Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.132.2018.2.MKA
z 24 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2018 r. (data wpływu 12 marca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 marca 2018 r. (data wpływu 3 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z 21 marca 2018 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.132.2018.1.MKA, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 21 marca 2018 r., skutecznie doręczono 23 marca 2018 r., natomiast 3 kwietnia 2018 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej 27 marca 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2016 r. mąż Wnioskodawczyni wyprowadził się z domu rodzinnego, pozostawiając Zainteresowaną wraz z dwójką małoletnich dzieci. Mąż wyprowadził się – Zainteresowana nie zna jego adresu zamieszkania. W rozliczeniu podatkowym za 2016 r. Wnioskodawczyni odliczyła całą ulgę na dzieci. W 2017 r. mąż miał kontakt z dziećmi tylko w weekendy. Do miesiąca kwietnia mąż płacił dobrowolnie alimenty w kwocie 1 200 zł i utrzymywał dom. Od lipca Zainteresowana została zmuszona do zakupu mieszkania (obecny dom został sprzedany), w którym Wnioskodawczyni zamieszkała wraz z dziećmi. Kontakty ojca z dziećmi mają miejsce raz w tygodniu, w niedzielę od 12.00 do 19.00. Przy czym córka (15 lat) przebywa z tatą ok. 2 godz., syn cały czas czyli ok. 7 godz. Mąż przestał opłacać rachunki za utrzymanie mieszkania, pomimo wyroku sądowego. Ogranicza się tylko do płacenia alimentów. Cały ciężar wychowania dzieci spadł na Wnioskodawczynię.

Mąż nie interesuje się potrzebami edukacyjnymi dzieci, organizacją czasu wolnego. Wręcz przeciwnie zniechęca córkę do zajęć dodatkowych, mówiąc że jeżeli będzie miała ich dużo, to wówczas mama będzie żądała więcej pieniędzy. Córka jest osobą bardzo ambitną, więc wiele zajęć dodatkowych np.: język angielski, tańce – to jej pasja, czerpie z nich wielką radość. Zainteresowana nie uważa za zasadne ograniczanie jej tego. Syn (8 lat) obecnie przygotowuje się do Pierwszej Komunii Świętej, ojciec nie uczestniczył w żadnej mszy świętej.

W miesiącu sierpniu 2017 r. ojciec wyjechał z dziećmi na 4 dni. Organizacja czasu wolnego przez pozostały okres wakacji należała do obowiązków Zainteresowanej.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana podała następujące informacje.

• Ojciec dzieci od początku 2017 r. spotykał i spotyka się z nimi nadal raz w tygodniu w niedzielę. O godz. 11.30 odbiera syna (8 lat) z jego miejsca zamieszkania (wówczas jadą do galerii, albo zatankować samochód). Córka (15 lat) – obecnie przygotowuje się do bierzmowania i w czasie kiedy Ojciec przyjeżdża po brata jest w kościele. O godz. 12.40 Ojciec przyjeżdża po córkę i jadą razem na squosha. Po czym około godz. 14.30 ojciec odwozi córkę do domu, a z synem jedzie do swoich rodziców, gdzie spędza z nim czas do godz. 18.15.
• Ojciec dzieci nie współdecydował o wyborze szkoły dla syna (w 2017 r. syn poszedł do pierwszej klasy), wszelkie dodatkowe zajęcia związane ze szkołą organizuje Wnioskodawczyni. Dziecko z Zainteresowaną odrabia lekcje. Wnioskodawczyni przygotowuje syna do I Komunii Świętej, uczestniczy w wywiadówkach, ma bezpośredni kontakt z nauczycielem.
• Ojciec nie brał czynnego udziału w terapii z psychologiem (po rozstaniu w 2016, syn miał problemy natury psychologicznej, terapia trwała około 4 miesiące, w czasie których to Zainteresowana – matka, zwalniała się z pracy, aby z dzieckiem jechać do lekarza). Zainteresowana regularnie raz na dwa miesiące chodzi z córką do dermatologa. Dba także o opiekę stomatologiczną dzieci. Syn raz na dwa miesiące ma robiony przegląd zębów, Ojciec się tym nie interesuje. Wnioskodawczyni twierdzi, że to Zainteresowana dba o zdrowie dzieci.
• Ojciec dzieci ograniczył się tylko do odwiedzin powiązanych z rozrywką - gra w squosha lub wyjście do kina. Wszelkie dodatkowe zajęcia - pasje dzieci (szczególnie córki) – organizuje Wnioskodawczyni, co spotyka się z krytyką Ojca. Córka uczęszcza na lekcje tańca, parkour, dodatkowo dwa razy w tygodniu język angielski. Oprócz zajęć, które są jej pasją ma również lekcje z języka polskiego, chemii i fizyki. Syn ma dwa razy w tygodniu język angielski. Zainteresowana organizuje dzieciom (szczególnie synowi z racji jego wieku – 8 lat) czas wolny, spotkania z kolegami, imprezy urodzinowe. W 2017 r. dzięki pomocy mamy Zainteresowanej dzieci miały zorganizowany wyjazd na ferie zimowe. W wakacje Ojciec zabrał dzieci na 4 dni. Resztę czasu wolnego dzieciom musiała organizować Wnioskodawczyni. W 2017 r. w październiku ojciec zabrał dzieci na 1 dzień do siebie, częściej niestety nie może ponieważ mieszka z przyjacielem.
• Ojciec dzieci płaci regularnie zasądzoną kwotę zabezpieczenia na czas trwania sprawy rozwodowej, jednak nie wywiązuje się z dalszych postanowień Sądu Okręgowego, dotyczących opłat za dom, w którym zamieszkują małoletnie dzieci – które powinien płacić, nie partycypuje w kosztach związanych z zakupem odzieży, obozów, wczasów dla dzieci.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jeżeli ojciec nie bierze czynnego udziału w wychowywaniu dzieci, ogranicza się do płacenia alimentów i odwiedzin raz w tygodniu (około 7 godz.), to czy Wnioskodawczyni słusznie odlicza ulgę na dzieci w 100% i czy w takim wypadku Wnioskodawczyni będzie mogła ją odliczać w latach następnych również w 100%?

Zdaniem Wnioskodawczyni, słusznie odliczono ulgę na dzieci za 2017 r. w 100%. Obowiązek związany z wychowywaniem dzieci, zaspokojeniem ich potrzeb edukacyjnych, fizycznych i duchowych spoczywa na Zainteresowanej. Wnioskodawczyni może określić się mianem samotnego rodzica.

Ojciec dzieci ograniczył się tylko do płacenia kwoty zabezpieczenia i spotkań z dziećmi raz w tygodniu (przy czym z córką spędza tylko około 2 godz.). Ojciec dzieci nie jest pozbawiony władzy rodzicielskiej, jednak jej nie sprawuje i ten fakt zdaniem Wnioskodawczyni przekreśla jego żądania co do odliczenia ulgi na dzieci.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

– w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682 z późn. zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki określone w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Należy dodać, że zgodnie z zacytowanymi przepisami ulga prorodzinna, przy spełnieniu określonych wymogów, przysługuje również podatnikowi utrzymującemu pełnoletnie dziecko/dzieci w związku z wykonywaniem ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego.

Obowiązek alimentacyjny względem dzieci pełnoletnich, o których mowa w art. 27 ust. 6 i art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika wprost z przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego - art. 128 i następne. Zgodnie z definicją zawartą w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, obowiązek alimentacyjny to obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania. Istotą tak określonego obowiązku jest to, że jedna strona ma prawo żądać dostarczenia tak wskazanych środków, a druga osoba ma obowiązek je dostarczyć.

Dostarczanie środków utrzymania to zaspokajanie normalnych, bieżących potrzeb uprawnionego w postaci: pożywienia, ubrania, mieszkania, opału, niezbędnych przedmiotów umożliwiających przebywanie w środowisku i w rodzinie, leków itp. Dostarczanie środków wychowania obejmuje natomiast powinność starań o zdrowie uprawnionego, o jego rozwój fizyczny i umysłowy, stworzenie możliwości zdobycia wykształcenia, zapewnienie dostępu do dóbr kultury itp.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni 2017 r., będąc w związku małżeńskim z ojcem dzieci wychowywała dwoje małoletnich dzieci. W 2017 r. ojciec dzieci nie mieszkał z Zainteresowaną i dziećmi, wyprowadził się z domu. Małżonkowie są w trakcie sprawy rozwodowej.

Ojciec dzieci od początku 2017 r. spotyka się z dziećmi raz w tygodniu w niedzielę. Ojciec nie współdecydował o wyborze szkoły dla syna. To Wnioskodawczyni z synem odrabia lekcje, organizuje zajęcia dodatkowe związane ze szkołą, uczestniczy w wywiadówkach, kontaktuje się z nauczycielem. Wnioskodawczyni przygotowuje syna do Pierwszej Komunii Świętej. Ojciec nie brał czynnego udziału w terapii psychologicznej syna. Zainteresowana dba o opiekę stomatologiczną dzieci oraz dermatologiczną córki. Wnioskodawczyni twierdzi, że to Zainteresowana dba o zdrowie dzieci. Odwiedziny ojca ograniczają się tylko do korzystania z rozrywki – gra w sguosha lub wyjście do kina. Zainteresowana natomiast organizuje dzieciom wszelkie dodatkowe zajęcia. W wakacje ociec dzieci zabrał je na 4 dni, natomiast w październiku zabrał je na 1 dzień do swojego miejsca zamieszkania. Pozostały czas wolny organizowała dzieciom Zainteresowana. Ojciec dzieci regularnie płaci kwotę zabezpieczenia na czas trwania sprawy rozwodowej, płaci alimenty. Nie wywiązuje się zaś z pozostałych postanowień sądu dotyczących opłat za dom, w którym mieszkają małoletnie dzieci, nie partycypuje w kosztach związanych z zakupem odzieży, obozów, wczasów dla dzieci.

Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość czy słusznie odliczyła całą kwotę ulgi z tytułu wychowywania dzieci za 2017 r.

Wyjaśnić należy, że odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka dokonuje ten z rodziców, który wykonuje w stosunku do niego władzę rodzicielską. W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do dziecka, to rodzicowi temu przysługuje prawa do odliczenia ulgi w pełnej wysokości limitu określonego na to dziecko.

Odnosząc się natomiast do możliwości dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej po uzyskaniu przez dzieci pełnoletniości, tj. od momentu, gdy nie będą pozostawały już pod władzą rodzicielską stwierdzić należy, że jeżeli ojciec będzie uiszczał na nie alimenty będzie wykonywał wobec nich w ograniczonym stopniu, obowiązek alimentacyjny.

W sytuacji gdy w stosunku do danego dziecka ulga przysługuje obojgu rodzicom zastosowanie znajdzie przywołany art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zdanie drugie), zgodnie z którym ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Jak już podkreślono – istotne jest, aby odliczona przez oboje rodziców kwota nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców lub w dowolnej proporcji przez oboje rodziców przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. W sytuacji natomiast braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, a w szczególności, że Wnioskodawczyni pełni całkowitą opiekę nad dziećmi natomiast, ojciec dzieci sporadycznie widywał się z nimi, nie wykazuje zainteresowania ich edukacją i zdrowiem, jedynie wywiązuje się dobrowolnie z obowiązku alimentacyjnego wobec dzieci nie sposób uznać, że zachodzą wystarczające przesłanki dla uznania, że ojciec dzieci wykonywał władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów na tle opisanego stanu faktycznego uznać zatem należy, że skoro w stosunku do małoletnich dzieci tylko Wnioskodawczyni wykonywała w 2017 r. władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica, to Zainteresowanej przysługiwało wyłączne prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaznaczyć należy, że odliczenie ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości – przy niezmienionych okolicznościach sprawy – będzie przysługiwało Wnioskodawczyni do momentu uzyskania przez dzieci pełnoletniości.

Końcowo wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będzie się różniło od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W rezultacie w wydanej interpretacji upoważniony organ nie rozstrzyga, który z rodziców

i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletnich dzieci faktycznie wykonywał w stosunku do dzieci władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.