Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.86.2018.3.UNR
z 25 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2018 r. (data wpływu 2 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

• prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych w związku z budową budynku użytkowo – mieszkalnego, które mogą zostać jednoznacznie przypisane do części budynku wykorzystywanej wyłącznie do czynności opodatkowanych – jest prawidłowe,

• prawa do częściowego odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych w związku z budową budynku użytkowo – mieszkalnego, w oparci o proporcję określoną w art. 90 ust. 1 ustawy – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych w związku z budową budynku użytkowo – mieszkalnego,
  

• możliwości dokumentowania wydatków ponoszonych w związku z budową budynku użytkowo – mieszkalnego, fakturami wystawionymi na obojga małżonków,
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z żoną podjął decyzję o przystąpieniu do budowy budynku usługowego z częścią mieszkalną w oparciu o wydane pozwolenie na budowę. W zawartym projekcie budowlanym zostało wskazane, iż roboty budowlane dotyczyć będą części budynku, tj. powierzchni mieszkalnych (na piętrze budynku) i odrębnie powierzchni niemieszkalnych (tj. użytkowych) na całym parterze budynku. Wskazać również należy, iż udział procentowy powierzchni mieszkalnej budynku jest większy od powierzchni niemieszkalnej i wynosi: 49,02% część niemieszkalna (parter - restauracja, zakład kosmetyczny, kotłownia) oraz 50,98% część mieszkalna (poddasze mieszkalne). W części niemieszkalnej Podatnik będzie wykorzystywał budynek do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Działalność gospodarczą założył mąż i jest on płatnikiem podatku VAT, on też będzie wykorzystywał część niemieszkalną na cele prowadzonej działalności opodatkowanej VAT.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Małżonka wnioskodawcy nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wydatki objęte zakresem wniosku: wydatki na budowę budynku użytkowo mieszkalnego (np. zakup pustaków, papy, blachodachówki, art. metalowych typu kątowniki, okna, płytki, wyroby z drzewa na dach i schody, cement, wapno oraz zakup usług budowlanych - budowa budynku, układanie dachu, montaż okien).

Zakresem wniosku objęte są wydatki na wytworzenie nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, o którym mowa w art. 2 ust 14a ustawy o VAT.

Część mieszkalna będzie wykorzystywana wyłącznie na cele osobiste, podatnik będzie tam zamieszkiwał wraz z rodziną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy jest możliwe odliczenie kwoty podatku naliczonego w zakresie planowanej inwestycji w 100% od wydatków które mogą zostać jednoznacznie przypisane do części budynku, która będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej i wykorzystywana wyłącznie do czynności opodatkowanych (art. 86. ust 1.). Wątpliwości podatnika budzi fakt pełnego odliczenia podatku naliczonego od zakupów, które wg podatnika są jednoznacznie wykorzystywane do działalności opodatkowanej ale jednocześnie budynek nie w całości będzie wykorzystywany do działalności opodatkowanej.
2. Czy możliwe jest odliczenie kwoty podatku naliczonego z faktur zakupu proporcjonalnie do udziału procentowego powierzchni tj. mniejsza część budynku wykorzystywana będzie na cele niemieszkalne tj. 49,02% (użytkowe w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą), zaś na mieszkalne 50,98% w odniesieniu do wydatków, których Podatnik nie może jednoznacznie przypisać do części budynku, która będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej lub do części przeznaczonej na cele mieszkaniowe. Są to wydatki których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnych części budynku (tj. części usługowej bądź mieszkaniowej) i należą do nich wydatki m.in. na budowę schodów, dachu, instalacji wo-kan, instalacji c.o. przyłączeń energetycznych itp. (art. 90 ust. 1). Wątpliwości podatnika budzi sposób proporcjonalnego odliczenia podatku należnego w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego i czy zastosowanie w tym przypadku proporcji powierzchni budynku będzie prawidłowe.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem podatnika ma on prawo do odliczenia całości podatku vat od wydatków, które mogą zostać jednoznacznie przypisane do części budynku, która będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej i wykorzystywana do czynności opodatkowanych (art. 86. ust 1.).

Ad. 2

Zdaniem podatnika możliwe jest poroporcjonalne odliczenie podatku VAT w zakresie wydatków, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnych części budynku (tj. części usługowej bądź mieszkaniowej), zastosowanie metody klucza powierzchniowego budynku jest właściwe (art. 90 ust. l).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych w związku z budową budynku użytkowo – mieszkalnego, które mogą zostać jednoznacznie przypisane do części budynku wykorzystywanej wyłącznie do czynności opodatkowanych – jest prawidłowe,

• prawa do częściowego odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych w związku z budową budynku użytkowo – mieszkalnego, w oparci o proporcję określoną w art. 90 ust. 1 ustawy – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Art. 87 ust. 1 ustawy stanowi, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany w fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu lub jest zwolniona od podatku.

Na mocy art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z kolei jak stanowi art. 86 ust. 7b ustawy w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów osobistych, o których mowa w art. 8 ust. 2, gdy przypisanie tych nakładów w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.

Powyższy przepis nakłada obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Unormowanie to ma charakter doprecyzowujący ogólną zasadę w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nieruchomością stanowiącą majątek przedsiębiorstwa podatnika, wykorzystywaną zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż prowadzona działalność, i jest zgodny z normą prawną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy.

Regulacja ta dotyczy sposobu obliczania podatku naliczonego od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym nakładów ponoszonych na nieruchomość) w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana zarówno na cele działalności gospodarczej, jak i na cele osobiste (prywatne). Niniejsza regulacja ma zastosowanie wówczas, gdy dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, to znaczy jest wykorzystywana zarówno na cele związane z tą działalnością, jak i na cele osobiste (prywatne) i przypisanie wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Przepis art. 86 ust. 7b ustawy stanowi implementację art. 168a ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347, z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym w przypadku nieruchomości stanowiącej część majątku przedsiębiorstwa danego podatnika i wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności, jak i do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, VAT od wydatków związanych z taką nieruchomością podlega odliczeniu zgodnie z zasadami określonymi w art. 167, 168, 169 i 173 wyłącznie do wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została wykorzystana do celów działalności prowadzonej przez podatnika.

Wskazać również należy, że art. 173 Dyrektywy 2006/112/WE Rady przewiduje, że ustalenie metody odliczenia podatku VAT naliczonego w przypadku zakupu towarów i usług wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, jak również wyłączonych z zakresu opodatkowania, pozostawione zostało uznaniu państw członkowskich.

Z uwagi na różnorodność i bogactwo życia gospodarczego wybór sposobu, według którego dokonuje się wyliczenia proporcjonalnego przypisania, należy do podatnika. Wybrany sposób musi jednak gwarantować jak najbardziej zbliżone do rzeczywistego obliczenie podatku naliczonego związanego wyłącznie z działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że w przypadku ponoszenia przez podatnika wydatków na nabycie oraz wytworzenie nieruchomości, która została włączona do majątku jego przedsiębiorstwa oraz jest wykorzystywana zarówno do celów wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i celów osobistych (prywatnych) a przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną podjął decyzję o przystąpieniu do budowy budynku usługowego z częścią mieszkalną w oparciu o wydane pozwolenie na budowę. W zawartym projekcie budowlanym zostało wskazane, iż roboty budowlane dotyczyć będą części budynku, tj. powierzchni mieszkalnych (na piętrze budynku) i odrębnie powierzchni niemieszkalnych (tj. użytkowych) na całym parterze budynku. Udział procentowy powierzchni mieszkalnej budynku jest większy od powierzchni niemieszkalnej i wynosi: 49,02% część niemieszkalna (parter - restauracja, zakład kosmetyczny, kotłownia) oraz 50,98% część mieszkalna (poddasze mieszkalne). W części niemieszkalnej Wnioskodawca będzie wykorzystywał budynek do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Część mieszkalna będzie wykorzystywana wyłącznie na cele osobiste, podatnik będzie tam zamieszkiwał wraz z rodziną.

Odnosząc się do kwestii objętej zakresem zadanego we wniosku pytania oznaczonego jako nr 1 w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku VAT w całości od wydatków ponoszonych w związku z budową budynku użytkowo – mieszkalnego, które mogą zostać jednoznacznie przypisane do części budynku wykorzystywanej wyłącznie do czynności opodatkowanych należy podkreślić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W analizowanym przypadku będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki dotyczące części niemieszkalnej budynku użytkowo – mieszkalnego, ponieważ część niemieszkalna będzie służyć Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i Wnioskodawca będzie działać jako zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis sprawy, wskazać należy, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku VAT w całości z faktur dokumentujących wydatki dotyczące części niemieszkalnej budynku użytkowo – mieszkalnego, objęte zakresem pytania nr 1, ponieważ nabyte towary będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy. Przy czym prawo to będzie przysługiwać o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.

Odnosząc się do kwestii objętej zakresem zadanego we wniosku pytania oznaczonego jako nr 2 w części dotyczącej prawa do częściowego odliczenia podatku VAT z faktur zakupu proporcjonalnie do udziału procentowego powierzchni w odniesieniu do wydatków, których Wnioskodawca nie może jednoznacznie przypisać do części budynku, która będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej lub do części przeznaczonej na cele mieszkaniowe, należy podkreślić, że prawo do odliczenia dotyczyć będzie wyłącznie wydatków na wytworzenie budynku, w części w jakiej wykazywać będzie związek z czynnościami opodatkowanymi (działalnością gospodarczą). Zauważyć należy również to, że prawidłowe określenie udziału procentowego, o którym mowa w art. 86 ust. 7b ustawy, a w konsekwencji części podatku naliczonego związanej ze sprzedażą opodatkowaną, należy do Podatnika. Natomiast, ocena prawidłowości przyjętych rozwiązań może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Wobec powyższego, skoro w okolicznościach niniejszej sprawy części wydatków poniesionych na wytworzenie budynku nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnych części budynku (tj. części wykorzystywanej do działalności gospodarczej – usługowej, bądź części niewykorzystywanej do działalności gospodarczej - mieszkaniowej), to uznać należy, że Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących wydatki, objęte zakresem pytania nr 2, poniesione na wytworzenie budynku, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnych części budynku, zgodnie z art. 86 ust. 1 w związku z art. 86 ust. 7b ustawy. Z okoliczności sprawy nie wynika, że część przeznaczona do działalności gospodarczej wykorzystywana jest do czynności zwolnionych, zatem podatek naliczony do odliczenia należy obliczyć według udziału procentowego, w jakim nieruchomość wykorzystywana jest do działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Wobec powyższego oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, z uwagi na wskazanie w stanowisku innej podstawy prawnej, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych w związku z budową budynku użytkowo – mieszkalnego. Natomiast, w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokumentowania wydatków ponoszonych w związku z budową budynku użytkowo – mieszkalnego, fakturami wystawionymi na obojga małżonków oraz podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy

z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.