czynione przez niego zakupy, zarówno ze środków pieniężnych pozyskanych z kredytu jak i z własnych dochodów.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny wątpliwości Wnioskodawcy budzi m.in. kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży nieruchomości wydatków poniesionych na jej budowę, które dotyczą:

• nakładów na budowę domu, na które nie posiada faktur VAT,
• zabudowy stałej kuchni wraz ze wszystkimi urządzeniami, tj. zmywarką, okapem, płytą indukcyjną i lodówką, które zostały udokumentowane fakturami,
• zamontowanych solarów - do wysokości spłaconych przez Wnioskodawcę rat,
• prowizji pośrednika za sprzedaż nieruchomości,
• opłat za podłączenie oraz zużycie prądu budowlanego i wody.

Jak wskazano powyżej ustawodawca w art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych precyzyjnie wskazał na podstawie jakich dokumentów określa się wysokość poniesionych nakładów w przypadku kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 6c tej ustawy. Należą do nich faktury VAT w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług oraz dokumenty stwierdzające poniesienie opłat administracyjnych, z których dokładnie wynika jaka była kwota faktycznie poniesionych wydatków, kto je ponosił oraz dokładny termin ich poniesienia, a także za jakiego rodzaju usługę/świadczenie jest to opłata.

Zatem nakłady, które nie są udokumentowane fakturami VAT lub dokumentami potwierdzającymi poniesienie opłat administracyjnych nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. W konsekwencji w przypadku Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów nie można zaliczyć nakładów na budowę domu sfinansowanych środkami pieniężnymi pochodzącymi z kredytu hipotecznego, na które to wydatki nie posiada faktur VAT. Fakt, że bank nie wymagał przedstawienia dokumentów (faktur) dokumentujących wydatki poniesione w trakcie budowy nie stanowi argumentu, który przesądza o możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, na które Wnioskodawca nie posiada dokumentów, o których mowa w art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To bowiem na podatniku ciąży obowiązek wykazania, że poniósł określone wydatki, które z punktu widzenia obowiązujących przepisów podatkowych traktowane są jako koszty uzyskania przychodów.

Nie będą również stanowiły kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zabudowę stałą kuchni i na jej wyposażenie, które stanowi zmywarka, okap, płyta indukcyjna i lodówka. Wskazać bowiem należy, że zabudowa kuchenna będąca ze swej istoty zabudową „meblową” nie może być uznana za instalację lub urządzenie techniczne budynku. Jej montaż nie wymaga pozwolenia na budowę. Może być ona w każdym czasie zdemontowana lub wymieniona. Tym samym wydatki te nie mają charakteru prac budowlanych czy remontowych, są związane z umeblowaniem i wyposażeniem budynku mieszkalnego, nie zaś elementem jego konstrukcji. Nie stanowią nakładów zwiększających wartość nieruchomości.

W pojęciu kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mieszczą się też wydatki związane ze sprzedażą lokalu mieszkalnego w postaci prowizji pośrednika za sprzedaż nieruchomości. Stanowią one jak wskazano powyżej koszty odpłatnego zbycia, które zmniejszają przychód ze sprzedaży zgodnie z dyspozycją art. 19 ww. ustawy.

W sytuacji przedstawionej we wniosku za koszty uzyskania przychodów ze sprzedaży nieruchomości w rozumieniu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można uznać poniesione przez Wnioskodawcę opłaty za podłączenie prądu budowlanego i wody pod warunkiem właściwego ich udokumentowania. Przyłącza do budynku mieszkalnego tj. przyłącze wodnokanalizacyjne, czy też elektroenergetyczne są niezbędne do właściwego funkcjonowania takiego budynku.

Również opłaty za wodę i energię elektryczną uiszczone podczas budowy domu oraz wydatki związane z zamontowaniem solarów stanowią wydatki, które mieszczą się w pojęciu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W dalszej kolejności odnosząc się do zagadnienia możliwości zakwalifikowania poniesionych nakładów na budowę domu jako wydatki na cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy wyjaśnić co następuje.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie dochodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w art. 21 ust. 25 ustawy cele mieszkaniowe.

W opisanej sytuacji wydatki (nakłady) nie zostały sfinansowane przychodem uzyskanym ze sprzedaży nieruchomości, nie zostały też poniesione po uzyskaniu przychodu ze zbycia nieruchomości. Wobec powyższego nie została spełniona podstawowa przesłanka określona w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

Jednocześnie należy wskazać na kwestie uregulowane art. 21 ust. 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy).

Przepis ten dotyczy braku możliwości podwójnego zaliczenia tej samej wartości (wydatku) dla celów rozliczeń podatkowych, np. raz jako kosztu, a raz jako ulgi. Niemniej przepis ten nie ma zastosowania w niniejszej sprawie, albowiem w sytuacji przedstawionej we wniosku nie występuje ryzyko podwójnego ujęcia wartości opisanych we wniosku nakładów dla celów rozliczeń podatkowych Wnioskodawcy.

W związku z powyższym argument Wnioskodawcy przedstawiony we własnym stanowisku w zakresie pytania nr 2, nie oddaje wynikających z przepisów przesłanek braku możliwości zastosowania art. 21 ust 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do opisanych wydatków.

Należy również podnieść, że z treści uregulowań Ordynacji podatkowej wynika, że zakres żądania wnioskodawcy dotyczącego wydania interpretacji indywidualnej wyznacza:

1. stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
2. stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz
3. zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) w kontekście jego wątpliwości interpretacyjnych w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego oraz własne stanowisko wnioskodawcy.

W konsekwencji w niniejszej interpretacji organ ocenił wyłącznie zagadnienia przedstawione w pytaniach interpretacyjnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.