Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.39.2018.1.EN
z 2 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 stycznia 2018 r. (data wpływu do Organu 2 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie obowiązku składania sprawozdania finansowego spółki komandytowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie obowiązku składania sprawozdania finansowego spółki komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Sp. z o.o. (dalej również: „Spółka”), jest osobą prawną z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca działa w branży doradztwa podatkowego. Wnioskodawca jest również wspólnikiem w spółce komandytowej, która prowadzi pełną rachunkowość zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości. Wspólnikami spółki komandytowej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem - komplementariuszem, są:

1. osoba prawna - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (wspólnik będący komplementariuszem - Wnioskodawca),
2. trzy osoby fizyczne (wspólnicy będący komandytariuszami).
   
   

Organ podatkowy właściwy ze względu na adres siedziby Wnioskodawcy jest również organem właściwym dla spółki komandytowej ze względu na adres siedziby spółki komandytowej. Organ podatkowy właściwy dla każdego z pozostałych wspólników jest inny niż organ podatkowy właściwy ze względu na adres siedziby spółki komandytowej.

Wspólnicy spółki komandytowej nie dokonali wyboru wspólnika właściwego do złożenia sprawozdania finansowego do urzędu skarbowego. W sposób dorozumiały dokonali tego poprzez złożenie sprawozdania finansowego za 2016 r. Naczelnikowi Urzędu Skarbowego właściwego ze względu na siedzibę Wnioskodawcy - komplementariusza spółki komandytowej.

Wnioskodawca jest pierwszym w kolejności wspólnikiem wskazanym w umowie spółki komandytowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym na Wnioskodawcy, jako wspólniku spółki komandytowej ciąży obowiązek złożenia do właściwego urzędu skarbowego sprawozdania finansowego spółki komandytowej?
2. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym na spółce komandytowej ciąży obowiązek złożenia do właściwego urzędu skarbowego sprawozdania finansowego spółki komandytowej?
   
   

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym na Wnioskodawcy, jako wspólniku spółki komandytowej nie ciąży obowiązek złożenia do właściwego urzędu skarbowego sprawozdania finansowego spółki komandytowej.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym na spółce komandytowej, w której jest wspólnikiem, również nie ciąży obowiązek złożenia do właściwego urzędu skarbowego sprawozdania finansowego spółki komandytowej.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994r. (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2342 ze zm.) księgi rachunkowe są prowadzone przez jednostkę.

Jak wyjaśnia art. 3 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o rachunkowości powyższe dotyczy spółek handlowych (osobowych i kapitałowych, w tym również w organizacji) oraz spółek cywilnych, z zastrzeżeniem pkt 2, a także innych osób prawnych, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego.

Zatem spółka komandytowa podlega obowiązkowi prowadzenia ksiąg rachunkowych. Na podstawie art. 69 ust. 1 ustawy o rachunkowości, kierownik jednostki składa we właściwym rejestrze sądowym roczne sprawozdanie finansowe.

Powyższe statuuje obowiązek złożenia sprawozdania finansowego spółki komandytowej do właściwego rejestru sądowego - rejestru przedsiębiorców prowadzonego w ramach Krajowego Rejestru Sądowego. Powołane regulacje nie wskazują natomiast na obowiązek złożenia takiego sprawozdania finansowego przez spółkę osobową do urzędu skarbowego. Obowiązek taki zdaniem Wnioskodawcy mógłby ewentualnie wynikać z ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”). Regulacją obejmującą kwestię składania sprawozdań finansowych do właściwego urzędu skarbowego jest art. 27 ust. 2 ustawy o CIT, który stanowi, że podatnicy, a także spółki wchodzące w skład podatkowej grupy kapitałowej, obowiązani do sporządzenia sprawozdania finansowego przekazują do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej, sprawozdanie wraz ze sprawozdaniem z badania, w terminie 10 dni od dnia zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego, a spółki - także odpis uchwały zgromadzenia zatwierdzającej sprawozdanie finansowe. Obowiązek złożenia sprawozdania z badania nie dotyczy podatników, których sprawozdania finansowe, na podstawie odrębnych przepisów, są zwolnione z obowiązku badania.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 ustawy o CIT, ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o CIT, przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3.

W myśl art. 1 ust. 3 ustawy o CIT, przepisy mają również zastosowanie do:

1. spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innych państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jako osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
   
   

Definicję podatnika uzupełnia przepis art. la ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym, podatnikami mogą być również grupy co najmniej dwóch spółek praw handlowego mających osobowość prawną, które pozostają w związkach kapitałowych, zwane dalej „podatkowymi grupami kapitałowymi.

Z kolei, na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o CIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Z powołanych przepisów wynika, że spółki osobowe, w tym spółki komandytowe nie są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Podatnikami tego podatku są wspólnicy spółek osobowych. Zatem art. 27 ust. 2 ustawy o CIT, nakłada obowiązek złożenia sprawozdania finansowego do właściwego urzędu skarbowego wyłącznie na podatników, którymi są wspólnicy spółek osobowych, Wnioskodawca nie ma obowiązku składania do urzędu skarbowego sprawozdania finansowego spółki komandytowej, której jest wspólnikiem. Należy bowiem w sposób wyraźny podkreślić odrębność podmiotową spółki komandytowej, od wspólnika tej spółki. Przepisy ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j.: Dz.U. z 2017 r., poz. 1577, ze zm.) wskazują wprost na jej samodzielną podmiotowość prawną, jako spółki osobowej.

W świetle art. 8 Kodeksu spółek handlowych, spółka osobowa może nabywać we własnym imieniu prawa, zaciągać zobowiązania, ma zdolność sądową, prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą. Ustawa o rachunkowości nakłada obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych na spółkę (tu spółkę komandytową), co zobowiązuje ją do sporządzania sprawozdania finansowego, jednak obowiązek złożenia sprawozdania finansowego do urzędu skarbowego, zgodnie z ustawą o CIT ciąży wyłącznie na podatnikach tego podatku. Przepis art. 27 ust. 2 ustawy o CIT nie obejmuje więc wspólników spółek osobowych, gdyż to nie oni są zobowiązani do prowadzenia ksiąg rachunkowych, a więc nie mają obowiązku sporządzania sprawozdania finansowego Obowiązek ten dotyczy wyłącznie spółki komandytowej. W tym miejscu jeszcze raz należy podkreślić odrębność podmiotową spółki komandytowej i wspólników. Są to odrębne podmioty zarówno na gruncie ustawy o CIT, jak ustawy o rachunkowości

Z powyższego należy wywnioskować, że przepis art. 27 ust. 2 ustawy o CIT, nie obejmuje również spółki komandytowej, ponieważ nie jest ona podatnikiem podatku CIT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie ma on obowiązku składania do urzędu skarbowego sprawozdania finansowego spółki komandytowej, w której pozostaje wspólnikiem, nie jest bowiem z tego tytułu podatnikiem prowadzącym księgi rachunkowe. Obowiązek złożenia takiego sprawozdania nie ciąży też na samej spółce komandytowej, gdyż nie jest ona podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, a tylko na takich podmiotach ciąży obowiązek złożenia takiego sprawozdania w myśl art. 27 ust. 2 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.