Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.82.2018.2.MS
z 24 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 lutego 2018 r. (data wpływu 27 lutego 2018 r.), uzupełnionym 11 i 17 kwietnia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy:

• dochody Wnioskodawcy są zwolnione z podatku dochodowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe,
• Wnioskodawca ma obowiązek prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest nieprawidłowe,
• Wnioskodawca powinien składać deklarację CIT-8 (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

–jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy:

• dochody Wnioskodawcy są zwolnione z podatku dochodowego,
• Wnioskodawca ma obowiązek prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej,
• Wnioskodawca powinien składać deklarację CIT-8.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 6 kwietnia 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.82.2018.1.MS wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 11 i 17 kwietnia 2018 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca posiada osobowość prawną na mocy art. 72 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca planuje:

• otworzyć sklepik z dewocjonaliami, upominkami, pamiątkami,
• wyrób świec i stroików (wyrób własny), itp.,
• prowadzić „stołówkę klasztorną” dla gości,
• użyczać pokoje gościnne dla pielgrzymów,
• prowadzić warsztaty edukacyjne – poznawcze,
• udostępniać zwiedzającym zabytkowy klasztor.

Dochody związane z działalnością Wnioskodawcy będą przeznaczone na konserwację zabytków-klasztoru do remontu, w jakich posiadaniu jest Wnioskodawca. Dom Zakonny jest właścicielem klasztoru oraz kamieniczki mieszczańskiej wpisanym do rejestru zabytków nieruchomości województwa.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

• Czy Wnioskodawca jest zwolniony z podatku dochodowego? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)
• Czy Wnioskodawca ma obowiązek prowadzenia dokumentacji rachunkowej? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)
  W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że formułując pytanie nr 3, miał na myśli dokumentację wymaganą przez przepisy Ordynacji podatkowej.
  
• Czy Wnioskodawca powinien składać CIT-8? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. pyt. 2.

Jest on zwolniony z podatku dochodowego, ponieważ dochód jest przeznaczony na konserwacje zabytków – klasztoru, co wynika z art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm.)

Ad. pyt. 3.

Nie ma on obowiązku prowadzenia pełnej dokumentacji rachunkowej, ponieważ jest zwolniony z podatku dochodowego, należy jedynie prowadzić prostą książkę przychodów i rozchodów.

Ad. pyt. 4.

Nie ma on obowiązku składania CIT-8, ponieważ jest to zeznaniem o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, a jeśli Wnioskodawca jest zwolniony z podatku dochodowego na rzecz konserwacji zabytków to, zdaniem Wnioskodawcy, jest to dokument jego nie obowiązujący.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest w części prawidłowe, w części nieprawidłowe.

Z przestawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest kościelna osobą prawną. Wnioskodawca planuje:

• otworzyć sklepik z dewocjonaliami, upominkami, pamiątkami,
• wyrabiać świece i stroiki,
• prowadzić „stołówkę klasztorną” dla gości,
• wynajmować pokoje gościnne dla pielgrzymów,
• prowadzić warsztaty edukacyjne – poznawcze,
• udostępniać zwiedzającym zabytkowy klasztor.

Dochody związane z działalnością Wnioskodawcy będą przeznaczone na konserwację zabytków.

Kościelne osoby prawne, stosownie do art. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm.; dalej: „updop”), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Jednocześnie, nie zostały one wymienione przez ustawodawcę w treści art. 6 ust. 1 updop jako podmioty, które zwolnione są od podatku. W rezultacie podmioty te podlegają ogólnym regułom podatkowym przewidzianym w updop.

Stosownie do art. 7 ust. 1 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 updop).

Katalog dochodów podlegających zwolnieniu z opodatkowania zawiera art. 17 ust. 1 updop.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4a updop, wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:

1. z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej,
2. z pozostałej działalności – w części przeznaczonej na cele: kultu religijnego, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odbudowy kościołów oraz kaplic, adaptację innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze.
   
   

Zauważyć należy, że analogiczne regulacje zostały zawarte w art. 55 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 380; dalej: „uspdk”).

Kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania z tytułu przychodów ze swojej działalności niegospodarczej. W tym zakresie osoby te nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy o zobowiązaniach podatkowych (art. 55 ust. 2 uspdk).

Dochody z działalności gospodarczej kościelnych osób prawnych oraz spółek, których udziałowcami są wyłącznie te osoby, są zwolnione od opodatkowania w części, w jakiej zostały przeznaczone w roku podatkowym lub w roku po nim następującym na cele kultowe, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, działalność charytatywno-opiekuńczą, punkty katechetyczne, konserwację zabytków oraz na inwestycje sakralne, o których mowa w art. 41 ust. 2, i te inwestycje kościelne, o których mowa w art. 41 ust. 3, których przedmiotem są punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze, jak również remonty tych obiektów (art. 55 ust. 3 uspdk).

W myśl art. 17 ust. 1a updop, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, nie dotyczy:

1. dochodów uzyskanych z działalności polegającej na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali lub dochodów uzyskanych z handlu tymi wyrobami; zwolnieniem objęte są jednak dochody jednostek naukowych i instytutów badawczych, w rozumieniu odrębnych przepisów, uzyskane z działalności polegającej na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego;

1a. dochodów uzyskanych z działalności polegającej na oddaniu środków trwałych lub
wartości niematerialnych i prawnych do odpłatnego używania na warunkach określonych
w art. 17a-17k.

Ponadto, stosownie do art. 17 ust. 1a pkt 2 updop, zwolnienie to nie ma zastosowania, jeżeli uzyskane przez podatnika dochody, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowane są na inne cele niż określone ww. zwolnieniem.

Zatem przepis ten wprowadza ograniczenie zakresu zwolnienia wskazanego w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b updop tylko do dochodu, który podatnik nie tylko przeznaczy na cele określone w ww. przepisie, ale i wydatkuje na te cele. Istotne jest to, że samo przeznaczenie dochodu na cele wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b updop nie wystarczy dla zachowania prawa do zwolnienia, gdyż wydatkowanie dochodu na inny cel, to zwolnienie unicestwi. Jest tu charakterystyczne to, że art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b updop w istocie tylko określa cele, które uzasadniać mogą zwolnienie od podatku, o ile podatnik osiągnie dochód. Nie określa on żadnych innych warunków tego zwolnienia. Czyni to natomiast ustawodawca w powołanym wyżej przepisie art. 17 ust. 1a pkt 2 updop, z którego wynika, że samo tylko przeznaczenie dochodu na określony w przepisach cel nie jest wystarczające do zwolnienia, o ile dochód nie będzie wydatkowany na ten cel.

Kolejny warunek omawianego zwolnienia ustawodawca wprowadził w art. 17 ust. 1b updop. Zgodnie z tym przepisem, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.

Ustawodawca wprowadził w tym przepisie ułatwienie dla podatników w korzystaniu ze zwolnienia, bowiem postanowił, że wydatkowanie dochodu może nastąpić - po uprzednim jego (lub równoczesnym) przeznaczeniu - w czasie znacznie późniejszym od momentu jego osiągnięcia i przeznaczenia. Jednakże wprowadził przy tym warunek rozwiązujący - pozbawiający podatnika zwolnienia w przypadku jego wydatkowania na inny niż preferowany cel ustawowy.

Użycie przez ustawodawcę w art. 17 ust. 1 pkt 4b updp sformułowania „w części przeznaczonej na cele wymienione w pkt 4a lit. b” oznacza, że przeznaczenie dochodów podatnika na realizację innych celów nie będzie stanowiło podstawy do zwolnienia tego dochodu od opodatkowania.

Należy podkreślić, że zwolnienie przedmiotowe o jakim mowa w powołanych wcześniej przepisach, jest wyjątkiem od konstytucyjnej zasady powszechności opodatkowania. Z tego względu musi być interpretowane ściśle, zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu, z którego ono wynika.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie będzie spełniony warunek związany z przeznaczeniem i wydatkowaniem dochodów na cele określone w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b updop. Wnioskodawca przeznaczając dochody na konserwacje zabytków, wydatkuje dochody na cel określony w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b updop.

Zatem, dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z prowadzonej działalności, które zostaną przeznaczone i wydatkowane na konserwację zabytków, będą korzystały ze zwolnienia od podatku dochodowego.

W powołanym wcześniej art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a updop, ustawodawca zwolnił z opodatkowania dochody z „niegospodarczej działalności statutowej” i w tym zakresie zwolnił podmioty osiągające te dochody z obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez Ordynację podatkową.

Ustawa podatkowa nie definiuje pojęcia „niegospodarcza działalność statutowa”. W celu określenia zakresu tego pojęcia należy zdefiniować znaczenie poszczególnych słów.

I tak, działalnością jest „zespół czynności, działań, podejmowanych w jakimś celu lub w jakimś zakresie, czynny udział w czymś; działanie, praca” (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego PWN).

Przez pojęcie „działalność gospodarcza” - w myśl art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej, rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców.

Zgodnie natomiast z art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2168 z późn. zm.), działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Działalność, która nie spełnia kryteriów przedstawionych wyżej nie może stanowić działalności gospodarczej.

Natomiast działalność statutowa to każda działalność, która została określona, dopuszczona, przewidziana w statucie.

Pojęcie „niegospodarcza działalność statutowa” należy więc rozumieć jako przeciwieństwo działalności gospodarczej w rozumieniu Ordynacji podatkowej, zaś dodanie przymiotnika „statutowa” oznacza ograniczenie zwolnienia dochodów kościelnej osoby prawnej tylko do dochodów z takiej działalności niegospodarczej, która znajduje odzwierciedlenie w prawie wewnętrznym danego kościoła, czy związku wyznaniowego. Nie jest więc przykładowo działalnością gospodarczą w rozumieniu powołanych wyżej przepisów prowadzona przez kościelne osoby prawne działalność opiekuńczo-wychowawcza, oświatowo-wychowawcza, opiekuńczo-lecznicza oraz w zakresie pomocy społecznej w formie prowadzenia przedszkoli, placówek opieki nad dzieckiem, internatów, burs, szkół, zakładów opiekuńczo-leczniczych, domów pomocy, itp.

Na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4a updop, należy rozróżnić wyłącznie „niegospodarczą działalność statutową” oraz „pozostałą działalność”. Opodatkowanie dochodów kościelnych osób prawnych uzależnione jest od sposobu uzyskania, a także celu przeznaczenia tych dochodów. Kościelne osoby prawne oprócz niegospodarczej działalności statutowej mogą również prowadzić działalność gospodarczą uregulowaną przepisami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Niegospodarczą działalność statutową kościelnej osoby prawnej stanowi każda działalność, niebędąca działalnością gospodarczą i będąca działalnością wynikającą z samej istoty Kościoła i specyfiki jego działalności. Dochody uzyskiwane z niegospodarczej działalności statutowej są wolne od podatku, bez względu na cel ich przeznaczenia i ostatecznego wydatkowania. W zakresie takiej działalności kościelna osoba prawna nie jest zobowiązana do prowadzenia dokumentacji wymaganej przez Ordynację podatkową. Natomiast dochody z pozostałej działalności są zwolnione z podatku dochodowego tylko jeżeli zostaną przeznaczone, a następnie wydatkowe na cele wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b updop. W zakresie tego rodzaju działalności zwolnienie z obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez Ordynację podatkową nie obowiązuje.

W ocenie Organu, dochody Wnioskodawcy osiągane ze:

• sprzedaży dewocjonaliów, upominków, pamiątek, świec, czy stoików,
• sprzedaży posiłków w ramach prowadzenia stołówki klasztornej dla gości,
• wynajmu pokoi dla pielgrzymów,
• prowadzenia warsztatów edukacyjnych – poznawczych,
• udostępniania zwiedzającym zabytkowego klasztoru

-stanowią dochody z pozostałej działalności, o której mowa w art. 17 ust. 4a lit. b updop.

W świetle powyższych regulacji prawnych, ww. działalność Wnioskodawcy należy uznać za działalność gospodarczą.

Zarobkowy charakter działalności stanowi konstytutywną cechę działalności gospodarczej. O charakterze takim nie może jednak przesądzać kryterium subiektywne, tj. fakt, czy podmiot wykonujący daną działalność traktuje ją jako prowadzoną w celu zarobkowym, czy też nie. O zarobkowym charakterze działalności, więc o działalności gospodarczej, przesądza kryterium obiektywne, tj. ustalenie, czy dany podmiot faktycznie prowadzi działalność, która obiektywnie może przynosić dochód. Zdaniem Organu, z taką sytuacją mamy do czynienia w rozpatrywanej sprawie. Odpłatność tych działalności bezspornie wskazuje na obiektywną możliwość generowania przez nie dochodu.

W świetle powyższego, dochody jakie Wnioskodawca będzie uzyskiwał z działalności opisanych we wniosku będą stanowiły dochody z pozostałej działalności, o której mowa w art. 17 ust. 4a lit. b updop. W sprawie nie znajdzie więc zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a updop przewidujący zwolnienie kościelnych osób prawnych z obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej.

Tym samym należy uznać, że Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia ksiąg podatkowych wymaganych przez przepisy Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 updop, podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Z powyższego wynika, że podmioty korzystające ze zwolnienia m.in. określonego w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a updop nie są zobowiązane do składania urzędom skarbowym zeznań.

Jak już wyżej wskazano, dochody jakie Wnioskodawca będzie uzyskiwał z działalności opisanych we wniosku, będą stanowiły dochody z pozostałej działalności, o której mowa w art. 17 ust. 4a lit. b updop. W sprawie nie znajdzie więc zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a updop przewidujący zwolnienie kościelnych osób prawnych z obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej oraz składania zeznania CIT-8.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

• dochody Wnioskodawcy są zwolnione z podatku dochodowego – jest prawidłowe,
• Wnioskodawca ma obowiązek prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej – jest nieprawidłowe,
• Wnioskodawca powinien składać deklarację CIT-8 – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 11-041 Olsztyn w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.