Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.87.2018.2.RS
z 26 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2018 r. (data wpływu 19 lutego 2018 r.), uzupełnionym w dniu 9 kwietnia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zasiłku rehabilitacyjnego z Norwegii - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 9 kwietnia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zasiłku rehabilitacyjnego z Norwegii.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od kilku lat Wnioskodawca uzyskuje dochody z pracy w Norwegii. Z uwagi na pogorszenie się stanu zdrowia, od dłuższego czasu Wnioskodawca przebywa na zwolnieniu lekarskim a obecnie na zasiłku rehabilitacyjnym. W chwili obecnej Wnioskodawca przebywa w Polsce a zasiłek rehabilitacyjny przekazywany jest na rachunek bankowy przez norweskiego ubezpieczyciela, odpowiednika polskiego ZUS. Ubezpieczyciel ten dokonując Wnioskodawcy wypłat należnego świadczenia potrąca podatek dochodowy, który odprowadzany jest do norweskiego organu podatkowego. W Polsce oprócz zasiłku rehabilitacyjnego otrzymywanego z Norwegii Wnioskodawca nie uzyskuje żadnych innych dochodów.

W okresie otrzymywania zasiłku rehabilitacyjnego Wnioskodawca posiadał i posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych wyłącznie w Polsce i nie posiada miejsca zamieszkania w innym kraju. Według przekonania Wnioskodawcy, otrzymywany zasiłek wypłacany jest na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych obowiązującego w Norwegii. Wynika to z faktu, że środki te są wypłacane z NAV, tj. odpowiednika polskiego ZUS.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dochód uzyskiwany z Norwegii, tj. zasiłek rehabilitacyjny pomimo, że Wnioskodawca zamieszkuje w Polsce, podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymywany zasiłek rehabilitacyjny z Norwegii zgodnie z treścią art. 17 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podlega opodatkowaniu w Norwegii i korzysta ze zwolnienia z opodatkowania w Polsce na podstawie art. 22 tej Konwencji. W takim stanie faktycznym i prawnym, Wnioskodawca uważa, że otrzymywany zasiłek rehabilitacyjny podlega wyłączeniu z opodatkowania w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W myśl art. 17 ust. 1 Konwencji z dnia 9 września 2009 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji (Dz. U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899 z późn. zm.), emerytury, renty i inne podobne świadczenia lub renty kapitałowe uzyskiwane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, są opodatkowane tylko w pierwszym wymienionym Państwie.

Stosownie zaś do art. 17 ust. 2 bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, świadczenia otrzymywane przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych drugiego Umawiającego się Państwa, na podstawie jakiegokolwiek obowiązkowego systemu emerytalnego lub na podstawie systemu emerytalnego, który jest uznawany dla celów podatkowych, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W świetle powyższego, świadczenia otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych Norwegii, mogą być opodatkowane zarówno w Polsce, jak i w Norwegii. Postanowienie w Konwencji, że danego rodzaju świadczenie „może być opodatkowane” w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) wskazuje, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

Jak wynika z treści wniosku, od kilku lat Wnioskodawca uzyskuje dochody z pracy w Norwegii. Z uwagi na pogorszenie się stanu zdrowia, od dłuższego czasu Wnioskodawca przebywa na zwolnieniu lekarskim a obecnie na zasiłku rehabilitacyjnym. W chwili obecnej Wnioskodawca przebywa w Polsce a zasiłek rehabilitacyjny przekazywany jest na rachunek bankowy przez norweskiego ubezpieczyciela, odpowiednika polskiego ZUS. Ubezpieczyciel ten dokonując Wnioskodawcy wypłat należnego świadczenia potrąca podatek dochodowy, który odprowadzany jest do norweskiego organu podatkowego. W Polsce oprócz zasiłku rehabilitacyjnego otrzymywanego z Norwegii Wnioskodawca nie uzyskuje żadnych innych dochodów.

W okresie otrzymywania zasiłku rehabilitacyjnego Wnioskodawca posiadał i posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych wyłącznie w Polsce i nie posiada miejsca zamieszkania w innym kraju. Według przekonania Wnioskodawcy, otrzymywany zasiłek wypłacany jest na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych obowiązującego w Norwegii. Wynika to z faktu, że środki te są wypłacane z NAV, tj. odpowiednika polskiego ZUS.

Stwierdzić zatem należy, że świadczenia w postaci zasiłku rehabilitacyjnego otrzymywane przez Wnioskodawcę z Norwegii, na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych obowiązującego w tym państwie, stosownie do zapisu art. 17 ust. 2 Konwencji, podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Norwegii.

Jednocześnie w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce znajduje zastosowanie metoda unikania podwójnego opodatkowania określona w art. 22 ust. 1 ww. Konwencji.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. Konwencji, w przypadku Polski, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Norwegii, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu b) niniejszego ustępu;
2. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub zyski majątkowe, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11, 12, 13 lub ustępu 7 artykułu 20 niniejszej Konwencji mogą być opodatkowane w Norwegii, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu lub zysków majątkowych tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Norwegii. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski majątkowe uzyskane w Norwegii;
3. Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej Konwencji dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, Polska może, przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub zysków majątkowych takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód;
4. Bez względu na postanowienia litery a), unikanie podwójnego opodatkowania następuje poprzez zastosowanie odliczenia, o którym mowa w literze b) niniejszego ustępu, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce uzyskuje dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Norwegii, jednakże zgodnie z prawem wewnętrznym Norwegii, dochód ten jest zwolniony z podatku.

Z treści wniosku wynika, że zasiłek rehabilitacyjny uzyskiwany przez Wnioskodawcę jest opodatkowany w Norwegii zatem w myśl art. 22 ust. 1 lit. a) Konwencji, jest on zwolniony z opodatkowania w Polsce. W przypadku jednak osiągnięcia w roku podatkowym także innego dochodu, podlegającego opodatkowaniu w Polsce, na podstawie art. 22 ust. 1 lit. c) Konwencji, Wnioskodawca powinien dokonać obliczenia podatku przy zastosowaniu metody wyłączenia z progresją, o której mowa w art. 27 ust. 8 ustawy.

W myśl art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych – podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,

- ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Powyższą zasadę opodatkowania stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego.

Reasumując, biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny oraz przedstawiony stan prawny należy stwierdzić, iż od dochodu uzyskiwanego z tytułu zasiłku rehabilitacyjnego, wypłacanego na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych Norwegii, Wnioskodawca nie ma obowiązku zapłaty podatku dochodowego, gdyż dochód ten jest zwolniony z opodatkowania w Polsce.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.