2018.04.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.120.2018.3.RD
z 26 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2018 r. (data wpływu 1 marca 2018 r.), uzupełnionym w dniu 20 marca 2018 r. (data wpływu 21 marca 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 13 marca 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 14 marca 2018 r.), oraz uzupełnionym w dniu 29 marca 2018 r., na wezwanie tut. Organu z dnia 23 marca 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 26 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy usługi pośrednictwa będą wliczać się w kwotę limitu warunkującą zwolnienie z podatku od towarów i usług określoną w art. 113 ust. 1 ustawy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy usługi pośrednictwa będą wliczać się w kwotę limitu warunkującą zwolnienia z podatku od towarów i usług określoną w art. 113 ust. 1 ustawy.

Wniosek uzupełniony został pismem złożonym w dniu 20 marca 2018 r. (data wpływu 21 marca 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 13 marca 2018 r., oraz pismem z dnia 27 marca 2018 r., nadanym przesyłką kurierską (data wpływu do organu 29 marca 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Firma Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o model logistyczny sprzedaży przez internet tzw. dropshipping. Proces wysyłki towaru został przeniesiony na dostawcę. Klient kupuje w sklepie on-line, jednak towar otrzymuje od dostawcy. Pełna oferta handlowa zamieszczona jest pod adresem strony internetowej Wnioskodawcy i na FB. Wnioskodawca nie posiada fizycznie towarów które są oferowane klientom do sprzedaży, nie musi też ich pakować i wysyłać do klientów, bowiem tym wszystkim zajmuje się wyłącznie dostawca. Co za tym idzie Wnioskodawca nie ma potrzeby prowadzenia magazynu.

Jedynym obowiązkiem jest pozyskiwanie klientów, którzy te towary będą chcieli nabyć czyli działalność gospodarcza Wnioskodawcy sprowadza się do świadczenia usług w zakresie pośrednictwa handlowego. Wynagrodzeniem Wnioskodawcy jest prowizja, która jest uzyskiwana po potrąceniu płatności od nabywców przed przesłaniem ich dalej do Chin. Płatności w postaci przelewów bankowych dokonywane są na rachunek firmowy. Otrzymane płatności po pomniejszeniu o należną prowizję przekazywane są na rachunek bankowy właściwego dostawcy. Przychodem jest w tym modelu prowizja, która podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Klientami są do chwili obecnej wyłącznie osoby fizyczne. Towar jest zamawiany dopiero z chwilą zaksięgowania wpłaty na rachunku firmowym. Wnioskodawca zaznacza że nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy jest opodatkowana na zasadach ogólnych wg skali podatkowej. Wysokość prowizji jest zmienna i zależna od wielu czynników np. rozmiarów towarów, fasonów, materiałów, aktualnego kursu walutowego itd. Dostawca potrafi zmieniać ceny towarów kilka razy nawet w ciągu jednego dnia.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że usługi świadczy na rzecz kontrahenta chińskiego tj. dostawcy chińskiego. Wnioskodawca raczej wyklucza, że dostawca chiński jest podatnikiem VAT w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U z 2017 r. poz. 1221 ze zm. zwanej dalej ustawą). Dostawca chiński nie posiada na terenie Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Zamawiany przez Wnioskodawcę towar przysyłany jest do klientów bezpośrednio z Chin.

Na pytanie Organu „czy w jakimkolwiek momencie dochodzi do przeniesienia na Wnioskodawcę prawa do rozporządzania jak właściciel towarem w zakupie którego Wnioskodawca pośredniczy” Wnioskodawca wskazał, że nie dochodzi do takich sytuacji. Wnioskodawca nie ma styczności z towarem. Dokonuje usługi pośrednictwa.

Na pytanie Organu „czy Wnioskodawca staje się właścicielem towaru w zakupie którego Wnioskodawca pośredniczy a następnie przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel towarem na klienta (nabywcę towaru) który dokonuje płatności na rachunek Wnioskodawcy, czy też własność towaru jest przenoszona bezpośrednio przez kontrahenta zagranicznego (dostawcę chińskiego) na klienta (nabywcę towaru) z pominięciem Wnioskodawcy” Wnioskodawca wskazał, że nie staje się właścicielem towaru w którego zakupie pośredniczy. Własność towaru jest przenoszona bezpośrednio przez dostawcę chińskiego na klienta – nabywcę towaru.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że klient zna warunki na jakich jest dokonywana transakcja. Cały proces opisany jest w regulaminie sklepu on-line gdzie klienci dokonują zakupu. Klient posiada wiedzę, że dokonuje zakupu od dostawcy chińskiego, ponadto towar oznakowany jest metkami „Made in China”. Działalność którą Wnioskodawca prowadzi polega na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę (dropshipping) i jest prowadzona w formie pośrednictwa handlowego poprzez portal internetowy. Wnioskodawca zbiera zamówienia, inkasuje wpływy pieniężne w postaci przelewów bankowych na rachunek firmowy. Następnie Wnioskodawca przesyła zamówienie do dostawcy, który znajduje się na terenie kraju trzeciego (spoza krajów Unii Europejskiej). Dostawca realizuje wysyłkę bezpośrednio do klienta pozostając nieujawnionym wobec niego. Wnioskodawca wystawia rachunek za usługę pośrednictwa opiewający na kwotę w wysokości marży jaką Wnioskodawca uzyskał za pośredniczenie w sprzedaży danego produktu. Wysokość marży jest zmienna i zależna od wielu czynników np. rozmiarów, fasonów, materiałów., aktualnego kursu walutowego itd. Dostawca potrafi zmieniać ceny towarów klika razy nawet w ciągu dnia.

Firma Wnioskodawcy nie zajmuje się świadczeniem innych usług w zakresie pośrednictwa handlowego ani nie dokonuje sprzedaży podlegającej opodatkowaniu na terenie Polski.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca doprecyzował, że dostawcy chińscy (zależy to od cen, oceny i opinii dostawcy) są podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą (na terenie Chin). Dostawcy posiadają sklepy czyli prowadzą działalność gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy jako podatnik korzystający ze zwolnienia podmiotowego z VAT (Wnioskodawca nie rozlicza VAT i nie składa deklaracji VAT) w sytuacji gdy prowizja należna z tytułu usług pośrednictwa świadczonej dla podatników zagranicznych przekroczy 200 000 zł to Wnioskodawca utraci prawo do tego zwolnienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, w tym modelu dropshippingowej sprzedaży towarów Wnioskodawca nie jest stroną umowy sprzedaży towarów, stroną są dostawcy chińscy. Bowiem umowa kupna – sprzedaży towarów zawierana jest między chińskim sprzedawcą a polskim nabywcą. Wnioskodawca jest jedynie pośrednikiem. Sprzedawca chiński nie ma obowiązku naliczania podatku VAT. Wnioskodawca nie otrzymuje faktur od dostawców chińskich, ponieważ nie dokonuje zakupu towarów od producenta chińskiego w imieniu własnym, a jedynie w imieniu kupujących. Stronami umowy kupna-sprzedaży są sprzedawca i kupujący, z tym że pieniądze są przekazywane przez kupującego Wnioskodawcy a następnie Wnioskodawca przekazuje je na rachunek sprzedawcy. Zapłata przez kupującego następuje do rąk osoby trzeciej, czyli Wnioskodawcy a nie sprzedawcy. Jeżeli podatnik jedynie pośredniczy w sprzedaży towaru od kontrahenta z Chin (czyli Wnioskodawca nie nabywa prawa do rozporządzania jak właściciel) należy się za to Wnioskodawcy prowizja od sprzedawcy chińskiego, to dla celów VAT powinno się Wnioskodawcę traktować jako podmiot świadczący usługę. Przez świadczenie usługi rozumie się bowiem każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej które nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT). W przypadku gdy prowizja należna otrzymywana jest od podatnika zagranicznego z Chin to miejsce świadczenia usługi pośrednictwa trzeba ustalić zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28b ustawy o VAT. Będzie ono zatem znajdowało się kraju w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej – w przypadku Wnioskodawcy w Chinach. Usługa pośrednictwa świadczona przez Wnioskodawcę nie powinna podlegać opodatkowaniu VAT w Polsce. Wnioskodawca przedmiotowe usługi dokumentuje fakturą bez kwoty podatku VAT. Ponadto Wnioskodawca uważa, że gdyby prowizja należna od kontrahenta chińskiego z tytułu pośrednictwa świadczona dla wspomnianego kontrahenta z Chin przekroczyła 200 000 zł Wnioskodawca nie utraci prawa do zwolnienia podmiotowego (art. 113 ust. 1 ustawy o VAT). Potwierdził to m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 8 listopada 2012 r. nr IPT-PP2/443-684/12-4/IR. Reasumując Wnioskodawca uważa, że jako przedsiębiorcę świadczącego usługi pośrednictwa, korzystającego ze zwolnienia podmiotowego z VAT, dropshipping nie pozbawia Wnioskodawcy tej możliwości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą” zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Na podstawie art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Co więcej w myśl art. 113 ust. 9 ustawy zwalnia od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy).

Przez sprzedaż – w myśl art. 2 pkt 22 ustawy rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z powołanych przepisów wynika, że co do zasady świadczeniem usługi jest wszystko co nie stanowi dostawy towarów.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako usługową (usługę) jest bowiem przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w Rozdziale 3 Dział V ustawy o podatku od towarów i usług.

Na potrzeby stosowania przepisów ustawy dot. miejsca świadczenia, zgodnie z art. 28a ustawy ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Powyższy artykuł wprowadza w ustawie drugą definicję podatnika. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług.

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Generalna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług (na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ustawy) została określona w art. 28b ust. 1 ustawy. W oparciu o ten przepis, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Przy czym w myśl art. 28b ust. 2 ustawy w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Natomiast w przypadku, gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług do których nie znajduje zastosowanie art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Z opisu sprawy wynika, że Firma Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o model logistyczny sprzedaży przez internet tzw. dropshipping. Proces wysyłki towaru został przeniesiony na dostawcę. Klient kupuje towar w sklepie on-line, jednak towar otrzymuje od dostawcy. Pełna oferta handlowa zamieszczona jest pod adresem strony internetowej Wnioskodawcy i na FB. Wnioskodawca nie posiada fizycznie towarów które są oferowane klientom do sprzedaży, nie musi też ich pakować i wysyłać do klientów, bowiem tym wszystkim zajmuje się wyłącznie dostawca. Co za tym idzie Wnioskodawca nie ma potrzeby prowadzenia magazynu. Jedynym obowiązkiem jest pozyskiwanie klientów, którzy te towary będą chcieli nabyć. Wynagrodzeniem Wnioskodawcy jest prowizja, która jest uzyskiwana po potrąceniu płatności od nabywców przed przesłaniem ich dalej do Chin. Dostawcy są podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą. Wnioskodawca wskazał, że nie staje się właścicielem towaru w którego zakupie pośredniczy. Własność towaru jest przenoszona bezpośrednio przez dostawcę chińskiego na klienta – nabywcę towaru. Klient zna warunki na jakich jest dokonywana transakcja. Cały proces opisany jest w regulaminie sklepu on-line gdzie dokonują zakupu klienci. Klient posiada wiedzę, że dokonuje zakupu od dostawcy chińskiego, ponadto towar oznakowany jest metkami „Made in China”. Działalność którą Wnioskodawca prowadzi polega na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę (dropshipping) i jest prowadzona w formie pośrednictwa handlowego poprzez portal internetowy. Wnioskodawca zbiera zamówienia, inkasuje wpływy pieniężne w postaci przelewów bankowych na rachunek firmowy. Następnie Wnioskodawca przesyła zamówienie do dostawcy, który znajduje się na terenie kraju trzeciego (spoza krajów Unii Europejskiej). Dostawca realizuje wysyłkę bezpośrednio do klienta pozostając nieujawnionym wobec niego. Wnioskodawca wystawia rachunek za usługę pośrednictwa opiewający na kwotę w wysokości marży jaką Wnioskodawca uzyskał za pośredniczenie w sprzedaży danego produktu. Usługi świadczone są na rzecz kontrahenta zagranicznego tj. dostawcy chińskiego. Wysokość marży jest zmienna i zależna od wielu czynników np. rozmiarów, fasonów, materiałów, aktualnego kursu walutowego itd. Firma Wnioskodawcy nie zajmuje się świadczeniem innych usług w zakresie pośrednictwa handlowego ani nie dokonuje sprzedaży podlegającej opodatkowaniu na terenie Polski.

Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy opisane we wniosku usługi pośrednictwa na rzecz kontrahentów zagranicznych (spoza UE) będą wliczać się w kwotę limitu warunkującą zwolnienie z podatku od towarów i usług określoną w art. 113 ust. 1 ustawy.

Skoro w omawianej sprawie przedmiotem działalności jak wskazuje Wnioskodawca jest wyłącznie pośredniczenie w doprowadzeniu do zawarcia umowy sprzedaży pomiędzy kontrahentem zagranicznym (dostawcą chińskim) a klientem (osobą fizyczną) gdzie jedynym obowiązkiem Wnioskodawcy jest pozyskiwanie klienta, a Wnioskodawca nigdy nie nabędzie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel to należy uznać, że mamy do czynienia z usługami pośrednictwa.

Jednocześnie zgodnie z art. 28a ustawy za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw trzecich. Wnioskodawca wskazał, że dostawcy chińscy (zależy to od cen, oceny i opinii dostawcy) są podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą (na terenie Chin). Dostawcy posiadają sklepy czyli prowadzą działalność gospodarczą. Zatem dostawcy chińscy na rzecz których Wnioskodawca świadczy przedmiotowe usługi pośrednictwa są podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy.

Odnosząc zatem treść powołanych przepisów prawa do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że skoro w okolicznościach sprawy Wnioskodawca działając jako podmiot świadczący usługi pośrednictwa w sprzedaży towarów będzie je wykonywał na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a powołanej ustawy (podmiotu posiadającego siedzibę na terytorium Chin nieposiadającego na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej), to czynności te – zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy - nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski, ale na terytorium Chin.

Jak już wskazano w niniejszej interpretacji, pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Wskazany powyżej przepis zawiera zamknięty katalog czynności, za które ustawa uznaje sprzedaż.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że nie stanowi sprzedaży w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług m.in. odpłatne świadczenie usług, których miejsce świadczenia (opodatkowania) znajduje się poza terytorium kraju, za które zgodnie z art. 2 pkt 1 rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (…).

W związku z powyższym, przy ustalaniu prawa do zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ustawy, należy brać pod uwagę m.in. wartość opodatkowanej sprzedaży towarów i usług na terytorium kraju. W konsekwencji nie uwzględnia się świadczenia usług, których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że do wartości limitu zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, nie wlicza się kwot z tytułu sprzedaży opisanych we wniosku usług pośrednictwa, które będą świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów zagranicznych posiadających siedzibę w Chinach, dla których miejsce świadczenia ustalane będzie na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy i które nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że nie zajmuje się innymi usługami w zakresie pośrednictwa handlowego ani nie dokonuje sprzedaży podlegającej opodatkowaniu w Polsce. Zatem w sytuacji gdy wartość świadczonych przez Wnioskodawcę przedmiotowych usług przekroczy kwotę 200.000 zł, nie spowoduje to utraty przez Wnioskodawcę statusu podatnika zwolnionego od podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że usługi pośrednictwa na rzecz zagranicznych podatników nie będą wliczać się w kwotę limitu warunkującą zwolnienie z podatku od towarów i usług określoną w art. 113 ust. 1 ustawy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm. ) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin