Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.151.2018.1.AC
z 27 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2018 r. (data wpływu 13 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Postanowieniem z dnia 13 kwietnia 2016 r. wydanym przez Sąd Rejonowy został ustanowiony syndyk masy upadłości w postępowaniu upadłego Wnioskodawcy.

W wyniku podejmowanych czynności polegających na określeniu składu masy upadłości syndyk powziął wiadomość, że w dniu 26 listopada 2015 r., w drodze umowy darowizny upadły Wnioskodawca przekazał nieodpłatnie na rzecz swojego syna nieruchomość niezabudowaną, gruntową.

Z uwagi na zapis art. 127 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, syndyk ww. czynność uznał za bezskuteczną wobec masy upadłości i nakazał upadłemu Wnioskodawcy dokonanie czynności zwrotnego przeniesienia własności ww. nieruchomości. Upadły Wnioskodawca oraz Jego syn w dniu 7 czerwca 2016 r. dokonali notarialnie zwrotnego przeniesienia własności. Ww. nieruchomość weszła do masy upadłości, a syndyk dokonał jej sprzedaży w dniu 14 lutego 2018 r., zgodnie z zatwierdzeniem wyboru oferty przez syndyka na aukcji w dniu 13 grudnia 2017 r.

Pierwotnie upadły Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w 2008 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionych okoliczności na syndyku, wykonującym obowiązki podatkowe, spoczywa obowiązek uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, nabytej przez upadłego Wnioskodawcę zwrotnie w czerwcu 2016 r. na skutek uznanej bezskuteczności czynności polegającej na nieodpłatnym przekazaniu jej na rzecz syna w listopadzie 2015 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, należałoby uznać fakt, że na skutek czynności przeniesienia własności nieruchomości w formie darowizny na rzecz syna z datą 26 listopada 2015 r. oraz uznaniem jej jako bezskutecznej wobec masy upadłości i zwrotnym przeniesieniem w dniu 7 czerwca 2016 r. z powrotem do majątku upadłego, okres karencji 5 lat do dnia zbycia nieruchomości, od której zależny jest obowiązek podatkowy należy liczyć od pierwotnego nabycia w 2008 r. W ocenie syndyka działającego w imieniu Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy z tytułu tej czynności prawnej nie istnieje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-d) tejże ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, normuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Natomiast, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, tylko wówczas jeżeli nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z ich sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, dla ustalenia skutków podatkowych ewentualnej sprzedaży nieruchomości istotne znaczenie ma data jej nabycia.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy – nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

Zgodnie zaś z art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że postanowieniem wydanym przez Sąd Rejonowy został ustanowiony syndyk masy upadłości w postępowaniu upadłego Wnioskodawcy. W wyniku podejmowanych czynności polegających na określeniu składu masy upadłości syndyk powziął wiadomość, że w dniu 26 listopada 2015 r., w drodze umowy darowizny upadły Wnioskodawca przekazał nieodpłatnie na rzecz swojego syna nieruchomość niezabudowaną, gruntową. Z uwagi na zapis art. 127 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, syndyk ww. czynność uznał za bezskuteczną wobec masy upadłości i nakazał upadłemu Wnioskodawcy dokonanie czynności zwrotnego przeniesienia własności ww. nieruchomości. Upadły Wnioskodawca oraz Jego syn w dniu 7 czerwca 2016 r. dokonali notarialnie zwrotnego przeniesienia własności. Ww. nieruchomość weszła do masy upadłości, a syndyk dokonał jej sprzedaży w dniu 14 lutego 2018 r., zgodnie z zatwierdzeniem wyboru oferty przez syndyka na aukcji w dniu 13 grudnia 2017 r. Pierwotnie upadły Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w 2008 r.

Zgodnie z art. 127 ust. 1. ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2017 r., poz. 2344, z późn. zm.), bezskuteczne w stosunku do masy upadłości są czynności prawne dokonane przez upadłego w ciągu roku przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, którymi rozporządził on swoim majątkiem, jeżeli dokonane zostały nieodpłatnie albo odpłatnie, ale wartość świadczenia upadłego przewyższa w rażącym stopniu wartość świadczenia otrzymanego przez upadłego lub zastrzeżonego dla upadłego lub dla osoby trzeciej.

W myśl natomiast art. 134 ust. 1 ww. ustawy, jeżeli czynność upadłego jest bezskuteczna z mocy prawa lub została uznana za bezskuteczną, to co wskutek tej czynności ubyło z majątku upadłego lub do niego nie weszło, podlega przekazaniu do masy upadłości, a gdy przekazanie w naturze jest niemożliwe, do masy upadłości powinna być wpłacona równowartość w pieniądzach.

Z powyższych przepisów wynika, że instytucja bezskuteczności z mocy prawa czynności upadłego podyktowana jest względami ochrony wierzytelności upadłościowych. W art. 127 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze, mowa jest o bezskuteczności czynności w stosunku do masy upadłości. Chodzi zatem o sankcję określaną w nauce jako bezskuteczność względna. Bezskuteczność w stosunku do masy upadłości oznacza w istocie bezskuteczność w stosunku do wszystkich wierzycieli upadłościowych. Masa upadłości nie jest bowiem podmiotem prawa. Bezskuteczność czynności upadłego zdziałanych przed ogłoszeniem upadłości stanowi uzupełnienie unormowania, że czynności upadłego dokonane po ogłoszeniu upadłości są nieważne. W pewnym sensie oznacza to rozciągnięcie skutków upadłości na czas przed jej ogłoszeniem przez wyeliminowanie konsekwencji zmniejszenia się majątku dłużnika przed ogłoszeniem upadłości.

Podkreślić należy, że bezskuteczność czynności upadłego określona w art. 127 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze, istnieje z mocy samego prawa, jako skutek ogłoszenia upadłości dłużnika. Ewentualny wyrok sądu stwierdzający ową bezskuteczność ma deklaratywny charakter. Tym samym wobec stwierdzenia bezskuteczności w stosunku do masy upadłości czynności prawnej przenoszącej własność rzeczy z upadłego na inną osobę, właścicielem rzeczy – w stosunkach pomiędzy upadłym a tą osobą – pozostaje upadły.

Odnosząc zatem treść powyższych przepisów do przedstawionego stanu faktycznego uznać należy, że w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z nowym nabyciem nieruchomości niezabudowanej, gruntowej lecz jedynie z jej odzyskaniem z uwagi na bezskuteczność dokonanej darowizny. Oznacza to tym samym, że za datę nabycia przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości niezabudowanej, gruntowej należy uznać 2008 r.

Zatem, sprzedaż nieruchomości niezabudowanej, gruntowej wskazanej we wniosku dokonana przez syndyka w 2018 r. nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie spowoduje obowiązku uiszczenia podatku dochodowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Należy również zastrzec, że zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.)przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.