Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.73.2018.2.KS1
z 27 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2018 r. (data wpływu 15 lutego 2018 r.) uzupełnione pismem z dnia 12 lutego 2018 r. (data nadania 9 kwietnia 2018 r., data wpływu 10 kwietnia 2018 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-1.4011.73.2018.1.KS1 z dnia 28 marca 2018 r. (data nadania 28 marca 2018 r., data odbioru 3 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania dochodu osiągniętego z odpłatnego zbycia nieruchomości, w przypadku wydatkowania części przychodu na spłatę kredytu zaciągniętego na dom, remont tego domu oraz zakup lokalu mieszkalnego, który do czasu zamieszkania przez Wnioskodawcę zostanie udostępniony siostrze Wnioskodawcy lub będzie wynajmowany – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania dochodu osiągniętego z odpłatnego zbycia nieruchomości, w przypadku wydatkowania części przychodu na spłatę kredytu zaciągniętego na dom, remont tego domu oraz zakup lokalu mieszkalnego, który do czasu zamieszkania przez Wnioskodawcę zostanie udostępniony siostrze Wnioskodawcy lub będzie wynajmowany

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 2017 Wnioskodawca zbył nieruchomość uzyskaną w spadku przed okresem 5 lat od chwili przejęcia jej na własność. Zbycie nieruchomości było konieczne, ponieważ spadek Wnioskodawca otrzymał wraz z wujem i ciocią, którzy są już w zaawansowanym wieku (75 i 70 lat) i pieniądze ze spadku są im potrzebne m. in. na pokrycie kosztów leczenia.

Rok wcześniej Wnioskodawca nabył na kredyt dom w M. W domu tym Wnioskodawca będzie zamieszkiwał na stałe mniej więcej do czasu przejścia na emeryturę, tj. przez okres ok. 20 najbliższych lat. Po tym okresie Wnioskodawca pragnie wrócić do swojej rodzinnej miejscowości, tj. do G., dom pozostawiając do dyspozycji dzieciom. Wnioskodawca zaznacza, że obecnie z G. łączą go silne więzy rodzinne i towarzyskie: mieszka tam siostra Wnioskodawcy, są tam groby rodziców Wnioskodawcy, Wnioskodawca ma tam wielu przyjaciół, mieszkają tam rodzice konkubiny Wnioskodawcy, będący jednocześnie dziadkami dzieci Wnioskodawcy. Do G., mimo dużej odległości (ok. 500 km), Wnioskodawca przyjeżdża kilka razy w roku w celach towarzyskich i rodzinnych. Wnioskodawca ma wobec tego miasta ogromny sentyment, również dlatego, że śp. ojciec Wnioskodawcy był tam znaną osobistością, w mieście znajdują się tablice upamiętniające Go, a niektóre budynki zostały przez Niego ozdobione, dzięki czemu stanowią, jak pisały lokalne gazety, „prawdziwą perłę architektury”. Sam Wnioskodawca jest współautorem filmu dokumentalnego na temat historii miasta, prezentowanego na licznych festiwalach filmowych i w telewizji. Wyjazd z G. był podyktowany najpierw przyczynami zawodowymi, a potem rodzinnymi, jednak więź z miastem nigdy nie została zerwana i od zawsze Wnioskodawca pragnie do niego wrócić po przejściu na emeryturę.

Pismem z dnia 12 lutego 2018 r. (data wpływu 10 kwietnia 2018 r.) Wnioskodawca uzupełnił przedstawione zdarzenie przyszłe wskazując, że datą śmierci spadkodawcy był 28 stycznia 2015 r., data zaciągnięcia przez Wnioskodawcę kredytu na dom w M. to 28 czerwca 2016 r. Kredyt został zaciągnięty przez Wnioskodawcę oraz jego konkubinę. Z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości ma być spłacona wyłącznie część kredytu nie wyższa niż przypadająca na Wnioskodawcę (maks. 50 %). Kredyt został zaciągnięty w banku z siedzibą w Unii Europejskiej (Polska). Zakupiony dom w M. stanowi współwłasność Wnioskodawcy i jego konkubiny, w stosunku 50:50, Wnioskodawca zamieszkuje w tym domu i zamierza w nim zamieszkiwać jeszcze przez kilkanaście lat.

Przychód ze sprzedaży nieruchomości zostanie konkretnie przeznaczony na:

1. spłatę części kredytu w wysokości nie większej niż przypadająca na Wnioskodawcę,
2. remont domu, w którym Wnioskodawca zamieszkuje,
3. nabycie mieszkania w G.
   
   

Remont będzie polegał na odnowieniu dwóch łazienek (wymiana glazury, terakoty, urządzeń wodno¬kanalizacyjnych, wyburzenie i dobudowanie ścian), remoncie kuchni (w tym zmianie jej lokalizacji), wymianie i dodaniu okien, ewentualnie dobudowaniu werandy, innych pracach trwale związanych z substancją mieszkaniową.

W mieszkaniu, które ma być nabyte w G., Wnioskodawca będzie mieszkał, ale dopiero po przejściu na emeryturę, tj. za ok. 20 lat. Kwestia tego, czy w tej sytuacji jest zwolniony z podatku w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 jest przedmiotem niniejszego wniosku.

Wnioskodawcy zależy na jednoznacznym określeniu, czy w sytuacji opisanej we wniosku jest zwolniony z podatku dochodowego na podstawie wskazanego artykułu.

Przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku będzie przeznaczony na własne cele mieszkaniowe wskazane powyżej nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie tej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca będzie zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych w związku ze zbyciem odziedziczonej nieruchomości w następujących dwóch przypadkach:

1. część pieniędzy uzyskanych ze zbycia odziedziczonej nieruchomości Wnioskodawca przeznaczy na spłatę części kredytu na zakup domu, w którym Wnioskodawca zamieszkuje, oraz jego wyremontowanie, a drugą część przeznaczy na zakup mieszkania w G. z przeznaczeniem na zamieszkanie w nim po przejściu na emeryturę, zaś do czasu zamieszkania w tym mieszkaniu udostępni je do zamieszkania siostrze Wnioskodawcy?,
2. część pieniędzy uzyskanych ze zbycia odziedziczonej nieruchomości Wnioskodawca przeznaczy na spłatę części kredytu na zakup domu, w którym Wnioskodawca zamieszkuje, oraz jego wyremontowanie, a drugą część Wnioskodawca przeznaczy na zakup mieszkania w G. z przeznaczeniem na zamieszkanie w nim po przejściu na emeryturę, lecz do czasu zamieszkania w tym mieszkaniu Wnioskodawca przeznaczy je na wynajem?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe uzasadniają zwolnienie od podatku od osób fizycznych dochodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości przed upływem pięciu lat od wejścia w jej posiadanie.

W obu przypadkach przedstawionych w zapytaniu mamy do czynienia z taką właśnie sytuacją:

1. Mieszkanie zostaje nabyte na własne cele mieszkaniowe, jednak cele te nie mogą zostać na razie zrealizowane ze względu na sytuację rodzinną i zawodową podatnika. Wnioskodawca jednak chce zamieszkać w tym mieszkaniu w chwili, gdy sytuacja ta się zmieni, jakkolwiek nie jest w stanie ocenić, w jakim czasie to nastąpi. Przyjmuje, że stanie się to wówczas, gdy dom, w którym Wnioskodawca zamieszkuje, przekaże dzieciom lub w sytuacji, gdy go sprzeda w obliczu faktu, że dzieci Wnioskodawcy nie będą chciały w tym domu zamieszkiwać. Natomiast mieszkanie musi nabyć w obecnej chwili, ponieważ termin, w którym zamierza skorzystać z mieszkania, jest na tyle odległy, że nie jest możliwe określenie, jakie będą wtedy ceny mieszkań, zaś biorąc pod uwagę inflację, czekanie z zakupem do czasu bliższego przeprowadzce oznaczałoby prawdopodobnie bardzo znaczącą lub wręcz całkowitą utratę wartości środków uzyskanych ze sprzedaży odziedziczonej nieruchomości. Wnioskodawca nie jest specjalistą od inwestycji kapitałowych i nie wie, w jaki sposób zadbać o to, by wartość środków nie spadła poniżej wartości umożliwiającej nabycie mieszkania w przyszłości bez posiłkowania się kredytem, którego w wieku emerytalnym i tak prawdopodobnie by nie dostał.
   Z drugiej strony pozostawienie mieszkania bez opieki na tak długi czas również będzie powodowało bardzo duży spadek jego wartości. Dlatego Wnioskodawca w celu utrzymania wartości mieszkania zamierza użyczyć je swojej siostrze, już zamieszkałej w G., tak aby zadbała ona o tę nieruchomość do chwili przeprowadzki podatnika.
   
2. W drugim przypadku mamy do czynienia z dokładnie taką samą sytuacją, różniącą się jedynie o tyle, że ani siostra ani inna osoba z rodziny nie chce lub nie może zająć się nowo nabytym mieszkaniem w G. w celu utrzymania jego wartości i zdatności do zamieszkania. Wnioskodawca zamierza więc przez ten czas wynajmować to mieszkanie, a z uzyskanych w ten sposób pieniędzy dbać o utrzymanie wartości mieszkania przeznaczonego do zamieszkania w nim w przyszłości przez podatnika (spełnienie celu mieszkaniowego).
   
   

W obydwu przypadkach mamy więc jednoznacznie do czynienia z nabyciem mieszkania na własne cele mieszkaniowe, przy czym fakt, że Wnioskodawca zamierza skorzystać z tego celu mieszkaniowego dopiero po długim czasie, nie powoduje, że cel przestaje być mieszkaniowy. Nabycie mieszkania już teraz ma głębokie uzasadnienie ekonomiczne, natomiast użyczenie lub wynajęcie mieszkania ma jedynie na celu utrzymanie jego wartości i zapewnienie, że cel mieszkaniowy będzie mógł być zrealizowany w przyszłości. Ustawodawca określając, że zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych następuje w przypadku przeznaczenia środków na zakup nowej nieruchomości na cele mieszkaniowe nie precyzuje, kiedy te cele mieszkaniowe mają być zrealizowane i nie wyklucza, aby cele te mógłby być zrealizowane przy wykorzystaniu nieruchomości, która nie jest nieruchomością obecnie zamieszkiwaną przez Wnioskodawcę.

Z drugiej strony kwoty uzyskane ze sprzedaży odziedziczonej nieruchomości, a przeznaczone na spłatę kredytu hipotecznego oraz remont domu już zamieszkiwanego przez podatnika, w którym ma on zamiar zamieszkiwać jeszcze przez wiele lat, także są zwolnione z podatku dochodowego. Oznacza to, że podatnik może odliczyć od podstawy opodatkowania zarówno kwoty przeznaczone na spłatę kredytu i remont domu, który zamieszkuje, jak i te przeznaczone na zakup mieszkania w G., przeznaczonego do spełnienia celu mieszkaniowego Wnioskodawcy w dalekiej przyszłości, a do tego czasu oddanego w użytkowanie lub w najem.

Taka interpretacja jest zgodna m. in. z wyrokami Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 listopada 2016 r., sygn. akt II FSK 3126/14, a także z dnia 17.05.2017 r., sygn. akt II FSK 1053/15.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,
   
   
   

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c -przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem w przypadku zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment oraz sposób ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w 2017 r. Wnioskodawca zbył nieruchomość uzyskaną w spadku. Datą śmierci spadkodawcy był 28 stycznia 2015 r.

W tym miejscu należy wskazać, że kluczowe dla rozstrzygnięcia w rozpatrywanej sprawie jest ustalenie czy uzyskany przez Wnioskodawcę przychód ze sprzedaży nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu, a więc w pierwszej kolejności należy ustalić datę jego nabycia przez Wnioskodawcę.

W tym celu konieczne jest odwołanie się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.). W myśl art. 922 § 1 i § 2 Kodeksu, przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Na spadek składa się ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Stosownie do art. 924 Kodeksu, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast w myśl art. 925 Kodeksu spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej.

Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie fakt nabycia spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § Kodeksu cywilnego). Tak więc istotnym z punktu widzenia prawa jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy, jako data nabycia spadku.

W przypadku nabycia nieruchomości w drodze spadku pięcioletni termin, o którym mowa powyżej winien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło otwarcie spadku, czyli śmierć spadkodawcy, tj. w niniejszej sprawie dnia 28 stycznia 2015 r. Tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży przez Wnioskodawcę w 2017 r. nieruchomości nabytej w drodze spadku po zmarłym w dniu 28 stycznia 2015 r. spadkodawcy stanowi źródło przychodu odpłatne zbycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu. Zastosowanie w niniejszej sprawie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl natomiast ust. 2 ww. przepisu podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 cytowanej ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami, a dokonanym odpłatnym zbyciem, musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

W myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na podstawie art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 cytowanej ustawy).

Natomiast, zgodnie z art. 30e ust. 7 tejże ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

Jednakże stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 za wydatki poniesione na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
      
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
      
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
      
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
      
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,
   
2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
      
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)- c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
      
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)
      
   - w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.
   
   
   

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z ust. 28 ww. przepisu, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części - przeznaczonych na cele rekreacyjne.
   
   

Stosownie do treści art. 21 ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c, stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit a-c oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c.

Przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ustawy).

Należy podkreślić, że okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wcześniej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie „własne cele mieszkaniowe” podatnika. Katalog wydatków stanowiących „własne cele mieszkaniowe” podatnika wymieniony w art. 21 ust. 25 ustawy ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe, w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Przy czym podkreślić należy, że w ww. przepisie ustawodawca wskazał, że przychód ze sprzedaży ma zostać wydatkowany na „własne cele mieszkaniowe”. Poprzedzenie wyrażenie „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne”, świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Zgodnie z wyżej cytowanym przepisem art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe uważa się m.in. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej na nabycie m.in.: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem.

Ponieważ podstawową okolicznością decydującą o prawie do przedmiotowego zwolnienia jest cel zaciągnięcia kredytu (pożyczki), dlatego też z umowy kredytu bankowego powinno wynikać, iż kredyt został udzielony na cel mieszkaniowy wymieniony w ustawie. Spłata kredytu stanowi bowiem etap realizacji tego celu. Ważne jest również, aby przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości podatnik przeznaczył na spłatę kredytu zaciągniętego na własne cele mieszkaniowe, począwszy od dnia odpłatnego zbycia nie później niż w okresie dwóch lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym dokona odpłatnego zbycia.

Z treści wniosku wynika m.in., że w roku 2017 Wnioskodawca zbył nieruchomość uzyskaną w spadku przed okresem 5 lat od chwili przejęcia jej na własność. Rok wcześniej Wnioskodawca nabył na kredyt dom w M. Data zaciągnięcia przez Wnioskodawcę kredytu na dom to 28 czerwca 2016 r. Kredyt został zaciągnięty przez Wnioskodawcę oraz jego konkubinę. Z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości ma być spłacona wyłącznie część kredytu nie wyższa niż przypadająca na Wnioskodawcę (maks. 50 %). Kredyt został zaciągnięty w banku z siedzibą w Unii Europejskiej (Polska). Zakupiony dom w M. stanowi współwłasność Wnioskodawcy i jego konkubiny, w stosunku 50:50, Wnioskodawca zamieszkuje w tym domu i zamierza w nim zamieszkiwać jeszcze przez kilkanaście lat. Po tym okresie Wnioskodawca pragnie wrócić do swojej rodzinnej miejscowości, tj. do G., dom pozostawiając do dyspozycji dzieciom.

Mając na uwadze powyższe uregulowania oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z odpłatnego zbycia nieruchomości w 2017 r., może zostać wydatkowany na spłatę kredytu zaciągniętego przed dniem uzyskania ww. przychodu, na nabycie domu stanowiącego współwłasność Wnioskodawcy.

Realizując własne cele mieszkaniowe Wnioskodawca może dokonać spłaty kredytu w takiej części jaka proporcjonalnie odpowiada Jego udziałowi w budynku mieszkalnym (domu). Spłata ta nie może zostać przez Wnioskodawcę dokonana w kwocie wyższej niż wartość kredytu przypadająca na zakup przez Wnioskodawcę tego udziału w domu. Zauważyć bowiem należy, że w rozpatrywanej sprawie do spłaty kredytu Wnioskodawca zobowiązany jest w takim samym stopniu jak Jego konkubina. Zaciągnięty przez Wnioskodawcę i Jego konkubinę kredyt służył nabyciu budynku mieszkalnego (domu) w udziale po 1/2 przez każdego z nich. Tym samym oczywiste jest, że celem zaciągniętego kredytu nie było tylko nabycie udziału przez Wnioskodawcę, ale również nabycie udziału przez drugą osobę – Jego konkubinę. Tym samym cel mieszkaniowy realizowany poprzez spłatę kredytu – w rozumieniu podatku dochodowego od osób fizycznych – zostanie spełniony jedynie w odniesieniu do kwoty wydatkowanej na spłatę kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawcę, na nabycie budynku mieszkalnego, w takiej części (nie wyższej), jaka proporcjonalnie odpowiada jego udziałowi w tej nieruchomości zakupionej razem z drugim współwłaścicielem – konkubiną Wnioskodawcy. Spłacając kredyt ponad posiadany przez siebie udział Wnioskodawca spłaciłby bowiem zobowiązanie kredytowe nie tylko swoje własne, ale i swojej konkubiny a więc zobowiązanie zaciągnięte na nabycie nie tylko własnego udziału w budynku mieszkalnym, ale i zaciągniętego na nabycie cudzego udziału w tym budynku mieszkalnym (domu).

Należy zatem wskazać, że Wnioskodawca będzie miał możliwość skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z przeznaczeniem części środków ze sprzedaży nieruchomości w 2017 r., na spłatę części kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawcę w dniu 28 czerwca 2016 r. w banku z siedzibą w Unii Europejskiej (Polska) na zakup budynku mieszkalnego (domu), którego Wnioskodawca jest współwłaścicielem. Jednakże ze zwolnienia korzystać będzie jedynie ta część środków przeznaczonych na spłatę kredytu jaka proporcjonalnie będzie odpowiadała udziałowi jaki Wnioskodawca posiada w budynku mieszkalnym.

W tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Kolejną kwestią budzącą wątpliwości Wnioskodawcy jest możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku przeznaczenia przez Wnioskodawcę części przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia w 2017 r. nieruchomości na remont domu, którego Wnioskodawca jest współwłaścicielem i w którym zamieszkuje.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się również wydatki poniesione na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Z uwagi na fakt, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym nie definiują ww. pojęć zawartych w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy i nie określają również jakiego rodzaju wydatki wchodzą w zakres tego zwolnienia zasadne będzie odwołanie się do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332 z późn.zm.).

Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy Prawo budowlane - przez „remont” należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Pojęcie remontu wyczerpująco wyjaśnił również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 marca 1998 r., sygn. akt I SA/Gd 886/96 stwierdzając, „za remont budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w znaczeniu powszechnie stosowanym w zakresie inwestycji uważa się prace budowlane mające na celu utrzymanie lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego we właściwym stanie, przywrócenie jego pierwotnej zdolności użytkowej, którą utracił w wyniku upływu czasu i eksploatacji wraz z wymianą dotychczas użytkowanych zużytych składników ich wyposażenia technicznego takich jak: dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji”.

W orzecznictwie sadów administracyjnych akceptowane jest stanowisko, iż współwłasność jest własnością rzeczy, która przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Zatem w przypadku współwłasności wszyscy współwłaściciele są właścicielami całej rzeczy, ale żaden z nich nie jest właścicielem całości. Niepodzielność wspólnego prawa własności oznacza, że żaden ze współwłaścicieli nie ma fizycznie wydzielonej części rzeczy na swoją wyłączną własność. Zarówno rzecz jako całość, jak i każda część rzeczy należy do wszystkich współwłaścicieli. Właściciele zatem mogą układać się między sobą co do sposobu korzystania i używania wspólnego prawa w granicach określonych niepodzielnością tego prawa. Mogą kształtować swobodnie sposób wykonywania uprawnień zeń wynikających nie naruszając przy tym istoty współwłasności.

W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że przychód ze sprzedaży nieruchomości w 2017 r. zostanie przeznaczony m.in. na remont domu, w którym Wnioskodawca zamieszkuje. Remont będzie polegał na odnowieniu dwóch łazienek (wymiana glazury, terakoty, urządzeń wodno¬kanalizacyjnych, wyburzenie i dobudowanie ścian), remoncie kuchni (w tym zmianie jej lokalizacji), wymianie i dodaniu okien, ewentualnie dobudowaniu werandy, innych pracach trwale związanych z substancją mieszkaniową.

W związku z powyższym, Wnioskodawca jako osoba, której przysługuje udział w domu (budynku mieszkalnym) ponosząc z własnych środków tj. pochodzących ze sprzedaży w 2017 r. nieruchomości wydatki na remont tego domu, przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania może uwzględnić całą kwotę tych wydatków tj. bez jej ograniczania do wysokości udziału we współwłasności lokalu.

Reasumując stwierdzić należy, iż Wnioskodawca będzie miał prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z przeznaczeniem środków, uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku, na własny cel mieszkaniowy jakim jest remont domu (budynku mieszkalnego), w którym Wnioskodawca zamieszkuje.

W tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W dalszej kolejności Organ odniesie się do wątpliwości Wnioskodawcy, co do możliwości zastosowania zwolnienia o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do wydatków poniesionych na zakup lokalu mieszkalnego w G., w którym Wnioskodawca będzie zamieszkiwał po przejściu na emeryturę tj. za około 20 lat, a do tego czasu lokal Wnioskodawca udostępni do zamieszkania swojej siostrze, lub przeznaczy na wynajem.

W tym miejscu należy wskazać, że z istoty rozwiązania zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podstawową okolicznością decydującą o możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i określonych praw majątkowych w terminie nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym została ona dokonana, na wskazane w art. 21 ust. 25 ww. ustawy cele mieszkaniowe. Zawarte w tym przepisie wyliczenie tzw. wydatków mieszkaniowych, których realizacja uprawnia do zastosowania ww. zwolnienia ma charakter enumeratywny (wyczerpujący).

Przenosząc zatem powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie „własne cele mieszkaniowe” podatnika. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Przy zwolnieniu uwzględnić można tylko takie wydatki, które poniesione zostaną na „własne cele mieszkaniowe”. Przy czym „własne cele mieszkaniowe” należy rozumieć jednoznacznie zgodnie z wykładnią literalną. Podkreślenia wymaga bowiem, że ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu „własne cele mieszkaniowe”. Powyższy warunek wynika wprost z brzmienia przepisu normującego zwolnienie. Warunkiem zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”. Ustawodawca wyraźnie wskazał, że nabycie musi być dokonane na własne cele mieszkaniowe, a te realizowane są w dłuższym okresie czasu. Sądy administracyjne podkreślają, że zwolnienie z opodatkowania dochodów opisanych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter mieszany, podmiotowo-przedmiotowy. Wydatkowanie środków na określony przedmiot w połączeniu z funkcją jaką ten przedmiot realizuje na rzecz nabywcy - zaspokojenie jego niezaspokojonych celów mieszkaniowych.

W świetle takiego wyjaśnienia nie zaspokaja swoich własnych celów mieszkaniowych osoba, która posiadając własne miejsce zamieszkania nabywa kolejne nieruchomości w celach lokaty kapitału, prowadzenia inwestycji w postaci najmu, remontu celem późniejszej ich odsprzedaży z zyskiem lub dla realizacji potrzeb mieszkaniowych innych osób np. dzieci.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wskazał, że przychód ze sprzedaży nieruchomości w 2017 r. zostanie przeznaczony m.in. na nabycie mieszkania w G. W mieszkaniu, które ma być nabyte w G., Wnioskodawca będzie mieszkał, ale dopiero po przejściu na emeryturę, tj. za ok. 20 lat. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku będzie przeznaczony na własne cele mieszkaniowe, w tym nabycie mieszkania w G. nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie tej nieruchomości.

Wskazując jako cel mieszkaniowy wydatki poniesione na nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu oraz nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa kiedy i jak długo podatnik powinien mieszkać w nabytym lokalu mieszkalnym, żeby nastąpiła realizacja celu mieszkaniowego. Tym samym brak jest podstaw do uznania, że podatnik nie realizuje celu mieszkaniowego w przypadku, gdy w lokalu tym - z różnych powodów - zamieszka po upływie określonego czasu, np. kilku miesięcy lub w lokalu tym mieszkał tylko przez pewien czas.

Jednakże same subiektywne deklaracje podatników o zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych nie są wystarczające do uzyskania zwolnienia podatkowego. Nie wystarczy zatem samo poczynienie wydatków mieszkaniowych, lecz konieczne jest, aby nastąpiło to jednocześnie w celu realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych.

Bez znaczenia jest natomiast fakt, że Wnioskodawca po zakupie nie od razu w nim zamieszka, Jego potrzeby realizowane będą dopiero w przyszłości ( w niniejszym przypadku za ok. 20 lat), a do tego czasu lokal mieszkalny może zostanie udostępniony do zamieszkania siostrze Wnioskodawcy lub będzie wynajmowany przez Wnioskodawcę. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa kiedy i jak długo podatnik powinien mieszkać w nabytym lokalu mieszkalnym, żeby nastąpiła realizacja celu mieszkaniowego. Tym samym brak jest podstaw do uznania, że Wnioskodawca nie będzie realizował celu mieszkaniowego w przypadku, gdy nabędzie lokal mieszkalny w celu zamieszkania w nim, ale w lokalu tym - z powodów wskazanych we wniosku zamieszka dopiero w przyszłości. W takim przypadku prawa do zwolnienia nie pozbawia Wnioskodawcy również okoliczność, że lokal do czasu zamieszkania w nim Wnioskodawcy, być może zostanie udostępniony do zamieszkania siostrze Wnioskodawcy lub będzie wynajmowany przez Niego.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że co do zasady wydatkowanie w określonym terminie – dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości przez Wnioskodawcę części środków uzyskanych z tej sprzedaży w 2017 r., na nabycie lokalu mieszkalnego w G., w którym Wnioskodawca będzie mieszkał po przejściu na emeryturę tj. za ok. 20 lat, a więc będzie zaspokajał swoje potrzeby mieszkaniowe w przyszłości a które to do czasu zamieszkania przez Wnioskodawcę będzie udostępnione do zamieszkania siostrze Wnioskodawcy lub wynajmowane, uprawnia go do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy prawa podatkowego ani orzecznictwo organów podatkowych oraz sądów administracyjnych nie określają, w sytuacji spełnienia warunków do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w jakim terminie należy cele te realizować by z przedmiotowego zwolnienia skorzystać ani minimalnego okresu, po którym podatnik może przestać realizować własne cele mieszkaniowe, tak by nie utracić prawa do skorzystania z ulgi.

Należy zatem stwierdzić, że okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę wskazujące na zamieszkanie przez Niego w przedmiotowym lokalu w przyszłości po przejściu na emeryturę tj. za ok. 20 lat, pozwalają uznać, że przeznaczenie części środków na nabycie lokalu mieszkalnego Wnioskodawcy stanowi dla Wnioskodawcy realizację własnego celu mieszkaniowego.

W związku z tym, przeznaczenie części przychodu uzyskanego ze sprzedaży w 2017 r. nieruchomości na nabycie w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, lokalu mieszkalnego w G., służącego Wnioskodawcy do realizacji Jego celów mieszkaniowych (w lokalu Wnioskodawca planuje zamieszkać po przejściu na emeryturę), będzie uprawniać Wnioskodawcę do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy spełnieniu przesłanek wskazanych w cytowanych powyżej przepisach.

W tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym.

Z kolei odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia te dotyczą tylko konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Z uwagi na powyższe przywołane rozstrzygnięcia organów podatkowych nie są wiążące dla tut. Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu praw-nego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.